장음표시 사용
41쪽
enim multo rectia Postea ronorius, quum in cod. ut ramo reper et atque hoe in paulum et mululum si se perspexisset, coli. Liv. XXIII, 26 invidenda sana et palmaria emendatione pr-fectos αυium reposuit. Cave tamen existimes, iteras Meti hic quoquo ut Liv. V, 5, 3 ubi pro Mutas in duobus codicibus voluntas Iegitur, a librariis esse permutatas. mo librarius, qui cod. ut exaravit, quum praefectos scripsisset, Primam huius vocabuli iteram pro prima vocabuli narium litera positit, et, ne codicem litura desormaret errorem non correxit. Vid. Drahenborch. ad Liv. ΙΙ, 34 9. - . hostis eis Iberum αγ-raconem ei sus cedit Agros tofo cis berum agro cedit. Vocabulum Agros, quod in ed. Lugd. aliisque legitur, in Eberti exemplo perperam omissum est. Lov. l. cum aliis offert:
stoicosis berum rumus cedit agros, cui monstro itera s e praecedenti hibernis et sequenti Scipio adhaesit, Hav. Ot Iberum rursus cedis agro, vocula cis omissa. Quare mireris, Li-psium non maluisse: Oto cis Iberum rursus cedit agro, quod, quin ed. Ascens hostis cis Inrr-onem berum ιrsus redit Agros etc. d. Mog. cum rob. 1. 2. hostis cis Ibertim Tarraconem Uersus cedit, agros etc. et ed. Colon. a. 1525. eius etiam, Vocabulo Dersus vel rursus omisso, hostis cis Iberum αrraconem cedit Agros etc. exhibuissent, leonius Livio restituit, et Drahen rchius, quum Gronorius rursus in rursum mutasSet, recte revocavit. Tyndenius hanc quoque Lipsi emendationem clemere pervertisse videtur Ibid. relictos se relictam. Hoc, quod Sigonius certissima coniectura ductus illi substituit, bertus praetermisit. - Ibid. Athanodiam is ana m. Hoc in nullo codice repertum est: proxime tamen raco it Ianaitim quod in Mec legitur iov. vulgatum. Hav. Athanagram offert. Vid. Ukerti Geograph. Graec et Bom. Tom. II. Part. I. p. 451.
8. Ausetanos ,,lib. Vet. Auxetanos Ptolomaeus Anthofanos vocat. Hic quoque undenius, qui non Ptolemaeus, quod in Eberti Xemplo legitur, sed Ptolam sive Polomaeus
scripsit, errasse Videtur. Recte enim Sigonius supra ad cap. 23. . Quos vocat Livius --fanos, inquit, eos Ptolemaeus II 6. Aυ9 VTανους nominat. Ceterum Lov. 1. Ansa fanos, Hau Ansela nos et Lov. 3. Auxetanos, quod ipsius lib. et tribuit. - Ibid. α-
eetanos ovel iacetanos. Pyndenius Iaccetanos scribere debebat. In berti exemplo ius etiam iacetanos legitur Vide, quae supra ad cap. 60, 3. adnotavimus. Cap. LXII, 4. hastam seduo lib. manusc. habent hostiam, tertius optimus hostium. εΤertius optimus haud dubie est codex Cuiacianus. At Drahent,orclitus haec adnotavit: Deinde hostiam tantum non omnes codices mei et Hearnit D. sereant. Recte tamen pro eo hastam
Sabellicum substituisse puto. id infra ad XL, 9, 2. Utrii in igitur ipsius a Drahen-horchius, quum tanta sit vocabulorum hosti et hosti Similitudo, in enotanda cod. Cuiae. sive ov. 1. scriptura erraVerit, ad liquidum consessumque perduci non potest. Maiorem tamen ipsi fidem habuerim. - . species ,,Iib. Vet. Pecici Hoc in Lov. l. illud in Hav. legitur. - Ibid. Disast visos lib. vet. Sic LoV. 1. et HaV. aliique. d. Ascens. deos multis locis hominum specie procul candida Nessc isos, quod in edd. IIog. Colon Frob. l. aliisque ita mutatum est, ut deos omitteretur Hoc Drahenborchium praeteriit. In rob.
2. demum comparuit multis loci hominum syccies Prood candida est Disas, quod Gron O-
42쪽
vius, licet Livius XXIV, 10. Hadrἰα aram in eoelo, speciasque omimi circa eam cum
cetndida est insas esse, memoriae prodiderit, ita correxit, ut veri et isos evocaret.
Ibid extenuαfαsJ I. Lusius corrigit extentatas. Vide L . id est Iusti timii Elect. lib. 2. Ibi ipsius cap. 12. de iis, quae hic et infra leguntur, 'atque iv. XXII, L. Vide
omnino, inquit, ne remotius, ut Solet in his talibus, vetustiusque verbum uerit, quod per imperitiam exscribentium mutarit. Ego non improbe id suspicor, et a im ubique rescribere extaeniatas Oretes, quod interpretor taeniis Vittisque solutas et liberatas. Quae quidem Iae Perigonio AnimadVerss. hist. cap. 9. p. 389. d. Haeses in Salmassi ories imminutas ae minores factas esse statuentis sententiam discedenti iure meritoque displicuerunt. - . ed ctum oeditum. Sic Lov. l. aliique complures. Recte igitur ronorius hoc , quod proprium hac de re verbum esse constat, illi praetulit. - Θ et signum meum matronae Iunoni in Aventino edisicaverunt Poet signum ritum, maris nem m. sive signum aenium se dicat erunt. Eberti exemplo perperam e signum enium in arisionem, siVe, signum eneum dedicaverunt legitur Pyndenium salso nium et aenium pro aeneum posuisse apparet Liapsius autem, id quod Ebertus non perspexit, e duplici coniectura vel et donum ex auri pondo quadragini Lanuuium Iunoni Portatum est, ei signum eneum m Hrsionem matronae Iunoni in Auentino ediscat ei unt, vel et signum aeneum matronae Iunoni in Aventino dediacat'erunt, scribendum censuit. Quod quum Phil. Rubenio quoque innotuisset, priore illa Lipsi coniectura, quae vel propterea, quod mansiones non diis deabusque, sed hominibus iumentisque aedificari solebant, admitti nequit, tacite improbata, E l. I, 36 p. 39. Verbis rsignum aeneum matronae Iunoni in Dentino odi caverunt, haec subiecit: Belle Signa scis Iicet et aereae statua aedificantur, ut domus ac templa Ridiculum est, et tamen depravatio ea manifestaria in omnibus adhuc libris. Quin tu lege dedicauerunt, et Livium impuri sermonis absolve. unc Gronovius, quum ex coniectura Lanuυium d Iunonis Portatum est scripsisset, et in cod. ut edicaυerunt invenisset, recte secutus dedicaυerunt pro aedif- eaverunt recepit. - O si in decem annos P. R. eodem stetisset statu I MN pub. In edd.
Ascens. Og Colon et rob. . . non P. R. sive popuIus Romanus, sed . . legitur, quod non pro Romanus ορυιιs, sed pro res Public positum esse iam ante ipsium Iareanus monuit. Sic iv. XXII, 9 si bellatum 1 Vere esset, respete Public in eodem, quo αnte bellum fuisset, statu permansisses, XXX, 2 si eodem statu res Public Marri, et XLII, 28 s res public decem nnos in eodem statu fuisset, ubi in cod. Vindob quoque, ut alibi, P. . pro res public positum est. Vid. Drahenborch ad Liv. IV, 26 8. 11. etiagione selib. et religionis. Sic Lov. 1. cum oss. earnit D. et Hala in quo regionis pro religionis legitur. Atque ipsius, priusquam codicem uiacianum sive OV. 1. accepisset, Epist. Quaest. IV, 10 de alio codice: Ibi est, inquit, levarunt nimum Aidionis. Nec id mutem. Legi apud nescio quem veterum reare ιν arum. Forsitan ipsi Obversabatur Plaut. Rud. I, 4, T. e me omnium iam laborum levas. Recte tamen ronovi ad Gelli Nocti. Att. IX, 13. hane verborum structuram in Livio serendam esse negavit, et
43쪽
Drahenborchius, quum antea levaverant animum religione et re erant animos religione deretur, ex codicibus optimis recepit levaυerant religione animos. Cap. LXIII, 'ra. senatoris essenatorius. Hoc ipsum, quum lex Boellius pro iu-- senatoris pater fuissest, in quo nemo non offendet, cuis senαtor me fuisset, quod Beh- herus recepit, Strothius coniectura adSecutus edidit cuive senαtorius afer fuisset, quod Baumoarten - Crustus iuxta mecum admisit. Nec fecisse poenitebit. Etenim non solum propius, quam Roellud sentator, ad Odicum Scripturam accedit, Sed etiam ipsu, quem et I pSum,Heetiyndinins nihil adnotaverit, pro quise, quod ferri nequit, cuive scribi volitisse, perquam probabile est, auctoritate confirmatur Wolmus inter utrumque actuans: Aut, inquit, XStrothi coniectura uis senαtorius Pater fuisse Pro quis senatoris Pater fuisset, quod sensu destitutum est, aut Alex Boellio suadente cuive senator pater fuisset, esse legendum, omni dubitatione caret. Voculas cui et qui a Iibrariis permutari, Drahenborcilius ad Liv. X, 34, 14 docuit. T. comiti praetorum Lisconscienti praeteritorum. Hoc illi, quod in ed. Og primum comparuit, ex Paulli anuli coniectura Sigonio probata Substituerunt pro codicum plerorumque, in quibus et HaV. esse Drahenborchius adnotavit, et editionum Moguntina antiquiorum lectione conscianti Ῥmeto rum, quam GrOnoVius emendatione, ut facillima, ita certissima in eonsolanti spretorum mutavit. - 9. Profectus J profectui us. Praeterea interpunctio m nima, quam mertus omisit, huic vocabulo est subiecta, ut seiungeretur a sequentibus: A G-pitolium ac vot nuncupanda. Vulgatum tamen, licet Liv. III, T. Iegatur nec ire in Capitolium consul Potuit, pro acticender sive potius dgredi, Lipsi coniecturae non posthabendum esse crediderim. Contra ea iv. XXXIV, 16. Profecturum etiam, quietam praecedens dueturum errorem praebuisse videretur, certissima augmatu Coniectura, quam postea cod. Bamb. auctoritate a Goellero neglecta confirmatam esse, in Vann. crit. p. 59 sq. monui, in Profectum etiam mutavi, quod Baumgartem Crusici et elikerus recte admiserunt Betaerus tamen, ut soIet, se mihi obsecutum esse, adnotare supersedit. - bid. Capitolium selib. manusc. Capi-MM. Sic Lov. l. et Hav. aliique complures. - bid. Paludatus inde ad provinciam rei selib. timi man interserit vocem, cum lictoribus in ProDinciam. ' Hic codex, in cuius scriptura proserenda bertus ita peccavit, ut Vocabulo inde omisso, Paludatus cum lictoribus in pro-Hncitam poneret, a Lov. l. et HaV. in quibus Verba cum lictoribus, a ronou, ex codicibus optimis restituta, non reperiuntur, haud dubie diversus fuit. Praeterea eLherus eorun dem codicum auctoritat commotus pro ad Provinciam tacite quidem, sed recte in roDinctam reposuit. De r vid. Gronov. ad Liv. XLI, 10, 5. - 15. in Hetruriam iam per Apennini tramite I lib. . manusc. non habent vocem αm. Hoc vocabulam, non solum in Lov. l. et Hau atque tertio ipsi codice, sed in ceteris quoque omnibus omissum e ex praecedenti nomine Etruriam repetitum, GronoVius recte exterminavit.