장음표시 사용
41쪽
de Ma tyrio, et causa Martyrii, quod ille Passus asseritiar, caependatur , ac de signis et Miraculis , qtiae eidem Dei Fa-mtilo aceeyta referuntur , eaeamen instituatur. 9uωρe, Delminime constat V. Ioannem de Britto Ritibus Attilaburteis Detitis usum misse , postquam i las Romanae Aedis ci uctoritas hamnarit, Del si id etiam constaret, si timien Martyrium deinde et ipsius causa itixta leges et in ,tituta meles in Iiquido demonstrabitur , sisyeradditis quoque signis et Miraeialis, omnis macula et Iabes anteactae intin, si quin contracta fuerit, deleta sanguinis VIusione, satisque e lata ju- die ori poterit, quemadmodum intelligi potest ea Decreto superius allato, quod die n. Iulii an: 74. i. promulgatum fuit et c. Haee Benedictus XIV, ut P. Norberti iteratas accusatione in v. Serviam D. retunderet: qui tamen non resipuit, sed majora damna Ecclesiae paravit, ut refert idem Summus Pontifex in litteris datis die ar. Novembris I 747. ad Apostoli eum Nuncium in Belgio , ubi ejus mendacia et calumnias , dubiamque fidem late prosequitur. ro Editis duobus Decretis superius commemoratis, Fr. Norbertus, qui jam graviora animo moliebatur, cessavit ab aecus alion ibos in v. Dei Famulum: non ita tamen cessavere pauci ex ejus sociis, inter quos numerandus est Fr. Renalus, de quo, licet inviti et necessitate lanium compulsi obvias, eundi ini. madversionibus ex eius Epistola excitatis, pauca referemus. ii Ac primum, quod ipse Fr. Renatus fuerit non solum animo et amicitia , verum etiam opinione conjunctus cum Fr. Norberio , ita ut ejusdem vestigiis, errore et ignorantia , ut potamus, deceptus, inhaereret, non est ambigendum. Id enim clarissime erui lar tum ex proscisis laudibus quibus passim in suo opere eum cumulat Fr. Norbertus , tum ex ipsius Ra- nati verbis , qui mira testatur de Norberto , hortaturque illumiat se contra Ecclesiasticam Potestatem muniat. Ait enim in Epistola ad eum data die a. Deeembr. I7S9.: Se si traitas-3e di autenticare quales e testimoniana a latorno alla Nostra Mita e at Dostri costumi, per la eognietione da not aequi- stata ne nesse due diverse volte che siete stato con not a Ma drast, io test Meret Dolentierissimo spontaneamente di non a Der scorto nei vostri eostumi niente che non sta Meno di tinhvon Religioso . . . mi avete Assato di passar m Europa , avertateDi di essere assalito dalia Poteneta Eeeles instica, epreparateis alla disesa. Leit. Mologetiche deI P. Norberto pag. 4 6. Quam postea attestationem sua manu conscripsit et signavit die IS. Sept. ι7, .: Non ho mai raDDisato in Iulcosa che degna non sis di ian Buon Religioso; ma hensi tingrande zelo per la Religione , sentimenti degni det suo stato , dioorti ediscanti , e maniere gravi in rutro e modeste. Madrast , o. Seu. 17. i. F. Renato Capy uecino Missionario ostolico nominato custode. Ibid. pag. 389. Quomodo haec componantur cum iis, quae in contrarium de indole , modestia et religione Fr. Norberti testati sunt ejus Superiores tum
42쪽
in Indiis, tum Romae, explieari non potest nisi ex neeessitudine , quae inter utrosque intercedebat. a Secundo; conveniebat etiam cum Fe. Norberto, invehendo eontra PP. Soe. Iesu sub specie geli, ut videre est in ejus Epistolis quae reseruntur in citato opere Norberti. Imo iam ab anno l7O . quum mola esset Ponticherii controversia intestPP. Soc. Iesu , et PP. Cappuecinos, ipse Caes. de Gurnon visitator Apostolicus causam i adicavit in favorem P P. Societatis; sed quum P. Renatus ab ea sententia reluctaret , idem Emin. Visitator eoaetos est illum excommunicare. S. Congregat. de Propaganda Fide. Aleti uren. seu Pontichersn. Censurartim et Parochiae. Summar. N. S. Iul. A. et B. t is de Comitibus 17o9. i5 Tertio; conveniebat denique cum Norbe pio Fe. Renatus in eo , quod uterque eadem sentiret & palam loqueretur doVen. Servo Dei. Quot satis manifestum fit ex altera Epistolae parte . quam innuit R. P. Promotor Animadv. 1i. S., in qua eadem omnino ad verbum e pressit , quae iam Fr Norbertos edixerat de periculis & damnis, quae oritura es.sent, si V. S. D. uti Martyr Apostolicae Sed is decreto declararetur. Noluit R. P. sententiam referre, utpote quae jam Ioeom ha here nequit post deeretum M. D. Benedicti Xlv. Nostrumtamen est eam tantisper expendere. Scripsit enim M. Renatus hanc Epistolam anno II 6 , scilicet post publicatum non solum primum S. Congregationis Decretum die a Iulii a ci , sed post solemnem ejusdem confirmationem, quam gravioribus verbis Benedictus XIV. sub die i. Aprilis i ib. in Fr. Norbertum produs erat. Quare si ex sententia Benedieii XIV. reprehensione dignus est Fr. Norberius de praeteris missa observantia & reverentia Decretis Apostolicis , multo magis arguendus videtur Fr. Renatus , qui post trinam tiam S. Sed is declarationem noluit aquiescere, sed obfirma- o animo perstitit in sententia ac si nihil contra edit insuerit. Similiter dicendum est , quod si Benedictus XIV.
non censuit admittendam esse excusationem Fr. Norberti de ignorantia Decreti , multo minus excusandus Fr. Renatus , qcii tardius etiam scripsit post promulgata Decreta. ii Quibus omnibus positis, nemo non videt testimonium Fr. Re nati omni ex parte exceptionem pati, nec ulla ratione admitti posse ad testificandum extrajudicialiter iii re tam gravi , altenta indole , animo , praejudiciis , dc ipsa denique ejus agendi ratione , cum in aliis rebus , tum etiam in hae
i5 At ipse, inquies, non da se testatur , sed verba refert Patrum Societatis. Age vero , ad ea demum discutienda veniamus. Suppmit F. Renatus ad consectionem Aetorum de Martyrio & Miraeulis F. S. Dei , corrogata fuisse testimonia tum Patrum Societatis , tum Tam olensium Cristianorum. Et quoad Patres Societatis ait quod a in tali causa,
43쪽
in qua, qtace sua sunt, scilicet suce Soe etali ν gloriam nimis qua rere ρossunt, non debent Dalere , probare α Animadu. n. 4. Atrox profecto in inria , a qua consolanda consulto ab tinemn s. Si enim tantisper admitteretur , consequens erit . Patres Soet elatis , non ut Religiosos vel etiam christianos, sed omnium pessimos habendos esse, o muique
execratione dignos, quippe qui , ut sibi gloriam quaerant, non iiiii earit consolentiam laedere, mentiri , peierare , Sedem Apostolicam decipere, Deum ipsum fallere. Quod si axioma illud in Iure admissum , Nemo retis nisi legitime probetiar, pro omnibus Valet, multo magis valere debet pro iis qui publiea honestatis Sc religionis existimatione gaudent.
Sed de hoe satis ; quum in casu nostro nulla adsit necessitas defensionis. Nam inter centum & triginta tres testes ,
qui deposuerunt de Martyrio & Miraculis U. S. D. , duo
tantum numerantur Patres Societatis ; unus ex ossicio examinatus in Process. Ayoxt. Melivia r. alter in Proeessu Insom. Romano. Stimnis . pag. s. Catalog. Testium. Ergo non innititur Causa testimoniis P P. Societatis.
a 6 Testes igitur sunt vel homines Lusitani , vel, ut plurimum Christiani Madurenses , qui soli aderant speetatores MartFrii F. S. V. Atqui hujusmodi testimonia , ait Renatus , sunt malae fidei suspecta , incerta, dubiis obnoaeia, G consequenter Apostolica Sedes illis fidere non μοι est. Animasi. n. 4. Cui 'ergo Apostolica Sedes sidere poterit, si manca est depositio iuridica, & facta sub arctissimo religionis Sacramento a centiam triginta testibus prae aliis electis , qui Christianam Religionem non nomine tantum sed opere profitentur, quique ex sua depositione nullum commodum aut honorem consequi, vel damnum aut vituperium vitare sperant 7 Possibilene est , ut omnes rananimiter in mendacium convenerint, atque ita uniformiter, Di ne ullus quidem in-
diei a praebuerit salsitatis Z Accedit . quod si isti ex eorum indole mendaces & periuri habendi sunt, mendaces etiam et periuri erunt Iudices Delegali , qui apposite
testantur de eorum religione , sinceritate, candore , Stim-niar. Addit. Fosit. u. pag. 5. c. b. 6; mendaces erunt
Episeopi Goani , Melia purenses , Coccinenses , Cranga voren ses , aliique , qui eadem confirmant disertis verbis. Quod quam sit absurdum , iudicio sapientissimorum P P. relin
37 Unicum restat esso gium, quod eadem de neophytis Tamu lensibus reserant & sateantur Patres Societatis. Atque in hoc pro laeto tota innititur attes alio Fr. Renati : Audiat ergo Sanctitas Vestra quae in ore meo ponunt ipsi BR. PF.
Societatis super indole natura; et characteribus testium Tam talensium, Animadu. n. 4. Quare si hane attestationem deiecerinius , quod sae illimum est , causa prosecto pro us his erit.
44쪽
18 Resert itaque Fr. Renatus verba , quibus Auctor Defensionis Indieartim Missionum describit indolem Tam lensium ad hoc ut evincat non potuisse Illo striss. Patriarcham De Toornon haurire nolitias certas ab Indis relate ad Ritus Ma- labaricos : & ex iis arso it idum Renatus, si Dod si in una Causa valere non debent Tam utensium testimonia, neque in altera valere debeant. Quod argumentum aliquid fortasse e
vinceret, si in utroque casu eadem ratio servaretur, maxime autem si in utroque casu eadem de iisdem edicerentur ; quod omnino salsnm est. is Sed antequam ho e probandum aggrediamur , advertendum ducimus; I. 0ood Auctor operis fuerit P. Franciscus Laines , is qui postea renianciatus est Episcopus Molia purensis. a. Quod librum hune , hortatu Archiepiscopi Goaui D. Augustini ab Annun: iatione conscriptum , palam ediderit Romae typis Cameralibus , obtuleritque Sammo Pontifici Clementi XI. S. Quod huiusmodi liber in manibus fuerit
R. P. Promotoris, ab eoque citetur in Prima Positione. Animadυ. n. 5b. yag. 47. nec tamen ipse , licet oculatissimus, viderit incohaerentiam , quam sibi deprehendere visus est P. Renatus.
enim, ut diximus, eadem de iisdem praedieantur. Asseremus hic integrum textum P. Laines , ex quo tota controversia procedit. Diximus autem integrum textum, quia a P. Re
nato mutilat Um. eorruptum, in ut atramque est pro sua causa; ideoque in hae etiam parte infidelitatis et falsificationis
arguendus est, quae in re tam gravi notanda vel maxima est. Atque Di R R. ΡP. unum cum altero textu conferre Possint, & infidelitatem citationis statim agnoscere; grandiori-hus litteris ea exscribemus, quae a P. Renato vel omissa, vel ad alium sensum detorta sunt.
o Ad ostendendum vix quidquam certi ab Indigenis co- gnovis3e Illustrisa. Patriarcham, exponam hic quinam, α,, qua ratione consulti suerint. Quos consuluit Illustriss. Ρa- ,, triarcha, Indi erant; Indi orae maritimae; & numero pau- , , cissimi Indi erant. Si Indorum, ae praesertim Tamulen- , , sitim, indoles in Eurosea nota foret, non esset vias Riu- , , ra dicere, ut Sanctitas Vestra cognosceret, quam dis ileis sit ab illis oeritatem elicere. Gens est cauta simul & suisis Perba, quae res suas non amat aperire iis, quos videt eo- , , rum rerum admiratores non lare : Gens est assent atriae
is quin si eum allatijus auctoritatis Diro loquatur , D norit ,, quo yroyendeat, eam in partem et ipsa inelinabit, eaque ,, libenter dicet, quin libenter Auditum iri credide it ; Gens ν, est avara, quin si lucrum aliquod verat, aut damnum M timet, nullo prope veri, falsique discrimine omnia ad --,. luntatem interrogantis proferet , Gens est timida, quin con- , , cedere qace vis malit, quam homini, quem reveretur, ob
45쪽
is sistere: Gens est in Derbis ambigua, quin Smitis tune mari ae a dissentit, cum omnia Didetur assentiri: Gens estis Pariam sibi con tans, quin nunc hoc, nune illud sentit,
is nunc Neriam, nunc falsum Deillime dicit: Gens est , iα,, qua, Delut inter alios populos, doeti pauci sunt , insinitiis ignari , qui, si sine ullo discrimine consulantur, in mazi-
mos errores abducent: Gens est, in qua litterarum monu-
, , menta pauca sunt, & quorum eruditio sepe tota diversis- , , simis opinionibus plena est. Gens est, et jus Religio mille, commentis quotidie crescentibus involuta , vix q id quam, , inter illos habet certi non modo diversis Seeti' , sed eis tiam ejusdem Sectae hominibus inter se maxime dissio dentibus. Nihil hie dico , quod non mectim dicturi sunt, , quotquot Eurvari illis gentibus familiarius usi sunt et
is cum eis commercia iniere , nihil quod non multi ser*to se res tradant. Desens. Indicar. Missionum. Cap. IV. S ii. pag. I9S. II Ex hae igitur . exactissima comparatione, iam quisque videt a Fr. Renato ea fuisse omi ga vel mutata, quae animum, se sumque Auctoris coarctant et patefaciunt. Loquitust enim
Auetor; I. non de omni hus indiscriminatim populis Malaliaribus, sed proesertim de Tam utensibus. Quum ita qua in Missionibus Madurensibus, iuxta eumdem Aoetorem, sint quinque populi, vel nationes, Tamtilenses, Teliahgi , cana e , Marrastin, et Panditi P. I c. pag. ι. ejus oratio hoc in
loco, prasertim circa primos, necessario coarctanda est: atque
inde eruitur quod solis praesertim Tanai lensibus convenioni ea omnia, quae de eorum indole deseribit. 2a 2. Neque de omnibus etiam Tam utensibus loquitur, sive ii christiani, sive idololatrae sint; sed de solis idololatris, quorum Iteligio ait, mille commentis quotidie crescentibus in Doluta , via qr idquam inter illos habet certi non n nra diuersis Se-etis , sed etiam eiusdem Sectae hominibus inter se marime dissidentibus. Haec omnia omisit Fr. Renatus ad hoc, ut inde eroi poqset, hic agi de fidelibus christianis. Subiungit Dim; Quid erit, Sanctissime Pater, si his charaeteribtis tamma ce indolis addiderim tis violentam eius ρ ρensionem ausuperstitionem, ad commenta, ad fabulas, ad facta mirabilia et portentosa Z Gens est , ut in eodem loco dicunt PP. Societatis , cujus Religio mille commentis , quotidie crescit , Animadv. n. pag. . . Atqui PP. Societatis de Idololatris sqrmonem in eodem loro institurant. Quid iri ur mirum si tum malae mirilis sint 8 Si propensi ad siverstitionem, ad commenta, ad fabulas, ad Iaeta mirabilia et portentosap Nonia haec eadem, non tantum de. Tam utensibus, sed de omnibus cnjuscumqDe regionis & sectae Gentilibus pari ratione prae-
dieari possunt pQuod autem de solis idololatris loquatur hoc in loco Luctor,
praeter apertissimam totius orationis seriem, quam superius
46쪽
recitavimus, ipsa operis ratio ei scopus ejusdem Auctoris id
evidentissime evincunt. Contendit enim demongi rare, non potuisse Illustriss. Patriarcham hausti re certas notitias circa Ritus Malabaricos, interrogatis paucis admodum Tam olensibus, qui in oris maritimis versabantiar ; quom ad hae e omnia probe cognoscenda dehi isset loca mediterranea adire , missionarios, & Christianos Madurenses consulere. Hinc post allatum lex luna controversum, in eodem Cayite pag. 19S subiungit α Enim vero quosnam Sua Ercellensia interroga-Dit Z Non Didimtis aecersiri magistros peritos, non CHRISΤΙANOS, qui cum antea essent im Sua suyerstitione uersati, A-dem ampleri essent. Ne quidem in oris maritimis, *saque in Urbe Pudueherio , perquisioit mags peritos, qui ibi re-Perirentur, a qu bus posset ea doceri, quae ad Deetelum ferendum erant opus. Utram hoe quod de Illustris s. Patriarcha Auctor affirmat, verum sit, nec ne, nostrum non est ,
neque hujus loci inquirere. De sensta Auctoris a P. Renato in suam sententiam male detorto unice nobis hic inquirendum est, dicimusque non de christianis, sed de idolatris eis videntissime loqui.
5 Quare, ut Diterius progrediamur, die imus S. Quod ea , quae
de prava Tumulensium indole scripsit, ne quidem sint referenda omnibus indistincte Tam utensibus etiam idololatris, sed iis dumtaxat , qui ut inquit Auctor, in oris maritimis versamur, qui de lucro faetendo magis quam de e loranda Religione sunt solliciti, qui rerum suarum sunt magis imis periti , qui denique sine tillo discrimine consuluntur. Quid mirum si insimum hujusmodi hominum genus, uti in aliis locis, sic etiam in Indiis, sit gens suyerba, auara, assentatriae , yeritira, dolosa , et ad omne propemodum saei nus
Proclivis ι Neque tamen inferendum est , ea , quae de hac infima& viliosa plebe praedieantur, de universa natione & populo pari ratione praedicari posse. Bine, licet saepius citatus Auctor tam multa dixerit de prava indole Tam utensium
mercatorum , cum tamen Tamul ensis nationis mores in genere describeret α Inter nationes ea teras , ait , paucae admodum stant nostris Tam utensibus ingenio pares; imo asserere possum repertos interdum a me Disae, in una ρrae sertim Triba Velalensi dicta , qui certa parum admodum concederent seroestantissimis Eurostae ingeniis, si eodem modo eae niti fuissent; D-fens. Mission. Indiar. P. I. s. IV. ysg. Io. Et paullo inserius , quod ad rem nostram magis facit ae Mortim honestatem Tam utenses silam eaeistimant in accurata legis , quam a natura hausere , obserrantia , D inctili a consuetuamum suarum , quas totidem legis naturiae principia aut amendices e3se Rutant. Imyietatem, δacrilegia, periuria vulgi detestantur G eThorrent, si aliquos eaeceμe-
47쪽
ris, qui eum Deum nullum agnoscant nec sacrilegia, nee periuria consequenter admitti posse eaeistimant. Ibi f. c. V. p. a I. Ex quibus verbis satis evidentet deducitur, Auctbrem alio in loco , quem nobis opponit Fr. Renatus , lo. quutum fuisse nec de omnibus idololatris, sed de iis tantum , qui nullum Deum agnoscunt, ac proinde nullam re gulam morona servandam esse existimant: de aliis enim manifeste testatur, quod impietatem, sacrilegia, & periuria
ab His itaque praemissis , luce meridiana clarius , Ut videtur,
apparet, quinam sit verus Auctoria sensus in opposito textu. Quare argumenium, ut vocant, ad hominem , quo Fr. Renatus usos est contra PP. Societatis relate ad causam V. S. D. . sponte sua corruit. Ad hoc enim ut vim aliquam
habere posset, deberet probare , quod Testes omnes in Causa V. S. D. adhibiti suerint praesertim Tam utenses , &quidem uolalatriae, & insuper ex iis qui in oris maritimis Dersantiar , qui nullum Detim agnoseunt , qui nulla Religione tenentur , qui 3aerilagis G periuria omitti posse eri instimanti qui de Itiero faetendo sunt magis solliciti quam dae Ioranda religione. Sed quum omnes hujusmodi testes , si unum excipias Carnificem . qui deponiti de facto proprio, dierint Christiani ex omnibus populis Malabaricis , qui loca mediterranea habitant, vel Europaei , jam nulla potest esse comparatio. verum est, quod FP. Renatus eadem , quae de Idololatris dicta sunt, affirmat etiam de Christianis is Et ego certis eo homines istius gentis etiamsi sint sacro laυ
ero regenerati semper retinere mordicus in sua natura in-eredibilem quendam furorem ad suρerstitionem, S esse crindulam in svremo gradu. Animadv. n. b. ρ. .. .ed primum, in hac tam gravi accusatione non sufficiunt verba, sed requiruntur probationes; praesertim cum omnes alii Auctores contrari iam de Christianis testentur, ut videbimus. Deinde, testimonium Fe. Renati in hac re nullum est; quia quum
ipso nunquam adierit loca mediterranea, sed tantum constiterit in oris maritimis, nequit testari de indole eorum, qui in internis regionibus vivebant, ae proinde neque de Testibus adhibitis in causa v. S. D. qui omnes aut quasi
omnes, ut satetur ipse Renalus, erant ex locis mediterra inneis, obi P. Ioannes de Britto conυeracitus est.
6 Caeterum si quispiam exquirat testimonia de vera indole , pietate, religione, sinceritate Christianorum Madurensium. praesto est idem Auctor Defensionis Indie. Miss. qui hoe argumentum late prosequitur per integrum Caput . eui ti-.tulum secit: Quales sint Ghristiani illariam Missionum; ejusque verba , ne longius quam par est Protrahatur oratio,
dabimus in Summor. Addition. Quod si huic Auel ori, qui
per tot an Dos commoratus est in iis regionibus , testaturque de propria experientia , omnimoda fides adhibenda non
48쪽
videatur, saltem denegari non poterit litteris responsi vis Itidi eum Remissorialium , qui eae officio & de re, de qua agitur, certiorem fecere β. congregationem Rituum. Episcopus enim Melia puren. S. 6. haec habet di Testes certo an emine fuerunt instrueri, quae seiebant, candide G obsque eo deposuerunt. Mihi omnino certum est, hυjusmodi testes,
aliunde fide dignos, mereri plenam fidem in suis depositionibus , eo νel maaime, quia sunt optime instri et i in lege Dei. N praecepta bene observant, frequenter conflientur G communicant , a periurando , praesertim tactis S. Evangeliis Minhorrent, G audita eacomnitinieationis sententia, timore non vulgari concutiuntur , nec in eis signum aliquod vel falsi- ratis Dei titubationis animo erit, sincere enim, qNoe in animo aenserant, tam de Dista deponebant , quam da publica fama. Idem amrmat alius Indox Remissorialis α Testas omnes G singulos omni fide dignos iudico etc. siquidem homines omnino corde simplices, summopere periurium abo minantes &c. judico , eos sincere, pro rei Deritate , nullo iustruente aut impellente, quin sentiebant, Deridice deposui,
se. Idem amrmat Tertius Iudex Remissorialis α Testes omnes G singulos pro stia cordis implicitate, moriam in t gritote , G maaimo, quo jure asseiuntur, periurii G eaecommunicationis timore , omnino in omnibus G in vetae relate ad ec , quae in hac causa deposuere, fide dignos censeo&e. Idem pariter affirmat Subpromotor Fidei in Epist. responsi va ad D. De Lambertinis Promotorem Posit. II. Summa . Additioni N. S. a pag. 5. ad Io.s7 Penitos ergo remanet soluta difficulta. , quae a novo allato
documento oriebatur relate ad exceptionem omnium in genere testium ; quum nulla ratione, imo in contrarium sub sistant ea o muta, quae ex documento erui praesumebantur. Quare ad alias Animadversiones excutiendas Properamus.
a8 Materiale Martyrium U. S. D. adeo luculenter ex te litam depositionibus comprobatur, ut Reverendiss. P. nihil novi antiam advertendum , sed ea tantum strictiori calamo in digitanda duxerit , quae a praedecessore sustus fueriant Obiecta. Qua . re nobis etiam satis eri y in memoriam revocare solidissimas responsiones, quibus hujusmodi dissicultates plenissime fueront solutae. Supplicamus autem RR. PP. De graventur pro sua humanitate ea , quae praesertim in saperiori Positione tanta argumentorum copia di vi discussa su ut , prae oeulis habere.
et9 Coneedit itaque R. P. Animadu. n. 6. quatuor esse Testes de Disti, qui necem illatam U. S. D. probant & confirmant. Quod profecto non videtur parvi esse aestimandum ; eum agatur de actis , quae in partibus Infidelium Ponsecta sunt. Si enim ad plenam probationem Martyrii materialis suffi-
49쪽
ciunt vel duo Testes de visu , & expresse docent Castellini
Card. Laurea, aliique, quibus adstipulatur Benedictus XIv. de Can. SS. lib. S. c. 5. , quum nos non duo tantum , sed quatuor Testes haheamus , & quidem omnes ex Processia Apostol. , ut de aliis en obus ex Process. Ordin. taceamus, de cumulatissima probatione dubitari non pol erit. So Quum haec clarissima sint , conatur R. P. AnimadDers. n. 7. testium auctoritatem infirmare. Et primum excipit contra Testem v III. quod suerit infamis , infidelis, G periuriis. Sed quoad infamiam , probatum est in Respons. ad Novas Animadv. a pag. I , ad 2 O. , nullum ad else ius, quod repellat insanies a testimonio ferendo in Causis Martyrum : imo consuetudinem adesse ut ad miliantur , prout revera admissi sunt in Causis Martyrum Gorcomiensium , & Fidelis a Sigmaringa. Relate vero ad infamiam, quae OPitur ex ossicio Carnificis , ut supponitur in casu nostro, ni
hil ossicit idonei tali testimonii , ut videre est in Causa S. Petri Martyris , cuius aetris Martyrii probatus est ex testimonio fratris , & ejusdem sicarii , opud Bollandianos die So. Apr. ; & recenter etiam in Causa B. Petri de Arbues , cujus occisio probata est per quinque testes de visu , & erant quinque Sicarii. Si Nescimus aulem, an in Causis Martyrum liaculentius testimonium haberi possit , quam depositio ipsius Carnificis, qui narret laetum proprium . scilicet quod ipse suis manibus Servom Dei interfecerit. Quid enim certius exquiri potest y Quid evidentius ad confirmandum materiale Martyrium Z Si alii testes , eo quod viderint actum Martyrii, plenam probationem faciunt , quid erit dicendum de eo, qui
ipsum actum executioni mandavit pQuare assemamus non posse reiici in nostra Causa Carnificem Perum ut ex titulo infamiae , quin hoc ipso evidentissime comprobetur Martyrium S. D. Nam ideo rejicitur , quia ex occisione Servi Dei evasit infamis ; ergo hoc ipso quod declarator intimis . supponitur certissima occisio Ser-xi Dei , seu ejus materiale Martyrium . Vel igitur R. P. contendit con rare de infamia Carnifieis Perumal orta ex nece inflicta v. Ioanni de Britto a & tone comprobat esse certissimum & constare de ejusdem S. D. materiali Martyrio; vel a titulo infamiae Carnificem eximit, & tunc debet
fateri adesse csertissimum testem de visu & sacto proprio, Sex eo probari Martyrium. Sa Sed hae e salis si perque dieta sint; quum in cura nostro Pedum at nec sit , nee ulla ratione dici possit infamis ex eo praecise , uuod interfecerit V. S. Dei. Nam , si earnifices elium eae oscio nulla notantur infamia neque juris neque tacti , ni docent Doctores , & arguit Castropa l. de censuris disse. 6. ytinet. 20. affirmans nullam posse in contrarium
50쪽
citari legem vel civilem vel canonicam , multo minus reputandus erit infamis Perii mal , qui non fuit carnises eae icio. Mos est apud Maravas Populos , ut nulla determinata & certa persona constituatur , cui demandata sit execulio sententiae capitalis: sed Princeps ad hoc ossicium , quum opus fuerit, modo unum modo alterum e suis militibus sua sponte designat. Cui iis consuetudinis testes habemus omni exceptione maiores , scilieet tres Iudices Remissoriales, qui id aperto confitentur in suis litteris responsi vis ad S. Congregationem , quorum testimonia relata sunt in Summar.
Addit. proeced. Positionis , D in Respons. ad Novas An
madu. n. O9. yag. 36. Nos hic exseribemus verba tantum
feeundi Iudicis, qui argrimen lum de facto confirmat. Inter Testes admisimus quoque Infidelem quemdam , qui V. S. D. Ioanni de Britto caput obtruncavit ; qui fortasse isthic indignus judicabitur , etitus testimonium ad tam sacrum Trybunal admittatur, utpote oscio νilissimo et attamen eum in his Terris nullus sit Carnifeae eae oscio , sed ad arbitrium Prineipis pro qualibet vice aliquis eae militibus eIigatur capitalis sententime eaeecutor , infamia non notatur , qui eam eaeeqti itur. De facto , ut in actis ridere est , prius id eae equi mandauerat cuidam Aluttu , seu Margarito Palla , qui tamen tunc illius dignitatis erat, ut claves Palatii Principis G illiu Castri apud se retineret , qui titpote christianus in
V. P. capitis sententiam mequi detrecta Dit. Summar. Addit. num. S. S. I S. pag. 6. Possemus hanc rem confirmare ex consuetndine aliorum populorum orientalium , idem enim narrat saepissime P. Barioli in sua Histor. Iavonen. com
missam fuisse a Pe incipibus sententiae capitis executionem non solum militibus, sed etiam illustrioribus exercitus Ducibus. Sed superius allati testes susticiunt in casu. Quhre sicuti etiam hic in Europa infames non reputantur milites , quibus committitur , ut aliquem reum plumbeis glandibus interficiant , quum non sint ex ossicio interfectores . sed designati singulis vicibus a Duce &'quidem indiscriminatim, pari ratione infamis censeri non debet Per uinal, qui U. S. D. l interfeeit ex commissione Principis. Non pol e t ergo reiicitestimonium Perum at eae capite infamiae, quae non subsistit in casu ; dc quae , etiamsi subsisteret, non esset tamen ratio sufficiens exclusionis a ferendo testimonio , ut superius Pro
5S Sed neque excludi potest eae caρite insidelitotis, quae revera subsistit. Benedictus XI v. lib. S. de Can. SS. c. 7. proponit quaestionem, , an Infideles & hae reiici admittendi sint in testimonium in Causis SS. ; & illam affirmative resolvit, de duetis pluribus argumentis ex juris dispositione, ex auctoritate Patrum , & ex praxi S. Congregationis. Et magnum profecto momentum semper posuerunt Palpes & Doctores inattestatione Iaudelis , si ea sit in lavorem verae fidei . Satis