장음표시 사용
21쪽
graecis, ab latinis saeculares r) vel mundavi sa) sunt laici
vocati. Quibus sane vocabulis discernebantur non a clericis solum, sed etiam ab ascetis, et monachis, qui opes, honores, digni tates, omnia denique, quae mundus polliceretur, Contemserant, ut se totos dederent contemplationi divinarum rerum.
I idemque ipsi latet idiotao 3 audierunt, non quo indocti omnes, ac rudes litterarum essent, sed quo priuatorum in- Star, nullo publico munere in ecclesia sungerentur. Nam est id
munus proprium Clericoriam. Temporum autem cursu evenit, ut
qui mici, iidem istis e conuntini PD ulo, Dulgoquc dicerentur, quod est a Suicero in letico ad eam vocem animadverSum.
Butizati Praeterea cum ad catechumenos referrentur, amellatisae o illuminati, et initiati, et benedicti, et nati a Deo, et
perfecti, et chari Dei, et stii Dci, et fratres, et sancti, et semui Dei fuerunt.
Quae autem catechumenos celabant, ea mysteria maiores nostri baptigatis exponenda arbitrabantur. Ergo cum cognitionem divinarum rerum adepti persectam essent, sane cognitio lucis in-
22쪽
star erat, quae animum collustraret si , illuminati α) ab latinis, a graecis autem ςumno,. c. vel- 3 dicti sunt. Quid psi mysteriis nostris initiatos Spiritus sanctus singularibus donis,
quae conspicua interdum essent, collustrare, augere, atque Ornare Soleret pautem ab graecis dici consueverant, quos inter-
,. prodit ean a nondam daemonam infami latare... eam, v I vinea nive. dati . et ea ad ima serpere
23쪽
dum latini miliatos i) mysteriis appellabant. M- enim id est at-
quo initio. Sed μαι. i. quod initior sacris significat, longe est magis apud graecos in usu. Atque .: μ. - ,-- initiali ii vocabantur, qui butismi sacramentum acceperant. Nam his arcana re
ligionis explicabantur, aditusque in templa, cum sacrificium OD serretur, patebat. Ex qua re orta dicendi ratio illa fuit, quam Veteres, Cum orationem ad populum haberent, saepe adhibendam arbitrabantur : initiatos nempe intelligere, quae dicebantur, Catechumenos vero non item a . Consueverant quoque nostri benedictos vocare eos, qui baptis
mo initiati christiani merito 3) appellabantur. Cuius quidem ap
pellationis cum permultae indicari possint, tum quae praecipua caussa fuerit, non sacile est existimare. Ac benedicti a Deo appellari poterant, propterea quod cooptati in numerum christianorum, et participes divinorum mysteriorum, et eucharistiae in primis essent quam a maioribus nostris . 4) suisse vocatam constat sperarentque fore, ut corpore soluti sempiterna gloria po
Deo item nati 5) praeterea, qui ad baptismum accesserant, interdum audiebant, quod depositis sordibus vitae 6) superioris
24쪽
CHRISTIANARUM LIBER IV. 9uui Deo vivere coepisse viderentur. Adverterant autem ad eVangeli uim Johannis animum, qui hanc primi appellationem adhibuerunt, quoniam is apostolus eos, qui in nomine Christi crederent,
non ex Sanguinibus, neque ex viri, CarnisVe instinctu, ac volun
mati ) dicebantur, quod post baptismum confirmari continuo Veteres Solerent, quam quidem con mationem s) persectionis .
sacramentum esse cognoverant. Accedebat jus eueharistiae perci
piendae, quod est proprium baptizatorum. Eucharistia namque αὀ mixtio, Perfectum 6) appellabatur. Quin etiam suerunt, qui baptizatos charos Dei vocarent, qui cum coniuncti Deo charitate essent, tum facile non sibi ampliorem
25쪽
gratiam modo, sed etiam iis, qui lapsi in aliquod scelsus suissent, veniam impetrare posSent. Itaque vetus auctor Tertullianus
in eo, que in de poenitentia si) scripsit, libro, poenitentes, ut ab
charis Dei praesidium postulent, hortatur. Nam poenitentes, etsi initiati mysterio baptismi erant, codem tamen atque cat humeni numero haberi consueverant, ut qui ab corum, qui participes erant divinorum sacramentorum, loco arcerentur. De qua re erit nobis opportune alibi disserendum.
Atque baptigati ut chari Dei, ita Dei altissimi Christioue silii sa) appellabantur. Nam id nomen universe iis etiam interdum tribuebatur, qui si dem, pietatemque colerent, etsi crant in
Quid p si fratrum appellatio propria esset baptizatorum p Quod sane cum dictum alio 3) loco sit, nunc omittatur. Quamquam negari non potest, quin dari quoque interdum iis, qui sermonibus Christi crederent, consuesset ). Quod si initiatis fratrum, multo magis sanctorum nomen imponendum fuit 5 . Et si sotiri Dei 6 dici catechumeni possent, ut qui Deo in-
26쪽
servire, cultumque adhibere solerent, tamen hoc idem vocabulum initiatis attributum est. Id quo iam ipsum dici omnino de voce consereorum i debet. S. V.
Et sile constituti, et regenerati, ct renati, etsi recens butietati erant, neῬbti, hoc est nuPer plantati. Quemadmodum autem si deles, quod supra demonstratum
est α), ita fide constituli esse dicebantur, qui ad baptismum accesserant; cuius quidem rei insigne monumentum in coemeteriis
urbis ante aliquot annos repertum est, ut alio loco diximus 3). De regeneratis ) plura persequi non est necesse. Tam enim est exploratum, ut nihil esse clarius posse videatur. Id quo iam de renatorum 5 nomine plane constat. Renati autem, ac rege-
C3 tiaeus Melia daevixit. oeto diea minus a tribua audia, tertio Laletid a martias.
27쪽
ierati appellabantur, quod baptismi aquis perfusi, novam vitam
Plantati autem in ecclesia Dei, Christoque insiti censentur, qui abiecta superstitione, nostris sacris, mysteriisque initiantur. Itaque recens baptizatis tributa est a nostris maioribus appellation Phintortim 2 . Neophytus enim nuper Plantaliam, insistimul significat 3 . Itaque cum huiusmodi vox usurpata ab apostolo Paulo fuerit, tum fuit apud veteres christianos, estque etiamnum apud nostros in usu. Hoc tamen inter antiquos, nosque interest. Illi recens tinctum n Phoetum Vocabant, nos eum, qui iam inde etiam a multo tempore vel a iudaismo, vel a superstitione ethnicorum, vel a Multam edi secta ad Christum conversus, bapti moque initiatus sit, appellamus hoc nomine.
De origine nominum clericorum, et laicorum. Redeo ad clericos. Etsi erant, qui tres gradus christianorum ponerent, tamen permulti duos nominabant, clericorum, et lai
28쪽
mum i, Vetus autem in primis consuetudo suit, eaque lana
non hebraeorum modo, sed etiam aliorum gentium si irmata consensu, ut agri populorum, qui redacti in servitutem essent, inter
duces, militisque victoris exercitus sorte et dividerentur. Quod enim sors latinis, hoc idem graecis est Quamobrem pars quaeque agri, quae Sorte duci, militive obtigerat, i dicebatur. Ergo ut divisio Chananitidis inter duodecim Israelis tribus κληρονοι α et Q 3 , ita Sane quae pars agri cuique semiliae
tribuum lsraeliticarum obvenit, obvenire autem sorte consueVerat, κλῆροι est a Septuaginta interpretibus appellata. IEstque auctor
Plutarchus vocatam a graecis portionem agri suisse, quam lacedaemoniis civibus Lycurgus assignavisset. Atque hoc quidem
Vocabulum quamquam erat apud hebraeos, graecosque in usu,
tamen ab hebraeis, ex quibus orti apostoli, ac ceteri plerique
omnes Christi servatoris discipuli fuerant, manavit in 5 rempublicam christianorum. Igitur cum dubitatum fuisset, uter a stolatu dignior videretur, Barsabas ne, an Matthias nam florebat uterque singulari existimatione Virtutis) resque omnis revocata
ab apostolis ad sortem esset, ac Matthiae instinctu, beneficioque divini numinis) obtigisset, tum Lucas acceptam ab hoc fuisse
29쪽
deret, qui non sortium iactu, Sed clectione, Docation quo adepti aliquem ordinem fuissent. Quare Lucas evangelistes in eo, qui
de actis apostolorum inscribitur, libro, Iudae obtigisse tradit di
κλῆρον τῆ δι-ονώαι ministcrii Sortem, quem sane Iudam voluntate Christi, non sortibus cooptatum sui sis Constat in apostolorum colle
gium. Atque Eusebius de Lino agens inquit, Primus sorte consequitur romanae 3 ecclesiae episcopatum. Quin etiam Clemens alexandrinus in libro, qui exesi linc quis diora salo dus inscribitur ), de Iohanno agens, qui Asiam peragrasset, neScio quorum hominum rogatu, ad finitimas gentes prosectum scribit, ut alicubi episcopos Ordinaret, alibi dij., δἰ ὰλὰ μῶ, α γέ Viνα in Clcrum urium aliquem adlegeret. At ne in cogitati nem quidem cadit sortibus aut romanos, aut Iohannem uti consueMe, ut clericos, et episcopos Constituerent. Neque vero intelligo quid caussa o sit, cur Sit, cur Si δι-ονίαι con Sequuti esse
episcopi, presbyterique dicantur, eosdem aliqui ex cleri voce inflexa clericos appellari sine nota ambitionis posse negent. Λ clero enim, hoc est a sorte ministorii dicti clerici sunt, quibus solis publicum in ecclesia munus obire fas erat, non ab hac redi
30쪽
CHRISTIANARUM LIBER IV. i5tate sempiterni regni, quae sors sanctor ram I) ab apostolo vocatur, estque Communis non occlosiasticorum modo, sed etiam
laicorum. Caveant autem, qui ambitionis nescio quod indicium in hac voco ab se deprehensum iactant, ne Sit consequens, Obtinuisse hoc vitii genus in ecclesia iam usque ab aetate apostolorum, qua Lucas evangelium, et acta scripsit, usurpavitque clori vocabulum. Atque haud scio, an ea vox clericorum, quam ina nis gloriae cupiditate introductam censent, trita esse Clementis
alexandrini α), Cypriani 3 , Cornelii aliorumque sermone
potuerit, quorum eximia quidem certe in omni genere virtus
At qui sunt ex ordine ecclesiastico, sic enim adversarii disputant, vel so Dei, vel Deum suam esse sortem, haereditatem- quo defendunt, ceterosque omnes, quasi vulgus, plebemque Christianam constituant, aspernantur 5 . Sed qui sic statuunt, non