Tirocinia in Aristotelis Politica

81쪽

interiit de prae inissi vid iatriis Nain totus quidem mm- stare, ea iii Noli convenire, non opus est dicere; sed

qui libros iiii egros essu putei ii iiiiiii dicant Velini, illii fieri p0 tuerii. iii lii ni Aristotele aut ea desinitio dere illi , quani cap. XIII de inutii tui ius libri ex ilii eis laudat, addita brili fila εἴ τι των .fγω ἐκείνων ζελος l Sed neu nain iis se ille iitiis Xpletam Psse quis noli concedet, qui, licet sit qua in Vis ingeniosus, rustra, quid ex iis sit e0nsequens conquisiverit, audiveritque id esse: se τουτ' αἴτιον οὐ γίγνεσθαι πολεω εἴδη καὶ διαφορα e καὶ π λ.ιτεἱχ qua iii Ol rei ii iii addita inde duo vocabula

linii aut iii situ in disputationis nobis est quasi ruptum Post θρυ Γεγ δ εστιν η κτησις μές et sic πολεως. Rucurrenduin igitur nobis erit ad ritannia libi una Vidimus en in istum con Sarcinator in Oli nullia in perinulasse iii ipsis verbis Aristotelis, sed en ipsa sic digessisse, ut, iunii tum Sibi Orsua Vires licuisset oniuncta ita filii Viderentur, primum iii X in i liti ret, dei ivlo nonnullis ii situ potissimum aliunde

repetitis e inglutinaret Ioni igitur suspicari ii Obis licet, eum eum disputationis partem de possessione sive de opibus ibi

collocasse, ubi disputatuiti de oeconomia osse scimus Pag. l256 a. autent ii in solun de ea re disputatur sed et inlii Vocn-hula χεῖ et εἴδο Oeeurrunt. stoteles enim ibi quaerit, utrum ἡ χρηματιστικη κ αυτη β ρ κρινομικη ἐστιν ἡ μερο τι η υτ ηρετικγ: Hllius quaestionis prior pars statim absolvitur:

82쪽

τῆς δε το πητα Gai Dei luto aggredit hir lillosoplius parte in alteram ποτερο δε μορς α υτῆ Des Hδος. εχει διαμ ζιτμητητι ει γαρ τι τρυ χρη κατιστικρύ Θεωρῆται πόθεν χρήματα καὶ κτη ria. IIum Plae ulti tua verba reddit: ij iiii st-lielior und nati ii lielior Bosii Z; V usu milii probat κτῆς γ' tu in significare, quod ille Vir et Simo orsuasit itaque ipse vertit is ab uni Gut; V sed tum est, quod equidem Sus ni doceani, eum copulationem atque abundantiam ii pud Germanos, ut apud Iolla tuli eos, esse in usu, apud Giraeeos non fuisse itaque ab ioc loco, ibi definitionem

it Deliolo vocaliutis τη a ρηματιστικῆς et u semihi reponi iubet τηρ P μια ηί Sed ii P dditis consarcinas u i totoque loe iure quodam post lini inii restituto inter diversarum civitatis cuiusque pari iuri disputatii nem, etiam reliqua intelligentur, quae ubi nunc leguntur, ut lenissime dicam, suriosissili4n sunt, quanquam ullum adluic vidi, qui nolis ius erret, inter cis linia tori in em de divisione et de

83쪽

35 inelit dises ogar alii se heinlielit' Certe artem o interpretandi V Aristotelem non sine causa gloriantur nonnulli multo provectum esse, e quo Conringius vixit. Ego autem me initii, qua in suaviter talem interpretationem

-Im Interpretii en se id nur riscli uni inunter, Legi h nielit aus, si leget nur ianter.

84쪽

Sed abesto mitis irrisio equi dena graio an iiii agit OS Msu initio milii virorum errores quoque ne iuvisse, ut cotulitionum uir mi libro riim, si Diodo suci, lenius dispicerem. Illii: tali nnon ut ii S P ii ii iiiiis sin ii iiii polium quae si viris locii Oribris probavero, iiii mirati milii luderint, ii iii

iisdem sinibus in posterum etiam militem, vel saltem mili- in re oner. Ad verbum ἡ γεωργικῖ ii iis θ' ωτο ἡ γεως P.

iis, quae inter en tiuae 328 b. 2 inferri impuntii et quae 12.5i n. 5 intermittuntur, perieritii, Occurri SSe, Suspicor. Nequis autem milii obiiciat, non certiores hasce coniecturas osse iluuii illiis litterpretationes: lio litterest per illus seritam Pii ii Oii OSSe, qui ii, Si qui graece loli doctus, uel ruti ruditus et ingeniosus, curii artificiosam Versi Oilom illi: ilii I riinys v. l. ira usum talium lio inii uim edidit legel P Plinii liiiii e D ulli Pil, o ut ηραaec id ii iii Plius V serus, o Aristotele iii et totarii docti ilium nostram coni m-nat. Per ii Ostras autem colaiecturas iis, qui delectati turvestigando opitiiones eorum capitalium ligoniorum, quae aliis tuis liri lior ulli, ii a Vias quasi Campus ilitiae sciditiae

aperi utitur. Illo nutem locus de quo in ulti in is paginis egimus, ut ii ac setiam addam, porrigitur sere his lite nil le , , . . i. iii si quod vox ἡδεως iacto Q il . 3 . 3 corrupta est. Aliti sit: liuius disputationis iiivonios: 277 . - etl250 a. 30-b. . Quae ibi iiicipiunt: γίνεται γαρ

85쪽

Restat ut, eum viderimus, libros, qui Arist. de Republiea die untur, non ita esse ab ipso perseriptas, de narru itono illa Strabonis videamus. Sed ante omnia Dathi mo

bis diibito, quin non solium Diogenes ipse, verum iam Hertii ipsu η Θεοψ . Scripserit, et da ex fortuita dyttogr. Syllaba Puni praecedentium extiterit.' Sei iret persuadent sibi et aliis viri doeti et eritiei, Herniippi adiutaehei ciba ulti-imina suisse sontem in die is librorum Arist ij duplici ornuin Diogene V 22 et unonymo lenagiano, i. e. aut ipsollesychio Milesio aut a quo eius epitonuit ore traditi V;

fusem. inde jeeri pater assii matur is libros ill0sium in Bibliotheca Aloxandrina suisse, itaque 3 sabellam

esses Strabonis narrationem siuasi vero noli iam ipsa da

86쪽

duplex sorii in iis igite documentum nobis Ru beret, unde elii ei liceret fieri nolim Osse, illi in tali indici tib ullo exemplari in aliud descripto, nonnulla addorentur deuior nivi vel quasi vero Ieria lippus non iam ab alio traditum, sibi ignos uni, noni 'n d scribere potuisset quasi vero non uniciani fortasso mitis operis exemplar ex bildiotheca Alexandrina, si ibi fuit, evanescere potuisset ab Herni ippi ei n-pore usque ad tempus Syllanum, quo vixit pellie, u

.ιτικα ident esse pus quis aute in tu in die Aristotelis perum, si voluit indieare, esse qui lio vel illud lieopli rasto ut tribuant opus, id ita graee sedisset ut scriberet ἡ Θεο ῖς. pro de V Di οἱ φασι Θεο*p. vel simile quid Ituque equidem ntali ilii hilo, sive Hor in ippus sive Andronicus Rhodius, uti serrinys vult ultimus sui Diogeni auctor, Sive ex Oln-pli tribus indicibiis mini ipse eeit Diogenes, quod mihi

persuasum est qui ii ne Diogenes quidem commiserit, it 1 Θεοί . scriberet; sed villi tur ni illi caeς ἡ libroruin lectio sana esse addenda autem esse Vocabula διχτκευκοῦ η . Tum certe potuit η κρ ατι idem osse opus quod nos liabenuis, ut ex quo Dionys. Halle. V. 73 sq. locum ut tulit, additis verbis e ἐν τοῖς περὶ βασιλείας ἱστορ, Θεόφραστο e. Unde ei te id patet, suisse inter veteres, qui nostru in 'olit opus, quam ob rem stati invidebimus Tlieoptir attribuerint ut, Si nostru coniectura probari potest, excidisse διασκευὴ vi etiam id veteribiis io-

llitiis. Hoc sit ni luco clarius patet ex l0e , Ciceronis, qui de Finib. 5. 4 . l. scribere non potuisset Aristote leti pili rihus com se i iis iis , qui esset lilii lius rei publicae status, si tantuni pauens illas disputationes, vel potius divulsas conglutinatusque disputationum

87쪽

lini lutis ili' et rit ili tuis tri 'illiticoruin operis libro IV Il liubi filius, statuisset Iristotelicii de ea re SSei ilitas. At iri te cuin uoque ignoraverit Arist. plures libros te ea re conscripsisse, neque sit, cur ei nosti uni pus ignoturi luerit, ioc esse excerptu ui qui dilani sibi persuasu in suisso necesse est. Ruvera nutent lilii aliud esse ipsi iani vidi unis, o nonnulla ei ianui uni adda in Veteros lutona id non nescivisse uti uni e loco putet, quo

id opus in indice Diogenis me ui ortitur. Noque ni in post qui tulit Ethie triani libros refertur, sed Coll. I. v. 6ὶ

i in in constat excerpta esse, vel quorum non lina tantum non eorum conditionen ipsa indicant τε cγω συναγω γη αβ , τεχλη , αλὼ τεχνη κ . I, post Septem volumina tinio mon, quae hic referri videntur Ob excerptum: εχ γ. πη ἀνατομῶ γ denique post εσει ἐς χειρηματικαὶ πεντεκχὶ εἴκος ib. v. 33. Habemus hic Θετεις et Strabo uoliis narint veteres eademicos ante Apellieontem integros Aristotelis libri, in i imis solericos non inbutSS , θαλλα συνεμ η χυτρῖς θ ετει 2. ηκυθίζε ν Quid igitur sunt 8 Sue εις ΤMo iudice eaedem Sunt ne ἐκλογαι, υτ μγ ματα, πυγαῖ Σγα et quae aliae aliis nominibus apud Diogenetii occurrunt Anth0logiae e philosophi operibus, quae cum minori Ve-uirent, quam genuina opera, tractu temporis secerunt, ut Metiuina e usu Oinitium perirent. Ex tuli anthologia forta Sse περὶ χο υτικῆ delibata nil hi videntur, id a quae apud Diogenem proseruntur πο*θεγμιχτχ, quae si qui attoni consideraverit, facili videbit esse τα θρυλουμεν in ludis, non dicta philosophi ut aec η με Στιρ κ' του

88쪽

s. Ciceron. ID i ii is Atque idem go contendo, i iiii liinti iratii X inii uni atque illii Sir 'in accesserit ratio suae latii e iiii star in nricioque doctrinae, uni nescio quid liraecini illii lilii Q Singulare solere Xistere: την παὶ δὲ γ μ λ τα εὐτυχιαις Lai κόσμιον, ε ταῖς τυχιπις καταζυγ γ: καλλιπτον εφοδιο τω γηρα : Apud Cicer pro res i. plenius id se in profertur line studia adolescentinui gunt, Sula ciuiu in oblectant, Θ in secundas res Ornant, ad Ver- Sis perfugiunt ac soluti viii r non ut delectantili lii , iiDii iiii pediunt oris etc. lini tui utia in si Cicero non totos liabili libros de optinuir i ubi stulti, inbuit tale lori legi uni quod in in περιμ. υτικῆ litus, ill illi Pisilii iti Osi, Ut tulit uii di SPiliatione in delibuta in suisso, de cuius nexu eius testi ilioni ausi uti ius sit pr: i. Quod utut est, veteres Satis sci Ut niti,

p una i ii ii iiiii inrtos o Arist. Operibus τα ἐκ των οἴχων si λατωγος et τα ἐκ τῆς πολιτεία et

L T in libro prinio paucis capitibus disputatio confusa de o cononi in de quo iubebunt ζικονομικον ii lilii ii ill passini consu suo disiuncia ei luo partes libelli, que ni neruuys in q, 'ri' a liliis laudulo ol te Dialoge' p. 53ὶ probavitii iti ligi iii sitisse, cui ii vestigia dialogi et in iii

89쪽

lata claue non pertinent ostendit quod saetii pro se quisque vident, sente iis in dissolutus esse. 1, aue igitur

quae ii ilue cuni iis liae praecedunt, equo cuin iis qua Ν iluunt ira irini linulit inde sunt translata puto v ruinoi ut lite uni liminisse, ito si inseruntiir, omnia piissi ine Ou-VOniunt supra p. 2, 6 20V qiuae ante V. 20 leguntur

tissime inui accedit confutatio ortali qui ego in eo pilaeam ad refellendos adversarios attulerant; quibus disputatis iure conclusio additur τι μυλ ρυν γαγκη οἴκοθετην etc. VSuporsunt igitur in hisce ostigia libelli se βασι=.starn indicati apud Ciceronem de Legit, III. b. L Eud non solum πε ὶ των τῖ πω τῆ αρχῆς in eo libello disputabatur, sed etiam περὶ γ τη a Srῆ , et huiu quoquod is pia in tionis vestigia III 1 et a SSi in SuperSunt, ut

90쪽

oeulis videlinis ex eodem tir malento line atque illa ess0, at otium si 'ram Cleuronis testi inonium ad Q. Fratr. III. . , ut sint ut o uti in iis Ari St. V i liis Ciciri linent inen-d iii Lo ritur ii in ibi: Aristotele in quae do reptilille: iut praestanto viro scribat, ipsu in loqui; V legendum erit: Ar. quae de regnante in reputillen o praestante ie. Et iam post liae orian in pulset, qua se lidos sit tribuenda narrationi Strabonis. Missam a ciuius irinium artem, qua narratur Appelli contem bibliotii reuin ipsam Aristotelis et liseophrasti eniisse. In eo re et per se non est verisimile et ii ostri oporis coirilitione resellitur id quo etiani magis videbit, si luis uni inuin nitenderit ad seli ilia, iuuetii hoc opsere iii sunt, et quae aut ante Pellie in te in verisimile est, in ipso contextu suisse in Exe inpli gratia Libr. VIII. V. J302. b. s. ubi disputatur de civitati uin niu-tationibus, Aristoteles seripsisse videtur γίγνονται κ ei δι'

in Constitiiseram iam iis, o diungor ilissertati iiiiciit: in de scholiis; sed quia posio satili mihi visiim o t, inlici uni dociorum exspeciali deii iociniis, id ii piisi ruin distilli it a lite votita in otii iluod ii sociali quidem, ii id P. f. Promisi. Hi osse facturuiti. Q iii iii plane sitio argum iit Ovideror dixisse Appolliconi in alia soliolia logisso ni isset t. a. si inti utini 'i' i ilia inoptino ab editori biis colico liter futur, uti uiri ioc exotii plum Protuli.