Opera C. Cornelii Taciti

발행: 1812년

분량: 622페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

441쪽

AD BIRUM DECIMUM TERTIUM ANNALIUM

C. CORNELII TACITI.

CAP. l. t ei dolum Agrippinae paratur. Mallent reinshemius et Itych IS patratur. Exitium inritaverat. In scriptis et editis libris, exitum BendErnestus, Titium. In editione principe et plerisque aliis, irritaserit. Melitis Puteolanus et S S. Hari Bodl Jes Guelf. atque Ernestus, irritazerat. L. Silano Puteolanus et S S. Hari Bodl Jes. In editione principe et S S. Corb. Reg. Q Silano.Quod tunc spectaretur mallet Ernestus, Spectabatur. P. Celer. Infra Hist. IV. O. P. Celerem. ale et g editiones veteres et S S. P. Celerius. Helius libertus. Ita Sueton in er. XXIII. Dioni LXIII. p. 723. Hλιος Vulgb in scriptis et editis libris, Elius, vel Elius. CAP. 2. Et, rarum in societate potentiae, concordeS. Corrupte in S. Flor. Et piarum in societate potentia et concordes. SS. Vatic. 1863 et 1864. Reg. et Agr. et parum in societate et potentisi. ΜSS. Vatic. 958. Hari Bodl Jes Gueis et Puteolanus, et parii Fcietate potentidque Boxhomius optime atque ex usu Taciti

442쪽

432 NOT E ET EMENDATIONES

pro partim vel pari emendavit ramim. Voluit quoque potentiae, idque omnibus probatum Forte tamen crit Serat Tacitus societate et potentia rara enim in utraque concordia. Infeliciter ipsius, paris in societate potenti L. Comitate honesta. Ut viris in Gallica re literaria summis, qui id operae desideravere, morem gererem, et Corn. Taciti, quem malimum antiquitatis pictorem appellitant, sumam illustri exemplo ConSecrarem, suscepti Operis instituto haud alienum duxi pauca hic disserere de clarissimi Lacine tragoedia, quam Britannicum inseripsit.

Ea sui semper optimorum Scriptorum maxima laus, ut apud posteros irent in exempla, et, circumactis diu aetatibus, inter gentes, moribus et eloquio dissimiles, animos sui simillimos efformarent, dubiamque ingenii lauream facerent. Hac glorieti apud Romanos enituit Homerus, cum ultos Virgilii spiritus exsuscitasset. Huc inclaruit apud nos Tacitus, cum duo Poetas, quOS in arte sua summos suspicimus, Petrum Corneille et Joannem Raci /e, Principum Romanorum arcana eorumque dominationis instrumenta ita docuisset, ut eo duce et auspice, in rei politicae Praeceptores regumque doctore Statim evuSerint. De Othone, cujus nomen illustravit Petrus Corneille, dicam innot et ementi ad Hist. I. 22. chim splendidam hanc Historiarum Partem explanabo. Eritannicum ver , sibi seposuit Joannes Racine, ut pullulantia, nondum autem adulta, quod odiosum fuisset et incredibile, Neronis scelera insumaret. Obile argumentum, poetae arte nobilissimum; pikllimorum quid :m elisurae prim obnoxium, quod ars exquisi tior foret, mutum deinde laudibus cumulatissimum crescetque

443쪽

AD LIB. XIII. ANN. C. CORN TACITI. 433

admiratio, diim egregios versus legere, mores hominum artemque tragicam nosCere gratula a decorum habebitur.

Juvaret hic singit his hujus tragoedice ei Sonus X Pendere; et, quod a uillis mugitatum, loca omnia, quae a Tacito vo interpretatione, vel imitatione, mutuatus Si Cl. Iliaci te, Congerere; praestantissimumque historicum cum Praestanti Ssimo Poetu Conferre. At, qud in maXim Im OSSum in omnibus brevitatem Professus, XScribendorum locorum multitudine clam vix sint in tota tragoedia trecenti versus, qui X Annalium Taciti sontihus non profluxerint deterritus, immenso labore abstinebo : utque equidem tanto libentius, quod magnum hujus Curae partem subiit recens Cl. ad bie operum editor . Ne tamen noStra hac in re opella, jam supra in notis promissa, penitus deSideretur, quaedam exempla, eaque brevissima, Proponam potbus, quam Seligam, ut genuina decoraque veteres scriptores exprimendi imitandi e ratio illustribus experimenti innoteSCat.

Adversante Agrippina . . . . obtinuere patres qui in Palatium Ob id vocabantur, ut adstaret abditis a tergo foribus vel discreta,

quod ViSum arceret, auditus non adimeret. Quin et legatis Armeniorum causum genti apud Neronem Orantibus, escendere SuggeS- tum Imperatoris et praesidere simul parabat nisi Ceteri PaVOre defixis, Seneca admonuisset, Venietiti matri occurreret. Ita specie pietatis, obviam itum dedecor . . . . Infracta paulatim potentia In atris .... Certamen utrique Durro et Selle oe, unum erat Contra

ferociam Agrippinae. ''

444쪽

434 NOTAE ET EMENDATIONEARACINE BRITANNICUS, ACT. I. C. I.

Agrip)Mna, stans crim Albinu, stetitiam uam infringi queritur.

Que te noni de Seneque et Pappui de Burrhus.

TACITUS, ANNAL. XII. 1. XIII 15.

Libertorum si quis incorrupta fide depellitur . . . Ut proximus quisque Britannico, neque fas, neque fidem pensi haberet, olim provisum erat.

445쪽

AD LIB. XIII. ANN. C. CORN TACITI. 435

Γritannisus Narcissum alloquitur. Quo voisde autour de moi, que de amis Vendus, Qui soni de totis me pas te temoin assi lus, Qui choisis par eron potir e commerce innine, Trasiquent avec tui des secret de mon mea Quoi qu'il ei soli, Narcisse, on me veni totistes Ours: Ilire volt me dessetns, it enteiad me discolarS. Commerio dans Dion inur il salti qui se passe.

TACITUS, ANNAL XIII. Q et 4.

Agrippina iubebat in partibus Passantem . . . . Pallas tristi arrogantia modum liberti egressus taedium sui moverat . . . Nero infensus iis, quibus superbia muliebris innitebatur, demovet Pallantem cura rerum, queis a Claudio impositus velut arbitrum regni agebat.

ro cum Burro colloquenS. Ν'en doute poliat, Burrhus, algre es injustices, Cestia mere, et e eux ignore Ses caprices. Mais e ne pretens plus ignoret ni fouiseir Leministre insolent qui es se nourrir. Pallas de se consciis empOiSOnne a Mere; I sed ut chaque ou Britannicus monare

446쪽

436 NOT E ET EMENDATIONES

Demoto cura rerun Pallante, praeceps δs liae Agrippinaruere, ad terrorem et minus, neque Principis auribus abstinere, quominius teStaretur, adultum Jam esse Britannicum, veram dignamque Stirpem Suscipiendo patri imperio, quod insitus et adoptivus, per injurias matri exerceret. Non abnuere se, quin cuncta inse-licis domi, mala patefierent, suae imprimis nuptiae, Suum veneficium. Id solum iis et sibi provisum, quod viveret privignus. Ituram cum illo in castra. Audiretur hinc Germanici filia, inde debilis Burrus et exul Seneca, trunca scilicet manu, et pro SSOria linguit, generis humani regimen expostulantes. Simul intendere manus, aggerere probra Consecratum Claudium, insernos Silanorum manes invocare, et tot inrita celera.'

Agrippina muliebriter infremit Lurrum alloquens. Pallas 'empori pactout rappuli'Agrippine,

447쪽

AD LIB. XIII. ANN. C. CORN TACITI. 437

Redemandant hi sol jure a a semille, Et de Germanicus on entendracia ille. De Pautre roti verra te iis Enobarbus, Appitye de Seneque, et ilia Tribun Burrhus, Qui totis deux de rexit rAppele Pur Oi-mcme,

Urgentibus Agrippinae minis, quia nullum Crimen, neque jubere caedem fratris palam audebat, occulta molitur: parari venenum jubet.V

RACINE BRITANNICUS A CT IV. C. S.

Nero, sta λὶ cum Lurro, ait sibi certum sitimque esse, ob Agrip- pii referociam, ritannicum interficere.

448쪽

43 NOTAE ET EMENDATIONES TACITUS, ANNAL. XIII. 15 ct 6.

Vene sicis promittentibus tam praecipitem necem, quam si serro

urgeretur . . . . adsunditur Venenum, quod ita cunctos ejus artus

Pervasit, ut o pariter et Spiritus raperentur. Trepidatur circumsedentibus, diffugiunt imprudentes. At quibus altior intellectus, resistunt defixi, et Neronem intuentes. Ille, ut erat reclinis, et nescio similis, solitum ita, ait, per comitialem morbum, quo primum ab infantia amictaretur Britannicus, et redituros paulatim Visus senSusque . . . . Ita OS breve Silentium, repetita convivii laetitia.'

Burrus Agrippinet nuntiat mortem Britannici.

449쪽

AD LIB. XIII. ANN. C. CORN TACITI. 439 Inie ceri vel ipsa poesis pressum et ividi lupi Taciti stilum haud aequat Merityergo addit Lurrus Act. V. c. 7.

Son crime seu D'estia ce qui nae desespere; Sa ulcusi a pii rarnior contre On Dere. Mais 'il votis aut Madanio explique ma ouleur, Neron a vi molari sans change de couleur. Ses eu inclis terens on de incla constance

D un Tyran dans e crini endurci des rens ance. Ista quoque suo gessit Tacitus Annal. XIII. 7. Plerique etiamllominum ignoscebant, antiquas fratrum discordias et insociabile

regnum aeStimantes.'

Sed susticiant haec artis specimina, gregia quidem, non tamen Praecipua Scenam secundam eius IV. quam totam, quRnta quanta est, ex Annalium libris i et XIII. mira arte ConteXuit

Cl. Racine, hic penitus omisi, qui, integra suisset ex Scribenda. Quin etiam, ut Agrippinae ferocia notesceret, quae de Priore Agrippina a Tiberio fuerant dicta, huc retraxit:

Ideo laedi, quia /on regnaret. Tacit Annηl. IV. 52. Verum antequam dicendi sinem faciam, observaverim ad summam praestantissimae fabulae perfectionem id unum desiderandum mihi videri, ut Iuniae, cujus personum, tabulae nece8Sitate UCtus, excogitavit Cl. Racine, praeter nomen, mores quoque adumbrRSSet ipse Tacitus. Omnia enim in ceteris personis Sunt naturae, OCO,aetuti, a fortunis consona. In una uni aliquanto plus est

Gallicae, quam Romanae indolis. Cunctis malae dominationis. Bene editio princeps, et Si emendatum in S. Hari . . Perperam Puteolanus et S S. HarL Bodl. Jes et Gueis cunctis malis dominationibus cupidinibtis.

450쪽

410 NOTI ET EMENDATIONES

CAP. S. Temporis editis auribus. Ita SS. Vatic. 86. Ot18 64. Flor. Reg. oditio princeps, ac Gron G ius et recentiores. In SS ' atic. 9.J3 Iluri Bo li et Puteolanus temporis illiris. Quibit otiosum est. SS. Vatic. 958. Flor. Hari Boiit. Jes. Guel f. Puteolanus, ichen et recentiores. In SS. Vatic. 863 et 864. Reg. et editione principe, quibus otium est Margini MS. Vatic. Ssis additur: o isSum. Aut corvit Θ an biguus. Ita Rhenanus o JUS. Eud quod recentioribtis orarnibus probatum. In SS. Vatic O n. Guel et edi ionil, his veteri rus, Nec ita isti nendum. Diεsereret. JUS. Flor et editio princeps distererentur Puteolanus et alii dissereret. Cretare, Digere. Haec aliaque id genus in Annalibus do

Nerone Saepe memorata CXpressi Cl. Racine, Ac t. IV. C. 4.Ρou tout ambition, Our verti Singuliere, I excellera coiiiivire ui char datis la Carriere, disputer de pri indigne de se IndinS, se doniae lui men)e en spectacle nil ROmninS, veni prodigue sa voi fur u theutre, Acisiciter de chanis qu'il vetit qu'on idolatre.

Quae cum audi 8set Ludovicus XIV. adhuc juvenis, saltatione publica, Sed majestati Plenti, qua delectabatur, in posterum hSt1-nuit, ne quid in decus regium peccaret. Tantum valet pud bene moratas mentCS alienorum vitiorum exprobati, Puteolanus edidit, caelare et piΠgere. ErneStus copulam omisit, JUS. Flor et editi

CAP. 4. Capessendi egregie imperii Bene Rhenanus. In MSS. et ditionibus veteribus, egregii. CAP. 5. Ah ditis a tergo Frustra tentat Lipsius obditis Male Gronovius obdito a tergo foribus Celo discreta. Auditus non adimeret Lipsius et recentiores Vulgi, in SS. et editionibus veteribus, ditus. S. es additus. In margine NS Bodi auditum quod et Ernest placebat.

SEARCH

MENU NAVIGATION