장음표시 사용
161쪽
Quotiescumque anima e corpore discedens in statu est peccati mortalis, adeoque male assecta erga DEUM, Sponte quadam sua quemadmodum pondus semel abruptum eque ab extertia Causa denuo retentum atque exceptum in exitii barathrum delabitur, atque ampo abalienata sibi ipsi lanitiationem irrogat, quemadmodum et Supra attigimus. Usque adeo ut ii quidam viri sentiant tantum esse damnatorum odium erga DEL ut nolint ad gratiam ejus configere, ac vel ideo aeternam sibi insolicitatem accersant prorogentVO OO-que minus mirari debemus justi judicis foveritatem, neque ad rigenis clementiam devenire necesse est, qui illud Pauli mysterium quo omnis Israel salvus soro dicitur, pro suo arbitrio interpretatus, omni denique creaturae divinam misericordiam indulget. A qua sententia satendum est etiam alios viros sanctos non suisse penitus alienos, imprimis Gregorium Nyssenum; pS Ilieronymus, etiam quando velut coactus contradicit, mollius loquitur, atque eo saltem inclinat ut impiorum, tamen Christianorum opera sint igne probanda et purganda mixta clementis judicis sententia, quasi scilicet nulliis saltem Christianus aeternum perire possit; sed haec vel condonanda sunt summis viris, vel in melius interpretanda. Quicumque autem moriuntur 1 Dgo amici,
162쪽
lios aeternam felicitatem manere lupe maxime in divinί pulcli ritudinis ruitione consistit, ex Scriptura sacra manifestum est. Scio a suibusdam li0ierodoxis t visionem Diri beatificam in dubium ocari, sed Sine causa jam tum D in I iis est lumen animiae, numque objectum immediatum externum intellectus nostri, sed nunc omnia idemus velut in speculo, quasi radio cogitationis per corporeas qualitate reflexo aut refracto undo con- sussi sunt Cogitationes nostri ' Tum demum vero cum distincla nostra nolitia erit, potabimus sontem Rerum ac DELM 2 facie ad aciem intuebimur. Cum enim D L sit ultima rerum ratio, ideo tunc utique videbimus DELM cum cognitio erit a priori, Per causam causarum, quatenu demonStratio nos nosti de neque 3 potesibus indigebunt neque experimoniis, et rationes reddere poterimus usque ad primitiva veritateS. Dissicitis qua stio multis visa est, utrum animaeanto diem judicii ad beatitudinem aut etiam mi- Soriam aeternam perveniunt. Constat Johannem xxii Pontificem aliorsum inclinasse, ut antiquiores taceam, et sane videri possit; hoc admisso, supervacuum fore judicium illud cujus forma a Christo describitur Doc eos qui damnandi sunt,
2 In M. S. si a facie ad faciem , lapsu calatin ut liquet. N. d.
163쪽
quicquam allegare posse, tanquam ad excusutionem sui profuturum, si negotium omne dudum transuetum est, nulla mutandi spe. Verum res ipsa ostendit Cliristum ibi mentem suam exPreS-SiSS ανθρα στολογικως, 1 et cujusque conscientiam in suprema illa die, cum animabus reddentur Corpora, pro accusatore ac judice pariter ac pro reo verba facturam. Interea fateor scriptura locis addendum esse quod magis consentaneum est traditioni Ecclesiae ad hanc controversiam, pariter ac multas alias similes, definiendas. Limbum insantum seu locum ubi animae solam poenam damni, non ero poenam Sensus patiantur, non ausim improbare, cum in Ecclesia passim defendatur a viris summae doctrin a ac pietatis, ac justitiae divinae satis consentaneus videatur. Neque nim illos laudate possum, qui, quemadmodum ipsi nil nisi sextrema norunt, ita etiam DEUM sacere
arbitrant Γ.Resurrectio corporum inter dissiciliores Christianae fidei articulos censetur, et finguntur on- nulli casus quos putant inexplicabiles. Ponunt Cannibalem anthropophagum toto vitae tempore humanis carnibus suisse nutritum, et quaerunt quidissi corniculae superfuturum sit, qua ad Suas repetituras venerit olim grex avium plumas, hoc est, quando caro cujusque ad pristinum dominum redibit. Verum sciendum est non illud ad essentiam
1 Latineri nodo loquendi liumano.
164쪽
unius cujusque corporis pertinere quod ei unquam
unitum fuit; certum est enim corpus nostrum perpetuo permeari, accipereque et amittore partes; t, si omnia nobis reddenda SSent qua nostra suere, nos millecuplo et multo amplius ore majores quam sumus. Itaque dici posset in unoquoque Corpor esse quemdam Substantii florem, cujus natura etiam ex hymicorum placitis illustrari posset, qui inter tot mutatione ser etiar, et prout nascendo cuique obtigit, semper subsistat, neque aut alimentis augeatur aut transpiratione minuatur, quamquam in insantibus contractus, in adultis per majorem assumtitiph et variabilis materiae massam expandatur quod si concedatur et illum dissipari, tamen cum ossicacia ac virtute luasi seminali, non vero mole aleat, sine aliorum detrimento cuique poterit reddi. Itaque Anthropophagus ille retinebit suum tantum, quemadmodumo illi quos devoravit, nulla eorum confusione quae cuique propria per universam corporis molem dissus et a superadditis atque in perpetuo fluxu posilis distinctam L assignavit. Verum etiam sine tali hypothesi casus solvi posset si intelligamus Anthropophagum qui sola humana carne vixit, de singulis aliquid, nullo ipsorum detrimento, Posse
tanquam suum retinere, satis enim monuimus non
omnia cuique reddi us ad corpus ejus unquam pertinuere l).
1 Finis paginae LVI Autographi Loibnitiani. N. Ed.
165쪽
Sed his missis, veniamus ad vexatissimam quaestionem de Purgatorio, sive poena temporali post hanc itam Protestantes enim sentiunt eorum qui moriuntur animas statim aut ad aeternam elicitatem pervenire aut in aeternum damnari. Itaque PreCe pro mortuis tanquam supervacua rejiciunt, aut ad inania vota reducunt, qualia etiam de rebus praeteritis et transactis consuetudine potius humana quam ulla utilitat Concipiuntur. Contra VetustiS-sima Ecclesiae sententia est orandum esse pro
mortuis, et mortuos precibus juvari et eos qui ex hac vita discesserunt, etsi in gratiam per Christum a DF recepti, remissa aeterna poena haeredes
viis aeternae essecti sint, subinde adhu pro peccatis castigationem aliquam paternam sive purgationem pati, praesertim si hanc labem in hac vita non satis diluerunt. Et huc accommodarunt alii verba Christi de solvendo novissimo quadrante, et quod omnis caro igne salietur alii locum Pauli de his quis undamento inredificaverunt lignum, foenum, stipulam, et salvi erunt quasi per ignem alii locum de Baptismo pro mortuis. Sancti Patres variant quidem circa purgationis modum, alii enim
animas certo in loco aliquandiu quod nonnulli extenderunt usque ad diem judicii, aliqui etiam ultra detineri, ibique ad tempus purgari sunt arbitrati Castigationis modum alii in igne corporeo collocarunt, nonnulli in igne tribulationis, quo inclinavit aliquando Augustinus, et hodie quidam
ex Graecis. Et nonnulli vero putarunt ignem Pur-
166쪽
gantem eumdem esse cum igne cheiana', alii oro separatum. Fuere etiam qui purgatorium peculiariter collocarunt in tempus esurrectionis, ubi omnibus otium sanctis transeundum Sit per ignem, sed eos tantum amburendos et det intentum pas-SuΓΟS, quorum opus ita male compositum sit ui
ui dere possit. Quicquid hujus sit, plerique omnes
consenserunt in castigationem paternam, Sive purgationem post hanc vitam, qualiscumque ea CSSet, quam ipsa animae ab excessu ex Corpore illuminaiae, et conspecta tum inprimisit peterita vitae im- Persectione, et peccati foeditate maxima tristitia tacta', sibi accersunt libenter, nollentque aliter ad culmen boalitudinis servenire. Voluntariam enim esse purgatoriam hanc afflictionem recogitantis acta sua animae, Prat clari mulli iri notarunt, et intor creueros illustris est 1 Granatensis locus,
qui Philippo II in noxissima argritudine magnam Consolationem attulit, 2
si Ilic in Autolli aphori Ludoseici, sed nox alaini ductu
obliteiatuin Ludovicit, a patii dictus Graiialensis e Do initii canoria in alnilia vir liispanus, insignis vii tutibus ei
asceticis scriptis obiit anno Chiistiano 588, aetatis suae 84. X. d. 2 Suspensivo isto coininate terminatur ulii in Autogra-Ρbi linea , quae est non post quadragesi inain, Paginae LVII; cujus reliquum , id est pars circiter quinta , album
plane calaino'ue intactum remansit, unde patet Leibniatium hanc suam elucubrationem reliquisse in persectatii.