De Aristotelis Physicorum libri septimi, origine et auctoritate [microform]. Dissertatio inauguralis quam ..

31쪽

V, dis i si uri, additur Eum et vi optulacavet to TpαTlλα oc, i. e. cui ei attribuatur res vicissim. Apparet eam legem non 3 alere miconfirmandi rationem, nisi demonstratum Si rem csmοque praedicari de eo quod proprium esse posituri, est, et quidem de eo solo ei semper. Sed lio maximum est in proprio constituendo Atqui mulio dissicilius probatu quan id quod illa lege observata demon stratum St, soli proprium nοπ per participationem quandam

thesin, ei esset demonstrandum id, quod PoSi tum St. Semper Pra dicari de re necessario, ium esset probandum neque definitioni in neque disserentiam positam esse. Sed ne ho quidem Satis est. cum fieri possit, ut illa notio rei non insit soli. V A p. Iis,a l. κατασκευαrouet 3 et a vi ueto para DTo δ

alaeti bisv Uu loco optime potest intellegi eam confirmandi nitionem non posse adhiberi in disputationibus Vetatur enim qui quam poni proprium sui ipsius. Demonstrari ho haud scio

omnino opus non sit. Mu lege observata probatum non est priprium rei inesse, i. e. RECiden ESSP. Loci capitum ,- sere omnes ad probandi rationem re vel ivalent. Auctor omnibus his loCis eam tractat tauam Aristoteli similibus locis quos ins rari asseremus, non Commemorat nisi ei qui non sunt utiles ad stiria indum.

Quae cum ii sint, non est dissicile intellectae dispositioni si

singulorum locorum, quam exhibet liber quiniuS, non Sse CColmodatam ad usum artis dialeeticae cum paucis tosiis sentenil

possini is firmari, refelli omnibus tauod junii iam aristotes omisit, saepissime is, qui librum quintum Conscripsit.

Denique locum asseramus, quo non eoi irasitatur Confirman t

rei, quod non omnibus Singulis rebus, quas Compleetatur illa ri

etcuet fi et augetett. Quod rectum non est. Nam si probatum aliquid praedicari de omnibus his rebus singulis, nondum demo stratum est his rebus illam notionem iii esSe solis et Semper liu pie apparet salsam esse hunc rationem Confirmandi. Probatum est illitii

De exempliS.

Exempla, quae uireruntur ad lege illiisti undas, in omnibus libris Aristotelicis summa diligentia sunt electa ovibus Aristotel in non exiguam triliuisse vim inde apparet, quod arte diab otio discipuli imbuebantur prima cuius haud scio an illi multas intellegere non potuerint leges exemplis non adiectis. Sed ut coieris rebus ita exemplis ostendimur libri quinii taliae quantumni res, non ita sunt vituperanda, quoniam ipsa non multum disserunt a Pieris. Neque o mirum est, Cum Plerum lue Sint translata e ceteris libris Sed saepissime offendimur exemplisruncuSu. Ac primum quidem genera quaedum uirerumu Porum, lucten iliis displicent in exemplis libri quinii. Exemplum AOCuralissime li bet CCommodatum esse ad eam ipsam legem, Cui ad soribitur. Guod ut fiat, opus est eo exemplo, quo illustretur refellendi ratio, illiseriissime demonstrari sententiam non esse CCipiendam, is uod illa ipsa lex, de qua agitur, sit negleCia. Id autem, quod EOOut ulla Si non ita iustum esse debet ut nemo in hoo viii uni in- Eului. Exemplo, ilia ornetur probandi ratio, opus est stendi fierili Oli OsSP, quin thesis ,rolietur quod ea ipsa lex sit observata. Oportere diximus exempla adscribi sesellius ti rationi quile non Orethllant ipsa Quin i rror sit ni in is portus Tales ni In non PruPleruntur Senientiae in disputationibus, nisi in sophistiois sive 'risiiseis, sed de ius non ritur in libris Topicorum. Ilaec omnia in exemplis Oeterorum librorum ponendis observantur, ni se lentantur Saepissime in ciuinti libri Guod illustrPinus exemplis allatis inutili S. V, 2 p. l ob is logi inus et ob in em et i, tetra 2-

li X, qua vetatur adhiberi sui stiluati in proprio explieundo, quod Innilius rebus nitribui possit illani autem sententiam, uni in 'ii insit notio D v. ii uno do omnibus selius praedioetur, sal Sum ' Si'. Sed haud scio an nenio uni expPrs sit omni rutilani S ut, ulu Velit proprium rei trudere. Diuod se re sola frui disiari opli,

32쪽

υω aettu. Simillimus igitur hi locus Exemplum non adscripsit Aristoteles Ille autem auctor similibus non inventis notionibus

ne VI, 3 p. id arati quidem, ubi de eadem re agit Aristoteli, exemplum exstata easdem addidit notiones huius loci illustrandi causa. Dicat quispiam mirum esse, quod hi quoque loci simileni exhibent rationem IV, , VI, J. Sed in genere et dissereni in

longe alia est explicandi ratio atque in proprio, quoniam utraqiri noti rei non soli inesse debet. io fieri potest, ut notione Det Es aliquis attribuat alicui rei genus. Sed hoc reotum non est: nam si hoc liceret, genus et species de eisdem rebus praedicurentur. V, 3 p. i3 a d legimus et ora enata a Tet dou 3to auctetra boc et et . Eutpono et Vetatur illa lege adhiberi in proprio consiliuendo species rei. Exemplum non est bene electum, cum in eo non solum adhibeatur species, sed quod speetes quaedam inest rei, i. e. proprium non Solum exhibet notionem speciei, idquod illa lege vetatur, sed nihil aliud explicatur proprio nisi specieiure subiectam PSSej. V, 3 p. 13 Lara et et gnata et ala Mos thio et et Tet TOTE TU.

Rochoc Ra is avo et thtov. aud Scio an nem Sit tam stultus, uncum prοprium ponere velit, quod Semper rei attribui opus S l. ipse suam vitiosam esse sententiam addita notione Tetet significet. V d p. 32 bra et et tris Locri ethou thto Tob ET Top.εpSGTET

cu Eu,' etc. Quod exemplum non est idoneum, quo illustretur locus, cum dubitari possit, utrum lex an exemplum sit difficilita, intellectu.Quae exempla ad refellendi spectant rationem Pauca de e , addamus, quibus leges ad probandi rationem versae illustranti . Multos locos non recte adhiberi in libro quinio probandi ratiο i

supra ostendimus. Ilo loc ei Silem ostendimur rebus atque illo. E ceterorum librorum exemplis Semper intellegi potest sententiani esse accipiendam, quod in ipsa lex sit observata, cui adscrip in sini. Quod non ita sese habet in muli is exemplis libri quinti. Duibus saepissime nihil demonstratur nisi in ea re non esse peccatum, de qua id loco agitur, non Stenditur fieri non posse, quin accipiatur thesis, cum illa ipsa lex sit observata Saepissimo

non mulium valet ad universam Sententiam probandam id, quod demonstratum St. Itaque exempliS, cum non Sint accommodata ad eos losios, quibus adiecta Sunt, rationes Saepius obsourantur quam illustrantur, quoniam exempla non minus esSe idonea, quibus ui teri omnes ornentur loci, videntur Gonnulla asseramus.

V, 2 p. Igo aras velatur in proprio saepius dici idem,'

re vera idem non dicitur saepius, sed haud scio an uno locum inagis illusiret quam ceteros omnes. Sed cum illa ratio tam sacile intellegi possit, omnino carere possumus exemplo. On ud- scripsit exempla Aristoteles permultis locis similibus, quos afferre

longum St.

V, 2 p. 13 bra exemplum additur u petu his , Gols et o Et et Tyc GIAls. E cis avo Simillime ei legi, qua Sobra vetantur plura propria eiusdem rei poni, cum non dicatur haec plura eSSe propria.

Ne huic quidem rationi opus est exemplo. Similiter

V sis Issi id idem exstat exemplum, quo Stenditur On uperlatione positum esse proprium Fere nunquam suctum St. ut ita dicam, exemplum ad eum ipsum locum ornandum, ut ud- riptum est, idquod praedicari potest de exempli Ceterοrum

librorum.

ouae cum ita sint, quod saepissime eadem exempla adduntur L impluribus locis sine uno discrimine, mirum non St. ouo li ivxime apparet ex his exempli S:

33쪽

si is a P.

Alia exempla iteratitur saepius paullum mutui a Praetere illelia exemplum cum probandum ium refellendum esse in quinto libri demonstratur i. e. adllibetur et probandi et refellendi rationi eluti V d p. Iri, a d negatur probandum esse ut pωT hic' et: Te o 3 ceto su Cum proprium rei insit per pari ieipationem Retet et: etegius. Idem exemplum probatur ad p. li,3J 8 et V, i p. 3 i ii 2o, i. e. orna Confirmandi rationem. V. 3 p. li, a i relirehendendam esse legimus sententium, sui exponutur uni mulis proprium esse sentire, idem it V, b p. li a b ea de Pausa quod sententiae non Stredditum M p ETSI E V. rvm

V I p. 132 io negatur proprium recie explionium SsP, si non si additum genuS, ui ct , os 3 tetra et Isimi e stra Uuae heSist,robatur, quamquam deeSi genus, duobus locis V, 2 p. 36J D. tibi sententia non probatur, nisi quantum ad hoe et V a p. sisybs i. iiiio loco SimpliOiter probatur. Sed in quarto libro similis invenitur diserepantia. Legimus senim IV 2 p. 22 ara iacet alvi duo ii os et βαδ tete oc, it 22 3 32 bteticos 3:κS et vett. Ouini Cum it Sinii limiam non existimo tribuendam esSe vim huic rei, quanium adlilirum quinium Tamen mirum est, quod in hoo libro hae disserentiae exstant tam saepe uo intellegimus onsiderantes rationem Ponfirmandi in lio abhorrere a sieterorum librorum. Qua plerum pii iiihil probatur nisi accipiendam esse Senientiam liqua ex puri P. itaque auctor eisdem poterat uti exemplis ei ad probandi et ad refellendi rationem ornandam, quia non toto exemtilo. Sed aliqua eius parie, ut ii dicam, ei opus erat. Mune Cum ita sini suo tumosi, ut loci quinti libri inlio minus valeant ad rerum rationem explisiandam quam ceterorum librorum. Itaque ars dialesitieu. Diue in hoc raditur libro, multis locis similis sit uri eristicae, in qua ius Uii disputante rebus prorsus omissis rationem e verbis solis

Denique pauon usteramus singula, quae nobis displiceant In 'xi mpliS. V. 2 p. I 2s brao velatur nomen dici proprium quod ii ambiguum et Ascra etiω aetet .3. Praeterea non recole XPlionium Sse proprium, si iota ruit plura signisi siet. ' Vituperandum St, luod non est adscriptum exemplum, cuius orati plura signi licet tota, idquod dissicilius est intellectu ituam altera rati ,. - Alterum exemplum male elei tum est feto set ow- etsistet et vaetret . Ese o oci, tim utraque vis verbi testseus et leti Soli et GA P. EI Ziv et si ZAGi I ii 'αt recte animalis proprium poni possit. V, 2 p. liso aras, proprium non recte explicatum esse legimuS, i re ipsa sit ambigua fat Thaetvα ω aetet . Tobeto di vino 3 3 octis, exempli ausa additur plura igni liCare et e et ciet citet .

34쪽

nimis artificiose compositum est sophisticamque exhibet rationem. Recte irchmannus pag. iis adn. Tt Tetet tet omnino ESSE ambiguum negat, si coniungatur cum aliis notionibus. Quod exemplum, cum non inveniatur alio Topicorum loco, is videtur fabricatus esse, ut ita dicam, qui librum conscripsit quintum. Sed hic usus ambiguitatis non est dialectice disputantis, sederistice. V d p. 32 b Io obscura quadam ratione explicat auctor non esse hominis proprium animal esse scientiae capuX. Cum enim recte de de praedicetur animal esse scientiae Cupax Cumque hominem esse de deo non praedicetur, non esse hominis proprium animal esse scientiae capax oui locus cum non sit difficilis intellectu ), obscurior redditur exemplo quam illa-oidior. V d p. 133 ara cavendum esse dicit auctor, ne posteriu aut prius sit proprium quam res, cuius nomen praedicetur ' Quod concedimus, nam si hae lex neglegitur, res et proprium non reciprocantur. Exemplo autem hic locus non recte illustratur Seil. τε βαδt etv tot ricis opα eto sit portos hicvj. Quod refellendum esse legimus, cum cuipiam prius aut posterius inesse posSit, quοdambulat in foro, quam quod homo est. Sed hoc falsum est. Nam aliquis homo est aut nunquam aut semper. Itaque hoc lοcodicendum erat non per idem tempus de re praedicari proprium et nomen, i. e. nomen semper inesse sive praedicari, id quod positum est proprium, aliquando. In hoc exemplo non insunt notione

prius aut posterius. Nihil e illustrari nisi id, quod aliis loci,

V d p. 133 a 35. Cui legi artificiosiora adscripta sunt exemplari 1 ij, quorum haud scio an non exhibeant similia celei libri. V 6 p. 13, ii exempla non quadrare in SenSum, quem EX-hibet ille locus, recte,irchmannum demonstravisse existimo es

Quae rati intercedat inter librum quintum et Sextum.

In libro quinto saepius legimus rem similiter Se habere atque illis locis, qui ad desinitionem Spectant Raetetne e Tot cpotcj. Diuod invenitur

n si s 32 a II RaetαTZ καὶ ω cpωvj. Quamquam fere omnes loci accidentis, generis, proprii adit elinitionem recte ponendam referendi sunt, tamen Aristoteles etsi iles initionem nonnullis locis omniemorat, Semper universam, ut ita ili eam, rationem definitionis construendae in animo habet j, nun- tuam singulos locos inter Se comparat. Eodem modo Aristoteles, si quem locum comparat cum alterius libri, non utitur lostis nisi eorum librorum, qui praecedunt. In ceteris quo tu libris definitio liuodammodo adhibetur. Veluti II, di is bra legimus p vi curto-

i iusque similes spectant non ad definitiones secundum leges artis ilia lecticae compositas, de quibus sexto libro agituri, sed ad ampliοrem potestatem Verbοrum poc et raptetrum cc. ' uod ita SSerippuret e verbis Ariora vetto et Tocho ouuetoov. Neque enim Aristoteles, si intellegeret definitionem secundum leges artis dialecticae Compositam adhiberet numerum pluralem, quoniam ompluribus lectimus locis libri sexti roi non esse definitionem nisi unam. iiDicat quispiam ab interprete quodam adiecta PSS Verba et Vetrii ptu ciet potet in libro liuinto. Ηο non est rectum; neque nini Silii adscripta illa verba similibus locis ceterorum librorum, de- Sunt in quarto libro, id quod magni momenti esse cenSeο quippe Cuius tuo ipsi quoi tu ad definitionem speetani, suo initio libri 'AE

35쪽

Qxplicatur. In hoc occasio definitionis commemorandue non minuerat data. 3 singulis tuoque locis apparebit auctorem rationem libri sexii Saepissime ita secutum esse ut videatur suasi vim inspi re singuli ialocis, idquod etiam e dispositione totius libri intelleximus. In hui tuoque quaestione magni momenti est quod ab ipso libro quari abhorret liber quintus uem si Aristoteles ipse CompoSutSsel.

Proprium eodem modo ructatum eSset, suo genus. dum ud Singulti. V. 2 p. l2: bra quaeritur, et I A tota ut 3 p . . , Tipto A Ut, sit . , Tipt iv MLaeetetit et hiet, VI d p. dii 2 , ubi eadem res trusitatur discernitur, uirum liquid nobis sit notius an omnino notium l. i. e. SP-cundum Aristotelis rationem, an natura prius Sit un notioni ,

non seiungit auctor libri plinii. y Ilo multum valet ad alteram partem huius loci V, 2 p. 2st, id enim postultitur ut non sol uni proprium notius si re sed Ptiam ut notius sit ho ipsum propriuii i

M. TL TON DT etsi et Tratopip. oetdpora incipiscvj. Muid est notius duodidem esse potest atque satis notum tauam vim non habet. Cum Scriptum Sit rivi ip .ls. 5etapetu risu pα μ αeto: Itaque intellegi deholopia esse, quod proprium rei in eSi. notiti PSSP quam rem ipsulii. Sed lio abhorret ab omni ratione. Etenim si minus notum Si quid res sit fieri non potest ut notius sit huic ipsi rei inesse quidquam. Neque enim prius statui potest quid insit rei, quam examinatum est ii ii sit ' res ipsa Sed apparet notius hoc loco notesse omnino notius, sed nobis notius. Etenim si esse intellegendum omnino notiuS. Opii esset natura prius esSe iuod quid rei inesset quam ipsam rem tauod absurdum est. Ionue aliter Psese habet in libro sexto l. s. s. mio enim quaeritur nun imo et i laeti id quod nos das eigentlioli hesen voeamus. positum sit Uuod per notiora poni necesse est. ut desinitio probetur Plurienim erunt rei definitiones hac lege neglecta, i. e. accedet ad Puni tuae posita est alia ea sue melior definitio. Diippe ciuae per nοtiolpost in sit hac refellitur definitio illa.' Praeterea ipsa dosinii ioni

nutura post ut Atur ut Dolior i. e. naiura prior sit quam Ps. Deliiiiii enim quippe qua Significetur et et vi a radit, Ptium et et tetettra exhibet. Sed et et tetit genus rei est j. quod desinitioni inesse ii ecesse St. v Genus onmino nolius. i. e. nutura prius est e. i in autem aucior ille postulat ut proprium re sit notius. o non os prolirium ipsum sed desinitio Eum luidem Aristoteles vocat m et I ab io b ii sit i. prius suam latiorem proprii notionem lividi in partes duas opor, i, tetrai Artiores autem notiones abnuoi ore Confunduntur. Denique notionem nobis noti si liano nianinio habet auctor - multum valere Aristoteles novat VI di, id a I. E definition o proprii' eolligi ne tui propriunt notius Psse P. Videi nus igitur Auctorein sino legem iranstulisse e libro,Pxio in quintum. Mune cum resito adhibeatur in desinitione, noni iubet locum in proprio Constituendo. V. 2 p. I sol . vetantur phira eiusdem rei propria poni illiue

Sed piod ad definitionem non vale ad proprium. Id enim, luοiliadditur delinitioni quani sua in non 3Prtinet ad rem desini diadum ' .alia definitio esse nequit. luoniam plui Ps non sunt Piusdein Pidefinitiones. Ouod autem plura propria tionuntur non est vitu-Perunduin quia plura sunt proprii Piusdem rei. uni si lionuntur. vii di liae plura esse prorsus puto supervacuneum HS L si laudierect .eiani dicat auctor V, 2 p. III h i prolirium ut betato et v εκα )Oni nolle, Vituperandum, quod piis ut rem prorsus illus iret plura pro- si ri ,ropria. Eiluidem puto auctori in antino fuisse sol,liis ii Cam

36쪽

Aristotelis ratione inde apparet, quod Aristοtele in exemplis prii in libri, quibus illustrat, quid sit Aletu, nunquam adscripsit genus Veluti

legimus I. D p. io aras et ora thio EvrpωTos ro petis. . TOR et Ela v. Rettκcu. Quo loco secundum libri quinti rationem deestet oetu . se iii quidem propriis, quae aliquando aut per relationem Oeantur propri n.

genus adiecit Aristoteles sos. v. 26m 22.3. Ipse auctor non adscripsit genus in permultis exemplis libri quinti. Deest enim his locis:

esse a natura proprii demonSirare conabimur. Ac primum quid ei nex exemplorum ratione apparet interdum difficilius esse genus iis ponere quam proprium. 3 Deinde proprium genere addito obson-rius fieri existim quam genere non adiecto. Etenim si suis D prium ponit cum genere Coniunctum hae noti plerum sue Seliu rari nequit a definitione, eum haec componatur e genere et dilli 'rentia proprium Secundum V, 3 e genere et notione rei propria.

it s. genuSJ. Equidem CenSe auctorem, ut o praescriberet,

loco adductum esse libri sexti o. I 2b 22 . ubi legimus ch

quod valet ad definitionem, non ad proprium, quia illius genus

uno quo lue locum auctor videtur in animo habuissρ. Sed quid iidit cis p. 132 a i332 Uuod idem signifieat atque notio et 3 ἐα-oc peti et petet etv. Separatur enim Isopi setoet re a ceteri eiusdem veneris speciebus disterentiis ad leotis, i. e. fines rei constituuntur, ut ita dicam. Isaeo ratio non habet locum in proprio ponendο. Si quis separat rem a ceteris speciebus, non proprium addit sediligerentias.' Neque ver differentiae rei sunt propriae si eundum Aristotelem. Videtur auctor imitatus esse illum locum libri sexti. Sed quod rectum est in definitione constituenda, dic Disu et i Sive et Moc popoccrepoGETetetv non potest adhiberi in proprio Pari modo illi id rati cis invenimus V, 2 p. 3ob 2 α stora et ecetet TE A ri

lio quidem losi recte dixit auctor, stria surictet EpotcJ. Eadem, si res atque illo loco. Restat, ut afferamus locum libri septimi,

suippe qui videatur attingere hunc Ubi legimus c. I lbab A

videtur dictum esse atque in libro quinto. ' Tamen aitetii putor ilionem esse probandam, qui explicat locum libri septimi, cum licit II, Alo proprietatem rei definiri non solere solam, Sed ita, ut sui proprietatem rei constituat simul eius desinitionem velit tiroponere Aristoteles dicit proprium plerumque poni quasi in trutione, qua definiatur res. Non omittendum est de proprio Aridiotelem agere maxime definitionis gratia. Accedit, quod negati I p. 2 bo saepius dispulari de genere et de Proprio, IuuB in t GTotaeet etvi xpE: ci, Eposc. Itaque aligi interpretationem

37쪽

Deni tu ad definitionem spectant, quae leguntur', si P. AD l . Ubi eum refelli dicit auctor, qui rem posuerit proprium Sui ipsi u . Quod firmat, cum ostendit id, quod idem sit atque res, significat

et Elaeti, Io autem exponi definitione non propriο. οPus is, si vituperandus non estis, sed ostendimur firmandi ratione. Ni uisolum definitione explicatur et a ueti, Sed etiam generE.' Ne libuero genus neque delinitionem positam Sse X exemplo appulat opus esse v. 23. Inus ira enim refellendi rationem ustior Oiilndicit et ob nil et et Rethsurio et per ora bis a Dolt, . . EOOrum PS, Uproprium honesti. Noque iamen decorum honestiis definitio talium non verbum esse dicit Aristoteles sed et ou.' In loco libri prini iidem exstat exemplum. Ita tuo non definitio. Pii simile in il desinitionis positum ess potest quod Aristotele 8 p cra Oocti.

Quae rati intercedat inter librum quinium ei nonum.

Inveniuntur nonnulli loo in quinio libro quibus apparo auolorem Cognovisse librum nonum, Qui insoribitur ita pilasset Iet(κω t AP It iv suam ad quaestionem disceptandam pus est constitui, quo ordi iri singulae partes Topicorum conscripta di et u sinem perduetve illi. oua in re eam existim uocipiendam ASP rutionem quum Si Cui V

est Piaricus Materus. Qui primum esse partem Topicorum dii illibros II VI o. . quoniam Aristoteli primum fuerint loci Oolu gendi.' Tum ab Aristotele conscriptos esse libros VII, i ,-A. I xl l l . deniquo additum esse librum nonum, cui in Scribitur lapi et: se teteth si, ε .e Isiv. Quod valet ad hanc quaestion 3m. Exlii hei enim lili r

eteto et o Aho tetrum cra QUOUOCO Muierunt Oneiadulat notiones et et tetrum ecset etc. u et Letis ces in ea parte Iopicorum . quam si uiuimus stonsoripiam PS Se primum, non invenitur nisi nonnullis locis libri ex iis , sed his Materus reo te Ostia Set vi rhum et II et LG:s et Non PF - ierininum echnisium . . hanc non essi notionem sylloivismi diu-li otio I I p. li 3 2 , Constitutum, Cum ae notione Mit usus Ari-

iniolos Ulli, i, p. l ,3 quasi nova Maioris si momenii quod hic locus exhibet vocem Is Detc. II apo omnino non exstat in librist VIII ais titur do, in libro nono. Uuuo Cum in sint, ni erus censet ano sententiam aui additam esse ab Aristo iolo illi ionilioribus. Cum libro J-IX ad linem Pi duxerat nut ali inter pie ie suodani id scriptam esse. suod non Concedimus omisit aenim Materiis alium locum libri quinii, iiiii haud minus spectat ad artem oristicam, dico . 2 p. li,sa ,r,. ibi legi in iis Getyla et v v et RethcvE vicit pec os et . αδ et a Gya hoRetuet v. Reprehenditur illo loco, tuod saepius idem dioium est in proprio. Quod si fiat. ,hsCuriorem ess demonstrationem, praetere eum, qui lios uerit thesin, videri nugari Eho scitis, oste cicho et cis Aristoteles utitur in non libro tormino declinico opli istico enim disputantis in-i Pros Psii Cere ut alter nugetur Aet1 et si , non invenitur in librisi Vil nisi VII l. 2 p. lo a suae res non illert ut eis qui P liximus do voce et .s vetet Etenim in nono Pt in i uinio libro Aet-

.ETI tu es terminus technious, non in Ciavo, uni in lio non d Irin Spire isti qui respondet. Sod ad iam qui interrostat, sicut initorio i ta quinto mi, in libro oo inuo reprehenditur os uod unaniraiionem diu interrogat Uuod si asii et in pronaptu PS SP uni uulnus uri aut non Italubria syllogismum. Ita pie et , et Laeti atra tris loColi In Pandigna luibo vim atqui in libro quinio ei non 3 tum , 2li li,sa ibi simillimam invenerimus sententiam PiuN, pium uterus, i Cere vult, non probamus hanc p. li,s si . , F deleri sua ni l l Cierem IS ulteram pioque deleri opus est, is uod ut si Ciamus uillat eradducimur. ipsum quidem Aristot Plem ad soripsisSi uiri in pila

38쪽

posterioribus temporibus censemus. Quod si fecisset, alii quo iiii locis exstarent earum Similes, quarum non minus data eratjocasio

adscribendarum. Itaque auctor ipse libri quinti e non libro traxit

illas ratiODES. Tres accedunt loci. quorum arie Mohaeret ratio sum mi ,-phistiCa. V, 3 p. in legimus non recte poSitum SSe proprium. quod non aliter cognoscatur rei ineSSe atque SenSu ettet et Ticeti Al horret haec ratio ab artis dialecticae usu. Cuius non Si verunt indagare sed concludere e verisimilibus.' Saepissime facilius ili- Sceptatur, propriumne sit aliquid rei, quam prohatur, aliter a Sensu

posSe intellegi proprium rei inesse. Non exhibent ceteri libri ut iis loci similem seu de causa haec ratio plus valeat ad propriiunpοnendum quam ad cetera problematum genera, nescimus. Waii Ziu II, 8 negat hunc locum multum differre ab eo, quo, quod proprium sit, ii constituendum esse dixerit auctor, ut non alio tempoi aliter se habeat nam quae sensibus subiecta sint, tempore interieci mulari, ut temporis notio ab iis separari nequeat. Tameli non intellegimus, qua de causa subtilior illa ratio proprio xii 'dicetur Soli. JV, D p. 3ai A. io locus rationem habet non minus D phisticam. Legimus enim probandum non esse, Si qui S, Cum Plui ponere, quod natura rei insit, hoc dicat ea ratione, ut significrillio esse aliquid, quod semper insit rei, i. e. ut dicat Tet L. Pro ut et DTαpaeo a s Auctor, Cum dicit S DTαpD n intellegit id tu Sed quod Semper inest, proprium SSe non necte SSe St, Cum sueta possit, ut rei insit non soli. Itaque hic locus ad alteram parte in proprii speciat, non ad utramque Cuius sophisticam PSSe rationem ex exemplo v. 8 apparet. Proprium enim ponitur homi , . quod bipes est. Quod refelli posse, cum hoc insit homini naiulii.

non Semper. ominem enim natura duos habere pedeS, non omni in

hominem pedes habere duos. Quae ratio nulla nititur alia re exceptione. Ea autem ui non est recte disputantis sed sophisti In ceteris libris huius ratio non exstat similis. Quam si sequerenDir, multas, ne dicam omnes theses refellere possemus et Aristoteli

et illius auctoris. Veluti Aristoteles ipse dicit , is p. lo

ui sit homo, quin grammaticae Sit capax. Eadem valent ad multa libri quinii exemplis. V s p. 3 a b proprium non resti poni iurispi et i Superlatione,

legimus. Etenim proprium, Si positum Sit superlatione, perire non una cum re Corrupta autem re ipSa aliam SSe rem, cui pro-s,rium insit. Itaque non igni proprium PSSe corpus esse levissimum.

Num aliquam fore rem, quae sit levissima, si ignis non iam sit. Fod mirum est, quod auctor ipse lano legem saepius neglexit. Volui legimus:

tetra, idquod simile est eius, quod refellitur hoc loco. nihil

recte id adhibetur, quod rei oppositum Sti.

V 6 p. sisAb Io tκα ocuravi et arieticetora, et M et I 2 p GTov. Uuοdulia de causa refellitur. Quae exempla, utrum refellendi an prohandi adscripta sint Nitiοni, non multum pertinet ad hunc quaestionem. Auctor enim, eum Statuisset hanc legem, ne in eis quidem debuit uti Superlatione exemplis, quibus refellendi ornavit rationem. Neglexit legem in nonnullis quoque exemplis confirmandi adistetis rationi. Nuetor non satis perspicit, quid valeant leges, quas ipse Statuerit. Praeterea ratio liuius loci similis non invenitur in ceteris libris

39쪽

De usu verborum.

Non significatur hoc verbo refellendi ratio nisi in libro qui illo.

libris Topicorum non invenitur, Oum in his Coasio adhibi iiii vocis illius non tinus si duin tinni in quinio. is, qui problema ponit in quinto libro saepius vocatur so 2 p. 2 l si h A P. , p. li, a N. 23. , , p. li p. ii 2 ib. IV. i. : b d p.ra A C. , p. L; in T. 33 p. libi a I 83. o purii Cipium omnino non est apud Aristoliri tui terminus technisius Exstat in exemplis suinii libri et et in sic risio tiriles aliter i. e. brevius, exempla solet Prosi tam,

ad inducenda exempla nullam vocem nisi et os adhibet in Topicisit in ceteris libris Organi3. 'i In nonnullis exemplis libri quinti eandem vim habet atque et E participium 8 tela suo: c. 3 p. 13 IJ 12. b. 333. Quod quami suam in organo exstat bis Anal pr. I, 31 p. ad bra 2 Anal post. l. i, p. id bo33, non invenitur in celeris libris Topicorum. o 8 et 2 etc. Idom significat in libro quinto atque etcri tela evoc). quod exstat V, 2 p. 2bl 26 p. 13, 8. o. s. b. c. 3 p. 3i ad si ni p. 32 an Ib c d p. 132 31 p. 33 3 o D p. 3daris, i , , a s 2 28. o. u. 138 3o. Saepius legitur partieipium cinos quam . Tetet apud AriStotelem, veluti Top. VI, I p. id T 3 c. II p. lis ara VIII, I p. ab ara c. 2 p. ibi a 3b. Quibus locis

in lus exhibet codex nocet. Sed omnino dubium est, an triet in Peioris libris Topicorum legendum sit, cum omnibus locis, quibus sexstata Tetc. nonnulli codices exhibeant triob: II, 2 p. los osv κεχρωσμ evo a Tet et 1otκcura e TQ CPf

40쪽

vocabulorum et i cc et totλLRTtRec. apud AriStotelem VOX tochth et Accambi rua est Altera notione Aristoteles ariem dialectiomii significat solam, de qua libris agit Topicorum mano vocabuli potestatem desinitI, I p. io a i , cum dicit tαλεκτηκ Ec 3 tyn et . lGAE e cuboctii cu Aho i cseuoc, i. e. dialectica ea est Conolusii . quam conficimus e Senientiis probabilibus, non e veris et primis. quibus sit Te Astitet sive demonstratio, suam nos apodiuit solbi Boweis' appellamus) mane Vocis ratαλεκTtRec notionem 'OOPI aurum artiorem Altera notione Aristoteles significat artem logicam, quoui vocant universam et quam libris Organi tractat. iano notionsem appellemus latiorem. 3οcuiatem o tκEc Semper eundem vim habPi. quam latior notio vocis ratethsRettκccta nunquam 'o t. Ec idem luique notio artior vocis dialectici nisi in libro quinto, nunqua ii eandem vim labet quam duethsettκcc Quod probare Conemur. iV. I id est problema logicum, de quo disputetur secundum istulariis dialecticae Topicis tractatae Comparativus igitur signi sie: i aptius ud disputandum'. Aristoteles tria genera problematum es, dicit os I, id p. ID Lb is ceteti sic unio Te pineti a v ω pGTEGE καὶ ω et poli AAp. Tto liapA ptet Aetlκα poet etsi a fet i, se stat et , α δὲ λ: ηκα ) Secundum hanc rationem probliui PS As toetapora, quod magi legibus artis logicae quam rationibariis physicae et ethicae propriis tractatur. Inde apparet colparativum quoque pecture ad notionem verbi Atαλεκτtκcc latiorio longe aliud significare atque aptius ad disputandum. Sed dii quispiam a Commentatore quodam illam senientiam, qua quid , irio tκ μ 1tet et declaratur uiliti iam Sse Sed ne lino quidem sientia deleia aliter potest intellegi vox et tκcet, utque illa Seniet osten litur. Sed ceteros locos percenseamus Aristoteliosis, qui OxSini o etc. Primos afferamus Topicorum I id p. lo,b is, ii supra Commemoravimus. Ubi logica problemata opponuntur phy, et ethicis. mune usum ad notionem spectare luitorem i. e. nil

versam ariem logicam in promptu est ouod nisi ita sese habe, i. analytica problemata essent seclusa, idquod fieri nequit iloci ratione.)Alterius loci Topicorum aliquam habet difficultatem interpytatio. Legimus enim VIII, I p. si,2 2 sta te v

notest, cum lio libro usus ipse artis dialecticae tractetur Iloo non ita esse apparebit ex his Aristoteles VIII, 2 p. l62bra doseis argumentationibus, quibuS Verum e sal Sis Concluditur quae vocatur deducti ad absurdum, agit Ubi dicit et tias cubet sta 3 et ψευδω Tepetiveettat, et X ATituri mpe is tr AA2ωv, et et ps ovietet . poeta pov. Quod referendum S ad Anal. r. It 2 p. IIJ, i

et ec, et mi ob toet . Ac meti tin) Inde apparet deductionem adubsurdum non solum arti dialecticae, Sed etiam analyticae esse rationem. Sed maximi momenti est ad hanc quaestionem discep

EI 1ε eto Eburacetos ob Ieteti ruis se Letbvietai v. opertissime Ari- toteles hi adhiberi vetat deductionem ad absurdum in dispui n-lionibus. Quod non faceret, is VIII, 2 in animo habere artem lialecticam solam, de qua agit Topicis Praeterea VIII l oppotitur consilusioni logicae MAAo tet 1E: φαυλoc Sed ConcluSi Pruvii, litae acta est e rebus veris, non probabilibus, opponi nequit con- lusioni secundum leges Topisiorum consectae Talis enim con-lii si nequit consio in disputatione. In qua nemo potest uti pro-iositionibus non probabilibus, cum nisi eis, quae probavi alter, inanino nequeat consiludi Itaque hae quoque re apertum sit oeshocppositum esse notioni verbi cocksκet Rec latiori, cuius potestatem