장음표시 사용
21쪽
rum ex agro fertilissimo, Medam arae factam e Siccis priam Scripserat Pindarus αμαοκώρ-.ὶ Refert Athenaeus I. P.RB. A. hoc fragmentum en Pindari, εἰς Ἀρωνα Πυθικνψδη. Sed idem videtur esse carmen cum eo, quod alibi Scolii nomine appellat, ut moκ videbimus. -- De capris Scyriis v. Athen. XII. p. 54o. D. Respicit hunc Pindari. Iocum Zenobius Prov. ΙΙ, 15. in--αλλοι δέ φασιν, ἐπὶ τῶν ονησιπυρων λέγεσθαι, διυ τυ πολυγαλα φέρειντας Σκυρίας αἶγας. ιιίμνη rat, II ινδαρος καὶ 'Aλκαῖος. Criatias apud Athen. l. c. laudat ἔρον Σικελικόν', et miluis
uaroεντα διφρον. cons. Pollux X, 26. X, 11. Interpp. LI sychii ad voces οχος ' σκεμωος. Denique fragmentum hocce nostrum eκ Athenaeo transtulit Eustathius ad Ho mer. p. 13all. I. 5. SCHN. Priores duo versus distribuenis dos sic esse, ut factum est, docuit Hermannus; monuit
quoque δαίδαλον esse legendum pro δαιδαλέον. fv. Ie ischa
2ve tu ob cura oblectationem in Mita; longe pravitantia- alma res est δεο-ni iucunda in a. - Habet hunc Iocum Athenaeus XII. p. 512. D. IIίνδαρος παραινῶν πέρωνι, τω Συρακουσιων αρχοντι--. SCIIN. Versus constituit Hermano. Scripsi αυαυρου pro αμαυρου. Non enim m initii dictum αμαυρομαι, IV.
οτο ἀρχαῖον ἐστιν ὁπανον μαγαδις, σανῶς Πινδαρου λε-
22쪽
Vocem Aυδμων esse corruptam, quilibet animaduertit. Vide igitur, an Aoδῶν vel Aυδιας sensum adiuuet. Nescio, an huc etiam referendus sit Iocus Plutarchi de Mis,leap. 114o. F. εἰ δε, καθαπερ Πι,δαρός φησι, καὶ των σκολιωνειλοῦν Tερπανδρος ευρετὴς ην etc. de quo loco vide quao disputauit van Goens Obs. Misc. P. RI. SCHN. . Versus constituit Hermau. et Teposuit Aυδων pro Λύδιον.
Εx eodem carmine in Hieronem desumtus esse via detur Iocus apud Strabonem XIII. p. 93o.
Hunc vero eundem Iocum, prouti scilicet integer in ipso carmine prostabat olim, respiciebat Iulianus in ep;stola XXIU, quam doctam magis, an ineptam dicam, Deficio, P. 395. μην καὶ Πίνδαρος ὁ Θvi ιος tὴν αναίρεσιν τos G po εος ἐν Ἐπιν κίοις κηρυττων , καὶ ruit μεγιστου τουτου γ θαντος κρατος τω μεγίστω βασιλεῖ τοῦ ν θεῶν περιτιθεὶς, οὐχ ἐτέρωθεν αυτψ τῆς ευφηuιας κρατυνει Tην υπερῆ οτι τον γίγαντα τον ἐκατοντακεφαλον ἐνὶ ματι καθελειν ήρκεσεν ' ως οὐδε τινος α uo D εἰς χεῖρα toll
23쪽
μόνον τῶν αλχων ἔκατον κεγχλαῖς Απλισεν, ουδε-2G . ρ δε- η μονου Aιὸς ἁ ιονικοτερου προς ταυτην τοσουτον γίγαντος καθωρεσι ν οντος. Cum igitur apud Iulianum et in reliquis etiam locis, ubi Typhoni meminit Pindarus, centum huius terrae filii posuerit capita, facile patet, in Strabone numerum in Voce πεντηκοντακεφαλον esse co rigendum. SCΠΝ. Versus distributi ab Herman. quem etiam tonsentire vidi in Iectione κεραζες Pro κεραite. t Scribe ἐκατοντακαοανον. HERΜ.J ,
ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. πιιι οτε ἐπὶ τὴν Ἐλλαδα την στρατείαν ηγεν ὁ Πέρσης, ως καὶ Θεόπομπος ἱστορεῖ καὶ τίμαιος I cons. SchoI. Pindari ad OI. XIlI, 32.ὶ ἐν τῆ ἐβδόμη, αὶ K06νδι- ἐταιραι ηυξαιπο ὐπῆρ τῆς των Ἐλλή
24쪽
Πειθους - ἀφνει- Κορινθω, διά τε τὰς χεῖρας λιβανου ζανθὰ δάκρυά τε
IO συν-ανάγκαι χαὶ καλον 'Uώγκαλον ap. Athen. HERM.J Advocari puellas ad sacrum faciendum apparet; verba corrupta fiunt. νος ουτως, ἐφεξῆς φησιν'
Aλλὰ θαυμάζω, τί με λεξοντι δμου δεσποται, τοιάνδε μελίφρονα ἀρχὴ ευροριενον σκολίου,14 ξυνάορον ἔνναῖς γυναιξί.
Auinum e Drauimus pum probatione: lapide. Lydio, qui purum aurum declarat, h. e. Corinthii puellarum B a Diuiligod by Cooste
25쪽
llo FRAGMENTA Iaudes admiserunt. Solus hic ingenii, quod sentio quam
sit exiguum, discrimen subire cogor, cum viri summi, Isaaci Casauboni, sollertia Iectorem in Iocis diffieiIlimia
destituat. Versu tamen secundo recte vir magnus emandandum monuit δεῖτ' ἐς. sed quod idem voluit, κοραν ἐς
πελαν, ut iungantur αλσος et ἐκατογγυιον, quoniam graecum Vin videtur, approbare nulla ratione possum. Conin Metenda potius sunt πέλαν κορων ἔκατοπυιον, quibus verbis poeta numerum puellarum Veneri consecratarum a victore Xenophonte designare voluisse videtur; igitur distinctio post tollenda est; secundus enim versus cum tertio et quarto sensu continuatur. Vorsu B. Casaubonus malebat; ερατεινας ώρας μαλθακωτεραι, vel τε -ς ευνας μαλθακωτερον απο καρπον etc. Equidem faciliore sensu legerim: ω παιδες, ἐρατεπαῖς εὐναις μHθα- κον ωρας υπο καρπον ὁρεπεσθαι συν τε αναπα καὶ καλον
quibus quidem Verbis poetae vitae genus excusare videtur velle, cui puelIae seruitio Veneris adstrictae obsequebanis tur. Versu 12. Casaubonus legendum coniicit 'u' οὐ δεσποται. Corinthios hoc Ioco intelligi ipse Athenaeus docuit. Pro Vulgato idem Vir doctus καθαρα, et paullo antea λέξοντι pro λεξαντι restituit; reliqua verba, utpote corruptissima, meliorum libro n ope felicioribus ingeniis sananda deposuit Casaubonus, cuius ego exemis plum tutissime sequar. Non obscurum 'quidem est, verba λιβάνου δακρυω referri ad sacrificium, cum thus in ara adoletur; sed Verbum, quo adoIitio significetur, nuIIum apparet in corruptela. Si ματερας in ματερος mutaveris, tum vero sequenti Versu etiam Ουρανιας et απτο- μεναι νοαματι restituendum videtur. Verbum αππορέαρ
forte en ἁστ' ἀποριας ἐπορεν corruptum fuit. Vide etiam. an ad inuestigandam lectionis veritatem aliivid profici possit ex annotatione Photii in Lexico inedito, qui da
26쪽
στάζετ ἐπάραις λιβάνου ξανθὰ δάκρυα
ξανθὰ δάκρυα θυμιῶτε 6 πολλάκις, ματερα δ' ἐρωτων,
27쪽
Athenaeus XIII. p. 6oi. C. D. xia Πίνδαρος δ' οὐ μετρίως ὀὶν ἐρωτι ος φησι
εὶ η και ἐρῆν καὶ ερωτι χαρίζεσθαι,
Vtinam comtingat amare et amori grami cari. Nec tu, Oaminis mi , rei studis ιenearis ab aetatis Madu alienae. Reddidi ultima, ut sententia forte ferebat; verum quid ait πρεσβυτερα ciρὶθμου πρῆξις, non intelligo. κατα καμρον aliena esse videntur, ex seqq. nata; καὶ autem ab Athenaeo esse, non a poeta. - μνησθεὶς δὲ καὶ του T
28쪽
ortuis quidem, c- πρωια uim erat et aeι- ferebat, amores decerpere. Allamen Theoxeni fulgores Oculorum radiantes qui advexit, et cupiditate non agitatur, ex a - main is aut farra faMicatas est prascordiis atris gelida flamma, et a Venere arcuatis culta formosa nullo honore bistia aut optams parandia Mosenser lasorem impenuit, arat matronali 'Meruia animua eius Obnoxius per omnesinas rapitur. At Wo tabeSCO, cum intueor Puerorum Pubescentem aetatem. In Tenedo Mero Pitho et Grasia ha-Bime eum μὴ Ag uai. Verti ac si esset συν υἱῆσιλάω. Dorice sunt quoque scribenda V. a. ξὶ π αικια, et v. 14. V. 6. 'Vχραν AIebr. In v. xx. ἐκατι τας desidero 'Aφροδίτας, Veneris numine, aut simile quid. Iterum hic Casaub. spem nostram plane destituit; quar solus ingenium in fragmento corruptissimo restituendo experiri cogor, quod iam olim seceram in libro de Milia et scriptis PMduri P. 46. Prima statim verba respicit Athenaeus XIII. p. 561. B. καὶ κατα τὸν Πίνδαρον δε αλλος τις και ερι ν καἰ ερωτι Versus I. 4. 5: habet Athenaeus p. 564. D. E. ακτῖνας ὁσσων, quod h. Ladmisi; nam eo Ioco, quem statim initio indicauimus, p. 6ox. a eπstat ακτῖνας προσιυπου. Versu 5, Athenaeua altero Ioco habet σιδαρου. Versu 6. ibidem est η υχαν Pris καρδίαν, male, ut Paullo post ex Plutarcho apparebit. Versu Ia. Dalecampius emendabat μελικρος vel ι λικηρας
μελίσσας. H. Stephanus Iegit ἐλ-ρῶν 8ὶ μελισσαν. ΛIiam viam tentauit Soping. ad Hesychii Equidem iam olim Iegendum censueram: αλλ' εγυ' ωατι Κυπριδος -
29쪽
ρος ως μελιχραν μελιπισαν τακομιε. Apto comparaueris Iocum Alcmanis ap. Athen. p. 6Oo. F. ερως με δ' αυτε Kυπριδος εκα rι-καrείβων καρδίαν ἰαίνει. de quo vida etiam summi Hemsterhusii notam ad Hesychii ἰαίνεσθα Jacobs Animaduerss. p. 189. conj. vs. 11. 'Aλλ' εγωγ', ἐπ' Ωκrινας κηρος ως Ἱανθεὶς μεὶ θων μελισσαν, τακουαι.) Duo postremos versus omiserunt H. Stephanus et Er. Sclimidius, quos tamen ego pertinero ad ipsum Scolium persuasissimum mihi habeo. Quo modo Dalecampius verba ea verterit, memorare indignum est. Clarum vero est exinde, fuisse illum Theoxenum Tenedium Agesilai filium, forte etiam necessitate aliqua coniunctum cum
Aristagora Tenedio, cui Pindarus pulcherrimum illud ε δος ultimum inscripsit, quod immerito hodie inter Νemeacas odas Iρgitur. De ipso Theoxeno quae dici h. I. poterant, iam olim occupaui de et εcriptis PindarὀP. 45 - 5o. Praeterea ScoΙioti hoc respiciebat Plutarchus de sera num. vind. p. 553. A. p. 55. egerat de honora Pindari posteris habito in TheoXeniis, τίς δε Ουκ αν, H-πεν, ἡσθείη τῆ χαριτι τηρ-ουτως ελληνικως καὶ αφελως αρροῖ υσης; εἰ μη μελαιναν καρδίαν κεχάλκευτα σφλογὶ, κατ' αυτὸν τὸν Πίνδαρον. Vbi praesta
tissimus Wyttenb. monuit, eodem respicere Plutarchum Compar. Stoic. et poet. P, 1Ο57. D. de Caeneo: cv. Fr. inc. e Sch. Apoll. I, 61. et de viii. eπ inimio. cap. P. 9 . A. κεῖνο: εξ αδαμαντος η σιδαρου κεχάλκευτα εμελαιναν καρδίαν. Laudauit etiam Wyttenbach. 1ocum Onosandri Strateg. XLII. p. 124. αυTος ουν υ στρατηγος ἰσως φησει τις αδαμαντος η σιδηρου κεχαλ- νευται. Ipsum carminis initium ita olim coniunge dum ex Iaceris Athenaei verbis censueram:
καὶ ἐρῆν καὶ ἔρωτι χαρίζεσ θαι, καὶ κατα κωροη ἐρωτο- δρεπεσθαι ἄνθη