Animadversiones in quatuor contra Romani pontificis infallibilitatem editos libellos

11쪽

quoque sancia Romana Beelesia summum et plenum primatum elprincipatum super unixersam Ecelesiam catholicam oblinel; quem so ab ipso Domino in beato Petro apostolorum principe sive vertice, cuius Romanus Pontifex est successor, cum potestatis plen tudine recepisse veraciter ei humiliter recognoscit. Et sicut praecaeteris tenetur sidei veritatem defendere, sic et si quae de fide subortae fuerinι quaestiones, suo debent iudicio definiri . . . Ad hanc autem sic potestatis pleni ludo consistit, quod ecclesias ca0leras ad sollicitudinis partem admittit s. . . Pariter in Concilii Fl rentini deerelo legimus: . Dissiuimus . . . ipsi s Romano Pontifici in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem Εcclesiam a Domino nostro Iesu Christo planam potestatem tradi-

Hisce fortasse decretis motus auctor paulo post p. 2ὶ concedit : u certum semper fuit, Romanum Pontificem habere plenam potes Iairm in uni, ei sam Ecclesiam; sed saddi h non fuit usque

ad hunc diem certum, hanc Rom. Ponti fieis auel0ritalem esse eo Sensu supremam, ut ex se sola, independenter a quacumque cooperatione et consensu lolius Ecclesiae, sit insallibilis M. 0uid vero, si a plena potestas in univeram Ecelesia in v non consistat neque consistere p0ssit absque auel0ritate eo sensu suprema, ut ex se s0la, independenter a quacumque eo0perati0no et

consensu lulius Ecclesiae, sit insallibilis ΜΤ Hoc illi, qui nostram doctrinam defendunt, censent certo contineri tum verbis, quibus Christus Petro primatum sive promisil Mailli. 16, 16 sive contulit Ioan. 21, 15), tum ipsis Conciliorum deerelis; neque ullimis lantum tribus saeculis silui, qui ita censeant; sed communiter ita censuerunt ductores usque ad Constantiensis Concilii tempora, quibus nonnulli, ut in aliis etiam doeli inae capitibus evenit, a communi eonSensu recesserunt. Praeterea si constat, nulla addita restrictione, o Rum. Pontificem habere plenum potestatem in universam Eccle-Sim v, cur non Gnstat, habere etiam plenam docendi potestatem,

quum docendi potestas sine dubio sit pars potestalis Ecclesiae, imo cum imperandi potestate tonstituat potestatem ecclesiasticum totam seu iurisdiosionis, distinctam nimirum ab ordinis potestate' Et quo-Disitired by Corale

12쪽

- 12 modo sibi non eoniradicunt hae duae, quas auctor eadem pagina emi, sit senisulias: u Certum semper fuit, Rom. Ponliseem habere plenam

potestatem in universam Ecelesiam s; et: e non est noeesse asserere, collatam suisse Petro lolam omnino plenitudinem ecclesiasti- eae potestalis ' , Si primatus iurisdictionis involvit a plenam potestatem in universam Ecclesiam n, cur non involvat a totam omnino plenitudinem ecelesiasti eae potestalis si hoc sensu, ut Summus Pontifex in dorendo aeque independens sit a a cooperatione ei consensu lolius Ecelesiae Β, alque independens est in imperando a Sed, inquit, non fuit usque ad hunc diem certum, hanc Rom.

Ponlisicis auctoritatem esse eo sensu supremam, ut eX Se sola, indo- pendenter a quaeumque eooperatione et consensu lolius Ecclesiae.

sit insallibilis . . Si audior his verbis id didero velit, Conciliorum decreta, quae Romano pontifici tribuunt e plenam p0lesialem η, non iam explicile agere de huius plenao potestatis partibus constitutim, quam de ipsa et plena potestate n: aul indo a Constantiensis Constitii tempore in explicandis illis partibus seu in asserenda illa potestalis

parte, quae magisterium allinet, non suisso lanium tonsensum, quam lus erat in vindicanda plena potestate ipsa aut in supremo imperio, non est, quod contradicatur; atque haec est ratio, cur plures dixerint, doctrinam, quae Romano Pontifici plenam omnino et insallibiliter docendi potestatem asseri l. esse quidem fidei talh0lieae pr0ximam, non tamen esse de fide ealh0lica, adeoque sententiam opp0silam haeresi proximam, nun lamen haereticam. Sed quod non est certum fide catholi ea seu aperta Ecelesiae declaratione vel propositione, id potest esse eertum fide divina, quum videlicet argumentis certis in revelationo contineri ostendi vir. Γnde ex eo, quod doctrina de insallibili lato non eo modo declaratur et prop0nitur ab Ecclesia. ul, qui illam negaui, a corpore suo rescindat, minimo inferri continuo potest. doctrinam hanc abs0lule n0n esse certam i. e. nullis aliis argumentis certam reddi. Hinc etiam patet, quam parum legitima eoncludendi forma utatur auctor. Ex dupliee illa sententia spag. 2 relata, audacter inseri: u Ergo Rom. Pontifex n0n habebat ius, ut sua sola auctoritate independenter a quacumque cooperatione et consensu lolius Ecelerias Disiligod by Cooste

13쪽

- 13 dogmata lide divina credenda proponeret; nec fideles tenebantur soli Pontilici sine ullo iel antecedenti vel comitanti vel subsequenti tonsensu et eooperatione lolius Ecclesiae loquenti assensum fidei di inae praestare; ea enim quae ad fidem speelant, nulli dubio nbnoxia esse possunt. Ergo haec suprema personalis, ut volant, et insallibilis auctoritas, utpote non omni ex parte certa, reipsa et qu0ad exercilium erat nulla n. Varia hic oceurril rerum confusio, cui similem reperies apud Cousiderationum auctorem p. 3, 4 . Ex eo, quod infallibilitas Rom. Poulisicis non sit praeris certa fide eas holica, ne id quidem Sequitur, etiam ius, huiusmodi deerola serendi, non esse certum fido catholica. Profecto, concedet auctor: si Concilium Oecumeni eum declararet, Pontifici competere ius, sine Ecclesiae cooperatione fidei decreta edendi, hoc ius ei inesse eonflaret fido eatholica; nihilominus illa Concilii desinitione non esset praevis nec, si placet, evite te simul declarata Summi Pontilicis insallibilitas. Num auctor, si huiusmodi declaralio a Concilio Oecumenico ederetur, negare auderet, fido catholica constare, Summo Pontisci competere ius, fidei decre-la edendis Fortasse asseret, in huiusmodi iuris desinitione implieite desiniti insallibilitatem. Non negatur: altamen quod implicite tantum definitur, id non desinitur praevis. Sed si concederetur, nec infallibilitatem nec ius ullis Conciliorum

decretis constare, nec esse temp0ro aliquo circa ius consensum

omuino persectum; ne tum quidem sequeretur, sive insallibilitatem sive ius carere certitudine divina. Quod enim certis argumentis orex elationis sontibus deducitur, id certum est certitudine dixina et ab illis, qui in lantibus conlineri sine prudenti dubio cognoscunt, lido divina credi potest. 5. Observationum auctor landem id quaeri ali spag. 2), . num quaedam de fide moribusque definitio ex eo solo, quod a suecessore sancti Petri edatur, necessitatem inserat eam ut doctrinam a Deo revelatam amplectendi, ita ut nullo casu in dubium vocari possit, quin Deo obedientia ipsi debila negetur; an vero, num ipsius Sunt verba fide certa lum demum habenda sit, cum de consensione e clesiarum constiterit' u Dicere, credo, volebat, id quaeri, utrum Diqiligod by Corale

14쪽

- H doetrina, quam Summus Pontifex revelatam esse desulat, pro revelata certo habenda et eredenda sit; aliud enim est de ipsa detin tione, quae sit Deo assistente, aliud de eius obieeso seu de doririna proposita, quae a Deo revelata esse dicitur. 6. Quum igitur rei cardo in eo versetur, utrum Summo Pontifici eo ips0, quod aliquid revelatum esse pro suprema sua auctoritate et muneris plenitudine decernat, hoe debeatur mentis obsequium, ut illud tamquam revelatum certa fide ad millatur; an vero certa sdelum demum admittendum sit, quum de ecclesiarum consensu eo stiterit: palol. cosiderationum auctori illisque omnibus, qui hunc consensum requirunt, incumbere onus probandi, illam conditionem necessariam esse. Onus hoc probandi lanio evidentius urget, et argumenta, quibus illius eonditionis necessitas demonstretur, lanio validiora et manifestiora sint oportet, quo eertius constat, nec Christum in illis locis, ubi Petrum . inconcussum fidei firmamentum a constituit eique fratres confirmandi gregemque pascendi munus commisit, nec concilia. dum Romanum Pontilitem omnium Christianorum patrem et doctorem, Romanamque Ecclesiam omnium ecclesiarum magistram appellani, istiusmodi conditionem addidisse. Certissimum vero est, Romano Ponti sipi, Petri successori, a plenam p0lesialem n in universam Leelesiam, summam omnes siteles docendi potestatem a Christo esso eollatam, sicut etiam a Conei liis in eo agnita esl, nulla saeta mentione consensus aliarum ecclesiarum aliorumve pastorum . qui accedere debeat, ut illi plena submissio debeatur. Invictis proinde argumentis huiusmodi ennsensus nece silas demonstranda est, non gratuito supponenda aut levissimis rationibus superstruenda. Porro si e sacrae Scripturae essalis et Constitiorum duis nitionibus vel generatim o fidei principiis certo tolligi constet Summi Pontiscis insallibilitatem, parum iuvat. ex bis loria quaedam argumenta attulisse, quibus eadem in dubium voeari videatur. Poterant huiusmodi argumenta etiam eontra quasdam Conciliorum oecumeηleorum sententias proferri atque eorundρm impugnari insallibilis in docem do auctoritas. duod do aliis veritalibus revelatis, id etiam de hac, qudo nunc in quaestionem vocatur, eristimandum est: quidquid Djuilired by Corale

15쪽

- 15 veritali revelatae adversatur, id rerio salsum esse lenendum est, licet equidem, eur in se salsum sit, non perspiciam. Neque necesso est, omnes dissicultates adeo clare esse solutas, ut fidelis quilibet hanc solutionem facillimo perspiciat. Tanta enim claritas si in aliis fidei capitibus. ul SS. Trinitalis et Eutharistiae mysteriis, exigeretur, usque ad hane diem desiniri non potuissent. Caelerum quaecumque eontra hanc doctrinam obiiciuntur, a pluribus iam saeculis solvia reperiel, qui eumque mente tranquilla praestantissimorum Theologorum opera perlustrare voluerit. Non enim de nova nunc doctrina agitur, sed de illa, quae et scientia multiplieiter illustrata est ei fidelibus, qui Summorum Pontificum de rebus fidei deerelis sese submittebant, nota erat. Utinam sinceram hanc obedientiam si delibus dissiciliorem non reddidissent illi, qui tanto studio doctrinam, de qua agimus, oppugnare tonali sunt. a Verum, ita quaerit considerationum auctor p. 3), an discussio. ni adhue lucus est Τ Asseritur, revelatum esse, Petri successoribus divinitus potestatem collatam esse de rebus fidei leges pro universa Ecclesia serendi i An non idem asseruil auelor noster, quum pagina proximo praecedente sanciam Sedem n inconcussum fidei firmamentum v voearet eique ex omnium sententia promptam obedie liam deberi saleretur Τj: inde vero iusta ratiocinatione inferri, illis decretis salsum subesse non posse: opinionem igitur, quae hanc insallibilitatem nogel, merito errorem diei et quidem errorem haeresi proSimum. Hac autem demonstratione id, quod probandum est, ullam probatum supponitur. Quod si sidelibus ut a Deo revelatum imnendum esset, Summ0s Pontifices potestatem aecepisse do fide m ribusque leges serendi, quas absque ulla exceptione sive dubitali ne tanquam credendorum et agend0rum regulam sequi deberent, manifestum prosecto surei, opinionem Ponti si eum insallibilitatem n gantem a recia sile alienam esse; sed circa id ipsum, an hanc potestatem divinitus aeceperint, quaestio versatur. v - Plura hie eo landuntur. quae probe distinguenda sunt. Aliud est, veritatem revelatam esse; aliud, cognosci, eaudem revelatam esse; aliud, id a

nonnullis aul a plerisque; aliud, id eognosci ab omnibus, et quidem Ecclesia docente seu proponente cognosci. Qui aliquid revelatam

16쪽

- 16 esse dicit, nondum asserit, Id aut a plerisque aul ab omnibus lamquam re elatum eo 0sei aut ab Ecclesia omnibus diserio proponi credendum. Hinc etiam, qui aliquid revelatum esse dicit, non eo ipso asserit. sententium, quae id neget, esse haereticam. Haeretica enim seulentia illa censetur, quae veritali revelatae et ab Ecelesia propositae contradicii seu, quod aliquo respectu in idem recidit, haeretica est illa, quae a fide communitalis sive fidelium mulli lud, nis recedit. Quum vero salis quidem firmis, altamen non passim agnitis, argumentis constat, sententiam aliquam diserte ab Ecclesia proponi credendam seu ad sidem eum munitalis i. e. fidem calliolicam pertiuere, illa fidei scalhulicae) proxima, et sententia eidem sinposita haeresi proxima esse dicitur. Hinc facile intelligitur, cur Theologi illi, qui doctrinam, de qua agimus, revelalam esse Gr-mani, doctrinam vero oppositam non illico dicunt haereticam, minimo seeum ipsis pugnent. I. Observationum auctor quaestione definita, postquam do Ecelesiae in verbo Dei explieando curis locutus est, haec addit: α Post tot ei lanios labores, quae de sidei mysteriis Christianus teneat oportet, omni ex parte declarata ei definita sunt ita, ut de eis error, quem dudum ab Ecclesia reiectum esse manifestum non foret, vix emergere possit. Commenta quibus nunc Ecclesia, religio christiana et vitae vere humanae sundamenta oppumantur, praeambula sidetallinent, et inlima cuiusvis h0minis conscientia ad ea consulanda testis ei lari debet v p. 5 . Si hisce xuli innuero, nostro lempore u0n esse errores Speciales, qui suprema reiiciendi sint auctoritate, aut non posse esse veritates revelatas, quae explicatione et definitione indigeant, in neutro consentire p0ssumus. Elenim post Concilium Tridealinum mullos exortos esse errores, qui magna perlinacia a nonnullis tenebantur et suprema ap0stolicae Sedis auctoritate rescindendi erant, docet historia. Posse esse veritales revelatas, quae explicatione et definitiune adhuc indigeant, pariter intelligitur ex historia, quae docet, veritates, quae, licet desinitae non essent, altamen a plerisque aut ab omitibus credebantur, definiendas fuisse postea, quum a nonnullis in dubium vocabantur: imo et alias, quae iam essent declaratao et delinilae, iterum declarandas et desinien-Disiligod by Cooste

17쪽

- Π das fuisse, propterea quod a nonnulis aul novis dissicultatibus o nubilabantur aut in alienum sensum del0rquebantur. - Quomodo ad refellenda commenta illa, quibus Ecclesia, religio christianael vitae vero humanae sundamenta oppugnantur, cuiusvis hominis conscientiam testem invocare susticiat, non facile paleb. Ιmo si ipsa si dei laudamenta iam impugnantur, Ecclesia, priorum saeculorum exempla secula, cur n0u validi0ribus etiam praesidiis religionis et sui ipsius landamenta tueatur' cur n0n declaret verbis minime ambiguis illam, quam a primu su0 aue loro accepit constitutionem, nostro praesertim saeculo, quum plurimi nun illis legibus, quas Deus tulit, regi, sed ad illam nurmam, quam ipsi sibi statuunt, vitam transigere maxinio cupiunt 8. Auctor idem salelur, ut quaestio solvatur, et ad sacras litteras recurrendum esse v p. 6); simulque monet, inquirere necesse esse, qu0nam Sensu Ecclesia ea, quae S. Petro a Domino dicta sunt, i de a primis saeeulis intellexerit. Dum lamen ipso historiam polissimum consulit, alius hanc sibi provinciam, Patrum explicationes colligendi, assumpSil. Dulendum est, ab auctore opusculi a ad instar manuscripti impressi a , dum Patrum interpretationes recenset, ducem electum essu non lutiorem, quam est I0annes Latinorus a. Ut paleat, quam sideliter discipulus magistri vestigiis inhaeserit, utriusque verba subib

De sententia apud Lucam 22.ὶ ita d0eet auelor opusculi e manuscripti is: et Imprimis quatuor a SS. Patribus el Doctoribus adso-runtur interpretationes. Prima et s0lemnissima est, qua asseritur Christus orasso pro Petro, ne lena 20re suae passionis fidem lolai, ter et sinaliter amitteret . . . resurgeret a lapsu fratresque confirma-

rel. Λddit postea, hanc interpretationem a quadrastinta quatuor Patribus ei Doctoribus tradi.) Seeunda est, ne Ecclesia Romana a Petro sundata a fido unquam desideret. Tertia, ne apostolica Sedes a side unquam deficeret. 0uarta, ne universalis Ecclesia deliciat, quam Petrus in se repraesentat v sp. a .

1 opera omnia, lam. V, pari. I, Coloniae Allobrog. 173l.

18쪽

- 18 Launoesus de eodem ideo asserit: a Prima classis Patrum et tractat 0rum ecclesiasticorum, qui tradunt, Christum orasse, ut Petrus veram fidem nunquam amitteret, quantum is lentaretur a di

holo, sed in ea et gratia Dei tam demum perseveraret. s Assert pro hac sententia sp. IZ-85) quadragivia quatuor a Patres et tractatores, n quorum ultimus est Alexander VII. Hune illi Oxplie,lloni adhaesisse, sic conficitur. Alexander VII a. 1672) Doctores

Lovanienses monuit, ut S. Augustini et S. Thomao et inconcussa tulissimaque dogmata semper Sequerentur n. Itqui S. Augustinus tenet illam explicali 0nem, quam dixi; ergo Summus Pontifex voluit. ut et Lovanienses eam sequerentur; ergo et ipse eam tenuit. Patet prosecto, a Laun0F0 B0n exiguam curam repositam fuisse in eo, ut in hanc classem referre posset quam plurimos. a Secunda classis ... qui tradunt, orasso Christum, ut Romana Ecclesia. per Petrum landala, a fide nunquam desiciat v. Asseri p. 82-8I septem

auctores. In hae classo resertur S. Th0mas Aquinas, nec lamen Lau-norus inde eonclusit, esse hane explicationem pariter Alexandri VII. a Tertia classis ... qui tradunt, orasse Christum, ut Sedes Petri, seu Apostolica Sedes a fide nunquam deficial n sp. 87-89 . et Oua ta elassis . . . qui tradunt, orasse Christum, ut universalis Ecclesia vel etiam universale concilium a si de nunquam deficiat o s89-22ὶ Simili modo auctor opuseuli 4 ad instar manuscripti impressi is Latin0yum sequitur in extanendis verbis apud Mailli. Tu es Petrus, etc. Quatu0r enim classes, quas retulerat isto sp. 101-ll 5), ad amussim refert ille, addit lamen quintam, Videlicet e0rum, qui asserant, Ecclesiam esse aediseatam super ipsos fideles. In prima classo

Launovus recensuerat septemdocim; recenset etiam septemdecim auctor noster. In seeunda Laun0Vus numeraverat octo; numerat

pariter oelo auctor n0ster. In tertio Laun0Fus retulerat quadraginta quatuor; reseri quod russista quatuor auel0r noster. In quarta classe Latin0yus collocaverat s decim; e0llocal et seaedecim auctor noster In quinia classe Launoyus e0nstituerat nullos; quoi collocandi sint, Ignorat auelor n0ster, novit lamen, huiusmodi classem esse.

Ll aulem paleat, qua fide in asserendis et Patribus et doctoribus agat Laun0Fus, uolare sussicit, in illorum elasse, qui Christi

19쪽

- 19 verbis Ego rogari pro te, etc. id signifieari velint, rogasso Christum, ut Petrus sidem non amitteret, sic ut verba illa solum respiciant Petrum, allatum ab eo etiam esse Maldonatum. Hic autem verba illa commentans scribit: a Non dubium, quin ad suturam Petri negationem Christus alludat, sod, ut paulo supra dicebam, l0ngius etiam perspexit . . . Quod dixit Petro, eius quoque successoribus i lique Ecclesiae dicium putandum est, tamque certi esse debemus, Sueeess0rum Petri totiusque Ecclesiae fidem non desecturam, quam certi sumus, eius, eum tentatus est, fidem non desecisse. Itaque recto ex hoe loeo antiqui gravesque auctores colligunt, Ecclesiao Romanae et suecessorum in ea Petri fidem sero perpetuam. Omnis enim Ecclesiae fides asserebatur in Petro, qui Ecclesiae caput laturus erat ... Itaque in persona Petri omnes Petri success res iubet fratres in fide eonfirmare. Quomodo firmare possent, si errare ipsi possunt ... n duo ergo iuro LaunoFus Maldonatum asseri ostensurus, locum illum nihil valero pro supremi Ponlisitis insallibili late Videlicet, Mald unalus explicans illa verba: et Tu aliquando conrersus, s scripserat: a Mihi hebraismus videtur esse, quo repetitio signi si eat urn; dein adieeerat: κ0uamquam Ambrosii, Theophulaeli et Euthymii interpretatio mihi non displicei, quieonrersum exponunt a peceato, quo Christum negavit, acta poeni- lentia. quasi aliis do suo vulnero secerit medicinam v. Ex hoc inseri Launoyus sp. 84ὶ: α Sie xidetur eam revocare aut certo minus certam habere sententiam . videlicet verba illa etiam do Petri suecessoribus intelligenda esse). Praeclara demonstratio, quasi a verbo illo conrersus penderet logi momentum lUtinam opus uti manuferipli auctor dixisset, Launoyum eleelum a se esse dueemi Prima statim fronte apparuisset omnibus, quanta sides testimoniis, quae assert, sit habenda. Duo tantum ex opusculi auctoro quaerere liceat: 1. Existimat novere, loci alicuius sensum evadero dubium, si plures eius sensus asserantur, qu0rum alter eum altero Ghaereat, alter ex altero

sequatur ' Prosecto non affirmabit. Intelligantur igitur illa verba: Ego rogabo pro te proximo de Petro, sed de Petro Apostolorum Principe; tune recto intelliguntur non tantum de Ecclesia Roma-

20쪽

na, sed etiam de Ecclesia universa, quia, quod de Petro tanquam capite intelligendum, id etiam intelligendum de successoribus, hinc de Ecclesia Romana et de Ecclesia universa per Petrum eiusque suetessores in fide confirmanda. 2. Existimat ne vere, explicationes illius loci: Tu es Petrus, etc., ita inter se dissidere, ut ex illis firmum argumentum pro Petri primatu eonfici iam non possit 'Si assirmaret, contra ipsum amplius disputandum non esset; et nim hae de re inter catholicos non movetur quaestio. Si negat;

etiam nos negabimus, infringi quod ex illis petitur pro insallibilit,le argumentum.

Ei vero diversas inter se explicationes ipse conciliaturus scribit p. 4 : . Fides ita est fundamentum Ecclesiae, qualenus proponitur et explicatur ab Apostolis, quorum caput et coryphaeus erat P trus, Super quo praeeipue, tanquam primo landamento, fundata sit Ecelesia, quique Petrus propter primatus principalum totum

in se repraesentabaι Ecclesiam ... Ipse est principale landa men-lum Ecclesiae, quod alios apostolos ut seeundaria fundamenta in se repraesentat: et ide0... Super ipsum Petrum caput et coryphaeum superque ali0s Apostol0s ipsi capiti ut membra unitos, vel super ipsum Petrum caput totum collegium apostolicum repraesentans, vel super collegium apostolleum in Petro ut in suo rapuereassumptum aedificatur Ecclesia v. Si Petrus et lotam in se repra sentabat Ecclesiam n; si ipse solus et ali0s apostolos in se repraese lal s; si Petrus solus et lotum Collegium apostolicum repraesental s; si in Petro e ut in suo capite Collegium apostolicum reas sumitur is; non sequi omnino videtur, tolum e0llegium apostolicum et lotam plenitudinem potestalis ap0sl0licae esse in Petro, Petrum proinde posse solum, quod potest eum collegio apostoli eo simul' Profecto, si a Concilium Oecumenicum l0lam Ecclesiam repraesental , et vel ideo in fidei decretis errare non potest; cur non idem valeat de Petro sel quolibet eius successore , qui salento auctorea l0lam in se repraesentabat Ecclesiam s ' Quo igitur iuro auctor eadem, quae implieite hic concedit, aliis lucis adeo impugna ly V delicet quam dissicile est, primatus coneeplum Servare Salvum,

nec lamen concedere Summi Pontificis insallibili talem; lam dissicito