장음표시 사용
151쪽
si igitur Apostolus gentis ne presbyter quidem ordinatus sit, quaeritur an Ecclesia nova Deum in plorante, spondere illo sibi aliisque desuper PreS-byterii et connexorum Sacramentorum gratiam possit. Fuere enim quidam veterum quibus Persuasum suisse verisimile est, in necessitatis Casu, non tingere tantum sed et offerre posse Christia Dum quemvis, quemadmodum indicare videtur locus ei tulliani Verum mihi istas quaestione privatim definire neque necessarium id elim neque tutum. Praestat supremam curam Ecclesiae atque animarum Eo relinquere, cujus misericordia nullis limitibus circumscripta semper aget quod in
summa seri praestat. Interea tutissimum est a linea ordinationis non discedere, quae per poStoloruΠ1SUCCeSSOreS, Continua propagatione gratiam ministerii ad nos usque deduxit 1 . Postremum superest Matrimonii Sacramentum quod ex primaeva institutione atque destinatione DF pariter et contrahentium esse unius viri atque unius seminae conjunctionem inseparabilem ChristuSoptimus divinae legis interpres docuit 2 . Nihilominus dispensatione divina in Veteri estamento Con CeSsa S polygamia, sive ut uni viro multas si-
l Finis paginae 1. Manuscripti Leitinitiani. N. Εd. 2 Hic in Autographi Margine calami ductu mox X-
punctuin aditu legi acile est Cum etiam ideamus non esse tantam mulluudinen sentinarun ut polrgami magnopere usui esse ossit. N. Ed.
152쪽
mul uxores habere permitteretur itemque potestas divortii, ut discedere a se invicem conjuges et aliud conjugium inire possent: Christus autem monuit hoc non nisi Ob duritiem cordis hominum fuisse concessum, adeo lue ex divina lege sectius intermitti Merito igitur in Ecclesia sublata est polygamia suam nulla hodie inter nos necessit alis ratio excusare potest. Sed quid dicemus de nationibus insidelibus, si quae ad Christum converti possent indulgentia polygamiae dudum inolita , eaque negata, vel solam hanc rationem tanto bono adhuc olbstare appareret. Mihi quidem tutius videtur Pontifici Maximo eam rem definiendam relinquere. Illiid tamen pronuntiare ausim, si Pontificie re videretur Concedere polygamiam regno Sinarum, siquidem ad Christi fidem a ratione adduci possit constat enim hanc Christianorum legem institutis Hus populi vetustissimis contrariam inter potissima dei impedimenta illic conseri , nihil
doctrina Christi adversum esse acturum. Ipsum enim, DEI Domine, salutem populorum Curare Convenit, quando nunc nova revelatio frustra expectaretur. Itaque, dixin exemplo praeeunte, ratione suo habita cordis humani, non male opinor, ob tantum bonum concederet hanc non intolerabilem Dro visam in ipsis sanctis imperi Ctioneni, luando non tam novam legem tulisse hic Chri-Stum tuam Veterem recte interpretatum esse
De Divortio frequentius inter Christianos dissi-
153쪽
Cultates incidit t. Saepe enim sive ob adulterium, sive ob alias graves causas necessitas conjugibus imponitur a se invicem discedendi. Et cum distit ilosi essicero ut se contineant, quaeritur an majoriS mali vitandi causa, indulgere novum conjugium Ecclesia possit. Quidam intuitu humanae infirmitatis aciliores se praebent, cum melius sit nubere quam uri, De sorte homines in a ternae salutis periculii in incidant, si disti ictius prohibeantur Con-Jugi usu Alii salieni duas admittunt divortii veri Causas, adulterium et desertionem phaesertim cum in adulterii casu verba Christi savere videantur. Plerique nullam ratio eui tanquam divina lege satis approbatam admittendam Censent qua inCU-hma Matrimonii rati et carnali copula consummati ita dissolvatur, ut novi conjugii omnimoda atque omni reprehensione carens, licentia fiat. Quorum hodie potior est autoritas. Quoad indulgentiam tamen quam DFUs in hoc genere praeceptorum sibi Suaeque Ecclesiae servavit, variavit pia antiquilas; nam ex Imperatorum Christianorum legibus constat suisse permissa divortia etiam ab optimo imperatore Theodosio Magno, aliisque Episcopos tamen aliquando desiderasse ut lege imperiali prohiberentur, patet ex Concilio Mileuitano. Nihilominus metu incontinentia ipsa Ecclesia aliquid in hoc genere Saepe indulsit, et ut Concilia Elibertinum 1 , Triburiense, atque alia quae Gratianus citat, ta-
154쪽
oeam ipse Ambrosius vir Sanctissimus, iro, inquit, lico ducere aliam si dimiserit uxorem peccantem. Et notum est quid rescripserint Laeliarias et rogo ius Pontificos Romani l . illiloni inus Haevaluit tandem severior Augustini sententia ad id contendens quod reclius et molius est oumque in Mileuitano Concilio expressam et praxi Eccleside roboratam ipsa Synodus I ridentina doniquo nonnullis etiam verbis retentis, consi mavit, cujus ita habet Canon si quis dixerit Ecclesiam errare cum docuit et docet
, juxta Evangelicam et Apostolicam doctrinam
h proptor adulterium alterius Conjugum, Matri, monii inculum non posse dissolvi, etC , Anais thema sit. Ubi tamen temperamento via ad usus est, ut non eos damnaret qui contrarium
sensere, quales fuere viri magni complures, sed tantum eos qui Ecclesiam hic errare dicerent quorum pertinacite merito dicitur Anathema. Hoc lamen non ita accipiendum esse arbitror, quasi Ecclesia, usu etiam ob maximas rationes Poluga uitam indulge e posset, divortium non posset; sed hoc statuitur secundum expressam Christi sententiam, divortium non minus quam polygamiam
2 IIei in M. S. sed mox ab ipso Auctoi expunctum adhuc legi potest si itum hic ad Bonifacium consulentem, si
is ob causam supe/Menientem consuetudo castitatis impediatur, , si mulier infirmitate correpta debitum reddere non aleat, ma- , rituu si continere se neq/lcat, nubere posse. ista ultinia voce
Posse terminatur Autographi pagina II N. d.
155쪽
divinae legis primaevae scopo contrarium esse, quΘ' tantum duos colligat in carnem unam, et quod Dpus conjunxit, non vult ab homine separari ita tamen ut ipso Christo teste, ob duritiem cordis aut infirmitatem lium anam, praeeunte divino exemplo, ex magna ratione vel necessitate dispensatio concedi possit, quemadmodum circa votum dispensari potest. Nam cum multo majora Ecclesiae christianae dederit DΕUs, non est putandum aliquid ad salitatem animarum utile aut ne essarium in hoc genere negam , aut minorem ei potestatem reliquisse quam veteribus concesserat, ante Christi adventum, licet voliterit ut majore cautione Ecclesia ovi es a uisenti ho Suo jure uteretur, omnique conatu fideles a pharisai is observationibus litterae ac justitia exteriore ad majorem interioris pariter atque exterioris hominis uritatem, a Verum Sensum divinae legis a se, tum in aliis capitibus, tum circa naturam matrimonii explicatum revocaret Scire enim debent idoles etiam tolerabilia quaedam sibi, quantum licet, vi landa esse, si vitam Christiana sanctitate dignam
Itaque praestat in his omnibus Ecclesiae judicium sequi, et poteStatem agnoSCere, quae etiam circa impedimenta matrimonii elucet. Proinde, si
olim Pontifex Maximus Henrico ΙΙΙ, Angliae Regi,
etiamsi constitisset primum cum Catharina matrimonium fuisse ob Antecessoris sui dispensationem validum , divortii facultatem et novi cum
156쪽
Anna conjugii jus indulsisset, eaque facilitate Regnum Ecclesia' conservasset, vel nunc Pontis. Si-Dens Imperiuri in fidem reciperet, permissa o-l gamia, sene sine maxima rerum conversione in tanto populo subito aboleri non posset vel etiam cum Pontifex in gradibus uiro et Ecclesia regulariter proli ibi iis dispensationem ex gravi causa Concedit, non puto, sino temeritate, vel dispensandi us negari, vel concilium ejus reprehendi
posse. Licet enim protestantes Ecclesiae Potestatem circa interpretationem diviniae legis ac dispensationem Sacramentorem in dubium revocent, et
Speciatim contendant Matrimonia in gradibus omnibus, cap. 8 et 20 Levitici et cap. 27 Deu terononi ii prohibitis esse contra jus divinum in- dispensabile, quia Drus pronuntiat se gente PrΟ-ptor incostas illas conjunctiones punire Atlamen, cum Di L ipse ostenderit quosdam gradus, aut his pares, indulgentiam iecipere, ut quando eam-dom duobus rati ibus successive copulari etiam jubet, ut taceam suod Jacobum duas sorores simul ducere permisit Ecclesia merito judicavit omnes gradus, pra ter primum, dispensationem ex Causa, b idie sue, recipere posse, quiae quanta esse debeat, Rectorum Ecclesia o dispensationem petentium conscientiis permissum est. Eadem Ecclesia etiam noxa impediuienta statuere PoteSt, qua 'contractum matrimonii irritum faciant , quod otium alicubi sibi surcularis potestas tribuit unde, lego in Gallia lata matrimonia liberorum in vilis
157쪽
parentibus contracta censentur ipso jure nulla quia scilicet, consensus legitimus conti alientiuinquasi materia Sacramenti est, quis autem legitimus sit a legibus civilibus pendere videatur. Caeterum, jure divino ad validitatem Matrimonii requiri con-SenSum parentum nuspiam extat, tametsi is sine
gravi peccato non negligatur 1
Caeterum etsi Matrimonium Sit sacramentum, et irreprehensibile censeri debeat, fatendum tamen est ob manifestus rationes, et consenSum POPVlOrum, et verba expressa Scripturae facia plus laudis habere coelibatum caste servatum. Nam et mens solutior est ad coelestium rerum Contemplationem, et animo ac corpore integro atque mundo
a libidine et carnali assectu purius digniuSque Sacra traCtantur. Itaque, paulatim eo contendit ac tandem pervenit Ecclesia maxime occidentis ut sacerdotes coelibes essent. Nam oriens indulgentior in eo genere suit. In ipso etiam Occidenteres magnam habuit difficultatem, praesertim cum multi reapse ostendant se dono continentia carere unde innumerabiles querelae, partim ipsorum clericorum, partim populorum naide sunt.
Et pii atque Catholici principes apud Pontificem
Maximum et Synodum ridentinam vehementer flagitarunt conjugia sacerdotum permitti magnae tamen rationes fuere, quibus hactenus impeditum est quominus indulgendi olim tas essectum sorti
158쪽
rutili . tque poc quidem diviniae Providen litu relinquenda sunt, quiae opinione nostra citius viam
ac rationein melioris Successus ostendere potest ad rostituondam Ecclesi: PaCem, et Causa quQ- relarum tollendas interea aequum est rat rolestantes considorent quam multa in rebus humanis sint serenda, quibus emodium statim adhi-bori non potest neque ob hominum improbitalom aut difficultatem temporum, accusandos esse Ecclesiae Rectores. Ipsi autem Clerici ac Roligiosi sibi irinitor persuadere debent ad castitatem servandam, i alia re opus esse solere quam itatione otii atque malarum occasionum, et Seria Cujus lue olim tale cujus gratiam Drus devote invocatus nemini negat.
De volis continenlia , paupertatis aut obedientito idem dicendum est, ad servandam promissionem Dpo actam tantum opus esse bona voluntate itaque sine gravissimo peccato Voti Religio
iolari non potest Ecclesiae, tamen, Sua Potestas
ob in Ves causas ipsius Dei nomine dispensandi vel remittendi obligationem vel commutandi integra est. Interea, quia Mens humana multis infirmitatibus laborat, ideo in religiosis societatibus
opus est prudentissima directione superiorum et magna cari late fratrum , ut sua ibus reme liis a gritudini animorum occurratur, ac piis gratisque Occupationibus tentationes excutiantur. Quoniam ei O stirpe Oscilantia eorum ad quos ea res perlinet, mulli abusus iri optant, o passim contingit
159쪽
sine divina vocatione per errorem aut si audem illaqueari simplices, immaturos, imperitoS Superiores autem esse dyscolos, negligenteS, Superbos socios vero duros, aceri os morosoS, in Vidos, ambitiosos, Urinterdum hos pariter atque illos esse dissolutos, improbos et mali exempli mirum non est tot animas etiam in religiosorum societatibus, ubi pacem spiritus sperare debebant, in summis inquietudinibus atque malis versari, ac saepe sine solatio perire, instrumentis salutis in exitium versis, quo nihil est miserabilius Orandus itaque DFUs est ut bonos ac prudentes et Rectores Ecclesiae suae, et quos ossicio suo et munere dignos dedit, diu conservet atque virtute ex alto consortet, tum ut intelligere possint quibus potissimum malis laboret Ecclesia, et quibus remediis sit opus, tum ut satis virium et constantiae habeant ad superanda impedimenta quae hominum Carnatium licentia et improbitate, aut malo Zelogorum imprudentia objiciuntur. Interea manet verissimum, quod superius alia occasione disseruimus, rite ordinata Ecclesiae velit castrorum acie distinctisque ossiciis, sollicitudinibus atque occupationibus clericorum et religiosorum, si institutionum leges serventur, nihil pulci 4us, nihil praestabilius, nihil denique ad Divinam gloriam ad litorum animarum, ad exercendam caritatem efficacius excogitari facile posse. Finita tractatione de Christianis officiis, uti u-que Divino et Sacramentis, superest ut novissimu
160쪽
quoque attingamus, sive suturam xi iam Pessima quorumdam ex Anti trinitariis imprimis sententia ost animam quoque humanam Sua natura esse mortalem, nec nisi ex gratia ut sistere et post hominis mortem dormire animas ipsas omnis porceptionis cogitationisque expertes, in die demum audicii resuscitandas. Sed philosophia vera paritor o revelatio contrarium docent Nam anima nostra est substantiamus dam, nulla autem substantia, nisi per miraculim anni hilationis penitus interire potest, et cum anima area partibus, no dissolvi quidem poterit in substantias plures; itaque naturaliter immortalis est anima Praeterea, Seu Per actu cogitat, nam et hoc pro certo ha-bondum os nullam substantiam in natura rerum dat i quie vel uno momento penitus Sit otiosa, alque actione passioneque ostituta. Omnis autem ani-mpe actio passioque cogitationem involvit. Hoc unum tantum ex peculiari Dri ordinatione est, et ad Providentia supremae rationes pertinet quod anima Separata memoriam atque Conscientiam rerum prioris viis retinet, ut prpumi ac Poenae ca- Pax esse possit. Interea de loco natura et unctionibus animarum separatorum pauca l), asseri Possunt, i poter id quod DEUs per Scripturam Sacram aut Ecclesiam suam nobis revelavit 2 .
. 1 Hic, in M. S. si cognoscuntur , prius Scriptilin, Oxque tractu calanii expunctuna. N. d. 2 Ilic in utographo , sed mox atro signo notatum . Omnis anima quae in era caritate obit. N. d.)