Animadversiones in quatuor contra Romani pontificis infallibilitatem editos libellos

101쪽

- 101 non exigua obsistat' Sed tune n0n erit unanimis ille aut sere unani

Quaestionem solvit libelli a de Summi Pontificis insultibilitate personali v auelor, quum de ulraditionis lestium consul lati0ne n agens seripsit: a Non omnium stri elo Episcoporum requiritur e0nsensus,

sed potioris partis, imo in nonnullis easibus paucorum suffecisse suffragium, ut in Conditiis eum S. Sede vel ab hae fidei verilas stabiliretur, historia docet p. 26). Ita proseelo est. Illo a lem responso haec nova movetur quaestio: Si potioris partis, imo quando quo paueorum sussicit suffragium, ut a S. Sede veritas si, biliatur: quid, quaeso, dicendum est de eelebrata illa nonnullorum sententia, ad fidei quaestiones solvendas unanimem aut sere unan, mem requiri totius Ecclesiae consensum P Si porro teste historia quand0que eum paveorum Episcoporum suffragio fidei veritatem stabilivit adeoquo irrefragabile tulit iudidium Santia Sedes; quo adhuc iure dicitur, ut Romani Pontificis iuditium sit irrefragabile, Ε γelesiae lolius requiri consensum' Nemo enim dixerit, paucos illos, qu0rum aceessit suffragium, lotam constituisse Ecclesiam. Sic igitur Romani Ponti scis insallibilitas, quum exclusa ei relegata esset c0ntinuo revocanda est, ut, quas historia refert, . explicari p0ssint. Quae autem sit a potior a illa Episcoporum pars, colligi saei lemi est ex hisco eiusdem auctoris verbis: a In testimonio ipso edendo, sicut do sanctis Patribus dici consuevit, non est omnium par auctoritas: praevalent Sedes antiquiores et maiores quo que, nam quid ubique et ab omnibus credatur, ex ambitu credentium colligitur; praevaleni doetiores quoquo ei sanctiores praesules, vi de sanctis Patribus et doctoribus Ecclesiae communis persuasio

habet: praevalet quoque, si 'J in eadem Ecclesiae parte doctrina aliqua sedulo et diu iam erpensa et pertractata suilo p. 26). Alias iam diximus, Episcopos, quum do fidei quaestionibus agi-lur, non tantum testes esse, sed etiam veros iudices: quatenus vero Iudices sunt, eadem est omnium auctoritas, quum eadem a Chrismeollata potestate doeeant et ad eredendum obligent fideles. Idem dicendum est de eorum, quod qua testes a Deo praeordinati edunt, testimonio. Paucis: qualenus supernaturale ut ita dicam elemen-

102쪽

- 162 lum respicitur, omnium sub Romano Pontifice constitulorum pra sulum eadem est in sidet quaestionibus decernendis auctoritas Humana vero media, quibus in fidei depositum eiusquo sensum inquiritur, aliis plura, pauciora aliis praesto esse p0ssunt. A locn ter censet, praevalere sedes a maiores v, quia, a quid ubique et ab omibus credatur, ex ambitu credentium colligatur M. Ralio, quam attulit, ostendit, quam debili eius sententia ni latur sandamento Potest sane, ut Ecclesiae doctrina cognoscatur, ad sidelium etiam fidem allendi; sed ad hanc eatenus polissimum allenditur, qualenus, eo ita gregis side, pastoris a Deo statuli cognoscatur doctrina. N quo fidelium fides vel sensus primaria est indagandae veritalis via Synodus Tridentina 3, quum vult ostendere, a quibus potissimum testimoniis ac praesidiis in confirmandis d0gmalibus et instaurandis in Ecclesia moribus sit usura s, S. Scripturam exhibet et atrad limes continua suceessione in Ecclesia catholica conservatas v. Ad has autem traditiones investigandas Episcopos non in suam quemque dioecesim remittit. Ubi potissimum traditiones inquirendae sint. salis indicat, quum velat, no quis et e0ntra unanimem consensum Patrum ipsam Scripturam sacram interpretari audeat s. Ei vero si dioeceseos ambilus tanti esset momenti ad auctoritatem conciliandam Episcopi testimonio, perexigua suisset S. Gregorii Thaumaturgi auctoritas, qui dioecesin suam adiens septendecim reperitsdeles. Quo polissimum modo catholicae Ecclesiae traditio investiga da sit, praeclaro nobis exhibet exemplo Vindentius Lerinensis 2, strenuus illo traditionis assertor. In Concilio Ephesino a universis, inquit, sacerdotibus, qui illo dueenti sermo numero convenerant, hoc catholicissimum, fidelissimum, alque optimum visum eSi, Ni

in medium Sanctorum Patrum sententiae proferrentur, quorum alios Martyres, alios consess0res, omnes vero Catholieos saeerdotes luisse et permansisse constaret, ut scilicet rito et solemniter ei e rum consensu et deereso antiqui dogmalis religio coulirmaretur .

I Sess. IV. 2 Commonit., cap. XXX, Bibl. diu. tom. X, p. 15.

103쪽

Postquam decem Patres, quorum lestimonia allata sunt, recensuit, ita concludit: et Ili sunt omnes apud Ephesum magistri, consiliarii, testes, iudices producti . . . Quamquam mullo amplior malarum n merus adhiberi potuerit; sed neeesse non fuit, quia decem illos non aliud vero sensisse, quam caeteros omnes Collegas suos nemo dubitabat. n Haec Vindentiust Ergo non ad suarum dioec εe0u gregem, sed ad maiores et quidem pastores provocabant Concilii Ephesini Patres: Ecclesiae dolentis, non audientis quaerebatur testimonium. Ergo pastorum doctrina, non vero fidelium huic vel illi commissorum multitudo aut euilura allendebatur. Caelerum si ila esset, ut auctor idem asserit, si sedium antiquiorum et maiore ambitu gaudentium testimonium praevaleret, nonne iterum sequeretur, praevalere omnibus simul lestimoniis solius Sedis Romanae testimonium, ut polo solius ab Apostolis landalao et praesidentis omnibus simul fidelibus' . Illa, quae Summo Pontiliet tenenda sit, ratione eXp0Sila, obse Vali 0num auctor ita pergit: a Neque successoris S. Petri ius ei potestas detrimentum capiet, quum valde pullus ipsius interest, ut auctoritas, quam Concilia oecumenica, ex qu0 celebrari coeperint, hunc usque diem apud cathulicos omnes habuerunt, inconcussa persistat π p. 8 ὶ foneedit igitur, non in solis Constitiis Oeeumenicis Leelesiam posse insallibile circa fidei quaestiones pronunciare iudicium: non enim dixerit, si Summus Pontifex Episcoporum per orbem dispersorum sententias exquirat, Cone ilium constitui secumeni eum. Co

cedit pariter, invalidam suisse rationem, quam ad labefactandam fidei professi0nem in Concilio Lugdunensi II editam attulit, quum diceret: et Antistites latini Lugduni aderant quidem, cum impera- loris fidei professio legeretur; attamen do eius lenore neque d liberationem habuerunt neque decretum condiderunt f p. I 8 . Nam quum suam quisque Episeopus proseri sententiam, non expensis et ne auditis quidem rationibus, quae pro sua proserunt alii, deliber lionem haberi nemo dixerit. Mullo minus sententiae a Singulis prolatae, quae sine dubio non parum inter discrepabuni, decretum

104쪽

- 101 a Deelaratione autem edita, Summum Pontificem solum et absquo aliorum Apostolonim suceessoribus de fidei et morum rebus iudi-eio insallibili deternere, concilia oeeumenica ea privarentur auctoritate, propter quam S. Gregorius M. se ipsa tanquam quatuor evangelia venerari professus est; etenim ad decernendum de fide et moribus superflua larent, imo semper suissent, etiam Patrum ni-eaenorum tempore η p. 87). Η0c quom0do sequatur, praeter obse valorem nemo facile perspiciet. Balionem , quam pro sua sententia asseri, allendens diceres, S. Gregorium pr0sessum esse, se Concilia oeeumenica tanquam quatuor evangelia propterea venerari, quia aut necessaria sint aut saltem utilia, quum lamen in Spiritus Sancti assistentia illa ni latur veneralio. An sortasse, quia Spiritus Sanctus

adest Romano Ponifici etiam soli, adesse non potest eidem Pontificid0eenti et derernenti eum aliis ' An quia aderat S. Petro, ut n0nerraret, adesso n0n poterat aliis etiam Apostolis ' Singuli enim Apostoli, auctore salento p. 9), Spiritus Sancti assistentia ga debant. Neque sua necessario conciliis negatur utilitas, imo et quaedam necessitas, si Romano Pontifici competit insallibilitas, ut alibi ex ipso auctore nostro de primo Apostol0rum Concilio agenio

ostendimUS.

et Hae adoptata sententia Rom. Pontificis insallibilitatri inlimo Eeelesia antiquioris sensui bellum moveretur u p. 8I . Quis a intuemus illo antiquioris Ecelesiae sensus v suerit, vidimus, et auctor noster ipse nobis dixit, quum de obedientia sanctae Sedi debita passim ageret ses. supra XIV. 1 .

5. Eandem quaestionem versans libelli a manuscriptis auctor, postquam a ex ipsa ratione comprobare u lentaverat, si in unanimi consensi0ne omnium ecclesiarum collocatam esse regulam fidei n p. 5l , ex ipsa etiam ratione comprobare aggreditur, non esSe ees- locatam et in unius Pontificis auctoritate v.

Procedit ex u insallibilitatis v conceptu. Ad ambiguitatem vitandam utile fuisset, clarius exponere, quid illa insallibilitas sit. Non enim confundenda est cum proprietale aliqua aut habitu, qui homini iugiter inhaereat. In sua eausa spectata, insallibilitas est ipsa Spiritus Saneli assistentia; in suo essectu spectata, est exclusio erroris ab

105쪽

- 103 illo, cui docenti seu desinienti Spiritus S. assistit. Hinc etiam quum de insallibilitatis subiecto agitur, ille intelligendus est, cui docenti seu desinienti Spiritus Sanctus ita adest, ut eum in errorem labi non permittat. Dixi: a cui docenti seu definiendi adest h. Agitur enim hic de insallibilitate Ecclesiae docensis, non do in lallibili lato Edelesiae credentis, seu agitur de insallibilitate magisterii, cui Christiani

ut ipsi in vera fide persis lani, sese submittere debent: non agitur directe et proxime de fidelium in vera fide perseverantia. Vario enim sensu pro Varia conditione hominum, qui in Ecclesia constituuntur, Scriptura Sacra Ecclesiae in vera Christi doctrina perseverantiam tribuit. Sunt luti, quibus Ecclesiae, ut ita dicam, Gn- suse seu indeterminale haec tribuitur perseverantia, ut quum ipsau dicitur columna et firmamentum veritalis . . Quod hic inde terminale signifieatur, nulla lacla ducentium et audientium distinctione, id alibi ducentibus promittitur: ut illis Christi verbis: et Ecce ego vobiscum sum n etc. In hoc igitur loeo diserte et proxime de Ecelesiae mugisterio agitur, cui latis Spiritus Sancti promittitur assistentia, ut a vero non aberrei in doeendo; reliquis autem fidelibus, seu Ecclesiae audienti, in vera si de perseverantia indirecte tantum et remole promittitur, qualenus videlicet insallibilis magisterii doctrinae suam e0nser maturi sunt sidem. Verbo: magisterio promittitur insallibilitas ut ita dicam uelisu, ex qua fluit Ecclesiae audientis insallibilitas passiva seu producta magisterio insallibili. Sunt denique loci, quibus, quod magisterio promitti audivimus nulla inter capulet membra, inter Petrum et reliquos a pusiolos sacri distinetione, id Petro soli, a reliquis distincto, promittitur, ui dum Christus pro illo rogavit, ut eius fides non desidiat, et dum ipse distinctus a reliquis Ecclesiae constituitur fundamentum, contra qu0d inser0rum portae non praevalebunt. Omnibus igitur hisce lucis inerrantia seu in vera fide perseverantia spondetur, sed diversa rali 0ne pro diverso inter Eeclesiae membra ordine et dependentia. Auctor noster ita argumentatur: u Vel ad milletur 1 .' unam esse in Ecclesia insallibilitatem, cuius subiectum non sit nisi unus Rom. Pontifex: ita ut hoc privilegium n0n speciei primo ei per se nisi ad Rom. Pontificem: et lota Eeelesia in lanium sit insallibilis, in quan- Diqiligod by Corale

106쪽

- 106 ium hoc charisma mutuatur a Pontifico per nudam et caecam oh dientiam eius deerelis exhibitam: vel 2.' admittantur duae distinctae insallibili tales, quarum una speel et ad Ecclesiam universam comprehenso suo capite Rom. Ponlisce. alia spectet ad unum et solum Rom. Pontilicem, qui etiam solus ei ante quodcumque sive antecedens sive condomitans sive subsequens Ecclesiae universalis suu

gium Ox sua suprema auctoritato sil insallibilis; vel 3.' admittitur una insallibilitas, i. s. Ecclesiae universalis insallibile suffragium, quod vel sese explieal per Ecclesiam dispersam, quae eandem cum Ecclesia Romana doctrinam promulgal; vel sese pandit in conciliis oecumeni eis. vel sese manifestat per Rom. Pontiscem, ad quem omnes Ecclesiae eonveniunt 'l'ὶ, quique in se omnium ecclesiarum fidem comprehendit et pronuntiat. Iam vero primum non p0lest asseri, nee secunda hypothesis potest defendi . 5 55). Palet, quum auelor n0Ster quaerit, quot sint infallibili lutes quaesti0nis sensum hunc esse: quisnam sit insallibilitatis in docendo subiectum, el hine mullo simplicius et clarius quaeri potuisse, ut plerumque quaeritur, quisnam exerceat insallibile magisterium, seu cui Spiritus Sanctus ita assistat, ut doeendo errare non possit. Omissis nonnullis, quae in verbis allatis ambigua videri possint, omissa etiam quaestione, num S. Irenaei verba, ad quae alludi videtur, ex auctoris mente ne primatum quidem demonstrare censeantur; vid0ndum, quomodo duas priores hypotheses refellati Ad primam refellendam undecim omnino proseri rationes, quarum quatuor primas, pr0ul ordine sequuntur, exhibeo. A. v In fallibilitas est proprietas essentialis Ecclesiae catholicae, mi e est columna et firmamentum veritatis; sed Ecelesia catholica non est solus Summus Pontifex, sed ordinata collectio omnium sid lium, omnium pastorum eum Rom. Pontifice: ergo insallibilitas non est privilegium unius Rom. Pontificis, sed per se et proprie spectat

ad Ecclesiam univerSalem. BResponde0, mirum sane esse, auctorem D0n e h0rrui SSe, quum,

quid tandem deduceret, videret. De quonam agitur ' De insalithilla

magisterii subiecta. Secundum auctoris argumentalionem et ordinata collectio fidelium n, utpolo constituens Eeclesiam, est insallibilis m Diuitigod by Corale

107쪽

- 10 gisterii subiectum. Haec aulem dollectio lum clericis lum laicis constat; ergo secundum ipsius demonstrationem etiam laici exercent magisterium. Cur non voeantur ad Concilium' An fortasse ab ipsis depulati et eorum nomine venerunt Episcopi Τ - Insallibilitas utique, si generatim pro perseverantia in verilato sumatur, competit ipsi Ecclesiae, sed diversis eius membris diverso modo. Supremum magisterium perseverat in reritate dolenda, fideles perseverant in veritate credenda seu credita. Pari ratione etiam vita competit toti homini ex anima et corpore eonstitulo; sed animae compelli vita uleiusdem lanii seu ut vitam communieanti, corpori compelli vita ut communicata. α Nunquid omnes doctores . 'B. u Insallibilitas est proprietas essentialis magisterii ecclesi, Stici .... ἰ sed magisterium ecclesiasticum residet iuro divino in Episcopis et Romano Pontifice. Ergo insallibilitas residet ut proprio et immediato subiecto in choro Episcoporum, comprehenso imprimis Romano Ponlisee. DBesp. Quid auctor tenseret de hoc argumento irrefragabilitas est proprietas essentialis auctoritatis iudiei alis: sed auctoritas iudici lis competit omnibus tribunalibus regni; ergo irrefragabilitas coinpolit immediate omnibus tribunalibus, etiam inferioribus. Ex argumento sequitur tantum, insallibilitatem quomodostumque eompetere episcopis, utpote quomodocumque constituentibus cum Rom. P0 lifice magisterium ecelesiasticum; n0n autem sequitur ne Mari0, residero in choro episcoporum ut re immediato η subieelo. Et vero haec vox ab aucturo illata est in conclusionem, licet non esset in praemissis. Episcoporum coetus eum Rom. Pontilico docens exereet

sano insallibile magisterium; quum autem in hoc eli0ro sit Subo dinatio, quum Episcopi tanquam praecipua membra submissi sint Romano Pontificii tanquam capiti, ex auctoris argumentaliono non sequitur, Episcopos immediate reeipere insallibilitatem: possunt eamdem recipere e Rom. Pontifice, cui subsunt. C. Mysticis quibusdam cum Trinitale comparationibus omissis, argumentum ad hoc reeidit: et Insallibilitas, utpote ultimus et nobilissimus actus ), non spectat nisi ad magistorium ecclesiasticum in suo ultimo e0mplemento eonsideratum, prout involvit Summi Diqiligod by Corale

108쪽

- 108 Ponlisicis et omnium Episcoporum auctoritatem. Ergo insallibilitas

non residet nisi in e gregatione et sussi agio omnium Episcoporum tum Rom. Pontifice. a Besp. Ipsa conclusi0ng. qua tantum in congregatione et sussragio omnium Episcoporum insallibilitas reponitur. salis innotescit, argumento probari nimium ac proin nihil; ipsequo auctor non admittit. tantum in s0lemnissimo suo aelu, videlicet pronunciando in Conditio Oecumenico, magisterium esse insallibile. Praeterea, an magisterium tunc tantum sit insallibile, si agit, prout constituitur tum Summo Pontifice lum omnibus Episcopis, hoc quaeritur, ac pr0inde non

erat supponendum tanquam demonstratum.

D. . In illis residet durendi insallibilitas. quibus saetae sunt promissiones, in quibus hoc privilegium landatur. Sed hae promissiones saetae sunt Apostolis, Episcopis, Ecclesiae unicersae: Vobiscum

sum n etc.

Res p. Si u Ecelesiae universae a compelli, ergone etiam simplices fideles exercebunt insallibile magisterium ' Videlicti, saetae sunt sidelibus ut submissis auelori tali past0rum, pastoribus ut submissis supremo Ponlisi ei. 0uid simplicius

duae pro eadem causa deinceps asseruntur argumenta, operae pretium non est, ut singillatim recenseantur; non enim maioris sunt esticaciae, quam quae audivimus. Neque meliora sunt argumenta illa. quibus auctor ostendere ni- litur, non esse e duas distinctas insallibilitates n, seu, omissis vel bis obseurioribus, Deum n0n puluisse Ecclesiam suam ita constituere, ut idem Spiritus Sanctus assislal modo Romano Pontifidi, dum solus fidei quaestiones definit, modo Romano Pontifici et reliquis Episcopis simul desinientibus. Quam primum, u duplicis insallibili-

talis n voeo omissa, quaesti0 xerbis elarioribus enunciatur, per solam patet, auctorem nunquam e ratisne probaturum esse, quodenunciat.

Sed ita argumentatur: et Seripturae, traditio, Concilia non loquuntur nisi do una et indivisibili Ecclesia docente, de uno et indivisibili magisterio, errori non obnoxio, de una insallibilitate: Unus Dominus, unum baptisma. Cum autem insallibilitas resideal in E Diuiligod by Coost

109쪽

- ld 9 elestae universalis eum suo capite suffragio et auctoritate, seeunda illa personalis et a lola Ecclesia independens unius Romani Pontibeis insallibilitas ulpole landamento destituta eorruits p. 55). Resp. Dolendum est, non esse allatos illos locos, quibus Scripturae, tradillo, Concilia loquantur de una et indivisibili Eeelesia docente, de uno magisterio, et de una imprimis infallibilisute. Sed perbelle auctor noster ait: a Quum autem una insallibilitas resideat in Eeeelsiae universalis eum suo capite, Rom. Pontifice, sussragio et auctoritale η; videlicet, tertium hoc sui trilemmatis membrum, quod duo priora reiiciendo inferro voluerat, nunc iam probatum Supponil ex eoque inseri, membro secundo, de quo reiiciendo hic

agitur, non esse l0eum.

Si tamen auctor adeo sibi complacet in infallibilitatibus num randis, quaerero ex ipso lieeat, quot primo Ecclesiae tempore suerint α infallibilitates a ' Nunquid tredeeim, quia tredecim erant Apostoli, singuli seorsim insallibiles ' Nondum sussidit; quum enim in primum convenerunt concilium, nova constituebatur uintillibili-las v, euius etiam partem haberent reliqui Episcopi, qui non erant Apostoli. Sed annon et sancto Lucae et saneto Mareo, utpote hagi graphis, saltem ad tempus sua utrique tribuenda est insallibilitas 'Si igitur primo Ecclesiao lempore qualuordecim aut sexdecim et in saltibilitates . nullam involvebant contradictionem, cur binae nune involverent, si revera binae essent' Secundum eius argumentum hoc est: et Deus non effeti per plura, quod potest ellicere per pauciora; atqui ad conservandum ei proponendum et definiendum depositum fidei, ad regendum ei pasee dum Dominicum ovile sussidit unum magisterium insallibile Εeel siae universalis. Ergo sine ratione sussieiento a Meritur secunda illa a lola Ecclesia independens personalis Rom. Ponlisit eis insallibi

Diceres, auctorem nunc vello restituero primum irilem malis membrum, quod reiecerat . a Deus non esticil per plura, qu0d p test essicere per pauciora ni Quid si quis subsumeret: atqui per unum solum, qui cum suprema et insallibili auctoritalo doceat, potest in vera side conservare Ecclesiam, sicut revera per unum, qui

110쪽

- 110 solus suprema et irrefragabili auelori late praecipit, regit Eeci sim : ergo per hunc s0lum insallibiter docentem eonservat: ergo solus Romanus Pontifex est insallibilis. Cur enim hoc non sequere-lur e principio statulo 'Nemo non videt, quum de divinae sapientiae et bonitalis operibus quaestio est, quam sit difficile, rali 0ne probare. Deum hoc vel illo

modo agere debuisse. Si enim rationes congruas pro hae parte ali loris, Ialiones etiam congruas pro altera simul asser re poteris. Caelorum non multum laboraret, qui rationibus congruis hanc vellei sul-ciro sententiam, Deum, ut unum constituit, qui auctoritale suprema totam gubernet Ecclesiam seu fidelium omnium regat voluntatem, sic unum et quidem eundem constituisse, qui eadem auctoritate su prema l0lam doceat Ecclesiam seu omnium iu fide regat intellegium. Reliquorum autem Episeoporum, qui a Deo in rebus fidei constituti sunt iudices, quum constituti sint pastores, lam parum pessumdarei auctoritatem, quam eorundem leges serendi potestatem tollit, quum unum dicit esse legislatorem supremum, Romanum Pontificem. Νωquo enim in regnis quicumque veri sunt iudices, eosdem et supremos esse iudi eos necesse est, quum aliud sit, sententiam aliquam esse iudicium, aliud, esse iudicium irrefragabile. Siculi qui in rebus civilibus sunt iudices, iudices esse non desinunt, dum allius tribunal adeundi datur saeuitas, ita etiam Episcopi suam in rebus sdei iudicandi non amittunt auctoritatem, dum aliud tribunal consillulum esse docetur, a quo solo ulterius appellandi non sit saeullas seu euius unius in rebus fidei iudicium sit irrefragabile. Neque ex eo, quod ad obediendum supremo pastori obstringuntur, sequitur. eosdem sidelibus praecipiendi carere potestate. Qui enim alteri subditus alteriusve discipulus est, idem aliorum potest esse Superior et magister, sicut etiam qui altiori iudiei subest, idem aliorum

iudex esse poleSi.