장음표시 사용
141쪽
imperfecta poenitentia, quae non amore DEI Puro, sed metu poenae aut spe vitae aeternae, aliisque ex causis similibus nata est per se ad justificalionem Perducere nequeat, superveniente tamen Sacramento accedere ipsam gratiam, hoc est radium insusum gratiae divinae caritatis qui contritioni aequivalet, et virtute meriti Christi peccata delet, Ut adeo ratum maneat divino amore, sive is studio hominis a Dp excitato atque adjuto, SiVe peculiari Sacramenti, virtute obtineatur, ad justificationem poenitentis opus SSO.
Satisfactiones pro peccatis , qua quisque Vel jussu Sacerdotis, vel spontanea pietate Suscipit,
duplicem vim habent unam ut animae medeantur,
et prophylactica sint contra recidivam, alteram ut divinam castigationem mitigent, quae sive in hac ita, sive postea ex justitiae rationibus irrogatur. De quo pluribus dicemus in loco de purgatorio. Ac do his Satisfactionibus sapienter sanCtu Gregorius M. 1 st qui se illicita meminit commisisse, a quibusdam studeat licitis abstineres, quatenUS
per hoc Conditori suo satisfaciat nisu etiam, ob cognationem argumenti, referri possunt castigationes et carnis mortificationes, aliaque exercitia aut opera utilia cum aliqua molestia juncta, non ob expiationem commissi delicti sed simpliciter ob praeventionem suturi, animaeque emendationem UScepta. Quae quidem non reprehendi sed
142쪽
laudari et commendari debent; iam magnum fructum liabeant et Eo placere luculentis Scriptura testimoniis doceantur. Et sane, Non inepte dicebant veterum Hebri otium Sapientes, quasi Sopem aut aggei em legi circumdari debere, hoc est uti litori licitis abstineri, ut a confinio illicitorum magis removeamur et unumquemque sibi
ipsi legislatorem recte fieri, pri 'scriptis quibusdam
voliui sol mulis et obse vationibus sive cautionibus, tanquam Custodienda innocentis munimentis. besse autem debet pharisaica opinio sanctitatis, nec in operibus nostris sed gratia ac misericordia Domini fiducia omnis nostra reponi debei Quic suid enim l)oni in 'stilerimus, UDUS Domini et nostrum ossi tum suil, et quanta rumque solutio nostra sit, imperfecta erit quicquid enim nobis restat, adhuc DF est. Atque tia' nunc quidem de post ilentiti Sacramento sufficere Possunt. De Unctione infirmorum , non est cur multis nunc disputo mus Veri, habet Scripturae Sacrat,
interpretationem Ecclesiae, cui pii et catholici homines tuto fidunt; nec video quid in eo more quem recepit Ecclesia reprehendi a quoquam PoS- sit. Si demus olim et donum sanationis saepe assuisse, cujus usus nunc cum aliis extraordina iis bonosiciis, stabilita Ecclesia, infrequentior actus
CSt, Semper tamen ne tunc quidem sanatos fuisse
credendum est, qui ungebantur. Superest igitur saltem hodieque osticacia illa sanitatis perpetua et nunquam allens, pius ad animam ipsam bene
143쪽
dispositam pertinet, atque a Jacobo Apostolo additur, quando iiij iis Sacramenti usum describit, et in peccatorum remissione ac fidei virtutisque munimento Collocatur, quo nunquam magis opus est quam in vitae periculo a terroribus mortis, ad ignea tela Satanae tum maxime ingruentia re
Sacramentum ordinis sive ierarchise Ecclesiasticae est, quo officium et potestas Ecclesiastica sive Spiritualis suis gradibus distincta, Certis hominibus consertur, quorum ministerio utiturigiis ad Sacramentorum Suorum gratiam dispensandam, hominesque alios docendos, regendos et in unitate fidei et obedientia caritatis retinendos, addita vicujusdam urisdictionis quae in clavium usu potissimum comprehenditur 2 . Pertinent autem ad pastorum Ecclesiae Hierarciliam, non tantum Sacerdotium et hujus reparatorii gradus, sed et EPiscopatus, et ipse primatus Maximi Pontificis, quae omnia divini juris esse credendum est. Quandoquidem Sacerdotes per Episcopum ordinantur, et Episcopus et maxime Is cui universalis Ecclesiae 1 Hic finis datus paginae XLVIII Autograpiti L. N. d.)
2 In Autographo quaedam heic calami ductu mox obliterata legi adhuc facile possunt, ut sequitur Itaque ad hoc
Sacrametitum referri aliquo modo potest non tantum collatio Sacerdotii sed et Epιscopatus Tota autem Hierarchia unam quamdam Personam moralem constituit Per quam
144쪽
cura commissa est, potestatem habet Sacerdotis munus moderandi a limitandi, ut jus clavium in quibusdam casibus eservati8, non tanti tui non licite, sod nec valide exercere possit Priae erea Et scopus et Super omne qui OECum enicus dicitur, ac totam Ecclesiam repraesentat, potestatem habet excommunicandi et privandi Sacramentorum gratia
ligandique ac peccata retinendi, et rursus solvendi et recipiendi. Neque enim in clavium jur tantum jurisdictio volim taria contin tur, quae Sacerdotis est in Consessionali, sed et procedi potest ab Ecclesia in invitos, et qui Ecclesiam non audit, ejusque
mandata quantum per salutem animiae potest, non servat, velit Ethnicus et publicanus habori debet, et regularitor accedente ad terrenam coelesti sententia suae anima malo im Ecclesiasticae potestatis experitur, cui Drus ipse accommodat quod injurisdictione omni stimum ac supremum est, hoc
Ut autem vis Hierarchiae melius intelligatur, sciendum est omnem Civitatem sive Rempublicani adeoque et Ecclesiasticam considerari debere ut Corpus Civile, sive unam personam moralem. Id
enim interest inter coetum plurium, et unum corpus, quod CcetuS, Per Se ex pluribus unam personam non acit, Corpti Vero Personam Constituit,
cui proprietates et jura varia competere possunt distincta a juribus singulorum unde et jus Corporis vel collegii in uno Conser atur, petii autem necessario in pluribus consistit. Porro personae sive
145쪽
naturalis sive moralis natura est ut habeat aliquam Voluntatem, ut nempe sciri possit quid ipsa velit; itaque, si forma regiminis sit monarchica, Voluntas Monar lape est Voluntas Civitatis; sin polyandrica sit, tunc alicujus collegii vel Concilii sive id ex aliquibus sive ex omnibus civibus constet, oliuatas,
quae sive per umerum suffragiorum, sive per alias certas conditiones Cognoscitur, censetur Voluntas Civitatis SSe. Cum igitur Deus Optimus Maximus Ecclesiam Constituerit in terris, tanquam Civitatem Sacram Super montem poSitam, PonSam suam immaculatam, et voluntatis suae interpretem, cujus unitatemper totum orbem caritate colligandam usque adeo commendavit, et quam audiri jubet ab omnibus qui thnicis aut publicanis aequiparari nolunt, Consequens est ut modum constitia erit quo voliti)tas Ecclesiae interpres voluntatis divinae cognosci possit. Et hunc jam tunc Apostoli ostendere, qui Corpus Ecclesiae initio repraesentabant. Hi enim l)Concilio Hierosolymis coaeto, Sententiam suam explicantes, inquiunt Visum est Spiritui Sancto tueobis. Neque hoc privilegium assistentis Ecclesiae Sancti Spiritus postolorum morte cessavit, sed usque ad consummationem speculi durare debet, atque in toto corpore Ecclesiae per piscopos tanquam postolorum successore sui propa
146쪽
- 28 Quoniam autem non Semper Deo frequenter haberi potest Concilium, nam Episcopi populos quibus praesunt Crebro deserere non possunt, et tamen semper Per Sona ECClesii vivere ac subsist roclobet, ut voluntas ejus Possit Cognosci, Consequens suit, ipso divino jure, et memorabilibus admodum Christi ad Poirum verbis quando claves regni o
lorum specialiter commisit, pariter ac cum oves suas pascendas tribus vicibus emphatico commendavit insinuatum, at sue in Ecclesia creditum est, ut unus inter ApoStolos, hujusque SuCCessor unus inter Episcopo majore potestate exornaretur, ut per eum tanquam Visibile Centrum unitalis, colligari corpus Ecclesii e pro ideri Commina ne ossitati, convocari, Si Pus, ConCilium, et convocaliam dirigi et tempore interconciliari dari opera possettio quid res fidelium publica detrimenti caperet. Et cum Petrum Apostolim in principe orbis terrarum urbe Roma et Ecclesiam gubernasse, et martyrium subiisse, et successorem sibi designasse constanter veteres tradant, neque ulliis alius Episcopus unquam ea ratione Venerit, Romanum p tororum principem merito agnoscimus. Itaque saliona illud corium osse debet in omnibus quae moram Concilii Universalis non serunt, aut Concilium Universale non merentur, interim eamdem esse
Episcoporum Principis sive Pontificis Maximi potestatem, quiae totius Ecclesiae l), per eum excom-
l Dupliceni liet Auto grapti iis exilibet lectionem , i O-
147쪽
municari quemvis et restitui posse, eique omnes fideles veram debere obedientiam, cujus vis eo porrigitur ut quemadmodum juramentum servandum est in omnibus quae cum salute animae servari possunt, ita et Pontifici Maximo tanquam uti visibili E Vicario in erris sit obediendum in omnibus quae sine peccato salvaque Conscientia fieri posse ipsi, nosmetipsos interroganteS, judicamus usque adeo ut in dubio caeteris paribus obedientia tutior sit censenda id quo sa-ciendum est amore unitatis Ecclesiae, et ut DEO in his quos misit obediamus. Quidvis enim libentius pati debemus, etiam cum magna aCtura nostra, quam ut ab Ecclesia divellamur, et schismati causam phaebeamus. Sed de primatu et autoritate Romani Pontificis postea phuibus erit di
Haec tamen omnia intelligenda sunt, salvo jure terrenarum potestatum quod Christus non sustulit; etsi enim Cliostiani principes non minus Ecclesiae obedientiam debeant quam minimus quisque fidelium, taui en nisi ipso Jure regni aliter provisum
actumque esse Constet, Ecclesiastica potestas eo extendenda non est ut subditos in vero Dominos
rem quidem ut in textu supra alteram Ver quae superpositis verbis interlineariter sic se habet : interim succedere Pontisicis naximi potestatem potestati totisι Ecclesia is inter hasce sententias haesisse scribendo liquet clarissimul
Leibnitium, ideoque voluisse utramque in M. S integram subsistere. N. d.
148쪽
arm in Ecclesipe nini arma Sunt lacr3mpu et pre- cos. Et li: Po optima hilissima lue facularis atque Ecclesiastica potestatis collimi latio est, primitiva Ecclosia Oxemplo, ut Eo jusque ministris qui- loni politis sit lae liendum, terrenis tamen polos- iuribus non sit resistendum, sed si prava imperent,
suidvis potius aliendum, dummodo sine coriaside pornicio fieri possit 1 . Nec diffiteor intori mot i incipilaus ac populis Christianis aliquam,
cam lue Sane maximam debere esse curam Sacrorum, ita tamen Ut ne manus arciae admoveant,
nec thuribulum cum Usia 2 capiant, sed auxilio suo juvent Ecclesiam quo molius puritatem atque
unitalem servet, ac jure suo latur. Quibus observatis, Imperium in Imperio, Sacrum in terreno sine
permistione 3 ac perturi alio ne subsistet ac florebit. Quod ad ipsorum principum securitalem et subditorum fidem ipsa Christians religionis disciplina magis stabilitam pertinere negari non Olest i . De discrimine Episcopi et Presbyteri utrum et
i Resti ictiva liae et sumnii nometiti re mniodo sine certa fidei pernicie ieri possit is in viaigine Autosi aphi, elemoniis nitidissiniis, inani Leibnitii addita conspicitur, exarata jam propositione superiori, et ad modum coinplementi ipsius ut M. S. cuilibet vel obiter inspicienti li
149쪽
quatenus a jure divino proficiscatur, in Ecclesia quidem nulla magnopei dubitatio aut obscuritas
est protestantes vero On tantum Contra Ecclesiam Contendunt, sed et inter se Scimus enim Episcopales in Anglia et Scotia contra presbyterianos, autoritate tum Scripturae tum veteris Ecclesiae, divini privilegii praerogativam tueri. Et sane discrimen Apostolorum ac reliquorum Discipulorum et Christus ipse instituit, et post ascensum ejus in coelum, Communis consensus ex magistri disciplina servavit, et Apostolos sibi successores Episcopos constituisse Ecclesia tenuit. Itaque Aerius quidam pro haeret o habitus est quod Episcopi et Presbyteri munera Consudisset Hieronymus tamen alicubi dicero videtur disserentiam Episcopi et presbyteri ab Ecclesiastico esse instituto magis Consuetudine
quam dispositionis dominios veritate et scribit Idem facere Episcopum quod presbyter sacit Alibi tamet limitationem adjecit quid, inquit, sacit, excepta ordinatione Episcopus, quod presbyter
non sacit Fortasse igitur transigi cum Hieronymo potest, ut Episcoporum quidem autoritas seu gubernatio, qualis tunc erat et nunc quoque est at Ecclesia recepta potestas autem spiritualis ordinaria quae potissimum in jure ordinandi consistit, o Christi instituto, ut Apostolis ita Episcopis reservata esse intelligatur. Nam Confirmationis ad-tainistrationem sucilius subinde presbyteris concessam constat. Licet enim sua gamus nihil Apostolica traditione contineri de potestate Episcoporum
150쪽
o communicandi presbyteros ut ligandi hos quos prosbyteri solverunt, otiam sine aliorum presbyterorum sus I agiis, lilia tamen Ecclesipe potestas supra presbyteros divini juris est, hanc illa per Epi
Copos exorcere Posset O fortasse obuisset me pio
nim alia commoda ratio apparet. Quod si igitur Hieronymum putaremus gradus quosdam in dixino
instituto agnovisse, et Ubi ex ejus sententia, Ecclesiae autoritas ad divino traditioni complomonium accodere obuit, institutum humanum appellasse, condonari a libertas iro summo Posset, qui tamen non temere imitanda est, et simplicius est dicero ipso jure divino ordinario Episcopum presbyterumque unctionibus discerni C. Plorum quam ad electionum Dominationemque pertinent humana autoritate constitui possunt, modo id cum ratione, ex usu Ecclesiae fiat. Eisi autem jus divinum ordinarium pro certo habendi ni sit, multi tamen disputant quid fieri possit in summa quadam necessitate. Fingunt Christianum sive presbyterum tantum, sive etiam plane Laicum ejici tempestate in littus insulae remoliae, et multos ad Christum convertere, neque illi cum reliquo Christiano orbe communicandi copiam esse. Du: Dritur an rost)yter ordinaro Presbyteros Possit, ne ipso extincto Sacramentotum admodum ad Salii toni necessariorum beneficio careant novi Christiani. Et quidem Frumentium narrant apud Ethiopes quoddam egisse ante Episcopatum quae necessitate excusabantur, cum laicus esset. Quod