장음표시 사용
21쪽
si comprobatum si e argumentationes linius libri non indi nas esse, suas Aristoteli ascribamus et disputandi Pnu OSSe repetendam ex ration tirones imbue udi Sed si lice ea suo sue respice te sua li sis s. de duabu illis ibolli sormis dixi me alio loco demonstrati ruisi e Sse, eo modi inter Se Cimiungendae esse mihi Vidinitur illae et liae summae v lmiemus ieripateticos li- suantosos Aristotelis mortem acrius Abudium ii illaeas se in ,hilosophia nafurali, id piod constat de Sirahonis physici schola, ita pie suaesivisse libidio Porum, silis, hilosos,hi auditionibus his de rebus habitis interfuissent. At duos retilierisse, alterum bimum ci), alterum maliam ty), et sui tenui retracta AS sorniam exEnil, ita
2 quo etsi nihil de vero Socrate concludi potest, tanuhoe eerte illio dixi, comprobatur: vine omnino temporibi illis morem breviter notis dicta tenendi et retraetandi coni harum annosationum nonnulla suidem suamVis Piraetas in Socraticorum libros transisse verisimile sit, si nobi Scum res tutamus, suant idos lihilosol,lios interfueri hin libris, sitibus de Sociabis liraecelitis agerehur, Phiam Sermoni genus magistri conservari et imitando effingi et Aeschines ,raecis iue iudatus est antii suis suidem
is mi uiribus, is uod hoe ASP asSecutus is uin etiam eranti sui diceren iliabigos eius conscriptos esse ab iliso Foerate de Xenolihonte suo summota est line i sunPStio a suibusdam sui dicereii etiamnunc in illius seri libis Videre nos liosse ib)ctrinas, suas gradat, iraPi et ita a Socrate de Virtus datas Mem. IIJ, si sine rem librorum liarum recte inhe exisse et irofecto hoc mihi multuni videtur valere niam nobi liPI SUB Panaus e iam ha iussicissima res, is DamVis tertiori ni i RSri CeltiSsset, is uo erat alieno a lihilosol,liorum rationseanimo, memoria inde ab iuvenhiate usisue in eam Pha-tiem, in libros de eis seris,serit, tenuisse e lita hos gi noS, cum Silectamia in memoria Suessul, irum luemvis Virum idushrem et magniam, sui milli ire modo litterasilocuerit, cogi nos dico ut sufemias auditores non
uti telia sunt etsi non eodi in iure ad Aliam tuo sue rem demonstrandani lio loco uti Chi appelli enim nuper i Aroh ivd i est li. i. Philos XVII, 32o nixus Dionysii loe liuodam . de ei ne harinaekige Re visiongarbei Plato liber spine christen bis usi inen et Zie .lahren undeutet ' lioque ilia doeentur, dassi leni Alterium selbrum die Tatfache einer eingehende und emsinen berat bellian vo Platos christen durch lin et brum nichiunbehannibar aeriter inquirebat locos, sui postea inserti et letractati essent, sed parum stantionis adhibuit, cum ex 'heaeteti initio eoncluset it in elcher anileien eis halte Plato besseri iebon lim gemaeliten ZusatZe de Verbesserungen Im Ur-spriin lichen Tex bildlieli hegeichnen honnen, vis te Pr Nielurch de Mund de Enhleides liter undeutet y f. Diel, Phuburi Nomm. d. Didymu Zu Demosth. erol. Isod i. XXXI.
22쪽
solum in schola eius deSCHpSiSSe orationis nites, Si dPOS mortem Iuo sue Praeceptoris Peram dedisse, ait quam Plurimum doctrinae, suam docuisset, posteritatifraderetur hoc fecerunt Lutheri auditores fruantite IIegelii et multorum aliorum, ne pie Credendi m stillis antii suifahis temporibus, de suibus o luim Ir, Pini his suidem in rebus licet plane Comparare cum PitPS aetate. rem UiSSP aliam. Scio hoc Xenophontis fudium Phiam clari verbis confirmari a Laertio Diogene II d κα γρατο ν'oσημειωσάμενο ια λεγομεν εἰ ἀνθρω'ον ήγαγεν. Illiniuerunt, sui tacti graphiae inventionem inde Xenophonti attribuerent. At ne suo hoc inest in voce Laertiit 'OG μει--σ, αι suo es privabim commentarios iii codicillos referre ne ibi ipsa narratio historiae fidi nititui . immo Memorabilia non nullis iam fideliter i x Foeratis ore excepta esse videbantur, ut aliter nisi iii ratione id expliCare non Uderont. ut tergunSimia nobis Aristotelis physio II editum esse a peripateficis discipulis stilli,sophi, si Aristo, telem ipsum Cimii operam dedisse Servandis Platoni ,
Xenocrate, peUSis,po, ΗPStineo. Praclide. pauca hi de rebus suo dolemus constans ' sed inde ab Aristieris aetate usi suo ad exitum Philosophorum scholarulnon dubitam est, sui litterarum i suae in scholis fratari Soli bant, tota ratio exstru in uerit in adnotandi et commentandis professorum adnotationibus idem valide solio rhetoricis Graecis Atheniensibus ris hodiis: rutilue Ciceronem suo sue in libris reliPhoriol
li hane ad rem f. ea suae Dieis polieodectis rhetoli diei in libello de Arist. Rhetor. l. Il Abh. d. Akademi Beri in I 886. p. l.
Philebum nobis Ma forma tradita sunt, ut dubium non sic descripta esse tironibus, lui inberesSenti Tympiodori soliolis Platonicis aesturati BUSse suo liaei praesasionibus voluminis XVIII commentariorum
Abuit, in hos capi in discis,latus libium digessis similii 'do res se habet de Eliaci commentariis in Port,hyrii agogen et in Aristotelis CategoriaS.
23쪽
Natii sum Ernestus riderieus Gulielmus Otto Nossm: ii Eerolini a prael saee LXXX Id dan pntre Ottone architello matre Anna e gente, anisi confesSion addi eiu Sum viii, inelieae scholis privati elementis imbutus inde ab anno X lDymnasium ire suentavi Beroti nen, quod nomen duxit uti Henrie prinPipe autumno anni I muturitatis testimonio si
structus ubivium utinae matri BerolinenRis numerum resiPPili sum vere Ne tuentis anni eidelbergam me Pontuli utati autumno eiusdem anni proseotus sum Gottingam vere an m
M 'M Eerolintim redii et ivini lue per Semestria uiti univit, tuti ei ve fui velitatis interfui prosi doce. Heidelhergens iii in Aschassenburg, Braune de Dulin, Henset Hettner,inhi tolli. Vossier; lottingensium: Heyne Leo, Roethe, ent Zel l P linensium: De,sau. Dieis, Dilthey, Harnuck. Pinge. Plu HirsPhselii Lus on Simmel, et nardus Muncti Paulsen. Boetii. E. Selimidi . . Schulχe culileia de WilamowitZ-Mollendo ist. suibus omnibus quae ruti debetur a me refertur Gottingens, philologici proseminorii sodalis ordinarius sui unum Seme, . BerotinenSis iunituor gemestria, suorum tria primi sui diei ierit Sus et unum senior Perotinensis seminarii exercritationil philologicis per duo semestri interfui. ottingensis germunproseminarii exercitationibus interfui unum emestre, totidi Berotinensi, proseminarii germanici atque totidem Semino ad exercitationes philoSophas me admiSit per unum SPIDE Ilenset, per quattuor Asson praetere interfui exercitationi , de Mammatica Indica, Graeco Latina factis, epigraphistis histi CiS paedagogicis examen Pri, saeuitate docendi die bimensis Decembris D ni MC HV examen rigororum una die lniensis Murii Nuperavi.
ARISTOTELIS TOPICORUM LIBRO QUINTO
QUAM AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE LIPSIENSI RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT
TYPIS EXPRESSIT F. A. BROCΚHAUSMC. VIII
24쪽
RETTULERUNT AD ORDINIS PHILOLOGOS DE HAC DISSERTATIONE R. EIN ZE BETΗELIPSIA D. VI M. DEC. A. MCMVII. PRO CANCELLARIOSTIEDA.
25쪽
roximis temporibus viri docii Aristotelis Tos,icorum libris raro peram studiumque navaverunt. os ea de causa videntur illi quasi neglexisse, quod arbitrabantur non magnos ut ita dicum, si iacius se capturos esse ex illis studiis. Accedii, quod res Topicis tractatae non ita magni aestimantur. Etenim eis non de vero sed do verisimili agitur, etsi ad illud indagandum aliquid valent Topica. 3Duibus rebus auctoritas illorum levari videtur. Sed aliis de causisi quidem oenseo digna esse Topica quae accuratius inspiciantur. Ac primum quidem colloCanda sun inter eos libros, quos Aristoteles Composuit primos Ouamquam hoc non magni nolo Tum nequit lubitari, quin ea composuerit Aristoteles ipse. Quod apparet elota Topicorum natura et e libri noni ' capite tricesimo quartoli l8na 3 sqq. to enim loco Aristoteles apertissime ostendit, quam rationem viamque secutus Topica Sophisticosque elenolios composuerit. Accedit, quod hoc opere de arte disputandi agitur primo. Cuius artis praeceptores, qui fuerint ante Se non ratione a via Aristoteles narrat' discipulos ea imbuisse, sed seriem quandam eXemplorum eis tradidisse. Quae cum ita sint, multa disci possunte Topicis, quae ad hanc artem spectant et ad eius genera. 3Platonis quoque perspiciendae arti dialecticae usui esse arbitror Aristotelis Topica ouamquam de his quaestionibu non sumuS
26쪽
quae ad ipsa Topica pertineant. Veluti animum advertimus in librum quintum observatione adductiairchmanni oui dicit os. Erlauserungen Euroopi de Aristoteles, Philos Bibl. vol. XC 1883J, pag. 6 adn. ab): Maxwir hier bald emerken das der Stil in diesem V. Buch erheblich gege de de frithere Bucher stiret; infache Gedanken und Regel merde mi einer eti-schmeifigkeit und Schwernalligkeit vorgetragen, melche gegenuberdem fons liberaus undige Stil de Aristoteles audierordentitoliaumalit dies eigi sicli schon hier c. 2 und ielit sic durcii das gange Buch fori aucti selbs die Gedanhen in ostio trivial, assman Mithe at dieses Buch ais die eigene Arbeti de Aristotele anguerhennen indesse is ei solcher Zwella bissetet vo ketneni
Κommentator rhoben morden. 3 Accuratius non agit de hac re. Perpendentes librum quintum brevi tempore invenimu ea re, quam Κlachmannus commemorat, non sola differre uno librum a ceteris. sed etiam rationem singulorum locorum alienam esse ab Aristotelicii. Itaque nobis persuasum est quintum librum non ab Aristotele ipso
De delinitione notionis proprii.
Aristoteles, quid sit thios, desinitI, 5 p. io2 a s 8 cun dicit
Duo qua de causa nolit haberi pro proprio, e tota ratione Aristotelis facile intellegitur. Agit enim de proprio et de genere im-l,rimis definitionis gratia. 3 Ad definitionem vero constituendam
rore et poc et thio speetat minime, quoniam utrumque prorSusillienum est a natura definitionis Aristoteles igitur apertissimellegat tribuendam esse his generibus vim prοprii ouae cum ita Sint, non intellegimus, qua de causa primo capite libri quintit p. 28 16 sqq. de his ipsis generibus accurati v agatur. Praeterea V, 3 p. IIIJ si denuo in censum vocat et sub noet L 3tov
iesie apparet ex eis, quae sequuntur Firmat enim auctor hanc
27쪽
Proprium ponitur, quod rei Semper inest, sed semper nihil aliud proprium est nisi hoc, idquod apertissime dicit Aristoteles i. s. s.
Non quod omne proprium appellare Solent, Cum rei Semper insit sed id, quod rei soli et necesSari in PSt, re veru Proprium est. Sed pergit auctor v. I habete po δε αδηλCC GT A topiciet: SI cca et usu i 3tora ei curiaeto Tetraett. Ne hoc quidem probari potest. Etenim si quis non addit se disiere et bura tu dul tum non es i.
quin vere proprium Significare velii. Itaque hic locus repugna idosin ilioni proprii I, A consiliuiae. Ad hanc desinitionem non respiciunt plerique loci capiti
secundi et tertii. Ouibus quaeritur, utrum, et cor i. e. reo te pOSi tum sit proprium necne, quam uilonem omnino non PSS ProbBndii ni alio loco videbimus. a iura proprii his locis prorsus neglegitur. Cum plerumque Pu quit ei pruPScribuni ur, non minus valeant ad cetera genera problematum quam ad proprium. Neluti quaeritui V, 2 p. lII 2, 1' Tuto pila toTipti, vωὴ . . o TZρω SOT
Quae non minore ni habeni vim ad genus et desinitioni iii
Desinitionem proprii his omnibus locis in animo non absti
Liber quintus dividitur in partes duas, quarum alterario 2 3
quaeritu , quomodo ConStituendum sit proprium, ut etho i. e. TOCii
etati, putete ov). Appuret illam partem ad Verba ), hanc ad res spectare. Similem quandam diviSionem exhibet liber Sextus, quo, de lesinitione ogitur Ranc quaestionem Aristoteles dividit in quinquo paries of VI, 1 p. a 32 a 2 T c d Tepi Tovet opobet suis. TZ cl18pS et ivTi GT vj, quurum quini quaeritur, uirum desinitio ocius it posita necne cf. VI, I p. 32 3 AOLITE p pS .ivet, p v, p. M N pleteteti). o aliquam vim habet ad delinitionem constituendam. Ea enim Oomplura Complectitur Verbatos . VI, i p. 13 3 28 Detera picem , et i stet eth dvo et duet et CA et seos C po G TELI) iiu tu eum recte positam esse interest. Praeterea magni momenti est definitionem reo te proluidni esse, quod, si definiti non reo te postia PSi, quantum ad verba, alia quaedam est desinitio, cuius verba meliui sunt Pleuia. thim autem rei non plus quam una desinitio esse WisSit satis Simmonstrarenti uni delinitionem resilius positam esse, quanium ud Verba ut prior delinitio refellatur. - Longe aliter res sese habet in proprio oli Stituendo. Proprium non , omphiribus notionibus Constare solet, ut definitio, sed ex uno. Itaque Plerumque eadem quaeritur rutione, ut est tene Sit propriuin positum aut sitne i ii in rei
Prοprium, quod ConStitutum est. Accedit alia causa. Proprium iton est pars definitionis, sicut genus, sed qualitas, ut ita dicam. Uuae Componitur e genere et disserenitis. Neeesse autem Stad desinitionem constituondam genus et disserentias Semper et neeessario praedicari de re sol a. o modo delinitio propria est lMi.' Itaque e tota Aristotelis ratione satis si exponere in quinto libro, quaenanti ges Sint observandae, ut id, quod ponitur, omnino Sit proprium rei, verba recte posita esse huius quaestionis non multum interest ouod erat tractandum e loco, quo de ipsa desinitione agebatur hoc sui doni socii Aristoteles. Denique interrο-etundum est, cur, quoniam in proprio de verbi ponendi agatur, non stat hoc in gPnere, accidenti ira Ciandis, quippe quaeriten ad desinitionem sint res serenda ouod imprimis mirum est in genere. suius ratio cum proprii arte coniungenda est hi, praeSeriim Cum i de genere Pt de proprio raro quaseratur in disputationibus cf.
28쪽
hoc quidem omittendum est saepius cum disputaretur de accidente, magis in secundo libro occasio erat data quaerendi, utrunt recie SSet positum accidens necne, sed ne in hoc quidem libro exstat ea quaestio.
Notione et olet picacet et Aristoteles ita utitur VI, i, ut eant quasi novam videatur inducere. Legimus enim VI, I p. 13s ara
EiS, quae Sequuntur, accuratius explicat, qua de cauSa opus sit hoc quoque in censum vosiari, cum disii petora et oettos Tot cet
es uide Getepora, erit IetpAetic petω et Tept ouet g et Tept Retuo veetet Mirum esse censeo, Si Aristoteles quinto libro peracto ii quo Pandem partem quaestionis tractavisset hoc loco disieret, uetide causa de hae ipsa re sibi esset agendum, cum id non fecisset
illο Quo, quid ista quaestio sibi vellet, magis opus erat explicat quam VI, Si Aristoteles ipse egisset in quinto libro de proprii
recte constituendo, notionem et lac non induxisset VI l novam. Verisimile est eum, qui composuit librum quintum, neque proprineque Mesinitionis matura satis perspecta reationem clibri texi secutum esse, idquod ex ullis quoque rebu apparet. IIaeo libri quinti dispositio non est probanda, Cum muleοrum locorum, quibus de verbis agi significetur, omnino non verba sed ad res spectent. Quos examinemu SingulOS. V, 2 p. 12s bra postulatur, ut proprium ponatur per notiol
V, 2 p. id a I legimus sententiam refelli, si saepius derii proprio sit dictum Thaovακt a petietet . et ethethri et thliij. Quo
non utre Spectare Constedimus. Neque vero omittendum Pst Aristotelem VI, I p. ldo brii de hac re agere non eo loco, quo Stendit quibus rebus obscurior fiat desinitiin idquod habemus V 2- sed
quo demonstrat non plura eSSe dicenda in desinitione, quam necesse sit, quod magi probandum SSe en SemuS.
V, 3 p. 13 bra proprium recte positum esse negatur, si ipsa res adhibetur in proprio constituendo sive res, quae ei subiecta
sest, i. e. SpecieS, Cuiu genu ea re PSt, cuius proprium explieatur.
Dui locus ad verba referri nequit. A primum quidem Aristoteles
ipse in libro sexto c. dis id arai non agit de hoc loco in eis
capitibus, quae ad Verba spectant. Sed omnino illud proprium lion est. Etenim si proprium rei ponitur, quod re quaedam est speciem id quod sit in exemplo refellendi rationi adiecto et os ex
eLTα ζωou 3to ouctet fiet a dcc Gettv vetportoc, p. 13 a d - hoc non dici potest de re sola, sed de omnibus generibus, quibus ipsa res est subiecta. Itaque illa notio non est propria rei. Firmattiano legem auctor, cum negat notiorem esse rem quam ipSam et Cum ostendit ea, quae Subiecta sunt rei, posteriora esse rei. ' Ne hoc quidem si accipimus, probare possumus uno locum recte vindicari parti ad verba spesitanti. V, 3 p. 13Larii proprium non recte explicatum esse legimuS, e et laevi et Tetps tela evoc 3tora Teδωκεv, EXA Tobeto, e tv ETet Toetela vi biov. Quem locum ambiguum esse censet at illius.' Neque nim idem esse, utrum pro proprio Sumptum Sit et larii et Tetpe- cis avo si quod aliquando omnino non praedicetur de eo, uiust roprietas constituatur an tu clxave noete p. ii thtora id quod aliquando non sit proprium, quamquam Semper de eo praedicari POSSiti. o concedimus. Sed quaerendum est, num hi locus uel verba spectet. Si intellegimus refellendum esse id, quod aliquando omnino non praedioatur, hoc referendum esse ad verba Mncedi nequit. Nam si quid aliquando non inest rei, non esti rοprium, quoniam non cum re reciprocatur. Sin autem intelle inius id refelli, quod aliquando non St Proprium, quamquam, Amper rei inest, negandum est hoc sieri poSSe, niSi id, quod prο-Prium ponitur, aliquando non de re sola praedicatur. Sed ne hoc
luidem proprium est. Ipse enim dicit Aristoteles I, A p. lo a 22
29쪽
centur idem, non intellegimus. Cum luin uterquo ad res Pecti t. dubium non it.
V, 3 p. IIIJ D. Uui locus coniungendus Si Cum eo, qui praecedit. Negatur enim proprium reoie SSe positum, quod nullo proprium sit nisi explicetur hoc uno proprium PSSe. Non opus legi demonstrare quis de Onus lacte ruit referri nequeat ad vertia. eum ad hunc locum idem valeat atque ad illum. Sed quaerendum est, quid hic loeus omnino sibi velit Mirum enim est, tibi omnino disgeratur debo quod nisi praesenti tempore propritanidaon St. Cum V. I p. hyrii A legamus Taph δὲ τω ἀεὶ καὶ et 'etuet ISCil. 3 ora dicetωvba dato petiete ob Itaque ad hoe ei proprii omnes liliri quinii pertinent loci ouae cum ita sint.
locu omnino Supervaeuneus St. Non resite an legem firmi i auctorem demonstravimus pag. PSq. dui cum uno locum O l-
poneret, in animo videtur habuisse, quod scriptum est Iob p. io li
ibis T ieestetit Exemplum exhibet uterque locus fere idem id u-de re Si omnino erat acturus, idquod non vidi iur in ani shabuisse V, I p. 2 Larad, - non debuit confundere o cum Flοcis, qui ad id pertinent, quod Semper atque necOSSuri P prium St. V. 3 p. 3IJ Ii quaeritur si et epos V 3tetv ἀπέδωκευ. DPgut o probandum esse auctor, cum desinitio significet et et ia boti. Sed quid hoc ad verba Ipse dicit Aristoteles I, is p. lo i
De probandi et refellendi ratione.
Alii ero ruciatur probandi ei resollendi ratio in libro quia utque in celeris libris Ouod ut demonstremus pauca nobis milpraemittendi de usu ariis dialeelicae Paries suscipiunt dispul iionis duo homines, qui ad sinem' quendam disputant, quadanire. - Quorum alter proponii qua de re agatur, Cum alterum interrogat, Sed ita, ut alteri nihil sit respondendum nisi ita aui minime'. Ubi alter respondit sententia pronuntiata ei defendenda est Alter, qui interrogat, ei S, quae placuerunt respondenii, ad syllogismum perficiendum utitur propositionibus quibus probare conatur priuaum illam Senientium respondente MCCopiam salsam esse. In libris Topicorum Aristoteles tradit, quibus legibus obsorvatis recte disputari possit. iocos ita trucini, ut doceat, quemadmodum eis haec sententia probetur, illa refellatur Iacit limo autem intellegitur plures locos utiles esse ad refellendas quam ad probandas sententias, quoniam permultis locis demonstrari pot-
sententiam aliqua ex parte SSe rectum, nequit ostendere eam prorsus esse aecipiendam, idquod necesse Si, ut udVersarius on-Pedere Cogatur sese convisitum esse. ua de re Aristo ii los uetit
VI l lis ibi a 23 sqq., luantum ad desinitiοnem, genuS. Proprium. necidens. Duo loe apparet exceptis eis, quae ab accidente ' pro-lieissiuntur genera Sententiarum omnia muli, sacilius redarguit suam confirmari quod Aristoteles in locis expiloandis non neg-l dixit locum enim nunquam ad Oonfirmandi rationem utilem esse licit, nisi eo demonstrari potest sententiam ex omnibus partibus i sse rectam. Non dicit in ceteris libris sententiam devin quams,osuit observata accipiendam esse quantum ad hoc' κατα ouetoi
bl quod permultis exstat locis libri quinti Ista ratio, quam non situ illis in disputando, in promptu est. Etenim si hoc modo probari Conatur, Sententia examinanda est omnibus artis dialecticae legibus adhibitis riduod si actum est, nondum probata Si Sententia, quia lubitari potest, in omnes illae leges sussiciant ad hoc ab usuilisputandi hanc apparet abhorrere rationem. Nihil igitur vale ad artem dialecticam sententiam probari aliqua ex parie. Sed sicuratius rationem libri quinti percenseamus. Iu in libro omnis loci ultera pars ad refutandam, altera ad confirmandam pestia Senienti in paucis locis exceptis ii, quibus ipsa natura loci alia quaedam
30쪽
poscitur ratio Capitis secundi et tertii, quae ad verba pertinent, ne unus quidem locus idoneus St, quo demonstretur propriuin recte esse positum, itaque adscribitur confirmandi rationi et sententiae exempli gratia adiectaebetet laetueto Quod exstat
V, 2 p. 2 b d 2 p. 3 ans. 3. 26 2 b i. s. o. l. M. 36, 3 p. 13i a T. o. 22. 2 b i. 3. 16 32 36 p. 32 i. 8. 18. 21. Quibus capitibus libri quinti opponantur libri sexti co 2 et t. quibus similiter quaeritur, rectene sit explicata desinitio. Nihil
dicitur in his capitibus de confirmandi ratione, etet oueto, quod illa capita exhibent saepissime, invenitur nusquam. Praeter plegimus V, 2 p. 12 b d et oti α καλω κατα oueto Sip.Svo 3tos quod spectat ad legem, quae praecedit), τω- α καTασκε)αστηκω TETω To καλω o p ε κατα oueto xcvo o X TAMc Zetiovet voT καλωc. A primum quidem propari nequit hoc vindicari e loci Solis, qui a proprio proficiscantur, cum permultis alii ceti' rorum librorum nihil possit demonstrari nisi sententiam aliqua iri parte SSe rectum. Praeterea mirum esse existimo quod in illi capitibus ne unus quidem invenitur locus, quo probari possit prire prium omninο απλωc eSSe recie explicatum, quamquam ipse dic Ructor UU Thoc a eo si tu et Rethoc. ' Quod haud scio an is, i conscripsit librum quintum, quodammodo conetur emendare di tenim ad p. I 32 a d L α απλω - α ασκευα avete T hoc et
locos, quibus Simpliciter demonstretur proprium reote explicatu iESSE, BOSdem SSe utque eos, quibus ostendatur id, quod praed Cutum Sit, omnino proprium Sse rei. Ηοo quoque salsum est . Aristotelis ratione. Etenim, cum in promptu Sit et M Re Fcera Spectare ad Verba et o res hoc fieri potest ut res careant ossea
sione, sium verba non recte sint posita. o ipsum Aristoteles in
animo habet, quod dicit VI, I p. 13s de eadem re pαο p
aliquid proprium,SSe rei cuiusdam, nunquam a verbis proficiscitur, idquod abhorret ab omni disputandi ratione, sed a rebus. Si loci illi, quos commemorat auctor p. 32, 2 re vera eidem essent,
prorSu SuperVacanea Ssent eo 2 et 3. Illa ratio nullo loco exstat Topicorum. In Sexto quoque libro ea, quae pertinent ad verba, asiourati SSime Seiunguntur ab eiS, quae ad reS, neque Confunduntur duae illae quaestiones, quod sit , d p. l32 arad. IIano sententiam ut adderet, is, qui librum composuit quintum, adductus est, cum intellegeret id, quod oppositum Sset notioni Retetet suetos Scit Ocnλoc, CL V, 2 p. 12si 2b, locum non habere in capitibus ad verba spectantibus 2 33. Auctor fere omnes locos adhibet adeon sirmandi rationem et ad refellendi. Ne in posteriore quidem parterio d-s deest illud stet lacueto Veluti legimus V A p. 3 i id obni pratv σεχαζ κατα oueto et i 3tovj.
Plerumque altera parte omnis loci, qui ad probandi rationem valet, nihil exponitur nisi offendi non posse in proprio, si illa lex rit observata, quae altera parte tradii est. Cum autem illa lege Saepissime non possit demonstrari thesin ex omnibus partibus Sse probandam, additur cetera obServari nesiesse esse, quibus mi SSiSproprium Constitui nequeat. Ab Aristotele nunquam additur simile quid in ceteris libris Topicorum. Etenim si probatum Si Sententiam esse accipiendam, quantum ad hoo, Saepe probatum est fere nihil, cum cetera omnia nondum sint probata Uuod illustremuS
quidem addere satis est, quia fieri potest, ut non Semper ei attri-huatur id, quod dictum est proprium esse, idquod puS Si, ut revera sit proprium.