장음표시 사용
31쪽
Is infirmam puellam ad Ioeum m Frii V. P. Ioannis De
Britto transtulit. Quae si una conseramus , quis non videat multum illud temporis, quod ante sanationem fuit elapsum, satis superque fuisse, ut Ioanna duodecimum aetatis suae annum egressa esset , ac Proinde menstruorum beneficio malos humores abstergere posset λ56 Haec naturalis sanatio per ejusmodi crisim impetrata clarius liquet si sanationis modum perapietamus , qui Sane instari tuneus minime fuit. Quandoquidem puella quatuor inter dies, uti Testes inquiunt, sana astyaruit. π Sum. ρ. Io6 N. 6. et alibi α Cum autem morbum, de quo agitur, neque ratione suae indolis , neque ratione sui progressus insanabilis probetur , instantanea sanatio ex legis praeceptione demonstranda Prorsus esset.
Set Novi equidem de catamen iis ne verbum quidem Testes proferre. Uerum merito est conjiciendum, eorum mentionem ab iis suisse omissam, vel quod ipsa ne cognita quidem ha huerint, vel quod eorum relationem supervacaneam duxerint. Quae cum ita sint liceat mihi hanc disceptationis partem cum altero ex AA. Suffragantibus ita concludere α Quomodo α ergo , dum aetas catamenta serret, dum nullus ea de suis-- se dicat, dum instantanea desideretur sanatio, miraculum: conclamabimusῖ α 58 Agedum praestat postremum , quod asseritur, miraculum ad
. In positione octavum Instantaneae Sanationis Puellae Filiae Petri & Clementiae ex oppido Vetti vates a nativitate mutae , ¶lyticae. 59 Usque ad septimum aetati/ anntim nee verbum aliquoci pro ferre, puellam nouisse, nee hiami pedem figere ualuisse Ie
stes afflirmant: Siquidem ab ipsa natioitate sine carne, , sl ne Sensu ad femur usque sere mortua utrastiae crura nec mo- ere, nec firmare unquam poterat. Sum. num. O9. N. 7.
S. I. et seq. : Tum a nativitate mutam , & paralyticam illam suisse a Postulatoribus colligitor. o Quando de hisce morbis agitur plura animadvortenda esse prae cipit Benedictus XIV. lib. i. P. i. cast. 32. S. 6. ibi πα Cum in S. R. Congregatione aliqua Sanatio a paralysi pro- π ponitur recensenda inter miracula, non modo status prae-α cedens morbi , & status subsequens persectae Sanationis ,
32쪽
: 9 momentaria sanatio sunt advertenda; & quando asseriturae in morbo non tant m uti otiam , sed etiam sensum misseae deperditum, videndum est quom modo sensus amissio, quiae bus experimentis, quo tempore, num longe a satiatione, α an prope probata sit e verum 8e Physicorum auxilio ea u-α sa morbi ponenda est iu aperto , symptomata . medica ae menta si fuerint exhibita, & qnae fuerint, si exhibita sunt, ae ponderari debent: omnia demum advertenda , ne suspiae candi locus supersit , paralysim ex illis esse, quae natura, α vel arte momento expelli' possunt : Nec secus praescribit quoad loquelae impedimentum di ibid. Cv. to. N. 9. Verumtamen a Testibus medicae scientiae prorsus ignaris tam Parce , ac prope dixerim persunctorie utriusqne morbi status refertur, ut ne eorum quidem causa dignosci queat.In hac igitur morbosae indolis ignoratione , ac probationum inopia morbi utriusque causa derivari satius posse videtur et hu- morali corporis assectione, quae regularem etiam nutritionem . praepodierit. Hinc linguae ad loquendum impotentia . li ingcruribus , ac pedibus congenita extenuatio , atque exilitas. Quae tamen vilia talia non sunt, ut ab iis pueri, dum interim adoleseant , sese eximere nequeant.
a Puellae crura sensu destituta esse dicuntur, sed nullom asserinicit experimentum, quod ejusmodi destitutionem ex docte ina Benedicti JG v. mox relata confirmare debuisset. Quae irca jure suspicamur, puellam loquendi, atque ambulandi potentia non omnino caruisse , sed potius humorum exuberatione , ac nervorum torpedine hane fuisse impeditam, quominus in actum sese eliceret. Quod denique contigit statim, ac aliqua supervenit causa, quae humores congestos disiecerit , ac nervos iamdiu torpentes concitaverit. Uel ipsa sanationis historia id apprime suadet. Aegra enim eo diicitur.
tibi Uenerabilis Ioannes interfectus est, ibique pedibus apprehensa insano prope aestu hue illuc a suis distrahitur, qui
interim clamitant, se eam Delle aiat mortuom , aut Sariam. Exindo saetum prosecto edit, ut vehementi concussione, atque ingenti metu perculsa vel maxime . excitaretur. Iam vero ,
quid non concussiop quid subitus non ossicit timor ad linguam enodandam , ac paralysi in avertendam p S Plura exempla recens et Benedictus XIV. lib. ό. P. . cap.
I. IV. . ex quibus naturalis paralysis sanatio clarissime sit explorata. Idem Cap. ao. Num. 8. exempla profert ab iisdem Physicis , υ Medicis relota de Mutis is Surdis loquelam , G auditum naturaliter recipientibus. Ad extrentiam addit, Stat partium in notis ad observationem S. pag. . .
casias cumulare aliorum qui eae improviso , et Dehementi animi motu eae mulis loquentes facti sunt . . . nec non
quorumdam , qui infantes muti fuerunt, et aetate sa ρω- 4tea sanati clare lociali sunt.
33쪽
79. num. Io. α ibi α Couslat si quidem per animi affectus ita is totum corpus assici , ut repentina etiam alteratione diu mum res etiam impacti, & crassi a sua sede moveantur. Quod is licet omnes animi pas,iones estieere valeant, in metu, &is ira mullo promptius contingit , ut in illo qui ignis metuis paralysim , & artuum torporem excussit. m. o Ex hisce omnibus perspieue patet quom modo naturali vir tute Ioannae sanatio perfici potuerit , quin miraculo suerit
6 Sed alia insuper obsistit exceptio, qnae ad miraculum inficiandum sufficeret. Instantanea narnque sanatio , quam in hisce morbis Benedictus XIV. peculiari quadam animadversione requirit, nullatenus probatur. Eri testimonium lue lentissimum , quod legimus Sum. pag. ilo. n. . 7. S. 4. α QMO facto stetit illa aliquantia lum suis ρedibus , et vertens ossuum cibum petiit, qtiod ad eam diem nunquam fuerat . Post hinc domum redetintes nullo adhibito remedio INTER Os PO DIES non sine ingenti admiratione , G gaudio ibiam ea pedite loquentem, S hue illae deambulantem , hilariterque prosilientem Didim Vs.. α Idem confirmatur I. 7.
ό7 Itaque puella non statim constitit , neque ambulavit, sed ere-eta mynibus stetit aliquantulum suis pedibus. Tum verbuni aliquod emisit , quod Indorum idio male sortassis ad cibum petendiam salis fuit. Demum, octo diebus interim labentibus, pedetentim ambulare tutius valuit, & lingua sensi in soluta loquendi iacultatem adepta est. Quis porro in hujusmodi sa-Clo non adverterii naturam vires suas exerentem , ut Pue
lae sanationem pantatim perficeret 8 8 Quamquam quid plura persequar Θ Perspicuum oppido argu
mentum suppetit , quod rem omnem absolvere videtur. Morbus olerque , quo Ioanne laboravit , natura in anabilis non erat. Quapropter instantaneae sanationis probatione necesse cum primis es Aet. Ciam a Diem ex Causae actis ejusmodi eaetremum
demonstrari nullatenus. possit , protecto si legis praescriplo di ligenter obsequi velimus miraeulum rejici omnino debet. is Quibus ita se habentibus, disceptationem hanc nostram jam
Go Quae hactenus de hisce quatuor sanationibus disseruimus , luculenter ostendere videntur miraculo eas adsciscendas non esse. Quod si quaevis dubitatio ad miraculum excludendum sus-scἴl , equidem non video quomodo adprobari queant adsera a mir cuia , quae nulla fide dignis Testibus connituntur , qaaeque iis carent eaetremis ad eorum probationem notissimo iure requisitis. sit Interim vero, ne in hisce causis sane gravissimis minus con sulto agere videamur , prudens A A. sus agantium consilio
34쪽
exigit , ut probus seligatur medicae scientiae Ductor , qui Periti munere langens conquisitam in Ophi di agnos im reserat , naturae vires expendat , neque huius ηssuetam tant m ratio. nem , sed anomalias quoque accurate dispiciat, priusquam certam animi sui sententiam ingenue patefaciat. Quae dicta sint sub censura, sal o die.
ANDREAS MARIA FRATTINI SAC. CONSIST. ADV. ET SANCTAE FIDEI PROMOTOR '
36쪽
SACERDOTIS PROFESSI S0CIETATIS IESU
AD NOVISSIMAS ANIMADUERSIO VES
R. P. FIDEI PILOmOTORIS SUPER DUBIO
An constet de Martyris D eausa Martyrii; nee non de Signis seu Miraeulis in easti G ad Qeetum de quo agitur.
a ahente seeulo XUII. Uen. Servos Dei Ioannes de Britto Sacerdos Professus e Societate Iesu , Ulysippone nobilissimo genere natus , post plurimos exantlatos labores in Madurensi Missione , ad quam se contulerat succensus Zelo propagandae Christianae Religionis apud infideles illas gentes ; post plura hominum millia a se sacro baptismatis sonte expiata ,
37쪽
sraelus assiduis pertamnis , careeribus, suppliciis & exilio mul clatus , tandem a Maravarum Regulo comprehensus, mullisqne 'udibriis poenisque assectus die quarta Februarii annii 69o capitis sententia damnatus est ; atque ita illustri sanguinis testimonio eam fidem confirmavit , quam verbi Dei. praedicatione , virtutum exemplo , & mirabilibus etiam signis dilataverat . Quam coelo gratissima esset invicti Martyris constantia , Deus ipse patratis ad ejus intercessionem pluribus , iisque illustribus Miraculis , declaravit , ut videre est in Summario primae Positionis. I Fama autem tum Martyrii , tum Miraculorum adeo pervolgata est, alque ita constans & inconcussa penes illas orientis regiones perseveravit, ut hoc etiam tempore floreat , & in dies magis augeatur . Qua in re testimonium habemas Illustris s. D. Alexit Cha non Episcopi Tomassensis & Uica rii Apostolici Madurensis , qui in suis ad Sanctitatem Uestram litteris affirmat, memoriam Vener. Servi Dei adhue in benedictione esse , utpote qOi ab omnibus , & ipsis eliam ethnicis tamquam Martyr habeatur . Nec minoris ponderis sunt probationes , quae ad confirmandam relevantiam Μartylii & Miraculoriam asperuntur . Ut enim tincemus de iis qui testantur ab a aditu immediato a videntibus, plures sunt lestes de visu & facto proprio, quorum alii deponunt de captura , alii de suppliciis , de sententia, de actu ipso mortis, omnesqiae sunt viri probi & ex alte statione Iudicum delegatorum omni exceptione maiores , inter quos numerantor etiam fortissimi Consessorps , qui lana cum V. S. Dei capti sunt & poetiis assecli . Ex quibris omnibus tam plena & euidens exurgit probatio, Di non diffiteamur repetere, quod in praecedenti Positione anteeessores nostri asserere non dubitarunt , nullam scilicet Martyrum causam , quae per tot actus probata sit, agitatam. suisse in hac Sacra Congregatione.
. S Nihil itaque ulterius ad eius optatissimo m exitum requiri vi detur, quam insallit,ile Sanctitatis vestrae judicium quod propitium fore confidimias , praesertim sublatis e medio Novissimis Animadversionibus, quas Reverendiss. P. Fidei Promoto P pro munere suo exara ii, ut dilucida ex omni paele veritus
Allato a Reverendiss. P. Promotore . . Reverendissimo P. F. Promolori in re merito gratulati sunt Postulatores in praecedenti Positione . quod ex arcn i vo Urba no S. Congregationis de Propaganda Fide duo egregia documenta sua sponte produxerit, quae lum relevantiam Martyrii, tum nolorieo talem Miracti lorum ven. Servi Dei mirum in modum confir-
38쪽
rnant. Animadoers. num. S. G έ. Quamquam enim holusmodi extra judicialeu attestationes in Causis per viam non cultus procedentibus vim tantum adminiculi habere clicantur,
tamen non videt, testimoni iam praesertim primum, quod est hominis haeretici testantis de eo quod cedit in gloriam Catholicae Religionis, maximum pondus , si recte inspiciatur , habere, quum P eam nec suspicio credulitatis, nec a Tectionis cadere possit, ac proinde sit testimonium ex ore ipsin si nimiet vi clarissimae veritatis expressum. B In hac autem postrema Positione novum aliud doeumentum,neseimus quo loco depromptum, in medicim attulit modernus Reverendisg. P. Fidei Promotor, plane contrarium, quod prima fronte videtor totam .penitus Causam labefactare. I uis vat in primis unum cum altero laniis per conferre. Illud est pars epistolae cujuάdam Ioanni3 Nooi haeretici Batavi; istud pars etiam epistolae cuiusdam Fr. Re nati Franciszalis Cipulati, ut praesertur: quarum prima seripta est die 9. Decem heis an : t 695, ideoque synchrona Omnino Martyrio, ut pota exarata nono mensa, ex quo Servus Dei in odium fidei oecisus est; altera data est die as. Octobris ait: i7 6, scilicet, post annum quinquagesimum ah obitu Servi Dei. Testatur
ille de Martyrio & de Miraculis , tamquam de rebDs in ea regione notissimis & certissimis , quibus omnes illi populi
commoti fidem catholicam susceperunt ; conatur iste itine- mare prohaliones quae ex testium depositionibus exurgunt circa relevantiam Martyrii & Miraculorum. Illo neophytorum pietatem & sortitudinem, qui se sponte martyrio obtulerunt, summis laudibus effert; hic videtur eosdem neophytos tamquam timidos, mendaces, periuros, superstitionibus di comis mentis deditos traducere. Primus , licet Calviniana labe in- se eius ac proinde catholicae religionis, ejusque ministrorum adversarius, nihil tamen nisi temperatum de missionariis catholicis loquitur; alter vero, prout praeserunt eius verba , exulcerati animi propter aliquas fortasse simultates erga eosdem missionarios non levia praebet indicia. Ex qua comparatione iam satis inferre licet, uiri adhibenda fides hae in
re, juxta severiores critices regulas, quas in loco citato late pertractat Benedict. XIV. 6 Caeterum tantum abest, ut allatum documentum , licet spe cie tenus contrarium, Causas obesse possit, ejusque prohationes minima ex parte infirmare , ut non dubitemus asserere ex sacili eius solutione lare ut iurulentior veritas appareat,& totius Causas firmitas magis ac magis roboretur. Sed antequam ad ejus discussionem propius accedamus , ope pretium erit quaedam prae liminaria ad modum historiae praeserre, quae necessaria sunt ad ea, quae postmodum dicturi sumus, confirmanda.
7 Causa Ven. Servi Dei Ioannis de B illo in hae S. Congregatione introducta est eo tempore, quo maxime servehant tum
39쪽
in Indiis tum hie R)mn quaeάtiones de Rii ibas Malabaricis.
Non ignora it sapientissimi Patres, quales hinc inde exortae
si erint controversiae; quis animorum ardor; quae contentiones, quae scripta eliam snerint typis vulgata : neque paritetigriora ut actores ex Utraque parte, quod infirmitati naturae tribuendum est, aliquid humani passos, dum suam quisque sententiam pro conscientia tueretur. In hoc igitur reriam statu & in tanta animorum discrepantia, mirus non est, si ii, qui pro ritibus stabant, enixe contenderint, inane prorsus esse
agi de introcluetione Causae v. Servi Dei eo quod ipse, dum
viveret, aliquot hujusmodi ritibus usus esset. Anno 7ib. proposito Dubio de signanda Commissione , R. P. Pro per. De Lambertinis suas de more animadversiones dedit, qnibus abunde sati laetum est in responsione Postulatorum. Sed quum non pauci ex adverso Urgerent ritus Malabari eos a V . s. Dei adhibitos, contenderentque esse obstativum, Sacra Congregatio, ut hoe penitus removeretur obstaculum, sapien-lissime deerexit die xS Martii ι7ib, ut iterum proponere lueCausa in prima Congregatione cum novis animadversioni-hus eirca obiectos ritus: quod egregie praestitit idem Promotor, licet ingenue faleretur, nullani prorsus necessitatem fuissa hujusmodi instantiae. Quoties enim , ait, sit Causa Mar- Irrit, nulla Didetur habenda esse ratio quoiarii metimque Martyris idefectuum , qui Martyrium praecesserunt ἔ cum id
a resse doceant non recentiores , sed antiqui; non theo Iogi cujuscumque notae sed Eeclesiae Patres, nee eaem pla desietant ob Historia ecclesiastica destin ta . Animadυ. N. S. Posis. t. P. u; quod deinde confirmat exemplis tum ab auctoritate SS. Patrum tum ab historia ecclesiastica desumptis. Ilisco animadversionibus responderunt Postulatores ostendendo, praefatos ritus vel non suisse superstitiosos, vel adhibitos a Servo Dei non utcumque, sed proni a Sede Apostolica ad eam diem tu erant permissi. Quare S. Congregatio sub die ii. Maii ejusdem Anni i7ib. rescripsit Pro dignatiara Commissionis. 8 Omnes sibi facile sua dehant, hae ratione impositum esse adversariis silent in m. Sed vana spes et inanis fiducia. Moraba lue eo tempore in Indiis Fr. Norberius a Barro-Duco; is qui postea tum ab OeclinE Capphiccinorum , tum a ne sigione Ca -iholica descivit, ei saepius motato nomine, modo Anglicanis , modo Lntheranis et Calvinianis partibus latens, varias Europae provincias peragravit , suamque operam posuit in edendis libellis, & interdum etiam in oppugnanda Relig/ono. Hic mollas in Indiis controversias & contentiones contra P P. Sue. Iesu excitavit, & mirum in modum exarsit in Causam v. S. D. jam in hae S. Congregatione introductam. Cuia ius rumores cum Romae essent allati, R R. PP. po,t Congregationem Ante praeparatoriam. habitam sub die i. Iulii anti 738, ut in tam gravi negotio caute admodum procederetur,
omnisque contradicendi occasio tolleretur, censuerunt una.
nimi ted inquirendum, an aliqui Ritus a V. Dei Iam tilo in
40쪽
Missione Madurensi adhibiti obstare deberent, quominus iucatisa ad ulteriora prooedi posset. Quod Dubium quum ad Congregationem primum S. R. Universalis Inquisitionis asel. mem. Cle inente P P. XII , deinde a SS. DD. Benedicto
XIV. ad Congregationem ordinariam S. Rituum coram Saneti late Sua habendam fuerit remissum, & successive die a a. Aprilis i7 .i disputatum, tandem ab eodem Ponti nee sub die a. Iulii eiusdem anni favorabiliter resolo lum est, mediante Responso quod datur per integrum in praecedenti Suna mar. Additiora. , quo cautum fuit; obieetos a Fidei Promotore Rittis non obstare quo minus ira Catisa proesenti V. S. D Ioannis de Britto ad ulteriora procedatur, ad uisetissionem Didelicet Dubii super Martyrio S Causa Martyrii, nec non alterius Dub i de Signis D Miraeulis quiae eius intercessio. ne a Deo patrata dicuntur. Post editum hoc solemne decretum non siluit , ut par edat, Fe. Norbertus; qui in Europam veniens, primum gallice,
deinde in italicam linguam redditum edidit librum tribus voluminibus distinctum, cui titulum fecit Memoria Istor eho in torno alle Missioni Orientali α ubi praeter insectationis eontra PP. Societatis Iesu , pluribus in locis iterum affirmare ausus est, non posse procedi ad Beati fieationem U. S. D. Ioannis de Britto, quin eo ipso Rilus Malabarici omni prorsuscensura absolverentur. Quam sententiam iterum confirmavit
in sua Apologia , quam typis vulgavit anno Vis, licet in
eadem , ut declinaret invidiam de non praestita obedientia mandatig Sanctissimi, audacter assereret, nullam habuisse, dum Romae versaretur, cognitionem de Decreto in hac re edito.
Plane excusationem, Ut pole ementilam, non e ensuit admittendam Benedicius X lU, qai propterea die i. Aprilis i7is, ex occasione publicati decreti de damnatione et pro seriptione ejusdem libri FP. Norberii prout legitur in praesenti Summur. Addition. , haec voluit inserta; Pu Oniam υero P. Nombertus in suo libro sceptus refert, quod si unquam eontigerit, Ven. Dei Seroum Ioannem de Britto S. Iesu inealorum albo adscribi, Malubares in eam facile devenient opinionem, usum Rituum vetitoriam nullatenus o cere sanctitati quamvis imApologia, quam eaehibuit Sanctitati Suae et cordinalibus con eruations S. O cii, fateatur ntillam ρenitus habuisse coingnitionem Decreti promulgtiti a Sanctitote Sua in congregatione S. It tutina die a. Iulii Cn: ιγ i , in qua de eodem Dei famulo ag batur , quod tomen Decretum typis cameralibus editum , et Ioeis in Urbe eonsuetis propositum defixumque suis; quam Mis etiam idem P. Aorbertus in stia ologia testari non serae termi erit obSeruantiam , quam de-hel , et obedientiam Decretis Ayostolicis, et huic praesertim , de qtio verba instituimus ) Sanctitas Sua praefatum Decretum
confirmare iterum consentaneum duait, uti re sesa dentio confirma ι, uidelicet prcedicta non aduersari nec ullum impe-