장음표시 사용
2쪽
4쪽
0uatuor nuperrime typis editi sunt Iibelli, qui omnes id sibi demonstrandum proponunt, doctrinam, quae tenet, Romanum Pontificem in si dei quaestionibus desiniendis errare non posse, aut a veritate Sive penitus sive aliquo modo deViam esse, aut anteactorum temporum memoria sive refelli sive saltem non sulciri. Argumenta, quibus eorum auctores potissimum considere videntur, quam parum efficiant, paucis demonstrare aggredior.
Quod rerum dispositionem spectat, illum sequi visum est ordinem, quem tenuit auctor libelli, cui titu- .lus est: si Observationes quaedam de insallibilitatis Εc lesiae subiecto is Νeapoli 1870 , partim quia hoc opusculum primum prodiit, saltem primum in manus mihi incidit: partim quia, dum pleraque, quae ad n stram quaeStionem spectant, attingit, Occasionem praebet aliorum etiam perlustrandi et refellendi argumenta. Unde etiam retinentur, quos auctor ille suis disputationibus singulis secit titulos. Reliqua opuscu-
5쪽
la ab auctoribus inscripta sunt, alterum: et De Summi Pontificis insallibilitate perhonali is Neapoli 1870); tertium: re Causa Honorii Papae. Scripsit Carolus Iosephus de Hesele Episcopus Rottenburgensis o Νeapoli 18703; quartum denique: u Ad instar manuscripti impressum). 0uaestio O loci, ubi typis editum sit,
nulla facta mentione). Singula, quae illis opusculis minus probanda continentur, refellere non est in animo. 0uaedam enim cum quaeStione, de qua agitur, minus cohaerent; alia sunt huiusmodi, ut refutatione nulla indigere videantur; alia denique disiectis illis, quibus nituntur, et ipsa disiecta Sunt.
6쪽
Be quonam quaeratur. l. observationum auctor postquam dixit, id minimρ quaeri . num conellium Oecumenicum Papa superius sit an non n. salelur,a omnes in eo tonsentire, quod saneta Sedes, ut polo petra, adversus quam portlao inseri non prevalebunt, inconcussum sit fidei firmam nitim n p. 2ὶ. Non tamen continuo ex eo intulit, quod sequi omnino xld balur, Petro eiusque suceessoribus id contessum esse, ut, quoties aliquid fide tenendum deternunt, huiusmodi decretum non possit conlinere errorem. Si enim Melesia, in qua ante omnia vera sdes servanda est, firma consistere debel per Petrum eiusque suetessores, quom0d0, quaeso, si petrus eiusquo suceessores in fido doeonda descere possunt non et ipsa desceret Ecclesia' Porro, nonne ipsiua Ecclesias in fide tenenda conflantia ex eo potissimum demdnstratur, quod seeundum divinitus promissa portae inseri adversus eam non praevalebunt et quod columna ei a firmamentum n veritalis appellatur' Cur ergo, quod Ecclesiam erroris experiem probal in crodendo, sanctam Sedem non probel erroris experiem in doeendo 'Et vero, conellii ope umeniet, quod omnes in silpi deerelis infallibilo esse prostentur, auctoritas verbis magis explieitis commendari non posset, quam si inconcussum appellaretur u fidei firmamentum s.
7쪽
ut universam Beelesiam quid credendum gli doesat, non lanium cum magna fiducia, sed simpliciter i. e. eum integra intellectus submissione obtemperandum est.
Caelerum quae de obedientia dicit, allo in loco p. 9ὶ uberius
exolvit, ac propterea quaestio eo videtur disserenda. IIoc unum interim notandum est, non allendi ab auctore ad discrimen ingens, quod interiacet inter obedientiam illam, quae praestanda est in robus agendis, et illam, quae circa res versatur credendus. Quae in rebus agendis praestanda est obedientia, voluntatis requirit obsequium ἰ quae circa res versatur credendas, obsequium requirit intellectus ; lides enim est actus intellectus. Inde quum Summo pontifici in rebus credendis obediendum dicitur, obsequium asseritur imiellectus, qui, quod tanquam revelatum ac pr0plerea credendum proponitur, tanquam a Deo revelatum sit missimo assensu amplectatur.3. Non ita hanc obedientiam depressit auctor libelli, qui inseribitur u de Summi Pontificis insallibilitate personali s. Expositurus
illa, o quae citra omnem controversiam apud Catholicos habentur a , ingenue saletur: . Falsum et illicitum esse, Summi Ponti meis in rebus sidei et morum desinitionibus eaeternum tantum obsequium flamosum Iors obsequiosum silentium , non vero internam subiectionem animi praestare. Num ista interna subiectio sit ob dientiae an fidei assensus, ex obiecto decisionis pendet. FHei assensus ad ea exposcitur, quae a Deo revelata sunt, et tanquam vinritas divina ab Ecclesia eredenda proponuntur, ergo e. gr. qu0adsensum alicuius erroris contra sidem vel thesis damnatae; obedientiae assensus internus, qui etiam moralis vocatur, in aliis factis, quae stricii sensus dogmali ea non sunt, e . gr. de sensu illo Interno 'l, quo scripserit aliquis auctor a sp. 4 .
Summa est: salelur, fideles, sane omnes, quum omnes supremo
Pontifici subiecti sint, sidei assensum praestare debere, quoties aliquid ut revelatum seu ut fide tenendum pro suprema sua auctoritate Ecelesiae proponit. duomodo vero aueiur, hoc principio admisso, non illi eo saleatur, huiusmodi decisiones necessario esse aborrore immunes, hinc Romanum Pontificem in illis edendis insali,
bilem, id quidem aegre intelligitur. Prosecta enim salvis Christi
8쪽
promissis fieri non potest, ut lola Eeclesia in errorem inducatur seu ad errorem credendum obligetur. Nihilominus id fieri posset, si Summus Pontifex in huiusmodi decisionibus vel semel errori posset esse obnoxius. - Videlicet iam dissicile est, illa ad millero. a quae citra omnem eontroversiam apud Catholicos habentur o p. 3), nec lamen admittere, Summum Pontificem in rebus fidei decernendis errare non posse. Optimo auctor noster disputationem suam ab hac gravissima et ludi dissima exorsus erat sententia: et Quaestionem allentius distinxisse, sere solvisse eam est p. 3), Qui assensum, quem omnes in sidei deeisionibus Summo Pontifici debent, ab externo lanium obsequio distinguit, et distineto iterum assensu interno in obedensiae ei fidei assensum; is, si fidei assensum deberi concedit, nunquam negare poterit Summi Ponliseis m- fallibilitatem . nisi negata Ecclesiae indefeetibilitate. Cum illis, et quao citra omnem controversiam apud Catholieos habentura, parum etiam eongruunt, quae auctor in subsequentibus ad eludenda argumenta e S. Scriptura petita assert. Agens enim do
illis, quae leguntur apud Mailli. st 6 18ὶ elloan. 21, 15 - Π), haec
seribit: . Primatum magisterii, de quo hic quaeritur, Summus Ponlisex profecto quoque et sussicienter exercet, si eum reliquo Ipossolatu, et non ipse in pers0na, insallibilis est v p. 15). An ergolum solum, quando Summus Pontifex et eum reliquo Apostolatu saliquid rex elatum esse decernit seu credendum proponit, sidei assensus praestandus est Certe id noluii asserere auelor, quum, a quae citra omnem controversiam apud Catholicos habentur is exponeret. Falendum igitur, lulam Ecclesiam ad salsum credendum teneri posse, si Summus P0nlisex in fidei decretis erraro possit: et salendum, non sussicere, Summum Pontificem tantum a eum reliquo Apostolatu is insallibilem esse. - Hinc etiam patet, quam parum prosietat auctor, quum dicit p. 16), si ex illis locis Summi Pontifidis in rebus fidei definiendis insallibilitas dedueatur, eodem luro e locis aliis, quibus etiam Episcopis paseendi et docendi potestas tribuitur, eorundem sequi insallibilitatem. Etenim ab Episcopo gregem aliquem particularem in errorem induci, id quidem eum Christi promissis non pugnat; cum iisdem vero pugnat, ut lola Ec-
9쪽
clesia in errorem ducatur. hinc ut errare possit is, mi lolam Εωelesiam paseendi et docendi munus commissum est et euius decretis omnes fidei debent assensum. Parum quoque sibi constat auctor, dum illos, qui Romani Pontificis insallibilitatem luentur, reprehendendos censet, quod a distinctionem maximo inter sedem Eeelesiamque Romanam et Summi Ponti eis personam abh0rrento p. 14 . Quaero enim: Estne apud Catholicos id lanium a citra omnem controversiam n, deberi a SediΕcelesiaeque Romanas n, dum Pontificum series vel sidelium, qui B0mae sunt. multitudo his vocibus designatur, α internam animi subiectionem n, non autem ipsis Pontificibus et quidem singulis, quum in rebus fidei et morum aliquid defininni ' Certe audior indignaretur et quidem merito, si, quod Catholieorum principia expositurusile obedientia Summi Pontificis decisionibus debila dixit, ad obedientiam seriei tantum Ponliseum vel adeo populo Romano debitam trahere vellemus. Ex hac vel sola ratione liquet. auctorem infeliciter conatum esse argumentum illud subvertere, quod pro supremi Ponlisicis insallibilitate probanda poli solet e Christi verbis: a Ego rogavi prole. etc. n Luc. 22. 32. Concedit enim ei quidem merito, agi hic de privilegio Petro eiusque successoribus promisso; et concedit pariter, privilegium illud in eo situm esso, ut Petri suetessorumque fides non deficiat. Veruntamen addit p. 1 ): α promissio vere impleta et privit tum euglodilum est, dum in B. Petri Cathedra vel Sede vel Eeelesia Romana nunquam defecerit siles, neque defeci ra est v. Omissis celeris, duplex semper reversitur quaestio: utrumloli solum Pontificum seriei. an singulis, dum ad confirmandos reliquos fidei deerela edunt. debeatur obedientia' utrum Ecclesia in
vera fido sil perseveratura per seriem lanium saecul0rum, an Singulis saeculis, decenniis, imo et diebus 'duum inter privilegium et ossicium distinxisset, de hoc ita censet :u O cium pariter impletum est et implebitur, dum a Sancta Sedo Episeopi eum fidelibus in fide eopsrmantur η p. let). Aliud lamen est de ossicio implendo, aliud de privilegio promisso. inde, quod
Petro eiusque suetessoribus tanquam Christi vicariis et omnium Duiligod by Cooste
10쪽
- 10 Christianorum doeloribsis privilegium, de quo diximus, promissum est, sequitur, quoties universam Ecclesiam pro munere docent, eorum sdem non desidere; indo, quod eisdem ossicium fratres tonsi mandi impositum est, non sequitur . eos semper fideliter id esse impleturos seu negligentia numquam peetaturos. Non enim promissa est in munere implendo diligentia nec generatim impeetabilitas. Idem plane dicendum est de Ecclesia dueente generatim praecipueque de cunei liis Oecumenteis. His sane promissum est privilessium, ut, quoties fidei deerola edunt non errent. Estne illis promissum, ut ollicio semper bene iungantur ac nominatim, ut de omnibus illis quaestionibus, iis quibus expediret, deerela edani, atque haec tam brevi tempore conseiant, quam requireretur, ne ulla Leelesiae pars detrimentum ea peret' Neque ex eo, quod Summus Pontifex per tempus aliquod sidet decretum edere omittit. dum rationes graveSid suadent eiusque conseientiam stimulant, eontinuo sequitur, l0lam Ecclesiam a fide desecturam aut ad errorem admittendum adigi, quod quidem lum accideret, si vel semel pro verilate doceret errorem. Parum opp0rtune auctor ad Honorii provocat exemplum, doqua ro alio in loco erit Sermo. . Opusculi α ad instar Manuscripti impressi v auctor e regimino Ecclesiae et potestatis plenitudine quaestionem repetit, dum ita orditur: et Quaeritur, num regimen Ecclesiae sit monarchi- eum absolutum, an m0narchicum temperatum' seu alio m0do, num Romano Pontifici coneessa sit a Christo Domino tota omnino plenitudo potestatis, an concessa sit potissima quidem pars p0lesialis, sed non lota, ita ut tota plenitudo ecclesiasticae potestatis constel lum ex potestato Romani Pontificis, iamquam elemento p lissimo, et ex p0lesiale Episcoporum, tanquam elemento l0nge in- .seriore ei priori subordinato Τ s Quum quaestio ab auctore non eo m0veatur sensu, utrum Christus voluerit, ut praeter Romanum Pontificem sint in Ecclesia Episcopi, qui etiam pascendi, i. e. imperandi et docendi, potestate praedili sint, sed pullus hoc sensu, utrum ipsa potestas sit plena in Romano Pontilico, necne; Iideri poterat causa decisa. Etenim in consessione si dei a Misthaole P loaologo in Coneilio Oecumen. Lugdun. II. oblata legimus: ε Ipsa Diuitigod by Corale