장음표시 사용
31쪽
o Thraubiae, suauitim fereti j carminiam hocce misi. mensis secundia; in commiarii εis conuiuis et Bacchi fructui poculisque Atticis sua uis at tirus: qui ad biIaritatem excitet. - Athen. XI. p. 43o. C. των 'πιτικῶν κυλικων μνημονευεο ανδαρος ἐν τοῖσδε ' cis m. Vis dubitari posse videtur, ad hunc Iocum respexisse Suidam, cum in voce Αθηναῖος auctoritate Pindari ἐν σχολαις, ut vulgo Iegebatur, seu ἐν Σκολίοις, Vt recte Husterus emendauit, docere vellet, 'Aθηναῖος dici etiam interdum pro 'Aττι-κoe, quod grammaticorum filii recte fieri negabant, ut videre licet ex Falconerio ad Inscr. Athlet. p. EI 2I. Th sauri Gronov. Rationem ex Μegaclide repetit eum Suida Eustathius ad Homer. p. 34. l. 11.) T. Ι. P. 169. edit. Politi. Videtur ergo in superiori Pindari loco 'Aθη- ναέοισι κεντρον Iegendum esse. De Thrasybulo Xenocra-- tis Agrigentini filio satis constat ex Pyth. VI. et Isthm. II.
quae ad eundem missae fuerunt. Confer ibi doctas ve- Derandi praeceptoris mel annotationes. SCHN. Ipsa caris minis verba ducere videntur eo, ut illud non tam Sc non illud sit, quam ut Scolio pro comite datum credas. Metrum Herman. sic eoustituit:
Athen. X. P. 427. E. - Σκόλια καλενυμενα τῶν
32쪽
- χἄριτάς, τε ἀφροδισιων ἐρώτων,
Casaubonus malebat επικαλεο vel τω καλω. VItimum sero Probauerim; sed Vel sic sensus interruptus haeret. Ansertasse in χειμαρω latet nυν ἱμέρφ8 Sed hoc harioIariast. cura ramosita. et scrib. τ' reipe. Etiam inter Scolia refertur ab Athenaeo XV. P. 694. D. quod in Partheniis habetur ius. p. sis. 'm Παν, 'Αρκαδίας - .
De charactere horum carmitium praeclarus est Iocus
Dionysii Halic. de Demosth. T. II. P. So4.-Huds. ubi de αρυονία αυστηρα καὶ ὀιρροία ait: παμείγματα δε αὐτῆς ποιητων μἐν καὶ μελοποιων ε τε Αἰσρολου-ολίγου δεῖν πασα, καὶ ἡ Πινδυρου, χωρὶς οτι μη τα Παρθένεμι, καὶ aτινα τουτοις οριο α' καν του Iοις ευγένεια καὶ σεμνοτης αρ-μπίας τὸν χωον φυλαττουσα πῖνον. Plutarchus do Μ alea p. 1156. E. tradit, Pindarum, Simonidem, Bacchyliadem multa Παρθενεια Λώρια Dorica harmonia) co auisse ; abstinuisse Vero Pindarum πωματι schromatiis genere) in cantu ibidem p. 1137. F. monet. De natura huius carminis pauca tradita in veterum grammaticorum libris reperiuntur, unde pstrum perspicitur. Fateor igitur, parum me hic videre, sed in lectoris tamen gratiam ponam praecipua loca, quae ad eam rem spectant. ΑrLatoph. Av. 9Zo. μελη πεποιVκα - κυκλου τε Πολλα, και Παρθενεῖα ita ibi scribitur) και κατα τα 2ὶμωνίδου. ubi Schol. IIαρθενεῖα, &ντὶ του, α αἱ παρθεν ἐδον. Aliua grammaticus ad eum Iocum: προπερισπωuενως δε τὸ ὀνομωτα Παρθενεῖα εσrι δε τα εἰς παρθένους αδομενα. Proclus in Chrestomathia: τα δε Ζεrοuενα IIαρμένια προῖς παρα-νων ἐνεγρα Iero. Sunt porro in genere Auφνηφυρικῶν, si
33쪽
FRAGMENTA eidem ProeIo credimus, et iidem τροποι cum αποστoLmla,
vi Iegitur apud Athen. XIV. p. 631. P. mirabar, quid sibi veΙint iIIa Schol. Pindari ad Pyth.
III, 139. ubi Pindarum laudat εν τοῖς κεχωρισμενοις των παρθένων ' riua Παν 'Αρκαδίας, μεδεων Γως του, ,, Μ τρος μεγαλας οπαδε, σεμνῶν λαρίτων μέλημα τερπνον v. not. ad Gregor. Corinth. p. 132. Sebaefer. Ex Schedia.J ubi Παρθ' ενι ω ν scribendum esso patet ex Schol. Theocriti II, 1 o. πιδαρος νησιν ἐν τοῖς κεχωρ - μενοις τῶν παρθενων subi Vatic. 5. παρθε- νιων), ὁτι των ερωττων οἷ μἐν ανδρες ευχονται τον ῆ, α δ δε γυναῖκες Vbi Vatic. 5. παμενίων τοι των ἐραστων - εἴχονται εἰναι καὶ ἡλιον. quae equidem non satis intelligo; nisi huc trahere veIis Iocum Hesychii in οὐρανία αἱξ, ubi est: ora κατ' ἐνίους ἡ Σελήνη τῆ αἰγὶ εποχεῖται 'ταυτη δε τει γυναια ευχετω, διει τὸ καὶ αυτὴν επι τοι 'Eνδυμίωνι, τὼ αυτα παθεῖν' oθεν καὶ ε υκταίαν γψὶν αυτὴν την ossim) ε, ιοι. In his igitur Pindari Partheniis laudabant alicubi virgines Panem, unde Scholiastes gua duxit. Sed de eo 1oco statim postea dicemus. Huc resero e
34쪽
Sed redeo ad docum de Pane, de quo in his iisdem Partheniis, nisi fallor, cecinerat Pindarus, quae refert Aristoteles Rhetor. ΙΙ, Εέ. ω ριώ-ρ, οντε μερολας θεου κυνα παντοδαπον καλέουσιν υλυμπιοι. stragicis numeris Wolfius Auctar. ad Vatex. Anim. ad Aristot. Bhet. p. zo7. ΙILRM.J etiam quae laudat tanquam Pindarica Aristides T. I. p. 29. de sociis Bacchi: διδυασι αυτῆ καὶ τον Πωνα χορευτην τελεωτατον θεωνοντα, ως Πινδαρος τε υμνεῖ, καὶ οἱ κατ' Alrvπι- ιερεις πατεμαθον. Iam vero rem miram audi, studiosi a Pindarἐgratissimam futuram. Illud enim in Panem carmen em Partheniis seruauit ex parte Athenaeus, qui nullo discrimine nec auctoris nomine annotato posuit in ScoIiorum . numero etiam hocca XV. p. 694. D.
VItima haud dubia diuersa; etsi et a Brunctio iunctim edita sunt T I. p. 156. qui et contendebat, Scotton hoc, esse, nec aliud carmen esse posse; contra quem disputat vir doetus in Nov. Biblioth. philol. I 773. P. IV. p. 67. Suspicor, totum carmen scriptum esse in Iaudem Panis, quo duce Athenienses nobilem illam pugnam Marathouiam vicerunt; sed verbis ipsis manum abstinere praestat, in quibus corrigendis sine bonorum librorum auxi- Iio vix aliquid tentari posse videtur. Plura enim Verba exciderunt, quibusoum coniuncta haerebant fragmina. tua, quas Scholiastes Pindari conseruauit. Sensum VlT-Disilired by Cooste
35쪽
So FRAGMENTA. borum illorum Xαριτο is μελημα praecIare expIicuit Heminare rh. ad Luciani T. I. p. 272. Reliqua de Pane, quas scire ad sensum carminis adiuuatidum interest, , dabied'Arnaud de Diis mwέδροις p. go5. Initium tentauit doctiss. Va1ckenar. ad Euripid. Phoeniss. P. So. cui videbatur Ieger um: oπαδε Νυιεφυις σαῖς, γελασειας, i. e. adsis nobis hilaris. Sed de hac viri maximi coniectura
iudicium penes eruditum Iectorem esto. SCHN. χωρισμέm illa videntur esse selecta carmina eNaliorum numero: quaecunque tandem illa fuerint. Metrum autem fragmenti ita constituit Herman. do metris
Pindarum et hoc carminis gentis attigisse, cum multis veterum testimoniis constat, quibus addere licet obscurum Georgii Galesiotae Iocum in Monodia in Theodorum CaIlistum Xanthopulum apud Allatium de Sime
num Scriptis p. 21o., tum inprimis clarum est ex iis locis, quos inde decerptos quidam veterum scriptorum conse Varunt. Sed a natura nactus erat ingenium ad genua istud moIIa et sebile non satis aptum, nec potuit uspiarare ad Iaudes Simonidis, qui in modis naeniae exprimendis omnium reliquorum poetarum conatus superauit, inter μῶλεα, V. C. Paman. A, 7. p. 814. Ex o Medis. Disiti Cooste
36쪽
vt monet inteIIigentissimus rerum poeticarum Iudem Dionysius Halicam. T. II. p. 1 B. cuius Ioco iam olim usus sum in 1ibro de Mila et acriptis Pindari pag. 47.
Antea. Vero quam ipsa naeniarum fragmenta aggrediar, Iectorem meminisse velim, temere ea omnia ad unum carminis titulum referri, cum ignoremus et numerum Carminum et nomina amicorum, in quem quodque a Poeta scriptum fuit. De Hippocrate tamen constat te.
stimonio Sehol. Pindari ad Pyth. VII, 13., eius mem xiam a Pindaro naenia celebratam fuisse. Ita enim tua: εουικε δε τὸ περὶ πην του Ἱπποκράτους τελευτὴν περὶ τοῖtis τὸν -ιρον απηντηκεναι, εἰς και - ποι νει Πίνδαρος. fm δε Ἱπποκράτοὶς συπενης του νικηφόρου. scilicet . Hegaclis Atheniensis, in cuius Iaudem scripta est Pylli. ' VII. Pertinet autem illa Megaclis victoria ad Pythiadem LXXXVm. vi tradit Scholiastes, cuius tamen locum Corruptum esse certis argumentis docuit Corsini Fasta
Attio. ΙΙ. p. 6o. qui pro ὀγδοηκοστ Orδοην substituere ius- ait: ia στην ὀγδοην, i. e. Olymp. LXXVI. Fuit Hippocrates ille Zenodici ii Ilus, Una cum fratre Capy a Therixone fugati, ut tradit Hippostratus apud Schol. Pindari Pyth. VI. pr. Zenodicus vero et Emmenides Telemacho Patro nati fuerunt. De Hippocrate alia multa tradit Timaeus apud Schol. Pind. ad Nem. IX, Cf. Corfini L e. I. p. 21.)Plutare ins Consol. ad Apollo n. p. ago. C. Hrεται δεωπό μὰν του μελικου Πινδαρου ταυτὶ περὶ των auσψεων ἐν
φοινικοροδιαί τε λειμῶνες η εἰσὶ προάστειον συrῶν 's καὶ λιβάνω σκιερον καὶ χρυσοκύρποισι
37쪽
ωαὶ τοὶ μῖν ἱππείοις γυμνασίοις,
τοὶ δε πεσσοις, τοὶ δε φορμίγγεσσι τερποντο ' παρα δε σφασιν ευανθῆς 1O ωπας τεθηλεν ολβος.
Igee illis itit in solis per no dem quae Ric subtus ess; et purpureis rosia uisentia Prata sunt subibium eorum; et turiferis auxerasque fructus ferenitibus arboria us opacum ' rra tin solum. Et alii quidem curulibus gymnicisqtie eertaminitus, alii calculia, alii fatibus se oblectant; eeitixta foret ipsis omnia laeta coPia; Osir autem suavem per regionem SemPer viamitur, miscentibus illis i ii trito splendente omnigenos odores in deorum aris. Versibus 5. s. nondum satis confido.) - Versu 5. σκιερον pro vuΙ-gato σπιερατ a Xylandro recepit etiam H. Stephanus in Fragm. Pind. Σκιαρὸν laudat ex h. I. Wyttenb. ad PIutarch. de ser. num. Vind. P. 114. Ineptum μεν ante με- τω eiiciendum esse vidit etiam Reishe Anim. Vol. II. p. 167. Idem vir doctus bene) coniicit πλατα, ο - δε- βρνθὸς, Vel πλαταναὸ σκιερ . Versu p. legebatur olim zπποις, quod Xylander et II. Steph. correxerunt. Apud Wytteub. ἱπιτειας exstare video. Reishe malebat: τοὶ μεν ιπστοις, τοὶ δε γυμνασίοις. Pro τε ηψονται eri codicibus T Cepimus τέρπονται. Porro ἐρατων, quod in Plutarcho legebatur olim, emendarunt Xylander et Steph. Eundem vero hunc Iocum partim auctiorem profert Plutarchus do
λίου τῶν ἐνδίνδε νυκτα κατω φοινικορόδοις ἐν ' λειμυνεσσι, καὶ τοῖσιν ωκύρπων ριἐν ἀνθηρων καὶ
38쪽
σκυθίων δένδρων ανθεσι τεθηλὼς αναπεπταται πεδίον, καὶ ποταμοί τινες ακλαυστοι καὶ λειoeδια θρεουσι, καὶ διατριβας εχουσιν εν μν ἡμαις καὶ '
σκοτον βληχροὶ δνοφερας νυκτὼς ποταμοὶ, δε ὁ
μενοι καὶ ωποκρ/mτοντες αγνοία καὶ λήθη του Moλα μενους. Vbi nihil varietatis e Codd. annotatum legitur, nisi quod ibi M.Lστοι exstare dicitur, quod tamen
probare nolim cum Reis kio p. 623. Sontentiam totius Ioci tenemus, sed verba Lyrici PIutarcheis intermixta distinguere, vel corrupta emendare dissicile est, praeseristim cum Plutarchus ubique in veterum scriptorum Ioeis commemorandis memoria confisus fuerit. Quae sint δε - δρα σκυθια, nescio; forte σκμs e legendum, et χουσ0-ρ- πων pro τοισιν ακ&ρπων. Reishe p. 625. tentabat: τοισι καρπῶν μελανοπυνέκυν καὶ σκιερων δενδρω . Via τοῖσιν εὐκαρπων μελανοπωρων. In VItituis PMtarchi verbis agno- φsces Pindari s μιν, quam habet etiam de audiendis Poetis p. 17. C.) 12. ed. Ηrebs. καὶ Ουrε ο ιηρος ουτε Πινδαρος Ουτε ' Σοφοκλῆς πεπεισuειοι θειν ταυια ου ως εystantia 'ενδεν iτμ α τειρον αγει γον ται σκοτον βλλαροὶ δνοφερας νυκτὰς ποταμοί. Ubi immensaa eructans tenebras Malidi caliginosae noctis amnes. Huc etiam refero Etγmologici Μ. locum p. aoo, 13. βληχρον τυ ασοενἐς παρ' ' ιηρω καὶ 'Aλκαιεν καὶ Γλλοις. Πίνδαρος δε ἐπι rod ἰσχυρου αυτ γ λπει. Eadem habet Suidas h. v. Alcaei Iocus, quem grammatici resperiisse Videntur, extat apud Eustath. ad Homer. p. 7O5. βληχρυιν ανεμων αIείuia ντο πν-. Praeterea de voce βληχρὸς et υβλ1ὶχροος vide qua odisputauit sichen. ad Theocrit. p. 21d. SCii N. Constituit
39쪽
FRAGMENTA 5 --- τοισι λαμ πιι η .su ἐν μενος αελιον ταν
θὴς ἄπας ολβος τειναλ ' ἀ-5 δμὰ δ' ἐρατον κατὰ χῶρον
Pergit Plutarchus Ioco supra memorato P. 1llo. κα
40쪽
Becua ilia omines εorte morte Plucida exvirant. Corpus qui Eem omnium morsi Malii e Ohnoxitim est, aes tua Ruyerstes es erilae imago: ea enim εola est Uiuina, et dormit Iasoranisi memoris, ae dormisntibus in multis somniis monstrat imminens indiorum Acmidorum et malorum: h. quo laeta et tritastia instiguntur. - Eundem locum repetit in Vita Romuli p. 35. F.ὶ T. I. p. 75. edit. Bryan. ἰατέον ουν ἐχομένους τῆοεισφαλ ίας κατα Πῖνδαρον, ως ocius ιμ 3 εν παντων ἴπεταε
νων μιελεων ατερ ευδων-τεσσιν ἐν πολλοῖς Oνειροις ' δείκνυσι τερπνων ἐφερπουσαν Irαλεπῶν τε κρισιν.