장음표시 사용
31쪽
i, ut intelligatur quod immediate a Deo ad Apostolatum sit vocatus quemadmodum in Actis Apostoliacis narratur,is ipse de se testis est,ad Galat. x dc . Ad consolationem faciunt Dei de Christi Epitheta. Cum Deum Patrem saluatorem, Christum dominum ac spem nostram appellat. At sita statim inspi- grapha erigit mentem Timothei, occumrens difficultati vocationis. Ac si dicat Multa quidem dura serenda sunt,sed Christus certa spes adest. Periclitamur, ct insis diis petimur, sed habemus seruatorem, non hominem,sed Deum ipsum. Non ita que saluator imbecillis est, quia est Deus. Spes no confundet,quia Christus est. Hac
consolatione d nos sustentemus in quincunc tandem periculo.
Timotheo ermano stio in sileri
Secunda Epigraphae pars, in qua so men eius exponit, ad quem scribit. Hunc Timotheum vocat germanum filium in fide. Est enim Vsitatum in sacra scripturam imitatione, i similitudine filios appel' lare: idc, cum in malam, tum in bonam Partem. In malam quidem, ut Eze chielis
32쪽
chlalis ac Pater tuus Amorraeus, de Mate, tua Hilthaea. Et Iohan.8. Vos expatre DDabolo estis, S opera patris vestri facitis. In bonam vero partem, ut hoc loco, d saepe alias. Sic gentiles fili DAbrahae dicuntur, citin fidem Abrahae S innocentiam imitantur. Colligamus hinc duo, PriuS,RUM lisnam flectus praeceptoris erga discipulum esse debcat. Posterius,quod boni discipuli sit siti praeceptoris virtutes imitari: Id 3 non fucate 5 simulate,sed νησὶς,id est, Vere ac sincere.
Gratia, misericordia, pax a Deo patre nostro,& Christode
Salutatio est,a proprio Euangelr se ctu sumta quae eo pertinet, ut Timotheum consoletur, ac confirmet. Gratia inscriptura significat proprie gratuitam boneuolentiam seu fauorem, quo Deus nos complectitur propter Filium Deinde usta tata scripturae metonymia, quicquid De us nobis ex gratuito fauore seu beneuo lentia donat, Glatia dicitur,vi gratuita romissio peccatorum, donatio Spiritus sat
33쪽
virtutes donatae, quaecuns tandem
illae fuerint. Misericordiae vocabulum magis flectum Dei erga nos exprimit, 'causam fauoris Dei indicat. Pax, proprii in scripturis est mutuus consensus Dei romittentis peccata, acceptantis nos propter Filium, di fidei hominis accipientis remissionem peccatorii, statuentis , quod Deus non velit damnare nos, sed propter Christum Mediatorem recipere, Ut porro accessum habeamus ad Patrem fidem inde Metonymiκωe ponitur pro tranqui, litate conscientiae, adeo b pro omnibui prosperis, unde Hebraei se munio pacis
vocabulo salutare consueuerunt: Squae rentes de incolumitate amicorum absim tium, Num pax illis esset interrogarust. Cum addit, a Deo Patre nostro, o HuChristo Domino nostro, excludit non se lum merita humana, veru metiam conis latur nos, is admonet nos fidei. Si enim Deus pater est noster, certe curam nosirigerit. Si Christus dominus, certe in tuto sumus,qui vera fide illi adhaeremus,eum'
que colimus. Quaerit Chrysostomus cur in nullis Epistolis Pauli additur in saluta' tione vocabulum Misericordiae, nisi initi,
quas ad discipulos Timotheum Titum scripso
34쪽
scripserat. Ad hanc quaestionem respondet, quddi fiat tum propter immensam philostorgiam Pauli erga illos, quos in
Christo genuerat, tum propterea quod qui aliis praesunt in ministerio verbi propter difficultatem δ molestias in officio, pluribus egeant consolationibus. Quare misericordiae mentionem facit in consola tionem, ut discipuli quoties grauior afflictionum tempestas ingruat, se promissi ne misericordiae Dei consolentur.
Quemadmodum rogaui te ut remaneres Ephesi, cum profisciscere in Macedoniam.
Ecliptica est oratio, quae plena erit, si adieceris, Ita lacito. Obserua hic quod Paulus plurimum abiit a fastuoso Papae spiritu qui fulmine anathematis addito. imperiose Imperatoribus de regibus mundi mandat. Deinde, ut Paulus pietate&virtute conspicuos blandes paterne monet, Sic praefractos de contumaces seuerὸ castigat: Ita tamen, ut castigatio minimἡ ab amore eius qui castigatu separetur.
35쪽
ne diuersem sequantur doctri, nam nec attendant fabulis,4 genealogi js, nunquam finienὸ dis,quae quaestiones magis praeibent, quam aedificationem Dei in fide.
Primus canon hic est, ut Episcopus inspiciat, ne diuersa doctrina a puritate Euangelr doceatur in Ecclesia. Cuius ratio additura duplici fructu, sanae Videlicet,di diuersae doctrinae, in hunc modum. Quicquid magis qusione prsbet quam redifica est fugiendum diuersa dolirina, de discedens a solido religionis fundamenato, magis quaestiones praebet quam aediscat. Talis igitur doctrina cauenda est. Sit agitur hic canon omnibus Episcopis ministris verbi commendatus, ne sinant Peregrina doctrina, aut etiam forma docendi inusitata, corrumpi puritatem Eu angelia. Sed quam vocat hic doctrinam diuersam Doctrinam diuersam voca
Quemadmodum se ipse explicat quaeia fabulis de genealogiis infinitis occupatu Fabulae sunt Paulo garrulitas, de inani Ostentatio in quaerendi genealogiis, qVM ideo
36쪽
stionibus,nihil ad aedificationem facientihus, oblectantur,eX una in alias incidunt, sine modo, ac interim omittuntur ea, quae ad dificationem necessaria sunt. Vult igi
tur PaulliS hoc canone cautum, ne intem
pestiua is pietatem inutilia sectemur, sed magis quae ad aedificationem faciunt. Ex his etiam fere quoestio soluta est. disce nendum est enim inter quaestiones utilest inutiles. Liaerendae sunt tantisper res utiles,donec velitas inti eniatu in qua ac quiescendum est. Ociose vero quaestiones prorsus sugiendae sunt.
Finis autem praecepti est cauritas ex corde puro,&consci. tia bona,& fide non simulata.
Ostendit scopum, quo omnia Claristianorum studia sunt referenda:ad quem, cum collimant pii, non sacile ociosis S in utilibus quaestionibus locum dabunt. n de variae in doctrina opiniones gignun tur,d haereses Obliuio enim mutuae cari ratis peperit omnes haereses. Nam qui fratrem non diligit, eius bonae existimationi
inuidet, qui fratris ea timationi inuidet,
37쪽
sbiipsi gloriam de nomen quaerim ate
gloriae cupiditas omnium haeresium m terest. Qitare apposite PauIus canoni defugienda diuersa doctrina subiungit, Dritatem, qua quaeritur Prorimi honor, in totius corporis Ecclesiae aedificationem. Cum ita dicit Paulus: Finis praecepti est caritas, perinde est, ac si diceret Scopui totius Legis, quo omnes nostrae actiones referendae sunt,est caritas, unde recte dic, tur: Habe caritatem, de fac quicquid vis. Sed qualis debet illa esse caritas quae proficiscitur ex corde puro, conscientia bona, hoc est, statuente remissum esse peccatum, di abiiciente propositum peccandi)ωfide non simulata, hoc est, sincera, qua iuxta dictum Petri, praestamus Virtutem, vi non languescat fides nostra, sed ardeat desiderio totam vitam Deo approbandi. Sed cur fidem postremo loco ponit odo effectibus ad causam facit progressum, nam sincera fides conscientiam bonam pa4xit. Haec ubi adest, cor purum esse, min, me hociosis affectibus deditum declara tur Sciamus igitur huc tanquam ad scopum nostra omnia reserenda esse studia, ut ex fide Sotimore Dei bonam conscientiam nacti, studeamus Deo totam vitam nostram
38쪽
nostram approbare, Prorimoc ex vera dilaetione seruire.
A quibus dum aberrarunt quidam, deflexerunt ad uanilo, quium uolentes esse 1egis do, istores non intelligentes quid dicunt, nec de quibus confiramant. Quid damni sequatur, ex neglecto Legis Dei scopo ostendit: a quo dum aberrant homines,ad vaniloquium, hoc est. ut supra dixit, ad fabulas Sinutiles quas mones, seu vanas disputationes, nihil ad aedificationem facientes, deflectunt: Quidum se Legis doctores esse gloriantur, fit, ut nec ipsi quicquam intelligant recte, nec
alios quae certa sunt docere valeant. Pr mum hic observemus metaphoram in verbo aberrandi, quae sumta est a colli. mantibus ad certum scopumsed ab eo aberrantibus inscitia artis iaculandi. Aςοχυenim proprie est scopum non attingere iaculo ad eum directo. Hinc duo colligamus unum, quod desertum pietatis sic pum,sequatur vaniloquium: hoc, excipi-
39쪽
ecimitatur,ut nihil tandem certi relinquiatur. Huius rei argumentum clarissimum praebet Papatus cin quo omissis scopo Pietatis, infinita commentariorum moles vanissimis nugis reserta sequuta est. Unde nos admoneamur, ne scopo deserto cum illis superbe impingamus, deflectentes ad inutiles disputationes. Alterum est, ut artem, qua opus sit ad scopum sine e rore petendum, discamus: ne aliena pro Veris cum illis, quos hic Paulus arguit, ample, tamur ipsa, alijs j obtrudamus. Petrus 2 Peta prophetiam, hoc est, scripturam a Spiritu sancto profectam docet,quem eiusdem optimum quoc, interpretem esse monet. Hoc quanquam verissimum est,Tamen quaedam sunt praecepta necesi aria,quae interpretis cogitationes ci rigent, ne per incuriam a scopo veritaus aberret,imprudenter suam inscitiamspi, ritu sancto imputet.
Colligam tac pauca interpretandi Praecepta hoc loco, quae spero sacratissimae Theologiae studiosis profutura siue ipsi
interpretari, siue aliorum interpretatione legere Velint. Et quia extra controuersiam est, artium dicendi praeceptis instructum
debere esse interpretem, de alijs dicam.
40쪽
quaerat interpres. Secundum praeceptum sit, quod in terpreti Rom. a. commendat Paulus, ni mirum, interpretatio sit analoga fidei: hoc est,ut congruat cum primis religionis axiomatis,& non discedat a fundamento, hoc es , ab articulis fidei. Tertium sit, quod Petrus tradit .mtrio ut non sit priuati impetus, aut inge nil interpretatio, sed Spiritus sancti. V de monetur interpres , Ut non aliunde, quam ex Spiritus sancti oraculis scripturaeclarioribus, petat interpretationem, nec flectat interpretationem ad rationem' manam, sed scripturis c oraculis Spiritus sancti rationem subiiciat. Quartum praeceptum sit demeth do obscura illus randi. Postquam enim superiora tria praecepta animo infixa fuerint, obseruanda est Methodus, per quam quae obsi ura sunt, certa ratione illustrari, tanquam lumine aliunde allato possint.