장음표시 사용
31쪽
vertere possumus, pro arbitrio mutavit. Oct igitur versus post v. l64 repetiti sunt sed totus hic locus olim longe alius mihi fuisse videtur, atque nunc legitur fortasse ex alio sonte haustus est quare ordinem mihi deserere atque de repetitionibus, quae hic praeterea inveniuntur, agere liceat. Post. v. l60 ain duodecina codicus v. 095. 096 repetunt, non autem propter sententiae similitudinem, ita ut nemo dicere possit, librarios hac de causa id distichon repetivisse. Insequuntur . t 6 Seq. qui ipsi . 09. 4l iam leguntur, quamquam petat 3Meter Prorsus alius est v. 409 legitur
Ηexametri constructionem tantum diversam esse apparet pen tametri autem vocabula, quin etiam elementa singula, invicem sibi respondent, sententia ero alia est. Id quod non casu, sed consulto actum esse existimo. Stobaeus etiam 3l, si hunc locum laudat, qui priorem tenorem respexit. Oetam autem nullum duo haec disticha consecisse puto, Sed errore quodam penta meter totus mutatus est, aut consulto alter ex priorufactus certe distichon ab eo, qui nostram farraginem collegit, iam bis lectitatum est. Quod distichon olim xersus sex sequebantur, qui nunc v. 44I- 446 leguntur quos omnes aequucodices .alsi subiungunt. Non paullo infra post v ll78 in optimis
tribus codicibus v. 555 556 repetuntur, sed hexameter non plane idem si quoniam in duobus gnomologiis, ut hoc nomine utar, idem distichon exstitit, quod in altera paullatim immutabatur. Postv ll82 quoque duo codices, quorum Unus Mutinensis est, . 367. 368 repetunt, qui versus fortasse olim coniuncti erant codex autem . eosdem versus post v ll86 repulit, quam rem librarius proprio Marte instituisse videtur. Revertamur ad nostrae collectionis ordinem v llo:
repetitur . 43. 44, ubi hic legitur hexameter
pentameter idem est. Quod distichon gnomum vocaverim, quae inter versus seu do illoc yli deos quoque occurrit a non ab
uno p0ela huius gnomae utramque formam prosectam esse arbitror, sed rilissimum hunc versum sponte quodammodo, unis requentaretur, aliam indui S se formam: utraque autem orna a servata et in nostram nomologiam recepta est. Prorsus e0dem
modo res se habet eum nolissimo disticho v. II. 2l2, quod nulla sere voce mutata v. 509. Is repetitur. Quis enim est, qui eredat, aut unum poetam hosce versus condidisse:
atque aut omnino diversa esse disticha quare Burghius v. 509. is iure sancellis saepsit. 3. 209 2l quoque ante v. 333 repetuntur, quorum versuum sententiae similes sunt cum hanc ob causam repetiti viderentur, omnes codice praeter Mutinensent. i. e. qui ex archetypo derivatus es alter liber, omiserunt errorem librarii p. 6. d. Ilu L. Bergi ius p. 402 repetendum curavit .
sed non eo, qu0 prior locus isticho auctior est, diversum esse comprobatur. V. 57l. 72 deinde in ducum libris leguntur post v li 04 v. l 9. 20 in sex libris post v illi: v. 33. 54 post v. 038 v. 877 878 post v l070 in uinibus codicibus. Duo niam in Mutinensi omnes illi versus repetuntur, in archetypo
iam collectionis nostrae repetili fuerunt. At curii nemo, qui primus sententias excerpit, hoc modo quaedam repetat, quaedam omittat, qui nostram sarraginem longessit, procul iubio non summa eum sagaei tale ex compluribus libris sua descripsit. Sic pr0pter copiam versuum, qui paene mihi mutati repetuntur totus mihi locus inde a versu millesimo Tere ex altera collectione assulus videtur Id quod praeterea e quoque compro batur, quod diversissimae interdum lectiones in disti his repetitis inveniuntur. 'onnunquam casu fieri potest, ut unius l0cili liones luter se discrepent verum si nostros locos comparamus, equitur, diversam eorundem versuum recensionem adessu.
Unde non colligendum est, ipsarum Theognidis elegiarum liui
32쪽
4s; duas exstitisse recensiones, sed disticlia illa in duas collectiones recepi a Sunt, ubi passini nonnulla verba uani utabantur. ita ut nonnunquam Vel Sti vix pro iisdem agnosci possunt idem etiam sequitur ex lectionibus apud alios auctores servatis Diversas igitur eorundem et suum formas non explicare P0SSumUS, nisi du0bus libris illa disticha servata esse putamus Cum per se non a uritalis specie recedat. interduin factum esse. ut ex carminibus li00gnidis eadem disticlia in duas collectiones reciperentur, miserta accedunt testimonia, quibus re vera bis non
solum ab auctoribus exscripta, sed in collectionum itiam Sententiarum aut epigrammatum relata osse comprobatur. In an- thologia enim nim nulla disticha quae nunc heognidis nomine seruntur, exstant anthologiam autem mutilam tantum habemus, cum Alexandrini iam gramma lici primi epigrammata collegerint. Theognidis igitur sontentiae huc etiam recipi potuerunt, quare non nec 'SSe est, ut ex nostra demum colluctione in anthologiam perveni SSe arbitremur meque ex anthologii in nostram colluctionem receptas esse scripturae iam discrepantiis comprobatur. Nostra igitur collectio re vera orta est ex antiquiore no-m Ologia quadam, it tortasse ex ipsa cilla ranti lux collectione, qua Theognidis it Phoc ylidis sententiae continebantur, BOStra deducta est Sed suerunt, qui propter ordinem serturbatum existimari'Di non nostram collectionem deductam isse ex antiquior Sed consare in alarii ix si agmentis rapud alios auctores beryblis uius sententia in post assent, urghium atque Epkemam alii vos et kerui impriinis exstitit patronus, qui prole-gomenon p. u sex potissiliatam argumentis comprobare studet, re vera sui tum Ss ut qui has copias redegit, deperdito iam tum Thuogni de lucis dissoluta ic aliis scriptoribus in unum congereret. Quam rationem haudquaquam approbare possum, neque argumenta ista irniissima sunt, cum latim, Uae prina et alturo loco posuit, meque meae atques ipsius sententiae sa-veant. Nam quod Plato et Xenophon alium erSU Um ordinem, quam qui iunci observatur, cognovisse videntur. hoc tantum comprobat non eos nostra collectione isos esse. Ila in se igitur Diihi cum elo Luro convenit. De tertio etiam argumento antea iam xposui scribit ille de v. 9-2si saepius commemo-
4ι ratis qui vero clausulae imp0nendae unice apti sunt versus eos, qui The0gni deum librum reconcinnare studuit, ut operi ab ipso condito quodammodo pro lemmate essent in fronte posuit statim post epigrammata, quibus in v icationem deorum in epica poesi solemnem imitari voluisse videtur. uae ratiocinatio inde profluxit, Nu0 integram nomologiam ab Imo iam Theogni de
prosectam esse ulcherus arbitratur. Eadem opinione quintum argumentum nititur, quod hac de ae an tu quartum respicio. Sane sententiarum conexus mullus Jere invenitur in sarragine nostra: et qui fragmenta collegisse censendus est, cum plerumque hic labor non sit grammaticorum barbarorum, ordinem quendam instituere debuit, qui quod desideratur, iam comprobat, non nobis rem esse cum fragmentis a grammatico, qui certum finem sertabatur, undique collectis. Quarto mutent l0co quod contendit ismulto minus probabile esse, tot intextas gnomarum Theogni dearum repetiones paullum variatas, tot etiam aliorum poetarum elegiacorum versus paullatim ab aliis oppicta, quam primitus librario
undecunque coacta et corras esse ' non cum veritale convenit.
Nam hunc egregium grammaticum vellem viderem, qui fragmenturum sollectionem instituturus eadem fragmenta iis poneret diversosque inter se auctoros confunderet librarius adeo rudi insipidusque non id agit, ut plurima volumina perlegat indequi suntentias oblitterati cuiusdam auctoris in unum colligat. Neae potius sententiae argumentum istud favet maxima enim incuria grassatum esse eum, qui ex antiquiore gnomologia vel ex gno mologiae ruderibus nostram sarruginem congessit, multi loci demonstrant, ubi disticha quaedam minissa sunt, quibus sensus aegre caret. 'um et cherus mille Stobae iam aetatem Theogni deis aliorum poetarum sententias adiunctas fuisse neglexit quare cum ipse Byrantinum memum hominem dragmenta is lacollegisse cera Seat, quartum argumentum ipsius opinionem non comprobat. Sexta denique ratio a quarta divelli nequit ordinem enim ierversum pravum quin ordinandi consilium premit, quae artissime cohaerere cum repetitionibus aliisque huiusmodi vitiis nem non videt. Quodnam ordinandi consilium secutus sit ille librarius muta apparet saepissime enim nullum consilium inve nitur Neque ipse eleverus suorum tenacissimus est: nam
33쪽
cum rem omnino lubricam esse sentiat, illam quam sex istis argumentis defendere studuit, rationem paullo post invertit, ingenueque fatetur pro legomenon p. XI singulatim eum omnia ex Platone, Aristotele, Plutarcho, aliis, apud quos hodie lie0gnidis quaedam sorte transscripta legimus, et ex deperditis illum eadem ratione obiter citantibus collegisse
pro magno versuum, qui a nemine superstitum memorantur, U- mero, minus probabile' esse. Tum quod scribit: si vero sumimus, non epitomen ex integro nos tenere Theognide, sed compilatorem tum ex variis scriptoribus, quae Theognidis nomen ferrent, legendo mutuatum esse tum plurima fortasse ex chrestomathiis quibusdam gnomicis excerpsisse, minis mirandum, quod tot sententiae paullum artatae repetuntur ... quam si tot additamenta a librariis prosecta esse statuasse non longe a veritate abesse videtur. Nam veri simile esse vidimus, complures eum gnomologias ante oculos habuisse, quas temere exscripsit, quare
ipsi vitio vertendum est, quod non omnia integra memoriae tradidit.
Ex ratione, qua collectio nostra orta est, Sequitur, non, quaecunque recepta sunt, ipsi Theognidi tribuenda esse quapropter aliorum poetarum versus segregandi sunt. Ordiamurn versibus Solonis, quorum haud exigua copia inter heogni- deos relata est. Exemplum dignissimum quod animadvertatur ex Solonis elegia ad Musas c0nscripta petitum est, quae integra apud Stobaeum 9, 25 servatur idem vero Stobaeus ill, , huius elegiae tria disticha Theognidis nomine v. 585 - 590ὶ aifert, quae non, ut iubet BernhardyUS hist liti graec Vol. 2. p. 35 a Solone aliena iudicanda sunt. Ex eadem elegi V. 227-232 petiti sunt, quos Solonis esse praeter Stobaeum Aristoteles, Plutarchus, Basilius Magnus comprobant IVelcher. p. 78. Solon ed. ach. p. 80 . Alios quoque versus Plutarchus Solonitribuit, qui inter Theognideos leguntur eodem modo res se habet cum Mimnermi et Tyrtaei versibus, quare eorum versus enumerare tantum liceat. Soloni tribuendi sunt . 227-232:
l 227 l228, quos iniuria in Theognideos relatos esse . 2 demonstravi. V. 0l7. 0l8, etsi nusquam Mimnermi nomine leguntur, huic tamen tribui debent, cum a disticho insequenti divelli nequeant. Ex coniectura quoque non dubia Soloni v. 725-728 tribuuntur Tyrtaei denique versus sunt 35-938 1003-I006. Paullo dissicilior quaestio est de versibus aliis quibusdam Disputavi iam de . 47, quem heophrastus Theognidis et Phocylidis, de . i53, quem Theognidis et Solonis nomine inscriptum Clemens Alexandrinus legit, de . 255. 256, quos epigramma Deliacum Aristoteles vocavit Antiquioris poetae v. 467 et 469 videbantur:
Ythenaeus 8 p. 364 Pherecratis aut Nicomachi versus assert, quibus esiodi praecepta quaedam non inficet exprimuntur: adduntur duo hi hexametri, et tertius ab ipso comico adiectus. Quos ex heognide demum desumptos esse iudico, praesertim cum, quo tempore comicus ille vixit, Theognidis carmina celeberrima suerint. Qua de re et et cherus in commentario pl40 et erilina diis Schultrius, praeceptor dilectissimus, a. 838 in elcher L. iis eo rhenano disputavit. Altera vero dissicultas etiam adest ab Aristotele enim metaphys 4 5 v. 472
Eueno Pario tribuitur. Sed cum ec eadem elegia petitus sit, ex qua V 467 469, aut Aristoteles irrasse censendus, aut illi quoque duo versus Eueno tribuendi sunt, quem ad modum Camerarius secit mihi autem elcherus atque Bergkius non longe a vero aberrasse videntur, quorum ille . 467-474 inter incerti auctoris versus numerans dictionem illam proverbium esse arbi
totus Iocus Theognideus est. Euenum versum hunc nobilem suum in usum adhibuisse censet: et ergkio accederi malim. Non opus est, ut uberius agam de . 42 et 27
quos versus et Silenus Midae regi dixisse ab Aristotele traditur, et quos Homerus in famoso illo certamine Hesiodo respondisse sertur Quibus hexametris, qui optimum per se praebent sen-
34쪽
Sum atque egregie cum antiquitatis indole conveniunt, ortosse posterioris elatis poeta pentametros adiecit. Cum haud exiguus numerus alienorum Versuum in heogni deis legatur, quorum auctores non ignoti sint, Sponte Oboritur coniectura, alios quoque versus aut 0rundem aut aliorum poetarum Theogni deis immixtos esse, quam primu Camerarius
T2υzυῖα παρευε ληθη. Quae res Salis in aperto est, siquidem Pho cIlidis potissimum magnam versuum copiam Theogni deis iunctam esse arbitramur. At qui pro certo in re tam ambigua aliquid constitui posse credunt non magis sapiunt, quam qui gramina crescentia audire sibi videntur Exstiterunt vero, qui On- nullo versus certo auctori indicare Studerent, neque Semper a Veritate plane aberrarunt, quamquam nimis subtilia plerumque O credere iubent. Bergkium, eri χbergium, eckerum
tunium nomino Burghius in disputation de crisi heogni dea integram Solonis elegiam rustituere conatus est hosce intς suconiungit versus 373-382, post quos lacunam esse arbitratur: sequuntur . 383 392 743-752, alteramque lacunam excipiunt x. 3l5-3l8. I97 206. 73I-724. Ipsasque quas constituit lacuna fragmentis minoribus sese explere posse non dissitetur. Argumentum vero, quo nititur, infirmissimum est Solonis enim atque Theognidis indolem usu ita perspectam habere Opinatur, ut, quid utri tribuendum sit, dignoscere possit. Unusquisque autem aliam horum poetarum indolem sibi 0rmare poteSt, quae unde arripiatur nisi ex fragmenti ignoro. Quas nugas nimis incertas esse ipse Ilergkius postea perspexit, sed alia Solonis fragmenta denuo in es ligavit, cui v. 945-948 tribuis, quae quodammodo cum genuinis tersibus quibusdam curi veniunt: at in altero potissimum disticho multa insunt, quae quominUS Bergkio Obsessulimur prohibent superbiores enim sunt, quam quibus Sol 0, quae instituit, defendere potuerit ab iniustis civium c0n iciis. Mimnermo deinde Bergilius v. 567-570 877 878 939-942 983 98Ν; 007-l0l2 l063-l070 tribuit, quoniam Sereno vitae cultui indulgent sed ipsius heognidis versus esse possunt. Tria vero dis licha aliis commotus rationibus im-nermo ad Scripsit, et v. 023. I 024 quidem:
propterea quodam olus m0ns nominatur, cuius mentio sano aliena est ab ilico vel Megarico poeta. Itaque Heckerus etiam philol. p si in eandem coniecturam abiit, distichon Mimnermo vel Callino tribuens quae ratio cum certa videatur, non dubito, quin Mimnermo, ut si a poetae, distichon assignandiam sit, propterea quod et nullum Callini fragmentum in collectione nostra legitur et Mimnermi versus statim praecesserunt, quo facilius aclum esse potest, ut alterum eius dum poeta distichon adiceretur. Tertium autem poetam e Asia oriundum praeter Mimnermum
et Callinum non video, cui tribui possit. V. 055-l058 deinde Burgkius coniecturo tentavit, qua probata Mimnermo tribuantur oportet. Nam . 088
ex BeLkeri coniectura nunc legitur Mutinensis corruptam habet lectionem ':1ευ ', codice K. O. 'υυυ, . G. ,ri καὶ ceteri libri 11 F. Brunckius pariter sere atque Bel LerUS χα μη κγ:1Plaz-9 Zet 0Itυ Scripsi'rat BergLius ero n0men proprium hic latere censuit, atque Brutic kii nisus coniectura scribendum esse suasit
Quamquam anno Mimnermi αυλητρ et nominatur, tamen quod nusquam in versibus qui restant eius nomen invenitur, Bergilii iuniecturam uandam 'Sse censeo. Anacreonti tergkius
atque per Se iam credi 0test, nacre0ntis quoque ersus in similem collectionem receptos esse ' orsus illi interpretibus plurinia turbas dederunt Camerarius aspirationu detracta A etauu scribit, atque Letes, urbis ac 'doniae, civem designari censuit. Vinelus aut tu, distichon praegressum cum his artee0niungens Theben si ae urbem, IrgTrinque Theognidis uxo-
35쪽
rem esse opinatus est. elcherus aenigma esse putavii, coque Theognidem signincuri. Imprimis interpretes anxii fuerunt duΛηθαι ρ πεδιυ , quod cum Megaris non inveniri posset, in eius de Asiae urbe cogitavit, Brunckius, quem in editione priore Bergvius secutus est, πυταμ of Seripsit: at neque hac coniectura quid quani efficitur. Dissicultates tolluntur, si ergkio Obseculi Anacreonti hos versus tribuimus. Egregie enini prinii ersus mori modoque Anacreontis apli sunt, cum poeta Teius in insula Samo apud Polycraten lyrannum commoratu a Ulieribus non abhorruerit, nomenque Argyris ancillam potiusquam poetae uxorem deceat. In Anacreontem quoque magis quam in Theognidum quadrunt, quae leguntur de poetae ipsius exilio Teos enim urbs a Persis obsessa ab incolis Phocaeorum exemplum imitantibus deserta est confit Tritur autem poeta, patria sese expulSum esse, licet ipSi cum sociis servitutem essu- gerit; quod servitulis periculum Theognis nunquam subiissu
potest, ipsuque Anacreon in primo ed Bergh fragmento ethaei undas nominat
Sed non assuntior ergkio, quod de cris Theoguide agens v. 783 788 Xenophani adsign3t, quoniam Xenophanem universam fere Graeciam et Siciliam permigrasse constat: arpocratio autem p. a. d. Bekk. v. 83 he0gnidis nomine assert. Neque v. 879-884 3rtaui sunt, quod Taygetus commemor3tur. Herlχbergius in rutetii libro, qui inscribitur littera rhis lo-risches aschenbuch. a. 845 edito non multo maiorem laudem
asseculus est argumenta enim eius non firmiora sunt, quam
pleraeque Burghi rationes. Soloni adscribit v. 97 208 22l 226 39 I 398 40I 406 753-756 Il35-lI50. Cum semel
tantum Bergkius atque Herigbergius idem invenerint, sed uterque horum poetarum indolem deprehendisse sibi visus sit, quam incerta res sit, in propatulo esse arbitror uirum quodammodo videtur, quod interdum Hertrbergius eos versus Soloni tribuit, qui versus a Bergkio Soloni vindicatos statim sequuntur. Mimnermo
tribuit, ubi saepius ei cum Berghi convenit ipsius argumentum
8pponere placei p. 57: charactere te die de Theognis und
Tyrtae autem idcirco v. 865 868 879 884 997 l002; 087 4090 tribuit, quod res belli commemorantur, quae quidem
a Tyrtae quoque saepius nominantur inde vero non SeqUitUr quaecunque metro elegiae conscripta rerum bellicarum mentionem iniciant, a Tyrtae esse prosecta. Alia, Burghii 3SSecla Tyriae adsignat, quod Lacedaemon et Eurotas nominantur. Simonidis denique ei v. 757 - 768 773-782 esse censet, quod Persarum mentio fiat, alque Simonides elogiis belli Persarum casus celebraverit. Verba eius p. 35 digna sunt, quae transscribantur sed e gerade die eclis et alle de Persei kriege vict-sach duret seine elegische nause vertiert lichi uti mancher stadiuu gemeinde ill saliri suinei dichtormund iam ebet undrum reis de gutter gelisthen at. Heckerus Batavus maiore usus est prudentia, quam lostri
homines alias enim rationes conquisivit, quibus quae contendit probaret. Iam commemora, i, modeste eum censere, V. 223.l224 Mimnermo vel Callino tribuendos esse. Sed ei plaudere non OSSum, quod bis senos versus Soloni adsignat. Quoniam
putavit temporis autem computatio non quadrat, cum Solo biennio postquam Pisistratus primum tyrannide potitus est, mortuus sit. heognidis polius quam Solonis aequalis Onomacritus suit. Solonis videntur etiam esse sex versus 949 954. Scilicet gloriatur se summa rerum thenis politum tyrannidem non asseclasse: v. rg. 29. 32 Quam coniectura nil his verbis ab ipso Heckero p. si prolatam Bergkius iam resutavit, adnotans p. 23, nimis argutos videri hos versus, quam ut 0l0ni tribui possint neque hi versus me iudico de tyrannide intellegi possunt, recteque sortasse ele erus penigma eis contineri suspicatur. Vidimus igitur, admoduui allacibus rationibus plerumque has suspitiones defendi. Sed praeter e0s, de quibus modo egi, versus non miles Theognidi tribui 0sse certum est, id quod ex collectioni nostrae ind0le, qualem cognovimus sequitur. Anteo iam m0nui,
36쪽
Theognidi Megarens eos versus tribui debere, qui ipsius p0etae nomen in fronte habeant, quare isti etiam versus ei tribuendi sunt, in quibus aut Cyrni aut Polypaidae nomen legitur, nisi eertae rationes obstant. 'am haec nomina alio etiam modo in collecti0nem nostram pervenire potuerunt qua ratione in versibus amatoriis Cyrni nomen usurpatum sit, iam ostendi, atque de Hesychii luco, qui Polypaidae nomen in paro diis usurpatum esse estatur, loculus sum. Theognidis versus parodiis irrisos esse et illo Hesychii loco ut altero, quem et cheru protegome-n0n p. LXXX ex Philustrato assert, comprobatur Parodiae sum in iure surcillis expellendau sunt, sed vereor ne praeter illum, quem designati, locum versus ullus parodicus nominari P0ssit Quare quamquam in 'eli Luri disputationes de paro-diarum subris fabricis nihil reprehendi potest, quos VerSus
ille inter parodias numeravit, non ro ura hoc nomine designari p0sse persuasum 'abuo Uui ursus igitur alterum utrum Omen continuul, heognidi tribuendi sunt, quos, cum copia maxima Sit nun numerandos censeo. Alios etiam versus non a Megarensi 0eta alienos iudicare possumus, quibus Megarorum re commemorantur Nam etsi negari non potest, alium poetam hos versu seribere potuisse, tamen cum cogno Verimu neminem, cui aeque hi versus convi niant atque Theognidi, dubitandi ratione iustae non adsunt. Ei quoque versus, quo antiqui auctores, qu0rum fidei nihil obici possit, The0gnidis non line asserunt, pro genuit iis labendi sun Nonnulli igitur fragmenta poetae n0Sti in certe vindicanda esse vidimus quorum ingenium interdum id est, ut alia ratioque ei adscribenda sint. Sic v. 783 4 Harp0 cratione araetore, qui ipse an liquioribus e libus usus est, Theognidis sunt inde quod legitur
Theognidem exulem fuisse necessario sequitur, qu 3propter sine dubitatione nonnulla, quae de exilio loquuntur, Theognidi tribuenda sunt, etsi Anae ruontis potius quam ho0gnidis v. 2ll l 2li vi dolatur, atque de v. 209 se i
non diiudicari potest. Meckeri enim coniectura , Αλκα:16ου γέ- scribendum esse. ingeniosissima, sed nimis incerta est nec tu igitur Camerarius iudicavit, scribens: Ἀαλὶ αυοξυ αρ υυυατυυ
versus, ut v 89l-894, Theognidi adscribere non dubit0, quibus in Euboea sese commoratum Ss ipse dicit, neque temporis rationes obstant. Quare v. 667 682 quoque Theognidis fortasse sunt, cum de h0minibus ab Euboea fugientibus sermo sit v. 67l:
unde Theognis quoque una iii in mobilibus expulsus esse potest Cum di imonidis momen iraeterea V. 469 legatur, loniectura non absona est, V. 467-492 quoque Theognidis esse, quorum Aersuum lartem in thenaeuS quo cum Stobaeus i0nvenit, iro Theognj deis laudat. Melcherus autem mirum quo fragmentum propter Simonidis nomen Theognides abiudicavit; quo non alienam isses Simonidis Mentionem ir-bitror, sive Leopropis lilius sive illi quidam Simonides intellegitur: quamquam poetae nomen isSu libuit ter crediderim. Temporis unim rationes non obstant et utrumque betam totam sere Graeciam permigrasse constat: Simonides etiam diu thenis contino ratus est. ita ut Theognissis sere vicinus fuerit, si quidem illo tum Megaris mugit. Poetas autem Graecos invicem sibi carmina misisse vel scripsisse, antiquissimis Alcaei et Sapphus, Mimnermi et Solonis exempli comprobatur. Negarensibus quoque Simonides uvit, sicut et Theocriti scholiasta confirmat, ad illi I 2, 27 Scribens l:1 Ουι0ης ε αιυῖ τυυς MEI - γεῖς, in epigrammate comprobatur, quod OS victoriam adort0misium a Persis reportatam in honorem Megarensium qui viginti navibus illic pugnaverant, Simonides consecit. Nam post doctissimam B ieckhi disputationem T. I. r. n. l0. L p. 56 quin eius poeta epigrammatis auctor sit, dubitari non licet inde Theognidem hos versus scribere potuisse, in aperto est. Itaque neque quidquam n0s arbitrari vi tat, versus illos ad On0macritum,
37쪽
quos echerus Soloni Atheniensi tribuerat. Τheognidem scrip sisse, illumque Onomacritum eundem fuisse, qui a Laso Her mionensi si audis accusatus Athenis fugit. Possunt hoc modo multo plures versus investigari. quos The0gni scribere potuit tamen, cum non omnia Theognidis esse, neque unquam certe quid ei tribuendum sit. dignosci podis animadverterimus, dubitare semper licebit. Non ignoro, ex eis, quae aperte Theognidis Megarensis sunt, indolem poetae elici posse, neque quemquam reprehendam, qui hac indole perspecta, quae pr0prix sint Theognidi, conquirere studeat. Sed licet nonnulla ad liquidum perduci possint, quaedam semper in Obscuro erunt et cum quotquot in huius generis disquisitionibu operam collocaverunt, aliam scriptoris indolem invenisse sibi videantur, AEquidem non iubilandum luxi quin suam quisque ind0lem scriptoris ingenio inserat. Quam ob causam non uberius ias res persecutus sum. id quod neminem mihi
vitio Iersurum esse rapero. Praeterea respicienda ist poetae oratio aliaque, indu certiora documenta peti possunt, quam ex auctoris ingenio. uem Liborem non suscipiendum putavi, eum neque Singul0 versus percensere neque commentarium scribere
Velim nationes quae in dignoscendis versibus Theognidis respici debeant, designasse sussiiciat. Quodsi V eis, quam disputavi mulla certe Theognidi ribuenda esse, nonnulla vero ei tribui posse cogno imus, sponte quaestio oboritur, p0ssintne ex his fragmentis integrae elegiae reconcinnari. Pristinam nomologiae formam elcherus sibi visus est indagasse cuius liber cum multos incitaverit atque doctrinae copiam contineat, dignus mihi videtur, quem accuratius examinemus. 'elcherus igitur didascalicam sive praeceptivam fuisse Theognidis poesin' atque unum huiusmodi carmen Theognidem Cyrno condidisse colligit. Partes tantum nos habere ex integris elegiis animadvertimus, quare et cher error in eo positus est, quod integras nos Theognidis sententias, quibus, quem ad modum praeceptores pueros, Sic Cyrnum edocere voluerit, superstites habere censuit. ioci vero, quotquot agunt de Theognidis carminibus, aliter interpretandi sunt, neque talis pinio naturae poesis elegiacae convenit. Ab hac inomologia ad Cyrnum scripta elcherus segreganda censet, quae vel ab operis ratione, etiamsi a Theognide, sed alio tempore et consilio. scripta suissent, vel omnino a nostro poeta aliena et perverso intrusa esse certo sciri possit Suo iure igitur primo eos cr-sus eleverus ablegat, qui aliorum poetarum sunt. Quibus veretibus nonnullos addit quos incerti auctoris esse existimat. Huc refert v. 467-474 de quibus iam egi, et quam lubrica sit res ostendi. Sed in eo non sibi constat et cherus, quod nonnullos versus, qui hos insequuntur, neque communi omnium consensu ab eis avellenda sunt, inter Theognideos collocat. 0-que v. 667-67 a versibus, qui in libris sequuntur, segregandi suerant. Simonidis nomen non esse iustam causam, ut Theognidi derogentur haec fragmenta, iam ostendi. Multo potius Welcheri iudici de . 903-920 accesserim versus hi re vera hieiuni alicuius grammatici exercitatio videntur. eutiquam vero Orellio, quem Bergkius sequitur, assentior, qui Theronem tyrannum Oheogni de nominari putat. De parodiis quoque, quas elcherus a Theognide alienas iudicat, iam disputavi. Epigrammata deinde, quae certas quasdam personas, locos, casus, tempora Spectant a nomis segregavit, quoniam hanc sibi opinionem formavit elcherus, ipsum heognidem gnomarum collectionem integram edidisse. Recte autem ipse non a Theognide haec aliena esse iudicavit. Res eodem modo se habet eum carminibus convivalibus, quae a nomica poesi abhorrent. Cum diversis temporibus Τheognidem carmina condidisse verisimile sit, nihil obstat quominus iuvenilem hilaritatem spirantia vel licentiosa quoque eum scripsisse credamus. Neque ipso Welcverus a Theognide sed a gnomologia Theognidis alienaeSSe censet Aenigmata etiam ab hac poesi aliena sunt inter quae nonnulla elcherus rettulit, quae sensum obscuriorem habere videbantur sed non omnia pro aenigmatibus habenda
Sunt, quorum sensu non in aperto est pleraque omni sero conexu distituta sunt. Versus amatorios quoque summo iure agnomis etckerum secernere iam monui inter quos nonnullos
Theognidi tribui posse non ni gaverim. Restant igitur ei urSus, quos eleverus nonias appellare solet quorum partem ad Polupaidem scriptam integram olim gnomologiam formasse sibi
38쪽
persuasit quo magis constrn atur sententia, non recte eleverum iudicare de versibus ad Cyrnum scriptis. Nam cum Cyrnum atque Polypaidem non diversos esse homines cognoverimus, versus illi non secernendi sunt. Ceteros versus omnes in gnomologiam istam elcherus redegit quod quo iure lacerii. iam vidimus Satis mihi ex eis, quae disputavi, apparere videtur. non gnomologiam a Theognide scriptam esse, sed sententias tantum morales ex eius carminibus elegiacis excerptas uno libro
coactos esse, unde nostra collectio Orta est.
Weleveri igitur rationem non probandam esse, neque eius conatum uecessisse rapparet erum omnino huiusmodi conatum inutilem ore equidem contenderim. Nam conquirere possunt, quae eiusdem argumenti sunt: nonnulla ad eandem elegiam sertinuisse videri possunt sed sententi aes ita abruptan sunt, ut certus conexus restitui nequeat. Neque omnia disticha Theognidis esse Scimus, quorum permulta nunquam certo auctori vindicari tolerunt uapropter neque elegia es integrae
restitui possunt neque carmen integrum, sive nomicum, sive amatorium. Mui, quomodo nostra collectio oriri puluerit atque orta sit, perquisivit, serio de restituendo carmine non cogitabit. Etiamsi non Theognidis reliquiae certo ex nostrae collectionis distichis dignosci possunt, neque nos ex fragmentis, quas Megarensi poetam tribui debent, elegiam restituere possumus, tamen natura poesis elegiacae Theognidis ex universa arriginis indole fortassin cognoscitur Non tantum praecepta Moralia Theognidem condidisse vidimus: poesis eius multo plures rationes persecula est. Tum omnium sere elegiae generum, quoiquot enutrierari solent, vestigii in sarragino nostra detegantur, neque Theognidem non auctorem esse probari possit, coniectura non absona videtur, ipsum Theognidum inanis generis elegias eondidisse, qui mos tum sui poetarum elegiacorum, ut Solonis imprimis exemplo docemur. Elegiacum inim poetam Theognidem nominare debemus, cum alius generis versus non norimus, neque Schneidemini suspitio, heroici quoque versus ea
mina eum condidisse, probabilis sit. mistichi autem elegiaci ipsa forma actum esse vidimus, ut sententiae breves fierent, et ut praecepta moralia, quibus imprimis maec forma apta esset,
interponerentur. Quorum praeceptorum non exiguum numerum Theognis carminibus intexuisse videtur, propter quae ipse maxime clarus habebatur atque carmina lecti labantur Quae sententiae ex integris elegiis excerpi solebant, quo factum est, ut carminum eius fragmenta permulta servarentur Propter istas sententias autem poetis, qui nomici vocabantur, Theognis adnumeratus est quod nomen non aptum esse vidimus. heognis inter principales Graecorum poetas elegiacos numerandus est, atque dignus est, quem post Mimnermum atque Solonem collocemus. Sed cum plura vitae virtutisque praecepta, quae ad σω ροσυυηV.
summam Graecorum virtutem, ducebant, carminibus eius intexta essent, actum est, ut poetis nomicis adnumeraretur vestigia vero tantum huius poesis, quae iam apud antiquiores poetas et imprimis apud Solonem inveniuntur, Theognis secutus est et quae nunc plerumque languent, quoniam nimis abrupta sunt, in ipsius poetae elegiis fortasse ores pulcherrimi fuerunt, quibus gaudere nobis non iam licet.
39쪽
Nonnulla operaraim vitia in plagulis prelo exeuntibus haeserunt, quae lectores benevole corrigant: p. l l divisionis signum excidit p. 4, 6 scisso iugendum est; p. li 2 recenset . p. 3, a virgula ultima deleatur; p, 22, 3 prorsus legatur p. 23, 6 excerptam l. p. 25, 26 unusquisque l. p. 37, i Σόλω,ος l. p. 42, 5 uberiorem I p. 43, 2 puuctum tertium deleatur.