De scholiis veteribus in Pindari carmina

31쪽

quae Commentatoris veteris novissimi vestigia arto

Pindarum non tria diversa trium deorum cum Hercule proelia statuisse, sed una cum Neptuno et Apollinem et Hadem uno eodemque ortamine do Pylo Nestorea

contra heroa contendentes finXisse, altero vero erroro

32쪽

pauci quidem e Vrat. A sumptis uotam in hoo eodem libro sequitur altera trium proeliorum disti nota enarratio item Boeukhio neglecta in quo scholio medio ineunam Statuere Visum est ne non replere qua fieri potuit. χ ρειδεν ε μη γαρ γ ν ε θεῶν τοις ἀνθρώποις τὰ γαβα, πότε αν Hoακλῆς τω ροπάλω προς τὴν τριαιναν ἐμάχετο Ioσειδωνι, ὁτε 1Ποσειδων κώλυεν φακλεα εν τῆ ΤΠυλω μαχεσασθαι πρc δε πόλλωνα φακλῆς μαχεσατο αρπασας τὰν τρόποδα, τί δε Αιδνη μαχεσατο ὁτι πεσταλτο του Περβερου χάριν

habes . . postremo idem ille rat. A ad . 7 de Herculis contra Neptunum proelio narrationem praebet, quam Boeokh g. 4 edidit: τὴν Ηρακλεα φασὶ τινα

Ποσειδῶνος τυγχάνοντος π εκδικήσει του παιδις ελθειν τε ibidem olim ni fallor similiter narrata fuerunt Herculis et contra Apollinem et contra adem proelia omnia in suum usum vertit Commentator novissimus, Cuius uni g. 1 verba: επεὶ ἀντία πῶς αν λιόδον in εως θνασκόντων τὶνες iσὶν iαὶτὶαι δ άς πολεμ γησε τοῖς τρισὶ θεοις δ Ηρακλῆς προς τὸν Looειδωνα με προιστάμενον 'Πυλίωw πολεμε γαρ Ηρακλῆς τοῖς Haioις διὰ ταυτνην τὴν iτίαν.

33쪽

g. 4 et g. 3 illud ita legitur in rat. Α τὰ διὰ

τω βωμω' Ηρακλείδης δε εν ω πεοὶ χρησμ ον τοις δερμασί φησιν αυτους μαντευεσθαι φοροντας ει τας σχισμιὰς τον δερματων, ποτερον ευδεῖαὶ ισιν D. id quod scholium vetustum aut ipsum est aut artissimo gradu Contingit aliter recensio vulgaris hominis est reCentioris, Semper plura ouentis, quam ipse didicit: μιαντειον γῆν εν υλυμrrita, o Gρχηγος γεγονεν Ιαμος, τῆ διὰ των μι/υρων μαντεία, τὶ καὶ μεχρι του νυν i ιαμίδαι χρονται. ναλαμβάνοντες γαρ τα των ἱερεἱων

Quae cum ita sint, fortasse aliquis in eam incidet Opinionem, ut vetustiora scholia in Ambrosiana, Ommentatoris istius novietam recensionem in vulgaribus regnare putet id quod verum non est. nam primum extant oei, ubi scholia melioris notae in ipsi vulgaribus servata sint, tacente Ambrosiano ad i. 9 72

34쪽

postquam do diluvio quod Deucalionis tempore evenit, in antistrophi 2 dixit, iterum eodem redit argumenti epod. . quam Vero perperam haec intellexit commentator verba enim γειρ επεων σφιν solo λιγυν ita interpretatur, quasi poeta illud quod in diluvio versatur argumentum ut tritum satisque traetatum mittendum et novum quoddam incipiendum esse dieat unde aecidit, ut cum nihilo minus mox iterum de diluvio sermo fiat, apud Scholia8tam poeta inconstantiae vituperationem sibi adsci8cat quem legas talia disputantem et singula mire prorsus interpretantem g. 3):

Sed quod gravius est, multorum 80holiorum utrR-que recensio, et Ompilatoris veterum et commentatoris Veteri novissimi, utrimque tradita est, et in scholiis Ambrosianis et in vulgaribus.

35쪽

credas, hane esse primariam scholii vetusti sormam, quae multo purior et integrior in vulgaribus servata est legitur autem . : τὰ σημεἶo κ' τι διιι τὴν γροικίαν καὶ τὴν ναγωγ iαν τοπαλαιὰν si ouoro

nisi igitur hanc legem sequi voluissem, ut Ambrosiana Semper primo loco ponerem, ea hoc certe loco vulgari recensioni postponenda fuisSet, quo clariu elueeret, quo temporum ordine indari commentatores Seripserint num Ambrosianam illam recensionem potissimum Secutus est uel a Soholii ad . 148, qui adnotationi de proverbio illo Loιωτi sic enim apud hunc audit), lepidam de Aenea Pindari choro didascalo narratiuneulam praemisit, cuius materiam

partim Pindaricis versibus 153-15b vulg.), partim suo ipsius genio debuit idem ille commentator quem

36쪽

ἀντι του Γαντας λεγειν 'Vς εκ AODw ωστε καὶ τοῖς υστερον διαδοθῆναι την λεξιν επὶ των Βοιωτων, καὶ λοιπδν νομισθῆναι δια πολλην ἀλογὶαν καὶ γροικὶαν Ουτως ξ αρχαίου αυτους κεκλῆσθαι, τους δε βουλο- μενους ἐς ἀπαιδευσίαν επισκωπτειν τινὰ τουτ λεγειν, Βοιωτια υς. hae autem eadem ipsa de proverbio narrata, Vel ut Vertu dicam, eorum fragmenta, in

Vrat. A extant ad . 152, ubi post illud vetustiusseholium proprio et suo Oe leguntur eum lemmate

37쪽

J uper ego, eum de scholiis ad Ol. 9, 1 agerem Herm. V pag. 192 seq.), eorum O. - insipientis hominis nugas esse dixi, id quod aliquot, sed non Omnibus viris doetis persuasi iam liceat mihi ad illum

locum paueis redire spe ducto fore ut quae hucusque disputavi et subinde disputaturus sum, una eum loeorum. quo in medium propo8ui, auctoritate suspitionum illarum veritatem omnibu probent. Vetustissimum ad hunc locum scholium, quippe compilatoris veterum non Didymi), continetur . . cuius recensio Ambr. haec est lemma in rat A est κωμια οντι piλοις, Sed debuit 88e lτ ριπίδος nλει- ονων Dσων ντιστρωφων κα καύτην τροφην φη Pindarus scit. οτι τρις επεκελάδου Παλ ἐνικε λε- γοντες Ου καθόλου δε τρὶς, ἀλλὰ καὶ τριπλῆν χειν τὴν τροφὴν καὶ πάλιν ναλαμβάνεσθαι τουτον ον τροπον βελτιον δε τι τρὶς πχὴδον λεγειν τὼ φυμιχιονοι κωριιασταὶ, λενω δε TO τήνελλα καλλὶνικε. duae igitur hie Xponuntur Archilochoi carminis, Callinici triplieis cantati interpretationes. Secundum alteram Arehilochi carmen tribus strophis constabat et unicuique strophae verbum Παλλίνικε pro phymnio subiungi solebat. Seeundum alteram, quam quidem hie selioliastes probat, verba Τηνελλα καλλίνικε ter in victorem Canebantur vel clamabantur atque haec secunda interpretatio Eratosthenem auetorem habet, cuius et nomen et verba servavit eius scholii recensio vulgaris nolo denuo totam iam seribere neque magis ratosthenis

38쪽

verba iterum hic restituta proponere sumet monuiSSe, eum Archilochi versus hos cognovi88Ο:s καλλίνικε και ἀναξ φακλεες ADτος τε καὶ 'Ioλαος ἐκμητα δυο eundem do formula γ νελλα καλλίνικε unde Originem sumpserit Coniecturam proposui88e: τε δ αυλητης η κιθαριστ ὴς χη παoην, b ξαρχος αυτ μεταλαβων

39쪽

ρηύλησεται hoc poti88imum loco intellegitur, quantopere et commentator a Compilatore et ompilator a veteribus disserat.

Haud absimilis illis quae modo attuli inventis

et quae infra Didymea haed ἐπει νυν χῖρκται γωνἱ- εσθαι καὶ αρξάμενος ευδυς ἐνίκησεν δ ρclus δηλ ) nonne apud hos paullo diversam speciem induit res, quam apud Ommentatorem prae se fert de Chromio Geloni et Hieroni mi ilia affinitate offulis coniuncto testes habemus Ohol ad Nem. 9, 95, Pyth. 2, 3 ni sed de aurigatione Chromii pueri non magis quam de postera ab Hierone apostasia quidquam quaquam Veri traditum est ipsa scholiastes ad Nem. 9. 95. tali Oiluras rettulisse praemia Chromio Pindarus dicit, scribit: υπαργὴν δὲ 4n, 4γὴν νίκην, ά si ἐπεπόμφει aqua. 3

40쪽

ίγωνισάμενος - idem loquitur ad Nem. 10, 6 μακραμεν GJ ερσεως Vn ὁ Περσεως αρχεται Ἀργεῖος