장음표시 사용
161쪽
Quis Atticorum aut ποια κρο ιν dixit, aut μαρτανοντας homines, qui a virtutis discedunt norm , aut το, Θεο, opinatus est judicem sedere is ἄδου, aut huncce Deum, qui judex sedeat apud Inseros, appellavit του πάν-- isa οπιιν, aut illi tribuit ονομα q)οβερο*; Qui ita scripsit, is certe legerit oportet, quam Atticis incognitam fuisse putamus, Inreor
rationem ALExANDRINAM , atque inde meminerit, γριος ψις ος, φοβερος, βασιλευς μέγας μέγας, Φοδερος α ιν επὶ παντας τὰ Θελ, καὶ φυλασσων πην διαθistis, aut ipsa etiam verba PsALΜi CX. Comm. 9. αγιον καὶ φοβεροὶ τ ονομι αυτου.
Neque minus ελ ο πώων δεσποτμ Ualchenae-rio olim Alexandrina phrasis visa est, haud immerito e. r. OB Cap. v. Comm. 8. το,πατων δεσποLν επικαλ σομαι. Denique nulla locutio harum interpolatarum sententiarum ar tifici, seu Aristobulus is fuerit, seu quisquam alius, familiaris magis fuit quam verbum πλα -
162쪽
Mar re, Clemente Alexand ino, Eusebio,' Theodoret , personat Hecatae fidem secutis inter Sophoclea retulit Id. GROTI Us xo. Trag. Com. pag. 49. de quo postea
agemus: Sνητοι δε πολλοὶ καρδία. πλανύμενον,
atque in alio, quod Justino laudatum tanquam Philemonis , Clementi tanquam Menandreum, GROTI Us inter Ienandro posuit, pag. 269. d. Cler. Adhaeserat scilicet ipsi istud πλαναὶ Θαι ex lectis frequenter Interpretibus Veteris Testamenti Graecis, penes quos illud centiesin ultra reperitur,
cua demonstranda diutius non haerebimus, unoque tantum observabimus Verbo, idem judicium serundum esse de altero trium, quae modo dicebamus, locorum, in quibus de certi minis indicta F de bonorum praemiis agitur, Illud est Fragmentum, quod, velut e EURI-yi Dis Phrγxo servatum a Vino Marore, Cle-
163쪽
mente Alexandrino, WEusebio, H GRo- et ius ediditis vertit in M. Trag. Com. pag. Is ut Min Proleg ad Stob pag. a.
Κακον τι πράσσων τοῦ Θρους λεληθεναι, Δοκω πονηροι, καὶ δοκων λίσκεται.
Idem, inquam, de hoc Fragmento judicandum,
ac de verssibus Omici, quos modo tradiab mus. Priores quatuor Vel quinque cum habeant etiam SEXTUS EM P. G. Gramm.
Lib. I. Cap. 3. pag. 275. 279. STO BAR Us cI. Phas pag. . d. Cant pag. I 2I. d. Grot nullum dubium est, quin vere sint Euripide atque ex Phryx servati sed qui sequuntur Judaei esse foetum, in ipso Dissertationis de Ar obulo limine tam luculenter ostendit, invictisque stabilivit argumentis Xemplisque alchen aerius, ut sesi alienae, quam ipsi servamus custodes, falcem immittere religio ita Fas
164쪽
Fas itaque tantum arbitramur quinque priores versus, quos Daxissimos Euripidi prorsus convenientes pronunciabat Vir Magnus, cum Plautinis tanquam simillimos conserre: Iterum ille eam rem judicatam judicat; Majore mulct i mulctat, quam litem auferunti
Quod Mante Euripidem Oraculum dixerat apud HERODOTUM Lib. VI. Cap. 6.
Tertius locus, in hoc censu spectandus,' inquo plura etiam esse ab aliena manu vel addita vel in rem suam mutata quondam existimabat Valchenaerius , versu sunt ARIs ToNIs vel Astis ΤΟΡΗONTI Comici apud THEOPHIL.ad Autol cum Lib. m. Cap. 7. pag. 385. Ed Bened. qui versus cum inter ipsa Scriptotis verba laterent, senarios esse Jambicos vidit GROTI Us, hic tamen Millic vel pede vel syllaba claudos: Quare, ut metro eos restitueret suo, vocem unam alteramque ex ingenio addidit Vir maximus in Notis ae Exta Trag. pag. ioo4. Mi Protegom. ad Sobaeum pag. O.
165쪽
ui. Adjecta haec versibus sulcra quandoquidem
ex arbitrio pendent cujusque, ad certam verit tem revocari nequeunt, neque nos in singulis ad examen trahendis jamjam occupabimur, es henaerio adsentientes , esse in iis nonnulla, qualia ista πιν-- τις κυμέ η , πιτο ζωσιν istae προευω, quae ab usu Attico recedere videam tur in universum tamen fassi leviorem esse suspicionem νοθει , quam est in gemino superius excusso Fragmento in ultimo etiam versu, si
pro Grotiano δὴ ν, quod substituit vulgato , legamus ci τι hiatus ingratissimus evitabitur. In reliquis rotium sequemur, in distributione praesertim personarum, quas duas minimum in hoc Fragmento loqui vere existimabati
166쪽
Quum infimae paginae id sinat spatium, interpretationem itidea Grotianam addemus. A. Animaequus esto; nam solet dignos Deus vare, tibi qualis e tu , maxime. Quod decet agentes, nisi quid eximitim ferant, ora, quid ultri colere pietatem attinet pB. Utinam quidem id sit 'saepesed video nimis, Ad sanctitatis regulam qui se exigunt, Premi miseriis at quibus cordi est nihil Pripata nisi quod res Mutilitas jubent
Florere nobis melius. Q. In praesens ita Fit nempe, sed prospicere nos longum decet, Et opperiri, dum orbis in sese redit. Haud namque vera est, quae tenet sententia Plarosque prava, fortuitis lapsibus Hanc fluere itam Quod sibi laticum Corrupta turba sumit ad mores malos:
Sed F piorum facta mercedem ferent, i Et implarum scelera supplicium manet, Pit absque nutu quippe coelesii nihil
167쪽
CAPUT OCTAVUM Per iurium Vindictae Divinae maxime obnoxium Pragmentum Ρhryxi Euripidei et Incerti emendatum E constitutum; item Tetrametri Trochaici Archilochei. Vindictam erga male meritos ultionemque prixatam laudarunt Veteres. Jusjurandum per vim aut injuriam expressum, si ioletur, Diis condonatur, arbitro Euripide. Illius Pragmentum a crisi defensum illustratum. Το m ες, aequum bonum, summo uri oppositum. Συγ- Frisi in s propemodum Ian-0vma. Veterum religio in contrahendo piaculo. Homicidae lare S tecto exclusi. Suppositum Sophocli Pragmentum. Fraus hominis Iudaici, etiam in altero, quod sub Philemonis et Menandri nomine exstat Fragmento Color in utroquι Fragmento Hellensicus.
168쪽
In hac miserrima saepius rerum humanarum scena, illa tamen plerumque est caussae moralis cum effectu fatale quasi vinculum, ut scelesti suorum ipsi scelerum erga se sint vindices; γque, ut aiebat Xenophonteus ille Socrates, ἐαυlων κακουργοταΤοι reperiantur. Unum est Perjurii crimen, quod natura sua homines lateat, ab illo solo possit vindicari, ος α
argumentum istud de VindieIa Divin tractatur seu a Scriptore ethico, seu a Poeta Gentilia Christiano, quin exemplum a Pe urio sumatur. Noverat illud Euripideus Bellerophontes, qui, cum videret florentes aliquando scelestos sratione contraria hinc emiebat, , ἄν oti υραν Θεὰ Longe aliter Philosophus in scena
Atque hoe scelesti in aniaum laducunt suum, Dyem se placare posse, donis, hostiis, Et operam Usumtum perdunt. Ideo sit, quia misit ei acceptum est a perjuris supplicii
169쪽
19 LOCA VETERUΜ I 9Facilius, si quis pius est, a Dis supplicans, Quam qui scelestus est, i eniet eniam sibi.
Sententia profecto digna, in qua cum aliis Veterum locis comparanda diutius occupemur, cum iis potissimum locis, quae Critices auxilio indigere videantur. Ex hoc genere Fragmentum est, quod quinque versibus ex noxo Euripiddo superstitibus is Capite superiori tractatis, adhaeret hunc in modum apud To-BAgu Ecl. P s. Cap. M. pag. . d. Cantern
Gnoetius Exc Pisas pag. 2Ι. eos X-hibuit tanquam Incerti, a superioribus sejunctos,' sic scriptos.
Postremum versum e S. addidit sed, qui in KQ eodem
170쪽
eodem Codice sequebatur,' cujus partem dederat Canterus, Δ&ην δεδωκεν ἔς τώ EΠΙΚΟΥΡΙ ΑΣ, hunc omisit, censens ista Ais δέδωκεν emissi. chium esse, depravatum ex Euripideis δί ην δέ-ε - ας, quae pertinerent ad Fragmentum sequens ex Electra Euripidea v. 953. At vero ista tamen is HG ἐπικηρία non erant de nihilo, neque pro nihilo ejicienda, propter fortuitam Convenientiam verborum strui: δ αι in utroque Fragmento. Integer senarius est levi opera restituendus , qua indiget Versus quartus a Grotio additus. Quin vitii suspectius quoque secundus. Repetitio ista, ἐςὶν, Dis Θεὰ, uripidi haud infrequens, atque ejus exemplo adhubita ab illis, qui Tragicorum Fragmenta con, snxerunt, adfirmationem habet validissimam.
Sin lacinia, Sophoclis nomen mentita,Eῖς τατ αληθειαι ν δ ἐπὶ Θεὰ, quemadmodum contra vehementissima est negatio
in dicto Bellerophontis Euripidei apud JUsTI NUM MARTYR A de Monarchia pag. I. A.