Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

41쪽

FR AGMENT AViuum, inquit, etiam post mortem TeΙinquitur vitae simulacrum: ut HercuIis apud Homerumὶ diuina enim natura est. Eaque saepe, quum suauiter dormiunt grauiorum Iiberati membrorum molestia, iucundi et iniucundi, q-δ εiis euenire possit, ostendit discrimina. κρισιν ἐφερπουσαν χαλεπῶν τε dixit pro et τερπνῶν-- ἐφερπόν

των κρισιν. HERM.

Ad Pindarum auctorem referunt II. Stephanus et Frasmus Schmid locum Clementis Suom. IV. pag. 6qΘ.

Munae i serum lub caelo in terra Ma Mur in Glor bus cruentia sub iugo ineuitabili malorum: Piorum a-tem animae. in caelo habitames cantibus numen magn- celebrant hymnis. Versus duo eXtremos recitat quoquct

Theodoret. Serm. VIII. p. 599. C. N. Iv. opp. Cou-stituit fragmentum Hermannus:

42쪽

Ex THRENIS.

ὼγνοὶ προς ανθρωπιυν καλευνται. Vbi Ald. et Basil. aditio coniunctim habent παλιν ἔκταν Ficinus εστ' ἄν legisse videtur. Stobaeus, qui h. I. eX- seripsit Serm. CXLI. Wech. p. 432, habet, et δεξηται, quod pro Vulg. δεξεται recepimus. Quae vero hic de sensu totius fragmenti et de uniuersa Pindari philosophia disputari poterant, lain olim occupata fuerunt in

43쪽

Vert. Gesu. Beatorum Fici zas non est fumflua.) V rsio. Ialina faciliorem lectionem ευδωμονων - ολβος sequitur, quam probo. SCHN. Seilicet versus hio est :

Sermo est de Oenomao et Pelope. Hinc faciIe sentemtia fragmenti persilicitur. f CL infra p. Icta. CLXV I. Ex Schedis. J Scliol. Apoll. Rh. I. 752.J Forte ad Threnos spectat locus ap. Platon. de Rep. P 55o. E. 55 I. Λ. ini. Fragm. Incert. e Platone. p. 8o.Jὶ

Hoc genus carminis Pindarus primus excoluisse, quin adeo inuenisse dicitur apud Clementem Stroinat. I. p. 365, I. 5. Athenaeus I. p. 15. D. E. praeterea Xenodemum in huius Iaudis societatem admittit, ubi ait; υποσημαινεται δε ἐν τουτοις ο υποθνὶμ ικὸς τροπος, ος ἐνδησεν ἐπὶ Δενοδήμου καὶ Πινδαρου, καί ἐστιν 4 τοιαύτη Osa ηοις μίμησις των υπο τῆς λέξεως εραηνευομενων πραγματων. Plura de natura huius carminis infra dicent Dr. VI. ScnN. Ex Menandro rhetora de Encomtis ed. ab IIeeren. p. 27. apparet, in Apollinis maxime honorem hoc carmen scriptum esse; nam Vbi de hymnorum g neribus: τους μεν γαρ εἰς 'Aπολὼυνα Πα-νας καὶ ' Ορ- 'χvaria νομιζομεν. Cf. Lucian. de Salint. 16. Ex SehodiadDiuiti su by Cooste

44쪽

ωso, δε δεί αντος ωσαν καστον ἔν πραγος, ευθεια δὴ κελευθος αρετων όλειν, τελευταί τε

καλλιονες. Σχεδον ρορ οἱ αν που αvτω εχει τὸ 'Tπόρχιζαα. ubi voces ἔκασzον εν πραr:iς aliunde assutae esse videntur ab auctore epistolae, vel imperito potius librario. Sensun enim perturbant, et omittuntur etiam ab Aristide ire Pan

Baroccianus eλεῖν praefert. SCHN. Constituti versus ab Hermanno:

45쪽

έ. FRAGMENTA γλυκυ δῖ πολεμος απεί-

Rustachius in editione sua rarissima p. 39. H. habet haec Istina: Cecidere sanguinae mixta. miata aulem Misera institie costis, et praeduro fumero; deniqua emouens curas costas abscidia etc. Nihi1 ad hunc locum emendandum proficimus ex collatione codicis Dorvilliani in Obs. Μisc. Tov. TD. IX. P. Ioo3. posita. Vulcanius in Notis Μtis ap. Heringam Obs. Crit. p. 116. Iegebat: ἐνέπτυσε, deinde ερ βαλε νωuῶν τραχιυ ροπαλ0ν. Ipse Heringa male-.bat, reliqua tamen Vulcanii emendatione admissa, 1e gere: ἐξεπτυσε κεκραμενα εν ἀματι. deinde Priore πλευρὰς eiecto metrum ita constituendum censebat: .

ρυπαλον. τελος δ' ἀείραρ προς στιβαρύς σπάραξε πλευρὰς, αμων δε δι' oστεων ἐρραισθλi.

Si, quod sentio, dicendum est, fateor, mihi neutrum vi. Torum horum doctissimorum satisfecisse in Pindari Ioeo difficillimo emendando, ubi desiderari videtur mentio spinae dorsi, qua quidem ictibus clauae disrupta, meis dulla per ossa vertebrarum prorumpebat. Similis Plane

46쪽

Aegeo: - κεστρα δηρα ' και κω α πλεονώλοῆσω.) quocum comparabis Dion. Hai. Ant. I, Sp. ScuN. . Egit locus forte de Hercule et is quem aggressus erat,aripuit missa saviam; miata arulem Attigerae Mulueracium claua. Tamdem ea α lata fortia latera percussit; ita autem Per Ossa rat prostigata. Μetrum Hermannus, hiatu relicto us. 1., sic constituit: iGεπτυσε κεκραμενα ἐν σιματε.

Praeclarum Iocum apud Plutarchum Quaest. Conu IX, 15. 7. 8. A. B. animi coniectura ductus referendum putabam ad Pindarum auctorem; qua in re si vel maximo opinione mea falsus fuerim, gratum tamen erit Iectori fragmentum inprimis vitis ad naturam POeae ANor λε- mculeae cognoscendam paullo emendatius a me hic ap-

47쪽

positum Iegere. Sic igitur ille: δὲ καὶ Ηοιητιιιν

ωαὶ τα εξης μονο ου λέληθε et ην ἐν ορχήσει διαθεσιν τὰ ποιἈματα παθακαλεῖν, καὶ aua χειρε καὶ τω πυδε, μαλλον δε ολον se σπερ τωὶ μηρίνθοις ελκειν το σωμα τοῖς μέλAM, καὶ ἔντείνειν etc. Emendaui quae potui, partim collatione codicviri in sine adiecta adiutus, Vndo θεσσαλον ιππαν ex Colice T. pro vulgato πελαστον I ris, Porro Οανάτοιο κῆρας eri Cod. T. V. pro θάνατον κερασασα recepi. Nam quod ex Cod. T. V. annotatur pro μι- μεο, nihili est. Deinde pro στρεφοιαν ζεερον scripsi στρε- τωσαν eτερωθει κυεα. Denique μονου mutaui in μονονου. Reliqua vitia felicioribus ingeniis emaculanda relinquo, quorum iudicio mea haec de auctore fragmenti coni ctura vel stabit vel cadet. Sc11N. Primo Ioco ad Carmina υπορχηματικα referendum Carmen supra memor tum εις Προνα, ubi vide. Similia duo haec genera, Paeanes et Hyporchemata, inter se fuisse, patet e PI tarcho de Musica P. 1154. Ioco ius. ad Poeanes memorato.

48쪽

Petierant Cei a poeta, Vt iis paeanem concinnaret, qui a theoris Delum missis ad aram Dei caneretur. Asseia Crum carmen demum post cantatam Herodoti Thebani victoriam, quod fecit Isthmica prima , perfecit et absolvit Pindarus, ut habetur in Scholiis ad Isthm. I. Idem argumentum tractauerant Olim Eumelus Corinthius, cuius in Delum carmen a Pausania memoratur, et Pronomus Thebanus, qui Chalcidensibus προσο διον εἰς Λῆλον conscripsit, ut refert idem Pausanias ΙX, 12. Pag. 754. 5. Ex Eoc igitur carmine sine dubio decerpta sunt, quae Profert Philo de corrupi. mundi T. II. p. 611. ed. Manitio καὶ IKνδαρος ἐπὶ τῆς Α λου τησίν '

Salae, o diuina, iaside comati Laronae Ilii ambula stir iactile, maris Flia, terrae latae immotum prodigium; quam mortales DeIum appella ni, immortales autem in Olympo celeberrimum ni ricantis terrae sidus. - Pro Vulgato θεοτιμητα Μangey ex Μtis et Olymp. H. recte . o-δμαrα restituit. Idem pro κυανέας coniiciebat κραναας Iegendum, quod Isthm. I. κραναα ά Πλος dicitur. lΜalo κυανεας πλακος, caerulei maris, cuius quasi sidus est De-1us 3 alludit enim poeta ad vetus insulae nomen 'Aστε ρια. cf. Inti. ad hymn. Callim. in Delum. Scus. Versum tertium et seqq. Ηerinannus restituit:

49쪽

II. Alium nec minus praeclarum Iocum eri hoc carminis seruauit Strabo X. p. 742. B. 745. A. ubi de Delo: Toι - μηται δε εκ παλαιου δια τους θεούς απο των Κρονικῶν

Erat enim antea Maga frictatia Delos omnigenorumque Mentorum Proceuis ; Merum postquam Coei soboles Latona ) sacris doloribus acta eam adiit, tum g mtuor re taσε raciicibus terrae emicuer ne ee in avera rva confestim eminuerum ανέσχεθον, ανεοχον, ἐπὶ κραναα πέτραὶ α mantinae columniae: ibi parens beatam MMD ωωLm. Priora verba habet etiam Schol. ad Odyss. κ, 5. Cuius auctoritate scripsi πωροιθε φορητα, ciun in Strabone παροιθεν. ου φορητα Iegeretur; deinde ex eodem restitui κυuατεσσι Λαλος, cum apud Geographum, omisso Deli nomine, κυμασί τε editum exstaret. Casaubonus sine opolibrorum veterum nihil tentandum sibi putabat; monet tamen in codice omitti verba o γενος, ibidemque esso πρυμνῶν. Idem eae corrupto σχεδόν recte essecit σχέθον, D'm emendationem secutua Barnesius reliqua, ita Vt Diuit os by O le

50쪽

edita iam prostant, feliciter constituit ad Homerum T. III. p. 345. Antea enim in Strabone Iegebatur: κο ὶ ὁ γόνος ' oποτ' - ἐμένειν ' - ών δ' ἐαὶ

σχεδον. Praeterea ingenium in hoc loco suum eriperiri voluit etiam Tli. Canterus V. L. II, 22. ubi Iegebat; αλλα καὶ ο γένος οποτ' ο δυναMyι δείαις ἄγχιτόκοις επεύαὶ- νειν. qua quidem emendatione quid proficiatur, non video ,, nisi forte vir doctissimus vocem α; a ιrόκοις eReodice aliquo addendam monere vo1uit. Itima fragmenti verba respiciebat mutirohm de facie in orba Iunae P. 925. C. την καrα ανδ ον αδαμαντοπέδιλοι Hoνες περιέχουσι. Scilicet philosophus Chaeronensis verba Pindari ad rem suam in alienum sensum detorsit. Facit huc Ibyci Iocus ap. Schol. Apollonii III, 16. Ιβυκος δε ἐπὶ τῶν τον ουρανὸν βασταζονWον κιονων ραδι- νους αντι του εὐμεγεθεις λέγει. . Denique ad Pindaricum in Delum Paeana spectant etiam verba Senecae Quaest. Vat. VI, 26. ubi de Delo ait: nano Hidosophi quoque, ore da mitio, dixerant non moueri, auctore Piriciam. SCHN. 'Versus sic se habent en Hermanni iudicio:

ωεσσι θοαῖς ἐπέβαινεν, δὴ τοτε τόσσαρες Oρθαὶ πρέμνων ἀπωρουσαν χθονίω μ δ' ἐπικράνοις σχεθον πετραν ἀδαμαντοπεδίλοι