장음표시 사용
31쪽
host omisso, reeePit quam ne vos Pum . meritis, pro quo Martinius, quem Drahen-borehi editione non mum esse vidimus, Vel auctore ac Gronovi ex Gud ne, Os cum pugnaveritis, Vel e coniectura ne guocum vos pugnaveritis, oeula quam missa, minus recte rvositum . erat. Cap. XLI, 4. neque regressus ad naves erat ,,neque et metu delenda sunt. V. 1. nec regressus a naDes erat HaV. neque regressus ad naves, ornIsso erat Lipsius Sigonium, eui ronorius quoque et Drahenborchius accesserunt, secutus esse videtur. Et recte quidem. Facile enim caremus coniectura Drahenborchii, qui: An inquit, legendum proxime ad codicum lectionem atque regressus ad naves erat Ita regressus infra est XXXVIII, 4, O ne u sentirent Romαni, et regressus inde in tutum non esset. De quo loco vide quae eontra Doeringium in Vann erit. p. i. monui. - . huic timendo hosfd delenda ista verba huic timendo hosti. Quo iure, quum omnes codices ita sement, ut in soli Flor. Cant et Exe Pithoe huic timendo hosti obvius fui legatur, non video. - . alios cerre repente sedetendum certe. ' ' O Vocabulum in codicibus plerisqua omnibus reperitur. Ueritin lectio illa, inquit Drahenborchius, nata est ex duplici lection iuncta alios certe Carthaginienses, ut praesert HaV. et alios repente Carthaginienses, ut est in Flor et Cant quod etiam Livio restitui. Pacemque seduo lib. manus habent Patremque, alter parentemque. Pyndenius, id quod Ebertos adnotare supersedit, errore lapSu Pratroq; Pro Patremque posuit. Quum Lov. l. et Hav. cum plurimis offerant Patremque, quod Gron Ovius revocavit, vocabulo alter tertius significari Videtur codex, qui cum Paucis arentemque offerret. 11. M oluissemus P delendae istae voces si oluissemus. aec verba, quum in nullo eodice comparuissent, Crevierius et Drahenhorchius recte induxerunt. Cap. XLII, 2. eligeret i alii legeret. Ebertus hanc adnotationem praetermisit. Quod Lipsius haud dubie ex ov. 1. et Hau protulit, iam ronovius alteri recte substituit. Nam in codicibus plerisque omnibus reperitur. - . exciderat , ,exierat. ' ram Valla sic scribendum esse censuit. Neque Latinae consuetudini repugnat. Vid. iv. XXIV, . et XLV, 15. Horat Carm. II, 3, T. et Cic. Epp. ad Att. I, 19. Et ita, inquit Drahenborchius, interdum variatur in scriptis. Vid ad XXIII, 3, T. At hic nihil mutandum puto. Omnes
enim .seripti stant pro vulgato. Et ita inis XXII, 1, 11. Orto su voris attenuatas, unamque excidisse, ita scr*tam Μαυors telum suum concutit. Sic Graecos quoque ἐκπιπτειν dicere, praeter Gebhardum et Gron ovium monuit Schae rus ad Ernesti Gloss. Liv. s.
Cap. XLIII. 5. Mi vobis lincendum L,,υobis Helendum. Gronovius recte expunxit. Ibid ei Dat. Similiter Lipsius Vellei. ΙΙ, 69. et in a mutavit. Et solent hae particulae a librariis confundi. Vid. andii ursellin. Vol. I. p. 451. et ΙΙ. p. 39. Neque
tamen invitis codicibus, a Vulgato discesserim. - . Operaepretia P, duo sunt verba Perae resiα. Hanc adnotationem bertus consulto omisisse videtur. Vocabuli manuρretiti nsive manipretium, de quo Drahenborch. ad Liv. XXXIV, , . conseras velim, diversa est ratio. li. existimaveritis I Malli existimαstis. Moc admitti nequit Vide igitur, me
32쪽
Lipsius scribendum censuerit existimaritis, quod Gronovius et Drahenborehius ex ut Flar. et Canti receperunt. - 12. quid ex quod J ,meIius cur. Utrumque recte dicitur Gron vius tamen et Dra n rchius cur e Put. Ior Cant et Voss. reposuerunt. - 18. tum laudastis sive eo Ilaudaster Limo Sigonius ex in lib. protulit et Drahen rchitis in m. invenit. - Ibid donasti ,,- α me donati estis. Adnotatio utraquo in Eberti exemplo ita coniuncta est a depraVata: Ve collaudestis, vel α me donati estis. Iectioneanto Gronorium Vulgata rum ἰαudostis me, milites, don iis, quae in Lov. . et Hav. adiisque odicibus reperitur, HI Rubenius Eleel. I, 23. p. 26. ita disseruit: ,Quid donaverint an munera accipero a mi itibus imperator solet imo dare. Si non aliquid defit, eg rim in hanc mentem donati estis. Duo recensuit. Et ego, inquit, sortiter saepe sectis bis spectantibus, et os me Laudem igitur a vobis accepi, praemium unicum ducibus; et vos dona a me, ex militiae more. Haec quoque Rubonius ipsi sublegisse videtur. ΜΗ-to tamen rectius, quum ronorius in cod. ut tum laudatis me miliens donatisque reperisset, Alb. Rubenius, qui patruo sagacior iV. XXXIII, 45. e inerti sopiri, quod in cod. Bamb. Iegitur, pro et inerti veris reponendum esse Vidit, Palmaria coniectura hunc locum ita restituit, ut scriberet cum laudatis α me millies donatisque, quod ronorius recepit. Ad hoc proxime accedit Flor et Cant scriptura a Drahenborchio notata. Cap. XLIV, 3. Pugnαturi, quanto maior ,,Pugnaturi, quam hostis, quanto maior. Pyndenius enim, nota verbis quanto maior apposita, in margine γα hostis adscripsit. Quae Lipsius in codice nescio quo invenit Verba quam hostis, quum Gronovius ex cod. ut Protulisset, et, num Livio restituenda sint, addubitasset, Drahenborchius in orationis contextum recepturus fuisse videtur. Nam: Voces quam hostis, inquit, ne quis sorte ut suspectum habeat, edtibent etiam Ior et Cant. necte igitur eiserus inseruit Iectore tamen, ut solet, mox monito. - AccenditJ Accendat. Ibid. stimuΔιJ stimulee., - Ibid dolor, iniuria I ,dolor iniuriae. Trium harum lectionum nec vola nec vestigium in
eodicibus hactenus collatis apparet. Nec quicquam novandum esse arbitror. Vereor enim, ne orationis nervi incidantur. - 5. cum quibus αcem semc-υe. Hanc Iectione n -- decunque petitam atquct a Pyndent ita consignatam, ut nota Voculae cum sit apposita, si admiseris, cum suibus detium Facem habeamus, scribendum erit Quod nolim Deterrimas ,,υeteres meas. olim Herrimas Provincias nostras edebatur, cui eterrimas provincias meas ex Put aliisque codicibus substituendum esse, Gronorius observari. IV, 20. p. 54 sq. monuit Lipsium secutus sive nostras, sive me , quod vocabulo provincias ungo subiicitur, omittas necesse est. Verum enim Vero, ut dicam, quod res est, Pyndenis haec adnotatio ita erat conformanda: nostras oveteres meas. Quippe ipsius, nisi mea me sallit opinio, in scholis dixerat, veteres libros non nostras offerre, sed meas, quod in Lov. d. aliisque modicibus reperitur Similiter infra quoque in adnotatione ad cap. 49, T. . Deferes pro Veteres libri positum esse, ex adnotatione ad cap. 50 10. intelligitur. - Ibid.
ademii Madimit. Sic Lov. l. et Hav. aliique Gronorius ibidem dimis, quod in Cant. quoque legitur, Livio restituit. - Ibid nisi adima etiam mmaniam riduo ista verba d l
33쪽
- . 27 Ienda nisi ad M. Haec Verba codicibi invitis ab editoribus inserta ronorius ibidem extermitiavit. - . --menrum is contemptum. Sic OV. 1. et Hav. cum ut Flor. Canta aliisque Pro e semis Vadam incitamentum, neque ronorium momentum recte seposuisse, omnes uno ore ruentur. artinius igitur, ut alias alioriun coniecturas omittam, -un r. Gmnovit Graevii et Iap. Gronori emendationes admitti non posse docuisset, men telum, quod in ed. Rom. Verbis datum est praemittitur, in vocabulo nullum latere suspicatus e Fac enim, inquit, . manu Prima NON, ompendii caussa scriptum suus in eum
lineola superinscripta, quod saepe occurrit, additumque hoc fere modo NTULUM posteriores librarii, sive per inspiciendi negligentiam, sive Per errorem, inprimistineola transversum ducta oculos non amplius satis feriente, ex usici Vocabulo unum sei-
Lee NULLUM, mutatione quidem levissima comminisci potuerunt. Quod hoc modo ortum, et ab aliis propagatiun libros reliquos obsedit, hodieque obsidet. Quare si suspicio
haec mea non prorsus absona sit, Iocum ita reficiendum videbis non etiam comemtu sui ad vincendum homini ab diis immortalissius acν ius datum es . Argutiora haec, quam veriora esse videntur. Wolffius autetm, quum Iac Gronorius cod. VOSs scripturam clePtu, id est contemptum, in eo letam mutandam esse, parum probabiliter coniecisset, utrum ollaba con ex eo, an ex enim prodierit, dubium esse ratus hunc locum est Polyb. III, 3. ita restituendum esse censuit, ut scribe t nullum enim telum ad vincendum homini ab diis immortalibus eriti,
tum est Quo quidem nihil esse potest languidius.
Cap. XLV, 1. Pontis causa ricari delendum. ipsius, priusquam hoc vocabulum in codice uiaciano sive ov. l. et in DiVenisset, alium haud dubie codicem secutus Epist. Quaest. I, 2. haec adnotavit se veteri abest vox caussa. Nimium hens. Idque genus sermonis a me in acito notatum. id Lips ad Tacit. Ηist. III, 25. Boettielieri Lex. Tacit. p. c. q. et Draenborch. ad Liv. XXXI, 12, 4. Hic tamen, id quod Dra-kenborchius mio monuit, unius librarii culpa excidisse videtur praeSertim quum a sive eatis a sequEnti castellum iacile potuerit absorberi. - 3. iaco tumulis J , I ictimilis. Sic Lipsius, quum hic in Lov. l. ia tumulus et in au tico tumulis, sed insta cap. 57. in edd. Ascens et 'Mog. aliisque a Draenborchio non inspectis ficum ias sive Victimitas reperisset, scribendum esse suspicatus est. Postea Phil. Rubenius, cui editores bsecuti sunt, Elect II, 3. p. 49. hic Victvmiata et infra cap. T. Victum a reponendum consuit Strothius autem, quem cum Baumgarten-Crusio ita secutus sum, ut hic coli. Strab. V l. et Plin. Η. N. XXXIII, 4. ubi pro Intimulorum in cod. Bamb. V, tumularum egitur, quod in morumviarum mutari nolim, Victumulis scriberem, recte cum Cluveri hunc locum a Victumitiis diversum fuisse existimavit. - . instare ,,invectαre. Sic Lov. l. et HaV. cum
aliis iisque optimis Nihil tamen quicquam mutandum.
Cap. XLVI, 6 deinde sedolenda vox deinde. Cave ne sequaris. Flor et Cant dein, quod Gronovius recepit, ceteri omnes deinde offerunt. - . iam magnα ex Parte anceps Pugn erat Hista omnia sunt delenda. inime vero optime enim Gronoria ex corrupta cod. ut scriptura iam magna ex arte addes Pugna ierat, Livio restituit iam magna
34쪽
ex arte Myectis ρογα erat, vel Menerat. anmgarten-Crustus et Be emis iuxta mecum praetulerunt. Similiter iv. II, 46. Pugna tam in m rus, iam a gladios, ubi Mars es atrocissimus, venerae Cic. in Uen V, 11. res enitis man mutareh. Serior cap. 19. Γενο&εννὶς δε τῆς ρι χνὶς ἐν χερσι /. Ceterum s. D. XXII, ubi pugna ui simillima deseribitur. - 10. seruum J Semium. Haec ipsit, coniectura per se quidem non displicet obstat tamen, si quid sapio, nomen Romanum homini Ligustino inditum ' que probabile est, unum e Liguribus, perpetuis populi Romani hostibus, qui Poenum, ut
Livius XXII, 33. ait, opibus auxiliisque suis iuvissent, in castris Romanis militasse. At servum natione Ligurem ab latere consulis fuisse, cur negem, non reperio certius est, Matthiaeum Liv. XXIV, 5. calonem, quum iam troiluus Catonem edidisset, et ante eum olivierius ad Valer Max. III, 3. ext. . ita scribendum censuisset, recte in . Callonem mutasse atque huius mutationis optime rationem reddidisse in libello, qui inscribitur: emer-kunoen xu de Listantsch-Pobbiachen Aeschreibtingen e Schlacke e Cannae nil de B lagerum on Frakus Frankf. 1807. p. 14. cui alchius mendati Liv. p. 183. nobiscum adstipulatus est. Be erus autem horum omnium ignarus Coetierio, qui in notis Graevii ad Sueton Viteli cap. 12 per Gelonem puemdam legendum esse coniecit, hanc emendationem a Baumgarten-Crusio quoquct receptam salso triuint. - Ibid malim Malimus. Sic Lov. 1. etiaV. aliique. - Ibid. ei Num J et. Pro servum fama obtinuit, quod olim edebatur, et iam obtinuit e codicibus optimis et ed. Iuni restituit Gronorius adstipidatus Lipsio, qui Epist. Quaest. I, 3. haec adnotavit: servum fam ob inuit Certe salsiun Communis enim fama de filio, non servo et ita scriptores praeter Coelium. Bene igitur M. tradidere auctores et fama si tamen ablegata littera ad priorem syllabam legas, et fama. Lipsius igitur iam tum, quum codicem uiacianum ius LoV. . nondum accepissat, Vers bat codices, qui auctore et iam vel auctores et fama offerrent.
Cap. XLVII, 5 periti Aperitis. Sic Lov. 1. idemque ronorius ex M. aliisque recepit. - Ibid. ix fecerint seinterponendum fidem. Hoc vocabulum, quod ipsi Lov. 1.
et Hau obtulisse videntur, Gronovius ex iisdem, quos paullo ante secutus est, codicibus inseruit. - 6. mgone equiteri inserenda Vocula . uam cur ipsius, nisi forte ea respexerit, quae supra leguntur : Magonem cum equitatu et Hispanis editibus flumen extemplo ναnsnasse, invitis codicibus interponendam censuerit, MXputare neque .
Cap. XLIX, 3. messana ovet. lib. Messena. Haec scripturae diversitas, de qua Trachuch ad Pomp. Mel. II, 7, 16. Vol. II. Part. II. p. 56 T. conseras velim, ab aliis in nullo codice inventa esι. - . rex essanae Aemilio I senessanae delendum. Imo scribendum rex M. Aemilio, quod Crevierius et Drahenborchius auctore ronorio ex codicibus optimis receperunt. - T. et circa Malia ex. Similiter umebus Adverss. XXVII, 1l legendum esse censuit Extemplo e irc praetorem, ut sit, ex iis, qui circa praetorem erant. Haec aliis placeant. Praestat haud dubie, quum circa praetorem ad ciuitates, id quod ascHgius trothium secutus fieri posse existimavit, Pro ad civitates circa Praeforem
poni nequeat, ex Sigonii coniectura, quam recentior, sessi et ipsa admodum antiqua cod.
35쪽
Flori eripi a confirmat, cum Strothio reponere circα α Praetore, quod Baumgarten-Crustus mecum admisit. Idem missius probavit. - Ibid. ad amaratum J melius amaratiam. Si Lov. 1 et IIaV. eum pluribus aliis. Recte tamen DrahenbOrchius monuit, praepositionem ad a prima vocabuli P. aratum syllaba esse interceptam. Wolssius ante omni Lu)baeum teneretur paratum bello, legendum esse coniecit. Ibid deferrent: ub J veteres interserunt ei. Sic Lov. l. et HaV. aliique complures. Reiiciendam esse copulam, ex ultimis literis verbi praecedentis deferret sive deferrent natam, Drahenborchius docuit. 8 ne ναὶ semelius ne quis. Illud LOV. . et Hav. aliique codices osserunt, hoc iam Sioonius in orationis contextum recepit, Drahenb Orcisio adstipulante. Ibid. Perque minen oram qui eranti delendum erant. O in HaV. aliisque longe melioribus omittitur. Vulgatum dWiandit 'valchius Emendati Liv. p. 89 cui olisius recte adversatus est ita tamen, ut Gron ovium secutus qui in uti mutandum SSe engeret. Os Baumgarten-Crusio obsecuti
in minore Livii editione, omisso erαnt, reStituimus codicum ut Flor et Cant aliorumque lectionem: σrque Omnem Oram Sc missi, qui ex Peculis Promiceron etc. Hanc e cerus quoque recepit Raschigius autem, invito haud dubie Beli ero, ita interpretatus est, ut qui
pro Elic re quidam, quod Doeringitis T. Fabro subiectum Livio per soloecismum obtru
surus erat, positum esse existimaret.
Cap. L 3. manus Anavis Sic Lov. l. et Hav. cum ceteris ad um1m omnibus. Recte igitur Gronovius hoc illi substituit. - 5. DCCL,,lib. Vet. Notam , id est quin genti, a praecedenti et ablatam esse apparet. Haec quoque Scripturae diversitas in ceteris eodicibus non inventa est. - 10. Libbacorum P,, Lilybaeum mo Lilybaeo, quod Gro- novius ex melioribus reposuit Pyndenius hic quoque erraSSs videtur. - Ibid esse quibusdam Pisuet. lib. interserunt Voculam et Sic OV I. et Hav. aliique compIures. Idem
Cap. I, 1. M. Altam Lis alii ambigunt, num Mitelene sit scribendum. Vide, sPyndenius nitelene pro Meliten posuerit. Nam JIi lene sive potius Ibtilenen scribi non posse, apparet et exstat - 5. excur4iοJ in extentio, melius exscentio, qua dictione ipse Livius in aliis libris utitur. Neque hoc, quod Pyndenius pro exscsmi posuisse videtur, neque illud in codicibus hactenus collatis reperitur. In Lov. . tamen exte/ι sis egitur, et in Lov. 1. scensio, quod Gronovi , Nisi fallor, tacite recepit, exstare videtur. Et ipsius ipse, priusquam codicem uiacianum siV LOV. l. accepisset, Epist. Quaest. II, 20. haec
adnotavit: Liber s. coconsis hostium Germanum et familiare de egressu navium Livii verbum; cibidemque iv. XXII, 31 edoscensiones pro Iescensiones, et XXVII, 5. exsceresionem pro excursionem Scribendum Sse, recte monuit. Cap. LII, 2 recentis is et recens. Sic HaV. cum solo Hata Ceteri vulgatum servant.
36쪽
X, 20, 2 nostram Epist ad reIl. p. 36. et quae ad Liv. XXXI, 8 et XXXIII, 25 adnotabimus.
T. obso -nti alii absolmisse ι Utraque lecti proba. Lov. d. obsolvissent, HaiV. absοι- Dissent, sed Flor et Cant. αbsolevissent, quod quum Verbum absolescere apud classisos scriptorex frustra quaeratur, admitti nequit. - 10 oneratosque yrici id hoc grari alii legunt. Lov. 1. eum Pnt aliisque ad hoc cararis praeda ΗaV. Orrriptilas etiam αussa Praedae, verbis ad hoc omissis. Sed Lipsius ipse, priusquam codicis uiaciani sive OV. 1 copia esset facta, pist. Quaest. I, 12. haec adnotavit: In mss. incompositos ad hoc caravis praeda Livii germana lectio erit incomPositos, ad hoc graDe Praeda. Nam antiqui librarii C pro G. Vide, quae supra ad cap. 26 6 adnotavimus Lipsium secuti Gro novius ad haec graυes Praedα, et Drahen-bor hius id hoc graυes praeda ediderunt. - Ibid inopina Hes inopinatos lib. manusc. Sic Lov. l. cum ceteris, quos Cronovius et Drahenborchius secuti sunt, excepto Hau in quo inopinantes legitur Liv. XXXIV, 13. in cod. Bamb. quoque invinantis pro inopinatos reperitur. Similiter alatos et palantes permutari, ipsius ad Liv. I, 11, 1. monuit. - 11 sequentes J sequente. ipsius igitur sive ex codice nescio suo protulit, sive coniectura praecepit, quod Iac Gronorius, quem cum Clerico, Strothio et Baumgarten-Crusio secuti s mus, vulgato substituendum esse suspicatus est. Idem alchius Emendati Liv. p. 169. t viamus adsensu comprobaverunt. Benedictus contra obserυaet. d quaedam isti loca, Tomauiae 1800. . . nihil mutandum, sed totum locum parum probabiliter ita interpungendum censuit Vari inde Pugna sequentes quamquam ad oremum aequassent certamen,
maior tamen λοstium Romanis fama Dictoriae fuit. De erus autem de Franc. Sancti et r. Gronorii sententia edidit Varia inde Pugna cedentes sequentesque etc. quod, quum copulaque vocabulo sequentes in cod. ut adiecta, id quod olffus recte monuit, . ex sequenti amquam oriri potuerit, recipere nolim. - 'Ibid. aequassent aequasset. Quod quum ad nomen Pugna reserri nequeat, sed ad Vocabulum Pugnantes pertineat, vo at non praeserendum esse apparet. tav. XXIX, 34. mox lares simul conferti ori essius aequaverunt
Cap. IV, 1 ad equites quoque tegendos , ,equiti quoque tegendo. LOV. l. et Hau cum Flor et Cant aliisque equites quoque regendo, quod Behherus recepit. Nos illud ipsum,
quod ipsius ex codice nescio quo Protulisse videtur, cum Strothio et Baiamgarten Grusio non sine libris vulgato substituimus. Utrum praestet, alii viderint. - . Praeconium selib. vet. pl. habent raetorium. Sic OV. l. etiaV. cum ceteris ad unum omnibus. Recte
igitur Lipsius de Milit Rom. V, 2 de hoc loco: Ego vero, inquit, non admitto in Bomana aut Punica militia praecones, etsi Graecos habuisse probe scio magisque accedo Veteribus libris, in quibus constanter repperi Praetorium missum et quis non probet Z Lipsit emendationem codicum consensu firmatam omnes, ut par est, inde a ron OVio editores admiserunt. - . ad destinatum locum sedetenda vox illa Iocum et ponenda inter duo ista verba consilio locum Didus. Vocabula locism, quod in odicibus interponi Arnigenius ad Aurel. Vici cap. 7, 4. salso perhibet, Draheriborchius recte exputaxu, quia Sempronius, ut ait de loco pugnae nihil statuere Potuit, utpote artibus Hannibalis in emn protractus.
37쪽
Neque opus est, ut, quum a destinatum absolute dicatur, auctore ronorio scribas αὐλ- Minatum tam me consilio avidus certamen eduxit. . . 'Prostinguabat Damropinqua-banc. Sic Lov. l. cum optimis codicibus. Quapropter iam G novius hoc illi recte praetulit. - . essensi alii esset. Illud, quod Lov. l. aliique melioris notae codices δε-runt, auctore Ualla recte in orationis contextum est admissum. Ibid. et simia procedentes,,sita manusc. interserent Voculam ascraudine. Imo lassitudiae. Hoc vocabulum Drahen-horchius, mim Gronorius, Particula et OmisSa, e coniectura simul tetani, recedens tam di ed disset, ex His et duobus aliis eiusdem sarinae codicibus restituit. Verum tamen et ipsa d. 1uius Iectionis sinceritate dubitavit. Non male ossius, dummodo essent retinuisset, totum Iocum ita refinxit ut rix armorum tenendorum potenti esset, simili l situdine, es, procedente iam sie fame etiαm, deficere. Betaerus autem, nihil monito Iectore, edidit ut vix armorum tenendorum menti e ent, et simu I situdine et Procedente iam die
fame fiam descere. Cap. LV, 2 pessitem rim millia. Haec ipsius inrotavit ex Polyb III, 2 περὶ δόμυριον οντας τον ριθ3 ιόν. - . Duodevigint millia APolybius 1 millia dicit. senim ibidem: ντας του 1ιἐν ρυι ιαίους εἰς ιυρι Ους ζακι Γλέους. yndenius salso seripsit Polisius, quod mertus tacite correxit - - fessi Romani Herisque integris Poenis ,,voculae istae hae Romαni et Poenis non sunt necessariae. mittivaru in Lov. 1. et Hav. ceterisque, excento ov. 3 qui Poenis Semat. Propterea Gronorius recte delevit. Similiter intra cap. 56, . ab interprete invecta sunt Ocabia domoenorum et Poeni, quae Drahenborchius exterminavit. Dubites igitur, num Lis XXXV, 30. Domina Gallorum etns rium ex Od Bamb. Tecte inseruerim, et XXXIV, 9 nomen Hispani ex codd Bamb. et Mog recte restituerim Baumgarten-Crusio haec omnia suspecta nerunt Betaero non
item. Certius est, iv. XXXVI, 24 α rege nilim pro a rege, cap. 6 M'. Aestitas Gribrio, quod Melierum et Belikerum praeteriit, pro via Acilius, et ubi Iarcellus anima L.
verei pro ubi animadvertit, cap. 42. L. Valerius Flaccus pro L. I lerius, capia T. suum refiaginem venissent pro urem enissent, cap. 48- αυes liquo Phoenicum onerarias pro navis Iliquot onerarias, et cap. 49. Profectum iam regem in Asiam, quod oesserum et Boiserum itidem praeteriit, pro Profectrum tam regem e Cod. ambia esse reponendum iaCeterum haec in memoriqm revocant Ioim Livia XXIV, 44 ubi, quum urbis nomen, quod hi verbo tactae latere maenhorchius existima , a vocabulis erant et murus interceptum
esse videatur, facillima pariter ac certissima, nisi coniectura fallor, emendatione acribendum: Antia murus et portae oectam. Quam facile enim hoc nomen , quum olim haud dubie anti pro antii esset positum, a librariis potuerit omitti, non St, Opinor, quod operosius demonstrem Antium autem et Ariciam Vicinas admodum Latii urbes fisisse constat easque tum
eadem tempestate adflictas esse,-u negemus, non reperio. - . restitissent tamen nimiuisanimis delendum μ Quo iure id fiat, non video praesertim quum hoc vocabulum in solo Hala sit omissum Romani erum pediti cominus pugnant pares erant animis, BaIearibus autem eminus in latera iaculantibus et elephantis in mediam editum aciem sese inserenti
38쪽
stris Pugnα α animis magis, quam vi bus erat, ab interprete huc esse relatum. - -
miιIJ pro simul t 'e. Becte. id Drahenboreh. ad Liv. VI, 1, Cap. LVI, Q. Trepidanteis, rosteque iam Diamque Prope. o at illo, quod quum in ed. Ascens primum omparuisset, ab Iac Gron OVi ex odicum et editionum antiquiorum fide in Trepidantesque Prope iam etc. mutatum, sed a Cremerio, cui, licet Drahenboreia in solo Lov. . reperisset, cum allemando, Doeringio Baumgarten-Crusio, eisero aliisque obsecuti sumMs, evocatum est, non nisi Verborum positura differt Lipsius non tam eodicis alicuius auctoritatem, quam coniecturae probabilitatem secutus esse videtur. - Ιbid. melli citae Lis medi acie. Grono ius, cui Crevierius Et Lallemandus secesserunt, praepositionem e excidisse, Bupertius vel a media acie, quod ipsi quoque placuit, vel medis
ab acie scribyndum esse suspicatus est. Malim Praepositionem cogitando suppleri. - . in orbem utrinque Pugnarent isti trinque delendum. O Vocabulum in Lov. . et Hav. et
risque, excepto Pal. 3. in quo utrique legitur, omnibus omissum iam ronorius delevit. Certe undique scribendum foret. Sed hoc quoque, qui ippe superfluum, Liv. IV, 39. et XXVIII, 22 non additur. - . consumpsit L, abyumpsit. Sic OV. l. et Hav. cum plerisque omnibus. Hoc iam Sigonius pro illo reposuit. -- 'a hostis se stes. Neque hoc illi substituendum, neque vulgatum hostis pro hostes positum esse arb4tror. Vid. Drahen-borch ad Liv. XL, 49, t. - . Praesidium Romano in castrorum Adelenda VOX Romanoretim. Hoc vocabulum in Lov. l. post castrorum positum, sed in Hav. ceterisque in lioribus omissum, pariter ac nomen Poeni, in quo ipsius non Ossendisse videtur Drahen-borchius de Gronovi sententia expunxit Vide, quae supra ad cap. 55. 6. adnotavi. Cap. LVII, 5. agantibus, Lusitanisque se hunc Iocum Glueanus latetur se non intelli rere. D. I. ipsius explicat, et dicit Celtiberis uisitanisque editibus vagantibus. ipsiusi itur veram horum Verborum sententiam perspexit ante Turnebum, qui Adverss. XXVII, 11. Puto, inquit, Livium dicere: quae Diasta reddere popularique non potuerint Numidae, quod impedita essent equiti et inaccessa, ea ipsa Celtiberos et Lusitanos, qui assueti erant aspera et montana percurSare, Pervagatos esse atque populatos. Accessit ei Grono-vius, qui, ut apertior esset loci sententia, editionum antiquarum lectionem et quae recte in et u mutavit. Drahenborellius quidem: Ad optimorum, inquit, codicum lectionem et eque propius accederet atque quae his nPeditior erant. Sed γιae non habet, quo re feratur. - , oppugnandi e Nugnandi. Hoc e Iac et Ant. Perigoni coniectura cum al- Iemando recepi, ekkero adstipulante. Nunc ipsi auctoritas accessit Wolfius vulgatiun Perigoniis recte displicuisse praefatus: Mihi tamen, inquit, occuparidi melius in eos quadrare Videtur, qui omnem in improvisa irruptione spem posuerant. aec verba a librariis permutata esse non me miri consul J Scinio cos. a P. Scipione, quum T. Sempronius Romam ad habenda comitia prosectus esset, hoc intelligendum esse iam lareanus recte adnotavit. Atque hoc ipsum, nisi allor, ipsius quoque significa urus, neque vero, id
quod bertus, qui adnotationem ad hunc docum cita consormavit: consul aderat J Scipio
39쪽
eonna aderat. sibi perfnasisse Videtur, Scipionis nomen in omnibus omnino codicibus omis-gum additurus erat.
C,p. LVIII, 8 levata se lib. man scripti habent malo Lusius emendat reatis ε v. l. et HaV. cum aliis et editionibus antiquis recito, cui iam in iob 1. Vulganim est substiturum. Quod quo ore ipsius in Ieυαtis mutandum et ad Poenos vento sublatos ita
reserendum esse censuerit, ut qu frigore concret vento sursum levatis isosam grandinem
deiecisse dicatur, quum vel propter insolentiorem Verbi deiicere structuram commode explicari nequeat, me non intelligere fateor. yndenii error hic latere videtur. - bid. α- cumina ovet. lib. iuga, sed utraque lecti proba. ut et Beg. cum Flor et Cant. ἀ-gα Lov. 1. et HaV. cum ceteris cacuminα, cui Gronovius illud recte substituit. Cap. LIX, 3. perculso J ,Vet. lib. manusc. Pulsos. Sic OV. 1. et Hav. cum aliis iisque optimis, quorum auctoritate Gronovius recepit. - . de ιd mediis. Hoc a Lipsi non in codicibus inventum, sed coniectura repertum esse, ipse profitetur Epist. Quaest. I, 20. ubi ,,Quid est, inquit, de his castris Nilii iuvant libri Audacter tamen egendum adsumo, ipse nediis castris. Nam ita Livius rem narrat SuperiUs, Annibal, Paucis Propse gnatoribus in vallo Portis'ite Positis, ceteros Confertos in medi castra recepit. - ossius maluit e nediis castris, addita praepositione, quam cum Strothio et Belikero ipsium secuti in minore Livii editione omisimus. Baumgartem CruSius autem, in cuias adnotatione pro Grononi ponas ipsit, lectionem medius a GronoVio e coniectura repositam cum Crevierio et Drahentiorchio minus recte retinuisse videtur. Olmus enim, quemadmodum mihi persuadeo, ipsi adstipulatus verissime: GronoVianum modius, inquit, et ipsum otium est, sed minus facile ex librorum vestigiis eruitur. Quippe hi, syllaba me a praecedenti robore intercepta, diis, de iis et de his flerunt. Dispar est ratio loci iv. XXII, 18. Fabius medius inter hostium agmen urbemque Romam iugis ducebat, ubi Drakenhorchius recte, id quod ipsa verborum collocatio docet, pro mediis de Gronovi sententia e cod. et medius recepit. Vid. Adnotati ad Sallustii ist. Lib III. Fragmenta p. 96. Ceterum similiter corruptus esse videtur locus Tacit Annal. IV, T. ubi pro tandem Caesar in Campaniara , itum Crollius, ut aliorum coniecturas taceam, Vocabulum tandem, quod praecedent, diu respondet, temere in fendit vel fendere mutandum censuerit, tandem Caesa D abii Campaniam scribendum esse suspicor. Nam IT, syllaba AE a praecedenti nomine GAESAR absorpta iacile in particulam A a Tacito omitti solitam mutari potuit. - . et cum sepro et cum ea. Haec Pyndenius, quum ipsium e pro et cum reponi voluisse, non probabile
sit, parum accurate excepisse Videtur. Valla enim, quum antea Pugn raro magis It ea, et cum utriusque etc. Vel Pugri rarD II magis e et Cum utriusque etc. ederetur, hunc lo- eum ita correxit, ut Scriberet Pugn raro ult mctgis ασα, et cum utrisscy' etc. quod in ed mediol receptum omnes retinuerunt editore usque ad BeLkerum, qui ex rono vii coniectura scripsit Pugn raro magis dubi et cum utriusque artis ernicie clarior fuisset Wolfius autem: Corrigendi conatu, inquit, supersedere posse videmur, si librorum lectionem via II ea cum utriusque, seu Florentinam . deleto cum magis ulla ea frausque
40쪽
retinuerimus oeus nondum persanatus esse videtur. - Ibid extendi α Eri , ,ex e dere eam dies. In Eberti exemplo, quum Pyndenius verbum extendere ita scripserit, ut ultima eius liter ad Qtterae similitudinem proπimo accedat, perperam extendere legitur. Neque tamen a Lov. s. aliorumque codicum optimorum scriptura extendi eam dies, quam
Gronovius recepit, discedendum Videtur praesertim quum inmaV. aliisque extendi ea dias
legator, omissa ineola pro litera m poni Solita. Eo magis miror, ipsium extendi in e fende e mutasse. - Ibid. φιisisset oscivisset. Im sisisset, quod a Lipsi coniectura repertum Pyndenius miserrime corrupit. Drahenborchius enim: Nihil propius video, inquit, quam ut cum ronovi legamus si extendi eam dies in Iongum vatium sivisset, vel sisset. Hoc restitui iv. XLV, 44 ubi pro munera sibi Usum emisse, quum in cod. Vindob munera sibi ipsi emino si esse exstare didicissem, certa emendatione scripsi muner sibi ipsi emi non sisse, quod Baiam garten - Crustus aperte, Bekkerus tacite probavit. Cap. LX 3. Laceranis sive Iiacetanis. Pariter infra cap. 61, 8 nomini iacetanos adscriptum: Vel Lacetanos. In heri exemplo, quum Pyndenius literam cita emnxerit, ut ad diterae similitudinem proxime accedat, hic iacetani et infra iacetanos legitur, quos non solum in Hispania, sed etiam in ceteris antiqui orbis partibus rustra quaeras. Rectius tamen, Si quid mutandum, hic Iaccetanis et infra accetanos scriberetur. Vid. Rerti Geograpti Graec et Rom. Tom. II. Part. I. p. 16 sq. 21 et 25. - . Hanno non inscius erat ,, Hannoni cis Iberum Provinci erat. oc illi, quod editores Oguntini induxerant, ruterus e Pal. 2. substituit. Lov. 1 mnn non inscius Hiberum provincia erat, HaV. Hanno non inscius inhiberi provinci erat. Alii alia monstra progenuere. Gro-noVius tandem, quum in cod. ut Hannonis reperisset, ed. Mog lectione damnata, Hannonis cis Iberum Provincia erat, quod iam Sabellicus in corrupta editionum antiquissimarum lectione Hanno ioniaci Iberum in Dot inciam erat, vel in provinci erat, latere intellexerat, ex editionibus Sabellici emendationem secutis iura meritoque reVocaVit. - . cum alia
quo praesidiis selib. optimus u aciarius principiis DrahenbOrchius o eodem sive ov. l. notavit princiPibus, quod Gronovius restituit. Putaverim igitur Pyndenium hic quoque errasse, et, quum Praesidiis eius oculis obVersaretur, perperam scripsisse principiis, quod in ut et Flor a prima manu atque in EXc Pithoe reperitur. - Ibid. fissu nJ Scissum. Illud editores Moguntini dederunt, hoc in Pal. 2. et mari atque editionibus Μοguntina antiquioribus egitur Lov. 1. Scissis, quod ronOVius codicum plurimorum eorumque optimorum auctoritate recepit, Hau autem Sciscis offert. Vid. Ukerti Geograph. Graec et Hom.
Tom. II. Par I p. 25. Cap. LXI, 4. Paululum seΙ. ypsius alam emendat. Idem iam Epist. Quaest. I, 2. ,. Quid est hoc, inquit, paultitimi animadcertisset Non sic Latini dixisset potius leuiter, modice, clementer. Quid, quod et historia repugnat pisum Polyhius eandem rem tangens lib. III. cap. 6. auctores fugae et acceptae cladis more patrio ait punitos, τους αἰτίους et υν συιιβεβ κότ υν, inquit, τα Ου παο αὐτοῖς ἐθισιιους κολύσας Nec ignotus in talibus Helictis militiam mos Planissime igitur scribendum palam inima hertisset. At