De M. Tullii Ciceronis oratione Pro Flacco [microform]

81쪽

madvertas autem h. L. Romanos non eodem hae in re suis dure, quo quidem no hodie utimur, quo euivis scit infamia notato testimonii dictio interdicta est si Quicumpi tamen turpi iudicio damnatus esset, mi in per tuum mnes honore

olim . quidem quicunque, quod alius rim suo nomine promisisset, hoc idem, iave minus, iis ci dem stipulanti, citra, novationem, Pro Intior illa. Primitterent, hi omn uno generali nomine di oebanturq- ο--m ea. M, quorum tria tamen

83쪽

Au, instillam inula Gllotiovibus ac dere Pom-z, nisi verborum Fideiussor vero onusibus oblinis annis, id est , -- - , v. Velias, sive steris. aeve eon uis em tractae meruit obriationes, a jici potest; V unde apparet, quod et Gai I. 3partim eri confirmat, Hermippum c. u. , qae, quod emesides a Finis mutuatus erat, hoo sua fide esse iusserat, in ausa ah mitore commemorat , fidei sorem ruisse. Mupit enim obligatis re Amtrahitur, uti docet Insul Titi gu b. πω m com A. o. g. iri, I, mno autem, Hermippo inquam, fideiussori praesto nondum eratheneseium illud, quod postea demum Iustinianus fideiussorium Iar situs est, ' Aia est.. sim' -- aroma , quod dicunt, quo exeditor riua coge retur disitorem, quam fideiussorem convenue n. Videtur antiquum quidem lege quadam hujusm cli quid cautum suism, idque ita, ut, etiam si debitor principalis abesset, fideiussores tamen acreditore conveniri nequissent, sed bia aut ipsum debitorem adire, aut a Praeuue, qui hac d medicto cavere solebat, Petere cogeretur, ut in alitantis hona semunere se, sed hanc usu coni

84쪽

. Galam non suta. diserum scrinit Iuttinianu a Praeterea quo te sun illata suerit, non liquet. Cinaeius ., n est, inquit, quaerenda in Pan etiave Codice vetustissima iis . est et sinita XIL

85쪽

Talail. ' si , quod iis, quae vir summus e ciceronis p. ad Att. XII. 4 et I et XVI. I an

seri, Probari non credo. Non enim Cicero ibi demonstrat fideiussorem conveniri non osse, si reus Iocuples sat uti voluit Criacius. Sed contra, nihil docetur aliud quam creditori Cicero anis tempore, utrum vellet, eonvmire licuisse in ,

not. I, qui Graeterum, in eodem cum Cujaci errore versantem, satis perstringit. In eodem errore eum Culaeio, Graetero, Pothiario alia isgum nuperrima versa tua eat iso a. AEM Iaso ima. in O Lugd. Bat. 2854, qui, ausa se animadvor'tisse dixit, legem omnes, quam sibi aut oculo venerint, in quibu doeeatur, ereditorem pro Iubitu an reum Principalem aut id uasorem aut pignora Persequi posse.

ectissiHile moniait, Hegem istam antiquam post iapiniani demum de ora clatam fuisse, manifesto ita distinguendae sunt I iit vios feeimus. Minimo eao Imperator docet Papiui auum primuli sui aso qui esseeerrt ut credi ores liberum' aberent potestatem eligendi, suem vellent, sed di-

antum . Papinianum primum remedium quod det m ex-'

Cogitasse, quo sueeurreret ereditovibus, si reus principans abesse nequc igitur eonveniri posset, fideiussores vero adsit sent. mae autem verba si interpretor Creditor, Mi

86쪽

muto satis corroboratur. Eodem autem hoc jure ad Iustanaan usque -- pus Romanos usos esse, quum Imperatqris nostri

' Itaquo quum emimus nullo, uti diximus, gauderet beneficio, nihil ei supererat, quam ut Fufiis ipse persolveret et cum debitore, ejus, quod dependetat, recuperandi gratia iudicio experiretur, quod Iure Romano otione mandati

Quaeri tamen χ. d. potest, ' utrum Hermippus, quum.' ut infra commemorabimus M. Q. Mueius

a fideiussore hoe lautuis stipulatu suerit quod a s toro aer ari non posset, nisi hune eonvenisset et iudicio Peraeeutus suilaeti contra lysi is rosae*. v jsius contraetua, agere non potuit. Durum tamen videbat,ir, ero. ditorem, si reus prineipalia abesset, e illa sua mutui data Privari, praesertim quum dridasore in seeuritatem debiti acceperit. Itaque Papinianua hujusmodi causae iv exeogitavit remedium, e uua INegatoriis es. immuontiem Deit; neque igitur laendum eat ante Papini Ricae, qtalem creditorem prius eum Principalem, quam si jμφ',

87쪽

P. F. edicto suo Asiatico statuisset , ut Graeci in-lei se disceptarent suis legibus, meo an vero Rinnano, M.' aeon ovincialium jure eum emolide eontenderit; sed respondere videtur, totam ciceronis causae expositionem omnino innuere tuis

dicium jure Romano laetum luisse I . Cujus rei causam quaeras ortasse licet, quum in eo. quod obligatio principalis, cujus Hermippi co tractus sui accessio, Iure Romano erat constit tar tum vel maxime in hoc, quod verisimillimum est quod Graeci post bellum Mithridaticum eaevolae privilegio maximam certe Partem privati essent 2 .

DE au DICIO AN ros II. oppressus est C. Antonius. Eseor abus suandam infamam suam C. XXXVI1Iὶ C. Antonium Gereonis in consulatu collegam, insigni hujus erga Patriam amore provinciam nactum Macedoniam, unde a. u. 693 redierit, anni deinde M initio retunsactum ejusdemque ante mensem Aprilem damnatum fuisse, ex iis, quae ad hunc Iocum Ga-ratonius adnotavit satis jam constat M. Guiu

si Cr. e. XXI. ibique in primis deeretum Q. Ciceronia.. a CL IGON. da antiq. Dr. νον. I. Io, P. 1, D. E. 5 Nititue hae viri l. aeuientia Orat pro Domo XVI. in Vatia. c. I. Epiat ad Att. II. --r et Sueton. Caed. XX.

88쪽

max vero criminis, a quibus et apud quem acincuruitus ruerit videamus. Dio Casaeus ius Rinis.

σσύτοις αἰτέαν ἔσχεν, αλλ' ἐγραφη μὲν ἐπὶ τὸ το Κ ut τι λίνου συνωμοσέρι, ἐάλω δι' ἐκεινα καὶ συνέβη αὐτίν, ἄν μὲν ἐκ ρίγετο μὴ ἐλεγχθῆναι, καὶ θ μιν οἱ τως ἀπήλ.

λαεεν. Nemo arbitror, ex hoe loco non con

Miet, Antonium catilinariae coniurationis causareum lactum et hoc iudicio damnatum fuisset non quod judices illius coniurationi participem

re vera eum fuisse credidissent, sed quod reus erimine majestatis se macuIasse visus iis suisset. Recte enim erratius ad argum orat pro ulla: majestatis, inquit, lege tenebantur, qve hostium duces, accepta Pecunia, uberaverant, ut C. Veria res Orat. . . . , qui emones solis τανεα runt ut C. Antonius pud Dionem, ut in His--m movinciam --m Ct rem postiti i Dmones Euxeran , ut A. Gabinius ex pist ad

89쪽

Iius apud Asconium' il Neque est, cur Dioni fidem, εnegemus, Muni idem doceat Cicero orat. pro gelio quum o axXII. ubi Antonium, quo erem pubLMm uiolasse haberetur , idcirco in judicium vocat i suisse dixi O , et c. VII. ubi

ipsis verbis conjuraesens de satione criminationem, qua etitus uerit, disertim significht, tum etiam c. XXXI. , ubi praeclari ' in rem milicam bene si memoriam nihil ei profuisse, snsonem ω---Is si myrtati nocinas contendit Quod enim Manntina ad h. l. et in Vatinium c. I. ver-ha males a m μιν ad coniurationis accusationem reseri, hoc minus recte fecisse merito haberi lues iraesertim 'num Ciceroni ' nostra' interpretatione, quae et maximam Partem Garatonii est. Dio optime concilietur Quod vero eadem aer-

ratio Lib. I. p. II ad repetundarum judicium.

quo Antonium lausam dixisse Perhibeto spectare visa sunt. hoc ejus errori tribuatur. 'Repetundarum enim irimine Antonium hoc tempore reum postulatum non suisse, optime jam docuit Garatonius, qui, non, inquit, Videtur repetundarum

accusatus Antonius. Repugnat enim aereati, et inutio 3 . id putantibus, irevitas ejus temporis, quod Antonii dudici tributum istendimus.

Actio repet indarum multo plus temporis postula

90쪽

hat, ' notum est; ' quibus addidit, vere omniquo Pigbium perspexisse, T. Vettium b. a. iv aeto rem fuisse re uindamn apud quem Aramai cap--m peraeim non suisse emisisti Praeterea, inititur haec .d Te tundarium accusatione Pini duo-.hus his locis quorum alterum in enla3. J leni Φ.. Salis. VIII. v. in seqq. , ubi legit , ,, Inde Bolabella: est; atque hinc Antonius, inde.. Merilegus Verres resereban navibiis altis Oc una aesta a Plures de P-itrium hol '': alterum Ep. ad Att. La .. qui habet: AAmonium porro in cogendis Pecuniis Num in provincia est

dictitare partem milii quaeri et Rime Custodem eommunis quaestus si aerum esse anisman; V de vi hus idem doctissimus ille Manutii Fereati aliorumque hae in re resinator: hoc tantummodWex eo loco et uero Iuvenalis o scitur, mi me inmmem Antonii suisse in eoμndis pecuniis avaritiam agitiosamque Lot iditatem-V De Iuvenali praeterea suspicari omnino . licet, Th-Faenubium id, quod μει. citi erratius negat, recto vidisse, poetae Achaiam ob oculos verρο- tam fuisse, quum Asconius in orat in toga caω

sed OrelL p. 4 Gellium scribat et Lentulum

censores a. u. 684 senatu Antonium movisse, causasque in eum subscriWime , guo somos δε-ripuerit, quod judicium recusarit, quod prop- ter aeris alieni magnitudinem Praedia manciparithonaque sua in Potestate non haberet. Ne quis autem legem Vatiniam ob caput orat in Vatin XI. alterius hic pretii laciat, ad . . . VI. Prospexisse videmur. Ἀt. dicat aliquis, majestatis mc-