장음표시 사용
11쪽
Cum metrorum Pindaricorum curam omnino in se recepisset doctissimus HERMANNUS, rogatu meo fragmentorum potiorum metra illa constituere et eme
dare haud recusauiti Debetur itaque ei, quicquid hac ex parte bonae frugis Pindaricis fragmentis ac
12쪽
pollonius Dyscolus de Syntarii. lib. ΙΙ. p. 253. ed. SyIburg. fet do Pronom. p. 321.J haec Pindari refert, 'ubi mentio του 'Aθαυαντιδα i. e. Melicertae, praecesse. Tat: 'miti και τὸ ἐν Ἱσθμονικαις Πιναρου λαγξε τοῖς
mortuis Meuceria ου, linum institueret honorem. Μonet grammaticus, veteres Pindari commentatores, qui pro υτοῖ explicabant, dubitasse, cur Μelicertam poeta ''Aθαμαντίων appelIauisset, et mox Sisyphi mentionem fecisset; alios accepisse illud m adverbialiter, ut verbavi παιδὶ intercluderentur, velut in illo poetae innominatὲ Ioco: ωTe χερνῶτις γυιχ . alios mutasse in ot, ut sit dativus pro genitivo γνους, quam antea notatinauerat poeta. Addit vero Apollonius: quid obstat, quo minus Pron men φ sit possessiuuin, et sumatur pro αὐτῆς Φ - Apparet satis clare, agi hoc loco de institutione Iudorum Isthmicorum; quod etiam eontendere posse mihi videor de loco CaIlimachi in odito, quem reperi in Elymologico Gudiano: Οἱ 'Ιωνες καὶ το 'Aduuας κατ' αφαιρεσιν τοῖ ακαὶ διπλαοαισμῆ του tu, καὶ τροπῆ του δ' εἰς T TMυμuς
14쪽
τοῖς ανδρασι,' καὶ θεασα Πι τους δ mdoiιενο ' επισrἄν-voὶν δε αὐτ9 τυιν ελλανοδικῶν, ὁτι 'ετόλμησε παγλθεῖν εἰρτὸ σταδιών, at roκρίνασθαι ' τίνι γὰρ αλλνὶ τουτο γυναικὶ δέδωκε καυχησασθω οἴτως ὁ Φεὸς, οτι και πατέρα και τρεῖς αδελφους υλυumorίκας εiοι, καὶ 'υἱον εα' 'Oλύμπια πον. ταυτης ουν πρεσβυτιδος, καὶ τουτου του γένους -οῆὐωξ ἐστιν ὁ Κλεοκρατης. Finem epistolae omitto, qui ineptissimas hominis Iaudes comprehendit. Hinc vero apparet, nisi prorsus omnia in hoc scripto sunt ab homine nugatore conficta, V Pindarum praeter nobilem illam 'odam Ob icam,' quae legitur hodie ordine seuetima, 'scripsisse etiam aliis in Diamram carmen ἐπινίκιον, ubi do
anu trium victorum Sorore memorauerat es, quae auctor
spistoIae inde refert. Nam in eo carmine, quod hodio legitur, poeta Da in ageti nisi Verbo non meminit, cui tamen mentioni vix conuenit Aeschinis illud cirει, αἴρει. Seriptum vero fuisse carmen hoc a Pindaro plus quam quinquagenario suspicari licet en Olyinp. VII. quae adi Olympiadera 79. refertur. Praeterea eandem narratio
nem SehoI. Pindari ad ol. VII, pr. et) cum Pindari ametoritate refert Taetges Chil. I, 595 sq. . quem quidem l
cum erroris suspectum habebam, antequam epistolam Aeschinis comparassem. Solet enim insulsus ilIe homo vitiam alibi Pindaro tribuere, quae in vetustis Poetaocommentatoribus, V. g. de Alcmaeone ad Pyth. VII., tradita Iegerat. Totum TZetZis locum comparabit, qui no. minum varietatem cognoscere voluerit. Satis habeo diagito praemonstrare reliqua veterum auctorum loca, quibus inter se collatis clarius de tota Diagoreorum familia, Victoriarumque, qUas obtinuerunt, numero et historia lectori constare poterit. Adeat igitur Pausaniam Elia c. I. lib. V, 6 extr. p. 389. ad quem cons. Dotam Valch. ad
Theocr. Adonia E. p. I98. Elia c. II. VI, 6 et 7ὶ p. 465. 463. Tu esseniaca lib. III, usi) p. 337. Deinde dignus est, qui contendatur, locus Gellii N. Att. III, 15. Valerii Μaximi
15쪽
FRAGMENTA Vm, x5. Aeliani V. II. X, 1. PIinii VII, 4r. Davisi
ad Ciceronis Disp. Tusc. I, 46. Dorici victoris memianit Thucyd. III, 3. Gorgon vero ille, ex quo Scholia Pindari narrationem feferunt, scripserat de rebus Rhodiis. Laudatur ab Hesychio v. ἐπιπολιαιορ Ἐρμο ἐν Ῥοδον, ως Toρρον ιστορεῖ. Iterum ἐν τοι περι θυσαυν vocis καταρραπτίτηρ. Athenaeus P. 695. maIe habet Tmπος ἐν περὶ των εν ' δου θυσιῶν. Scus. Α Pindaro ipso narrationem de anu sorore perperam repeti equidem censeo. Nihil de eius fide hac in re habet Sehol. v tus Pindari ad ΟΙ. VII, pr. qui primo Ioco est comm
morandus; ex eo aut alio Taeina sua duxit.
Confisus auctoritate Μos. Solani ad Pindarum refero Iocum Luciani pro Imag. c. 19. Γλα πως ἐπονε etro irὴς εὐδοκιμος et 'oν Tαυκον;
Ουδε Πολυδευκεος βίαν φήσας ανατείνασθαιαν αυτω ἐναντίας πως οὐδἐ σιδαρεον Ἀλκμανας τέκος.
16쪽
I O tu, qud nomen habes commune cum Mam Troiamri Amyntaa animosa progenies. Locum hunc habet Sch
Iiastes Pindari ad diem. VII, 1. subi excusat homonymiae usum in laudibus apud Pindarum; uti in his uss.
Alexander Maced. reri comparatur cum Alexandro, Pa.
xide dicto.) et Dio Chrysostomus or. II. de Regno P. ubi da Alexandro Magno ait: ἐπεuνησθη τουδε Πυνδαρου, δια τε την λαμπροτητα τῆς φυσεως, καὶ ora 1ον προ- γονον αυτου ομόνυμον ἐπήνεσεν 'Aλεξανδρον τον φιλέλληνα ἐπικληθεντα, ποιησας εἰς αυτὸν ολβίων ἐπωνυμε Λαγδανιδαν. En Dione sua sine dubio hausit Τεelges Chiliad. VII, 4 3. Nee omittendus locus Solini est, qui c. 14. haec de Alexandro Amyutae filio habet: Volusia liauritim indulgentissime deditus; ricus plurimos, qui fidibus
aciebant, dum Misit, in MAiam oblectamen i donis tenuit I Beralibus, inser quos et Pindarum stricum. Rationes autem, quibus adductus Iocum hunc priorem cum sequenti
ad victoriam Alexandri Philetlenis Olympicam referre malo, satis explicuisse mihi videor in libro germanica aeripto, de inta re Aoriptis Pindari, Sect. II. p. 35. scii. quia Alexandrum Olympiae certasse constat,) unde sumia constare potest, lectionem ομώνυμε sap. Dionem l. o. aueri ἐπωνυμεὶ Praeferendam esse. IL , , s ς
17쪽
12. FRAGMENTAesin praeclarum in serie obliuioni tradisum h. e. carmino haud commendatum.) - Addit Dionysius Halicarnassem ais, en quo fragmentum hoc refero, de Demostheno T: II. p. 29a. l. 11. ) mνδαρος τουτο πεποιηκεν εἰς, λεξανδρον τον Μακεδονα, περι τα μέλη καὶ τούς ρυθμους ιιι λλον η περὶ την ἐσπουδακώς. Posui vero totum Iocum, prouti a Barnesio nescio quam recte distinctus est, nisi quod vetustam lectionem cui ille ρη θη- ναι nullo sensu substituerat, reliqui, et Sythurgianum ἐσλοῖσιν pro Vulgato oλοισιν, cum aItera eiusdem viri do cli emondatione, qua ἐπιτωθεν in ἐπιλ-δἐν mutauit, amdacter recepi. Nescio quid Barnesium adduxerit, Vt ἐπιλασθεν in σιγαθ ἐν mutaret, neci ntelligo, quod in ve sione latina posuit: Tant m reicier: hic est. quo scilicet
graecum suum μονον reddere conatus est. SCHN. Vltimorum versuum metrum Sic restituit Hermannus:
Belari Seholiastes Pindari ad Pyth. II, 127. Pinda.
Tum, cum Hieroni pro mercede carmen laudatorium in viis atoriam Pythicam ἐπινίκιονὶ perfecisset, doludo ἐκ περιττου συπρας - αυτῶ προῖκα υπορχημα, ου η ,,ουνες ο τι λέγω, ζαθε- ιερων ἐπιο μερο Percipe, guod dico, nomen a Praeclaris SaCris aGPter quia Hiero iano του, ἱερὸν, dictus. Vocauerat poeta carmen hoc κασio 3ειον, Ut docet Schol. eod. Ιoco: o dri κασioοαον ειπε δια τὸ τηνενοπλον ἔρχησιν κωτ' ἐνιους τούς Λιοσκουρους- Addo Schol. ad diem. VII, 1. Vbi initium ipsum integrius eristat: Aouνες, ὁ τι λεγι, βαθεων Ιαρων ὁμώνυμε πατερ, κτιστοε
18쪽
Aιττας Ipse Pindarus eod. Ioeo seciuidum Pythicum ειδος appeIlauit κα ορειον et υπορχημα rικον, quoniam scilicet plurima eius μελη saltatione expressa fuerunt. Hinc equidem nullus dubitaui ad idem referre carmen, quae veteres grammatici Ioca ἐν Πυθικῆ εἰς vel υπon utari in Hieronem, vel denique σκολιο, in Hie-xonem laudant. Sed totum hunc Pindari Iocum rectius constituere licet eπ Aristophanis Authus v. ya5, ubi ridiculus dithyramborum poeta carmen ad Pindaricos modos εompositum in nouam auium ciuitatem effundit:
προφρων δ μεν εμὶν, τείν. ad quae Comici verba haec in Scholiis leguntur:
ωαι μα λιστα τον Πινδαρον συνεχως λεγοντα εν etαῖς αἰτήσεσι vo εμιν. Totus Vero Aristophanis Iocus mihi videtur expressus esso eπ Pindari carminibus, quorum Vnum saltem fragmentum en ipso carminis in Hieronem initio decerptum iam certissime tenem . . De reliquis verbis nihil constituere licet. Sed prosequamur ulterius vestigia carminis Aristophanei, quae nos statim ad plurium Pindaricorum fragmentorum cubile perducent. Pergit igitur Comicus V. 957. Duiligeo by Cooste
19쪽
ἀκλεος δ' εβα σκολιῶς ἄνευ χιτῶνος 's ξυνες ο τι λόγω.
Ita enim Scholiastae verba restituit Bergierus , germanica nominis decus, cum antea Iegebatur: ἔβα τωνδε αμ νψμιονους παo' ' Ιερωνος κῶ ντει αλον καὶ ' -διον. obiater moneo, Suidam in loco Aristophaneo legisse olim ἐκροντοδον τον, quod Husterus reiicit; ego vero ob meistrum Praeferendum censeo; respondet enim Pindarico Muciξοφορητον οἰἶκον, i. e. currum, cui domus ad veterum Scytharum morem in aedificata est. Becepit quoque Brutich. adstipulante codice; et rauαξοφοιθητον eSse legendum etiam Hermanti. monuit.) Apparet igitur, Pindarum his verborum inuolucris preces parum modestas te isse, quibus ab Hierone, post acceptos ab eo mul S, currum etiam petebat, eumque Siculum, qui tum in magna artis Iaude erant, ut eπ sequenti fragmento constat. Priois xem Pindari locum refert praeterea Strabo VI. p. 412. ubido noua Aetna: ταυτρο δε καὶ II iaὁαρος κτίστορα λάγει Diuitigini by Cooste
20쪽
πnum idemque; tum, fueritne hoc aliud earmen quam ipsum illud, quod Pyth. ΙΙ. est. Ex Scholio ad Pyth. II, 127. quod conflatum est e pluribus Scholiis, utrumqua irmes. Videtur tamen satis constare iIIud, carmen εἰς Ιερωνα esse inter υπορχηματικα referendum, de quibua infra. An vere Pindarus preces istas parum modestaa fecerit, dubito; et refero ad iocos scurriles Comici: exemisplo aliorum in Pindaro in hunc sensum acceptorum, per commenta grammaticorum. Illa ξπιες ἴ τι λέγω frequentanis tur a multis, et iam a Platone in Menone P. 76. D. Iom.