De Aristotelis Physicorum libri septimi, origine et auctoritate [microform]. Dissertatio inauguralis quam ..

41쪽

quaeneiatur demonstrati esse, petitione principii effecta sit ouum in disputando adhibere non licet.

Phys III, I p. 2o2 a iram p Enop αuno tκ iv. ouod ait directe expliout p. 3ba dubitatio, quae non e rerum singular ni physicarum contemplatione sed e ratiocinatione sola orta

Eth. Eudem. I, 8 p. 12li brat et tκω καὶ κευωβ. Comparati Vu voeis o tκcc exstat his loeis: Metaph. XII, 5 p. 168o s. Ubi intellegendum est quaerentibus magis esse proficiscendum a rationibus logicis iisque accuratiori-

De caelo I i p. 2 ibi I ho tκωetapo FZGettv ETLD .pEL R δε. Inde apparet ne comparativum quidem simile quid significare lique ris. At Get Ao tuta in libro quinto Satis mihi videtur deluul Sirutum eSsebooeni et Rcet apud Aristotelem Semper id esse, tuod notio vocis tαλεκτtκc amplior, nunquam quod urtior, nun- uiam quod apium ad usum disputandi. o QT ELT . Omnes foro loci libri quinti inter se coniunguntur VOCE TE .llinc tuamquam adhibet Aristoteles vitiis quoque locis in rebus iumerandis, tamen in nullo libro Aristotelio Iam saepe inve-iuau quam in quinto Topicorum. In illis etsi aliae coniunctiones pila iterantur, nunquam per totum librum coniunguntur omneS i eadem voce Accedit, quod neque in ceteris libri Tοpicorum lue Organi loci ininino coniunguntum voce cristetet, med aliISrbis, veluti

42쪽

nunquam Voce natetα Quae invenitur in libro quinto:

Ceteris locis, qui inter se Coniuncti sunt non illa voste, plerunbipsis rebus alia poscebatur ratio. Coniunctiones aliae exstant p paucae Non invenitur Insteto in capite primο quoniam In iloci non asieruntur V, 3 p. iis ara legimus ora seto 3 et e v et ri et Tora Antii manet et tetet elo. Qui locus pertinet ad Pi i. qui praecedit Utroque enim postulatur, ut notius Sit proprii n. V. d p. 32 arii poetet uia et v. ..., ubi altera pars libri u Uincipit V d p. 33Job eri δὲ δ αueto VITEpo . . . t

ia ullus exsint locus, quo fere omnes quaestionis parte eadem 'coniunguntur.

De schemate locorum et de verbositate.

Cum Aristoteles ceteros ita proferat locos, ut raptumo i videturi se ad demonstrandas urti dialecticae leges, is, qui librum Con--Oripsit quintum, certam, ut ita dicam, orationi liguram quasi liros imitamento ponit Singulorum locorum. Ouod non esse a suis rit,uendum inde apparet, quod Semper Pudent verba aedentiliae Sic nientiae uocuratissime iterantur Figura est haec:

. h. .

suae lio ura omnibu sere locis cupi iis secundi et tertii exsilii. ista il)u quaeritur, mirum proprium eteoti Sit explicatum mireni'. Hi iluuntur eae leges, quae sunt observandae ut id risuod positum St. omnino sit proprium. diuque sigura paulum multatur e-

Cetera verba figurae retinentur. Ouo genere explicandi ii, ii nimis haereat oratio molestissimo ea repetuntur, quae dic tu uni multis ea exponuntur verbis, quae stultissimus quiSque, utri dicam, acillime intellegat, cum in ceteris libris Topicorum I 'VisSimus sit Aristoteles. In his, quamquam Aristotele SuePritSudem utitur voce Diuod ut aciat, plerumque ipSi adducitur bu - molestissima illa sigura orationis non invenitur aut eius imilis.

Praeter illam siguram aliis quoque locis ingens exsint verbOilia . Quae quanta sit, optime intellegitur comparatis libri quintimi cum similibus e coloris rubris Topicorum SumptiS, quibuS

43쪽

Retet' RETeporariti, etpcnou. Cuius similis exstat locus VI, d p. la a 2. quo eadem ira Ciantur. Ubi quamquam nonnullae voce iteruntii l. paucis verbis plura dio untur. V 2 p. i 2I bra sine ulla causa ea, quae praescripta Sunt V.

culi iliβS cc DPque euoc neque Epo in ceteris libris Eis quo iii locis iteratur, quibus quin hiet , sit intellegendum, dubium non est Cuius observationis firmandae causa liceat nobis eligere docili qui est V, 3 p. IIIJ -i8. In his paucis versibus t 3 et ter decilegitur, sed haud scio an aliis locis ieretur saepius. ia quoqre demonstratur, quam sit incommoda oratio libri quinti. Tum verbosissimus invenitur locus in capite quinto p. 26 sqq.j. Initio enim loci scriptum est saepissime peccari in Propr ponendis ita ut non explicetur, quomodo et cuius rei proprii misit positum Tetp et laevi , topi aetetoet et sic tuti, Tt 'GL TE 3 2Deinde . 23-ba exponitur, quibus notionibus non additis si inequeat, quin vitiosa sit sententia, addendum esse proprium linesse aut specie aut simpliciter aut per aliud te ). Quae oml: v. b denuo asseruntur, nihil additur novi nisi, quibus de caui non sint omittenda illa additamenta. Non minore loquacitate in capite sexto disputatur de ui notionum, quae Sunt oppositae rei Cuius similibus locis Aristotelpaucis verbis dicit, quid velit, veluti

ilum habitum dicuntur, quae sunt de affirmationibus et de negationibus p. IIIJ 2 p. 136 a b). Ilio locus in tres paries dividitur. in secunda hae exstat sententia p. 36 andis assetapo XI etsi,v

Non minus verbos in capite septimo agitur de casibus adi tendis, ut p. II; II natet' ἐκ τω Tettoeta situ, EO G Suc 2vTT Arv

ibertate vis legum. ioci, qui sunt de casibus, in omnibu fere si exstant. Ouibus brevissimus est Aristoteles Veluti

44쪽

VII, I p. IAI' monatu cete MI TMGEMI omnia, quae in libro quinto exponuntur permulti Verbis, , luti in quarto demonstrantur Verbis, Sp et to VERO A setousLv. Eodem modo, i p. a , 33 agitur de rebus similiter sese

Denique ooum afferamus capitis octavi. Ubi legimus p. lni ,

et oleti cor o ETLtoc. V. o hue repetuntur sine negatione F ne hoci quidem salis est. Tota explicatio ii oratur et v. 28 et v. liet similiter . Iis a d. . II. Multo brevius Aristotelo dicit i. ip l labrai et . R et p.=ALetu et vietetou. Ilio cum illa noti u ratur primum, quid ii, Aristoteles demonstrat exemplis. Sed ci p. II cura utitur notione entho sic ratio multo acilius intellegii ii quum in libro quinto.)Non omittendum est in hoo libro pro tania verbositate i unam quidem nil erri rationem. suae non inveniatur in Ceteris libi . In his vel plures asseruntur rationes singulorum locorum propr 'eique in complures partes ruolantur SaepiSSime.Ηis rebus liber quintus differt a ceteris Ouas disterent , non esse exiguas in promptu est. Auctor libri quinti Aristoti rationem Secutus est, sed illi par non erui Etenim locis ab receptis usu est ausitor quasi fixis formulis legumque vi pleru que non satis perspecta Aristotelis adhibet praecepta sine u discrimine. Juae eum ita sint, in tres incidit errores A primi quidem saepius non intellegit, quid valeant leges, quas ipse S i luerit, cum ea neglegat in exemplis. Deinde sere omnes locos: ilhibet et confirmandi et resiliendi rationibus, cum non intellexerittion omnibus legibus eandem tribuendam esse vim Denique eis ornavit locos exemplis, tuae pari modo sunt accommodata coieris loc is Praeterea orationem vidimus abhorrere a Celerorum librorum lioque totius libri neque singulorum losiorum probandam esse dispositionem ex Aristotelis ratione iduae cum ita sint, non ab Iristotele uno librum conscriptum Sse urbi iramur.

De origine libri quinii.

Resiat, ut quaeramus, qui composuerit librum quinium et i luemadmodum venerit in Corpus Aristotelicum. Ouam ad remit O rederemur. Si re Vere novae invenirentur in hoc libro, quae inni opere abhorrerent ab Aristotelis arte logio et dialectica, uti otioludere possemus uotorem J, alio quodam philosopho prothoium esse. Inde computaremus, qua aetate ille liber Consoriptus Osset. Sed hoc fieri ne suit, cum non exstent res novae. Vidimus clusi iorem ita imitari Aristotelis rationem, ut saepius quasi vim nil erat rebus. Uuae cum ita sint, nihil potest concludi, nisi forte illum fuisse philosophum peripateticum. Argumentis vero ne hoo fluidem firmari potest. Neque vero intellegimus, qua de causa Ari--toteles non ipse egerit de proprio, cum Cetera Problemaium generi Topieis pertractaverit. Ut ipsum proprium mitteret, sieri noni oluit Uuod definit in primo libro eodem modo quo Celer RU-ii Prii. I a p. soli ii istet A et poetetric et Tetv pcβATila. A Do b et ' συμ βεβηκEc ip .ete Deinde artiorem constituit potesialem

luattuor generibus problematum accuratius agit Iob et quidem dei roprio p. io2 a 8-3o. Deinde quaeri I, i, p. io b i, suibus lita erut rebus desinitio ab accidente, genere, proprio Denique , di . lodi 2 omnia problemata ad quattuor hae genera Siendi truserenda esse. Singulis libris tractata genera singula. Non in- llegitur cur non egerit de hoc uno genere, IraeSertim Sumideuetur scholarum usui destinavisse Topica quae fere prima eum

45쪽

- da ab CompoSutSSe Vetere quoque putant auctores ' et quae quin ip conscripserit Aristoteles, dubium non est. Artis dialecticae lego magnopere Spectant ad rationem desiniendi. De definitione' vera Aristoteles agere non poterat proprio non irasilato Praeterea pD-prium locis commemoratur Topicorum his (nonnullos libri prini supra commemoravimus): I, 5 p. lo2 brai ubi accidens interduinproprium fieri legimus), p. lo2 bra accidens comparatur cum di sinitione, proprio genere), I, i p. io a 28 de eis rebus agitui. quae proprietate quadam eaedem sunt), I, i p. soli 38, qui loco voce proprii Aristoteles non utitur artis vocabulo, idquo lapparet ex eis, quae dicit Alexander pag. 168 2I. Obj,

I, 8 p. Io b d similiteri,

II, i p. Iosa 13. ii proprium coniungitur cum ceteri pliblematum generibus, similiter II, 2 p. Iob b ), IV I p. 2o i 3 raro quaeritur de genere et de proprio),

VI, i p. 13, 3i b d definitionem legimus rei propriam PS

' Velitii et Dionys Ilul. Ep. ad Am. O. 6 p. 22s R. ' Iii libro sexio Aristoteles istina generis ei disserentiae ali itiaieli retraeiat Of. o. lib. I 2 b 22 e. 6 p. id a si, Cum propritim in Cen inon OOPi. Ouod mirum est, quoniam ho non miluis respioit ad desinitioni quam illae notiones. Sed ad compositionem libri quinii uirum hoc ab diiudiPare non OSFum. 3 cf. VI, 6 p. I astra Ceto taeeto'. lis .

VII, 5 p. Ibal 13 p. ibbi Taproprium reacilius redarguitur

quam confirmaturi, VII, 6 p. Ibis a ridefinitio non recte est posita, si non propria est rei, id quod non valet ad genus; sim. p. Ibis a Id.

VII, 5 p. Ibi I 6 proprium plerumque ponitur Dp.rt o vij. Ex his locis apparet Aristotelem ipsum in Topicis egisse de proprio. Statuimus haec Aristoteles libro quodam quinto Topicorum proprium tractavit Liber quintus, qui traditus est, non ab Aristotele compositus est. Itaque censendum est locum huius libri quinti Aristotelis aetate obtinuisse librum ab Aristotele ipso Pompositum. ' Verisimile est librum vere Aristotelicum aetatemtion tulisse. Quod damnum resarcire conatus redasitor quidam hunc librum quintum composuit, id quod non erat difficile rationem petenti dialecticam e ceteris Topicorum libris. -)

46쪽

l. ii P. I, i P. I, 18 P.

II, 3 P. II, a P. II, 6 P. II, i P. II, 8 P. II, I P. II, io P. III, i P. III, 3 P. III, 6 P. IV, i P. iiii astansiit, asyliis iiii aii ais baion

s Vs

48쪽

Tabula argumenti.

49쪽

vita.

Natus sum Ioannes Piluo Lipsiae anno s882 mensis Augustidie secundo patre Oscar matre Ottili a gente Engelhardi, quos ambo adhu mihi superstites esse valde gaudeo Fidei addiciu sum Lutheri evangelicae Primis elementis litterarum imbutiis scholam Thomanam Lipsiensem adii, quue uno quoque restiol floret Iungmanno. Ubi anno huius aeouli altero maturitatis testimonium adeptus sum. Postquam stipendia merui, Lipsiae philologicis potissimum studiis me dedidi Docuerunt me viri illustrissimi Bethe, Brieger Brugmann BuchholZ, Gregory, .meinge R. Ηeingi . Ηο ann ΗοlZ, Immissili, Ieremias, Iungmunia, Rirn, oster Lipsi in M. Martini Marx Mogk Rietschel, Schulg Sievers Studniogka, tumilli , Vollieit, aclismuth , likοwski, hundi Proseminarii regiis nimisolito moderante sodalis sui ordinarius per tria semestria, Mollini proseminarii per idem spatium. Benevolentissime me excepti in seminarium historicum machsmuth. Praeterea me admiserunt ad exercitationes metricas uarx, ad archaeologicas Studniog a. id paedagogica Iunginania. Quibus praeceptoribus gratias habio quam maximaS; praecipue Bethium, eingium, Immissilitum, tui

semper studiorum meorum fuerunt fautores benevolentissimi, groto animo colere non desinam.