Historia Monasterii S. Augustini Cantuariensis

191쪽

R AUGUSTINI CANTUARIENSIS.

Monarierit. BONIFACIUS episcopus, servus servorum Dei, glorioso

filio regi Anglorum Ethemerin salutem, et apostoli-μ cam benedictionem. Omnipotentis Dei institutiono et apostolica saluberrima incitamur monitione, ut pro omnium fidelium regimine impigra vigilemus sob licitudino. Ει quia, Divina providente clementia,

totius sanctae Dei ecclesiae per universum orbem diffusae curam gerimus, omnibus nostra suffragia' quaerentibus auctoritate apostolica subvenire cupi- ωl. 32. mus; quoniam ex Divina si humana dispensatione se sancitum est, cunctarum e leaiarum negotia nostra

reparari vigilantia. Quapropter, rex inclyte M fili carissime, omnia, quae tuae amplectandae voluntatis studium per coepiscopum nostrum Μellitum posce- bat, apostolica auctoritate libentiatime concedimus;

quia nec aequum videtur dissicultates pati hujusmodi rem petitam. Laudabilis ainue Deo placita petitio

tua haec est, ut ecclesia beatorum apostolorum Petri et Pauli, ad orientem civitatis Dor emiae sita, quam Catholicae religionis amore sumemus, et sanctissi- morum patrum tuorum Gregorii atque Augustini hortatu admonitus, in sepulturam fui et successorum tuorum regum et praefatis urbis praesulum a fund mentis construxisti, et ob honorem Divini cultus habitantium sustentationem diversis donis ditasti: in qua et monachorum religiosorum congregationem

sub abbate Johanne, ab hac apostolica sede directo,' collocasti, ubi et ipse vir praefatus, Vere Deo dilectus,' et in gloria resurrecturus pater Augustinus requiescit, apostolicis privilegiis roborata, perpetua libertate do-' naretur, atque illius spiritualis petrae soliditate soli- daretur, cui Salvator ait, Tu ea Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et tibi dabo

192쪽

HISTORIA MONASTERII claves regni coelorum Hujus igitur beatissimi ap siniorum principis Petri auctoritate ordinamus, atque V perpetua stabilitate stabilimus, ut praefatum mo- nasterium, a stolicis praerogativis praemunitum, in ' initio nasosntis Christia a religionis in vestro regno

constructum, atque monaatico ordine primum, cum

omnibus ad se pertinentibus, ab omni servitio sit liberum, ab omni mundiali strepitu inconcussum, nec occlesiasticis conditionibus seu angarii' vel quibus- libet obsequitu saecularibus ullo modo subjaceat, nullis canonicia juribus deserviat; quia incongruum valde videιur qualicimque modo alterius ditioni deservire' quod apud vos est primum in hac religione. Unde infordicimus in nomino Domini nostri Jesu Christi, ex auctoritate ipAiuq boatissimi apostolorum principis Petri, cujua Vice huic Romanae pumidemun ecclesim,' ut a praeuenti nullus praesulum, nullus saecularium' pre sumat in dominium hujua ecclesiae aliquo modo aeso ingerere, vel quamlibet imperandi potestatem sibi usurpare, vel alicujua inquietudinis molestias in- serre, vel aliquam omnino consuetudinem, quamvis levissimam, sibi attribuere, Vel etiam, nisi rogatu abbatis aut Datrum, in ea mimaa facere. Sed com- munia filius noster a My Johannis libero teneat,' possideat, cum consilio Batrum, omnem utilitatem loci, intus vel soris, bene ordinet atque disponat, et sic

remota vexatione et cuncto gravamine, Divinum ne vitium peragant cum tota animi devotione. Post cujus obitum non extraneus ansumatur, sed de eadem

congregatione, et quem sibi propria Voluntate conoom hatrum societaa elegerit; et qui electus fuerit sine dolo vel venalitate aliqua, ordinetur, atque in eodem V loco consecretur. Si autem, quod non optamus,

193쪽

S. AUGUSTINI CANTUARIEΝSIS.

0 aptam inter Ao personam inVenire nequiverint, Sollertar sibi do aliis monasteriis similiter eligant ordi-

nandum.

Hsso itaque nostrae institutionis decreta in synodo' episcoporum Italiae, cui etiam interfuit tum dilec-μ tionis legatus Mollitus, coepiscopus noster, recitari et roborari seoimus, tibique et ecclesiae tuae supraScriptae, Johanni abbati et cunctis successoribua aula ο ιο- dienda atque perpetualiter observanda, tibi et genti' tuae por manum ipsius direximus. Quae siquis in orum tuorum regum sive episcoporum, clericorum alvo laicorum, oontempserit aut irrita facere tenta-μ visit, ab ossicio cleri submotus, apostolicae auctoritatis reus et sanctorum communione judicetur alienus,' quoadusque quod temerario ausu praesumpsit congrun satisfactione recognoscat, et tanιi excessus poenitudi- nem gerat. Ipsa Vero saepe dicta ecclesia, tua la ento regali munificientia, ab hac, ut ita dicam, sede apostolica constructa, ordinata, atque edocta, siquαμ sibi contigorint adversa, indurata aliquorum P - tilentum pertinacia ad matris ecclesiarum recurrat limina, apostolica utatur audientia, ipsiusque in pe M. Ia b. tuum consoletur et regatur vigilantia. In Christo, domine fili, valem. Data die iii. KQ ΜMι , imperante Feb. 27. piissimo Augusto Phoca, anno viii. imperatoris ejus-βλ

dem principis, indictione xiv.' De Dedi tione Melasim hujus Mon terii.

3. Anno enim Incarnationis Dominicae DCXIII., Lam Consecrarentius archiepiscopus, qui non solum de Anglis u- dhuectori Here solious in the MS. the forma et quantitaa signi bullae plumbeae eiusdem papae Bonitieii Quarti the legenda Ming. Petro catholicas fidei dat Christua habenas, ' and Bonifatii papaoIIm' me .riter then adda r Et nota, quod ista est prima bulla palis plumbea totius ecclesia

Anglicanae.'

194쪽

plaee of Liudhardand Queen

Beri . Determination oftho loealitvos St. Martin's Porehor altari

quae tunc erat, ecclesiae curam gerebat, sed οι vota 1 Britanniae incolarum, necnon et Scottorum, qui Hiberniam insulam Britanniae proximam incolunt. populis pastoralem impendero curam intendebat, a sum praedicationis sollicitudine ad suam aedem Dor emensis ecclesiae regressus, praesentis monasterii ecclesiam consecravit ; et praesente rege, cum confluis turbis, sanctum corpus beatissimi Augustini transtulit in eandem -- clesiam consecratam, atque in porticu aquilonari, ut in titulo praecedente praemittitur, sepelivit. Corpus vero saneti Letardi episcopi Silvanocto lay in Galliis, cujus metropolis est arctiipraesulatus Remensis, necnon et corpus pilaimae reginae Beriae, quae uxor regia suerat AEthelberti, in porticu sancti Μartini sepelivit. Horum enim corpora extra ecclesiam primo fuerunt sepulta, eo quod tempore obitus eorum ecclesia nondum suerat

consecrata.

4. Et nota, quod ille porticus, qui notatur sancti Martini, fuit ex parta australi occlesiae tunc consocinis . Quod tamen in eodem loco, ubi nunc eat altare sancti Johannis, non fuerat idem sancti Martini porticu patet per Bedam V de Gestis, ' lib. ii. cap. iii., ubio dein inter alia describit ecclosiam per hunc modum : Η st,' inquit haec,' ecclesia videlicet aposιolorum Ρstri et Pauli, in medio paene sui altare in honore se beati papae Gregorii dedicatum. Dato igitur quod altare sancti Gregorii, quod nunc est, stat in medio paene ejusdem ecclesiae primitus ab eodem Laurentio archiepiscopo dedicatse, quae multo fuerat arctior qunm est eccleAia nostra moderna. Aicut in locis sequentibus sibi aptis, temporibus videlicet Wihici, Scottandi. st Widonis abbatum, qui e leniam dilatarunt, erit manifestiua explanatum, sequitur idem Harunt altare sivo

195쪽

porticum, quamvis in eadem parte ecclesiae fuerat, non tamen in eodem loco quo nunc est altare sancti Johannis, ubi Beria fuerat regina sepulta, Verisimiliter extitisse. Sed haec omnia inserius, sub titulo Widonis abbatis, ubi de translatione sanctorum agetur, erunt evidentius declarata. Fuit autem eadem piissima re- Parentamina Beria filia Dagoberti regis Franciae, pronepotis 's ' in,' Clodovei regis Francorum primi Christiani. Iste enim Dagobori'. Damberius corpus beati Dionysii invenit. Quod Non hi introducuntur in Ecclesiam Cathedralem.

invention

5. Τολ etenim mente rex Deo dilectus 2Ethestertiis AEthelberesso et sua cum Laurentio archiepiscopo et JOb-ne - .mei tibate in fidei servore stringebat, atque cultum Divinum lar inevirtute, quam sibi Omnipotens tribuit, nugmentaVit. ω., o 'Perpendens itaque beatissimum papam Gregorium, living sanctissimumque Augustinum, necnon et plures cum illo ab eodem papa Gregorio sibi et suae genti ad fidem Catholicam percipiendam transmissos, monachoSextitisse, abbatis quoque Petri praemem uti, necnon et abbatis Johannis successoris sui, monachorumque praesentis monaaterii, quod a fundamentis construxerat, conversationibus delectatus, in sede .illa metropoli, quam de suo palatio transtulerat, monachorum habita fationem instituere intendebat. Advertens itaque regius animus monachorum primitus monitia salutaribus, Augustini videlicet et Laurentii, Petri etiam abbatis et Johannis successoris sui; memoriter eruditus Lucium primum regem Christianum regni istius, sub anno

196쪽

HISTORIA MONAATERII

archis

lini adventum, per duos monachos d inros, riganum videlicet et Durianum,' a papa Eleutherio ad ejusdem regis suggestionem legatos, ad verae fidei cognitionem

conismum fisime, et eorundem monachorum praedio tionibus omnem populum terras sacri baptismatis lavacro, exemplo regis, mundari, templa idolorum destrui, ecclesias et mon seria conrimi, tres archiflamines a rogari, et ad eorundem sedes, quae Londoniin, Ebor consi, et in Civitate Logionum, i.e. Uest trie, merant, tres archiepiscopos, ad sede8 Vero XXV., flaminum XXV. episcopos promoveri; ecclesiam Christi totius ecclesiae Anglicanae metropolim et matricem optans, se adhuc vivente, tam ordine quam habiιu monachico decorare,

sub anno Domini Dcxv. iterum remisit Mellitum Londonensem episcopum ad Ρ-tactum papam Bonifacium ad briusmodi pium negotium impetrandum. Hic enim

suiι annus xviii. a fundatione, Ti. a dotatione, et secundus a dedicatione ecclesiae praesentis monanterii. 6. Regis reVera meritoriae sumostioni idem papa libenti animo condescendens, licenter Albi per omnia mon chorum regulariter viventium habitationem in sua Mel Aia metropoli statuere apostolica auctoritate concesώι; hoc discernens, ut ipsi priodicatores nostri monachi monachorum sibi gregem amoriarent, et eorum vitam sanchitatum moribuA exornarent. Tenor Vero epistolio

ab eodem Bonifacio papa regi transiuimae, in primo Tiιulo hujus libri, sub rubrica H de occlesia Christi, de verbo in verbum, prout Acribit Willielmus Halm boriensis de Gentis Pontificum, libro primo, notatur.

Divino enim nutu, tam consona regia voto et ordini monastico in posterum accidit archiepiscoporum Canis Hen in ecclesim succemio, quod ferme omneη ab adventu Husdem beati imi Augustini usque ad sanetum Thomam martyrem, qui in numero tricoΝim nonus

197쪽

suit, per quingentos sexaginta octo annos intermedios, monachi sextiterunt. Hic enim numerus archiepiscoporum plane competit et equi det numero monachorum cum beato Augustino a sanctissimo papa Gregorio Anglorum populis transmissorum, qui serme quin*ginta notantur suisse. Nam idem beatissimus martyr Becket's Thomas, prout in Vita sua plane continetur,' adverte

ιοι sanctos praedecemores sum archiepiscopos monachos educatin aseaetitisse, multum ex hoc poenituit quod monachus ' φ'' ipse non fuit, monachicumque habitum a summo pomtifico accipiens monachus exinde sub clerico perhibetur fuisse; ad cujua laudem canitur in historia per

hunc modum:-

Monachus, sub clerico clam ciliciatus, Carnis carne sortior edomat conatus.' . Nec mirum quod ordinem et habitum monasticum Antiquitytantum presserunt sancti Viri: cum, teste Hieronymo, i. 4M epistola lxviii.,' filii prophetarum veteris Testamenti na monachi extiterunt, Eliasque et Elisaeus eorundem monachorum abbatos suerunt. Unde Dionysius do' Molesiastica Hierarchia, V cap. Vii., de ordine mon chorum sic scribit: ' echior,' inquit, et omnium excelsior ordo monachorum est.' Et inha: No Vinquit, medii persectioris ordinis, sed ejus qui omni- bus excelsior est. M Hinc eat quod monachus qualiscunque sub abbate sive priore simpliciter militans, qualemcunque habitum ad sui ostentationem superinduat, ecclosi ficis indumentis ad Divina agenda ossicia ordinatis dumtaxat exceptis, decorem pristinum inte polans regularem, a tot sanctis patribus praeceptum, similis ost illis, qui ad muros sise parietes domus Persectae ex quadris lapidibus marmoreis' inordinatum

198쪽

HISTORIA uo AMERII acervum lapidum projiciunt sive lutum. Nam, ut leat

lancea latus Domini aperuit, ab apostolis monachus isti ta b. institutun apud Caesaream Cappadociae xxviii. annis Vitam mo Aticam duxit, plurimosque ad fidem conve tens, tandem martyr occubuiti Scribit etiam Johannes Caasianus libro V de Institutis Monachorum ' quod Marcus evangelista primitus in Nova Lege monachos instituit ; quod tamen intelligi oportet de monachis AEgyptiacis et Alexandrinis, quia prius ille Longinus fuerat monachua ex doctrina apostolorum quam Marcus missus eui Alexandriam. Scripserat etiam Evangelium antequam fuerat illuc missus, ut patet in Chronica, quae

Christi usque in praesens ordo monnctorum aliis excelsior approbatur; quod pulchre declarat idem Johannes Cassianus in libri praefacti prologo, prope finem: μ Nequaquam,' inquit, ' credaa' rationabilius quem- quam ' vel persectius novellam constitutionem V reperire minime, quam ista instituis, in quibus ab exordio praedicationin a stolicae a sanctis patribus V ac spiritualibus' fundata monaateria ad nos usque V perduranti' avthel res 8. Tatiis igitur ac talia animadvertens ordinis mona υ hiis,' magnalia, beati simus ille Deo dilectus rex piissimus in Mis T. AEthelbertus, nisi quia regia potentia dilatandi regni Christi summopere ne marius habebatur, creditur ne Vire quam imperame potius maluisse monasticis institutionibus, atque coronae regni coronam monasticam praetulisse. Sed quod tunc non permittebatur ossicio fieri, fuisse animo apparebati

199쪽

S. AUGUSTINI CANTUARIENSIS.

9. Anno ab Incarnatione Dominica sexcent imo Sexto Attemptio

decimo, qui est annua rix' ex quo beatissimus Augusti- Συ'nus, cum sociis suis, genti Anglorum missus eat, Ethel- ebro lagyberius rex Cantuariorum, post regnum temporiae, quod annis lxi.' gloriosi ime tenuerat, aeterna coelestis regni AEthel res

gaudia subiit. Quod autem notant plures chronicatores, 'M obitum ejusdem xxi. anno fuisse ab adventu beatissimi Augustini, videntur media ab extremitatibus deviare. Nam adventus beatissimi Augustini notatur anno Domini DXCVII. et eodem anno in die Pentecostes, quae tunc accidit iv. Nonas Junii' AEthelbertus baptizatus est, quo die nunc celebrantur octavae transitus sive obitus Augustini; obitus vero AEthelberti patet anno Domini DCXVL vi. Kal. Martii: hinc omnino Feb. 24. anni sunt intermedii xta. computandi. Quod autem asseriinr idem rex paene ab omnibus iri. annis regnasse, textus tertiae carus fundationis praenentis mona8terii contrarium manifestat; quem per decem quinquennia sceptrigera potestate tempore consectionis ejusdem cartis Matatur potitum. Decem enim quinquennia faciunt quinquaginta. Nec dubium quin idem rex Ethestertus post tempus consectionis ejusdem cariae, quae fuit anno Domini DCV., annis undecim superViXit,

ut patet per datam obitus sui, in capite istius capituli

praenotatum.10 Sepultum vero fuit corpus ejus ad pariem austra- Buriallem occlesiae, in poricu sancti ΜMuni praefacto, ubi et Ici.liari. Beria regina condita est. Hic, inter caetera bona quae genti suae consulendo conserebat, etiam decreta illi His la s. judiciorum, juxta exempla Romanorum, cum comitio S

200쪽

HISTORIA MONASTERII Dientum, cor tituit; quae conAcripta Anglorum Re mone hactenus habentur, et ab Anglorum populis ottae Vantur. λConquest 11. Erat autem Idem AEthelberius filius Ermenrici,-- s. ' cujus pater octa, ciuus pater iniric' cognomento

.ia: ' ' solent ; cujus pater Hengest, qui, cum filio Huo arae, Wieta invitatus a Uurtigomo Britanniam primus intravit, cum δ' Horsa lintro suo. In quorum comitatu plures fuerimi militeμ, qui de tribus Germnnnim populis sortioribus, Milicet Saxonibu' Anglis, et Wictis,' secundum Bedam de Gestis, V lib. i. cap. xv. advenerant: De Wi

hoc est, illa gens quae Wectam, Le. Wyth,' tenet in- inlam, et ea quae ii quo hodie in provincia occiden- talem Saxonum Wictarum' natio nominatur, I alta contra ipsam insulam Rectam. De Saxonibus, id est. ea regione quae nunc Antiquorum Saxonum cog- nominatur, Venere Orientales Saxones, Meridiani Saxones, et occidui Saxones. De Anglia vero, ' hoc est, de illa patria qum Angulus dicitur, et ab eo ' tempore u ue in praesens yy manere deserius inter

provinci Wictarum '' et Saxonum perhibetur, Ori- entales Angli, Mediterranei,'' Merci, tota Norih- animbrorum progenies, id est illarum gentium quiv ad boream Humbri fluminis inhabitant, taeterique Anglorum populi sunt orti. 1 - 12. Et quia mHor et nobilior fuerat populi multitudomu quam Saxonum vel Wictorum, ideo PMιi