장음표시 사용
41쪽
demonstravit, nativitatem eius demonstra v. 257-261. t que hoc argumentum finitum ess neque iterum do mortalitate terrae agi posso apparet. Alius autem locus ubi H. 306-3l collocari possint, non exstat itaque admodum V risimilo videtur Lucrotium postea novum argumentum inderct Volui8Se, cuius ultimam hi v. partem c0ntinerent. O Rrgumentum eiusmodi futurum fuisse conici licet, ut Lucretius B Omnium qua cernimus singularium rerum nativitate et mortalitate mundum mortalom et nativum SSe concluderet. Simile quidum hoc argumentum eiu esSet quod praecedit, neque tamen idem. Nunc si breviter, de o. 261-325 quae Sentiam, Omprehendere licet, tali modo sontentiam meam significem: Ι.
281 305 H. A et B. lacuna a Lucretio non expleta, C. 306-317.
Vorsuum 1089-1138 post v. 102 collocationem quam Bochemuellerus proposuit salsam eas Briegerus inursian. 1876H, 169 rocte monuit. Sed Bochemuellero Mentirer, Si vorsus tantum 1089-1102 tran8posuisset. Nam quamum post v. 1025 carmini continuo non satis apte videntur inseri po8Se tamen, quin a Lucreti huic loco destinati sint, non dubito. Neque enim credo, quod Purmannu quaeSit La . V, 18 evincere studuit Lucretium apte post o. 1026-1088 ad ignem'. 100 0 1013 commemoratum reverti. Et quam propono transpositioni obstare videtur, quod in codd. v. 1104 legitur rebu et igni ideoque Lucretius ignem hoc versu aliquo modo commemor Ae et Sic V. 1103 Seqq. Cum . 1089-1102 coniunxisse vidotur. Sed neque quod traditum est et igni neque quod Goebolius u. pag. 26 coniecit ab igni ferri potust. Lucrotius senta 6 1103-110 sententia generali ingula re comprehendit, qua v. 1106 Seqq. tractaturu est; neque vero intellegitur, qui ignis cognitus usus ad ea quae v. 110 seqq. asseruntur re inVeniendra, praesertim ad agrorum o pecori dividendi inventionem, contes xit. iachmanno igitur Montiundum est, quod igni amoVBre
42쪽
Voluit; neque vero eiu coniectura benigni pro et igni probari potest. In urbibus enim condendi arcibuaque locandi benignitati regum signa conSpici non OASQ recte Bochomessem adnotat; et satis dilucido Lucretius v. 1107addidit prassidium ipsi sibi perfugiumque. orSuR- sum mihi est Lucretium v. 1104 scripsisse:
Commutare novi monstrabant robu' oportis ot orba et igni ab interpolatore aliquo profecta SSe, qui inter nova ha res ignem quoque suisse adnotare Vellet.
Uv. 102 107, quibus de natura nubium agitur, nullo modo cum ei qui antecedunt VerSibu8, 9 101 cohaerent. His enim explicatur quomodo tonitrua fiant; et additur tonitrua fieri omnino non posse, si coelum Serenum Sit, Sed den8O tantum nubium agmino. Versibus autem 102 10 do o poro natura nubiS, de ius materio et contextu disseritur; o nubo cum firmi88imi et tenuissunt corporibus conseruntur. Itaque cum v. 96-101 et O. 102 10 do divorsis
rebu agatur, eo particula praeterea coniungi non posse apparet. Hoc Vocabulum X alio Verbo corruptum es8 Verisimile id quidum non est; sed etiamsi coniectura Bochemuol-lom scribit per terebrans id admovere liceat ros hilo molius procedit. Nam etiamsi non negaverim Lucretium adtonitru explicandum alii nonnulli versibus additis aliquomodo vorsibus 102-10 uti potui8Se certe, ut nunc Sunt, quid ad originem et naturam tonitruum describenda Valeant, non intellegitur. Itaque quin salso loco inserti sint, non dubito. Sed priusquam, ubi collocandi sint, quaeramus, quid do vorsibus 108-115 iudicandum sit, videamus. Eo cum v. 102-106 coniungi non posse, non St quod
moneam. Quaerendum autem St, num liquo modo cum .
96 101 6 11 120 apte coniungi OSSunt.
Ac primum quidem cum tonitrus cum alii rebus -- parationem et determinationem localem, quae At in verbia patuli Super aequora mundi, contineant, duae sunt
ratione8, quibuS ci coniungendi modus, qui positus est in
43쪽
particula etiam bene se habere possit in o. qui antecedunt aut alia comparatio aut alia determinatio localis inesse debet. Quarum rerum neutra Si neque enim ulla comparati in o. 9 10 est, et determinatio locali8, quae X- pre88 08 Verbi sublimo volantes aut horiae v. 9 et 98), eadem fere est atque ea, qua est in verbis patuli Super aequora mundi. Apta igitur vorsuum 96-101 t102-107 coniunctio non Oxstat et quomodo coniunctura efficip088it, non Video. Dorudo si ad 6.116-120 nos convctriimu et num cum . 108-115 coniungi possint, quaerimus, duae res Statim offensioni sunt: primum a Lucretii consuetudine alienum est praemittere tonitru cum aliis rebus comparationem et tum demum causam et riginem exponere neque enim Olum, ubi do ο-
nitribus, sed etiam, ubi de fulguribus ira fulminibus diss0rit, Semper cauSam primo loco ponit s. o. 96, 121 132,
137, 142, 145, 150 157 160 173, 204, 214 295 300, 309;
deinde sequuntur Xempla per ut, ceu vel in modo nB R. Ρraotoro quod . 116-120 deScribitur tonitruum genuS, quorum sonum Lucretius dicit aridum osse et diu duci, bono conferri non Otoat cum ei sonitu generibus, de quibuS 6.11 ot 115 sum ost. Nam etiamsi arida a dici posse concedam, cum huius vocabuli usu prorsus ab uStibus pendeat, certo non diu ducuntur. Sed cum ex hisce rebus certum iudicium facere non poSSimus, accedamu ad grmiora. Omni enim earum de quibus agimu partium coniuncti coniectura eaque salsa nititur Verba enim fit quoque niminior dum ut v. 11M quae Vulgo leguntur pro codicum verbis sit quoquo enim interdum, Lucretii non Sunt, quippe qui in similibu sormulis vocabulum interdum empor in enunciatione secundaria ponat s fit quoque ut
intor dum V, 15, 12 10 H, 137, 300 830 1040; nam fit ut intor dum VI, 26; hoc fit ubi intor dum VI,
431. Vora igitur versus 116 lectio rostituitur, si pro enim legimu ut: sit quoquo ut interdum non tam concurrere
Nunc iam apparet . 116-120 remotis, quae interposita
44쪽
sunt, versum 101 excipere Lucretius postquam de tonitam, quod nubibus concurrentibu nascitur, dimeruit, transgreditur ad id tonitrum genuΗ, quod Oritur, cum nube ominu Do tibu adversia concurrunt quam de latere eunt diverso motu radentes corpora tractim. Atque quemadmodum illud sic etiam hoc genus per se satis dilucidum insuper exempli ab aliis robus desumptis illustrari opus non 8Se duxit. Nunc si do v. 102 10 ot 108-11 collocandis qua rimus illi extra carmen continuum scripti Aunt. Fori sol cretius, cum totam Suam de tonitribu et fulminibus disputationem satis corin fundamento carere vidisset, aliam huic disputationi partem praemittor in animo habuit, qua de nobium natura ageret. v. 108-115, quod ad sententiam attinet, bene cum v. 131 - 13 coniunguntur, quibus tonitrua deScribuntur, quae venti nubila perflantibu oriuntur. Ad hoc tonitruum genus explicandum iam unum exemplum'. 135 136 allatum si, quocum versuum 108-11 exempla
Forma autem versus 108, in quo ad orba dant sonitum aliud subiectum supplendum est quam quod . 136 cum eisdem verbi coniunctum Si non ita comparata St, ut censere ο88imus, Lucretium . 108-li ita ut sunt post V. 136 collocaturum fuisse. Itaque eo postea Scripsisse videturo quidem conadio, ut post v. 136 Onerentur, Sed eorum, quae iam Scripta erant, non satis ratione habita.
Uv. 400-403 loco movendo eSSe, quamquam Briegerus Burs. 1876, Π, 169 id necessarium non 8ae dicit, tamen Bochomuoller assentiar. Nam si manent, ubi traditi sunt, . 390 403 arctius inter e coniunguntur et longius ab eis quae Sequuntur Seiunguntur, cur autem V 400 03 versuum 390-399 argumento propiore sint quam veraus 404-405, non intellegitur. Contrarium certe rectius iudicaveris; nam p0stquam V. 399-400 quaesitum est, cur Juppiter totum suum in terra optundi Sineret, apti8Sime equitur quaestio, cur in mare mittat. Itaque perSumum mihi est a versum ad vorsum 404 progrediendum eme Neque vero cum
45쪽
chemuoltero versus 40 403 post versum 40 collocem;
nequ enim ideo, cur cum una totius huiua argumentationis 379--422 pari arctius coniungantur neque potiu ita Onantur, ut peculiar argumentum contineant. Id consequimur, si solitum particularum ordinem, ex quo apud Lucretium postro mo ultimum, doni quos uultimum argumentum du
nimus. Hoc loco etiam propterea bene e habent, quod sumin vorsuum 417-422 nunciationibus nomon ovis sit a jectum quod vocant, in versibus autem 12-516 idom subiectum non sit ante v. 17 aptissime oris nomen ipsum commemoratur, quod, cum idem atque in v. 390 ipse . , pater subjectum in versuum 404-411 nunciationibus Mneat, inde a v. 399 usque a v. li omnino non desideratur Omnia quae ad sententiam, quae v. 387-389 proposita eri, refutiundam asseruntur, mea sentientia in quinque iub
vix refutatione eget. Versibus enim 703-711 Lucretius -- ponit aliquot esse re8, quarum complure quidem cauSae Ogitari possint, sed, si fiant, ad unam tantum earum reserenda sint. Versibus autem 608-638 complures afferuntur
causa quae una et coniunctae efficiant, ut mare non ingeatur utrum Ver omne hae uno eodemque tempore stu O nulla post intervalla tantum una cum ceteris vim Suam X-hiboant, nihil omnino interest. Lachmannus do his versibus hae iam scio vidit cum haec pars particula principio incipiat, eam complurium inter se arctius cohaerentium partium primum Sse debere; hanc partium serio initium a versu 60 capere non OM cum ea pars, qua de terrae motibus agitur, ov. 33 607)et ea, qua de Aetnae eruptionibus agitur ov. 639-70M, interae coniungenda sint denique recte dixit nullum exstar locum ubi hi versus carminis continuitati apto inseri possenti
46쪽
Quaerendum autem est, quaenam illa Sit rerum series, quarum primam e versibus 608-638 constare Lucretium voluisse
iudicandum it Briegeras Burs. 1876, Π, 169 recte monuit partitionem rerum libri I. in terribilia is semirabilia ,
qua Bochemuellerus usu est, nullo Lucretii loco comprobari POSSe omniaque quae e ea ad parte ordinanda concluderentur salsa esse. Alia autem rerum libro VI. tractatarum partitio XStat, qua Lucretium usum esse conStat et quam
ipse in prooemii versu 50 commemorat, partitionem dico in μετεωρ et quae in terri fiant mirabilia Neque quidquam mihi obstare videtur, quominus Lucrotium id altera totius libri I parte primo loco rem versibus 608-638 tractatam ponere in animo habuisse putemus. on igitur eos Mite V. 535. Quod si recto securo, haec Dro, qua ad totius libri condicionem spectant, dicenda erunt Lucretiu Olim ea quam diximus partition in libri I. rorum dispositione usus illo
quidem erat, Sed expressi verbis eam indicari pu non eSAeduxit o verbi Nunc age ad alteram partem transiit. O- Stea vero cum Scripsit versu 608-638, priusquam ad terrae res tractanda transiret, pauca priori parti finiendae, alterius praeparandae cauSa praemittere constituit haec autem
componenda in aliud vel in id tompus distulit, quo ultimam ad totum carmen limam adhibiturus erat.
Hoc versus in codd. salso loco posito esse Bochemollerus recte vidit, sed ipso quoque falso loco videtur collocasso post v 772). Lucretius argumentationem, qua eXplicet, quomodo fieri possit, ut aves super Averna loca volantes in terram decidant et interficiantur, hoc modo instituit, ut primum in terra primordia diversissima, partim vitalia partim ina lubria vel otiam mortifera esse, deinde diversis animalibus singula re diversi modis apta esso dicat, tum homini cum multa alia re tum nonnullas, qua terra exhalet, infestas esse doceat. Ex his praemissis quorum primum versibus 769-772, alterum v. 773-776, tortium v. 781-817 continetur, concludit o. 81 seqq. e terra re quoque exhalari,
47쪽
quae, quamquam homillibus non noceant, tamen avibus m0 tiferae Sint. Itaque cum in primo et Secundo praemimo Vis sententia posita sit in divera itae, o 777-78 neque post v. 776 uoquo post v 772 locum habent. Coniungendi potius sunt cum tertio praemisso et OS v. 782 collocandi quo vera cum de Sensu homini in miVersum dictum sit, nunc singula SeuSus enumerantur, quibu re inimica percipiantur; tum v. 783 Lucretius ad ipsa quae h0mini infesta sint res tractandas tranSgreditur.
Vv. 948 950 ab interp0lat0re profectos esse emannus i. c. pag. 48 Vix cuiquam perSuadebit. Nam si int0rpolator exempla Lucretiana augere voluiSSet ea certe ex v. I, 89496 transcripsisset, non ipse comp0Suisset. Sed recte eu- mannus in eo offendit, quod, cum V. 948 950 frigus et calidum vaporem per aes, aurum, argumentum tranSire XΡOSi- tum sit o. 952 et 53 denuo de frigore et vapore Sermo Stet nunc, quod penetrent, ferrum commemoratur, quo ae et aurum Lucretii euisentia validiora sunt. Hoc vitium tollitur versibus 948-950 post v 953 collocatis, v. enim 954 cum ei quae Sequuntur coniungendus est, s Pollium hil0l. 26,538 . Versibus in hunc ordinem redactis etiam particula item suo iure posita est. Huic transpositioni particula denique v. 951 non obstat; nam cum . 948 950 arctissimo cum o 951-953 cohaereant, VerSuum 42-953 argumentum bono in tres has partes dividi 0test 1 942 943 2)944 947 3 951 953 948-950. Sed cum in ea quae equitur pars o. 954-958 etiam particula doniquo ducatur, sortRSSe non erraverim, Si non Solum 6 948 950 sodotiam . 954 958 0 954-957 posto additos se Lucr0tium particulam denique V 95 mutare oblitum esse dicam.
omnia tum Vero vitai claustra lababant in apodosi hi qua nunc St, locum non habere videtur; 04
48쪽
cabulum enim, quod est vero, apud Lucretium nisi vi ad- VerSatiVa non urSurpatur, cf. exempla ab Holigio pag. 24 collucta, quibu haec addenda sunt Ι 1001 V, 93, 652 IV 626, 1134. Apparet autem, quod . 1151 dictum At id accuratius explicari v. 1154 et 1155 hominis division in aniamum et corpus facta. Itaque non dubito, quin a v. 1150 adversum 1152 progrediendum o v. 1151 anto v. 1154 collocandus sit: 1149 indo ubi per fauces pectus complerat et ipsum morbida vis in ior maestum confluerat aegri S, 1152 spiritus oro foras taetrum solvebat Odo
rancida rivo loro tundi proiecta cadavera ritu, 1151 omnia tum vero vitai claustra lababant, 135 atque animi prorsum tum ire totius, Omne languebat corpus leti iam limine tu ipso.