장음표시 사용
21쪽
in lucem revocaverit, e codicibus Datano, Riecardianoque et, teste Iohanne arduino ex plerisque codicibus Plinii istoriae aturalis Quinti praenomen restituit, quem auptius ceterique sere omnos, qui postea de Catuli scrip-Serunt, Secuti Sunt Accedit, quod codicos Laurontii Santonii et San Germanensis, quibus viri docti summam in constituenda Catulli carinitium lectione auctoritat miribuunt, omittunt praenomen, dum Datanus, qui paricum his pollet auctoritat Quinti prasenomen exhibol. Fidos bonorum codicum, quorum nullus Mi praenomen praebet non extenuari posse mihi videtur Apuleii et Hieronyini' testimoniis, neque veteri lapide, quem apud Malvastam ad Marmora Felsine memorat a Monte Leone, p. 305. Quod ad illos auctores attinet, similem saltem habet
veri speciem, si credas O in praenomine erraSSe, ut
culpa librariorum in eorum operum apographis vitiatum eSSe genuinum Quintum, ac si putes librarios, qui Catulli poemata transscripserint Crium in Quintum mutasse. Inscriptio autem, de qua diximus haec est:
Silligius quoque, qui tu editione uti et Doringius in utraque sua Caduin seripserat, satetur in ahnii Annal. Philol. et Paedag. XIII anni 18303, p. 283 sibi a Laelimanno hae in re persuasum esse. De Plinii odicibus addit Parisienses 801, 6802 6803, 6804 Quinti praenomen habers, dum 805, 806 et Codex Vindobonen8is raenomen Omittunt, uti etiam factum eat in omnibus Catulli codicibus, quos usque ad eum unum inspexerat illigius Codex Reg. II lapsu calami habet Cal. Catulli pro Val. Catulli. In polog. cap. X, p. 465 ed. Hildeb. dis'. 1930.
22쪽
Desumta est ex Auctario otiumentorum quod Verotiae' eruditissimi anuini, studio illustrissimorum virorum Io Baptista Lisciae et Coggae de Coggis adjectum est, ibique legitur inter alia marmora nam enat Pancino' eruta. Qua inscriptione laetus vir doctissimus a Monte Leone in epistola, quam ad alvastam misit, haec exclamat: Quid, si vidisset caliger adeo, ne ex versiculo Wallat os amplius, qui illi Crio praenomen laciunt co μgisset sententiam suam mutare Germanum est marmor με Catullianum praesert non tantum genium, Sed etiam μgenital Poetae solum, utpote Veronense, ab ipsomet Ca--tullo amasiae suae defunctae dicatum, respondetque ad μamussim epigrammati, quod de eadem vivente cecinerat et adhuc sic legitur:
Amabo mea stulcis Ipsithilla; Μeae deliciae, mei lepores.' cet.
μIntegrum non exscribo, quia illius obscoenitatibus inquinari calamus renuit. '
Sed id ipsum . quod virum doctum incitavit, ut non
23쪽
integrum carmen exscriberet, mihi suspicionem movet, illam inscriptionem non flocci esse aestimandam et Osterioris aevi artifici misero cuidam osse tribuendam. solo
enim carmine, quod inter Catulliana do psithilla logi
tur, lueo clarius patet eam suisse miserum Scortillum, quocum poeta semel iterumque ortasse amore exercuerit. Non diis manibus puellae, cui ausus est Catullus epistolam nlittere, quae hujusmodi versus continet non enim renuit studium veri exscribere hos versus, omni obscoeni
μSed donii ianeas paresque nobis Νoveni continuas fututiones, Veruna si quid ages statii Jubeto: Nam prangus jace et satur supinus - Pertundo tunicamque pallium qu .
moerens lacile lapidem posuerit. Praeterea illud ipsum, quod iisdem nominibus dulcem' et leporos suos' in lapido illo puellam nominavit fictus ille Catullus, atque in carmine poeta, auget suspicionem. Ut magnus numerus inscriptionum, ita haec quoque suppositicia videtur, consecta ab artifice quodam, qui Catulli carmina legit et dilexit, aut a salsario, qui singendo vetustioris aevi monumenta aliquid lucri se adepturum speravit Magnopere hoc laetor, quod, qui nuperrimo de Catullo librum edidit, quamquam aliam de Catulli praenomine profert opinionom. Schwabius
L . 22, 8. 7 sqq. G. Valeri Catulli liber Ludov. Schwabius recognovit et enarravit 1, 1. P. 22.
24쪽
mΘcum censuit, eam o Catulli carmine, supra allato pueriliter esse confictam. Hujus igitur lapidis nullam ad praenomen Crii confirmandum esse auctoritatem statuimus. Ipse lapis ot hodie Veronae exstat. Quem modo laudavimus, Schwabium longa disputati otio conatus est Grii praenomen defendere et ita rem expedivit, ut primum argumenta, quibus Quinti praenomen nititur, resutaret, deinde probaret salsum praenomen poetae datum eSSe, quia a pleri Sque confundatur cum Q. Catulo poeta, denique argumenta proserret, quibus nititur rii praenomen. Tria proposuit argumenta, quibus adductus est, ut Quinti
Hoc enim nititur auctoritate Codicum Criaciatii Dalani, Riccardiani, et omnium Plinii codicum. Ut Cujaeiani auctoritatem infirmaret, attulit aetatem codicis quippe qui descriptus sit anno 1469. Attamen necesso est ex antiquiore libro descriptus sit, quem admodum verisimile os idem illud exhibuisse praenomen Quinti. Datanum et Riccardianum ex uno eodemque sonte fluxisse, multis utrique codici loctionibus propriis demonstravit Schwabius. At ea disputatione o judice firmavit, non refutavit praenominis Quinti auctoritassem Licet enim multa propria et communia codices Datanus et Ric- cardi unus habeant, nimis inter sese disserunt, quam ut altorum ex altero esse descriptum opinari possis. Quid igitur Ex uno eodemque antiquiore sonte nuxerunt, qui Quinti praenomen exhibebat. Sic quoque redarguisse mihi videor Schwabium perhibentem, interpolatione uberrime
pullulante 4n inscriptione lodicum Catullianorum, illudi Libri laudati p. 5-24.
25쪽
MQV in codicem alanum irropsisse. Nam qui, quaeso, fieri potuisset, ut in duos codices, quorum non alter ex altero descriptus sit, plane eadem irreperet interpolatio cujus nulla adest idonea causa Alterum, quod Schwabius monuit, persaeps Q. Catulum poetam se Catullum inter se conmdi lubenter concedo neque contra tot tantaque testimonia, qua Schwabius attulit, pugnare licet, sed quid hoc ad Catulli praen men Nemo ignorat Catulum poetam Quintum esse vocatum, sed ut indo conjici possit, Quinti praenomen ad Catullum a Catulo osse translatum, Gai praenomen argumentis et testibus firmatum si stabilitum esse debebat, quibus obloqui nequit. Non tamen ita res sese habet. Certe duo
locupletissimi auctores ita poetam nominaverunt, in nullo eorum operum codice lectio variatur, sed ut Schwabii exemplum sequar, hi duo testes ad unum reserendi sunt.
Alter enim, puleius, ut ipso Schwabius profitetur, in praenomibus citandis negligentior fuit. Ergo ubi controvorsia est timenda, non audiendus est, nulla est auctoritate. Sic tota Mi praenominis fides in Hieronymo sita est. Qui quamvis in multis de dignus est, tamen ut Catulli annum
satalem eum non accurate adnotasse mox demonstrabimus,
sic in praenomino ejusdem poetae vereor, ut ejus auctoritas anteponenda sit de codicum. Nullus enim est codex, et hoc probe tenendum est, qui Crii praenomen praebeat Pauci tantum praenomen addidero, sed hi unanimi consensu poetam Quintum dixerunt.
Qui codices, quamquam ipsi quidem non ad antiquissima
tempora reserendi sunt, sonteni tamen habent veneranda
votustatis. Sed ut ad illud redeam, quod Vossius quoque
26쪽
Schurgnoisch ad Schol. Iuven. VIII, 186 perhibuerunt, Quinti praenomen inde originem Mucere, quod Quintum Lutatium Catulum, cujus fragmenta apud Gellium XStant, eundem esse crediderunt ac nostrum multo magis, opinor, Catulis is, tempore, quo Catullianorum carminum apo- grapha consecta esse monstat, quam Catulum omnibus nolus erat. Quod idem valet do Quinto Catullo Urbicario, Martialis aequali. Ipse Schurgnoisch l. l. latetur in A. Gelliis in Macrobii codicibus quibusdam nostro poetae tribui Quinti praenomen, qua re novum huic nomini additur praesidium. Sed haoc jam sussiciant. Satis ex his omnibus apparere crodes Quinti tomon iachmanno uro longis a finibus
27쪽
Quintus igitur Valerius Catullus, si credimus Hieronrmo, natus est anno G U. C. 87 ante Chr. n.). A d numerumonim 1930 hoc scribit: C. Valeritia Catullus, aeriptor lyricuδ, Veronae na/citur' et deindo ad annum 1960 i. . U. C. 697, ante Chr. n. T): Catullu vieesimo aetati anno Romae moritur.' In antiqua vita Catulli, quae primum legitur in editione anni 1472, post dicitur natus esse Olympiade LXI, uno anno ante natum Sallustium. In Olrmpiadis numero librarium errasse et pro CLXIIIa CLXXIIIam ponendam esse, per se apparet. Sic
haec pulchre conveniunt cum iis, quae tradidit Hieron3mus. Sed tamen haec omnia non mendis libera sunt. In mortis anno constituendo errasse Hieronymum, dudum animadverterunt graunmatici,' Hauptius alit, nec potest ea
28쪽
de r ossa Esse dubitatio, cum carmine ΙΙ Catullus consulatum Vatinii commemoret:
Quid est, Catulle, qui morari emoria Sella in curuli Struma monius sedet, Per consulatum pejerat Vatinius: Quid est, Catulle, quid moraris emori γ'
Ex fastis autem consularibus apparet antio 706 U. C. C. Iulium Caesarem iterum dictatorem, . Antonium, magistrum equitum dictos SM, post quam dictaturam consules eodem anno creati sunt Q. Fufius Calenus et P. Vatinius, quocum conveniunt quae scribit ilo Cassius Q
alterius consulatum commemorat, necesse est sic viri docti et inter eos Hauplius ratiocinati sunt vixerit exeunte anno 706, nec mortuus esse potest eo anno, quo tradidit HieronTmuS. Diversas de vera poetae aetato sententias multi viri docti proposuere. Primus Iosephus caliger secundum toronymum et antiquam vitam, Catullum natum esse censens anno GT, demonstrare conatu eSt, eum mortuum esse post annum 36 U. C. quo C. Furnio, C. Iunio Silano Coss. ludi Augusti seculares facti sunt. Quod multis argumenti probare conatus est, quae hic numerare lubet, quia sic simul nonnulla attingere necesse erit, quae recentiores ad interpretationem Catulli carminum contulerunt.
L. XLII, e. 5. Animadu in Ensebium p. 155. Cf. Haupt, Q. C. D. 14.
29쪽
1'. Dicit non fieri otuisse, ut Catullus anno G97 diem obierit supremum, quia Caesar eum coenae adhibuit, postquam poeta in eum famoSa composuit epigrammata et stigmata ei inussit perpetua carmine
'Quis hoc potest videre, quis potest pati γ'
In quo carmine Britanniarum mentio sit, quas invasit Caesar numero 1962V i. e. anno V. C. 99.2'. Vergilio jam florenti notus et familiaris sui Catullus, uti patet e Martialis epigrammato ad Silium Italicum :μSi forsan tener ausus est Catullus Μagno mittere passereni Maroni.
Quod perperam a multis ita accipi perhibet caliger, quasi Martialis haec expmpli gratia inxisset pque revera Catulli aequalis Vergilius fuisset. 3'. Anno V. C. 70 Caesar triumphos quatuor egit, quo commEmorat Catullus, quum Ponticam et stericam praedam ex ago nominat hoc est triumphum de vi toria Mundensi. 4'. Anno 708 U. C. Caesar ex Seso imperator dictus est, quod se vivo actum esse testatur Catullus, quum Caesarem imperatorem dicit unicum 5'. Cornelius Nepos sub Augusto scriptitasse videtur,
C. 29. cf. Suet. Caes. 73. Mart. Epig. IV, 14 s. 13 sq.
30쪽
eui Catullus diholium suum Medicavit, et cujus Chronicorum meminit.
GR. Catullus ludos Augusti seculares vidit, quod perspicuum est ex us carmine Seculari. Quare enim carmen seculare scripsisset, nisi in annum ludorum secularium incidissol 'Huic argumentationi ips Scaliger latetur obstare videri, quod Cornelius Nopos, qui amiliaris fuit Catullo, affirmat poetam anto Allicum mortuum anno V. C. 21 obiisse, nam quum narrat Atticum L. Iulio Calidio quit in Antonii proscriptionibus salutis auctorem fuisse do Calidio addit: quom post Lucroti Catullique mortem multo legantissimum poetam nostram tulisso aetatem vere videor posso contendere'. Quod a nonnullis ita acceptum est, quasi Catullus ante Atticum mortuus esset. Sed jure caligo demonstravit Nepotem, qui viderit illos Iudos secularos et aliquot annos illi tempori superstes fuit, hoc sibi voluisse: nunc, quum scribo Attici jam diu mortui vitam, Catullo quoque mortuo, vero mihi videor affirmare posse nostram aetatem meliorem poetam Calidio non tulisse' Attamen inter has Scaligeri argumenta unum tantum est, quod non facile et plane redargui possit. Id solum enim, quod de Caesaris in Britanniam expedition dixit, iam probat, ut videbimus, Hieronmum in Catulli anno satali erraSSB. Iam Petrus Baelius , et Hauptius demonstrarunt a recta via virum doctissimum longe aberrasse.
Nep. in vita Att. 12,4. Dietionnaire Historique et Critique, art. Catulle. Q. C. p. 18 qq.