장음표시 사용
491쪽
eundas fuisse confirment. Sed hoe mihi, ene, velim credas, me nunc, non quia ab omnibus ita dici soleat, eo id dicere: immore vera tantam mihi iis, quas a te modo accepi litteris obiectam esse laetitiam, ut ea me respondere cupientem nulla potius ex re principium ducere patiatur. Nam eum ipsa per se earum Sententia mihi gratissima suit: totae enim prope in eo consumebantur, ut Stenderent, memoriam me a te et a fratre tuo pie auditi genter coli: tum earum sermo ita mihi tersus atque elegans visus est, ut iam tibi vel meo periculo polliceri audeam, te, si quo coepi Sti, gradu perreXeris, brevi tempore quibusdam, quos tu nunc admiraris, non multo inferiorem suturum. Erit autem mihi gloriosum, te, alumnum disciplinae meae, florere laudibus et omnium praedicatione talem haberi, qualem ego fore, tanto ante non praeviderim modo, sed etiani multis saepe praediXerim. Quare, mi Lene, perge, obsecro te, et puta, tibi iam non eum aequalibus tuis, quorum nonnulli ni agno meo dolore abiecisse hastas identur, Sed tecum esse certandunt neque, cum Sque e
progressus sis, tibi amplius integrum esse aut insistere aut regredi praesertim cum in civitate vestra ea proposita sint eloquentiae praemia, quae vel ignavissimos excitare posse videantur. Plura in hanc sententiam scriberem, si pus esse arbitrarer, etsi esset lium. Nunc et tu hortatore nihil indiges, et litterae tuae eo tempore mihi redditae sunt, quo ita occupatus eram, ut vix haec ipsa exarare potuerim. Nos enim cras ibur prο- secturi sumus atquc illic totam aestatem suturici quod hac anni tempestate locus ille alsus inprimis et salubris atque amoenus habeatur. Itaque mihi componendae sunt sarcinulae, bibliotheca potissimum qua si mihi curendum esset, nulla esset loci amoenita tanta, quae animum meum hilarare posset. Vale, en arami, et me ama. Fratri luo et celeris nostris salutem, inprimis
Georgio Contareno. Romae prid. Id. Quinct. MDLX.
Scipio de Montibus Carmina variorum Poetarum collegit, In laudem semina nobilissimae Iohannae Castriotae Carassae, quae Carmina lingua partim Latina, Italica partim, at lue etia inmi- Spanica, diversis quidem et temporibus, a Doctis Viris con- Seripta sunt ceterum edita iunctim in Viso quensi, apud Ιοsc-
492쪽
phum Caecilium . anno 1 ais in quarto, ut nunc loquimur. ς ergo Scipio de Montibus cum averet, eorum, qui tum lorebant.
eruditorum monuin litis ornare uiam Opus, non destitit etiam a
Mureto petere, uti aliquid in laudem ius mulieris pangeret. Cui Muretus, aliquanto post hac Epistola respondit, quae iniustu Orata Carminum Collectione legitur:
am pridem ad litteras tuas respondissem, nisi me tenui S set quidam pudor in ipso quasi amicitiae limiti quidquam negandi tibi. Et tamen id quod tu petebas eiusmodi erat, ut a me com illo de rue stari non posse, illi quoque ipsi intelligerent, qui ni ecum iu nomine agebant. Nain neque bonus poeta uua quam sui; et in eiuS- moui argument versari, quale a te mihi proponebatur, neque canitiei iam ni eae neque ei vitae instituto, quod mullis abhinc annis Zmple Xatu SUm, Satis conseritaneum arbitrabar. laque cum libineque negare vellent neque Obsequi possem, quasi salebris i impe- lita quibusdam haerebat oratio. Nini cum intelligam, et tibi probatam esse Xcusationem meam, et te tamen Sic quoque cuperea me aliquid litterarum, non deero hac in parte ilicio meo; et quoniam aliud nunc quidem scribendi argumentum nullum St, ea si tam a te, ut ignoscas mihi, quod morum gerere tibi tantopere cupienti non potuerim et ut aliis rebus, ei in tibi commodum erit. CIPUPlaru Voluntatem erga te meam. Mihi crede, quidquid tibi a me praestari potuerit, si quid modo poluerit, uno posthac
verbulo φ consequeris Vale. Romae Cal. Ἀprilis lo34. quilius modi Epistolam aegre tulit Scipio de Monlibus. Itaque cum
eam edi curasset, peris iam supra me in orati pag. 2l5. tum in xuelorum Indice meminisse voluit repulsae, quam passus fuerat a Mureto, his verbis: Marcoranionio Murcio se assas dotio, e scri e molio Latinam te. sicco me molli suo seristi ne uiro fode ma a s usa ch osse si a con D. Scipione, ch Gli non in questo libro,
493쪽
Pag. 111 in principio praefationis ad Scip. Gongagam, si mihi quum ea typis
describebatur licuisset illud quoque memorandum ut Sem, Rustem eSSe, Sed Satis vitiose, repetitam in hoc libro: Dium nisertissit rorum virorum Praefationes etc. pag. i. qq. de quo quod Scire necesse est dixi in adn. pag. 377. d. nuntiR.
123 adn. 1. Cf. Cic. Tusc. II. . m. 12 Uidere licet alios philosophos)tanta levitate et iactatione, iis ut fuerit non didicisse melius. Muret. pist. I. 6. 124 adn. 1. s. Cicer Tusc. II. 19. s. l. Bene Iane magnus mihi quidem uiuetur, seu tamen non si minus ubi cave sequaris ErneStium. 140 adn. 3. Cicero fragm. Orat pro Q. Gallio 1. Opp. d. OreII. VoI. IV. P. II pag. 51. Videbar nihl ridere alios intrantes, alios autem vero dat Quinctilian. VIII 3. 66. eaeeuntes CL Top. S. 62. et
151 adn. 1. Simile est quod egitur apud Lucian. dies mortuor. IV. S. 4. οἱ δε πλεῖσro αυTων Munnuar at κουσιν ἐπιβουλευον- τε αλλ λοις, ως ἐοίκασι de quo loco nullus editor sollicitus fuit praeter Vololaenderum, virum doctiSSimum et modeStiSSimum, cuius vide Indicem in v. εἴκειν. ademque dicendi forma non dubito quin restituenda sit declamatori in or pro Marcello cap. 3 ext r. Parietes mediussidius, ut mihi videntur, huius uritie tibi gratias assere stestiunt ut e duchus Codd. dederat Ernest pro Vulg. ut mihi videtur, quod ipsum tamen praebet etiam Cod. IIS. Satis bon , quem ipse ad manum habeo. 178. S. 6. ut e prodigi pro liberalibus, avari pro arcis ac frusti, timidi ro carnis ac consideratis, uberi et praedicari velint. Sic recti SSi me Muretus, qui hoc voIuit ut se qui prodigi Sunt pro Iiberalibus, praesticani relint. Quodsi scribas ut se prodigos pro liberalibiis, avaros, timidos, praedicari velint: Sententia plane
189. S. 6. tutum est id esse mentem De ac Structura es. Zumpi. Gramin. ,Rt in adn. ad 3 607. 200. di . . f. tamen, quae ad Sallust Iug. 1. g. 2. Seripsit rilgius: cuius viri ut magni facio iudicium et in me amicitiam, Sic Retor
494쪽
Pag. 241. in adn. a. post V. Ciceronianum taec omissa sunt: Neque tamen ipse dubitavi apud Cicer Philip p. II. quae ratio nuper a me recognita est et separatiin edita cap. 19. extr. X Vaticano Cod cum Faemio ac IVernSdurs fed maior. Sic Scribere: Suam enim quis otte domum tum obtinebant; quod idem probabat Garnion quem Vide. 265 in adn. l. laudare Volebam Iocum Ciceronis in Bruto . G. Nec enim in constituentibus rem publicam nec in bella gerentibus nec in impeditis et . quo docerem, eiusmodi non indignum Xemplum suisse, cuius umpitu niensionein saceret. Neque en in omnes facile tirones talia egentes perΝpiciunt qua ratione ponantur. Ceteruiu Inilis verborum collocalita est in Muret. pi St. I. 18 et 33. r. R. 275. s. 33. qui SS ueberent. Magis Latinum et ex Si optimorum Scriptorum erat qui esse ebent. 289 in adn. Iaudari dehebat Iocus luicydidis III. 109. κοντα δε quo-G9εVn με Ice των υ Gro cernγων , καονανων σπένδον r il Reyria ευπι χ H Ilai εδαι , χὐ-οις ἔλλοις πουσι Tων δε λοποννησι ν κ H ὁσοι Urων ησαν Citias; cor οι, αποχωδεεῖν χαTce cCZος β υλόM VON ψιλωσω TOU inc αχ με; fccς. ubi ex Bekkeri Ithris solus Parisinus e praehet σπένδεTcel. de quo reponendo iam Aemilius Portus cogitabat. Locum Ciceronis Plit Iipp. XII. 11 ext r. Nulla cuin ciyione inter Cales et Teani , quum alter nobilitatis florem, alter belli Socios adhibuisset de auctoritate senatus, ne sufragiis populi et re iure civitulis, legρ inter qconditionesque contulerunt, quominus Liviano plane similem iudices, quae interponuntur Verba quum alter, adhibuisSet et c. impedire milii Videntur. 340 adn. 3. comparare VOIeham hune quoque Iocum Ciceronis On Verr. Ith. V. cap. 25. Str.3 quia eius Sit, O coniectura qu0que a equi deberis. 430 adn. 2. Cic. III de Orat. 3. S. . esse coactum, ut vita se ipse privaret. 432 atin . . s. 1. Sic scribere volebam: cum Caelio cap. Cic. ad Fam. VIII. 1. . . re cum lyso M. ullio III. Gui si vir. P. 1. GP. I. pr.J h. I. iXisse etc.