Tirocinia in Aristotelis Politica

51쪽

τούς γεωργους δρυλους ἡ βαρβαρους ἡ περιο, ας Ex ii ibi is nisi ρανεῖ γ τιν, non eam S Miami lii losoplii disputationem esse integram ne id tu idem tiro serio mirmari licebit, meridie lucere. Oculis nim, remota disputandi subtilitate, eernitur, quibus inanibus repetitionibus pertexta sit, tuamque sordido erassoque silo resarciti sint i intus. Quam indiguum autem suerit ristotele, multis verbis ut lite factum est,

inliti dicere, is videbit, qui p. 263 sqq. eum de redem re contra Platonem seribentem contulerit cum istis. Itaque iam ex totius loci conditione dubitatio iobis oritur an quae de magistratibus deque pontifidibus hie

prol ruiit ita sententiae, ad sumniam Sint eae quidem Aris-t0telieae, sed et de sua sede discerptae et misere detruncatae et pessumdatae. Quae dubitatio et iis ipsis nisu matur,

ipsum hic demonstrandum erat ποτερον τερα καὶ ταυταθετερ ἡ τρῖ αυτ la αποδοτε: αμψω sicl). Deinde res ipsa ita docetur φαγεῖον δε καὶ τρυτο δι τι Πορορ με τιγα τοῖς αυτ D. Ποτί δέ τινα καὶ τες te. Ac statim fieri non p0tuit ut Aristoteles, non s0lum Socraticus, sed parens artis logices, colis underet τι et δι τι Aut igitur ne line e quidem Sententia genuina est, ut si est, legendum erit φαγες γδ καὶ τουτο ν οτι Occurrit autem διο τι pro τι non solum hoc loco sed ubicumque oecurrit aut mendandum St, aut indicium salsi essu noli uni eum patebit iis, qui diligenter et Diente non praeoccupata loci eontextum iiiiii )buntur. Emendandum est Lib. I cap. 2. I 253 a. 7 ubi

52쪽

ἀγελαίου ζωου χαλ.λ. γ, δῆλον Legendum est: σθε ἐν τέ pare II ετ t- J. 'Oτι . . . in Indicia salsi sunt 329 b. 38:l331 a. I; 2904 22 de quibus ultiniis locis etiam recturi sumus lite is unia uiuam nobis semper pro pluriuiorum nass. iiii luci licet δη et δι ex ni intrio nostr edere, et , iambone convenit, quam absonum est δι tamen talis est oditotius conditio, ut non ausim hoc vel illud pro certo sta

ut milii videtur R. Congreve; Bel cicer et Sus. τιγ- εἴγαι. εχει καρ αυτη κ διαίρεσι τὸ κατ αξίαν De ultimis verbis du-y, orba se i litore &ιεν ὀ cuin ii osci quo modo poetam doleant, impia lil sych. alii iotatum sit: ri r/i κroi . APrito χος, ortasso huic Poeta ted ieiunis os versiis sex hoc tostro loco .alom sero: si irre νον ἐν π rs 7 νμἰ0o foti γά νr' ultimo vocabulo plano incerio. Et profecto noscio an saepius in littoris utili tuis loci suavissimi lepol os non tantia in ideo notiatilina luci alitur, ii uia ipse sit depilavatus, sed quia totae sint quasi detruncatae Statuae.

53쪽

lii lari licet, ii viii verisimile sit iiiiiii aliud stiri tui fuit esse ab Aristotele nisi lianc divisione in inlisero id iliti ut dignitus postulet. Illi id aut qui uenio est quin videat, tui divisioni optini concinere ea, quae nunc ad iii id uni incondite le- :untur p. 26, u. 32-b , de quibus verbis egimus p.

26, s lil. neque iani Vereor, ne qui SamVetur, quominus nobiseum legat ut . l. artini e cod. . proposuimus τουτομ. υ γεγόc ηται . . . quae Verba, si totus locus coniunctus

sit eum hae de tonoribus publicis dividendis disputatione, nulla alia interpretatione indigeant ii uno autem ibi sequuntur οἱ μὲν γαρ αρχουσιν οἱ δ' αρχονται nescio an corrupta sint male enim congruere ea videmus cum iis quae eontinuo post ibi adduntur τρ α υτί δη Π πρ αρχρυ- των ἶτεροι τερας ρχουσι αρχαρ ). Sed redea inus ad ceteras discerptae liuius de magistratibus gerendis disputationis partus, quae postquam de sed Sua migraVerunt, graviorem in moduni quam illae sunt corruptae. Postilla το κατ αξια leguntur pulet ira i ta de divitiarum di-

δ τεον. Sed cli 0 est levioris momenti. Gravioris est, quod

54쪽

li; se iit uitia ipsa fraude in ut pluit. Naui uni lii losoplius sieinchoas, ut απορητικῶ dieat quia unctiones civiles ii partito sunt divisae, niit urniis iueri reni ublicana, aut eani consilio regere, et quin ius est, deos coli et liae in re tit frui eos, qui aevo grandiores sint,' exspectauulsit, vana aliquant quaestionem, Xempli gratia, per quos vinis pueri sint instituendi se iudicia exoreetida veluti ad sese in illi id faciundum. Tune autem ista est ratio concludendi, qui sun eliones civili' hi partiti sunt divisae et sui fas est suu in eis in in ortalibus uti uin tribuere et in eorum ministerio requiescere aevo grandiores, iribuendi sunt ii sucordotiis 3 Quid principium ad sine insueti An si ripartito siluetiones idae divisae fuerint aut

quadripartito, non Seniores, Sed iuniores p0ntifices esse

op0rteret Et quid sibi volint, ubi sermo est de aetate

pontiscum, illii πρεπε δε ἡ τε Θυα rna α' δίδονα τρῖ ΘεοDV, praesertim cum in prae 'edenti periodo non solum hoc sibi seriptor iam sumpserit, sed ani quasi de re ceria statu rit 1υ τὸ τοὐν πολιτῶν πρεπε τιμασθαι τού λουe Et quis paulo saniore mente praeditus, ne dicam nobilem phi-lOS0pluim, ταυτολίγιχ eam proferre posuit, quia oportet senes pontifices esse, oportet senes pontifices esse Itaque rui sus patet hie uitam insulso addi ininent esse expletam. Quid mirum igitur, tui in ii, tu in eaput ex diversissimis Pannis consulum sit, quod eius quasi ris. γρ invita Minerva fictus esse videatur, qua inquam huius ipsius verba fortasse tantuni uin tinnia Aristoteli ea sunt habenda Sid

55쪽

Hie igitur linis est capitis, cultis pro citatu in Crat, restare, iit inquirendutia sit, πότερον πατι κρι γάλητε ν παντων τ υ γ κ . . .. lli Di Xi verba tantum innia Aristoteli ea osse videri tin in in universu in graece sunt scripta ' licet παντὸ θητικο quasi γεωρ. καὶ τεχν etiam θῆτες essent vix recte sese habeat sententia autem μέρη δε τῆς πολεω το , πλιτικου χι το Τ' βουλευτικο certe non Aristotelis est. Iabeii ius eni in desinitione ut quid sit πολ.is, e initio libri III pag. 2 75 ,. 7-2l cuius inmemor suisse dicendus erit, si utrumque ipse perscripserit. Contra ex lio capite et iis sententiis quae e pertiniuit paulo distincti ire in explicatione in lucrati suinus sententiae,iluam quasi lexiloquo bSeutro tuo oraculi sermone editam habemus post verba εἴρηται δῖε προτερον περ αυτ υ iii eo loco, quem supra p. 3l attuli uius, et unde tota hae oratio digressa est. Nam prinium verbis οὐδε νομίζει ει γαι κρείτ - των lueein afferre possumus e iis εἴτε αγαθον in φαυλοντο αρχειν p. 26ὶ tum vero, quod caput est, ipsa sententia

δ' ἱρ τερρυρ' quamquam verisimile est, tituli quibus illustrata fuerit, intercidisse, aut en quodammodo an intelligitur iuniores partibus copiarum esse praeficiendos,inaturiores in senatum adlii bendos, senioribus digna otia cone edenda in deorum cultu. Simul autem vel sine aliis arguntentis patet verba εἴρηται δε προτ. περ αυτρυ non SSe Aristotelis Nani si Aristoteles ipse eas quaestiones νειετερου εἶναι δεῖ τρυς αρχοντα καὶ τους αρχομεν υρ V p. 332 b. 13 et ποτερο ετες καὶ ταυτα Θετεον p. 329 a. 5 suapte natura coniunctissimas, loco disiunxisset, in amante aut positurus fuerit. Nain, quamquam multa

Nomitiativum pro accusat vigere nolui, quia potuit esse scribarum

56쪽

ileesse Videlitur, Ut et fluae Super Sulli, apertissinae sunt detorta, alnei uti iiii ulu locum accuratius considerantibus, illii iii tali ii in disquisitionis a lillosopli esse nituni videreni illis id uitur in os ii id statu eliduni est de nostis ii tui biis in optinu civitate Nonne satius erit Semper eosdem iubere, eosdem parere Esset id quidem satius, si usquam terra Pulii Salis ilia gnuit discriti ion inveniretur et corporum et an intoriani inter magistratus et privatos. Sed nil tu in ut sit diserinien fieri posse non Videtur, neque ulli pacto fieri posse, ut sit inter similes et pares, quales optimae rei publicae cives esse decet. At discrimine opus esset Discerni igitur Oportere aetates adoles e lites ut pareant; iuvenes naturiores ut capessant retii publicam et prii numquidem ededant ad militaria imperia, deinde aetate cor-r0borata, iis dicant, ii dici exerceant, civitatem prudentia et consilio regant et administrent, senes denique ponti se es saeti oti eum dignitatu i uantur. Sic si re ut et pares sint ab initio et simili conditione invicem cedant, et quum iidem sitit sui iub alii iii a qui libeant lamen quasi diversi sint pro tuo diversis Diagistralibus diversi. '' Haec igitur linea inent adumbrata, Seiunctis iis, quae eXStrinsecus sunt linia, etiam nunc in iis locis e ignosci possunt, se i ut Vidimus, prorsus discisa ut ex uno iocexemplo esti ei liceat, lilia os de Re pubi ii iii Arist.

nomine cireu in serum tu , non Solum rima Straxisse, sed dilaninios fuisse, te in reque et sordido consutos Sse a librario. lui, tui cum

in Ne quis otium p0st ea, quae p. 33 diximus, ait,itretur p. 1332b. lisputatum esse de varia puerorum iistitutiono, nonne, si hoc voluit Plii l. Satis

57쪽

illiu quit lim ii luo ii in in mi initii in par suo ritvel do e trina plici losopli ea voi sunt tuto mentis. Atque in ea ae lio inihi lic0:it pro literi, milii de iocopere quod ristotelis dieitur, nulluni praeiudieiuni suisse,naeque ipsum, quum de Singulis locis inquirere in nescivisse, fore ut ea ni illi opinio defendenda esset. Itaque eandem admirationem, quam ipse antini conceperatri, tu illueam esse liorum librorum conditionum ex ipsis dispi itationibus necopinato viderem, eam tentavi apud lectores quoque meo movere. Qui si opinionem meam nasis aduncis contemnere velint, aequo animo patiar quippe si, ut Spero, recte iudicavi, Vera contemni non potuerint; sin erravi, milii erratum uerit. Hoc autem deprecor, nequis, omissis rationibus, neglectisque iis, quas iam protulinnus quasque Otiam proluturi sumus, o temeritatem' vel oliypereritieam' nescio quam invidiose declamite damnetre. Contra gratias ei habebo, qui me errasse probare voluerit. At iust eorum, quos adversarios sententiae nostrae ore pertinacissim0s sat scio, duplex quasi genus Video alterum qu0d Utilingianum appellemus, qui viri doctissimili quidem, omne n doctrinam omnemque ingenii cient eo intendunt, ut totum opus, ii od Arist0teli cum sertili , omnibus unieris absolutum esse defendant; alteruria, quod

Spengelianum dicamus, qui viri non s0lum d0et sed etiam

critici, transpositis libris et artis opera, quam criticum coniecturalem vocant, passim nonnullis mutatis, cetera iam ristotele digna esse arbitrantur. Quorum alteris quia unquam a me perSuaderi posse non Spero ne conabor quidem contradicere. Alteri quid dicant videamus. Atque primum quidem ubi sumnia totius non intelligitur nullius eSSe artis mutare verba, apud viros revera criticos, Co-

58쪽

itu in seium tot certi SSili in Elliendati ilies protritissent, si siti arte eriti ea coniecturali essent usi. Itaque nitationes quas ex tali ni tu passim in libris te Pluilil l litatas scio, neque Xamiliare, neque releuere in unimo est librorum transpositiones videantus Eum enim iustum esse librorum

ordinem censen I, II, III, VII, VIII, IV VI, V uirgumentis usi et ex ipsa disputationum serio ductis, interiora ea vocant et ex nonnullis oeis, ubi lio vel illud respiei videtur de quo postea demuin agitur, - exteriora quae dicunt. - Iam vero interiora ista si apparet audition esse, lanifestum est iis l0eis n0strae sententiae magis

saveri quam Spengelii, Conringit, Barthelemii St. Hilaire,)quo minus verisimile sit, libros p0tissimum totos sedem suant ii tutasse. Hoc igitur est, quod in controversiam vocetur, lium Satia Sit serie disputationum inti a singulos libros. tuod non ita esse quodam iii ido iam vidimus in iis logis de quibus supra egimus. Num inter disputationem de civitatis unitate interpositam vidimus pari molitatulam disputationis de ii itineribus publicis, ili in iis illi in liri cives optimae civitatis distribuenda sitit; vidimus alium eiusdem disputationis partem transformata in esse ad disputationem de varia puerorum instituendorum ratione, quae uti alii si si ab ipso Aristotele esset iii elloata, ut in libris n0stris legitur, tamen dicenda esset de sede sua berrasse, cuin postea de ilium et iii ipsis libris ordia iur disputatio de pueris instituendis, ut ipsa rei uni in turn luditulet. Si disputandum fuerit et de concubitu et de pueris erudiendis, ut de ne quaestione post illam disseratur: θειτερ ρυγ

τη συζευξιν V ut in ipsis libris recte dieitur. Neque

soluti lispitiandi ordo ex remini matura Sequitur, Sed

59쪽

oriatii de corporii in Orinatione pirius est disserendunt tua uide animis ut plane absurduni esset, si deni, tui verba supra l. ScripSiSSet, tamen disputationem de tota hae du-entionis ratione sic inchoasset, ut primum inqui rei et num pro diversa civi uni conditone dolescentes varie Sint 0rmandi. Quodsi vel ioc fecisset, rursus absonum esset, p0Stea densitan quaerere, triani rei publicae liue cura tribuenda sit an singulis patribus familiarum relinquenda. Vidimus porro cum ea re siet a parte disputationis de muneruui publicoruni in Optiuia republica servanda distribu tione, conglutinatu Sententia qua Silam, quae, quamquam et ipsa repetitae essent ex disputatione de honoribus publieis distribuendis, tamen neque colluererent eum praecedentibus Sequentibusque, neque ullo uulo convenirent

disputationi de hon0ribus in optima civitate inchoatae δ).

Vidimus denique eiusde ui disputationis pannos ad centonem, ut ita dicam, consut 0s, qui Speciem praeberet teXturae, X quo ei vitatis partes conspicuae orent. Eam utent quasi disputationem de partibus ivium, has enim tantum quaesitas esse e epilogo illo putet, quo tam puletu e disputati-ODi su urinani subductam esse vidimus, non ad eum sinem ab initio institutam duisse scimus, sed ut quaedam

in Liceat ii hi lite igia molitum etiam Super addet ad sententiam noStium probandam, abhorrere quam maxime motum seditionis a tali civitate, ideoque verba p. 332 b. 29 id Proto im/rεbir ειν βουλομενοι picta rες

l0cum etiam hanc ob causam attuli, ut eum emendarem. Legendum est

60쪽

enumerarentur, quibus cognitis scilicet constaret, uti unii, imit illi illiine cive participe esse oporteret, necne. Sed

ad ea ut ipsani dubitationem nos necopinato delapsos esse supra diximus, ubi tantum a cap. 4 Libr. IV. 7. , iis iue ad cap. 7 quodammodo Saltem) eum disputandi ordinem rue ignovimus, qui indicatus suit. Adde quod, cum cap.

qualis, prinium videndum fuerit, de civium numero, de agri magnitudine cet. cumque certe ipsius urbis situs pertineat ad constitiones civitatis bene consti tuendae, tamen capite I demum de ea re agitur. At quales post digressiones Quas cum bonum

partem in in tui Viimis absurdissimas, tum quae sequuntur Vel uigis etiam absonae sunt. Etenini caput X si incipit: δεικε Γ ου νυν οὐδε νεωστὶ του εἶναι γνούριμον sici τοῖa περὶ πολιτεία φιλοσοφου τιν, τι δεῖ διηρῆσθα χωρις κατα

ω φα ν, ουτω νομοθετῆσαντ a Misae δε α περὶ Κρήτην 'Aρχαία δ' εοικεν C. εἶναι καὶ των συσσιτίων ἡ ταξις, τα δε περὶ τη 'Iταλίαν πολλῶ παλαι τερα του γ mas tamen ineptiasne u semilii itidem secludere usu est . Hisce coniungitur labula de rege Italo, unde nouu n It taliae liuiusilia terrae κατ εθυος deseriptio ea tamen et Susemilii Ostendit et post alius sententias neque sana neque in caS, Sic tun tuum ad propositum recurritur 'Οτι με οὐ δεῖ τηγ