장음표시 사용
21쪽
Versu cum unam atque in legi an contineant sententiam nequest maiore carnune excerpti videantur, propter Λristotelis auctoritatem Theognidi abiudicandi sunt in ethicis enim nonnunquam versus heognidis laudantur, ita ut auctor hunc p0etam optime cognovisse pulandus sit Quodsi ex Theognidis demum carminibus epigra urina in insula Delo in templo procul dubio inscriptum esset, non dubito, quin Aristoteles poetae nomine usus fuerit. Si obaeus autem huius distis hi auctorem Theognidem nominat, unde alia eum couectione Sum esse in aperto est. Quodsi non ipsum Aristotelem ethicorum auctorum esse arbitramur nam in ethicis ad Eudemum , t quoque epigramma istud Deliacum legituri, eius tamen tempore nonnullos versus non pro Theogni deis habitos esse contendere possumus, qui postea eis adnumerabantur. Isocrates carmina Hesiodi, Phocylidis, Theognidis componit, quos poetas optimos vitae hominum Praeceptores nominat, imprimisque gnomas eorum carminibus intextas vitae regendae idoneas esse censet Scribit ille ad Ni
vel nondum excerpendo mutilatas Theognidis elegias cognovisse videtur Antisthenes, Soeralis discipulus, de virtute quinque
δος sicut Diogenes Laertius 6, 6 testatur. Propter universi operis titulum iam colligere possumus, eum prBecepta moralia atque politica, quibus apud antiquos imprimis multae rationes cum moralibus communes sunt, illo opere tracta-visSe et quaenam eius sententia de Tho igni dis praeceptis 'SSet, Potius exposuisse, quam de omnibus carminibus atque de poetae rebus commentarium instituisse. Nam eius nihil interesse potuit, quid praeter sontentias Theognis condiderit.
Alterum etiam Socratis discipulum Xenophontem Stobaeus 88 l de Theogni de commentatum esse dicit. Titulus enim, qui
tarium, qualem sere Antisthenes instituit, non ad commemorationem quandam versus cuiusdam referri debet. iocus etiam,
quem Stobaeus transscripsit, de commentario intellegendus est. Qui Xenophontis Atheniensis liber Vel libellus nusquam praeterea nominatur, quare dubitari poSsit, an non alius quidam Xenophon temporis serioris designetur: suerunt enim duo huius Dominis Athenienses, qui cum Socratis discipulo Xenophonte constandi potuerunt, qu0rum alter Epaminondae et Pelopidae, alter Hannibalis vitam conscripsit. Sed cum Antisthenes etiam Socratis discipulus de heognide Scripserit, atque Summus Plato non raro eiu versibus utatur, quos ipse Xen0phon quoque probe cognovit, ego equidem non dubito, quin historicus ille Xenophon librium vel libellum vel commentarium περ 0εor,totic Scripserit, qui elegias interpretatus est, vel rationes ethicas propter quas Antisthenes quoque Theognidis elegias tractavit. exposuit. Aliam dissicultatis expediendae viam Bergkius tenta-Vit, qui poet lyr. r. p. 93, Olim sic apud Stobaeum scriptum
r, 66c', ut Antisthenis locus, auct0ri nomine amiSSO, Servatus, Xenophontis locus perditus sit. At nimis lubrica tota eius disputatis est Xenoph0nolle igni di carmina cognovit, quae, Si ipsius verba sequimur, de hominum virtute et vitiis tantum agu-bant, humanaeque indolis peculum praebebant. In nostra autem farragine omni generi versu interpositi leguntur, quamquam praecipua quidem pars illam materiam complectitur. Sed haec Xenophonti verba non nimis urgenda esse Scio alia enim rolonge diversam esse nostri heognide0rum corporis conditionem ab illa, quam Xenophon cognoviSse videtur, unus lusique Statim perspiciet ordinem illum prorsus alium observasSe, atque nos habemus, ex hisce verbis apparet totum enim locum describendum mon curavi. quippe qui iuStoe amplior Sit - η υν
χριυυς 12, . et λ. Pro exemplo v I 83- I90 laudat, unde plerique hos versus olim iu Theognideorum collectione primos fuisse putarunt, quam opinionem non Sati confirmatam esse abitror, cum non
22쪽
certo ex eis, quae apud Stoba uni leguntur, Verbis consequatur, collectionis cuiusdam primos eos versus suisse. Satis autem dilucide apparere puto, Xenophontem non usum esse collectione Tlieogni deorum, qualem nos habemus, sed cognoViSSe uni integras elegias Hinc iam Platonem quoque integra heogniciis carmina cognovisse suspicari licet alia quoque accedunt, qui litis idem exincitur Cui sententiae ion irmandae optime Menoriis locus p. 95. d. e. inservit, ubi ilato assert nonnulla disticha iluae nunc . 33-36 leguntur, quibus alia subiungit, quae . 43i,-438 exstant, scribens: ευ ἄλλο t 6 Ia λtru :12z2.82 uibus verbis certe uti non potuit, si quadringenti sere versus interiecti fuerunt: sed elegias, unde istos versus deSumpsit, non longo intervallo separatas suisse sequitur. Ex eodem loco nonnulli viri docti, quorum ordinem cheideWinus ducit, cuius opinionem omnes sere deinceps suam secerunt, sibi perSuaserunt, condidisse Theognidem praeter elegias heroici etiam metri carmina, ut Xenophanes secit aliique, quibus verbis ipse Phnoi de Winus msus est Socratem enim illit ad aheognidis carmina provocantem facit eumque interrogantem Menonem: ευπυιυ cui Socrates respondet: et τοῖς λεIEtutc. Ualii coniecturam quo iure ceperint intellegere nequeo, cum non Pasit oppositio inter θη et λεrsiet, quam SchneideWinus arbitratur: πη potius non diversa Sunt ab ἐλεγειοις Non opus est, ut quaecunque iam de vocabulis isti conscripta sunt, proferam commonuiSSe Sufficiat, ευ ποιοι - tu: nihil sibi velle, nisi oubi 'ε- esses in universum omnis Generi VerSUS, non heroici tantum carminis hexametros, ipsumque heognidem versus elegiacos interdum alari nomin3re. Plato igitur, quo antiquiorem testem non habemus, elegia Sintegra cogn0xit, neque collectio, quae nobi Obversatur, latorii, Xenophonti, Antistheni, Isocrati, Aristoteli cognita erat.
Quapropter ipse Theognis huiusmodi collectionum non instituisse
Non hinc igitur inditum est homun collectioni, quod Theognis eam instituit, sed qu0d Theognidis poeta versus esse ser
bantur verum ali 0rum etiam poetarum versus eius nomine leguntur. Quare ante Omnia quaeSti movenda est, qua ration 'ex integris Theognidis elegiis confusa talis atque male dispositu collectio oriri p0tuerit. Etsi omnes versus pro he0gni deis habemus, neque ullum
alius auctoris interpositum esse arbitramur, primo statim Obtutu ex incitur, poetam, quem ad modum etiam elegiacae Graecorum poesis natura serebat, pro temporum rationibus carmina condidissu Nonnulla enim quo tempore scripta sunt, Statim edita osse debunt. Pro exemplo duo tantum disticha v. 043 Se I et V lii, Suq , in quos primos oculorum acies inciderat laudo. Neque minime urgendum est Suidae testimonium duΤh00gnidis elegia in servatos Syracusarum cives OnScripta, cum fragmentis ipsis non summa fides sit. Neque quo Scunque Ognovimus Graecorum poetae elegiaci antiquiores continuam elegiarum collectionem ediderunt, sed prout temporis rationes postulare videbantur versus aut in vulgus emiserunt, aut amici Stradiderunt. Quare Dunckerus veri particulam S secutus, Sed in universum elegantius quam rectius de elegia scribit geschichiuiles alteri vol. 4. p. 75 he war diu sorua de politis chen ro- fghi ire enervage. Exemplum prae ceteris notum Solonis carmen elegiacum centum Versuum est, Salamis' nominat uni, quod Olo ipse ex praeconis suggestu recitavit nam Diogeni Laertio des non debetur narrant l, si per praeconum Solonem istud carmen recita SSe et vi, et0 κήρυκυ :), quae narratio ortasse ex ipsilis carminis initio prosliixit quod Plutarchus vit Solon. c. 8 serva Vit: Λυτυς χηρυξ λθου αἰή :12ρτης Σαλαlsiv0ς,
ips0s igitur poetas elegiacos carmina sua interdum recitasse thoc Solonis exemplo ut eis, quae de Xenophane Colophonio tradita sunt, confirmatur. Neque Theognidis tempore hunc morem prorsus delituisse Athenaui evincitur loco, qui Chamaeleontis usus auctoritate l4, p. 330 . :1ε cri: ἐυα Scribit 0ὐ 10υ0V
23쪽
lidis etiani versus a rhapsodis decantatos esse comprobant quem Theognidis aequalena fuisse notum est. Postea quoque morem illum valuisse constat, cum et Choerili pini carmina a thapsodis recitata suisse sciamus et memoriae proditum sit, Antimachum Coloph0nium non iam in publico Thebaidem recitasse, sed auditorium ibi privatum exstruxisse. Theognidis elegiae quoque fortasse recitatae sunt ipse quidem poeta tibiis accinentibus decantatas esse his versibus 237 243 declarat
siquidem heognidis isti ei sus sunt. Sed nihil ore certi doeius carminibus cognitum habemus illud tantum nomina propria, quae saepissime et in sarragine nostra et in versibus ab antiquis auctoribus heognidis nomine laudatis Occurrunt, comprobant suisse carmina ad complures amicos scripta, inter quos Cyrnum primo loco nominandum arbitror. Quae carmina non uno tempore edita et multifariam dispersa esse putare debemus, quare ab ipso poeta vix in unum corpus postea contracta et vulgata sunt, cum legendi studium nondum tantum esset, ut
libri venditarentur. Quapropter eorum sententia improbari debet, qui . 9-26 in sine elegiarum vel eclogarum, ut Schnei devinus scribit ab ipso poeta positos fuisse arbitrantur in unius elegia line potius collocati videntur. heognidis aetatus ero Pisistra lidae omeri Orphei Musaei, quae serebantur carmina colligenda, describenda, perpolienda, aughnda Uraverunt: at non id egerunt tyranni, ut legendi cupidis materiam praebcrent, sed ut splendorem augerent specie liberalitatis. Ipse igitur poeta carminum collectionem non instituit, cum huius facti nullam rationem habuerit neque nos, quae temporis ind0li contraria sunt coniecturis efficere fas est Vix autem dubitare licet, quin P aetae amici, quibus carmina missa erant, diligentissime asservaverint ea, atque defuncto poeta facium esse potest, ut quidam in memoriam et honorem amici mortui aut omnia, aut nonnulla tantum carmina, quae nancisci potuit, colligeret, qui non sententias ex elegiis in unum conscripsisse, sed elegias integras collegisse censendus est. Etsi non absonum videtur, Cyrnum quem totiens poeta alloquitur quaedam habuisse ut edidisse, tamen neque comprobari neque contendi potest. Quamquam quae scripsi te Theogni de in universum de huius aetatis poetis Tricis it imprimis de elegiacis valere identur et a iure debent, unum tantum proferre possum Xemplum, Undi' certiora erui possunt. Inter Solonis enim, quem pro temporis rationibus carmina elegiaca condidisse compertum 'abemus. fragmenta unum invenitur distichon ad Critiam Dropida liliuni conscriptum, quem Dropidem summa familiaritate cum Solono coniunctum suisse Platonis. Plutarchi raristotelis qui rhetor. I, 5. fragmentum istud servavit, auctoritate declaratur Platonis testimonio in familia Critiae Solonis carminum memoriam serV3-
tam suissae constat. Ipsi Plato, qui cum Charmidin et Critia
assini tale coniunctus erat, hinc Solonis carmina cognoxisse videtur Similiter rem usu habuisse cum aliorum poetarum carminibus probabili, est Ut illustrissimos nominem poetas lyricos. qui non multum a Iheognidis metale afuerunt, suspicari licet, Pindarum. Simonidem alios, quorum carmina per Graeciae et Siciliae regiones dispersa ironi, non ipsos carmina collegisse: Aristophanem Bygantium demum indari carmina septendecim libris disposuisse nolum est quo non opus suisset, si ipse poeta carmina in unum collecta it ordinala edidisset Aliud etiam exemplum temporis paullo serioris addere mihi licuat Antimachum enim Colophonium, qui Thebaidi et Lyde haud exiguam sibi gloriam comparaverat, sumntiis Plato tanti aestimavit, ut Heraclidem Ponticum Antimachi carmina dispersa colligere iuberet uam rem ipsum eraclides memoriae prodidit apud Proclum, qui in Timaeum Platonis p. 28. c. p. 34. d. clinei de r.
24쪽
Quibus exemplis satis puto comprobatum Sst Ilon omnino a veritate recedere, alieognidis carmina compluribus amicis missa mortuo demum auctore aut omnia aut non integro collecta esse. Elegiarum autem liuognidis integrarum c0llectionem non iam labemus, sed partes tantum inde excerptas. Procul dubio elegiae sententiarum moralium, quae 'υων cit a Graecis vocitabantur. haud exiguam copiam continebant Nullum Terepoesis genus ab huiusmodi sententiis liberum videmus; non admodum paucas Nomericis iam carminibus intextas invenimus: plerasque est id carmen ερὶα καὶ τ μ εραι in Seriptum complectitur. iesiodum mane ob causam poesis praeceptivae Vel nomicae patrem arbitrabantur, quare nonnulla huius generis, quae antiquissima Aidebantur. Hesiodo tribui 0lebant. Poeta elegiaci antiquissimi iam carminibus cives suos adhortali sunt, queni ad 0dum sedit Callinus et Tyrtaeus neque Mimnermum a Sapientiae et bene beateque vix undi praeceptis abstinuisse iam dixi Aetate septem sapientium rationes illii cae imprimis o-ruerunt quae postea non neglegebantur, Sed suerunt, qui hanc partum miligentissim in colarunt, quorum in numero Phocylides Milesius potissimum habendus est Licet eius fragmentis plurima desint, quominus veri poetae nomine dignus sit, tamen per totam antiquitatem Gloria eius lania fuit, ut saeculo primo vel altero post Christia in natum ab homine ludaeo aut Christiano
rosque Phocyti deorum conlinunt, componeretur ubi in initio
aequalis, Theognis Megarensis, lanc rationem terSecutus est. Etenim, quamquam totam collectionem dubitationibus plerisque Obnoxiam esse scimus, neque exploratum iam habemus, quid re vera Theognidi Megarensi tribui possit, tamen dubium viderin0n potest. quin ei versus ab rilis o sint conscripti, qui poeta nomen in fronte positum habeant. ui versus sunt I9-26 ubi praeter auctoris nomen duo alia inveniuntur, Cyrni atque Poly-Paidae, quorum utrumque saepius et in collectione nOStra occurrit ut apud auctores, qui Theognidis versus laudant. Non autem diversa sunt nomina, sed Cyrnus idem est qui Polypuides, cum Polypaides patronymicon sit quod vocant grammatici, non nomen proprium. Nam etsi versibus compluribus interiectis n0mina illa disiuncta sunt, tamen sententiarum conexu prohibet, quominus in duas partes versus isti divellantur. Quam rationem qui inter nostri temporis homines nihilominus secuti sunt, ekkerus consulto corruptam lectionem esse contendit, quo minus fragmenta dia coaluisse pateret, 'elcherus a The0gni de duas gnomologias prosectas esse sibi persuasit. Sud V 23 luctio codicis Mutinensis, quocum duo praeterea libri maxime egregii faciunt, υ,6 μαστυς, cum nihil ollensionis praebeat, retinenda est Ahrensi deinde coniectura, si hoc nomine Vocanda est, . 24ὀri legendum esse pro ' Optimi explanat, qui sit sententiae ordo. Vel cherus eo commotus, quod vix antiqui poetae eodem carmine duos homines alloquerentur eo recurrim US, Prol 'g0menon p. LI. scribit ut alteram The0guidis gnomologiam, quaalsatus esset Polypaedam, argumenti quam maxime similis exstitisse ponamus. Quo, licet antea Suidae verba aliter interpretatus sit, reserenda esse arbitratur, quae apud Suidam leguntur:
confitetur. Camerarius, Sylburgius, alii, duos homines esse Cyr- iuuia ut Polypaidem arbitrati sunt, quos poeta eodem carni in alto queretur: cuius rationis dissicultates caligerus iam advertit, ipsi - tuu et cherus hanc Opinionem egregie refellit. Primus quantum scio I. A. Fabricius Polypaidae nomen patronymicum esse contendit sed multo iam antiquior haec sententia est. Codex enim Parisinus 289l, a Bekkero litteram designatus, hanc habet inscriptioneni
probandum librarii iudicium; nam cum solus hic codex eam habeat inscriptionem, neque ipse a ceterorum librorum grege distet, suo Marte librarius hanc inscriptionem in fronte collocassus ensendus est. Quam sententiam non minime confirmarunt quaedam in re metrica poetarum Graecorum a Petro Elnas leto ob servata, qui non p0SSe in quarta hexametri sede spondeum tolerari, si vocalis in diaeresi cum vocali conveniat, sagaciter ur-Spexit. Quare nomen quinque Syllabarum ex quattuor syllabis, Sicut antea serebatur, essecit, cui praecepto Omnes obsecuti sunt praeter unum et cherum. latronymicum autem propterea non
25쪽
coniungitur cum nomine proprio, quod molesta et otiosa duorum nominum inter se coniunctorum repetitio est neque unum tantum nomen continuo usurpatur, quoniam liae repetitio molestior etiam est. Tum et Leriis v. 53-60 proprio Marte divisit. Junmquam Sensu iam uni prohibere debuit. Duo enim disticha priora prolusin tantum conlinent, cuius apodosin iustam extrema complectuntur. Uuapropter Burgkius laudandus est, quod interpunctionem a BuLkero non satis recte administratam mutavit. Etiam . 83 I92, quamquam in libris non coniuncti leguntur ad eandem elegiam pertinere identur, quare Brunckius, et qui illum summo iure equitur, ergkius O versu inter Se coniunxerunt Xenophontis enim verba apud Stobaeum 88, 4
referri possunt, qui casu fortasse in Stobae codicibus omissi sunt. Omnia igitur opinioni a Fabricio aliisque prolatae patrocinantur. Itaque sinu dubio Theognidi Megarensi omnes sereversus tribuendi sunt, in quibus aut Cyrni aut Polypaidae nomen legitur non omnes dico, quoniam Si ni nomen in versibus spurii quoque usurpatum est, atque saepius OrtaSSe usurpati titi, quam O conicere possumus. V. 355. 356 enim, qui inter versus amatori 0 leguntur, aperte conflati Sunt ex vel Sibus, qui in Theogni deis alio loco exstant, unde Cyrni quoque nomen illatum est id quod postea uberius persequendum cens O. Olypaidae quoque nomen adhibitum esse in versibus, quo non
Theognis ipse condidit, ex Hesychii urbis iam apparet, qui .
loco, ubi sine dubio subsequebatur: sellu λυπαεὐη. Quamquam haec par odia non iam invenitur. Apparet igitur, re vera The0gnidis poesin praeceptivam sui SSe, cum ipse poeta hoc carminum genus versibus ad Cyrnum scriptis denotet. Illi statim versus, qui poetae nomen in fronte habent, Occurrunt. Elegia materiae consimilis Versus, qui hos statim insequuntur, complectebatur:
ubi verbum iam θοθήσομαι nominis usitati horum praeceptorum nos commonet. me praeceptis moralibus igitur potius quam politicis cogitare debemus, quem ad modum etiam . 04 seq.:
iubet, ubi oriri. legendum esse ex codicis Mutinensis lectione ὀ τυ, mihi apparere videtur. Itaque salis comprobatum esse
arbitror, cum paucis, quae supersunt, vestigiis, tum aetatis, qua noster poeta vixit. more, mon exiguam Partem praeceptorum,
i. e. nomarum, Theognidis elegias continuisse. Plato thenis haud exiguo in honore suisse heognidem demonstrat, qui in libro de legibus I p. 630 . Theognidem ut Atticum poetam Tyrtaeo, qui Lacedaemonius poeta Vocatur, opponit. Isocratis etiam testimonio vincitur,oheognidis pariter atque Phocylidis et Hesiodi poesin imprimis claram fuisse. Quare cum sciamus,
Athenienses, qui Homeri carmina in Scholis pueros edocerent, Hesiodi quoque et aliorum huius generis poetarum carmina ad informandos puerorum animos adhibuisse, inter quos S0lonem quoque suisse non est, cur non credamus, errare nobi non videmur, The0gnidis etiam elegias in Atheniensium scholis usurpatas esse putantes. Cuius rei vestigia alia quoque nonnulla apparent, quo imprimis rettulerim sententiam a Plutarcho de princ phil. P. 777 c. com
iure poetae comico tribuitur, inter quorum fragmenta legitur apud uel nekium, v0l. 5. a. p. 122 Gnomae autem tum sere ex integris carminibus eligebantur, et quae in usum puerorum aptiore erant, uno libello cogebantur quos libellos a vera institutos esse Platonis auctoritate comprobatur. Fuisse enim, qui non omnia poetarum carmina, Sed partes tantum selectas pueris tradi deberes censerent. ille testatur de legibus . . t e scribens:
26쪽
μαθιας ευῖσθαι. Praecepta bene vivendi potissimum Plato respicit sicut Isocrates quoque qui quod . in segeti ' a 'tς χι
ile praeceptorum collectione tantum intellegi potest. Eodem seretempore Socratis discipuli, quorum philosophandi ratio morales imprimis partes sectabatur, de The0gnidis carminibus commentarios scripserunt, qui fortasse non minime essecerunt, Ut ex eius elegiis sententiae excerperentur, quas in puerorum libello qu0que relatas esse veri simillimum est. Poetarum, qui nomici interdum propter praecepta carminibus intexta vocantur, longe celeberim fuerunt e Siodus, qui versu heroico usus erat, et Phocylide atque heognis, quorum disticha imprimis clara erant quorum poetarum Sententiae, cum per se iam veri simile sit, duorum vel plurium etiam poetaruna praecepta uno libello coacta esse, antiquo iam tempore Oaluisse videntur id quod Τheophrasti et Aristotelis aetate actum esse affirmaverim Aristoteles enim versum, qui nunc inter Theognideos 4 est, asser ut proverbium ethic Nicom 5,
Qui versus usu demum in proverbium tritissimum abiisse videtur, quod Aristotelis tempore haud dubie pueri in scholis ediscebant. Maioris autem momenti sunt, quam quae ipse Philosophus habet, quae Michael Ephesius ad hunc locum adnotat:
Quae dubitati de auctore facillime oriri potuit, si utriusque poetae versus uno libro coacti erant, ita ut non accurate distingui possent. Sin integra Theognidis et Phocylidis carmina uno
olumine continebantur, error non in prono erat SaepiUS autem factum videmus, ut poetarum Versus non bene di Stinguerentur, si uno libello complures auctores conlinerentur. Antiquissimum apud Graecos exemplum Hipponactis et Anani iambos habemus, qui Aristophanis aetate non iam inter se dignoSeebantur quem ad M0dum ex ranarum sabula apparet, ubi
Hipponactem nominat Stobaeus Stesichori deinde atque Ibyci carmina uno volumine conscripta videntur, qua de re plurima disputavit Schneide Minus de byco Rhegino p. 36 seq. Neque Dibito, quin comoediarum volumina, quibus Athenaeus Usus est, saepe complures poetas tenuerint. Quomodo res sese habeat cum quattuor carminum libris, qui ibullo in codicibus adscribuntur, notum est. Antiquissimum autem apud Romanos exemplum Catulli carminibus edocemur, ubi carm. I 4. l. 8, 28 legitur: -Nam quid feci ego, quidve sum locutus, cur me tot male perderes poetis isti Dii mala multa dent clienti, qui tantum tibi misit impiorum. atque p. 9 6: Dii magni, horribilem et sacrum libellumlse quos versus si inter Se comparaveris, Uno libello poetarum nonnullorum carmina coacta suisse apparet. 'Aλλ' υκ 116 ὁ λ ,ro: Hauptium enim praeceptorem optimum de hoc Catulli loco in scholis disserentum audivi, ipseque primus carminis istius rationem animadvertit. - Theognidis igitur atque Phocylidis carmina uno volumine Aristotelis et Theophrasti iam aetate conscripta suisse tantam habet veritatis speciem, ut vix hac de re dubitari possit, praesertim cum hoc modo dissiculias a Michael Ephesio non rem ita Tacillimes tollatur. Phoc ylidem autem secundum aetalis morem praec 'pla erSi bus elegiacis etiam condidisse, cum per se non absonum Videatur, diseriis confirmatur testimoniis. Suidas enim, de Phocyli
27쪽
testimoni una, qui et I p. 32s c, quem locum iam exhibui Mimnermum cum Phocylide componit, et apud quem l p. 32 d.
ακξΨαλος zzzl, μήτε λαὶαμυς, μι et με υυρυς. Ubi cum Phocylides cum Solone et heognide et Periandro, qui elegii polissimum poetarum gloriam nacti sunt, e0mponatur, ipse etiam Phoc ylides
inter poetus elegiacos reserendus est neque a coniectura abstinere possuli Athenaeum δεξλ.εronti tu ι scripsisse. 'am cur Periander Sullas Oela elegiacus ocetur, Una Una nominentur celeberrimi huius generis poetae, Sol ut he0gnis, non perspicio, neque opus suis, ut Periander ab altero eiusdem generis homine distingueretur, quoniam Corinthius A iam tyrannum et sapientem satis accurale designavit, quem elegias etiam scripsisse notissimum fuit. At nihil sere nobis restitit elegiarum hoc ylidis quo magis adducor, ut ex Theognidis atque Phocylidis carminibus elegiacis sententia selectas satis antiquo iam tempore coniunctas fuisse censeam, cum omnes Phocylidis elego prorsus Vanuisse non credi possit. Tyrillus etiam atque Dio Chrysostomus Theognidem it Phocylidem ita coniungunt, ut apud eos non divisi suisse videantur quos non integra heognidis carmina, sed sententias tantum m0rales eius nomine insignitas cognovisse
Itaque eum Theognidis atque Phocylidis sententias quasdam antiquo lati tempore uno libro coactas fuisse sine dissicultate credi possit, nos quoque inter ea, quae Τheognidi vulgo adscribuntur, non exiguam partem hiscylideorum habere probabitu est singula cro si ustula, quae alteri uiri tribuenda sint, nemo secernero pol est. Sed praeter PhocJlidis sententias aliorum quoque poetarum Versus in huiusmodi collectionem recipi potuerunt, id quod re vera factum esse probari potest. Sic Solonis imprimis versus cum Τheogni deis coniuncti fuisse videntur, qu0do lacilius evenire potuit, quoniam Solonis elegiae olim Athenis Apaturiorum est a pueris in publico recitabantur, unde iam iniectura capi potest, eius iarmina in Scholis usurpata esse.
Clemens Alexandrinus scribit haec li 0mat. 6. p. 740 Σιλ. u oc
Qui versus accuratius animadvertenti vix inter se diversi videridebunt duae enim voces tantum immutatae sunt. Quarum prior non mutata dici potest, cum particula γαρ sententiarum conexu dissoluto saepissime in 'etur commutetur, quae mutatio aut ab eis iam facta est, qui sententias congesserunt, aut OStea demum in collectionem nostram illata est, cuius rei vestigia nonnunquam in codicibus deteguntur. Sic v. 44 Mutinensishrαρρο habet, ceteri libri et6 v. la apud Solonem ret= legitur, apud Theognidem τοι. Quotiens τυ in collectione OS-tra usurpatum sit, ex his sere locis, quos enumerare liceat, apparebit v. q. a. 15. 153. 57. 6l. 93 209 2ll. 22 l. 267 27 l. 287 3l5. 36l. 457. 463. 5l3. 525 585. 605. 27 64l. 693. Tl9. 99l. 1027. I 037. Una igitur tantum vox re vera immutata est,
quare adducor ut credam, non diversos esse Versus, Sed num atque eundem versum a Clemente iam bis utriusque poetae nomine lectum. Accedit, quod interdum apud paro emiographos hic versus paucis mutatis legitur, et quod Η0mero iam tribuitura scholiasta Pindari, Olymp. 3, 2. Antiquissima videtur sententia nostra, quam praeter Solonem alii quoque p0etae adhibuerunt. Sic Pindarus, rem prorsus invertens, Ol. 3, 2 8 ιυχυρου ματερα appellavit Philo quoque Iudaeus in vita Mosis p.
nostrum Solo procul dubio in elegiis commemoravit, cuius distichon integrum in heognide relatum est. Unde colligondum esse arbitror, Clementem Alexandrinum, qui Solonis ea; -
28쪽
mina cognovit, quem ad modum ex aliis locis appares, heu-gnideor uin collectione usum esse, cui Solonis etiam praeter hoc ylidis versus admixti essent, neque quidquam ideo, quod huic opinioni obsit Theognidis carmina re vera excerpta atque Una Um aliorum eiusdem generis poetarum Versibus in collectionem quandam relata sunt, quae puerorum institutioni inseruiit. alis autem collecti0nis nos habere vestigia quominus credamus obstat illa appendix a eLkero demum ex codice Mutinensi edita. Quos versus amatorius Athenaei et Cyrilli tempore nondum Theognidis nomine lectitatos fuisse antea iam demonstravi tamen in optimo et antiquissimo codice Mutinensi Theogni deis adduntur. Suo iure arilem eli kerti iam prole-gomenon p. II commonuit, non Theognidis nomen iteratum esse ante hos versus, ubi simpliciter legitur . , λεὶ auu ' , quamquam se inpor sere librariorum hic mos fuit, ut in noxilibri initio auct0ris nomen denuo collocarent novum autem librum incipi in operto est. Itaque cum non Unius auctoris omnes hi versus sint, id quod Solonis versibus, qui in eis leguntur, comprobatur, quo modo haec collectio orta atque serioris argumenti versibus adiuncta sit, quaeritur Solonis distichon quoddam a Platone iam Lyside p. 2l e commemoratUr, qui auctorem non nominat, quem Hermias in Platonis Phaedrum p. 78. d. st Solonem fuisse testatur. Nullum praeterea ex his Versibus, quantum equidem scio, laudatum invenimus sortasse et Theognidis et ali 0rum versus hic latent sed nihil certi essicitur, neque Theognidi 0ta c0llectio temere adscribenda est: nam ne antiqui quidem omnes Versus Sunt, Sed qui eos post Theognidis versus collocandos curavit, vel qui antea a in obscoena disticha collegit, id quod re vera factum esse Stratonis delectu evincitur, ipse nonnullos consecit. Cuius rei haec habeo exempla Solonis distichon istud v. 253 seq.:
cuius sententia eadem est, quae antecedentis, et quod sine illo
ne confici quidem potuisse censeo. Bergkio utrumque Solonis visum est cui non acceSSerim, cum alterius dictionem poeta nobili, qualis Sol fuit, non dignam, neque antecedentis sermoni aequalem esse arbitrer. Nonnulli deinde versus poetae antiquioris a versi si calore usurpati sunt ipsum enim parodiis ita sese irrisisse credere nequeo. Legitur . 30l:
qui pentameter non satis aptus est hexametro. Quod v. 30 modus imperativus, v. 353 vero indicativus legitur, non ad rem nostram facit versum eundem dicere possumus. Fortasse etiam hic imperativus restituendus est Cyrni quoque Π0men, qu0dversu aptum esset, in penta metrum hunc translatum est. Eius distichi quod . 355 additum est
clausula quoque ex Theogni deis suri Surrepta est, quo magis appareat, insiicet cuiusdam hominis hos versus esse. Quare suo iure et cherus quattuor hos versus inter paro dias, quas nominavit, rettulit, cum ex Theogniduis detorti Sint etsi carmes ii nepte immutatum potius quam parodia est. - Cum v. 597
hexameter carmini amatorio idoneus videretur, v l243 hoc modo ex illo contortus est:
repetitur . I 238 sine ulla mutatione. Tum v. Ill7
legeretur, qui amatorio versus consavit v. 305 hoc modo Scripsit
Tolum sere distichon v. 26 L seq.:
29쪽
qui hexameter . 07 repetitur: ex quibus versibus me iudicuv. 26 sactus est pentameter autem x. 262 uno tantum Vocabulo mutato legitur . i52, ubi sat uυμ est pro αλλω quare ex erus v. 262 quoque Θε λ ου Scribendum esSe Onrecte suspicalus est uque v. 257 eq.
sine heogniduis, quor uiri partem modo adscripsi, unquam lucem vidissent. Pentameter deinde . 266
aperte luctus est ex hexametro . 253
Idem etiam versus in collectione hac ramal0ria bis legitur, v.
Quibus exemplis salis comprobatum Sse puto, On genuinam esse hanc collectionem neque antiquitus Theognidi adscriptam. Quamquam antiquorum auctorum versus insunt, non mihi ante Stobae aetatem collectio haec alteri Theognidis Vmine inscriptae addita videtur sed quo tempore ordo antiquae gnomologiae graviter turbabatur, amatorii versus isti addi potuerunt, qualissere elckeri etiam sententia est. Pro argument Vero, quo maxime nonnulla ex heognidis demum carminibus huc translata esse comprobatur, integra disticha repetita sunt, quae, qui hanc extremam partem ediderunt, ekkeri exemplum secuti omittenda duxerunt. Ante v I 279 leguntur . Il0 l. l02, neque tamen illi versus cum hoc disticho apte coniungi possunt , ut Berghi verba transscribam. Verum, si omnia in obscoenitatem Onyerluntur, Versus
etiam inter obscoenos referri potuerunt. Repetuntur . ilol. ll 52 quoque, cuius distichi pentametrum iam nominavi, ante v. l239, quae disticha non videntur tantum cohaerere, quomodo Bergkius censuit, sed re vera cohaerent, quis est enim, quin videat, quattuor hos versus
artissime inter se coniungi debere. Temere autem post v ilo2 alterum distichon missum est utrumque olim in collectione nostra collocatum suit. Nonnulli igitur versuum amatoriorum Theognidis, Solonis, aliorum esse possunt: nonnulli certe recentiores Sunt. Itaque appendi ista non nos vetat credere, olim fuisse Theognideorum collectionem in usum puerorum institutani. Multo potius nos edocet, quo nobis modo ex antiquiore hac gnomologia nostram ortam esse fingere debeamus. Cum Theognidis carmina propter morales sententias imprimis aestimarentur, atque quarto iam a Chr. saeculo hae sententiae excerpi coeptae essent, factum est, ut Phocylidis sententiae moraleS, κεγάλαια nominatae, Theogni deis adiungerentur; quibus Solonis quoque et aliorum poetarum elegiaeorum VersuSadiecti sunt Libellum, quo eorum, quos nominavi, poetarum sententiae continebantur, primis p. Chr. n. saeculis nonnulli auc-t 0res versarunt. Hoc sere tempore numerus Versuum, quem Suidas habet, et mentio elegiae in servatos Fracusanos a grammatico quodam scriptis mandata esse debent sed eodem tempore integra Theognidis carmina, nisi iam antea deperdita erant, periisge censenda sunt. Ordinem autem collectionis, qualem nobis nunc finximus, perversum suisse non putare possumus sed cum nunc ordo perturbatissimus sit, ut tum sere temere mutatus sit oportet. Qui ordinem immutavit, pro libidine nonnulla omisit, id quod exemplis iam comprobavi. Verum idem mihi quideat non unam tantum huius generis collectionum ante
30쪽
oculos habuisse videtur, sed duos vel plures etiam, unde nonnulla mutuatus St. Cognovisse eum, qui cui mina amatoria adiecit, Theognidi i ,-rum collectionem, neque hanc, quam nos nunc habemus, sed
paullo uberiorum, antea iam ostendi, de . 23 agens. Et cum plurima, quae in nostra collectione leguntur, in illa appendicorursus occurrant, n0n dubium videri potest, quin, qui hos vi3rsus consecit atque addidit, nostram quoque collectionem ante oculos habuerit unde coniectura oboritur, eundem hominent hanc partem conflavisse atque ex alia collectione nostram fecisse. Distichorum auten repetitiones potissimum comprobant compluribus sontibus eum usum esse quam ob causam dedistichis iteratis paucis agendum Videtur. v. 39-42 iterum leguntur . 08 seqq. sed pentametes prioris distichi mutatus est hexametrum hunc habemus
Distichon autem quod insequitur . l. 42 editores post v. 082Omiserunt, quamquam in tribus codicibus optimis atque in septem ex ceterorum grege legitur quare olim totum hunc locumbis scriptum fuisse iam suspicari possumus alterum autem distichon a nonnullis tantum librariis omissum est, quibus non summa fides debetur. Quodsi totus locus in antiquis codicibus bis exstitit, non utriusque loci I heognis, quem pr0pter Cyrni
nomen auctorem putare debemus, auctor esse potest Sed penta-
meter ille semel a Theogni de scriptus paullatim lutatus est, quare bis eum collocandum censuit, qui nostram collectionem instituit. Post eundem v. 1082 alia quoque disticha repetuntur et Subsequuntur quidum v. 42 iteratum . 87-90 et v. a. 94, qui non artissime cohaerent cum sententiis illic collocalis. Priorem locum praeter Mutinensem novem libri, alterum Unus tantum praeterea exhibet ilia is loco suo Marte recte librarii omiserunt sed eos, qui nostram farraginem conscripsit Una cum v. 108 l. seq. in alia gnomologia invenit atque antea iam scripsisse oblitus est. 3. 59 60
rursus inveniuntur . ill 3. Ill4, Sed ordo verborum paullum immutatus est. Utriusque pentametri Voces eckerii magis etiam aequiparare studuit, e quod V lil 4 Iviola.', pro ls., μυη, '
testituit sed mutatione nulla opus videtur. Universa autem sententia v. 53 - 60 iterata legitur . II 09 Ill 4, verum . illi. Ill priore loco non inveniuntur, quamquam imprimis apta videtur haec sententia. Quare, cum ei Iersus, qui bis leguntur, non 'gregie cuni . 58 cohaereant, Sed multo illius x. Ill 2Subsequantur, non dubito, quin priore loco duo isti versus resecandi sint. Altera autem dissicultas, quae in his versibus inest non facile tollitur: nam . 5 seq. eidem sere sunt, qui . l09 Se l. nisi quod nomina diversa sunt. Quare in eadem elegia olim hunc locum bis exstitissu arbitror, ita tamen ut v 56 statim v. l09 III subsecuti, v. T. 58 paullo infra collocati suerint: v. 59 60 igitur omnino ab hac elegia alienos duco. Ne
in eadem elegia bis legitur, cum apud Tyrtaeum quoque r. 2v. 0 idem sit qui . 20. Sed neque ipse hanc rationem certissimam esse opinor. V. 98 - 100 deinde post V. II 6 iterum .leguntur, quo non e priore collectionis parte repetitos, sed aliunde profectos esse e comprobatur, quod . 9 non divelli 0-sus ab antecedente disticho, v. lii vero non cohaeret cum insequenti versu, qui ita mutatus est, ut quattuor hi versus per
se absolutum sensum praebeant legitur enim v. 97 etia atri tit0υ-z0 2116 ριλυς Unde OmisSis V. 93-96 actum Si siet0tυυzός oti ripeaet 0 ιλυ quare qui nostra compilavit, duos esse locos diversos ratu Utrumque inter suos versus rettulit. Quos versus decem libri, inter quos Mutinensis etiam est, repetunt sequuntur OS Versus reputitos in tribus codicibus v. i5 4lsi, in duobus utiani v. l7 4l8. Qui versus cum sententiae similis sint atque v. 97-l00, non dubito, quin compilator noster ali loco eo una cum V. 97-l00 ex integro carmine excerptos invenerit quae repetitiones librarios ossenderunt, qui hac de re nonnulla disticha omiserunt. Codicis ausum Mutinensis librarius, quae piate oculos habuit. descripsit, meque quidquam, quantum anim id-