De scholiis veteribus in Pindari carmina

21쪽

ρου vel quae in fine g. 1 leguntur: θεν miνδαρος

παραπέμπεσθαι παραινε τα προγεγενημένα. OX

codd. ρ κατὰ λέγ' υτως, nimirum . Ui0Dμος, nisi Timaei verba esse existimaveris post δε φω in codd.

22쪽

leguntur verba ρωνι καὶ Θρασυβουλέ' nimis molesta. omnia hic seribere longum est comparatis nutem et 3 apparet, has artiore quodam affinitatis inculo coniungi, cum g 1 disserat in quibusdam Bygan tiorum oroqi Videtur paragraphum potissimum alteram equi, quamquam Sunt in ea, quae hodie non nisi in leguntur, id quod propter ea moneo, quae mox disputanda erunt. Ol. 1, 3 veteres grammatici aut o M aut Σὰuoc aut Σῆρος Scrip8erunt, quam tertiam lectionem eum tota hic silentio transire liceat sed φ. - Boeel hodidit eo fusas ruinas solioliorum in rat. A traditas, ab ipso etiam mutilatas haec enim in illo codice leguntur quamquam paullo corruptiora quam qualia

ετερας ρχῆς κτε. quae nihil ad rem. . - novum grammaticorum interpretationem narrant, qua indari verba de Theseo intellegebantur . prima illa verba item ae postrema Irioνὶ χος ων λ pertinent ad lectionem otii 'Aλ. . alterius autem variae lectioni8, quae fuit Σὰuo o mentio excidit ut fallor, ubi laetitiae signa posui illam enim re8piciunt quae proxime equuntur . δε λογος κτε. Oeeli hi partim emendata partim et ipsi corrupta. nam in eius editione verba

εν αρματι error exeiderunt ceterum idem ille in adnotatione sua undecima eo diei Seripturas aeeurate descripsit iam videamus vulgaria per8pieue rem Xponit

23쪽

illud 'Aλιρρόθιος quod Boechi, in quarta sua adnotationedo coniectura se restituisse profitetur, extare ut in aliis ita in rat. D. sed quamvis quid velit huius scholii auctor, dubium non sit, tamen abSolutum non magis est. Didymea enim ieetionis σῶμα interpretatio ante verba εὰν δε Σῆμος omissa est quo loco si debita lacunae signa posuerimu8, hae erunt verba: εὰν ριεν γρυμρηται Σαμ λιρρOdio D, εσται Erc δ' ADρροδιος γ κων, ως αν επὶσημος γενετο 'Anρρο-

Τρεχιπας δε πωλους οὐδ αντινευς Σημος,ος πρῶτος αρμα ν λασε παρ 'Aλφειου. illam vero Didymi interpretationem servavit . 1,llat irrit otium esse ipsum Neptunum, Cuius ,ῆμα, tridentem, Mantineenses pro scutorum insigni habuerint, verbis δεμ πιιρρooioa significari heroem aliquom Mantineensem, cuius nomen poeta docto audientium sensui supplendum reliquerit affert autem Didymus testimonium ex Homero de Neptuno Halirrhotio dicto, ut recte solioliastes refert sed minime recto Stasim subiungit Diphili versum ex Theseide sumptum, qui de Sem cum agat alteram illam lectionem ni oesy λιρρ. pertinet plaudente igitur para grapho altera, in prima exeunte non ante sed post locum U0m i eum laetitia 2

24쪽

statuenda ist ex uidit autem varia es illius lectionis, quae est issio b M . . mentio cum omni Aristodemi disputati Oile atque Aristodemus, non Didymus fuit, qui

26쪽

ν ματα κατὰ των πολεων ζων μιωνυμως λεγομενων τάττειν καὶ Ουμπαλιν εστ δε τι και συμπλεκειν,

filia mphitritae et Solis, Sol autem Amphitritae

amore incensus in Rhodo insula - hoc nomine ab illa, Amphitrita credideris nominata cum hac eadem Amphitrita concubuisse quod quidem neque fieri potuit neque factum est neque enim Rhodus insula ab Am-

27쪽

cubuit, neque cum ea Rhodum heroida progenuit immodum ipsa Rhodo heroa de Sol rem habuisse arguitur reliquis soli Oliis: κιος δῶ αυτνὶ χ ρπασε καὶ μὶνηαυτὴ ν τῆ ἀπ αυτης κληθεὶ6γὶ οδρο νηοφ. in aprico

est, etiam Xtrema paragraphi primae verba eandem scholiastae ad Pindarica illa ' ε ioι τε Diripti adnotationem referre seiungenda igitur esse ab solepiadis quae antecedunt Verbi γενεαλογεισθαι την Podo As ριτριτης. redeundum igitur est ad probatissimum illud lacunarum remedium docentibus autem iis quae antea leguntur εὰν δε γραφηται αἶν ωρι-τρὶτη c, ως Ἀμφιτρὶτης καὶ Ποσειδωνος Γύης της

Γόδου θυγατρoc item Ambrosianis i δε Ποσειδωνος καὶ Auφιτρὶτη c, apparet Neptuni ut patris heroinae mentionem intereidisse, totum autem locum ita fero scribendum: σκληπι δης δε φησι, γενεαλογεῆσθαι τὴν Γοδον si ιτριτης καὶ Ioσειδέδυος καὶ λιου

orationi an tanta fides habenda sit, ut ipsius Asclepiadis ea esse ea edamus, diiudicare non RUSim. Duplex vero recensio et in Ambr. et in vulgaribus tradita qualis esse soleat hisce Ognosentur Xemplis.

28쪽

ειρηκε τὰ ἀγωνίσματα ἔλεγον δε υτω καὶ τὰ ἐπαθλα. μηρος κτε. λλως Λολα sic Vrat. D. ἀγωνἐσρεατα περιφραστικως τους ἀγωνας προς αυτί δὲ ἐκφέρωνειπε τε quod ita se habere in Boockhii edition non satis apparet ceterum disserunt Odicum genera inscriptura lemmatis.

selioli alteram recensionem idem subiungit g. 3):iδιως δὲ τ δέδορ κεν ἐξενήνοχεν ἀντὶ του παθη

secus in Vulgg., in quibus pro βλέπεται καὶ ραται male βλέπεται καὶ ἀκουεται ). Schol. l. 11, 7 φ. - debentur vulgaribus,4 6 ratistavi onsibus φ. 4 singulari est: χρονος

ειπεν δηί. Ἀνησιδ ιμω δ Πίνδαρος). sequitur duplex adnotatio hoc modo . 5 ἁλλως pertinent autem ad

30쪽

consiones alteram Ambrosianam, alteram Vulgarem,

tertiam habemus et ipsam vulgarem, dico Chol ad V I9 g 1, ubi post paraphrasin primo loco de olla nodi eis, mox de homine Aetolo adnotationem legis. quae adnotationes ita cum ommatibus suis inor.

filii mentio omissa est hanc autem recenSionem Omnium, Veterum dico, novissimam esse non 8 qui neget nam quod verbum γωνὶ Ουται praesenti tempore dictum est, id non obstat duravit enim ex antiquiore aliqua recensione ortum. Omnis autem de Oxylo narrationis ordo, stilus languidus, praedilectae quaedam dicendi formulae, missa uetorum nomina, Certum quendum auctorem arguunt ubiubi eius signa

Occurrunt unicuique agnoScendum priores autem duae restensione vetustiores 88 eademque eum compilatore

veterum affinitatis ratione uti videntur, qua . 1 et 2 scholii ad i. 1, 3 v p. 16) habemus igitur primum

duas recensiones compilatori Veterum sive excerpta inde facta), secundum novissimae Scholiorum veterum recensionis auctorem, quem brevius Commentatorem

novissimum vocare iuvat qui paraphrasin illius loci explicationi praemisit), tertium Bygantiorum στορὶαν,