장음표시 사용
171쪽
Sed quam male cum tali adseveratione convenit dubitandi formula, ς ἔοικεν, ex Grotii conjectura enata Perperam, nostro quidem judicio, istud e ως sic in duas partes dissiecuit. Senarius est Tragicus, quem tra Vimu Spec. H. pag. II Πελας, vel ex alchenaerii conjectura, , καὶ γάρ ἔ - Ο Θεος ἐγγυθεν βλέποι Ad eundem modum Incerti verba reformanda esse existimamus.
Acutus oculus e F omnituens De ;Ac, cum procul sit , adest tamen de proximo Mortalibus, ni tale suspicantibus, Humana curans Numen aliquod propidum , Cui indici poenas dedit per iurii.
Sunt, praeter Stobaeana alia Poetarum dicta, hic paucis a nobis tractanda , praesertim nonnulla eorum, quae collegit HEOPHIL Us ad
172쪽
Autobcum Lib. H. Cap. 37 pag. 377. Ed. nov. Bened. indicata Spec. H. pag. IS. Nam, cum heophilus ex Veteribus Poetis demo
strandum sibi sumsisset, οτιο et κως δρασαντες ἀναγ- καιως ἔχουσιν steti ἀξ&ν των προαξεων κολοιοῖναι,
illa nobis exhibet, quorum pleraque alibi frustra quaerantur. Inter ea tanquam senarii ponuntur
Archiloches rEν δε αμμαι μέγα, τον κακως T . ωνῆα δρινοῖς ἀνταμιείβεοπι κακοῖς. Sed claudi mancique Iambi consueto more In Trochaeos vertantur, rotundique current tetra-inetri Trochaici:
- , Unumque novi maximum, Si malum mihi fecerit quis, rapite huic rependere. Istud quippe Jus Rhadamanthi, τον κακῶς φωδε
τριμοδεξαι κακοχ, tantum aberat ut pro viti'
haberetur apud Graecos, ut contra illud in laude ponerent & viri esse censerent.
173쪽
Quomodo non tantum Tragicus sensit Euripides; sed sapientissimus ipse PLUTARCHUs in Libello de Seria Num Vind. p. s. d. It Viro optimo, qui ad virtutem revixerat, Thespesso Solens, neminem dixit istac aetate fuisse 'οῖς, i βεβαιοτερον φαοις. Atque ista forte una parte disciplina morum apud Graecos Philosophos diversa fuit ab ea, quam nos is docuit, cui merito displicebat vetus dictum, ἰMαλαον ἀντὶοφθαλμου, s. αντὶ φιντο cius tamen, quod GROTI Us in Comm. ad Matth. Cap. v. Comm. 38. Vere ait
vetustissimum fuisse apud omnes prope gentes N, mirum' in illo jure Rhadamantheo Vindictae
Dipinae quaerebant rationem. - Sed, missis pluribus quae apud Theophilum melius leguntur, animadvertamus, quod Trochaicis Archilochi, id accidisse etiam gemino Euripidis Tetrametro, non tantum ibid. apud Tu EOPA. ad Aut pag. 378. sed in Sis A AEI quoque Floria Tit. XXVIII. pag. 23. Ed Grol. De quibus , egregie conspirantibus , priorem horum versuum EURIPIDI Iphig. Aul. v. 395. Ostliminio, sed rectissime, restituerunt Heathius MusgraviuS.
174쪽
Quippe, uti violatum iusiurandum Justitia Divina severissime vindicat, jure exactum sit, jure libere praestitum, ita ex contrario haud tam superstitiosi erant Graecorum sapientes, ut injusto atque per vim expresso sacramento fidem praestandam Te opinarentur. Quin magis, si servandae vel vitae vel libertatis caussa, aut ut hostium manibus se suaque bona quis eriperet, jusjurandum, mente injurata, interposuissiet, aut, pietati erga liberos suos homicidas indulgens, tectum cum iis, nondum stet expiatione legitima habuisset commune, atque adeo Religionem violasset, in ejusmodi igitur rerum conditione, in qua humanitas cum summo jure, aequitas cum severitate Legum pugnaret, per-jurium a Fu in nequaquam vindicari existi. mabant. Illa sententia est, quam Ei R I UI Da sexpressit egregio Fragmento, quod Cl. VALGKENAERI Us tractavit Diatri Eurip. Cap. XVIII pag. 87. sed ita, ut vix ulla eximii operis pars sit, in qua, ut nobis quidem videtur, potiori jure a Viro Magno sit dissentien
175쪽
Tres priores versus sunt inra Flor. it. XXVIII pag. 23. G t. omnes in Eol P s. Tit VII pag. 25. Verba velut interrogantis a cipiens, Ualchenaerius locum corrigit ac constituit hunc in modum.
Postrema autem sic interpretatur miscine tu
Deos esse putas ad condonandum faciles funt profecto mortalibus Dii minus sapientes, ijuri
aequo nimiam lenitatem anteponunς. Miror alchenaerium, cui in isto loco e sic sit jus aequum τὸ risio nimia lenitas, quae certe ipsitus non fuit sententia ad Herodotum pag. 2I5. qui, si quisquam alius, Moriginem vocis vimque primitivam,' constantem illius, etiam apud Philosophos, usum habebat perspecta. Optime EUM. Magnus pag. 359. ἐπι-
176쪽
το α ta Igitur πιειG1 est, qui, notissimum illud μηδε αγαν, τραν αριτον, semper in animo habens, in omnibus dictis factisque eam me critatem servat , quae virum bonum decet. Is A ACUS CAsAUno NUs, quo nemo melius voces hasce επιεικῆ - άτι se explicuit in Comm. ad Abb. pag. 55 quicum ungendus est J J. ΕΤsTENius ad D. Pauli ad Cor. Cap. X. Comm. I. - Casaubonus, inquam, opportune adfert definitionem GA L UNI, quae exstat in tertio Comment. . ἰ 'o Hippocratis Tom. v. opp. pag. I p. Ed. V.
πραττεὶα κατα τὸ βίοQ atque adeo το ἐπιεικῶς apud Hippocratem explicat is τι αετα ξυ τοῦν πολλην ἐλπίδα καὶ των λίγην ἐχοντων. Quemadmodum itaque apud Idomerum τυμδες ἐπιεικης est tumulus, non nimis amplas F latus, quippe quem post fata Achillis facturi erant Graeci ευρυν' ψηλον τε, decorus tamen F Patroclo dignus, adeoque mediocris N modestus, sic ανθ ρωπος πιεικα est, qui haud semper severae est
justitiae custos rigidusque satelles, sed qui, ut Nicio erentianus , non necesse habet omnia pro
177쪽
i LOCA VETERUΜ 'I 57 pro suo jure agere,' qui offensis Merroribus
in loco ignoscit Quomodo & PLATO εν οροις
ψαμεν συγγνωριονιμον κ ἐπιεικες τε πειν περὶ ἔνια
συγγνωμην, qua definitione nihil aptius est ad declarandam mentem Euripidis in Fragmento, de quo agimus: Tu Deos censeto faciles esse aliquando in condonandis offensis hominum, talasque qui Merrantibus cum enitinterdum pas-
sint ignoscere, συ γνωμονας ιναι ' λιεικῶς ' Ipsi se homines aequitatem summo uri nonnunquam, norunt esse praeserendam : Atque adeo imia, mortales mortalibus minus essent prudentes, si si summum jus moderatae aequitati anteponeis, rent. V Verissimam sententiam, servato uno
alteroque senario e gemina interpretatione Grotiana, sic metro illigavimus.
Speranda Dixtim facilis indueentia ess, Si quis periclum mortis aut iram hostium, Aut dira incla jurejurando fugit Tective ocius sit cruentis liberis: Namque aut ii sapiunt minus mortalibus, Aut aspero juri equitatem praeserunt. Ex
178쪽
E quibus Latinis nostris patet, nobis ne unam quidem litteram in eximio Fragmento mutandam videri , multo minus . . legendum ἡ τοῖσιν
αυθέντοσι, quae mutati Vocis παισιν in τοῖσιν
pessumdat elegantiam loci Euripidei. Dispar scilicet erat Tragicus hominibus nostris, qui, si sallax dictum, nemini prorsus noxium, pluribus
utile aut nonnulli etiam salutiferum, propterea licitum dicatur, nec vindicta Divina prosequendum , nescio quas olim non excitaverunt Tragoedias. Ille contra jusjurandum, per Vim ex tortum, non alere,' si quis sacramento mortem, aut vincula, aut injurias hostium effugere conatus esset, faciles esse Deos erga violatorerritalis jurisjurandi arbitrabatur. Quin accidere poterat, ut severa Religionis issicia pugnarent cum σοπῆδε amore erga liberos aut parentes.
Quid si quis filium homicidii convictum,
propterea eXulem ac sol patrio eXtorrem, tedio recepisset y iaculo certe se obstrinxerat, sed facili ad ignoscendum Numine, cum pietas patris erga liberos misero parenti veniam pararet. Num homicidis, inquit Ualchenaerius , sub se eodem tecto, aut in eadem esse navi, nefas, arbitrabantur Filii sint an patres, nihil in. is tererat. V Uerum intererat omnino silio ege in illo, de quo agitur casu. Hae e Veterum erat opinio
179쪽
nio, scelus ab eo commissum, qui Religionem violasset eorum , contagione sua polluere, vindictaeque Divinae obnoxios reddere, non eos tantum, qui sub iisdem essent trabibus fragilemque cum scelesio seisissent ratem, sed totam, in qua esset, civitatem, classem, exercitum. Idcirco non tantum vetitum erat το, μβηλον καὶ νοσιον tecto recipere:
vid. PERIZON ad Aeti Var H . Lib. v III. Cap. . sed & qui recepis t nisi ejusdem criminis particeps Eberetur, hanc tamen erga Patriam contraxissis culpam videbatur, quod illam, reverso contra Leges exule, piaculo foedasset. Id est, quod LIBANI Us ait in Pro-nmn. TON. I. Opp. pag. 38. D. ουτ λύει -
bet EURs Ius Them. Att. Lib. I. Cap. Is - Quin dici vix potest, quam late pateat haec Graecorum opinio de Vindicibus piolatae Religionis 'commilf perjurii Diis etiam in Jurisprudentia Attica Sed, ne jam longius a proposito divagemur, istam argumenti nostri partem in aliud Caput reservabimus, eaque nune
180쪽
tantum utemur, ut demonstremus , optime sese habere ista Euripidea:
rectissime vertisse RATA Iu Notis in Frag. Eurip. pag. 84. aut silios homicidas in domum receperit. Nimirum, quando uti ait idem apud veteres Graecos nefas habe-
retur, quemquam humana caede pollutum in ora tecta recipere, V ignoscebant tamen, adibitro Euripide, Dii, nec piaculum severius vindicabant, si quis, excusanda facile κγῆ O tus, liberis homicidii rei domum suam patefecisset, aut profugis hospitium non negasset: Illaque Tragico haud erat nimia lenitas, sed ἐ κεια, aequitas justitiam temperans, Numini haud minus conveniensis decora quam mortali Scelera Ditis delicta exsequuntur, non pietatem , timidam etiam aut humanitus errantem Nam,
Facilius, si quis pius est , iis supplicans, Quam qui scelestas est; inyeniet veniam sibi.
Neque id ignorabat, qui genus optime noverat humanum II. l. v. 95. χαὶ