장음표시 사용
11쪽
lvragraphi sunt sequuti de episcoporum, propterea quod primas partes o tineant , nominibus, divina institutione, praestantia, honoribus, ac praer gasinis , quibus ' vi ipsorum alii aliis sint iurisdictione, ut meant, superiores ; quibus in rebus describendis, confirmandisque operam et diligem tem consumpsimus. eι quod perfacile quisque cognoscere poteris, diutum
nam. Rectene vero, an contra, aliorum esto iudicium. Nos quidem conati sumus, res omnis in recte procederet, essetque lectoribus nostro labore, a
que industria cumulatissime satisfactum. Non dubito autem futuros aliquos, qui cum a nobis in praefationibus librorum superiorum numeratos fuisse scriptores cernant, qui nobis praemor utrassent ad res, quae libris iisdem continentur, pertracimtas viam, recenseri nunc etiam eos, qui de pers nis, dignitalibusque sacris egerum, velisit. Sed hi si considerent, et mmrimo eosdem scriptores numero esse, ut paucis versibus comprehendi nequeant, et nominatos in admissionibus, eum tempus momeret, fuisse . non admirahuntur praetermissam ipsorum De Deo esse memoriam. Si quis autem roges, quid sit, quod cum aliqui nos per summam iniuriam insectemtur, ae lacerevi, tum eos sinamus impune ferre, is sic habeat: neque assumpsisse nos in libris nostris, neque hodie quidquam assumere, quod malevolissimum quemquam Olbendere posse videasur. Hoc tantum eniti nos, atque contendere, ut neque nostris homimbus, neque iis, qui sint alieni
res ab orihod a religione desimus. Quod si De nostrum irasitulum ossem dis eos fortasse, qui probare, nisi quod ab suis publieatur, nolant; sp
rare quidem nos, futurum ιandem aliquando tempus, quo et benevolos obiurgatores, qui nos reprehenderent, propterea quod taceremus, placare, et invidos vituperatores confulare possimus. Nam qui admonent, amice docendi sunt; qui inimiee insectantur, ut lacessere desinant, repellendi.
12쪽
DE PRIMORDI S, ET VETERE NATU, AC RATIONEI ita LRCHIH ECCLESIASTICAE.
De personis, dignitatibusque sacris Pag. 2CAPUT I.
De variis elassibus. eu ordinibus christianorum. 2. S. I. De triἷus ordinibus hegumenorum , Metium, et ca techumenorum. Ibid. S. II. Etsi unioerse, qui Christo assentiebantur, omnes. Priapris tamenii, qui baptismum susceperant, imprimisque laici fideles araeliabantur: iidemque ipsi comparata ad ecclesiasticos Iaici dicebantur plebei . et populus. 4. S. III. Laici quandoque disti βιωrtracti et κοσμtκoi saeculares, Delmundani et ἐδιωαι idiotae, quasi prioαti, et κοωαλαητρα. guasi e Duum communique popuIO. s. s. IV. Baptisati praeterea cum ad catechumenos resa rentur, appetiati saepe illuminati. et initiati, et benedicti, et nati a Deo, et perfecti, et chari Dei. et fili Dei, et fratres, et sancti, et servi Dei θ --nt. 6. S. V. Et fide constituti, et regenerati, et renati, etsi recens baptizati erant. neophyti . hoc est nuper plantati. II. S. UI. De origine nomi
niam clericorum, et Micorum. 12.
De potestate latea, et ecclesiastica. uo. S. I. LiceM na christiano Dino principatum in societata obtinere, remque ullus cloilem gerere. Proponuntur eorum, qui negant, variae. interque se Pugnantes opiniones 22. I. Prior opinio, seu potius error refellitur. 23. II. Refellitur secundi generis Moersariorum error. 39. III. Eorum, quos tertio, quartoque loco memormimus, sententiae refelluntur. 44. S. II. De origine Iaicae potestatis. M. S. III. Iusne ullam christiani peteres in res sacrasi erantibus attribuerint, nec ner ω. I. Ius non Gae Principi contra reti-
13쪽
gionem, et praecula Dei quidquam decernere. 63. II. Nefas item esse prinia etsi immutare id, quod iure divino introductum est. spectans ad stinetio ssacrorum ministrorum, sacramenta, ἀυinaequae doctrinae enunciationem. 66.
III. In rebus quae cloitis omnino sint, eccIesiasticum hortanti prineipi asia sensiri oportere, modo Iex eluitis eum ecclesiastica non pugnet. ibid. IV. Proponuntur eorum argumenta, qui potestatem ecciasi lieam ciniIi esse s hiectam censent. eorumqua responsa, qui contra sentiune. 69. V. Ius in res sacras non competit Iaiciae, quaacumque tandem ait. potestaei. 338. I. Quemadmodum scriptores permulti ex iis, quae disputata sunt, concludant, ecc&siastieos legibus principum non teneri. quae cum sacris canonibus pugnent; nisi ennones sine ob utititatem praesensem christianae rei publicae auctoritate sacrorum praestitiam revocati. I 39. S. iv. Ius tie ultu in iii temporalia rogum obliti te pontifices maximos maiores nostri putarim. nee ID. I. Proponitur gallorum . qui negant, sententia. ibid. II. Exponitur Iohan. parisiensis sententia. I 53. 1ll. Fuerunt aliqui ita animis comparati, ut reges Diearios . in temporaIibus etiam, pontiscis esse dicerem, quorum est otia sententia. 154. IV. Quae sie, quibusque rationum momentis cons etur maximaa partis cathotieorum sententia. Iso. V. Resistere ne ponfimi maximo prineipes Iaiei aliqvnndo possint aar. s V. De ecclesiastica Potestate. 223. I. Necesse ne fuerit miros institui. qui potestatem in eccIesia oblinerener ibid. II. P
restatem praesulam eccIesiae ex Deo in eosdem praesules permanasse ostenditur. 229.
De Arma, et ratione gubernandae e etesiae. 233.
S. I. VIIam ne ceriam formam eo vinitaris. hoe est eectisMa Christus praeseripserier ibid. S. II. Cuiusmodi ea sit christianae rei pubricae, quam Christus instituit , ratio, et forma. a r. S. III. Liceat ne hanc rationem christianae rei pubLeae hierarchiam ecelasiasticam dieener ibid. S. IV. Quid
sit, quam potestatem, quosque ordines signiscee hierarchia eceIesiostica a44. S. V. Diatam dioinitus esse ecclesiae administris potestatem gubernandorum saerorum ostenditur. 246. s Vs. Nulla est caussa, quare de Ina, et instrumentis , atque praesidiis hierarchiae quisquam dubitet. a47. S. VII. In epi evo, presbytero, et diacono dioersae sunt potestates, ae iura Oheundarum saerarum functionum. Episcopus iure dioino superior presisteris, ceterisque est in eccIesia. 248. S. VIII. Diuersos esse g/adus hominum in ecclesia;
Hios, qui purgandi, illuminandi, et persciendi potestatem habeant; atios, qui purgentur, iItaminentur, et persciantur, constat. 249.
Da ordinibus hἰoraret, eis. imprimiaque de ordine episeoporum. i5id. s. I. De nominibus, variisque honorum tittilis, quibus stim episcopi oris Annium aso I. Omnes episeopi, ut est Hiquibus Distim, interdum appellati apostoti. ibid. II. Episeopi appetiati successores, et fili apostolarum. 25 I. III. Sedis apostoIicae nomine romana praecipue sedes, tum eae . quas fuisse ais apostolis institutas constabat, postremo quaeque interdum cuiustiber episeopi sedes Docata. usu. Iv. Episcopi Docavit Oiri apostoIiei, iique praesertim, qui proxime apostolia successerunt. a54. V. Appetiari quoquo ecclesiarum
14쪽
antistites hierarchae, hoc est sacri, OeI sacrorum principes consueverant. 255. VI. Et principes, sine adiuncto, et principes populi. et principes eccIesiae. Quare episcopatus etiam dictus principatus, et principatus ecclesivia Die α56. VII. Rursum episcopi dicet praefecti. προσραπι praepositi. προδρρ praesidentes. ἔφορα inspectores, et 1πουρανοι duces. a57. Ulli. Et nullatiles, et principes sacerdotum, et summi sacerdotes, pontifces. et, ut aliqui putant, ponti es maximi. 259. IX. Episcopus quisque appellatus oIim papa, et pater. 26 a. X. D pater patrum a63. XI. Et iudices, episcopatus digni. tas sacerdotium interdum a maiorihus rappetialatum a64. XII. Episcopi appellati retierentiissimi, sanctissimi. beatissimi; et cum ad eos scribe/etur, tiluisti eisdem ranctitatis, et beatitudinis, et oenerabilitatis. tribusi sunt. ibid.
XIII. Dicit quoque episcopi honorasiles, et θῆογιλl tetra Deo amabitissimi, et ευχαgi rest de tissimi. et religiosissimi, et ευσεβω-ατοι piissia mi Dertine. 265. XIV. Et minus proprie interdum patriarchae. 266. XU. Et olearia Christi. α6r. XVI. Et angeli ecclesiae. α68. XVII. Pastores item sunt episcopi appellati, et praesules. Quid significet episcopi nomen. et quamobrem hoc potissimum haeserit antistilibus eccIesiarum. 260 XVIII.
Episcopi eum citios episcopos citioquerentur. EOSDe scriberent, coepiscopos, cotimas, fra tres, comministros, consacerdotes Doeabant. ari. s. II. De dignitate, et praestantia episcoporum. 273. I. Mi Christo ne, an ab apostolis
instilutus fuerit in eoelesta gradus episcoporum ars. Christi institutione episcoporum gradum fuisse in eccIesiam inoectum ostenditur. a 8. ReisItantur SaImasia, Bia ei, et I Iehit argumenta. 29o. II. Episcopi primas sem. per in ecelasiis partes obtinuerunt; M oero cum aliis itiustribus monumentis, tum eatalagis, quos Deteres ediderunt, constat. 457. S III. De o ciis mineribusque episcoporum. ut sunt presbyteris superiores. 465. I. Nihil npresisteris, inferiorumque ordinum cIericis in suo munere fungen , sine νο- tantate episcopi, sebat; at episcopo autem, quin presbyteris Osnoxius esset, quae ad se per inebant, gerebantur. 466. II. Etsi baptizandi, consecrandi eucharistiam, eamque distribuendi presbyteri potestate ontibane. id ramen. Iuntiare episcopi, munus obire in ecclesia consueυerrant. 467. III. Docendi, concionesque ad populum habendi munere nuHus presbter, nisi
episcopi Ooluntate. fungehatur. ibid. lv. Sectantii generis stinetiones, hae
sunt, quas sibi episcopi resematas volebant. Virginum consecratio, basiIic rum, et vitiarium, et campanarum henedictio, ac dedicatio, receptio haereticorum ad eccIesiam redeuntium, Iapsorum, qui poenitentiam egissent, reconcitiatio, et eoncessio formatarum epistolarum. 47o. V. In fronte baptizatorum signare, Spiritumque sanctum tradere presbyteri, nisi concedente, seu committente pontifice, non possunt; si autem signent, non admittente pontisce, eorum est actio inanis. 4eta. VI. Potestas ordiniandi solis episcopis diavinitus trainta, in presbisteros Doluntata cuiusquiam transferri nutio modo
potest. Itaque si qui umquam a presbyteris Orinnati diaconi. presbyterioe sunt, horum est ab omnibus reiecta, invinisque habita Oriunatio. 4 3. VII. Presbyteri episeopis suis rationem reddere debebant; episcopi autem presbyteris non iram. ibid. VIII. Ad episcopos quoque spectabat ieiunia quaedam
indicere, ut ex usu ecclesiae esse cognossent: dispensareque redietis ecc&siarum, seu curare. ut rite, utiliterque et administrarentur, et dispensarentur. 4 5. S IV. De honorum significationibus, quibus episeosi olim ab
christianis eoti solebant. 476. I. De Oetere consuetudine caput incliniandi titi reeipiendam ab episcopo benedictionem. ibid. II. Manus praeterea episcopo-
15쪽
rum christiani exoscutabantur. 477. III Populus episcopis acclamare, eisque
multos annos reprecari, et non solum uersiculos psalmorum saepe, aed interdum etiam hosanna Occinere solebat. 478. IV. Obsecrabant item Oeteres
christiani episcopos per eorum coronum, et 1acrum caput. 479. U. Episcopi cathedras ab ceterorum cathedris distinctas in templis habebant. 48o. S. V. De praerogativis episcoporum, quibus M. ut otii aliis iurisdietione praeee tant. ibid. I. De primare ecclesiae universae. VI. II. Da patriarchis, qui sint Z Quo primum tempore appeuari hoc nomina coeperint, quibusque -- minibus ante pocari solerent. 484. III. De primatibus, seu exarchis, archiepiscopisoa dioeceseon. 483. IV. De archiviscopia, seu metropolitis. ibid. V. De iis, qui voce . seu titulo, non re metropolitarum sortiti sunt appellarionem. 439. VI. De αυτοκεpHstς, seu anctiviscopis nultius patriarchae; et episcopia retiuitis archiepiscosti obnoxiis auctoritati. ibid. VII. De intercessoribus, ei interuentoribus in ecclesiis africanis. Do.
16쪽
ET ANUQUITATUM CHRISTIANAR LIBER QUARTUS
DE PRIMORDIIS, ET VETERE STATU, AC RATIONERIERARCHIAE ECCLESIASTICAE.
E nominibus, de initiis, propagationeque religi nis, deque moribus veterum christianorum satis est, ut arbitror, diligenter libris superioribus disputatum. Sequitur, ut doceam quae origo, quaeque pri-
mis ecclesiae saeculis hierarchiae nostrae ratio sudirit, utque ea gravitate disciplinae, ac novorum quorumdam Orodinum accessione amplificata sit, eoque iam aliquando per en rit, ut haberet omnia, nulla autem rerum earum Careret, quae
ad decus, et amplitndinem spectare viderentur. Sed ut ordine gam, dividendus est liber in partes quinque, quarum sit prior de personis, dignitatibusque sacris, altera de episcopalibus tibique gentium constitutis, tertia de monachis, quarta de synodis, quinta de vetere christianae reipublicae disciplina. Atque ut mihi parem ad hasce res omnes explicandas viam, ducam a variis Ordinibus christianorum orationis exordium. M. IV. Disi circo by Cooste
17쪽
LIBRI IV. PARS LDE PERSONIS DIGNITATIBUSQUE SACRIS
DE VARIIs CLASSIBUS SEU ORDINIBUS CHRISTIANORUM.
Ergo ut in quaque hominum societate, sic in ecclesia catholica varii gradus, classesque Variae numerabantur Sociorum. Est enim ecclesia societas, resque publica hominum camdem c lentium religionem, iisdemque sacramentis i) utentium. Cumque in recte administrata republica ita comparatae res sint, ut alii quidem imperium teneant, commodisque prospiciant civium, alii vero imperata faciant, quibus, nisi cives sint, conditiones Sunt positae, ut civitate donari, si velint, possint ; mirabile ne mini sane videbitur, si duo, tres, pluresque in ecclesiam invecti fuerint ordines christianorum. S. I. De tribus ordinibus hegumen um, fidelium,
Quamobrem suerunt, qui tres eorum, qui Christo parebant,
classes, gradusque numerandos putarent. Horum Primum αννουρον. Praefectorum, alterum istis,in sidelium, tertium Catechumenorum vocabant sa). Sed qui ab aliquibus praefecti, ab aliis
18쪽
clerici i), et ecclesiastici a) appcllabantur. Inveniebantur praetera, qui clericos in tres ordines partiri, et quinque gradus christianorum 3 describere solerent. Calechumeni, quod mysteriis
nostris 4) initiati non essent, quamquam christiani dici 5 consuerant ; tamen non filiorum, sed quasi servorum numero habe
med alatium erueia te tron a harunt catachuma .. ni. - .a. iam cla domo mistia amni. ad fiant seia a. ia filiai non anim nihil a t. mia ad magnam is aemum partitient . . . Quod Mea eo disti, non quo
19쪽
Etsi uniuerso, qui Christo assentiebantur, omnes, Promis tamm
ia, qui butismum suscepcrant, in Primisque laici fideles αρ- Pellabantur: iidemque Usi comparate ad ecclesiasticos laici dicebantur plebei, et populus. Fidelium nomen etsi omnibus, qui Christo se assentiri a Tr. mabant, ac propterea catechumenis I tribuebatur; tamen e
rum proprium erat, qui baptismum susceperant. Qua de re praeclara sunt Tertulliani a), aliorumque veterum Scriptorum loca. Cumque haptigatorum ordines essent duo, alter laseorum, quibus est fidelitim attributum nomen, alter ecclesiasticorum, Commodissimum visum quibusdam est, laicorum ordini 3 Plebis,
20쪽
ecclesiasticorum autem cleri i appellationem dare. Atque hinc quidem exstitit plebeiorum sa) vocabulum, quod ab antiquis alia quot christianis impositum laicis suisse constat. Quin etiam ut ab graecis laici, quasi Popularcs---a mPulo dicti
sunt, ita ab latinis Populus est interdum vocatus ordo laico rum 3 . Ac Plebs, ρνulus, plebei, laici vocabantur, non Simpliciter, sed comparate, habita nempe ratione cleri. Eodemque pacto Privati, saeculares, atque mundani appellabantur.
Laici quandoque dicti et ,.jm,4i saeculares, Del muridani, et idiotae, quasi Arisati, et oi, ολ et αi quasi O Vulgo, communique POPulo. Iam vero quoniam Voces graecae saecularem vitam, et