장음표시 사용
371쪽
SE LECTAE SYMMACHI AD AUSONIUM
Ex editione Lugd. patav. an. 3633.
I. S mmaehus Ausonio. Pgris a me li eras longiores. Est hoc in nos veri amsistis indicium. Sed ego, qui sum paupertini mei ingenii conastius, Laconicae malo studere brevitati, quam multiiugis paginis infantiae maciem publicare. Nec mirum, si eloquii noliri vena tenuata est; quam dudum neque ullius pommatis tui, neque pedestrium voluminum lectione juvisti. Unde igitur sermonis mei longam poscis usuram, qui nihil literati tanotis credidisti Volitat tuus Mosecta per manus sinusque multorum , divinis a te versibus consecratus et sed tantum nostra ora praelabitur. Cur me istius libelli quaeso, exsortem sie voluisti Aut amusos tibi videbar, qui dijudicare non possem ; aut certe malignus, qui Iaudare nescirem. Itaque vel ingenio meo plurimum , vel moribuε , derogasti. Ego tamen contra interdictum tuum mox ad illius operis arcana pervent et velim reticere, quid sentiam: velim de te justo silentio vindicari: sed admiratio scriptorim, sensum frangit iniuriae. Novi enim istum fluvium. cum IETERNORUM PRINCIPUM jampridein fgna comitarer, parem multis, imparem maximis. Nunc improviso clarorum versuum dignitate JEgyptio Melone majorem, frigidiorem Scythico Tanai, clarioremque hoc nostro populari Fucino reddidisti. Nequaquam tibi crederem , de Nosellae ortu ac meatu magna narranti; nisi certo scirem, quod nec in poemate mentiaris. Unde illa amnicorum piscium examina reperisti quam nominibus varia, tam col
372쪽
ioribus; ut magnitudine distantia, sic sapore; quae pigmemtis istius carminis supra naturae dona fucasti. Atqui in tuis mensis saepe versatus, cum pleraque alia, quae tunc in praetorio erant, esui obiecta mirarer; nunquam hoc genus piscium deprehendi. Quando hi pisces in libro tibi nati sunt. qui iii ferculis non fuerunt Jocari me putas, atque agere nugas Ita me Diis probabilem praestem l ut ego tuum catamen libris Maronis adjungo. Sed jam desinam mei oblitus doloris, inhaerere laudibus tuis, ne hoc quoque ad gloriam tuam accedat, quod te miramur offensi. Spargas licet volumina , ct me semper excipias: fruemur tamen tuo op se, sed aliorum benignitate. VALE.
Saept unanimitatis tuae sermone convenior, ut de acediptis literis. quas ad me cura propensiore misisti, vel latiis ham ; quibus ego, ut quaeque redditae sunt, actutum partreligione respondi: quia neque rescriptorum ratio, neque amoris vicissitudo sinebat diutius desidere. Nunc quoque agere me at e habere gratias protestor, quod prospera nuntiorum clam me esse non pateris. Ilaec & alia prioribus quoque literis tecum fueram collocutus. Sed si te tabellarii sermonis mei compotem reddiderunt, congesta non onerant malo quippe aures tuas iterando obtundere, quam fraudare reticendo. Fratris mei desperii honore exsulto, taciturnitate convulneror. Nam si me sui amantem usu rerum
probavit, scriptis famam decuit praevenire, quae diu i certa fluxam fidem gaudiis exhibebat. Ipse igitur nuntius communis boni esse debuerat, ut epistolae assertio nihil reis linqueret opinionis ambiguo. Sed dicis . eum pudore perastrictum, successuum suorum vitasse jactantiam. Quisquamisne, cum de se apud ipsum loquitur, erubescit Quid quod Ausonius. . A
373쪽
eam rem mihi supersedit ingerere, quam juste ad utrum que noverat pertinere ' Verum ego, ut religiose ista conqueror, ita libenter omitto: quia nec amori in vos meo convenit silere, quod doleam; nec amicitiae incussi doloria transire mensuram. VALE.
Eso etsi continuis literis honorem tuum celebrare pos seni, non satis mihi viderer, proquam res postulat, fungi debitum meum et tantum abeth, ut operam assiduitatis e probrem. Sed ut hoc meae verecundiae competit; ita tuis humanitatis est , studium nostrum pari gratia sustinere Animadverte, quo tendat summa verborum. Jamdudum nuhil tribuis, quod legamus. Totum me, inquieS , emancipam vit sibi cura Praetorii. verum est; potiris merito summa judicia. Sed maximas ingenii tui vires fortuna magna non onerat. proinde his etiam rebus intende, quae ita occupatis nihil molestiae afferunt, ut ipsas molestias plerumque solentur. VALLIV. Smmaeus Ausonio. BRNu ac sapienter majores nostri, ut sunt alia aetatis illius, aedes Itonori atque Virtuti gemella facie junctim locarunt ; commenti, quod in te videmus, ibi esse praemia honoris, ubi Iunt merita virtutis. Sed enim propter eas camoenarum religio sacro fonti advertitur; quia iter ad capessendos magistratus saepe literis promovetur. Ηaec parentum instituta Consulatus tui argumenta sunt et cui morum gravitas, & disciplinarum vetustas, curulis sellae insigne pepererunt. Nulli nosthac annitentur artes bonas, ec
374쪽
laudes germanas , & meras literas. Sin ignoramus Magnum illum, cujus supra votum fortuna fluxit, Stagiritae suo nihilum commodasse, nisii Quinto Ennio ex aetolicis manu- hiis captiva chlamys tantum muneri data Fulvium decolo.rat. Enimvero neque Panaetio Africanorum secundus, neque Opilio Rutilius, vel Cyneae Pyrrhus, aut Metrodoro suo Mithridates ponticus. liberalium disciplinarum pretia solverunt. At nunc eruditissimus Imperator, & opum laris gus & honorum quali pro usura tibi praemia detulerit, ita super fortem flanoris reddit. In hac tanta laetitia mea, quia hus verbis diluam, quod adesse non possum Nimis vereor, ne male interpretatus excusationem meam , quantum tibi gratulor parum credas. Optavi ad oculos tuos raptim venire: sed fessus virium, quas diu morbus exhausit, itiones longas, & mansiones asperas, tum accessiones frigorum , ct decessiones dierum, quaeque alia sunt noxae opportuna , vitavi. Si sum tibi spectatus ex animo, quaeso ut aequus sis mihi, atque has allegationes boni consulas. Fors fuat, an obtineamus apud te veterem gratiam: nunc quod satis est, eluctemur offensi . .
Posae longum silentium tuum non minus desiderabam, quam sperabam, literas longiores. Namque his vicibus humana variantur, ut defectui succedat ubertas. Ea me opinio Eustra habuit: siquidem brevila in manus meas pagina recens a te profecta pervenit. Erat quidem illa Atticis sa- Iibus aspersa & thymo odora; sed parcior quae magis fastidium detergeret, quam famem frangeret. Quid si ego coenas dapsiles , & Saliare convivium, tum viscerationes, atque epulum postulassem : tu mihi mensas secundas, Scscitamenta exiguae Iancis apponeres Fac veniat in men-
375쪽
tem, quid Graeca super hoc dicat oratio. Pamia nuid mireris, inquit, quanquam a morte defendimur, nihil tamen admissium Paletudinem promovemur. Putasne, me de occupatationibus tuis esse taciturum 2 Quaestor es, memini et consit regalis particeps, scio: adde huc aelia mille gerum. Numquam evenit, ut ingenium tuum labor deterat, benignitatem cura flectat, facundiam usus exhauriat. Si diurna negotia nunquam distingues quiete; certe antelucano somno nullus indulseris, ut detur aliquod tempus ossiciis. An tibi parum exempli videtur in Comico, cum alte Quam vectem etiam noctia amicis operam mos esset dari Ised cur ego sermonis pauper diutius obgannio Imitanda
est mihi epistola recens, ut cetera motum tuorum: forte occupatus recusas liferas longiores. Id ita esse recte conj eo. Video enim, quam nolis multa legere, cui vix est otium pauca dictare. VALE.VI. S mmachus Ausonio. ETs I plerumque vera est apud parentes fraedicatio siliorum, nescio quo tamen pacto detrimentum meriti sui patitur, dum personarum spectare gratiam judicatur. Quae omitur inoratus animi, quae mihi nunc potissimum super viro honorabili THALASs Io genero tuo verba sumenda sint. Si parce morum ejus decora attingam, liventi similis pestimabore si juste prosequar, ero proximus blandienti. Imutabor igitur Sallustiani testimonii castigationem. Ilabes viarum dign*m te, & per te familia Consulari; quem fortuna honori patris majorem beneficiis suis reperit, emendatio animi ct sanctitas honoribus aequiparavit. VALE.
376쪽
VII. Ommactus Ausonis. JunxuM gaudium eruditionis tuae scripta tribuerunt
quae Capuae locatus accepi. Erat quippe in his oblita Tuta Iiano melle festivitas, ct sermonis mei non tam vera, quam blanda laudatio. Quid igitur magis mirer, sententita inceratus addubito, ornamenta oris, an pectoris tui. Qumpe ita facundia antistas ceteris, ut sit formido rescribere : ita benigne nostra comprobas, ut libeat non tacere. Si plura de te praedicem, videbor mutuum scabere, & magis imitator tui alloquii, quam probator. Simul quod ipse nihil ostentandi gratia facis, verendum est, genuina in te bona, tanquam affectata, laudare. Unum hoc tamen a nobis indubia
lata veritate cognosce, neminem esse mortalium, quem
prae te diligam: sic vadatum me honorabili amore tenuisti. Sed in eo mihi verecundus plus nimio videris, quod libelli tui arguis proditorem. Nam facilius est ardentes favillas ore comprimere, quam luculenti operis servare secretum. Cum semel a te carmen profectum est , jus omne posuisti. Or tio pubIicata, res Iibera est. An vereris aemuli venena lectoris, ne libellus tuus admorsu duri dentis uratur T iuni nihil ad hoc locorum gratia praestitit , aut demsit imidia. Ingratis scaevo euique proboque laudabilis es. proin, de cassas dehinc seclude formidines, ct indulge stilo , uesepe prodaris. Certe aliquod didascalicunt, seu protrepti- eum nostro quoque nomini carmen adjudica. Fac pericvitum silentii mei, quod risii tibi exhibere opto, tamen sso dere non audeoi Novi ego, quae sit prurigo emittendi opearis, quod tu , probaris. Nam quodam pacto societatem laudis affectat ; qui aliena bene dicta primus enuntiat. Est propter in comoediis summatem quidem gloriam scriptores. tulerunt: Roscio tamen, atque Ambivio, ceterisque auct riuus, fama non defuit. Ergo tali negotio expente otium.
377쪽
tuum, & novis voluminibus jejunia nostra sustenta. Quod si jactantiae fugax garrulum indicem pertimescis, praestae etiam silentium mihi, ut tuto sinulem esse nostra, quae scripseris. VALE.
M PONTII MERO PII PAULINI AD AUSONIUM EPISTOLAE.
Paulino , eum ageret in Hispania, tres simul Ausonii DissoLaredditae sunt. Primae , tertiae quae intercidit, O quartae res det Paulinus hoc carmine anno 3y3. scripto , quod inter ejusdem poemata decimum habetur.
I. Acoetio Paulinus. Cusi arx redit duris haec jam messoribus aestas,
Et toties cano bruma gelu riguit, Ex quo nulla tuo mihi litera venit ab ore, Nulla tua vidi scripta notata manu et Ante salutifero felix cum charta libello sDona negata diu, multiplicata daret. Trina etenim vario florebat epistola textu, Sed numerosa triplex pagina Carmen erat. Dulcia multimodis quaedam subamara querelis Anxia censurae miscuerat pietas. to Sed mihi mite patris plusquam censoris acerbum Sedit, & e blandis aspera penso animo. Distita Coosle
378쪽
Issa suo referenda loco tamen, ct graviore Vindicis heroi sunt agitanda sono. Interea levior paucis praecurrit iambus, xsDiscreto referens mutua verba pede. Nunc elegi salvere jubent, dictaque salute , Ut fecere aliis orsa gradumque, silent.
Quid abdicatas in meam curam, pater, Redire musas pnecipis ingant Camoenis, nec patent Apollini Dicata Christo pectora. Fuit ista quondam non ope, sed studio pari, Tecum mihi concordia, Ciere surdum Delphica Phoebum specu, et sVocare musas numina; Fandique munus munere indultum Dei, petere e nemoribus aut iugis. Nunc alia mentem vis agit, major Deus ;Aliosque mores postulat, I sibi reposcens ab homine munus suum, Vivamus ut vitae patri. Vacare vanis, otio aut negotio,
Et fabulosis literis, Vetat, suis ut pareamus legibus, Is
uam vis sophorum callida, arsque Rhetorum, SFigmenta vatum nubilant, ut corda falsis atque vanis imbuunt, Tantumque linguas instruunt: do Nihil afferentes ut salutem conferant, uod veritatem detegat. Quid enim tenere vel bonum aut verum queant ui non tenent summae caput,
Veri bonique fomitem & fontem Deum 2 ο' Quem nemo nisi in christo videt
379쪽
Ilic vistatis lumen est, vitae via, Vis, mens, man , Virtus patris, Sol aequstatis . fons bonorum , flos Dei, Natus Deo , mundi sator , sqMortalitatis vita nostrae, & mors necis. Imagister hic vi utium, Deusque nobis, atque pro nobis homo Nos induendo se exuit,
aeterna jungens homines inter & Deum, si
Nic ergo nostris ut suum praecordiis Vibraveris coelo jubar, Abstergit aegrum corporis pigri situm, Ilabitumque mentis innovat, Exhaurit omne quod juvabat antea castae voluptatis vice; Totusque nostra jure Domini vindicat Et corda, ct ora. & tempora. Se cogitari , intelligi, credi, legi, Se vult timeri & diligi. iustus inanes, quos movet vitae labor praesentis aevi tramite, Abolet futurae cum Deo vitae fides. Quae, quas videmur spernere, id Non ut profanas abjicit, aut viles opes ;Sed ut magis caras, monet Coelis reponi creditas Christo Deo .
Qui plura promisit datis; Contemta praesens vel mage deposita sibi etsaeusto ut rependat stenore Sine fraude custos aucta creditoribus Bonus aera reddet debitor; multaque spretam largior pecuniam
380쪽
Euic vacantem, vel studentem, & deditum , In hoc reponentem omnia , Ne quaeso segnem, neve perversum Putes , Nec crimineris impium.
Pietas abesse Christiano qui potest 8s
Pietatis, esse Christianum: & impii, Non esse Christo subditum. Hanc cum tenere discimus, possum tibi Non exhibere , id est patri, Cui cuncta sancta jura, cara nomina Debere me voluit Deus 2 Tibi disciplinas, dignitatem, literas, Linguae, togae, famae decus, Provectus, altus, institutus debeo , s spatrone, praeceptor, Pater.
Sed cur remotus tamdiu degam, arguis, pioque motu irasceris. Conducit istud, aut necesse est, aut placet: Veniale, quidquid horum erit. go Ignosce amanti, si geram quod expedit: Gratare, si vivam ut libet. Defore me patriis tota trieteride terris, Atque alium legisse vagis erroribus orbem, Culta prius vestrae oblitum consortia vitae gos Increpitas sanctis mota pietate querelis. Amplector patrio venerandos pectore motus Et mihi gratandas salvis affectibus iras. Sed reditum inde meum, genitor, te poscere mallem Unde dari possit. revocandum me tibi credam, I recum steriles fundas non ad divina precatus, Castalidis supplex averso numine Musis Non his numinibus tibi me patritaque reduces.