Specimen litterarium, exhibens quaestiones Catullianas [microform]

12쪽

PIAE

16쪽

Quum ante ho duo annoε faculta Litterarum Humaniorum e miloaophiae Neoreticae in Academia GrOnivana ad certamentieserarium quae/eionem propo/uisael de Catam vita, ingenio,poeri, fatim ea quae8eio mihi valde arriδit. Antequam amen ad ostia me adcingerem, mei ip/iu viribu in en8, nec quid Atimeri valerens quid ferre re δarene ali pervectum habena, optimum virum ΗΠLLEMANNu adii, ut me in hae menti dia latione bono conrisio adjuvaret. Qui min, uno ore perferiarum empti Leida ab/entem dulciarimo piatolio confirmari et admonuit, ut proso lum δαδciperem laborem. Iam tum e breviorem, quam in animo habebat, ad me epi/lolam mittere proster minuδ proveram valetudinem, qua utebatur, acribebat. Midam revera mihi latim opera et con/ilio adfuit Libroa, qtio isae e multo et bonoa habebat, mihi re editarie rationem mihi indicante, qua alio conquirere Oδδem. At mox ire ei defuerunt diro enim misrho Mora , quamdiu soluit, omni virium intentione muneria eadem Linoia μδe eu ele, donec, quum in eo δδel, ad corpori valetudinem

17쪽

reatituendam peregre abiret, mor eum in aeribu paterni enoδero v/ltili medio. am Te deploravimu/, stim Vir, quam morati arietetmtio, quum uae reliquiae tamia condebantur. Perfeciει enim, quod sollicita ergo Come et duae ludiorum, mi δ, patri inδear nobi Diaei. Tua memoria numquam apud eo delebitur, qui suam doctrinam cum inde δε benevolentia conjunctam diεo tilie retiistine Pio recoleri animo benefacta tua elue ibi exemplo proponente monumentum ιbi condens, aere, non perenniuδ, ast Tibi graeis et accestiuδ Quantopere HULLEM ANNUS gaudium mecum partio αδδee, quum Paculta froningana benigno admodum uincio laborem meum praemio non indignum cenδuerit, Ae hoc non fuit infalia Solum, quod mihi reδlae, hoc δe, e palam profleear me, niδ ΗULLE-ΜANNUS me ad osti av3cipiendum inritaδεe e prima sibilantia

de meo tinenti latore tuliεael noulla Gronivana judicium. Debita igitur refero gratia Viria lari/aimi/, qui ita de mea commentatione judicaverunt, ut, is quid de 3et,isu tenerit aeta elisi qua diola εδene juvenili , pro indoleisin aecepta. 'Lmprimi vero maxima debeo habeoque gratia Vir Claria/imo

canit, quid hic illic immo labore bene eripitim e3δet, quid multis alii loci dee/aee. Et deinde quoque optimi mihi a vi conrisiiδ.

Nam quum in eo ralem, ut ad Specimen Academicum componendum me adcingerem, mihi petensi praeelari juni conrilita, de iis

18쪽

m Osu agyrediebar, quum in ad e ooanu Gymnagium Hartem δe. Quo face otium mihi defuit, ut ea, quae in animo abebam, rescerem et tamen omnia madebant et Oaeulabant, ut intra breve admodum empti auremo in noaera diδ-oiplina peterem onoreδ. Tunc promtorem dii Malumatiarimum, Virum Cl. OBET, quo probante quaεdam Commentationi meae parteδ, quae diεjungi poterane e per e erant abδolutae corusi, itaque Quaeεsionumine lanarum titulum inacri Ri.

eum δeneio Pu praedicare laude et doctrinam nam ad coelum eouere non Auis loci δε opinor. At palam et nunc profiteor et Ner prosilebor, in eo impximis τε dueem habuiεδe ludiorum, quod diacipuli nichanam indieare ole minthodum et Uδo inve tigare Dieg, Me cujuδquam auctoritae quidquam credere in ea di/ciplina, in qua Tti regnare optimo jure eam ave dictu eδ. Jam accipe gratia . sum pro praeclara inδtitutione qua per δω anno uti et frui mihi licuit, eum, quod promotori munuδ

rea. Non o stingulatim compeliabo φδfraque ingulorum stingulorum erga mae merita praedicabo. Quae enim eo tantaque fuerunt, ut i Dδfo longior evaderet praefatio. Hoc tantum a mare polo, omne is praeclara Veheris inhiilutione

19쪽

animia commovetur et acerba mentem ubi cogitatio, duleia-rimum vitae satium jamjam praeteriiδδe. Quam ave, ut πω Catuvum δι mariter lurimu otioδiV, ita ruente Acad mica, quae eam beata erat, quia e re curia Oluti eramuδ, qtio nihil δε beatis idem poeta praedicae Non om eδe, me nobi promittere, mihi emper oti tempori memoriam fore jucundi/rimam Moeδeo enim animet no valere jubeo, ea omnia mente recolen/, quae aut Stadii aut Amicitiae operam antehuna peregimuδ. Valete igitur, valete, nec amici qui egeri numquam oblivi/cetur, δtote immemoreδ.

20쪽

DE PRAENOMINΕ CATULLI. De praenomine poetae controversia est, multumque

viri docti disputaverunt, utrum Criton Quinti nomine appellatus sit. Qui perhibuerunt Crii nomen ei fuisse, Apuleium testo citarunt et Hieronrmum. Quorum auctoritato nixus ossius non dubitavit affirmare, male rem gessisse Iosephum caliger, qui auctoritate codicis cujusdam Criaciani permotus, et ut conjecturam, qua in carmino corruptam admodum lectionem emendare conatu esset, confirmaret, in sua edition Quinti praenomen poetae dedisset. Plurimi, qui postea Catullum ediderunt cum ossio secerunt, donec nostris temporibus Lachmannus, qui in tot tantisque rebus sere is suit, qui Catullum longis a sinibus