장음표시 사용
61쪽
proseri, optime congruim cum Eratosthene, qui apud Strab. I. 4, 2 p. 63 C. a Meroe ad Alexandriam 100004t., ultra Meroen 3400 t. patere dicit. Eadem Libyae latitudo significatur eo loco, de quo nunc Sermo St, ὀγουν αυτ θετεον τὰ μέγιστον πλατος τῆς Αιβυης, μυρίους καὶ τρισχιλίους - τετρακισχHίους σταδίους. Neque
obstat, quod hic regionem ultra Meroen sitam 300Mst. latam esse traditur, I 4, 2 p. 63 C. eandem 3400 st. Nam XVII. 3, 1 p. 825 C. Strabo numerum minus accuratam edit. Quod si non Sumitur, non intellegitur, cur
Libyam 13000 vel 14000 si latam esse dicat. Nullam
autem ostensionem praebent haec Verba, Si recordamur
secundum ratosthenem hoc spatium 3400 si longum esse. Totam igitur paragraphum exceptis primis verbis
De g 2 p. 825, 26 C. cum iam supra p. 16, 18)egerim, nunc Statim transeo ad G p. 827 quam ut Artemidoro reddamus, Voge levibus argumenti frustran0bis persuadere Studet. 8 p. 829 C. priorem partem ad verba καίπερ ταυτοκLνεi oria inter Artemidori fragmenta recipiendam eSSe, abunde testantur ipsius Strabonis verba. De his igitur omnis dubitatio praecisa St.
10 p. 830 C. nihil nisi pars primi enuntiati, ubilans nominatim memoratur, Artemidoro adsignari potest. Qui autem fons sit g 11 p. 830, 831', puto non posse diiudicari, cum ex Strabonis verbis nihil consequatur. Recte fortasse Voge Artemidorum vel osidonium proposuit, sed coniectura tantum id assecutus est, non argumentis demonstravit. Eodem modo causam, qua nisus
ταλλα δἐ ιιφερεῖς τοῖς νοιιάσι τευν Ἀράβεθν et καὶ tiάλιστα πρῖς τοι Αἰθίοψι respicitur ad illorum populorum descriptionem, quam Strabo ab Artemidoro depromp-Serat, hanc sententiam non satis tuetur. Altera autem ex parte eo, quod forma Iaιτουλοι, non IaiτDLot ut Artemidorus Surpatur, non Strenue demonstratur hunc eographum non adhibitum esse. Ergo res adhuc sub iudice St.
Haec habui, de sontibus a Strabone in libri III, XVI, XVII adhibitis quae dicerem, totaque quaeStione
ad finem perducta subiungam r. 90 Artemidori, priuSquam, qua horum librorum partes certo auctori imputaverim, indice pronuntiem. Id enim fragmentum, quod solum in codice servatur, non libro alius Scriptori antiqui insertum ad nostram aetatem pervenit, udolphus Schoet accuratissime excussit et, quibus locis Stielii l. l. a codicis Scriptura aberravisset, pro singulari Sua humanitate mecum communicavit. Adscripsi ratosthenis
D. III. B. 51 Berger ap. Strab. XVII. 1, 2 p. 786 ),
cum inde luce clarius sit Artemidorum in Nilo describendo Eratosthenis vestigia legi8Se. Vel inde dubium fit, num ad enucleandum Artemii dori genus dicendi magnus fructus ex hoc fragmento
percipi poSSit, sed paene eripitur spes accedente alterare. Curtius enim achsmuth cognovit multa in eo in-eSSe Vestigia, quibus scribam quendam Byzantinum Saepius Verba mutasse, omisisse, enuntiata decurtasse indicatur, ut excerpsisse p0tius, quam descripsisSe Videatur. Apparet enim Artemidorum non tam obscure dixisse, quinam sint illi homines, quos sequatur, ut V. 18, 19
62쪽
ἐκεiνος loni in regionum enarrasse. Bygantinum illum scribam fuisse hisce locutionibus comprobatur . 21. Ἱστεον hoc enim modo Bygantini transitus facere Solent, et V 31, 32 εἰς την re Γρανον, cuius loco ἐν τῆ οἰάονι ενa desideratur. Inquinatum igitur videmus hoc fragmentum nec genuina forma Servatum. Artemidorus. Ἀρτε/ud ύeo γε υγράφου περὶ του Νειλου ' Λεῖ
κοσίους ἐπὶ γην θάλατταν hιβάλλουσι δ' εἰς αυτον δυο
63쪽
Stielite, παραστρέφων διανυει ego collatis Eratosthenis fragmenti supra expressi Verbis v. 44. 45 ιιικρὀν παρεπιστρέμον προς
Noli haerere in eo, quod modo σταδιοι modo σταδια legitur; apparet enim coloris Artemidori fragmsntis ad verbum citatis, eum formam et masculini et feminini gonoris adhibuisse. D. D. 38, 5, 133, Epit. 8. I4. 5. προς εἰσβο- λουσι ' 6. ευσταβορας 18. λερος eod. τριτος Stielilo. Cum apud Artemidorum duo tantum nomina togantur in secundum Eratosthenem, quem ille secutus est, duo tantum flumina, staboras tostapus fuerint, suspicari licet re ora Artemidorum quoque duo commemorasse, atque id eo magis, quod in odios o loco extat ετερος 'Aστασοβας, non τρέτος. Quam ego suspicionem quominus probem duabus causis impedior, et quod apud Strab. XVI. 4, 8 p. 77 ubi Artemidorum fontem osse supra demonstravi, tres fluVi ena rautur, et quod eo loco, de quo nuno sermo est, Astaboras et Astasobae, non ut desideramus, instaborae odi Astapi,
mentio invenitur Crediderim igitur Artemidorum eos 4e
αν fortasso achsmuth 36. διηδές ood δικ; isi R. Schosii Oollato Herod. II. 3, ubi verbum διηθεῖν item intransitivo adhibetur.
Pos m Posidonius auet Rom. α auctor Romanus Polyh. Polybius insclep. α Αsclepiades Artem. α Artemidorus Apollo rapollodorus Erat m ratosthenes.
καὶ αυτ a αποικος Ρωμαίω ad finem, uel Rom. P. 40, 6. 2 auctor Romanus p. 40, 6.
64쪽
p. 10, 27-29. ταυτη δ πῆ πόλε ad αυτα κρατισται olyb. P. 29, 30. πολυιχθος ad finem os p. 10, 27-29. 2 ad rictio τε πολλή Artemidorus p. 21, 22. διο καὶ δυσμια1ωτατοι ad ἐπωvυμ α Polyb. p. 22, 29. καὶ υ ηδη ad παρεσκευασα auci. Om. p. 22 45, 46. της μὲ ου ad finem, Artemidorus p. 21 - 24. 3 ad καὶ et ἀρκτικο ὁ κεαvo Pos. p. 2, 3, 10, 27-29. τὸ δ εω rivo ad τὴ ἀδοξια auci. Om. P. 3, 45.
η δη καὶ ad finem Posidonius. 4 ad μετὰ τουτους cis Axi zης os p. 8, 10, 27-29.
ov lvες ei ια α ad Ουακκαίω βεῖ auci. Rom. p. 33, 34 45, 46. exceptis verbis i δὲ Βελζωvα καλουσt quae in Artemidorum redeunt, P. 1.
Cap. IV, p. 156-16 C. a Stadiasmus p. 25, 34. 2 Posidonius p. 10, 2 29, 34. 3 ad ΙοσειδωΜιος τε ε ηκε os P. 10, 27-29, 35. καὶ 'Aσκληπιάδης ad Ιταλία Asclepiades. καὶ es et i tβυτὶ ad της Κυρηvης oKωv, Artem. ἄλλοι τε ad finem incertae originis. 6 osidonius, p. 10, 27-29, 35 secernenda sunt: πλησίο9 δ ad Δέρτωσσα κατοικια auci. Rom. P. 36, 46.
33 φησὶ δ' 'Aρτεμ διγρος ad finem
excipiendae autem Sunt hae partes: 1 Adsentior enim immermanno, qui p. 357, 358 Strabonem in Hispania describenda ratosthene non usum esse sumit, Sed eum iis tantum locis citare, ubi apud Artemidorum mentionem eius inVenerit. Ne deducit me do hae sententi R. ansen I. I., qui contra Vogelium Pugnat, quod Strabo noverit ea, quae Eratosthenes demispania tradidit. Recte id quidem sed quis est, qui putet Strabonem Eratosthene usum esse, quem loco iam supra p. Ib citato rerum Hispanicarum plane ignarum esse dixit Τ
65쪽
9 μετα δὲ τη 'Ελαία ad χωρα Κορακίου Strabo p. 62 66.
p. 72, 75. 77. p. 72, 77. p. 85.
Cap. III, p. 82 838 C. ita ου προς τὰς ηπε ρους ad finem Erat p. 96, 97
P. 72, 77. 72, 77. p. 72, 77. p. 72, 77. 14 tota, item 6 16 Artem. p. 72, 76, 77. I ad πάρtσοι τοι μεγέθεσt P. 77. τη δε xivtγγα- ῆδιστο καρπε Polyb. p. 78. πλε ρυες ad finem Artemidorus p. 72, 77. I tota is P. 72, 77. 20 tota, exceptis p. 36 extr. C. ἐκ ταυτης της πόλεως talati βα- θεία και καυμασt Artem. p. 72, 77, 78 ann. 1. 21 κεῖται δε et τω Κυprivet to ad Λευκοvo τε Artem. p. 72, 77. 22 med. μετα δε τη 'Aπολλω, α ad finem. p. 72, 77.
Index auctorum noriciorum. Detlessen, Varro, Agrippa und Augustus ais uellenschrist- steller des alinius fur die Ge0graphie Spaniens Comin philol. in honorem Theodori Mommseni p. 23).Εvers, Ein Bettr. g. Untersuch. d. Quellenbenutgg. b. Diodor. Habier, Die Nord und estkuste ispaniens. Progr. d. gl Gymn. LeipZig. R. Hansen, iudicium tulit de immermanni dissertatione infra laudanda in Philol. Rundscha 1884, 1095.
Vogel, Strabons uelle fur das 17. Buch, Philolog. 43, 405 citatur signo Ph.). Quid de Zimmermanni dissertatione existimaret, X- posuit in Philol. Ang 1884, 383 citatur signo: Ph. Α.). Zimmermann , Quibus auctoribus Strabo in libro tertio
Geographicorum conscribendo usus Sit, quaeritur.
66쪽
Ego, Gualtherus Carolus heodorus Ruge, resdae natus sum, alter familiae filius, vicesimo tertio die mensis Aprilis 1865 patre Sopho, matre Anna e gente BuSSe. Fidem profiteor evangelicam. Elementis litterarum imbutus puer movem annorum societatem gymnasii, quod est ad aedem sanctae crucis, receptus sum. JoSt- quam anno 1883 examine superato Dresdae tirocinii rudimenta deposui, ubingae scholas Alsredi de Gutschmid, Hergo i, Rohdii, Rothii, SchWabii, SigWartii frequentavi et per duo semestria sodalis fui seminarii historici praeside uischmidio. Iubinga relicta ipsiae inde avere anni 1885 scholis intersui ipsit, Maurenbrecheri, E. Meyeri Migelii, Ribbeckii Richteri Roscheri, pringeri, Volgiti machsmuthii, unditi. araeterea sodalis fui seminarii historici praesidibus Arndtio, aurenbrechero, Meyero, proseminarii philologi praesidibus Crusio et Hirgelio, per ter ex menses ordinarius sodalis Seminarii philologi. quod moderabantur Lipsius, Ribbeck, Machsmuth, et nunc quoque interSum Seminario paedagogico regente ichtero clam vero receptus sum in societatem antiquariam machsmuthii et in societatem
Quos omnes viros doctissimos, praesertim autem Gulachmidium, quem flebili morte nobis ereptum Semper memoria et gratia persequar, cum me ad litteras philologas accedentem consiliis suis optime adiuverit, et Wachsmuthium, qui geographica studia mea maxinielavit, grato animo et pietate Semper colam.