Observationum selectarum ad rem litterariam spectantium tomus ..

351쪽

tam, occupat, secumque perseptems aerarum fruam & denique turbidissima materiae sublanaris Oceanum deuehit in speluncam, iriserorum Carcerem, corpus bumanum. Ibi Proserpina imperium in inferos eXercet, i. e in hoc tenebrico corporis regno, animst regina cupiditatibus corporis Dena iniicit, legesque , praescribit. Ceres autem sanima sidere Co--ren suam, dilestissimam fili partem, accensis facibus per orbem uniuersum sellicita quaerit, i. e. omnium sideruni suorumvis collia gens &indefesso cursia circa terrae orbem rotata, omnia in hominem ob suam κων soblicite consere. Et denique illam cum cor pore suo tam arcte coniunctam & connetam deprehendens beneficam se huiC quoque praebet, si umentique Usum quo maxime cor Ius sustentatur, docet. Ergo tota haec sa-ula eo spectauit ut homines principia 9 ini-'ria vitae iis cognosterent, tum etitiis ut ex a

grest immanique vita excolerentur ad humanis rem re mitigarentur, Pt legum, mansuetudinu, humanitatis exempla inde haurirent atque deducerent. Atque ut huc tota fabula comparata fuit, ita sacrorum ritibus idem fuisse indicatum, Auctor prolixius ostendit. g. XIX. Ad Βακχικαὶ autem seu Dion saca sacra quod attinet, ea innitebantur fabulae de Dionysio puero a Titanibus misere la'

352쪽

cerato atque disterpto: Cuius membra cum

Iupiter, fulmine percussis Titanibus, Apollini, statri Dionysii, sepelienda commisisset, corde interim a P llade surrepto & asseruato

que vitae & integritati redditus, Deorum snumerum, deviceps impleuit. Haec ita ab Auctore explicantur: Anima mundi, quae a summo illo Ente quod τ λυβον diXere, τρολιγω subdita & subiecta est, Lupiter es: illa facultas anti e huius mundanae, quae υλην seu materiam vegetat, Dion in t : Titanes D mones sunt, Daturae ex veterum opinione su ministrantes Pallas, Dais seu anima munda nae prouidentia est, Apo o . Dionysii frater , Miny caeli). Quae si rite ad hoc institutum ac 'ι CommodeDxur, patebit, veteres, hoc indicas,st, animam dum per υλγεν seu materiam suam eiusque membra diffunditur, mori,velut tace rari atque discerpi dum a daemonibus in materiam attrahitur: in hoc statu autem, dum Corpori, cui copulata est, Vitam dat atquet ca .lorem, PrQuocarenam prouidentiam Iovis h. . .animae mundanae, qui Daemonas fulminath. diuid alta sonuertit, & Apollini -mbra Dio . nusii sepelienda tradit, h. e. ut animae minita

ris suo in corporibus sunctae iterum Cum toto suo uniantur, postquam cor Dionysii, seu

nobilisitium animae partem Pallas, seu proui-

353쪽

em e

354쪽

cem conciliari & ad concordiam redigi potuerint, ut inum uniuersum constituerent, id vero, in libro cur titulus: πέπλος δικτυον, Orpheum exposuisse Auctor opinatur. restatem hanc sme virtutem cuncta uniendi&in concordiam redigendi veteres Deum fecerum, appellaruntque Αθηνῶν seu M-Mrum. . . PXXII. Universum hoc, ut tu omnibus Ris partibus vivere, vitamque eam OrsInatam harmonicam & concinnam pergere

posset, Ospheus omnia diis replevit magno illi δημηγω, Totius, subjectis & subordina his: hine illi in Universe duplex mundus:

NOTroc, Ayιθητος, hi se tres λονυσιακει Λωναιο, es inde multae & tantum Singulis Dat singula agmina Angeloriais,Ds monum, Hethum addixit, quibus itidem Diorum nomen dedit. Quoniam vero Deorum actus simplices sunt, nec orbem aUt centrum suae divinitatis propria natura excedunt,

alias minores divinitate ngulis subiunxit&associavit Orpheus, cum quibus Dii ins naul agerent, ut harissorum ectus suscipiant, illosue deit,ceps in insenti, derivandos dispe :ant &discernant,Cujus rei cum simile quid'dam in diverso mortistium sexu deprehentili et in diis quoque si H differentiam obscr-van voluit, ut alii Mares censeantur, alii X FCe

355쪽

gas oss. XX .. DE PHILOSOMI IAFoeminae; Atque huc spoctavit Orphei liber:XXHL Vt 4nimae mundynae Originem S p oductionem vetere scum Urpheo doce rent, ita philo2phati sum ille primus Sabsolutissimus mundum venit principia : Aethera, L haos, Noctem. CumqueMether & Chaos contraria sibique xepuguantlaprinCipigessent,ante omnia es sibi Mucςm conciliauit Auctor mundi. iacatur, in binas partes disruptum est, Iusteriorem seu puriorem, quae sur jum ibita. iasnferior mseu crassiorem quae . ds. mas partes etiamnum sibi contr/rias, ut Coni geret,

glutivissur, prodiit inde ri Iupit ri

dicta, omnes ideas se complexa & lcontraria sibique repugnantio. principia

357쪽

g. XXV. Atqiae cum haec praecipua Orphi qcae philosophiae sint capita, reliqua nunc uno complectemur sesce. Deos colendi facrimciisque eos placandi rationem suos edocuit itidem Orpheus. Atque hoc sine dubio a gumentum fuit libroriam: ΘυηπαλN- ῆ σωμε- ιε. Eslatis sapientissmis & multum ponderis habentibus 1d virtutem sC honestatem

eum suos enimis diis a quoque dubitat.

Sapientust quoetu effatis eum qGaedam ve-liat. vaticinia intempersu quandoqlis moraculorum hinΘ nuxit superstitio teum ciusmodi effata seu racertum est,quos magna religione ei Graeci: id vero dubium, an Onomacriti aetatem sub Orphei nomhie imnotuerunt, verum hunt & antii iam Orpheia Um auctorem agnoscant. De ini nomii a scire magna ollati sapientiae pars cram Mit, fice in ea exstinuit Orpheus. ut ea Graecoge lam edocuerit. Atqui Iulius sorte sapientiae praessipua capita liber exhibuit, cui titulis mis

fibrim de Deo rebusque Diuinis doctrinam paulo Eportius sine inlidlucris eum trad, disse, admodum est verosimile. Horum quidem insigne aliquod fiagmentum, sed indirifice interpolatum ἰhodienum exta naturalium quidem rerum scientiam multa

358쪽

ex hactenus dictis spectant. Non male tamen coiiiiciunt, qui in τοῖς φυμοῖς eandem ab Orpheo tractatam existimant , ea tamen itione, ut diuina cum naturalibus, more sibi antiquissimisque philosophorum recepto

coniungeret. Siderum naturam,motumquo

eum tradidisse. eo minus dubitandum, quod aecos ab eo hanc scientiam accepisse. multi diserte tradant. Librum sub titulo: iue posteris eum reliquisse , Suidas quoque auctor est. Astrologiam iudiciariam adiungebant pleriquo Philosephi veteres. Nec eius expers fuit Orpheus , quandoquidem modum futura λά taniae praedicen didum docuisse di scripto reliquisse, veteres cadidere. Cum vero sapientum esset, qUas rationE hominum generi pipspicere , a munere suo haud alienum esse putarunt,agriculturae quoque rationem mortales edocere.

Huc spectant variorum libri sub titulo εργα ' ἡμεραι editi, cuiusmodi & Orpheum reliqvisse constat. Eodem spectat AμνωιοπωOrphei, qua rei pecuariae prudentem aractationem inmalibus Inonstrauit: ut & liber πεν quinde herbarum natura viaribusquo praecepitannique& de animarum post mortem statu, sellici quidem illo ac beato. s honestatem sectati Aissent, dum viverent, Graecos eum erudiuisie, manifestum est, id

359쪽

i3a oss. XXIX. DE PHILOS. ORPHIC. que uberius ab eo expositum , in libro: ως α σου κατάβασις, vel ex ipso titulo haud dissiculter aliquis intellexerit. Qui vero sub titulo: Teιαγρος Circumfertur liber, in quo numeri ternarii mysteriis disseritur,eum perperam Orpheo tribui Auctor ostendit: Licet Orpheum numeris.quoq; arcaniora doctrina capita tegere consueuisse baud abnuat,imo is leatur Pythagoram hanc rationem per numerus philosophandi ab Orpheo accepisse. XXVI. Haec summa est Orphicae phil γε sephiae. Quam cum adeo qccurate Auctor doctissimus exposuerit, nihil addere aut post

tuimus, aut voluimus. Non nescio plera

que conjecturis inniti. Sed hic nomini

coniecturis locus pst. Isque rem quam Omptime expedivit, qui coniecturas verosimit limas attulit. Id quod Auctorem fecisse,salvo aliorum iudicio, eXistimo. . Operae aur. tem omnino pretium secit, Orphicam hanc. philosophiam in lucem reuocando,cum nunc demum veri Pythagoraeae ac Platonicae phialosophiae sontes omnibus pateant.

ita quaedam de auxore obsereatioma re o asione, qua observationem iliam transmisit

360쪽

I. re LI. Promittit re alias ob errationes, quarum index incensetur 9. III re IV. Mundum erroribus esse repletum ac falsum esse, quodHilosophi mo κροι superent antiquos V. Aut oris propositum

baiserjus factantiam modernorum degraritate aeris s. V .s VII. . Experimentum Autoris de duobus tu

i his vitreis VIII. quorum minor re angustior, sed crassior at re saltem repletus in vero orificio immisei, sis tubo longiori re ampliori aqua resisto, sua sponte fundum petiit, aqua vero maioris tubuὶ aerem minoris compressit. g. M. Contris si tu rminor ita immitteretur maiori, ut orificia sibi re i spontaerent, re utrumque vitrum inverteretur ut Pinarumque in cavitate manus quiesceret, nusia compriso aeris in minore fuit observata. g. x. Donec foramen in capite tubi cera oblitum aperiretur 9.XTInde Autor infert I. carentiam aeris in vitro, es ve- rerum fugam vacui esse eausam,quod in tuo secundo experimento cesset compressio aeris s. XLI. a. esse: meram Θpothesin Philosophorum nouroru gravia rationem cieris esse causam eur ascendat aqua in

antlia , puteorum, re ibi suspensa maneat g. XIII. l Responsio ad instantiam dissentientium, excluso emis aere descensum ei 9 graritationem adimi XIV. Transitus ad 'aliud experimentum I. XV. sam scilicet quotidianam exantiationem aeris in antliis puteorum, ex qua militer fugam v cui veterum putat strobari aut . g. XVI. Argumentum Was x contra fugam vaeui veterum , quoae perexantiationem aerii non possit e ci, ut sequi se