Disputatio philologica De historicis Polybii laudibus

121쪽

is errant, quid ille dignust sit pati, quisum iis

se res est sed illispotius, quid sibi facere eo His veniat ita et, cum alicui probra dicuntur, is id primo est attendendum, quid inimicosis audire conveniat; verum id, ut praeis Uris, necessarium est potius cogitandum, nos quidis deerat dicere . Illos vero qui ira atque odiisse suis cuneti metiuntur, necesse est in cun-

, estis suspectos habere; et dissidendum omni-

bus, qui in dicendo modum tenere nesciunt. IIecirco ita statuit . . c. s. Proptet ea se debent rerum gestarum scriptores non ea soμ Gum, quae ad criminandum et aecusansimis valent, tradere posteris; verum etiam illa, quae cum laude sunt conjuncta. Denique hoc etiam sibi tenendum existimavit Polybius, ne enarrandis rebus gentium continuo, sine ulla intermissione, pergeret; sed lib. inde lectores quasi quiescere juboeet, ut tamquam im itinere faciundo, ad ea quae post terga reliquerant, respicerent, et veluti o speculo qumdam res omnes universi terrarum orbis placide cov. templarentur. Quod profecto, quantopere cum ad suavitatem lectorum, tum ad historiae fruis estum valeat, nemo est, quin sua sponte intel-hgato

Satis diximus de via et ratione, quam in historia conscribenda tenendam sibi duxit Polybi

122쪽

nisi accurate et constanter teneantur. Et jam eontinuo quaerat forte aliquis, num vitio, quod in aliis notavit, ipse caruerit Polybius, quippe qui, ut subinde jam significatum est, alios adeo reprehenderit et vituperaverit istoricos At vero non ea fuit viri indoles, ut se magnifice circumspiceret, et quasi e s blimi loco in alios despiceret qui ante ipssum historias condiderant. Ubique maxima indulgenti usus, scriptorum vitia indicat, ita ut saepe moneaι, gratias iis habendas esse et laudes, quod non plures commiserint errores, et reliqua tam bene tradiderint. Quodsi quis vel ingenii levitate, vel data opera fidem his Floricam non servavit, in hunc profecto jure pla ne suo invehitur. Et sane in ipsa Zenonis et Antisthenis reprehensione debitis hos viros laudibus prosequitur l. XVI. c. 3. . et Fabiu Ithac Philinum, in ipsis eorum erroribus notandis, excusare conatur l. I. g. A. Caeterum quatenus praecepta illa sua et leges per universam scriptionem exsecutus sit Polybius, ex univertae demum scriptionis lectis

petat et locos quosdam peculiares, in mentem is revocet quae de historica ejus si e LMeteris ius laudibus supra observavimus, Ita

123쪽

stne haud sedile quisquam hae de re u

rabit. Sive enim agitur veri studium nec amiscis suis, nec ipsi adeo patri pepercit, ut vero re gestas traderet. Sive quaeritur justum de viris excellentibus judicium videmia quam prudenter de Hannibale et Arato pronunciaverita Sive etiam requiritur animus integer et inconuptum judicium, intelleximus, quid de superstiti ocum Bargylietarum, tum maxime Romanorum senserit. Et pariter ex iis, quae supra disputa vimus, nemo non animo perceperit, insigne quod dam in Polybio fuisse probitatis et honestatis stu dium. Ut autem judice Cicerone a , nihil est amabilius virtute, ne quicquam homin. magis placet, quam virtutem in homine Mihi. rari, ita concedatur juvenili ardori, ut superio hvs illis hoc unum adjiciamus. imbivis Polybius virtutem commendat. Quo glescumque vel bonos laudibus celebrat, eosquB

eorum potura signis

munera donat,

ve improbos ita inducit, ut quemque ab improbitate deterreat tot' in eo probum hominem ac

ci De amicitia c. s.

124쪽

bus praeclarus hic viri rdor elucet, permulta sunt, sed longiora fere illa quam quae hic integra adscribantur. Unum tantum appona mus, quem nemo facile linat, quin a pravitain abhorreat. Exstat ille l. XX lv. c. . ubi terribilis illa Philippi, Demetrii filii, mors describitur. Mira γαρ ais diu βο-ο νη- , καμ

is eo exegerunt dome ultimare vitae spiritiaHis . vi confessi sint omnes Mortales, is quemdam sis in proverbio distur, jus itassis oricum quem quidem ab hominibus sperni, haudquaquam a sit. V similiter in cohori

125쪽

sam hi ne gerendam, ubique virtutem et justitiam etiam atque etiam commendat, in primis' LIV. c. 74. s. c. 9 et 98. Haud immerito igitur Casaubonus, in praeclara illa, quam non semel citavimus, dedicatione se Scias,' ait, is vera vimii fuisse praeditum, qui caussam se scribendi solam habuerit, publicam utilitatem, errores vitae corrigendi desiderium.

De orationis formi et ratisne, us usus fuit obbius

Ad rationem significandam, quam in tradendis rebus gentium secutus est Mybius, restat, ut

de ejus oratione agamus. -

Hoc argumentum maxime diversum in utramque partem judicium subiit. Ut enim- nonnulli nil non in Polybio, ipsum etiam dicendi genus, laudarunt ita multi in dictionis Polybianae in- euriam, soloecismos, alia vitia graviter invecti Rerunt. Et sui adeo in ipsis veteribus, Dionysium di malicarnassensem, i qui ad sinem eum perlegi non posse statueret. Dissicile est igitur probabilem hac de re sententiam in me-.

126쪽

tractando Polybio, porationem in 'deprehendRmus tersam, nitidam. 'comtam, ad concinnam Venustatem conformitis me desideravimus contRnuo Herodoti quavitate , Thucydidis gravitib tem Xenophontis elegantiam, Platoius copiam: verum tamen idem etiam virilem plane in eo dicendi rationem admiruti sumus, reserentem

re altissimos 'inhosque genero pectoris si stis, et dignam plate homine qui in bellicis semper et Politicis nubtiis verssitus suit. Scruticet Polybius ut verbis utar Cl. yttenbac listi palmario ilIo princiFum istorichrum cha Amo, qui xstati in Praes ad sileti Him, natus Et edueatus sit libeta patria, in eadem

Utu,nda regendaque versarus, ejusdem hi hortati

supersteri se in dioelain, Hriton. liberretistia quiri ubi hsese; at uenti inane quid etsi languidum sonat: ubi aden 'eum rerum; scitatu, iterinus, re verborum , et compo- se sitionis delectis, mistoriae. munus expletin. Et sane sita factum, ut quamvis elegantiam non conciliaverit scriptis suis, tamen haec scrip ta a posteris non solum cupide lecta, sed imulando etiam expressa fuerim , quam ob rem tantum abest, ut Dionysii Halicarnassensis l. s. ineptam profecto sententiam probemus', ut cum Ernestio dubitemus, uno illo libristata ragmen'

127쪽

bis sussiciat lignificasse, quo animi seu tu nos affe

dui sit, ne no trum est statuem, et statuit athpraeclare I mestus in Praei ad pii μ-Pqrhb. p. 4 et inprimis Cl. yttenbachi illud est prpyinciae 'stinec mi r Nana hac etiam in re laudes, exemplis apponendis, de staremul. Exstant enim apu eum rerum instriptio p. sump-uones, mphcietast, lumina Dmnino ofanoni , quae lectorem cominuo re

Caphlnt et teneant. Describendi autem atque

unarrandi secultas, nisi ips lagendo scripsint cognosci non potest. Praeclara sunt exemplμι. IlI. c. n. L. XXII misi, de Chi Omara. i. XXHl. c. iis, de Apollonia. Sed longumst ea huc adducere. De caetenas igitur orationis dotibu dica ut : seu iri. Dispuint l. XVII. c. s. de proditoribus Q qt prudenter statuit bos re vel puniri ab iit, quo prodiderunt, vel saepius etiam male haberi ab ipsorum amicis, in quorum gratiam proditore evaserunt subjicit autem deinceps baec Marinis τι in ria Φηρ- - - kDβαλασολι επιτα - ολον istin m os . πολλοω ,- β;

128쪽

rumis Mλς. se Sis -- ωtriusque etiam partis, insidias deesin erim fama certe uris ML ., iue terrarum iis imminet, imad nos, is mustarque modo inanis, modo veri merus causisse fas dies noctesque suggerit, et eorum inimicis 'IUragatur, ae arias nocendi ansas submis is strat postremo, ne noctu quidem scelerum β rum eos oblisiscipatitur, sed omnis generis in d dias alique easus per somnum exhorrescere με A git, ut qui sibi onscii sint maloblentiae m. , nium hominum es publici, in Dodi ' Qua sententia n)l facile essicacius, nil gravius dicit otesta In comparatiorythus nstituendis snplici semutilliditatione, et dici mimen qui potin quit, ta irigi in hac simplicitate vis et vicacia. viij vi

129쪽

με paστ σικ. Sicut enim rubigo ferro cos ei,Maeredines ligno congenitri pestes insunt; deo, is Aut, quamvis nihil extrinsecus illin laeserit, peres tamen, quae intra ipsa nascuntur, inter se eant: sic etiam nam e legibus simul cum se singulis erumpublicarum formis nascitur atra vitium . quod assidue i las comitatur: puta regnum, monarchisus qui dicitur sta illis optimatium principatum, dominatio sau is corum imperium populi, serina similis Io- , tentia, quando obtinet manuum piolentia in is quae vitia quo minus singulae rerumpliearum formae, conversae tandem mutentur vitari non potin V Et l. XXXIII. c. Aristocrates, ait, Praetor Rhodiorum. erat ille quidem specie plenus dignitatis ac terroris. Quam, ob rem Rhodii idoneum belli ducem, atqueo egregium Imperatorem sese habere credideis rant. Verum enim vero sui spe longe frus

130쪽

, sus dejiciantur tum in iis qui regum uias, colunι, id praecipue locum habet. P e Ommo se isti sum calculis in tabulis calculatoriis est xidere: nam ut hi pro labim, calculantis, modo chalcum valent, modo ta- si lentum ita etiam aulici, ad regis nummata beati aut misere repente exsunt V Quod illustriorem quaeris comparationem, elegantissimam habemus L VI. c. 7, ubi se Platonis Republica agit: ἄσπερ sp, inquid. in τ τεχνιτί, ἡ τλἰ λητῶν ταγή γε---μεν', ε