De plantis Labradoricis. Libri tres

181쪽

l CONCLUSIO.

erris insulisque polum reticum circumiacentibus singulatim perlustratis, observationum summum dueuiamus : et primum quidem notatu dignior ex Observationibus Pteorologicis supra passim relatis, ut facilius inter se comparentur, una tabula et inprehendamus tum altera tabula de anterioribus aeterni nivis ultimis inrborum 4rumentique inibus inreticis

videamus.

182쪽

um. .

. . .

v e q

, si

ν η'

- lllll

era m

lllll

intaα

. in

-- α

δ' ε'

--πο

183쪽

16 I

πα α

vini

α et

rita

184쪽

162lΙ Tabula torminorum egelationis').

BOAsia ori Dialis

5 5761 626 66 Iedium l63 Iat. 65 Iat. 68 Int. Do tabula priore hic repetere Susticiat, eam optato et minus completam et pluribus locis perfectu fide minus dignum esse. De posteriore paulo fusius agenduin est. Tres indica lineus circa polum ducendus, sothermis lineis haud ob similes. Legitimae tanquam earum latitudinis geographicae et unius cujusque u reliquis distantiae ix numeris mediis ta-

185쪽

bulae subscriptis cognoscuntur. Quorum ad normam numerorum flexus cuicunque proprii nuncupandi sunt sive in sexus, quando uppropinquant polum, sive,

quando ab eo revertuntur, res Cus.

Comparatis tum harum tum sothermarum in ea. rum fundamentis, uni fieri posset ut quis incautior ad geographiam plantarum moderandam comprobatis his illas novas anteponeret mihi ipsi multo minus satisfaciunt. Quod enim frumenti terminum attinet, inflexus ejus atque reflexus non solum a diversa diversorum locorum natura, Sed magna pro parte avariis hominum loco illos habitantium moribus rebus publicis aliisque conditionibus pendent. Arborum terminus ea imprimis inconvenientia laborat, quod

non ad unum eandemque arborum speciem constitui

potest, sed ex diversis diversae indolis arboribus, nescio uti pleno jure colligendus est. Cujus rei incommoda Optime illustrantur Pini et sylvestris et Laricis vel in Europa vel in Asia terminis arcticis. Ambae quidem in ambabus crescunt terris, sed alteratu Europa altera in Asia, ut notum St, pol propior. Anterior denique perpetuae nivis terminus, quidquid per se valere videatur, gravissimis ejus rite observandae difficultatibus infirmatur.

Qua propriorum meorum inventorum censura non

omnem iis valorem ad res bolanico geographicus promovendas derogare in animo est; alioquin enim plane abjecissem sed id potissimum agito, quae-eunque generalius pronunciatu in doctrina adhuc novella, observationibus speciali oribus adhuc nimium egente, cautius tantum admittenda esse, et quamvis 11 ο

186쪽

non negligenda, tamen iterum iterumque dubitanda, examinanda, moderanda, donec pro legibus uberliceat. Jam itaque ad stirpes florulae nostrae Labrado. ricae revertamur, quae quibus rationibus et in aliis terris praecipue arcticis Iucurrant investigaturi.

189쪽

De mimor et , arietate plantarum Labra. doricarum, seu te distributione earum geographica. Ol. Scuo UM , ubi de locis plantarum natalibus agit',

eurum et Stationem edi extensionem et distributionem

190쪽

distinguit, minus, ni fallor, ad rei naturam accomo- date. Nam utrum liquid praedicari possit non nisi

de specie genere ordine aliove plantarum plurium compleXu, an insuper etiam de singulis plantis, disserentia est neque Xclusoria, neque ud praecipuas urgumenti partes conveniens uua tamen primo ille Ioco usus est ad distinguendam plantarum stationem sive de extensione sive de distributione. Harum autem inter se disserentiam, quam longe majoris momenti esse arbitror, rectius ensisse videtur, quam in utriusque notionis tanquam dumbrationibus Xposuit. Legitimae enim earum desinitiones desiderantur apud Cl. SCHOLW.

Aptius, si quid video, id, quod stationem appel

lavit cl. Sc noctu, cum eo, quod extensionis nomine salutavit, conjungitur, et integra plantarum geographia in duo capita principalia digeritur ulterum, quod statione et extensione, alterum, quo de distributione, verbis istis sensu usurpat adhibitis, disseritur. Quemadimodum enim ex duarum disciplinarum quasi connubio orta est, ita duplice unquum facie respicit aut de plantis ad ureus, quibus creScunt, eurumque et extensionem et qualitatem, aut de rei ad luntas, quibus Ornatu Sint eurumque Et numerum et varietatem.