Reliquiae Sacrae, sive, Auctorum fere jam perditorum secundi tertiique saeculi post Christum natum quae supersunt; accedunt Synodi, et Epistolae canonicae, Nicaeno concilio antiquiores

541쪽

Auuiore ibi noli coii Stare uit OxpressisSini ideo illo ratio maxinio fugit, lisi illii in in Se luentibus Atlionogotii adscribere voliint I)oe alio iiii in lymia, loquitur. quoin Salictus ille inartyrio per ignelii vide Martyrolog Roman. ad xviii diem Januarii. jalirium coitSummundu cecinit, et apud uinicos reliquerat, in quo eadem do Spiritu Salicto ossata occurrebant. Atlioilogono autem orat . lomenti AleXandrinoe συγχρονος, cujuS aetatem 'Onge exsuperare videtur hic hymitus, quem ob antiquitatem pluSquam Semel laudat S. Ilasilius Anto dixerat se coactum proserre hunc hyninum iii testimonium δια την του χρόνου αρχαιότητα propter tempori antiquitatem Et videtur nam hic solis conjecturis agendum Si Sive ex communi decreto institutus, sivo invaleSoente consuetudine receptus, et apud populum maximo samiliaris redditus, qui pro moro solenni

hanc gratiarum actionis sormulam appetente nocte Surpabat Malo igitur Graeci, quo auctoramento freti nescio, hunc hymnum Sol)hronio patriarchae Hierosolymitano adscri

sundit vir maximus D. USserius cum ἐπιλυχνίω ψαλμω, qui est Psalmus cxl juxta numeros Graecos, uti salmus lxii. dictus est ρθρινος quod ex Athanasio in Epistola ad Marcellinum, Virginitate, constitutionibus Apostolicis abundo patet. Lib. i. cap. 9. et lib. Viii cap.

sivo Oratio Lucernalis, a Salmo diStincta, et ευχαριστία

37. ut illa quoque, quae post hymnuna matutinum equitur, et titulum praesert σπερινου, lib. vii cap. 48. MITHUS. Si do hymno Xposuit vir clarissimus, Collogii nostri magnum decus. Ego S. Basilii M. auctoritate nixus ceteris germans antiquitatis scriptis hoc carmen adjunxi. Jamque ex eodem BaSilio, quo magis vis argumenti ab oe hymno potiti olliceat, ampliora describo. Ita onim illo cap. 29. Libri De Spiritu S. postquam multa testimonia

votorum scriptorum attulit, ii quibus praepositio συν cum αγυμ πνεύματι OIfungitiir. Patri quo aes Filio uita cum Spiritu S. gloria ut tribuitui', ὰ μὲν ουν ἄλλα, in lilii, τυχον και Hπιστηθηναι χύναται, AE καὶ μεταγραφέντα Τυσφώρατον

542쪽

εχειν την κακουργίαν, ἐν μια συλλαβῆ h. e. συν της διαφορὰς υπαρχούσης h δε δια μακρ0τέρας γης λεξειος raρεθέμεθα, καὶ την επιβουλην διαφευγει, καὶ την μαρτυρίαν π αυτῶν των συγγραμμάτων ευαπόδεικτον ἔχει ὁ δε ἄλλως μὲν ἴσως μικροπρεπες ην εις μέσον ἄγεσθaι, τω δὲ καινοτομίαν εγκαλουμένωὰναγκαῖον εις μαρτυρίαν δια του χρόνου την ρχαιότητα, Osτοδη κά προσθήσω. εδοξε τοι πατράσιν μῶν η σιωπη την χάριν του σπερινου φωτος δέχεσθαι αλλ' υθυς φανέντος εὐχαριστεῖν, καὶ ὁστις με ὁ πατηρ τῶν ρημάτων κείνων γῆς ε πιλυχνίου ευχαριστίας, εἰπεῖν υ εχομεν ὁ μέν τοι λαὸς ἀρχαίαν φίησι την φωνην, και οὐδενὶ πώποτε σεβεῖν νομίσθησαν οι λέγοντες αἰνοῖμεν Πατέρα, καὶ Υἱον, καὶ Aγιον πνε, Θεοῖ. εἰ δέ τι και τον μνον Αθηνογένους γνω, θνωσπερ τι ἀλεξητηριον, τοῖς συνοίσιν αυτω καταλέλοιπεν, ὁρμων ήδη προς την δια πυρος τελείωσιν, οἶδε καὶ την τῶν aρτύρων

γνώμην ὁπως εἶχον περ του Ινεύματος. At de coeteris fortassis dubitari possit, aut credi po88int immutata eam να- tw-em habere, ut fraus ingre deprehendi possit, cum in unica syllaba posituin sit discrimen. Verum quo plurimis verbis dicta citavimus, ea ne insidias admittunt et ab ipsis libris paratum habent testimonium. Porro quod alioqui fortassis humilius foret, quam ut in medium adducatur, sed ei tamen

qui de novitate accusatur, perutilo propter temporis antiquitatom, hos quoquo uno adjicimus. Visum est patrissus nostris repertini luminis gratiam haudquaquam silentio accipere, sed mor ut apparuit vero gratias. Quis autem fiterit auctor illorum verborum, quin dicu tur in gratiarum actione ad lucernas, dicere non po88umus. Populus tamen antiq=ιam profert vocem, nequ6 cuiquam umquam visi sunt impietatem committere, qui dicunt, Laudamus Patrem otFilium t Spiritum Sanctum ui ustod si quis otiam

novit Athenosonis hymnum, quem πιnquam aliquod an letum discipulis suis reliquit, festinans jam ad co=ὶs/ωὶmationem per ignem os novit et martyr is sontontiam de Spiritu.

543쪽

Immo, quod adduxit Ilasilius, antequam commemoraverat Athenogenem, quem aiunt S. Clementi Aloxandrino συγχρονον suisse, hunc hymnii in dictae doxologiae testonio antiquitatem diis, idcirco vel otium Athenogene vetustius, aut saltem jusdem aetatis, carmen videtur habendum isso. Sed Mymnum matutinum, qui sinoe Sacrae

SynaXis eccleSiae nostrae positus est, et a millio cum hoc Vespertino collocatur, etsi parem fortasse adeptu sit antiquitatem, utpoto minus testatae vetustatis relinquendum

duxi Cavius autem in Dissori do Libris et motis Grω-

eorum Historiae Literariae amxa p. 27. haec habet Ad- dam quod anto me notarunt USserius et r. Ducaeus, gentiles olim talem quandam sormulam usurpasse. Certo

est Varron do Ling. Lat. lib. v. pag. 46. Graeci cum Humen adsertur, solebant dicero φῶς αγαθόν. Quid mi- rum igitur si haboron Christiani quod gentilibus oppo- nerent, suum nempe φως ἱλαρον, in laudem Domini nostri. qui ἀπαυγασμα της δόξης Dei patiis ab apostolo dicitur.

Orations cap. 25. hujusmodi carminium usum liquido testantem atque ideo quod haec verba alios quosdam ecclesiae Christianae ritiis nobis praestant reseruntque, tum Propterea quod eadem in omnibus sero editionibus ortulliani desiderantur, a Muratorio primo edita istaec lectori propononda xistimavi. Et si simpliciter se alean , exempla discipulorum, et apostolorum stri ot Johannis, qui horas Orationis, tertiam, sextam, nonam, observabant sine ullius observationis princepto bonum tamen sit aliquam constituere Prod8umptionem, qua sor legend. quin et orandi admonitionem for admonitione constringat, et quasi lege ad tuto munus aetorqueat a regotiis interdum, ut quod Danies quoque est,mι observatum, utique eae Israelis disciplina Dan

Vi. O.), ne minus ter die saltem adoremus, debitores triuiu

Patris et Filii et Spiritus Sancti Oxo0ptis utiquo logitimis

544쪽

520 ANNO T. IN HYMNUM VESPER T.

orationibus, filiae in ulla admonitionu obentur ingressu lucis set noctis. Sed et cibum non prius itinere, et lavacrum non prius adire, quam interposita oratione, deles decet. Priora enim habenda sunt spiritu ro frigoria et pabula, quam carnis, et prior coelestia, ream terrena Haec ortullianus,

cap. 25. Et S.Cyprianus fine libelli sui De Oration Dominica, ubi do horis orandi atqtio praetore matutinis ot vespertinis orationibus xponit, Recedent item sole, ait, ac die cenante necessario orandum est, nam quia Christus solverus est et dies est verus, solo ac die inculi recedente, q/gando oramus et petimus ut super nos lum denuo seniat, Christi pro camur adrentum lucis interno gratiain proebiturum. Hi ne

interea apparet in nonnulli hujusmodi formulis lucis roditium a Deo uisso petitum. Restat, ut dicam odidisso hunc hymnum Ussorium τον πάνυ ad calcem Diatribo de

Symbolis o duobus salteriis S Stis, uno Collogii S. Bonodiet apud Cantabrigionsos, altero bibliothocs Bodleianae, non enim Sumpserat eum Sserius, ut opinatus ostol. Bingliamus Antiq. Eccles lib. iii. c. II. . . e codice των . Alexandrino. Dum hanc ego Ussori recensionum

Sequor, alteram illam improssorum librorum a millio cum varietat alius tuus iam Bodloiani saltorii oditam ob oculos tibi juxta positurus sum. Sed in quibus orbis discr0pabat ab aliis textus Ussorianus, ii ii consontientem Ussoriano post vidi l. aratorium in Mangelio Iohannis Vindicato, pari. i. cap. 4 P. 5. P. I 5. l. o ηλίου δυσιν την λίου δυσιν Libri cxcopto illo Ussoriano impre88i. Ibid. l. 7. μνοῖμεν αἰνουμεν S. Basilius M. Ibid. l. 8. καὶ Υιον Abest και ab Impressis. Ibid. ἄγων Πνευμα eos Θεὸν pro Θεos Impressi, sed Θεos, notant Smitho, Psalter Bodl ub co collat uiri, fusi

545쪽

Page 36. lities consenSiSsent P. 37. l. 9. Gustaritiana P. o. l. . hic P. 78. l. . quaestionum P. 87. l. et depositionem P. I 3. l. . qui cum p. accepi SSet P. I 6. l. 4. sit pro est Addas, Interea aliae Oimultae nai rationes iii lii libris sensu improprio positae esse videntur, quae ad litterum exponi solent. P. I 6 I. l. 8. ἐνεδίδουν P. I 76. l. 6. quibus P. O3. l. I9. Litteus

P. 2IO. l. 7. contemeratione P. I 4. l. o. quem pro quod P. 238. l. I . Secundum pro uxta P. 242. l. o. alterum

P. 243. l. 3. posuit P. 268. l. 3. βιβρωσκομένων P. 278. l. 25. fortasMP. 3I7. l. 7. αφίκοιτο

P. 325. l. 6. Propius P. 3 l. 8. Adde, unc vero adire licet cl. Heiuicheni Ea cursum Eusebianum XIII qui est de συνεισάκτοιy. P. 349. I. 9. libellis P. 35 a. l. penest. ἁλλα Ρ. 353. l. est. ωθεὶs P. 363. l. 3. Supplicis

P. 365. I. a. tenendum P. I 6. l. 26 Apostolicus P. 33. l. s. Trinitatis P. 49. l. 4. P. 4 2 pro P. 4 O.' I6. . 443 pro P. 44 I. P. 73. l. II. devitatidum P. 488. l. a. in P. 489. l. I. Latine l. 22. poposciSSet Ρ. 5o I. l. I 3. Hieronymi P. so8. I. 3O. proserretur VOL. III. 3