장음표시 사용
61쪽
59 Addimus praeterea facta ipsius Τyranni quae Unice respiaciunt odium fidei ; qualia soni , Ecclesiae succensio & de-' struelio , quam deponit Testis XXXIX. Sum m. pag. 5a: alligatio Servi Dei ad corrum triumphalem Idoli , quam de- κponit Testis XLv. Summar. pag. 58; Contemptus rerum di imaginum sacrarUm , quem deponunt Testis XXXIX. pag. . b8. & plures alii tum de viso , tum . de auditu a viden i-hus. Addimus insuper verba ipsa , quibos Tyrannos si hi gratulatus est de morte Servi Dei: Ed ii Reeola aliora lietoal maggior segno , ad alta Moee e pili d' una Dolia millonioche in quel girno avea sture una polia aviata uittoria delia Iegge di Dio , ed aperto malmenta e ristabilito se famoso rex is det suo grande Molo : ita Testis XXXIX. Et alio 1 Tesiis XLV. Esclamo lo stesso Remio ed assieme tuiti glia Ilri, che in qtiel giorno a Deva estinia Ia leges di Dio , enuovamente ristaurato ii culto deli' Idolo. Addimus denique acerbissimam peraecutionem excitatam a Dranno contra christianos post obitum Servi Dei. Testis IX. pag. b. α Maaesema orta est Persecutio qtice increρta mense Ianuarii etiam Post mortem V. Patris per ser menses incredibili orare inroto Regno eontra Christi fideles perseveravit ; de qua etiam deponunt Hii Testes pag. 7. 6 a. & alibi. Si ergo Tyrannus saevisset 'contra ven. Patrem non ex odio fidei , sed ex alia causa cur, eo defuncto , non desertiuit ira , sed imo magis ine aluit contra christianos pQuae cum ita sint, iam quaerimus. an luculenter constet, odium sidei causam Dis3e prac tiam , qua Tyrannus maal me percitus Ven. Dei Famiam mortem irrogare voluerit 3 Si probationes in aliis Causis etiam distributive sumptae saIis fuerunt ad evincendum Martyrium formale, quid ulterius inquirendum , quum in nostra Causa omnes collective concurrant & conveniant , iisque etiam aliae superaddantur prae
so Conatur Rev. Censor demonstrationem infirmare tum ex vi lata exilii lege indiet a V. Servo Dei , tum ex repudio Neptis Reguli imperata ab ipso; & haec, ait, fuisse causam eue Regulos ira accensus V. Patrem interfecerit. De contemplis legis exilii disseremus in seconda parte, cum sermo nobis it de Causa Martyrii ex parte Martyris, Ubi iterum eadem redit dissi euitas. Ille de repudio Neptis Rcgoli: R ostende, mus , non solum non inhrmare, sed maxime confirmare
si Quum itaque quidam regii generis Princeps , cohortationibu A V. Servi Dei commotus , ad fidem venire decrevisset , v. Pater Mosessus est , se illi basismum confarre non pomse , nisi ex quinque uxoribus qnas habebat, quatuor dimit teret, una tantom retenta. Dieto obediens fuit Calli et umentis ; ct aliis dimissis, cum prima remansit. Neptis Tyranniluit una ex dimissis, qoae. statim suis quaeretis excitavit Re-
62쪽
gutum , ut Servum D. in vincula contieeret, uti sa
Posita hae narratione , ultro concedimus , repudium Neptis Reguli suisse causam, sed Occasionalem tantum, non m O tivam & praecipuam mortis. Ita deponula: unanimiter Testes , qui affirmant , quterelas mulieris fuisse causam carce rationis sed causam mortis unice reserunt omnes in odium fidei , in propagationem legis christianae , ut expresse habent Testis XXXIX. pag. ba, Testis XLV. pag. 57. , Testis
VIII. IX. & alii passim. Praeterea ; vera causa mortis repetenda est ex sententia tyranni ; quum haec semper includat rationem damnationis: atqui sententia , ut superius vidimus, cum causam explicat damnationis , nullam mentionem facit de quaeretis & repudio foeminae, sed tantum causam fidei prae- leti: ergo nec quaerelae, nec repudium fuerunt causa finalis mortis. Insuper; disceptatio inter tyrannum & Martyrem , non fuit de repudio , sed tota de fide ; verba & facta ipsius. tyranni nihil aliud praeserunt , nisi odium fidei : Eego potuit quidem repudium Neptis esse causa occasionalis , sed si testes eonferamus , si omnia adiuncta anrecedentia , concomitantia, & subsequentia Martyrium consulamus, dicendum profecto erit , causam ultimam suisse solum odium
fidei.6a Quod autem ad Martyrium satis sit , tyrannum ad in
ferendam mortem moveri ex odio adversus fidem , quamvis occasionem mortis desumat ea alia re , quae ad ipsam fidem nihil pertineat aut nonnisi ex accidenti pertineat, pluribus confirmat Benedict. XIV. lib. S. c. I S. tum ex ratione , quia actus non ab occasione vel causa impulsiDa, sed a eatisa sinali Peram sui speciem desumit, tum ex praxi Ecclesiae , adductis exemplis in Causa B. Iosaphat Pol locensis , B. Petri de Arbues , de similibus. Ergo haec di se ficultas jam locum habere nequit, eum in aliis Causis iam
6S Sed hue usque lusimus in suppositione , quod suasio de
repudio non sit optis honiam ; a fide praeceptum Mel cum ea connattiraliter conneati m. At polygamia es ne vetita a lege xhristiana Θ Potestne ethni eo ad fidem aecedenti permitti, ut plures uxores iti infidelitate ductas retineat p Minime sane. Ergo, posito etiam quod repudium suerit causa proxima mortis F. S. D. , sequitur luculen-issime ex doctrina superius tras ita a Benedicto XIU. aliisque Doctoribus, quod F. P. occisus fuerit in odium fidei. Nam pro hi hero Polygam iam . est opus honum & praeceptum a fide, cum non liceat ex divino praecepto plures uxores habere : ergo, . P. de Britio bonum opus & a lege praescriptum Ope ratus est. Si ergo tyranntis hae unica causa illuni occidis.set, intest Martγres esset recensendus. Praeclarissimus Pre cursor Christi capite damnatus est , quia saepius iterabat
63쪽
Herodi illud di Non lieet tibi habere uxorem fratris tui is&. tamen ab Ecclesia uti Martyr habetur & eolitur. Quia-
. piam fortasse dicere posset et Herodes capite damnavit Ioan. nem , ut placeret saltatrici, & ut promissa servaret: ergo non ex Ohio fidei occisus est Ioannes. Cui respondet Corisnelius a Lapide in Conan . in Mare. s. re Aego consequentiam ς niam primo, puella petiit caput Ioannis eae inis Stinctia motris, quoe Ioannem otii adulterii eastigatorem siee medio tollere. Dolebat. Herodias ergo quasi causa moralis per se occidit Ioormem impellendo Berodem ut eum δε- eollaret , itaque eum fecit Martyrem. Seeundo , Herodes
illi assensit . . . Tertis, Berodes quoque DolebatIoannem Oeeidere , ut ait Matth. l. έ. Fuit ergo S. Ioannes victima eastitatis quia pro ea Martyr occubuit . . . Hinc vere
S. August. Mem. 56. de Sanctis , Dannes , ait, ρ Pterjustitiam perdidit υitam , 3ed lucratus est gloriam , quia plena G perseeta libertate maluit injusta su3tiners ,' quam justa non dicere. Jam vero si Martyrium Ioannis B4plis lasconseratur, data proportione, cum Martyrio v. Ρ Ioannis de Britto dicendum erit ex doctrina Patrum G Doetorum, duplicem & nos hie habere coronam, Fidei &Castitatis. Ergo suasio repudii, non solum non infirmat, sed magis illo Alrat Martyrium F. S. D 6s Nee valet ultima Animadversio R. P. num. I . ex eo de.. ' dueta, qnod ReIigio Catholica non fuerit a Regulo intemdicta; quin ea tholi ei viri sierint etiam dignitatibus aueti, et Soeli V. P. e careere dimissi. Etiamsi haec omnia late conincederentur , quid inde Z Numquid ad hoc ni aliquis sit Martyr, necesse est Ut plures alii , vel omnes Christiani occisi sint , iat Religio 'Christiana penitus extirpetur, ut omnia ferro & igne vastentur 3 Ille vere est Martyr, qui jam passus est propter fidem et atqui invictis argumentis comprobavimus Ven. Servram Dei occisum luisse in odium nilei, ob promulgationem Evangelii : ergo etsi alii oecisi
non sint, sine d Dbio inter Martyres est numerandus Ser - us Dei , qui fidei causa interscctus est. 6b Re autem vera si haec ratio valeret , omnes sere Martyres ex Sanctorum albo delendi essent; qnum etiam in saevissi enia persecutione Diocletiani, dum alii e chri Stianis suppliciis afficerentur, alii contra dignitatibus ornarent rar, & in ipso palatio Pr ncipis luti & honor, ti conquiescerent. 'Ne- . que est inquirenda cansa de hac agendi ratione in tyranni. quae multiplex poteεt esse . Potest enim g se Di linius telallerius ero ore exsaturata sit saeviendi libido, vel quod putent onius morte salis es Fe perterrilos christianos, vel quod nolint regnum tot millibus subditorum ex improviso expoliare.
66 Ad tamen verum omnino non est, Begulum Moravensem sula morte Ser, i Dei tui Ese contentum. Ejus enim jussu Eccle
64쪽
siae succensae sunt, res sacrae diapersae & ins inlae, Callie -ehisiae in vincola coniecti, secti, vDlnerali, & landem generalis in omnes persectatio mota , quae sex menalbus post obitum S. D. pers*veravit , ut superius vidimus ex testium depositione. Iuvat hic tantum referre verba testis a. ex Proe. Apost. Rom. . Nullatenus tergiversari posse necem intulissa Tyranniam
Servo Dei ob ser dicationem Ε ngelii, D in odium fdei Catholicar; quod odium tyrannus etiam polam feci , dum
eadem occasione contra omnes Christianos diesepisset, D Jus-εisset omnes Ecelesias comburere, et neophisos stiis bonis
expoliari; et quomyiurimos Derberibus a et , et candentife/ro , quo imyrimebatur nota idoli ab eadem gente euIii
67 Adest etiam ratio cur lyrannus potissimum & unico Servum Dei interfecerit. Nam V. P. tune temporis solus erat Mis- . aionari Us in regno Mada relisi ; ipse solos rem eliristianam promovebat , & paucis ante diebus duodecim millia homi. num Christo regeneraverat. Quum itaque vel Iet Regulus Religionem christianam extirpare , sibi facile persuasit fore ut ex se ipsa concideret, si e medio tolleret De ille, qui eam to ebat et sustentabat. Se gessit juata illud quod legimus
Zaeehar. 35. Percutiam Pastorem, et dispergentiar OMes gre
eis Ira eliam secerunt Iudaei , qui non multitudinem, non. Apostolos . sed solum Christum ioteriecerunt. Quibus solo-ii, Animadversionibus , eo ne ludimus , dubitari non posse de Causa Martyrii ex parte tyranni , quae luculentissime exsur. git ex probationibus adductis. 68 Comprobata itaque causa Martyrii ex parte Tyranni, iam eo ipso probata est etiam causa Martyrii ex parte Martyris. Si enim constat , Tyrannum ob fidei praedicationem Seruom Dei occidisse, constat pariter Servom Dei a lyranno ob fidei praedicationem atque adpo ex odio s dei oc- ei som snisse; qNum occidere et occidi sint correlativa. Quod autem perlinet ad dispositiones ex parte Murtyris seu ad desiderium Martyrii , ad acceptationem illius , ad gaudi iura et
. ad perseverantiam qDa passus est, quum hae e jam sustus 'iractata fuerint iuni in Insormatione, tum in superiori Re . sponsione , & quum nulla eontra haec mota tuerit dis
sic ullas a R. P. , supplicamus RR. PP. si quid dubii. in hac parte sub oriatur, non dedignentur ea relegere, quae brevitatis causa omittetida censemus. Iuvat hia tantum inno ere , quod de acceptatione mortis deponunt Te
rum verba reseruatur in Praeced. Respons. yag. o7. praeter' alios plurimos de auditu a vidεntibus , prout leguntur in Summar. num. 7. per tot. De patientia Martyris , de gaudio, de invicta constantia deponunt pariter de viso Testes VIII, IX, X, XIII, ut in praeced. Respons. yag. IO8. I- tem de Perseverantia , ut invictissime probatur in eodem
65쪽
loco a pag. 'lo8. ad Mi. .Qoare ad extremas disse ultates
6s Queritur Rev. Censor de imprudentia Servi Dei , otii exilii
praeceptum aspernatias in Malabaricam ProDineiam reversus
est , ibique catholicam Religionem praedicandam iterum su-rcepit , quin sum licem libellum Regulo erhibuisset, Animadu.. N. I a. Sed, ut iam demonstratum est in Super. Respons. apag. 92. ad O6, nihil minus convenire potest Ven. Servo Dei, quam haec nota imprudentiae. ipse enim pulsos fuerat in exilium, quia Christianae Religionis propagator erat amplissimus, et comminaltis suit de morte, si iterum rediret in regnum ad eumdem finem. Eratne prudentiae christianae impium hoc tyranni edictum exequi . et tot gentes in infideli - tate sponte relinquere3 Certe si Uen. S. D. prospiciebat exempla Apostolorum , et omnium , quotquot fere snerunt , Christi Martyr m , hanc quaestionem negative debebat resolvere. 7o Quum indignarentur Iudaei de Apostolorum praedicatione Σ -- .eantes eos denunciaυeriant, ne omnino loquerentur, neque
loeerent in nomine Iesu, Aet. 4. Quid ad haec Apostoli' ae G.
trtis uero et Ioannes dioriant ad eos: si iustum est in conspectu Dei , Dos potius audire quam Petim , judicate. Iterum Iudaei comminantes dimiserunt eos; sed quum nihilo secius instarent in verbo Dei , iterum Iudaei, α iniecerunt manus in Apostolos et posueriant in publica custodia . . Et interrogauit eos Princeps Sacerdotiam dicens, pro ejiendo praee- .pimus vobis ne doceretis in nomine isto , et ecce repIestis Iertisa Iem Doctrina Destra. Respondens antem Petrus et ostoli, dixerunt , obedire oportet Deo magis quam hominibus. Numquid ex hoc imprudentes dici possunt Apostoli ,
an potius, Di docent Patres, vera et christiana libertate et . zelo ornati3 Atqui eadem ratione se gessit Retulus Mara vensis ac Iudaei , et eadem pariter ratione se gessit F. S. D. ac Petrus caeterique Apostoli. Ita enim factum narrat Τesiis XXXIX. de visu, Sum m. pag. b. . Essendo in tanto arriυato alta presenda det Regolo, Conae mai, gli disse, halaviata. ardire di tornare a predicare net mio Negno questatua segne, avendati io proibito di ρredicareela 3 A questo rivo- se ii , ea. Padre , conforme io stesso Io sentit; la Iegga non e naia , bensi di Dio stipremo Signore di tuiti; egli mi co-
manda di predicaria seneta Deriana distinetione , e a lui de Noribhidire. Quum itaque nefas sit modum agendi Apostolorum . non probare; nec poterit Servus Dei accusari de imprudentia, si ad unguem eorum exempla sit imitatus.7I Hac etiam rotone se gesserunt sere omnes sortissimi . Christi Martyres. Romani Imperatores semper edictis caverunt, gra vissimisque poenis comminati sunt Pastores et fideles, ne Christi fidem praedicarent; et tamen nullus linquam destitit a propaganda Christiana religione. Alii scierunt expulsi, Ut ac
cidit S. Apollinari, et quinque Martyribus ex ordine S. Francisci, et aliis quam plurimis ; et omnes iterum intrepide re-
66쪽
S versi furit ad stationem, et optatam martyrii palmam conse- euii sunt. Aceedit insuper, qDod Uen. S. Dei missionem immediate acceperat propagandi Evangelium inter populos Μaravares ; non. poterat ergo detrectare, imo ad exequendum munus sibi commissum debebat ex doctrina evangeliea omnes conatus, labores, et vitam ipsam . si opus esset, insumere. . Quare concludimus cum Benedieto XIV. lib. S. C. II., nemo reperiri poterit sanae mentis, eum redarguens qtii a
Summo Pontifice missus ad oras Ins delium , ut praedi cet Evangelium , in praedicationem strenue , Sed prudenter incumbit, et sperans se proficere posse, iniuriis tyrannorum praeceptis de fide Christi neqvaqvam annuntianda minime obtemperans, Martyritim stibit. Atqui ita est casus nosteri a Cur autem Servus Dei non obtulerii libellum et sacultatem praedicandi non petierit a tyranno, lacilis est responsio. Non
petiit , quia laus an eum erat. Tyrannus comminatus erat
mortem , si Servus i Dei iterum rediisset ad praedicandum Evangelium; odio habebat legem Dei; ergo nunqNam certe dat rarus erat facultatem eam libere praedicandi. Ad quid ergo oblatio libellit Neque pariter ullam vim habent in casu-
nostro verba S. Thomae , quod non debet homo occasionem clare niteri initiale ogendi. Quum enim opus positum est bonum, iusium, imo praecepi om, .non datur ex se occasio agendi injuste; sed tota injustitiae causa relandenda est in iniquitatem agentis. 7o Remanet ultima obiecito desumpta ex nialia necessitate qua adigeret Servum Dei ad Maduiensem Mis,ionem iterum ob eundam. Siqti idem, ait ensor Anirn advers. N. ao. plures in eo Regno praesto erant Sacerdotes, qui idololatras ad fidem
zon Verterent , et neophγtos informarent. Hoc autem verum
est , si pro eo Regno intelligator , ut videtur sopponere R. P., tota Missio Madurensis seu Malabarica; salsum autem si intelligatur tantum Regnum Mara Dense, in quo Servus Dei mora butur et in qoo occisus est. Ibi enim ab ejus discessu anni i686 , nulluη alios Missionarius suit , proiit erui-.tur ex Aetis, quae de alio Sacerdote non quam loquuntur. 7i Sed suerint sane alii Missionarii; non inde lamen sequitur quod reditos. S. D. non fuerit necessarius. Ipse enim innumerabiles Gentiles Christo lucri fecit; . uno die tria millia, paucis diebus duodecim millia homi nona baptizahit. Ergo messis quidem erat nixalta , operarii autem pauci. Quid aetum esset de hoe ingenti hominum numero, si Servus Dei non adfuisset p Poterat quidem Deus per alios ad fidem Oeare; sed cum voluerit per manos Servi Sui illos omnes baptizari, negabimus maxime o litem et necessariam fuisse peram v. Patris' Possemus denique probare, quod licet etiam nulla suerit necessitas Missionariorum, tamen non posset argui imprudentiae S. D. bi, reditum in Provinciam M, labaricam. Sed cum rationes allatae satis sint acl exsolvendam penitus oppositam difficultatem, ne lon iores simns, consistimus.
67쪽
Sa . ' o Itaque, quum ex deductis evidentissimo constet, Di pota mus , tum de materiali , tum de sormati Martyrio V. S. D. Ioannis de Britto . ad quod confirmandum inducti sunt tot testes fide digni , indole simplices et sinceri , et in religione et pietate serventes ita ut nulla in eos cadere possit suspicio falsitatis , prout etiam testantur Iudices Delegati , quumque iam satis solutae sint omnes exceptiones et difficultates. oppositae a Reverendis . P. Fidei Promolore; nihil aliud optandum , Beatissime Pater, quam i dicio tuo haec omnia rite confirme, , atque ita sortissimum Christi Martyrem in Dixi ut nominis gloriam , fidelium Mala harium exemplum , et Missionariorum Madurensium incitamentum debitis altarium honoribus augeas, i praesertim quum accedat divinum testimonium ex palpatis eius intercessione miraculis, ad quae vindicanda iam gradum facimus.'
68쪽
An, et de quibus miraeulis mustet im casu et ad es et umde quo agiturZi sustus quidem & lueuientius quam in praeterita concertatione , sed non novis certe argumentis, oppugnantur clarissima miraeula, v. S. D. Ioanne de Britto ad preeante, patrata. Quamobrem cum iis omnibus copiose iam salis laclum fuerit a veteribus causae patronis, & a cl. me. Perito Pascoli ad serendum de ipsis iudicium voto , cumque breviter nunc eadem confirmata fuerint a Iudiciali Perito electo, viro clarissimo Iosepho De Matthaeis, nil aliud nobis supere;t, nisi ut appellemus ad ea quae ab aliis dicta suerunt, propositisque di ficultatibus ita respondeamus, ut non tam ipsa tueamur miracula, quod absolutissime jam praestitiam est, quam occurramus cuidam illi novitatis speciei obiectionibus iisdem solerter inductae. Hoc itaque opus aggredimur, praetermissis plane quae contra testium fidem proferuntur ex epistola iam reiecta in praecedenti disputatione si per martyrio.
Instantaneae sanationis subitaeque Dirium restitutionis Ignati iem tribu Palla Oppidi Ortur cum maligna letalique febri ορ-
pressus animam ageret. a Medicorum attestationes, qui curae interfuerunt, exquirendas
esse docet animadversio S cum Benedicio XIV. idque
nos etiam utile fatemur, tum ut regularitati. tum Di sirmi lati probationum consulatur. At priori certe saris factum fuit in casu per depositionem medici Andreae, qui usque ad extremum adstitit aegro, neque censere licet ei ullo pacto affectum esse per omissionem ceterorum medicorum , qui curam Ignatio adhibuerant; cum constet ex actis, moralem tantum impossibilitatem in causa fuisse, cur ipsi non indu cerentur : nientibus Apostolicis Iudicibus Stim. addit. n. a. yoait. pag. ai 6. S S. si quan iures a Itos testes, yraeser
69쪽
rim super Miraeulis non adooeauimus, intestinis bellis et mora.
Ister insuperabilibus dimetistatibus id tribuendum est. S Per examen itaque illius medici ; qui haberi potuit, satis
superque prospectum fuit probationum regularitati. Firmi ratem autem ipsarum abunde tuetur idem medici examen conjunctum cum examine ceterorum; idque non saeile negabit animadversio postquam concessit, trim ceteros plenissime inter se convenire in qualitate morbi tradenda , quem universi se-hris malignae nomine designarunt. Et reapse, quid sibi voluit ipsa dum scripsit S . homines nostros, utpote medicae artis prorsus i eritos, intrinsecam morbi causam vel
qualitatem UTI TESTES DE AUDITU TANTUM re
ferre potuisse 7 Significare prosecto voluit , eos a medieto tantum id aceipere valuisse, qui soli de morbo iudicare poterant. Iam vero, si inter medi eos, qui aegro adstiterunt, aliquis irrepsisset dissensus quoad morbi naturam , eumdem dissensum repetitum conspiceremus in testibus, quorum alios hoc alius alio nomine morbum designasset, prout a diversis me die is audiverat: vel certe ab iis dictum legeremus, omnes quidem medicos gravissimam censuisse Ignatii aegritudinem. sed non omnes aeque in indole morbi definienda Gn- ensisse. Nihil tamen ejusmodi in depositionibus, nulla ibi discrepantia, nulla d obitatio, nulla ambiguitas, omnes ad unam praeserunt febris malignae appellationem: atqui istae imperitorum depositiones iuxta Censorem non sunt nisi meraeeho medicorum : oportet itaque medicos omnes perseete in hoc consensisse, ut aegritudinem Ignatii censerent febrim maligna m. Ipsa ergo testium inscitia , quae objicitur , sponte convertitur in validissimam confirmationem judicii adiit de morbo a teste medico ; ει in unanimi illo universorum consensu unanime praesert iudicium omnium medicorum, quorum propterea desectum apertissime sopplet.. deque, ut censor autumat S . . b. 6ὶ testes exhibent maneam tantum & informem aegritudinis notitiam, seu eiusmodi, ut quod in praesentiarum tantummodo quaerimus, de morbi re Iebantia iudicare nequeamus. Aliter enim ac plane aliter se aserunt vir operibus editis satis notus Alexander Pascoli, qui alias uti Peritus sui Dagium suum pro veritate edidit de hiseo miraculis,& vir clarissimus, quem honoris causa nominamus, Ioseph De Matthaeis qui nunc iterum veluti iudicialis peritus de iisdem pronunciavit. Prior enim dixit: Febrem congruis adhibitis
remediis non cessisse undique acta demonstfiant.. .cong a De
ro adhibita medicamenta tuisse ει gnificat, quod integro mense in tanto febris ardore febriens non eaearuit . . . Cer tam in necem in protimo Disse ut tebris terminaretur eae actis habemus ... Et quidem eo jam devenisse legimus , ut non amplius de sanitate restituenda , sed de humatione febrienti procuranda ageretur Nihil igitur est , ut de febris gravitate, ideoqus de morbi relevantia, . Onuenien α
70쪽
tissimo miraculi sti Meeto, dubitemus. Alter vero seripsit: Trigesimus jam Dertitur febris dies: ob eaetremam virium debilitatem aeger mortuo similis jacet : loquela ac sensuum omnium ministerio caret: faciem eaODericam praebet: a medicis derelinquitur, quia mortuus msgis quam moriturus videretur. Flute statui deinde opponit subitam sanationem, & rogat : Quomodo igitur miraculum hujusmodi in dubium re-υocare poterit homo etiam modicae fides 8 Peritorum itaque judicio noci manea non informis exhibetur a testibus morbi notitia , sed adeo perfecta ac distincta , ut de ejus gravi late ac relevantia plane non sit ambigendum . Quamobrem , si tuto semper pronunciare licet, etiam in dubiis, quoaleausam peritorum judicio definitam , maxime vero si agatur
de peritis iudicialibus , veluti toties Rota confirmavit De.
Decis. o II. num. b. ibi d. Deess. 559. num. I 8. yart. I s. 3profecto sententia de eerta morbi relevantia erit eo tutior inhoe easu, quo semel D iterum facta est a peritis recognitio M. qui periti unanimes retulerunt de veritate Deeis.
tus , malignin epitheton addit una fuisse febribus ab inset ita medicorum , neque ullam febrim peculiariter designare. At peritus Pascoli iam scripsit , malignum in febribus idem esse medicis ae letale : febrim illam , ait, tit malignam certoriolandam essa contendunt , quae congruis adhibitis remediis non cedit, G in neeem terminatur: idque nunc confirmavit iudieialis peritus asserens : illud pro certo haberi debet,
se er grauem , periculosam , Dialem febrem tali nomine dignam intelligendam esse. Hic autem id unum quaerimus, num febris de qua agitur eam exhibeat subjecti relevantiam quae necessaria est in miraculis r id vero praestari a Ietali sebri nemo negaverit : ergo morbi indolas in subiecta materia satis perspicue innotescit. 6 Neque id a nobis pro lubitu in causae commodum exeogitari credendum est, quandoquidem judicia a Sacra ista congregatione aliis in causis edita sententiam istam confirment. Sit pro omnibus sanatio Fratris Seraphini PDgIisi Ordinis Carmelitarum a febri maligna quae secundi mirae uti loco habi-hita est in canonigatione S. Rosae Limanae . uti videre est in Bulla apud Fontaninum obi legitur et Vir iste religiosus maligna febri letaliter eaeustus , ac decimo leaeIo fune infirmitatis die omnino derelictus a medicis constanter assei erantibus, hora quinta aut se aeta noctis proaeime insequentis e Dα- . t tirum, jamque amissa laqueia et Disu, metans cum ultimo agone, mox ut DPem Beatae Bosae toto corde imploravit , eamdem habuit manifeste convicuam , subitoque Olens , in columis , vegetus , Cum St Ore Onantiam evasit. Nil certe casui nostro similius , nisi quod noster gravitate praestet ,