장음표시 사용
21쪽
et di H sed haberi lib. manusc. me iam Gronorius auctore Sigonio tacite reevit, et Drahenborinius: Ita, inquit, et Flor cant. Voss. aliiq-; quos inter Lov. l. quoque et
inu esse suspicor. cap. XXVII, 4. educunt Phalii Meent. Miso in Flor et mo Crev repertum et, quum clericus eductis, quod Vossius quoque suasit, pro educunt reponendum esse temere opinatus esset, a Crerierio et Drahentiorchio receptum est. Et recte quidem. Nam quae uetinerus Observati Liv. p. 50 sq. de huius loci scriptura disseruit, Wolffiis iure meritoque improbavit. - 6. eastris ,, debet maiori litera scribi. manc adnotationem bertus praetermisit. Neque tamen opus est, ut Verba et alitis exercitus ratibus iunctis traiectus, mutata interpunctione, a sequentibus seiungantur. Quod cur ipsi placuerit, ex proxima adnotatione
apparet. - Ibid fessus risessi. maeo ipsi coniectura, quam ex vocabulo profecti, quod sequitur, captam pro superVacanea atque inutili habuerim, non nisi ita potest admitti, ut reficitur in reficiuntur mutetur. Paullo post vide, num Livius scripserit Postero die, profe- ei e loco, ex pr-dicto fumo significant, se transisse et haud procul Messe Polyb. III, 3. σημηναντων ἐκεινων τῆν παρουσίαν se καπνψ κατα τὼ συντε Tarsi ενον, id est ea praedicio, quod is XXXIII, 6 legitur Alia aliis placuerunt. Vid. alchii Emendati Liv. p. 22 sq. et adde, olffum ex loco parum probabiliter sive in se e loco, sive in illieo mutari voluisse. - . πιαι que J , si aptasque. Sic Lov. l. Draheriborchius vulgatum recte tuetur. - Ibid. propter equos Alib. unos manuse. . . id est usi Lipsit habet praeter. Hoc ipsum, quod Gronovius in ullo codice reperies negat, Sigonio placuit. Lov.
s. et Hav. cum ceteris aeuter offerunt Lipsius igitur lectionem 3 -fer vulgatae non Praeserendam ex alio codice notarit Paest post pro instructos frenatosque, quam instructos idem quod instratos significare, haud facile quisquam praeter oeringitam sit existimaturus,Gronovi iussu ex Flor et Oud instratos frenatosque, quod Lallemandus, Baumgarten-Crustus et Behherus iuxta mecum admiserunt, reponendum esse, nemo tam rudis est ad artem equitandi, quin perspicis . Liv. XXVIII, 14 armatus eques frenatos instratosque teneret equos. De horum oeabtuorum permutatione Nid Gudendorp. ad Caes. B. - ΙΙΙ. 6.
rea nee eui Ha a Pyndenius illud falso substituerit. - Ibid. Pronebat acies ,, premente acie. Apparet igitur, ipsi codicem, a Lov. . et Hav. quorum ille tanta vis armatorum in terram madens α ergo mProviso premebant acie hic tanta vis armatorum in terram evadens α tergo improtis Premebat acie Offert, plane diVersum, quiam a corrupto
illo inuadente discesseris, per omnia sere conspirare cum Ior et Gud. e quibus rono-vius, cui Drahenhorchius recte obsecutus est, hunc locum optime restituit. - postquam in facere conati, ultro Pelleboenrur ultro delendum. Rectius haud dubie Iac Gronovius, quem utroque, quod alle mandus admisit, e Cant non recepisse miror, hoc vocabulum verbis Pim is cere conati praemisit. Vid. Buetineri observati Liv. p. 52 sq. - . Daria-ια memoria , , lib. Vet. αria. Idem Sigonius, quem ipsius secutus esse 'ridetur, in tri. Lb. invenit. Geteri codice vulgatum constanter retinent. - 40 primis mat pavor lib.
22쪽
man e primus. Sic Lov. l. etiaV. eum ceteris, exeepto Lov. . in quo primis Iestur, quod ossius, quum a Grutero recte in Primus Met mutatum, temere TeVocaturus erat. - 11. trepidationem aliqiιantum lib. Vet. ligilantam. ov. 1. et ΗaV. rvidae ne Iiquantum cedebant perqυam vitiose offerunt Dralieni, orchiu autem, quum Geonorio auctoreti epidationis aliquantum scripsisset, illud PSum, quod ipsius in codice nescio quo invenit, coniectura auguratus: Occurrit etiam, inquit, minima mutatione legi posse tr*idationem ali-ουα ritam, ii XXV, 35, T. aliquαnium emensus es iter XXXVIII, 27 6. Per aliquansum spatium secuti. At praestat codices rei'idationis legentes sequi. Quod quidem ille verissime pronuntiavit. Cap. XXIX, 3 ad centum sexagintaJ alii γαδεαροια. Ex Polyb. III, 45 ad Nneummiadra,nt scribendum esse iam Gronorius recte Suspicatus est. Librarios, inquit Drahen-borchius, ita peccasse, ut LX pro L. scriberent, Vidimus supra ad , 38 4. Utrum Polybii, an codicum nescio quorum auctoritatem secutus sit ipsius, non liquet. Illud probabilius videtur. CL Adnotati ad cap. 55, 2. - 6. averterat , ,αυertit Sic Lov. l. tim cum ceteris, quo-rtim fide Drakenhorchius, quum Aldus Derterat invexisset, priscam lectionem Te ogavit.
γιλον appellavit Propterea ronovius trimus Μωαὶ edidit. Cap. XXX, T. exercitibus ina ast invias delendo m. Hoc vocabulum in nidio odieo repertum et non nisi Kteriori orae Pol. 3. .allitum in eda Medio primum comparuit. Alii aliter de huius loci scriptura statuerunt; neque ioc mihi sumo, ut tantas interpretum lites componam. Wolffus, ut hoc num addam, Gronorii, Strothii et eusingeri emendationes sibi displicere praefatus: Interrogationis, inquit, signo post exercitibias delato, et commatiabus post A es et Paucis positis, et ante exercieibus adiice. Tum haec lectio emergit Alpes, rem sis paucis, et exercitibus esse. Et de his quoque existimatio communis omnibus esto. '8. non ennis secilii e Pinnis. Pyndenius, qui non ea pennis, quod in Eberti exemplo legitur, sed et pinis scripsit, hic quoque masse videtur. Nam vocula et, siV Pennis sive pinnis probas, particulae non substitia nequit. - S. exhaustum J lib. et exactiam. Similiter in Caiat exauctum pro exhaustum legitur omissa adspiratione eu exauctum, alii exactum scripserunt. Praestat vulgatum, quod Lov. l. et Uav. cum pleris omnibus recte tuentur. Locis a Draheriborclito citatis adde iv. V, 5. Quum tantum Moris Haustum sit etc. atque XXXIII, 39. Nomanos per tot annos terra marique tanta eri ἰα ac labores
cap. XXXI, 6. Brancus se Vrancus. Lov. l. et Hav. Braneus. De literarum B et V permutatione vid. Adnotare ad Sallustii Hist. Lib. III. Fragmenta p. 3T. - 9 in 'castinos Oalii Tricastenos. M ov. l. vulgatum servat inmaV. corruptius etiam inter Castianos legitur. - 11 glareosα semelios glomerosa. Idem Sigonius, quem ipsius secutus esse videtur, in veteribus libris repertum probavit. Neque recte, an perperam, interpretor. Diversa tamen ceterorum codicum scriptura vulgato patrocinatur. Cap. XXXII, 2 ad mare Hac legendum. Imo id mare ac naves, quod ronovius,
23쪽
quum antis ad mare ad mea ederetur, codicum consensu firmatum restituit Pyndenius haud dubie, quum Lipsius quoque ad naves in ac naves mutari Vellet, in eius emendatione proserenda erraVit Neque satis accurate Ebertus scripsit: Ἀ,α mare ad naves legendum. - . Genuam Hextinguendum ac legendum Placentiam. Non sequor. Huic enim, quod ferri non posse Sigonius probavit, iam Aldus illud recte suffiituit. Praeterea Pyndenius perperam scripsit extingendum, quod Ebertus tacite correxit. - qu quidem incerta Piscer-- Hoc ipsio, nisi sorte prava codicis nescio cuius scriptura fuerit, temere excidisse miror. Nam vulgatum, quod GronoVius ita emendavit, ut quidem miri et haud dubie praestat. -
Ibid inanimaque hinanimalior Quod vocabuli monstriim, nisi Pyndenii negligentia exinanimalia' procreaVerit, quid sibi velit, non dispicio. Vulgatum, quod editores ex Vallae
coniectura adsciverunt, inmav exstare Videtur Lov. I. aliique complures sperunt inanimaliaque, cui GronoVius inanimataque, quod recepit Belikerus, substituendum Sse en Suit. - 10. ex ver to De aperte M LOV. 1. et Hav. ι ex ea aperto, OV 4 et 5 us ex ea aperte, in quibus duplex scriptura coaluit. Nihil tanae quicquam mutandum Librarios enim voculas ex et e saepissime confudisse, inter Onanes constat. Vid. Handii ursellin. Vol. II p. 62. Atque similiter iv. XXXV, 5. impetum ex aperto facerent, et Isocrat. Paneg. cap. 40 λ προς κεινους εκ ου φανεροὶ dic ris νισασθαι. Cap. XXXIII, 3. animis J Vet. Omnes animisque. ipsius, quum Opilla, quam Iac. Gronovius restimit, in Lov. 1. sit omissa, et in HaV. non Di Si verba γι traque defixit reperiantur, sive alios codices, siVe editiones antiquas, de quibus Drahetaborchium conferas velim,
secutus esse ridetur. - 4. eguis ,,lib. manusc. viam s. ' Vocabulum equis, quum videre
praecedat, primum in quis, deinde in quib; sive iiitiis abiisse, perquam probabile est. Rectius tamen, nisi quid me sallit, haec ipsi adnotatio resertur ad sequentia, ubi pro quidquid adiecissent in Lov. l. aliisque et editionibus rob. . antiquioribus quibus quidquid adiecissent Iegitur. - bid discurrunt ,,decurrunt. Lov. 1. et Hau discurruns, quod Aldus perperam substituit lectioni decurrunt, quam codicum plerorumque consensu firmatam et GrOno io, ossi aliisque probatam allemandos, Baumgartem Crustus et Betilierus iuxta mecum revocarunt. De totius loci scriptura vid. alchii mendari Liv. p. 12 sqq. et Buetineri observati Liv. p. 4 sqq. cui Coissius ita accessit, ut Per dit orsa e ruyibus, iuxta invi α dreta, adsueti decurruns, legendum censeret. - in dissonis odii lib. manusc. I. Lypsi habent discentionis, optimus eius codex Diacianus habet discessionis. ipsium igitur, quum in Hav. non corruptum discentionis, sed vulgatum dissonis reperiatur, quattuor saltem codicibus usum esse, e hac adnotaticine manifestum est. At illud Eberius recte miratus est, quod ipsius cod. Cuiac. Sive ov. l. discessionis, Drahenborchius autem, qui et
ipse hunc codicem inspexit, dissessionibus tribuerit. Uter eorum in scripturae diversitate enotanda erraverit, nisi ex ipso codice intelligi non potest. IIalim tamen, quum Drahenhorchius ex Heamii N. dissentionibusque, et interposita Lov. . lectione, ex Lov. . dissensionibus protulerit, huic potius quam ipsi erroris culpam imputare. De vulgatae lectionis sinceritate non est quod dubites T. multosque urba Aalii Iegunt et urba. ocu-
24쪽
Iam e ex ultima vocabuli praecedentis et prima sequentis litem eonflatam esse, non temere
suspiceris. Vide nostram pist ad reli p. 46. ubi Vellei. II, 84. et Lim XXXII, 20. Iibrariis similiter peccatum esse docui. Alia id genus in Adnotari ad Liv. XXXVI, 31.
et 45. proferam. Hi tamen, id quod ex sequenti adnotatione colligas, is librarius, sive Pyndenius ita per errorem lapsus esse Videtur, ut talosque et turba pro multosque e turba poneret. - Ibid. eiacit sealii deiecerunt. Vide igitur, ne de ersi id est deia ruri abierit in desecit, quod ceteri codices ad unum Omnes servant. Equos enim constematos,
quum praecipites deruptaeque utrimque angustiae essent, multos . turba in immensum Ititudinis deiecisse, cur negem, non reperio. - 1l captiuorum Pecoraus ,,lib. manus. α-ytito ac pecoribus. Sic Lov. l. et Hav. Nam in Drahenborchii adnotatione et captivis ac
pecoribus ov. . pro Lov. s. scribendum videtur. Vulgato, quod aliae . debetur, in maiore Livii editione allemandum et Strothium secutus ex Polyh. III, 5 . substitueram et captivo framento ac pecoribus, quod eiserus retinuit in minore autem Baumgartem Cr aio Obsecutus ex Heusingeri coniectura reposui et cutis cibo ac pecoribus, quod illi praestare arbitror. Atque iam ante Heusingerum, id quod postea intellexi, ossius et curo cibo ac Pecoribus scribendum censuit, et allemando pariter a Strothio, id quod nunc demum vidi, coniecturae laudem praeripuit Martinius, qui, praemissa Gronori adnotatione, de hoc loco ita commentatur: Mihi quidem Liviana verba cum Polybianis semel iterumque comparanti haec demum lenissima et commodissima visa est Ioci reficiendi ratio, si Polybianum σιτος, frumentum, redderetur Livio scribereturque Castellum inde, quod Put eis regionis erat, viculosque circumiactos capit, et captivo frumento ac pecoribus per tria duum exercitum Lit. Namque Polybius rem ita tradit: εἰς δ το μέλλον σχε με καὶ ino καὶ θρεμ ιατων ἐπὶ δυο ιν καὶ τρισὶν ἱμέραις ευπορίαν quibus verbis auctorem Graecum σίτον et θρέμματα, frumentum ac pecora, coniunxisse Plane rides. Unde a Livio eum secuto utrumque vocabulum itidem adhibitum fuisse arbitror Loci depravatio posthac nata videtur hoc sere modo Librarii aeque Tudes ac temerarii, qui το evi Mus saepenumero adiectivi Ioco adhiberi ignorabant, id vero de hominibus bello aptis, adeoque substantive usurpari frequentissime noVerant, cutis framento reapse duo substantiva rebantur. Qua eodem casu sexto sine copula posita quoniam ferro non poterant, τ frumento abundare ipsis Visum induxere, et quod in libris exstat, eviis a meoribuafinxerunt. Quod quid sibi vellit, quum Hla itidem non intelligeret, et qua usum του captiuus in eadem sorte haeresi esset, quod reperiebat cutis ac in captisorum mutandum, ut alterum ex altero penderet, temere credidit. Itaque lectio falsa, quae editiones sera omnes obsedit, per errorem nata. Coutra si scripseris, et cutivo frum-to ac Pecoribus per
12 Recte Godoli. ermannus de perridiculo Graeci articidi usu, quo Doeringium quoque, ut Itys taceani, maxilne delectari constat, ad Homel Hymn. in Cerer. 23. p. 121. ,Optandum est, inquit, ut tandem desinant philologi Graeco articulo uti, quum Latine scribunt quod adeo est arbarum, ut nihil aeque barbariam apud medii aevi seriptores inve- possit. Desinerent, si quis Germanico vel Anglico vel Gallico articulo sic adhibe do luderet.
25쪽
eri rari Howmatim Muis, alimes Polybiana verba, ut par est, latine reddideris, simul Ioel integritati consulueris. Usurpari autem Vsilvis, , iam, Veluti nomen adiectivum est tra laticium Lis. I,-53. camiram reuntam in ediscationem eius templi mosvis it II, 3. captiarum grum illiat 'am maxime aequaliter darent. Tacit Annal. XII, 32. colonia δε- citur iri apos onysi a. t. XIV, 30 erar cruor captis adolere aras, et hominum fibris eonsulare deos Da Melaris. Curi. V 6 ingens Pecuniae αρtit a moias it VIII, T. capti-trum aurum. Quaru et Tecte dici potest uti m 3 umentum, id est eiusmodi frumentum, quod in agro hostili, vel ex hostibus captum est. Ceterum massem etiam alit, quam aluis: maxime quum capit praecedere rideamus. Invitis tamen codicibus nihil mutaverim. Praesentis enim cum persecro iuncti exempla collegit Drahenborchius ad Liv. III, 46, 9 et alibi. De vocabulo captiuus praeter orcellinui vide, quae Drahenborellius, cuius editionema tinius caruisse videtur, ad h. l. adnotarit. Wolffvs denique, nee Strothio nec Heusinge ro adstipulatus, sed olim, literis B et V permutatis, in codicibus CAPTISIV seriptum fuisse ratus, Livium et captis ibi Pecoribus te posuisse existimavit. Quae quidem coniectura vel propterea displicet, quod librarios alibi verbum ibit, ut hoc utar, in hil mutasse, perquam probabile est, hic autem incredibili errore lapsos adverbio a verbum . substituisse, mihi persuadere non possum. Vid. Adnotati ad Sallustiimisi Lib. III. Fragmenta p. 37. Cap. XXXIV, . montana montanos. Si Flor. In ceteris codicibus vulgatum reperitur. Ibid deinde ,,et. Sic Flor et Cant. Ceteri codices nihil mutant. - 4. credendo
nec vernando ,, edendum αtus et et omnes lib. omittunt nec. Quod longo seeus est. Lov. l. cum optimis nec temere credendum, nec αλPernandos, OmiSso ratus Hav. nee temere credendum ratus, nec adapernandos, quod omus vulgato praetulit; Lov. . oelemere credendum, nec adspernandos ratus, quod Olmus perperam Lov. 1. tribuit, et Behherus tacite quidem, ut solet, sed ita recepit, ut rectius avernandos scriberet. Vid.
haeser ad Ernesti Gloss. Liv. s. v. aspernari, et Doedeclini Synonym Lat. om. II. p. 179. Paullo post lectionem nequαφιαm, ut inter αcaros, incomporito agmine, ex Flor et Cant atque editionibus antiquis a Crevierio, allemando, Baumgartem Crusio, Behhero et nobismet ipsis restitutam olssitis quoque vulgatae praeserendam censuit. Vocabula compositus et incomPositus, ut Vellei. II, 2. corruptus et incorruptus, etiam Liv. XXXIII, 9 et 15. permutata sunt. - 5. circumvectans solicitus P circumvectus sollicitusque omnes vet. lib. habent et optimi. Sic Pyndenius seripsit. In horti exemplo circumvectas solii ira τι legitur. Hoc eorruptum esse apparet illud, quod nescio an a Pyndenii errore situr sectum, non nisi Sueton Tib. l. et Claud. 5. aliorumque scriptorum recentiomam locis tuearis. Beetius igitur Drahenborchius circumspectans sollicitusφι omnia, quod ipsius quoque probavisse videtur, X Ior. LOV. l. ΗaV., in quo solitusque pro sollicitusque reperitur, aliisque compluribus Livio restituit. - . ex arie siet arte alii. oc in solo Cant et in Flor a prima, ut aiunt, manu legitur, sollemni harum Vocularum permutatione. Vid. Ηandii ursellis. Vol. II p. 62. - extrema agmina J vet. lib. agminis. Sic Lov. l. et HaV. ceterique omnes, quos ronorius et Drahen rchius scie secuti sunt Haec ad-
26쪽
omonent loci iv. XXXVI, 20. ubi e cod. Bamb. aliisque revocavi quae novissimi v-nia erant, pro Oυissimae, quod Baumgarten Crustus quoque et Be extis receperunt. 8 dum cunctaretvi J alii cunctatur. ' LOV. 1. Cunctaretur, sedio eum meIioribus cun-ειαων, quod Iac Gronorius illi Tecte substituit id Handii ursellio Vol. II. p. 314 sqq. Rid dimittere ,,inmittere. ' Huic ipsi coniecturae haud dubio praestat demittere,
quod Iae Gronovius reposuit pro dimittere, cui LoV. l. et Hav. ceteriquo odices adhaerent. Ibid. reliquerat' orelui m erat. Haec quoque Lipsi coniectura vulgato non praeserenda vidotur Librarios tamen saepius ita peccasse, ut duo vocabula in unum coalescere
paterentur, in Adnotati ad Sallustii Hist. Lib. III. Fragmenta p. l. et Epist ad reli p.
30. cui. - 9. cmιrsantes se concursantes et cursantes emendat D. I. Lypsius. agnopere vereor, ut Lipsius, licet Livius cap. 35. scripserit: inde montαni auctores iam, et I trocinii magis quam belli more, concursαbant, hunc locum recte sollicitaverit Liv. XXXVIII, 40. barbaris per calles notos occursantibus. - Ibid erupto Dadempto, Quod quid sibi velit, non adsequor Pyndenius per errorem, quo librarios saepissime lapsos esse constat, adempto pro dePto, quod apud istum nusquam passive ponitur, scripsisse videtur. CLDrahenborch ad Liv. II, 5, . et ritE. ad Sallust Cat. cap. , 3. LOV. 1. Perrupto, Hav.
cum plerisque omnibus erupto, cui Sigonius illud substituit. . Rectius haud dubie Glareanus,Gronorius et ossius suaserunt interrupto, quod Baumgartem Crustus et eis rus receperunt, et Wolffus quoque adsensu comprobavit. Cap. XXXV, 2. ut cuique J utrimque. ' mo utcunque, quod Draenborchius odicum meliorum auctoritate reposuit et ipsius etiam, quum in Lov. 1 utque inmaV. autem ut cuique invenisset, commendaturus erat Pyndenius enim hic quoque peccasse videtur. - Ibid. progressi DPraegressi. Praestat vulgatum, cui sequens moratis aptius respondet. Bectius contra Liv. XXXIII, 3. Vulgato Progressus ex cod. Bamb. Praegressus substitui. De crebra horum Verborum permutatione vid. Dralio borch. ad Lis. IX, 10, 7. - . Praeci iates per arctas in J ,Pm' rctα Prαecipitesque vias. Crevierius quoque, quum in uno ex suis codicibus , qui cum Flor consentit, Per arctas Prαecipites inas invenisset: Addonda est, inquit, tantum particula copulativa Per arctas e Pr Cψites, Vel Praecipitesque ias. Walchius contra, cui olmus accessit, Emendati LiV. P. S. rectius, missa copula, Per artas praecipites ias scribi demonstravit. Hunc cum Baumgartem Crusio et Bekkero secuti sumus. Nec temere. Namque insta haec leguntur omnis enim ferme in Praeceps, n-g ια, lubric erat, ad qua recentiore Livii editores non attendisse videntur. Doeringium,
cui aschigium auscultasse miror LiVii manes poenas expetituri praecipitem agant. - 4. alles Piscalles. Haec Lipsi coniectura habet, quo placeat. Similiter idem Epist. Quaest. V l. Verissime suspicatus est, iv. XXII, 4. pro ex luribus allibus scribendum esse ex pluribus colitibus, quod cum Strothio, Baumgarten-Crusio et Belahem recepi. De diverso vocabuli callis genere vid. Schneideri Gramm . at Part. II. Vol. I. p. 99. - . in iugi is alii iugo. LOV. I. cum aliis in iugos, IIav. in it gis. ac Gronovius suasit in iugo, quod
Draherib orchius non sine libris recepit. - 12 Gylicti J , alii afflictis, sed utraque lectio bona
27쪽
est fi Lov. 1. et ΗΦ. cum pluribus codicibus et editionibus antiquis offerunt amesis. Quod qua ratione possit explicari, non perspicio. Satis apposite Baumgartere Crustus adseripsit Verba cap. 58. ut contra enitentes ortice intorti 'figebantur. - Ibid es komines J,,in lib. manus haberet. Sic Lov. l. et Hav. Hae voculae alibi quoque a librariis permutata sunt Vid. Handii ursellis. Vol. II. p. 40. et ΗΙ. p. 56.
Cap. XXXVI, 2. Naeui α I lib. vet. αm. Errorem librario obiecit scripturae compendium ma pro vocabulo natur poni Solitum. - . Praealtae J ,adu peraltae. H. corruptius etiam ραν aliae LOV. 1. Praealtae, quod assa optime restituit. Nam rectitus, quum Macrob. Sat. VI, 2 in Ennii Versu non erαlm, sed erisit sit scribendum, nus quam egitur praealtus apud Livium aliquo te reperitur. - 6. labem J ,lib. manusc. α-bem. Sic Pyndenius perspicuo admodum scripsit. In Eberti tamen exemplo talem legitur. Nunc igitur conieeturae per se certissimae, e qua ronorius αbem in fabem mutarit, codicis nesc1 cuius auctoritas accessit. Similiter iv. XLI, 15. Vulgato inenarrabilifer, quum in cod. Vindob inenarrabilitate exstare didicissem, inenarrabili tabe substituendum Me, coniectura non minus certa atque a Bekkero tacite comprobata perspexi. Vid. Adnotati ad Sallustii Hist. Lib. III. Fragmenta . O T. t e . - aod Lipsius sive in eodic nescio quo invenit, sive ecconiectura reponendum censuit, quum et adVerbio ut substitutum, nisi sequens α deleveris, ad proriimum et, quo Verba non retariente est tam cum
sequentibus in prono Qtius ecles fallente, quae vulgato pede se fallente suistituenda esse, Mininius quoquo post Drakenhorchium vidit, impliciter Opularitur, resere nequeat, illo paeto potest admitti Ceterum de toto hoc loco, qui interpretibus quinti taetram luctationem contraxit vid. Walchii Emendari Liv. p. 83 sqq. et uetineri observati Liv. p. T. sqq. cui missius ita ac essit, ut prolapsis, quod ekherus etiam de Gronovi et Drahen-borchi sententia praetigit, pro prolapsi, corruebant, quod itidem Beliaeriis ronovium secu-
in 'CePit, pro corruerunt, es stam pro etiamtum, cui ekkerus tirem tum substituit, iactando
pro iactandis, alta pro alto, et, se pro glacie scriberet. Nonnulla ex his per errorem posita esse, postea Videbimus. - Ibid. seu lanibus ovet. lib. semet. Hoc vulgato sol, nodceteri codices servant, non praeferendum esse apparet. Vide igitur, ne haec adnotatio ad Verba se clivυissent, quae tamen et ipsa sine scripturae diversitate in codicibus ad unum omnibus leguntur, sit reserenda. Quid, quod Pyndenius ipse, quum notam primum voculae et, deinde Sevienti seu temere, patior, apposuerit, et itera re pronomiNi σ, quod in extremo versu egitur, in margine adiectas induxerit, notam autem Hai vocabulo non sinistrorsin, ut alibi, sed dextrorsum appositam non sustulerit, ipsi adnotationem literis e subscriptam is hoc ipsum pronomen retulisso videtur. - Ibid. Prola 'si si iterum corruissent , .prolapsis se rum corruerent.' Sic lor aliique. LOV. 1. yr apsi s iterum corruissent, Hin aliique complures Prola 'sis iterum corruissent, omisSa particula si, quae hic a librariis
iacile et addi potuit, et omitti. Utrum igitur, id quod aure arte Crusio adstipulant se-cimetis, de sententia ossi et Walchii ex Cant ipsis adminimais prolapsi si limum corruerent recipiendum, an eum Belinem ex Gronorii coniectura ρει iaminientis Dolamis ire m
28쪽
eorruebant, quod in nullo codice reperitur, scribendum sit, alii me aeutiores viderint -- Ibid. itaque sivet. lib. a. o Gronorius haud dubie ex eodicibus, qui ad unum omnesis ossare videntur, illi substituit. Librario alibi haec vocabula permutasse, Drahenborchiaus infit ad cap. 3, T. docuit. - . ecabantur J ,sccabant. ruterus hoc, quod postea in Flor et Cant inventum est, in ultima editione e Turnebi coniectura Adversa. XIII, 18. proposita recepit. ΟV. . sectobantur,maV. secabantur, ut plures alii cum editionibus antiquis. - Ibid tum tantum. PraVa haec scriptura in nullo codice reperitur Lov. l. tam omisso praecedenti etiαm HaV. etiam iam. Ibid. Urmam I lib. manus c. insimam ' Sic Lov. 1 et Hav. aliique. Hoc illi iam ronovius recte substituit. - Ibid. eonfinendo Malii connitendo. Ita scribendum esse Faber certissima, id quod eventus do-euit, coniectura perspexit, idemque ossi placuit. Eo minus, quum nunc codicum a Lipsi inspectorum auctoritas accedere Videatur, recepisse poenitet. Ceterum connitendo esse- est, ut olssius pro iactandis per errorem iactando poneret. - Ibid indurat et Italriin dur et alte. Sic Ior et Cant nisi quod in hoc durata legitur. Nam in Drahenbor-ehi adnotatione alte pro cite scribendiun. Lov. l. in durat et Iala, Hau in durat et alia Gro novius primus in durat e alte concret glacie edidit, et plerosque libros durci offerre adnotavit. Praeterea olssius hic quoque per errorem lapsus nise pro glacie scripsit. Cap. XXXVII, 2 minuendam selib. et muniendam. o quoque, quod in Flor. Cant Gud et pluribus aliis codicibus reperiri, Gronovius et Drahenborchius testantur, Gruterus in ultima editione ex Turnebi coniectura Adverss. XIII, 18 proposita recepit. - 'Ibid.
per quam is Mn e e Poterat ,,υi delendum. - unam legendum. Imo cum Gronorio et Drahentiorchio ex codicibus optimis reponendum per quam unαm i esse Poterat. Neque crediderim, ipsium, cuius mentem Pyndenius hic quoque non adsecutus esse videtur, voeabulum via, quod transponendum SSet, delendum censuisse. - . iumenta rve fame absumebantur istamentis ProPe fame bsumptis. Hoc ac Gronorius ex solis, ut videtur, eodieibus Flor et Cant edidit , illud ceteri ad unum omnes servant Lipsius igitur alios, quos consuleret, codices habuit. - . allis Pricos Ualles et apricos. I.ov. 1. 1allia αpricos Hav. αIles Pricos DrahenbOrchius autem ex Cant uno reV. et Lov. 3. valles et apricos cy'osdam colles recepit, quod ipsius quoque e codice nescio quo protulit. -
Ibid etiam olib. et et iam. Hoc Drahenborchius ex Gronovi emendatione, odicis auctoritate nunc confirmata, illi substituit Paullo post Olmus, quum Crevierius tam elocis mollioribus et adcolarum ingeniis suasisset, mollioribus iam e locis et adcolarum ingeniis scribere maluit Betaerus ronovi hic quoque et iam scribenti obsecutus est. Cap. XXXVIII, 3. Alimentius is inimentus. Iam Sigonius, quem ipsius secutus esse
videtur, hoc ex et lib. restituit. - Ibid maxime author m erri me ,,lib. manus maximus me utor mot)eret. Hoc in nullo codice reperitur Lov. l. maxime auctor Meret, et Hau maximus auctor Oυerri, misso me, quod Iac Gronovius ita servavit, ut ex Cant. maxime auctor me movere in orationis conteXtum reciperet. - in Taurinis selib. ma
29쪽
suis. u eum ,,u delendum ipsius Epp. ad Belgas Cent. I. p. 93. Distinguo, inquit, et Iego: ltarumque iumentorii amisisse. E Tauriris, quae Gallis proxima gens erat, in Italiam digressum, cum inter omnes constet eo magis. Firmat ipsa res, iune libri prisci, in quibus amisisse, Taurinis sine vocula illa media scriptum. Et paullo post: Sed de ipsis Taurinis addit, quae Gallis Proxima gens. An non igitur Taurini tunc Galli non, sed Liguribus videntur accensiti. Strabo IV, . de iis Αιγυστικον θνος, Ligurum natio, qu9d ad originem ortasse Verius reseras, et situ tamen Galli erant ideoque hic rescribas quae Galliae Ea gens Galliae proxima Italiae erat in illo tractu. Ex his igitur, quum haec epistola a. 1601. scripta sit, manifesto apparet, ipsium coniecturas quidem olim iactas postea quoque probasse, sed praepositionem e licet hoc yndenius contestetur, in nullo codice reperisse. Quid, quod etiam Drakenborchius praepositionem in ab editoribus insertam in omnibus suis etiearnsi codicibus omissam esse perilibet. Propterea nunc quoque, quicquid Olmus obIoquitur, haud poenitet hunc locum ex Drahentior clui emendatione, quam Baumgartem Crustus, Gronorio eam salso tribuens, et Betaerus itidem
admiserunt, ita edidisSe ut scriberem, ingentemque numerum equorum et aliorum iumento
in Italiam degressum. e serim Lerio, sui Matthiaeum secutus Geograph. Graec et Rom. Tom. II.
604. Livium scripsisse censuit hunc in modum: In Taurinis, quae Gallis Proxima gens est, in Italiam degressum quum inter omnes constet, eo magis etc. - T. Coelius DCaelium. In Eberti exemplo Coelium legitur Lipsius coniectura praecepit, quod e erus, quum Flor. Cant. Hav. aliique collium offerant, vulgato recte substituit. - bid Cremonis J C-rronis. Iam ante ipsium Sabellicus ,, Uide, inquit, ne Geronis, vel Centronis, ut Plinius ait, sit legendum. Plinius enim . . I, 2. aspium Ceutronicarum, sive potius Centronicαrum mentionem iniecit Beroaldo Facis inter Tom. I. p. 15T. et Glareano Oneronis placuit. Lipsius autem, mutata sententia, postea Epp. ad Belgas Cent. I. P. a. hae scripsit: Νusquam lectum hoc Cremonis iugum, et ideo Glareanus inclinat legere Cen-eronis, quia populi Centrones in eo ipso tractu. Atqui Centronum tunc potius dixisset Levis mihi suspicio, ne Greionis vel Graionis iugum sit vera lectio quod a Graiis Alpibus non abludit, et Plinius ibi Graios populos locavit. Praestat tamen in vulgato quiescere. Vid. kerti Geograph. Graec et Rom. Tom. II. Pari. II. p. 108. - Ibid dicit odicere.
Sic Hav. cum tribus aliis codicibus LoV. I. cum Ior et Cant aliisque diceret. Recte igitur Bekkerus, ut oratio e Verbis eo α. miror penderet, totum locum, ipsi nunc suffragante, ita constituit Coelium per Cremonia iugum dicere te sisse. - Ibid. Libuosl,,mitios. Omo Libicios sive ibicos. Nam Ptolem. ΙΙL I. 1ψικοί, Polyb. II, 1 T. σε- βεκιοι, et Plin. H. N. III, T. ubi codices Libitio m et Libiciorum offerunt, tibici appellantur. Quare Vix dubitari debet, ut Schweighaeuserus ad Polybi locum Tom. V. p. 384. ait, qui apud Livium V, 35. XXI, 38. XXXIII, T. cum Cluvero μὰ scribendum sit pro tabui, quod vulgo ibi legitur. Ibid. deduxissent sede taxerint. ' Sic Hav. Cum Plurimis, Lov. d. cum paucis deduxerunt. - S. vertice ienninum iaporsicem rennum.
30쪽
In berti exemplo Q. Lugae Pennium salso tribuitur. Ham eum quattuor aliis codicibus
verticem. Reliqui, ut ait Drahentiorchius, et into eos optimi omnes, recte vulgatum tuentur. ipsius tamen Εpp. ad Belgas Cent. I. p. 93. Potius erticem, inquit, cum priseis libris. Nam ho dicit, ipsum Verticem et caput montis sacrum esse barbaro rini, qui et alibi obtinebat. Quae quidem Drahen borchius recte improbavit, simulque non Penmιm, quod Iuveri quoque Placuit, sed Feriinum scribendum esse docuit Praeterea vid lyIelet erit. Spee. I. p. 8 ubi Peninum pro Pennim ponas Velim, re heri Geograpti Graec. et om Tom. I. art. II. p. 108. Cap. XXXIX. l. tabeφι J scabrae ηιe. Poeta apud Cic. Tusc. Disp. III. 12 pectu, illuuia scabraim dixit. in quid sibi velit cultus ex illuvie scabraeque, non dispicio Uideri ratur, ne ipsius temere, opinor, scabieque scribendum esSe putaVerit. - 'O inor' tandorum militum caussat sitit verba delenda sunt inortandorum milisum causa. Invitis codicibus ad unum omnibus non deleverim.
Cap. I. T. plures pene semelius Plane. Phil. Bubenius, quem hic quoque ipsium
compilasse apparet, loci. I, 9 P. 42. Paene aut ablegandum, inquit, aut mutandum in plane. Gronorius foede, ossius sane legendum censuit. Neutrum placet. Womus:
OLibra ius, inquit, sive alius vir non indoctus, Polybi locum III, 60. πεδον που τὴν
tiίσει re τῆς δυναμεco etc. ante oculos habens, ut indicaret, Scipionem apud Livium remauirere, atque, si veritatem retinere voluint, dicere debuisse: in lares en Perierint, quam supersunt, haec Verba post eos adscripsit, quae tandem ab ora in ontextum irrepserunt. Ne intercedo. Praeterea cod. Lips cum edd. Ascens Mog. rob. I. . aliisque offert qui Iures Pene Perierint, qu&m Uersint Baumas quoque maluit upersint. Atque hoc ipsum, quod Gronorius, nisi fallor, tacite quidem, sed recte in supersunt mutavit, etiam in aliis odicibus reperiri suspicor. - umbrae hominum J delenda ista vox omι-ntim. Minime vero. Ita enim vocabulum sigies, quod praecedit, non haberet, quo reseratur. Sic Plaut. it. III, 1, 31 umbra es amantum magis, quam amator. - Rid torridaJ,melius torpida. lsit Rubenius, hic quoque plagii convictus, Eleci. I, 9 p. 43. quum praeusti rius praecedat, coli. Sit Ital. IV, 68. membrα Omid gelu scribendum esse ex stimavit. Gronorius contra nihil mutandum esse, observari. III, 3. p. 346. recte monuit; praesertim quum supra cap. 32. Pecor iumentaque torridα figore dicantur Artus enim manuum pedumque digitos, membr totum corpus significant. Vid Doederiin Synonym Lat. Part. N. p. 50 sq. - 10. non hostes seista duo verba delenda non hostes. nisi in Cant omissa sunt: Lov. l. et Hau non hostem offerunt. - Ibid habebitis habetis.
Siemav cum duobus aliis codicibus. Hoc ex illo, quod pugnaturi estis requirit, subortum esse apparet. - bid. ne αntequam vos cum hoste ρογαNeritis Malii quαm habent. duo ista verba delenda cum hoste. ' ipsius igitur, quum OV. 1. ne antequα υο Cum maveritis, et HaV. ne retequam vos Pugnaseritis offerat, in aliis codicibus ne quam vos cum tignaveritis, quod in LoV. . legitur, invenisse videtur. Recte tamen Drahenborchius, quum Si onius ne antequam in quam ne antequam mutasset, ex tribus codicibus, vocabulo