장음표시 사용
71쪽
trum ad Summum Ponlisiet in pertineat fidei symbolum ordinare n. postquam more suo prop0suit obiecti0nes, dein rati0nem contrariam et Sed eontra est... v , ita Sententiam suam promens pergit: et Respondeo, dicendum, quod sicut supra dictum est sin arg. l , nova editio Symboli necessaria est ad vitandum insurgentes errores. Ad illius ergo auet 0ritalem pertinet editio symboli, ad cuius auctoritalem pertinet Duliter determinure ea, quae sunt fidei, uι ab omnibus inconcussa fide teneantur. Hoc autem perlinei ad auel ori talem Summi Pontificis, ad quem maiores et dissiciliores Ecclesiae quaestiones reseruntur, ut dicitur in Decretalibus, extra de baptismi, cap. Maiores. Unde et Dominus. Luc. 22, 32, Petro dicit, quem Summum Pontiscem constitiail: Ego pro te rogari, Petre, ut non deficiat fides tua; et tu aliquando eonrersus consimila fratres tuos. Et huius ratio est, quia una fides debet esse lolius Ecclesiae, secundum illud 1. Cor. 1, 10: Idipsum ditatis omnes, et non sinι in robis schismata; qu0d servari non posset, nisi quaestio silet exorta determinetur per eum, qui toli Ecelesiae praeest: ut sic eius sententia a lota Ecclesia firmiter teneatur. Et ideo ad solam auelori talem Summi Pontificis pertinet noxa editio Symboli, si eul et omnia alia, quae pertinent ad totam Ecelesiam, ut congregare Synodum generalem et alia huiusmodi s. En lota doctrina S. Thonvio in a corpore articuli spr0p0Sila, quae iam elara est, ut, quomodo de mento S. Doeloris dubitari possit, vix paleat. Neque hic ullus assertur a spurius n
Verum auelor post Bossuetium 2 urget illa argumenti contrarii Verba: et Sed contra esl, quod editio symboli laeta est in Consilio generali. Sed huiusmodi Synodus auctoritate solius Summi Ponlisicis p0lest congregari, ut habetur in deeret. dist. XVII scap. IV, et V). Ergo editio Symboli ad auctoritatem Summi Pontilicis pertinet s. 'I Summa 2. q. q. 1, a. 10.2 Desens. declar. iam gall. l. 10, ea P. 16.
72쪽
in contrariumn S. Doctorem non Velle suam uniuino sententiam reddere hane enim reddit in a corpore articulin ; quamvis illa saepe utitur ad suam sententiam stabiliendam. Idem hic praestat. Quia, quae et perlinent ad lulam Ecclesiam s. ad Summum Pontificem pertinent, propterea ipsius est, eonvoeare Synodum; igitur, quicumque admittit, Summi Pontificis esse, congregaro Synodum, admittit principium , quaecumque perlinent ad totam Ecclesiam, ea pertinere ad Summum Pontificem; proindeque etiam, pertinere ad Summum Pontificem, ut Sumbolum ordinet, quia etiam haec res inter illas est, quae lolam langunt Ecclesiam. Hanc esse mentem S. D loris, putescit ex ultima et corporis v sententia: α Et ideo ad s0lam aueloritatem Sumini Pontificis pertinet nova editio Symboli, sicuι es omnia alia, quae perline ut ad totam siccelesiam, ut congregare Synodum generalem et alia huiusmodi v. Nolandum est, a S. Duel ore liaee sibi mutuo aequiparari: edero symbolum ei convocaro Synodum. Iam quaero: voluit ne S. Doctor dicere, tantum Ecclesia seu Synodo assentiente Summum Pontificem posse congregare Synodum Τ Nemo id assirmaverit. Ergo nec dicere voluit, lanium Ecclesia seu Synodo assentiente posse edere Symbolum. Nunc etiam patet, quam bene euhaereant, quae S. Doctor respondet ad obiectionem secundam, quae erat huiusmodi: a Illud, quod est sub anathemato interdictum ab universali Ecclesia, non subest polesiali hominis alicuius; sed nova symboli editio interdicta est sub anathemato auctoritate universalis Eeclesiae; dicitur enim ingestis primis Ephesinae Synodi v etc. - S. Doctor respondei: a Prohibilio et sententia Synodi se extendit ad privatas personas, quarum n0n est determinare de fide; non enim per huiusmodi sententiam Synodi generalis ablata est polesias sequenti Synodo novam editionem symboli sacere, non quidem aliam fidem continentem, sed eandem magis expositam. Sic enim quaelibet Synodus observavit, ui sequens Synodus aliquid exponeret supra id, quod praecedens Synodus exposuerat, propter necessitatem alicuius haeresis insurgentis. Unde pertinet ad Summum Pontificem, cuius auctori in te Synodus congregatur, et eius sententia consit matur M. Etiamsi Diqiligod by Coos e
73쪽
- 73 S. Doctor in hoc responso nullam fecisset Summi Pontificis menti nem, tamen diluta fuisset obiectio dicendo: praecedentem Synodum non posso prohibere Synodo suturae, ne novum symbolum edat, quia nimirum sutura Synodus subiecta non est praecedenti: habet enim eandem cum praecedento potestatem , utpote aeque respieiens totam Eeclesiam ac Synodus praecedens. Sed ea ratio obtinet etiam in Summo Pontifice; idque patet inde, quod ipsius ut polo lotam Ecclesiam respicientis est. Synodum convocare et confirmare. Verbo: si Synodus praecedens illam adimere non potuit saeuitatem Synodo subsequenti, nee adimere potuit Summo Pontifici, qui Synodum eo vocat et confirmat; adeoque aeque parum subiicitur Synodo praecedenti, ad Synudus subsequens. Apertissimo S. Doctor alio in lueo Imontem suam exponit . e Sicul posterior Synodus potestatem habet interpretandi Symbolum a priore Synodo conditum, ac ponendi albqua ad eius explicationem, ita etiam Romanus Pontifer hoc sua auctoritate potest, cuius auctoritato sola Synodus congregari potestat a quo sententia Synodi confirmatur, et ad ipsum a Synodo appellatur s. Demum eliam prioris loci sensus clarissimo palescit, quum ad 3ὶ ait: et Athanasius non composuit manifestationem 1, dei per modum Symboli, sed magis per modum cuiusdam doctrinae, ut ex ipso modo loquendi apparet. Sed quia integram fidei veritatem eius doctrina breviter eontinebat, auesoritate Summi Ponti eis est recepta, ut quasi regula fidei habeatur s. Unde etiam intelligitur, quid e Ductoris angeli ei mente dicendum sil de hae auctoris no- Stri sententia: e Certe no unus quidem hucusque saltem Pontifex suerat, qui Ecclesiae symbolum praescribere sui solius esse cogit
. Audaciorem in B. Thoma explicando modum sequitur libellia manuscripti v auctor. Scribit enim: et Non est credibile, S. Thomam loqui eo modo, qui non conveniat apostolicae et universali Ε clesiae traditioni, quae semper lenuit, lanium universalis Ecclesiae suffragium et auctoritatem esse ultimam et irreformabilem regulam fideis p. 50 . Cur non liceret invertere argumentum dicendo:
a Quaest. disp. de potent. quaest. 10, art. 4, ad 13. Di iligod by Corale
74쪽
Non est credibile, tantum universalis Ecelesiae suffragium et almet 0ritalem secundum apostoli eam et universalem Ecelesiae traditionem esse ultimam ei irreformabilem fidei regulam, quum S. Tliomas, summi ingonii et praestantis doctrinae vir, D lor angelicus et apprime ealhulieus, cuius in seribendo claritas abiit in proverbium, aperte doleat contrarium ' Scriptor idem potissimum ansistit in S. Antonino, Doctoris angelici discipulo, cuius doctrina adeo clare proponi ipsi videtur, ut in dubium votari n0n possit. Quid ergo S. Anluninus ' Postquam uixit a: et Verum est, quod in talibus, quae sunt de iure dirino rel naturali, si est aliquod dubium, ad Papam perlinel auel oritas declarandi; ei sic potest exponi illud: tibi, sei licet Petro, et cuilibet successori tuo dabo et aves π etc.; ita explicandi causa pergit: α Alio modo potest accipi declarare eum -- elori tale aliqua, sic stilleel, quod declaratio sua debeat haberi pro vera et firma, ita quod non liceat oppositum lenere vel opinari. Et isto modo potestas vel aueturitas declarandi praedi ela dubia est solum apud Summum Ponti fieem. Hoc autem sic probatur: Oportet enim in Ecclesia ponere unum caput, ad quod pertineat declarare illa, quae sunt dubia cirea quaecum quo ad sidem pertinentia, sive sint sp eula lixa sive agibilia. Cuius ratio est, quia oportet ponere Ecclesiam sic dispositam, quod tota communitas universalis Ecelesiae maneat in unitate fidei et in una sententia de sile. Sed hoc n0n posset esse, nisi tuta communitas haberet recursum ad unum caput, scilicet praesidentem, apud quem esset auel uritas declarandi dubia. Constat autem, quod in Ecclesia non posset esse tale aliqu0d capuli nisi solus Papa; ergo ad ipsum pertinet declarare huiusmodi dubia. Et si obiicitur contra hoc, qu0d quum Papa sit singularis perS0na, P0lens metare et errare; respondendum, qu0d lieel Papa ut singularis
persona et proprio motu agens possit errare, ... lamen Papa ulens
concilio salii: consilio) et requirens adiutorium universalis Eeri stae, Deo ordinante, qui dicit Petro: Pro se rogari, uι non destriat
dea tua, non potest errare. Nee potest esse, quod universalis Εcelesia lamquam verum recipiat aliquid erroneum v. 1 Summa theol. Pars III, lit. 22, cap. 3 Veronae 1740J. Diuitigod by Corale
75쪽
- 5 Quid ad haec inelor noster' et Ergo secundum S. Antoninum, ait, Pontifex habet ius ordinandi et praecipiendi ea, quae spectant adsidem ei m0res, et1 omnes tenentur obedire, non p0ssunt opp0Sμlum sentire, sed sub hac eunditione, ub ordinet et praecipiat se eundum apost0licam traditionem et doctrinam universalis Ecelesiae. . . Sed si Pontifex erraret, quis haberet ius iudicandi de hoc errores Ecclesia universalis, respondet S. Antoninus : Nec p0lest esse, quod universalis Ecelesia tanquam verum recipial aliquod erroneum a sp. 48ὶ Iam vero haee auctoris nostri explicatio, Deo illius dixerim, est manifesto salsa. Omnes, secundum ipsum, obedire tenentur, sub hac lamen eonditions, ut Pontifex deternat secundum doctrinam universalis Ecclesiae. Sed de hac ipsa doetrina quaerebatur; etenim agebatur de dubio, cuius solutionem S. Antoninus a Summo Pontifico tamquam supremo iudico quaerendam dixerat. Si fides Ecelesiae nota iam erat, necesse non erat adire supremum iudicem. Dicit auctor, secundum S. Antoninum universali Ecclesiae e0mpetere ius de Pontilicis errore iudicandi. Hoc autem est dicere, licitum esse a Pontifice provocaro ad Ecclesiam universalem, proludo ad Concilium generale, quod totam Ecclesiam repraesental; ad i dicem enim a Deo statutum provocaro sine dubio licet. Iam audiendus idem S. Antoninus ita scribens 1: u Quod non licet appellare a Rom. Pontifice ad successorem ipsius. Qu0niam quidam h0stes virtutis veritatis Τ) et unitalis adversarii dicero praesumpserunt, qu0d licet a Bom. Pontifice ad successorem ipsius uel ad generale Concilium appellare; ideo eum correctione Sed is apostolieae Sedi apostolicaodoetrinam meam submittens J intendo probare, quod Sentire, quod a Rom. Ponti sire possit ad quemcunque appellari, est haereticum manifeste. Et hue probo unica ratione, quae est latis: Quicunquρ privilegium Romanae Ecclesiae a Christo traditum auferro P0natur, est haereticus; sed dicens et lenens, quod licet appellare a Rom. Pontifico ad successorem eius, auseri privilegium Romanae Ecclesiae a Christo traditum; ergo latis manifesto haereticus est a. Quae
I Sum. Part. III, lit. 23, eap. III.
76쪽
aulem valeni de Romana Ecelesia, valent e S. Doctoris mento clo Romano Pontifice; prosequitur enim: a Videndum est, quae sunt illa privilegia, quae habet Romana Ecclesia vel Romanus Pontifer. quod est idem s. Itaque, qu0d obiter nolo, distinctionem inter R manam Ecclesiam et Romanum Ponlisirem, ad quam lolies cons
giunt adversarrit, non admittebat S. Auloninus, sicut nec admittin bal, ulli competere ius, Summi Pontificis errorem corrigendi. Falsam esse, quam e manuscriptio auctor attulit explicationem, Palel etiam ex argumentis, quibus ad doctrinam suam consirmandam utitur S. Antoninus. Etenim secundum ipsum ab Ecclesiae eapue conservanda est omnium in fide unitas: Ecclesiae autem caput non est a universalis Ecclesia v, ad quam a manuscripti v auctor vllivium deniquo do ipsius Ponti Mis et erroros iudicium desert. Pra terea S. Doctor id, quod asserit, consirmat e S. Scripturae Verbis Luc. 22j; haec aulem de Petro eiusque suetessoribus intelligenda sunt, non de universali Ecclesia. Sed quid illud: a Licet Papa ut singularis persona et proprio motu agens possit errare, lamen Papa utens concilio fret consilioJ, et requirens adiutorium universalis Ecclesiae, Deo ordinante, qui dixit Petro: pro lo rogari etc. non potest errarer v - Respondeo breviter, S. Antoninum distinguere inter Pontificem tamquam hominem privatum, et Pontificem d0elorem Ecclesiae; nequaquam a lem asserere, quod tenset auctor p. 48ὶ, Pontificis insallibilitatem esse dependentem ab Ecclesia; nequaquam deducere Rom. Pontiueis insallibilitalem ex insallibili late Ecclesiae. Imo oppositum omnino tenet S. Doctor: Eeelasiae infallibilualem e Rom. Ponti eis infallibilitate dedueit. Hoc ultimo claro demonstrato, reliqua sa-cilius intelligentur simulque evaneseent, quaecumque circa S. Aul nini doctrinam dubia moveri p0ssint. Postquam S. Doctor dixit, haereticum esse, a quicumque pri de-gium Romanae Ecclesiae a Christo traditum auferre conatur M, Pr, vilegia illa uberius exponens pergit: u Tertium pri ilegium est, quod Bom. PMlisex potest condere statuta perpetua, firma ei immobilia ν. Provocat ad Mallh. 16). α Quartum privilegium est, quod R0mauus Pontifex dat auctoritatem et robur omibus conciliis, et hoc palet ex
77쪽
- TI praemissis: quia si est unicum eapul et princeps lolius Ecclesiae, habens super omnes plenitudinem po sestalis, et solus potens facere statuta firma et perpetua tanquam Ecclesiae fundamentum; sequitur, quod solus potest roborare statuta conciliorum et firmare Qui eumque sentit, Romanam Eeelesiam non habere firmitatem immobilem et perpetuam, auserre eonatur privilegia Romanao Eeelestae a Christo ei tradita: sed sentiens, quod a Romano Pontilice possit appellari, sentit, Romanam Ecclesiam non habere perpetuam et immobilem firmitatem s. Eceo ratiocinium S. Antonini: Quia Rom. Pontifex a soLis o potest condere statuta firma etiam de fidei de-erelis agi, paleto contextu), propterea potest solus conciliorum a statuta firmare n; i. o. firmitas in v tela, quae conciliorum decre-lis eompelli, e Romano Pontifice est. Hoc autem nihil aliud est nisi dicere, Concilia esse insallibilia, quae Rom. Pontifex sit insallibilis. Nunc etiam intelligitur, cur S. Doctor, inter Pontiscem lamquam hominem privatum ei Pontifidem tanquam Ecclesiae univer-Sae D0elorem distinguens, mentionem sacere potuerit Contilii vel consilii et u adiutorii universalis Ecclesiae A. Non enim e Conditio vel auxilio Ecelesiae repetit Pontificis insallibilitatem, Concilium non largitur Pontifici insallibilitatem; sed, quum Pontifex concilio utitur vel Ecclesiae universalis auxilium requirit, palam fit, eum tanquam Ecclesiae universae doetorem loqui. Pol eral S. Doctor et alia asserre signa, quibus patefieret, Ponti sieem non ut hominem privatum loqui; et vero aliis in locis do solo loquitur Pontificisa iudicio π, cui nos in rebus fidei submittere debeamus. Nisi ille, quem dixi, esset sensus, inepto provocasset ad verba illa: α Ego m. gavi pro ls s etc. quae ad Petrum dicta sunt ut distinclo a reliquis. Quum enim ratio, cur Papa ulens Concilio errare non possit, repe latur a verbis ad ipsum solum in persona Petri prolatis, patet, Pontificis in Concilio insallibilitatem non pendere a Concilio, sed potius Concilii insallibilitatem pendere o Pontifice, cui verbis illis promis
Sed cur addit: a Nec potest esse, quod uni ersalis Ecelesia lamquam verum recipiat aliquod erroneum a P Optime omnia cohaerent.
Duplice pro asserenda Ponti seis insallibilitate argumento utitur
78쪽
S. Ductor. Primum ab antecedense petit une verbis Christi apud Luc. 22; alterum a eonsequense, ex illa in vera sido perseverantia, quam Christus suae promisit Ecclesiae. Quum Ecclesia a vera fide aberrare non possit, Ecclesiae autem fides pendeat e decretis Sumini Ponliseis, haec etiam ab errore immunia sint necesse est. Hunc rerum nexum S. Doctor alio indicat Ideo 1, quum seribit: a Nola. quod Ecclesia, quae errare non potest, et sides, quae non potest deseere, est Ecclesia Romana et sides Romanae Ecelesiae. Undo S. Hieronymus: Sancta Romana Ecclesia, quae semper immac lata permansito ele. Rali 0nem S. D lor paulo anto attulerat, ubi provocaverat ad Christum dicentem: α Ego pro te rogavi a etc. Idem argumentorum neaus in reliquis etiam reperitur locis, quos libelli et manuscripti s auelor asseri, nec operae pretium est, Singula percurrero. Iuvat lamen ostendere, quo tandem auelor det batur, dum sententiam suam sustinero nititur. Asseri e S. Doeloro 2 locum, quo erroris redarguuntur, qui Ioannis XXII sententiis obsequi nolebant: et Sed ipsi pessimi homines sunt hae relici veri, quia asserunt contra determinationem catholicam, saetam per E clesiam ei Papam Ioannem XXII et omnes successores eius, V ros eallioli eos Summos Pontificcs, et omnes alios praelatos Ecclesiae et doctores utriusque iuris et magistros plurimos in theologia cuiuslibet religionis, aceeptam, examinatam et probatam ut verissimam n. 0uem Verborum sensum hic reperil auctor noster' a Illud, ait, est irreformabile iudicium, regula fidei, quod a Papa probatum, universali Ecclesia acceptatum, examinatum approbatumque sit ο
p. 48). Numquid revera existimat auctor, omnia illa momenta, quibus S. Antoninus quorundam hominum pervicaciam redarguebat, necessaria esse, ut aliquid si te irreformabile iudicium et regula mdei v ' Erg0ne, nisi a doctores utriusque iuris v et a magistri plurimi in theologia . aliquod decretum examinaverint et approbaverint, valoro carebit et Sed, ita quaerii, cur S. Antoninus non appellat ad unius Romani Pontificis personale iudicium, sed ad universae Ε
79쪽
- I9 clesiae aut lori talem a s p. 48 Τ Respondeo: quia volebat redam gustre illorum hominum per i caelam, qui, quum vel solius Ponti sicis auctoritati seso submittere debebant, in luce meridiana undiquo illabento adhue coecutiebant. Nostri vero auctoris ultimum responsum hoc est: e duia ipsi Ecclesiae universae factae sunt promissiones, et quia, ne desisteret fides universae Ecclesiast, Deus oravit, quando oravit, ne disiceret fides Petri ο p. 48 . Ergone Petro
ipsi non sunt saetae promissiones ' Ergone non Petrus fratres, sed fratres confirmabunt Petrum ' Ergone non sundamentum domui, sed domus iundamento praestabit firmitalem' Ergono totius Ecclesiis constitutio fundi ius evertetur ΤMirum etiam est, quem auctor sensum faciat esse alterius clarissimi per se loci 1, clarioris eliam, si adduntur ultima verba ab auctore nostro omissa: a Fides universalis Eeelesias non potest do-ficere, dicente Domino Petro Lue. 22 : Ego pro te rogavi, uι non deficiat fides tua. Et quantum quidem ad personam Petri, intelligitur de desectu sinati, ut stilleel quod non periret persistendo in neμgali0nis peccato; quantum ad Ecclesiam aulem, quae intelligitur in fide Petri, simpliciter verum est, quia n0n potest sides Eeclesiasi do. scere. Ralio, quare fides Ecclesiae in generali desideto nun potest,esl, quia a divina providentia Ecclesia regitur, scilicet a Spiritu Sancto, eam dirigente, ut n0n erret. Et licet Papa in particulari errare possit, ut in iudicialibus, in quibus proceditur per informali nem : alias in his, quis pertinent ad fidem, erraro non potest, se, liret ut Papa. in determinando. etiamsi ui particularis et privata persona possit. Unde magis standum est sententiae Papae do perlinentibus ad sdem, quam in iudicio proferret, quam opinioni quorumcunque sapientum, quum hanc sententiam non allulerat auctori et Caiphas, lieet malus, prophetavit nescius v. Quid ad haec auctor noster' a Unde, ait, luculenter patet, hum tune )Rom. Pontificem loqui ut Papam, quando univeisa' Ecclesi ad
praedicationem, doctrinam, sensum exprimit et sua auctoritate eo
firmat. Nam S. Antoninus deducit Ponti sicis Romani insallibilitatem
80쪽
- 80 ex in Iallibilitate Ecelesiae, et quia siles universalis Ecclesiae d scere non potest, quia Ecclesia dixina providentia gubernata et a Spiritu Sancto directa errare non potest, inseri, B0m. Pontificem loquentem ut Papam, errare n0n p0sse, quae c0nclusio illud supponit: Papam ut Papam idem esso ac uni Versam Ecclesiam loquentem, Papam in tantum loqui ut Papam, in quantum repraesentat universam Ecclesiam. S. Augustinus diceret, in quantum in Papareas sumitur et comprehenditur l0la Ecclesia, in quantum Papa universalis Ecclesiae sententiam et sensum sua suprema auctoritaeo
consit mali suggillat sigillat ) el sdelibus omuibus proponit n
Haec quo vergant, laetio dignoscitur. Cur, quaeso, secundum S. Amtoninum Ecclesia non potest descere ' Quia Dominus ad Petrum dixit: Ego rogari pro te. Sane Ecclesia dirigitur a divina providentia, sed per Petrum, cui Deus adest, ne erret. Et propterea S. Doctor, postquam dixit, Ecclesiam dirigi a Spiritu Sancto, eontinuo addit: et El licet Papa s etc. Secundum auctoris nostri principia Beelesia dirigit Summum Ponti sirem, oves pascunt pastorem, discipuli docent magistrum, subditi regunt principem, membra caput. Sed si talia o doctrina, quam tenet auctor, legitima conclusione deducuntur, in
ea resulanda labor impendendus ultra n0n est. e Papa repraesentat universam Ecclesiam s. Sane ut pastor gregem, ut paler samiliam, ut dux exercitum; nequaquam vero ut, qui ad comitia depulatur, suos repraesentat electores, aut ut famulus repraesentat holum suum, dum eius mandata deseri. Si Papae est, Ecclesiae universaoe sententiam ei sensum sua auctoritate confirmare, sigillaro et sidelibus omnibus proponere ποῦ eur non esset Episcopi, suae dioeeeseos e sententiam et sensum sua auctoritate eonfirmaro, sigillare et pro-p0nere M singulis suae dioeeeseos sidelibus ' Ecclesia imposterum
regiminis forma utetur plano demoeralica i Exquiret igitur e sum dioereseos fidelibus Episcopus, non tantum quid ipse credere eo uod ere, sed etiam quid iisdem praescribere debeat; quod enim domagisterio, id etiam do imperio dicendum erit. Nec obstabunt illa
erba: α Pasello qui in vobis est gregem s etc. Haee enim, quae hu-eusque ad Episeopos prolata credebantur verba, eodem modo inle Diuitiam by Corale