장음표시 사용
291쪽
h ibasii particula pertinens ad librum XLIV.
. I. p. 5. Hanc ego particulam reperi inter schedas dissolutas, quae in calce codicum graecorum vati. congeStae Sunt.
Nimirum ex codice gr. vat. 1885, qui mihi Oribasium obtulit, exciderat olim nescio quo casu solium, cuius Priores duae paginae habent hanc , de qua loquimur, particulam ; posteriores duae Galeni quamdam partem. Porro quia hoc solium incerti codicis fragmentum Vise Sum est, idcirco a priscis bibliothecae curatoribus vela bibliopegis inter miscellas schedas coniectum fuerat: quod ego demum etsi paulo serius , sexto scilieet Ρ0βt cetera impressa mense ) agnovi , atque ad c0dicem proprium quasi postliminio revocavi. Rei quidem memoriam in ipso codice p. 18. scripsi; hoc autem libri mei loco desideratum potio Heliodori fragmentum, quod paginae 5. Iacunam cumulate explet. Prior autem fragmenti pars capitulum libri secundum absolvit; p0- sterior tertium inchoat, quod ex impressis abs0lvitur.
- υπο σύρρηξιν , τὰ ναντία ποιεῖν , ὴ συνεργεῖν
293쪽
294쪽
α79 DE ORIBASII LIBRIS XXIV. ET XXV.
Oribasii magnae collectionis libri XXIV. et XXV.
10ndum graece editi , extant in codice palatino vatic. 37σ , qui quoniam Heidelbergam ante hos ann0s relatus fuit , dolebam equidem mihi ereptam iacultatem Iibros illos cum aliis a me inventis divulgandi. Nunc ecce Ottobonianos vat. codices lustratis , libros illos duos deprehendi in codice 235 , quam rem hactenus idcirco ignoraveram quia codicum index cuncta Ruso perperam tribuit. Atqui ego codicem diligentius evolvens , p0st Rusum legi p. 17. Oribasii nomen , cuius praedicti duo ex ordine libri scribuntur. Etsi vero ea res non mediocriter primum me delectavit , mox tamen nihil prope Π0Vum me invenisse c0gnovi. Nam liber quidem posterior nihil aliud continet quam Rusum de partibus humani corporis , et Galenum di prior autem , id est XXIV , Occupatur item a Galeno , et a Sorano de seminae naturalibus. Unicum igitur edendum mihi supe erat Lyci brevissimum de coniugii opere fragmentum ,
quo liber XXIV. concluditur : sed quia id quoque in
graecorum medicorum editione, quam Lipsiae V.C. Κuhnius curat, proditurum brevi vix dubito, ego quidem non invitus praetermisi.
295쪽
A δελφιδοι Κλεωνύμου τελευτη αντος ἰπὶ τον κλήρον ερ ρονται κατάγδεος καὶ τὰς διαθηκας ας παρεχονται εἰς αυτους οἱ περι φερένικον καὶ Σίρονα καὶ Ποσείδιαπον, γράψαι, ως ἀληθες ην, καὶ θεῖναι παρὰ τοῖς χουσιν ομολογουντες Κλεωνυμον , κατὰ τον πρὸς Δεινίαν τον επιτροπον αυτων οργην, ἴστερον δε ἐπιχειρήσαντα λύσαι, καὶ tu εταπεροψέλενον τονα υνομον, ε αφν ηις ἀποθανεῖν si) καὶ IIολυαρχον τον πάππον αὐτων, Κλεωνυριου δἐ πατέρα, προστάξαι, ει τι πάσχοι Κλεωνυμος, δούναι αυ- τοῖς τοι ὁ τάρχοντα. 'H οπμις ἔρος διπλοῆς κατά lupurβήτησιν 'οιριεν γ ἄλλοι ταῖς γενομενως εξ ἀρχῆς διαθηκαις διισχυρίζονται οι δ' ἀντιλεγονυς φασὶν, οτι μετεκαλεσατο τον ἄρχοντα, ἴνα λυση αὐτάς καὶ τελευταιον τοῖς παρα τοὐ Κλεωνυμου γενοριδεοις.
Cleonymi extincti nepotes ex fratre hereditatem iure sanguinis adire volunt. Fatentur autem, testamentum quod chntra ipsos proserunt Pherenicus et Simon et Posidippus, conditum quidem revera suisse et apud magistratus depositum; verum id factum aiunt ex odio in Diniam curatorem suum, idemque voluisse Cleonγmum abrogare, nisi, cum aedilem arcessebat, repente esset exanimatus. Aiunt praeterea, Polyarchum avum suum, patrem Cleonymi, iussisse, ut si quid humanum Cleonymo accideret, hona ipsis ab eo tribuerentur. Causae status finitione duplici continetur, prout sertcontroversia. Litigantium enim pars altera tabulas olim conditas tuetur: altera Vero coutendit, Cleonymum cas rescindendi causa arcessivisse magistratum: et posti cinis eiusdem Cleonymi gestis in i) 'Αποθανειν abest a codice ambrosiano aliisque.
296쪽
DE HEREDITATE CLEONYMIORA I IO
l. Ingens mihi, o viri, accidit c0nversio rerum ex tincto Cleonmor quum enim is vivens facultates Suas nobis se diceret relicturum, moriens litem de ipsis excitavit : quumque item adeo pudice ab illo tunc educax mur , ut ne audit0res quidem ad iudicia umquam acce' deremus, nunc Certaturi de rebus omnibus adsumus. Ad versarii enim non Cleonymi tantum bona adpetunt, sed ipSum nostrum patrimonium, ex quo pecuniam deberi Cle0nymo aiunt. Et adversariorum quidem familiares ab
297쪽
que pr0pinqui in hac prorsus sententia versantur, ut e xum bonorum, quae illis a Cleonymo legata fatemur, aequam Ρ0rtionem n0s qu0que adsequamur; illi autem tamia impudentia esserantur, ut etiam patria nobis eriperetentent: non idcirco, o viri, quod ius nesciant, sed quia nos plane auxilio destitutos esse arbitrantur. 2. IamVero Considerate , quibus freti momentis huc utrique convenimus. Illi testamento nituntur, quod Cleonymus, nobis utique nihil exprobrans, sed iratus cuidam e nostris necessariis, reapse condendum censuit; antiquavit autem ante obitum cum Posidippum misit ad magistratum. Nos autem et genere ad Cleonymum proxime accedimus, et eodem familiarissime usi sumus. N0bis praetcrea eius b0na tum leges adtribuunt ob ius ab intestatu
i) 'Επι' τουτοις haud in cunctis est codicibus. 2 Alii codices ἐκεiνος διεθετο.
298쪽
όπτων , ουτοι-οντες, η ουδεν δίκαιον εἰπειν
succedendi, tum ipse Cleonymus propter suum in nos amorem, tum denique Pol Jarchus Cle0nymi pater, avus Π0ster, qui sanxit, ut si quid humanitus Cleonymus libe-r0rum expers pateretur, eius facultates ad nos peritnerent. Tam gravi iuris praerogativa quum nos praediti simus, hos nihilominus et adfinitate n0bis coniunctos et nulla aequitate sussultos non pudet iudicio nobiscum contendere de iis bonis, pro quibus turpe esset cum extTaneis etiam hominibus dimicare. 3. Porro non eodem animo inter nos adfecti mihi vi demur, o viri. Namque ego quod immerito periclitor, id maximum praesentium malorum non iudico; sed quod litigo cum necessariis, quos ne refellere quidem honestum est: neque equidem minorem Calamitatem existimo si necessarios me0s laesero dum me ipse defendo, quam quod ab illis sponte iniuriaque lacessitus sum. Adversarii au-
299쪽
ὰναγκαίους συγγενεῖς κακως ποιησον c.
tem hanc mentem n0n gerunt: sed in nos irruunt, inV0catis amicis, comparatis oratoribus, nullis denique copiis omissis, tamquam si inimicos, O viri, ulturi essent, et non Potius necessariis ac consanguineis damnum illatuvi. . Atque istorum impudentiam turpemque lucri cupiditatem clarius adhuc cognoscetis, quum omnia audi' Veritis. Incipiam autem ab ea parte vos docere, unde litem, in qua versamur, quam citissime intelligetis. Dinias patris nostri frater in tutela nos habuit, patruus pupili 0s. Hic autem inimicitias exercebat cum Cleonymo . Uter Porro eorum ansam discidio dederit, os scii mei non vi detur cevtiores vos facere. Unum hoc haud immerito in utroque reprehenderim, quod antea amici quum essent, neque deinceps certa aliqua dissensionis occasio incidis-ε et, tam temere ex quorumdam sermunculis mutuas inimicitias suscepeTunt.
300쪽
5. Quod igitur huius odii adversus Diniam causa , quin alioqui n0bis esset insensus, eas tabulas condidisset,ip e, postquam convaluit, narrabat Cleonymus; sed quia n0stri tutelam geri videbat a Dinia, verebaturque ne, Si
ipse n0bis adhuc pueris moreretur, bona sua in potesta tem Diniae venirent. Cleonymo autem molestissimum a C cidebat , et hominem inimicissimum curatorem CSSe Suo rum consanguineorum, et eumdem dominum sui patri-m0nii relinquere, et, donec nos certe pubesceremus, abe0 sibi inserias de moro dari, cui vivens iratus suisset. Haec ille animo reputans, sive recte sive secus, eiusm0 ditest mentum conscripsit. Atque illico rogante eum Di ni R , numquid de n0bis aut de parente nostro querere' λὶ Cod. ambr. pro ὀργης habet ἀρχῆς deteriorem lectionem:
qV m si amplectaris, di eas licet: quod igitur ex hιs turtiis tα-bulae Cleona mi ortae sint ete. 2ὶ Cleonymus inofficiosum illud. testamentum condiderat Oli in implicitus in morbum, ex quo conValuit- δὶ Tων αυτοὐ abest a codice aimbri, sed recte suppletur ex edd.