장음표시 사용
181쪽
I RTis I. ΤsTu Lus 76. III l g. I. Emptor itaque bonorum, dum per i quempiam ordine Juris praetextu hujusmodi bo-rorum emptotum impedietur , in causamque' trahetur; tunc Venditorem Corundem bonorumlin detensiionem Causiae ipsiuS, antequam eadem decisionem Hrtita fuerit, peneS se evocare zz-
f. a. Nam si emeare neglexerit, & si Jura ejuscemodi possessionaria, seu bona juridiceamiserit; Ab venditor ipsae ab onere Expedito
riae cautionis absolvetur, liberabiturque, Scdeinceps emptorem in Dominio eorundem Conservare non tenebitur.
II PM quaeritur: si quis alterum in Dominio cujuspiam possessionis conservaturum assumpserit, & se ad c6nservandum obligaverit, &aliqua terrarum particula abipsapossessione,temporum processu perquempiam metali Reambulatione, vel alio titulo distracta, Juridiceque sequestrata fuerit, corporali possessione Calva
remanente, utrum teneatur assumen alterum.
in iIla quoque particula terra, conservare t
182쪽
1 8 PARTIs I. TITULus 77. I. Responde; quod non tenetur. Quo. tiarn ipse poli essionem illam cum cunctis suis utilitatibus, & pertinentiis ad eandem de Pure spectantibus, alteri contulit ;M & sic ipsium in Dominio ejusdem consterVare assumpsit: Ρarticula autem illa terrae ad hujusmodi possessionem de Jure non sipectabat, & sic ipse quoquo lqui vendidit, quoad particulam eandem malae fidei possessior erat. Ideo alterius Jura Vender non potuic, prout neque vendidit vigore illius claustulae: Ad eandem posse nem de Purespectantibus , di pertinere debentibus, era. f. a. Nisi forsitan sie ita obligasset; ut cum eisdem cursibus metarum, & limitibus, quibus per eum possessio illa obtenta fuisset, dc possessa,
in Dominio ejusdem alterum conserVaret: Hoc enim modo aequivalentem terram loco amissα certae alteri dare tenetur.
Hoc unum tamen advertendum est, quod Expeditoria cautio ptaenarrata semper ad exteros , & alienos causiantes, ac legitimos im petitores, & actoreS, non autem ad ipsos donatores , & venditores bonorum est reserenda :
183쪽
P stris I. Ti Tu Lus 78. I79 4prout quosdam bona sua alteri conferentes ipse uvidi contra possessores, & DominoS eorundem' bonorum per semetipsos causam, atque litem diutostasse , quasi non possent illos in Dominio bonorum ipsorum consterVare, per hoc eadem bona rasis pro se Vendicare sataSetates , quod nunquam est admittendum. A
quot annorum curru la dive mode com
O Ioniam praescriptionem tam praetextu bonorum haereditariorum, quam etiam ratione lurium possessionariorum impignoratiliorum, sed & actuum potentiariorum in Judiciis allegare saepenumero consueverunt; pauca igitur de praesicriptione necessario dicenda oz-Currunt: Et primo de ejus quidditate; deindet vero de ipsius duratione , & diversitate. s. i. SCIENDuΜ igitur, quod prascriptioc) est terminj ad juridicam tum retentisnem , tum rea fui tionem bonorum , de Pure sto vutemporalis completio. f. a. Quae super bonis, seu Juribus possessionariis venditis, occupatis, & quomodolibet alionatis, Regalibus, ceutum; Ecclesiarumqua M a d
184쪽
18I PAR Tis I. TITu LUS 78. draginta; Nobilium triginta duorum s civium vero duodecim anuorum curriculiS completur. g. 3 In actibus siquidem potentiariis triaginta duorum umiliter annorum spatium prae- scri peio requirit. 9 4. Villanorum autem praescriptio unius anni integri duntaxat, S unius diei terminum Complectitur s. Inter fratreS Vero generationales, &condivisionales ratione jurium possessionariorum demptis actibus potentiariis ac in Do- talitiorum, & Quartaliciorum A ) per eOS si-llutione; praescriptio nunquam admittitur. B)6. In foro autem Ecclesiastico praescriptio anter allegatur: SED quia non est mei instituti, aliquid de Eccletistico soro disserere, illud silentio pertransieo , & quorum in
terest, limitandum commieto. 7. CAETER UΜ, quanquam in metiS quoque rectificandis , C) S Juribus impignoratitiis, o plurimi peritorum , praescriptio mnon esse admittendam , Communi sententia, ιχ proverbio adstruant; quia tamen haec allegatio non simpliciter eli intelligenda, sied recto moderamine discutienda, illam igitur suis in locis infernis dilucide duclarabo.
185쪽
PAR ΤIS I. TITULUS 79. I Rrcuibus temporibus 'raescrimio uou currat, locumque habeat ἐ
TITULUS 79. SCiendum tamen est; quod , si quempiam in
Turcarum, Saracenorum, Tartarorum,
aut aliorum infidelium manus, & captivitatem incidere, & ibi tempus praesicriptionis transgredi contigerit; A tunc eo casu praescriptio nil t nec : Sed Nobilis bonis sivis destitutus, postquam ad propria remeaverit, processu Juris ea pro se recuperare poterit, B obstaculo praescriptionis
g. 1. Et si quis per Regiam Maiestatem exilio damnaretur, & filius ejus metu fortasse Principis, aut pietate suadente, Cum patrCpariter proficisiceretur , ibique commorando, siu-per Jurium suorum aliena detentionst tempuS praesicriptionis jura Nobilium Regni transcribentis evolVeretur, ac compleretur; redeunte filio qui tu uitatem patris portare non leuetur hona sua alienata ad portionem suam cedentia non obitante praesicriptione, idem pro se restaurandi habed auctoritatern. 5 a. Quae quidem praescriptiones etiam absque litis motione per literas prohibitorias, ac protestatorias excludi semper possunt. g. 3. Nam S litis motio modernorum tem- Poro non plurium, quam jplorum trigluta
186쪽
Iga PAR Tis I. Ti Tutus 8o. V duorum annorum spatium Ab complectitur: Et, ii causia interim prosequuta non fuerit, ex pietis illis,ex novo litis motio ipsa suscitari debet.
e PVribus possessionariis IMPIGNORATI-lTIIS v in generali. TITULUS So. I Nic eis superius lurium possessionariorum
proprietatibus, & haereditatibus, earum que sipeciebus 1, nunc de Iuriam impignoraticiorum serie, & quidditate dicendum restat. C f. I. Se quanquam Jura possessionaria impignoratilia nedum possidere, aut gubernare damnabile, sialutique contrarium; Verum etiam aliquid de illis sicribere, formidabile Videatur: quoniam tamen Leges imperiales , atque Civiriles ejus usium admittunt, adeo in bae Regno, partibusque ubi subjectis usus iste perniciosius multum inolevit, incrementumque grande caepiti ut ii quosdam poena generalis Decreti su per ea re inter Qxtera editi non perterre et,eti m deposita, & persoluta pecunia eis debita, bona, azJura ipsa impignoracitia remittere nuS- quam curarent, sed in perniciem animarum suarum, quamdiu possent, ea detinerent: Propter
quod de pignorationis ipsius modo, & visorupauca hic subnectenda statui.
187쪽
nid sit bonorum pignora io 8 quot modis intelligatur tTITULUS 8I UNde inendum , quod impignoratio Jurium
possessionariorum dupliciter intelligitur, videlicet ex parte piguo autis, seu dantis: Scex parte creditoris, seu recipientis. Ex parte
igitur dantis , fu ignoratio est Puris proprii,
necessitate cogeute, temporalis ad utendum aD terr concessio. Quantum autem ad creditorem ,
seu recipientem, Impignoratio est Furis alienim ructuum perceptioue , capitalis sum arrepetitione perniciosa, iam bilisque A empus deleutio. I. Et haec diffinitio non eo tendit , ut fructus, S utilitates bonorum pignoratorum quispiam percipiat,ωnsiuper capitalem quoquo
summam repetat: sed potius ejuscemodi repet, tionem , & usum confundit, atque damnat. Nam si quis hoc modo bonis pignorati, uti tur , usiuram palam committere dignoscitur. f. a. Verum si omnes fructus demptis expensis,quas etiam Verus Dominus pro conse vatione ipsorum bonorum lacere deberet in picalem summam computaret, hoc modo hona impignorata tenere non damnabile , sed summe laudabile foret, per hocque creditor ipse Pietatis opus ad proximum suum se fecisse com-Probaret.
188쪽
184 PAR Tis I. Ti TuLus 82. ualiter intelligatur prascriptio in bonis im pignoriatitiis non admittenda t
OUia Vero in causis nupignoraretiis, prinscriptionena nou sist allegaudum, Neque admittendam, in commune jam proverbium
Venit, quae quidem proverbii ipsius deductio non simpliciter est intelligenda, sied , quemadmodum immediate praemisi, pignoratio dupliciter attenditur; exparte scilicet impignorauris vel dantis , & ex sturte recipientis. I. Auctoritas itaque ipsia ex parte solummodo dantis, S impignorantiS Vera est, ad mittendaque intelligitur. Ex parte autem Cre' ditoris, seu recipientis penitus rejicienda cen
3 2. SOLENT enim plurimi bona eorum , necessitate urgente, pignori obligare, Se ad- lObitus usique diem ipsorum non posse redimere. Filii autem, aut fratres , decedento patre, Vel fratre, aut inopia praepediti, aue negligentia, ignaviaque ducti; interdum etiam in servitiis superiorum longinquis, dc remotissimis in partibus addicti, vel aliter extra Regnum praeoCCupati, annOS terminos praescriptionis ejuscemodi dura impignoratilia non redimendo longe trans endere, & in tali casta proscriptis eν parte dantis non est admittenda. A g.
V Aliter Kirionica, c. 4. q. II. ImO Dub. 4ψ. con tradictionis arguit weri, cetiuin sed ternae. Vi
de auro e. Jur. Ung. hic f. a.
189쪽
PAR Tis I. Ti Tu Lus 82. 1 8sg. 3. Ubi namque filii, aut fratres Nobilium impignoratorum, seu impignorantium, illorumque haeredes bona ipsa, S Jura posse-sionaria im pignorata ad ipsas manuS alienas titulo pignoris devenisse poterunt comprobare ,& ea pro se voluerint reliabere, atque redimere ; tunc possessior ille Jurium impignoratitiorum, obstaculo praesicriptionis non siuifragat te si etiam binario, aut ternario, Vel ampliori numero praescriptio intervenisset quamvis etiam idem possessor ne dicam, foenerator bona ipsis impignoratilia, nomine forsitan Juris Regii, interea temporis pro sie impetrasset;
4. Et si quid tandem Jaris ad ea bona se habere prietςndit, id extra Dominium eOrundem processu Juris prosequi debebit. g. s. Et hoc intellige, si post factam prius imp igia orationem Jure posteaperennali impignorans ipse bona ejusmodi illi possessori non obligavit. Nam hoc casta bona eadem remittere non
tenetur, sed filii, aut fratres impignorantis , si ipsa bona in praejudicium eorum non potuis se Jure perennali obligare, Vel alienare allega-buot; eo processu, quo super Juribus haeditariis siolitum est procedere, talia bona, &Jura possessionaria requirere tenebuntur.
5. 6. Nam duplici titulo, impignoratilis videlicet, pereuna simul, nemo Pus aliquod sol e onorium teuere potest, sied postquam per Peculiacis liculo quis illud possidere coeperit , M s mOX.
190쪽
18s PARTIS I. Ti Tu Lus 82. mox Virtus impignorationis cessabit, & exspirabit omnino. I. I. Verumtamen eandem auctoritatem;
quod tu causis , Puribusque, rebura impignoretitiis prascriptio uouest alleganda, nonnulli perperam, abusiVeque , & sinistre interpretantes , intelligereque satagentes, multa bona, ocJura possemonaria Dominorum Praelatorum, ac Baronum, & Regni Nobilium , mediantibus literis Impignoracitiis, ante siexaginta , septua ginta, Centum, & plure& annos consectis, &emanatis, praenarrato pignoris titulo pro se Vendicate, usiurpareque nituntur f 8 seu APROPTER advertendum est;quod omneS ejuscemodi antiquae, veteresque literae
impiguoratili , Ab quar tempuspraescriptionis
transeuderuut ii de Violenta expulsione, vel indebita ablatione bonorum, &Jurium ipsorum possessionariorum impignoratiliorum; per acto arum, & acquisitorem eorundem bonorum legia timum, probabileque documentum, & testiumonium literati fulcimento produci non pote
rit iue caces, nulliusque s mitatis sunt
s. s. De violenta tamen, & indebita huiuscemodi expulsione, vel bonorum ipsorum ablatione; sexagesinu usque anni spatium, renon amplius, etiam humanum testimonium si siussiciens, & justum per actorem produci Poterit acceptandum erit.