Origines et antiquitates Christianae auctore F. Thoma M. Mamachi. Editio altera auctorum exemplaribus collata ac recensita 4

6쪽

DEINDE SACRI PALATII APOSTOLICI MAGISTRO

EDITIO ALTERA

8쪽

vosi u liber eraι quartus, ita ut milio promiseramus, de ratione, ae forma ctristianae civitatis, reipublicaeque futurus p ne qua in proponendis, expediendisque rariorum generum quaestionibus periurbatio reriretur, diuidendus is quidem finis in paries quinque, quarum prior de peramnis, dignitatibusque sacris, ceterae autem de rebus essent, quas breviter in Gordio libri deseripsimus. Sed quum de dignitatibus . quibus pote

tas omnis continetur ecclesiasticorum , summa nostrorum homisum, pro testantiumque dissensione ceriarctur , ostendendumque propterea esseι quibus monumenιis et Orthodoaeorum sententia niteretur, et iuueranorum,

calvisiunorum, alionumque huiusce temporis haereticorum labefactyetur error; eo ιandem narrando, disputandoque progressi sumus, uι m reo vendis, illusιrandisque iis, quae ad priorem pertinerent parsem. totumhoe volumen impendere cogenemaer. Nam ut distincte, distributeque agere, mplicareque notionem, primordia, veterem struum, ac formam ecclesiast

eae hierarchiae possemus id enim nobis erat in hoc quarto perscribem do libro propositum), initium a personis. dignitatibusque sacris ducendum, eonstituendumque in primis fuit, qui, quotque ordines chrissimorum essent, quibusque nominibus appellari solerent, uι qui praeesse, quique dicio

audienses esse deberent, cognosceretur. Cum enim varii gradus sint in e

9쪽

lIelesia, variaeque classes ministrorum, quorum alii primas teneant partes, essi subsint, ac pareamι; cumque in diversis gradibus diversae insint et potestates, es dignitates, nisi his explieatis, informari hierarchiae notio non potest. Itaque primum huiusce partis caput do variis gradibus, seu ordinibus christianorum inscripsimus; et qui gradus hegumenorum. hoe est ducum, fidelium, atque catechumenorum essent; quinam fidelium lasei plebei, populus, saecidares, mundani, idiotae, κοινολαὶ τοα, illuminali, in tiali, benedicti, perfecti, fide constituti, regenerati, neophyti vocarentur;

quaeque fuerit origo nominum clericonum, ac laicorum, ostendimus. Cumque potestas sit laicorum a potestate cleri , seu ecclesiastica discrepans , sequutum est eaput alterum de laica, et ecclesiastica potestate. Ouo in genere quaestionis ita sumus versati, ut eum paucis primum, quid hisce nominibus significetur, exposuissemus: tum de laica potestate dicere aggre si, inquireremus fas ne esseι christiano viro, principatu in civitate ρο- tiri , remque illius civilem gerere; propterea quod esse nonnullos, eosque iam a nostris sacris, institutisque alienos intelligeremus, qui nescio quibus

evangeliorum locis, quae pessime interpretarentur, inducti, non modo maiorum sententias non probarent, sed ne scripturarum quidem auctoritatem morarentur, dicerensque a nostris hominibus administrari non posse rempublicam. His aurem consulatis, ubi licere christiano viro magistratum. principat que tenere dirimus, ingressi ut eam disputationem sumus, quae

est de imperii, potestatisque civilis origine. Oua quidem origine constia tuta . indicatisque rebus, in quibus illa ipsa potestas versatur, paravimus nobis ad eos scriptores haereticos huiusce temporis refellendos viam , qui

ius summum in christianorum sacra principibus civitatum a maioribus nostris attributum, concessumque fuisse arbitrarentur. Id vero ut recte, atque ordine faceremus, primum quae communia nostrum, atque adversariorum

decreta essent, vi ius non esse principi contra religionem, es praecepta Dei quidquam decernere; vi nefas principi eidem esse immutare, atque pervertere, quod iure divino introductum sit, spectetque ad functiones sacrorum ministrorum, ad mysteria, divinaeque doctrinae promulgationem: ut in rebus, quae civiles omnino sint, ecclesiasticum hortanti, seu imperavit principi assentiri, atque parere oportere, modo leae civilis cum ecclesias-

10쪽

maximo numero infriarentur, potestatem ecclesiasticam non esse rivili su tectam, sive, ut vocant, subordinatam argumentando conclusimus. Ouod

si aut numquam, aut si quandoque, breviter quidem erete de iis gener bus controversiarum. quae inter catholicos agitarentur, scribere instisueramus. tamen quod Uinis superiori quaestio esset de iure pontificis maritam temporalia. υι aiunt, christianorum regum, quo in genere magna est inter gallos, ceterosque orthodoxos viros fere omnes dissensio, proposita sessieri a nobis compendio utriusque partis argumenta fuerunt, more, atque instituto historicorum, vi per se quisque perspiceret, utra propensior videretur ad veritatem sententia. Cum enim demonstratum supra esses, quid summa potessas civilis in ecclesiasticam , inque sacra christianorum non posseι; tum illud mae esse investigandum arbitrabamur, quidquam ne contra ecclesiastica potestas in civilem posset. Io si paullo fustis visa cuiquam haec eadem est disputario, non est id nobis vilio dandum, quies amicis obsequi optabamus, et tempori, sed gravitati copiaeque rerum, quae Sane res, nisi accurare, atque adeo fusius aliquanto descriptae fuissem, intelligi quidem viae, comprehendi autem nullo modo Ioitus potuissem. Iam in civilis, seu laicae potestatis primordiis, ac veluti finibus d monstrandis , quoniam de ecclesiastica sermo inciderat, veniundum quoque ad huius es necessitatem , et originem statuendam fuit. Cumque certum sis non popula, sed iis fuisse huiusmodi potestatem datam, qui in ecclesia cum dignitate versantur, vi ne ab instituta ratione deflecteremus, agendum deinceps nobis esse tertio capite de forma christianae rei publicae administrandae , gubemandaeque putavimus; quod cognito gubernantium ,eι eorum qui gubernarentur iure, perspici facile posse iudicaremus, quid Merarchia sit, quaeque sint classes, seu Ordines in ecclesia personarum, ae dignitatum. Ouare ubi disputatum de hierarchia est, inquirendum continuo fuit, quid ea sit, quae potestates, quosque ordines complectatur. Η - rareticis autem ordinibus capite quarto numerasis, quorum est prior episcoporum, alter presbyterorum, tertius ministrorum; missisque presbyteris, atque diaconis, de quibus est strictim in secunda huius parte . in eo vero libro, qui inscribetur de ordine, multis, ut e fidimus, disserendum; ρο-