장음표시 사용
81쪽
- 81 prelanda erunt atque illa, quae ad Petrum dicta sunt: e Ego rogaxi pro les ele. Quum haec imposterum ad totam Ecclesiam dicta esse eredenda sint, sic ut illa confirmet Petri successores, etiam quae ad Episcopos dicta videbantur verba, de cuiusvis dioeceseos iidelibus intelligenda erunt. Non enim aequum sol el, s0lius pastoris supremi iura restringere. Parum etiam curandum est, Christum omnibus simul Apostolis dixisse: et Ecce ego vobiscum sum v etc. IIaec enim tam splendida promissio, et quae eam sequuntur iura, non de ipsorum apostolorum collegio, cur laeta est, sed de solis fidelibus, in quorum gratiam laeta est, intelligenda erit. Quid multa' Quod de Ecclesia valel universali, cur non valeat de omni Ecelesia particulari ' Nonne enim rami singuli lolius arboris reserunt formam' Tola igitur Ecclesia serviam suam pristinam evellai radicitus, novam sibi constituat eam tuo democrati ea mi Media enim via, ita ut solius supremi Pontificis iura, quae adhuc fuerunt, restringantur, consistere non lieebit. - Bonum ex integra causal Si ipsi, qui principia emittunt, conclusiones ex iis non inserunt, inserent alii. Principia, ut p0el universalia, instar gladii sunt utrimque aculi.
XIV. Contalium Lugdunense II. 1. Observationum auelor sibi proposuit ut infringat, qued pro Supremi Pontificis insallibilitate argumentum peti solet e professione mdei, quam Miebael Palaeologus et Episcopi graeci in Concilio Lugd. IIediderunt. Professionis illius verba, quae huc allinent, sunt: u Ipsa quoque sancta Romana Ecclesia summum ei plenum primatum. et princip)lum super universam Ecclesiam oblinet; quem se ab Ipso Domino in beato Petro Apostolorum principe sive 'ellice, cuius Romanus Pontifex est successor, eum potestalis plenitudine recepisseveraeiter et humiliter recognostit. Et sicut prae eaeleris teretur si-
dei veritatem defendere. sic et si quae de side subortae luerint quae stiones, suo debenι iudicio definiri. .
82쪽
- 82 huelor noster, relatis ultimis verbis, eontinuo addit: e Quod a lem desinitio. quam Ecclesiast consensu nullo modo expresso ediderit, irrefragabilis sit, n0n exprimitur u p. 77 . Sed neque exprimitur, Romanum Ponti sidem tantum Ecclesia consentiente fidei quaestiones definire posse; quo ergo iure hic eos sensus requireretur Imo exprimitur. Ecclesiae sensum non requiri, ut e desinitio irrefragabilis , sit. Definiendi enim vox de se semper involvit iudieiuni irr
fragabile et irrelarmabile, ut ille, quem Concilia oecumeui ea loquendi modum usurpant, salis superque dem0nstrat. II inc sit, ut, licet Episcopi etiam singuli seorsum sumpti iudices sint, lamen si dei veritates definire non dieantur, nisi in oecumenico Concilio simul cum Summo Pontifice. Ratio est, qitia definiendi vox non iudicium qualecumqne innuit, sed iudicium sustremum, qu0d quaestioni finem imponat seu irresormabile et irrefragabile sit. llaque in hac sermula Supremo Po lisiei. de euius turibus agitur, iudicium de fidei quaestionibus iisdem plane verbis tribuitur, quibus tribui s0lel Cunciliis seeumenicis. Condi ilia vero Oecumenica, quum quaestionem desinire dicuntur, iudicium irrefragabile pronunciant. Si huiusmodi iudicium irrefragabile, qu0dverbis exprimitur, Summo Pontifico soli, quum de s0lo sil sermo, B0n competit; salsum omnino est, quod ei tribuitur. Et xero: sac enim sui mulae hune esse sensum : u si quae de fide suburiae fuerint quaestiones, suo debeni luditio desiliri. - intelligendo nimirum: una cum toto episcopatu es Concilio oecum enim -;
nihil aliud tunc Romano Ponti fiet tribuitur, nisi quod omni competit Episcopo, qui videlicet consentientibus reliquis Esseopis pariter si- dei quaestiones desinit. duis vero n0n videat, agi hic de illis, quae . Romano Pontifici vi primatus, hinc soli eum petunt, quum primatus et principalus et obedientiae Pontifici debilao sial mentio' Si quis.
aulsae contendit, Summo Pontifici nonnisi una cum reliquis Episeopis aut, ut n0nnulli loqui malunt, n0nnisi . . Ecclesia cohsentiente a fidei quaestiones desintro licere, is, ut sibi constet, etiam asserat, Summo Pontifici nonnisi una eum reliquis Episcopis aut Ecclesiae consentiente aliquid praecipiendi supremam potestatem esse. Non enim
alio modo formula de praeeipiendi quam do definiendi potestato
83쪽
2. Vim huius professionis imminuendi studio auctor prosequitur: et Praelarea Episcopi graeci in litteris suis plurima quidem verba lexunt, ubi autem ad iura prima lus agnoscenda Ventum sit, id lan-lum spondent: Nihil eorum denegamus, quae ante schisma praestabant Patres nostri his, qui apostulicam regebant Sedem, sed statim et nos attribuimus Mansi XXIV, c. I i) Ι. Gregorii X, ID nuario 1276 desuncii, successores institerunt, ut Episcopi professi ni ab imperatore emissae accederent, eamque iureiurando firmarent; sed declinabant id omnes, etiam Veceus Patriarcha et alii, qui post Michaelis obilum so viros catholicos indubiis saetis exhibuerunt; nam contumelias, depositionem et carcerem pali quam ab uni0no deficere malebanis p. II-I 8 P. Ergone, si l0lum quod narratur, verum esset, formulae vis infringeretur, utpote a Graecis non admissae , appr0balae autem ab Oecumenico C0nellio' Numquid Concilii Tridentini deerela manea Suni, quia Graeci sebismatici ea n0n ad0plarunt ' Sed res non eo modo, quo auctor narrat, gestae Sunt: imo sere in omnibus a veritate deflectit. Graeci hanc fidei professionem iureiurando confirmaruni iam. ante concilium Lugdunense. Etenim iam anno 1267 a Clemento IV Graecis communieala erat per epistolam ad Imperatorem da-lam, quae incipit: et Magnitudinis tuae litteras etc., 2. Iurisiurandi autem formula, Romana Sede vacante, praescripta erat anno 1270 a Cardinalium collegio ante electionem Gregorii X, missaque est per Budolphuae Cardinalem Albanensem a. Decreverunt praeterea Cardinales, necessarium esse ante Concilium Oecumeni eum et unionem,
ut Graeci omnes in Synodo generali sidei professionem a Cleme in IV missam solemni iureiurando sponderent L. Synodus Graecorum coacta esl, vel prout coniicit Mansi ο, anno 1273, vel in eum te saltem anno 12I . Iusiurandum ab omnibus praestitum est,
I Loeo indieato verba illa laustra quaesieris. 2 Apud Raynald. Annal. ad a. 1267, D. I2.3 ib. ad a. 12 0, n. 3 et 5.
84쪽
- 8 paueis lautum exceptis, inter quos Iosephus Constantinopolitanus Patriarcha, quem sede m0luin iri, si in pervicacia obduruerit, spondent Antistites suis ad Pontificem litteris l. Gracdi hane sidei professionem iureiurando confirmarunt in Con-essio Lugdunensi. Iurisiurandi sermula 2 inter alia haec habet: et Ego. . . nun eius habens ab iisdem sussciens ad instaseripla mandalum, 0mne Sehisma prorsus abiuro, et sΗbscriptam fidei ve ritalem, prouι plene laesa est, et si deliter exposita a me, Dei et Domini nostri nomine veram, sane iam, catholicam fidem esse cognosco; ipsam prout lenel et sdeliter doeel ei praedical sancta Romana Eeelesia, inviolabiliter servaturum... promitto. Pri- malum quoque ipsius sacrosanelao Romanae Ecclesiae prout supraemissa serie continetur, lateor, recogn0Sco, accepto et sponte suseipios etc. Episcopsum vero Graecorum nomino iusiurandum illud praestitum esse, historici narrant passim: inter alios Bavnaldus 3: e Subiuncta est Graecorum ad Summum Pontificem litteris) sacramenti larina, qua nuncius a Concilii Constantinopolitani Patribus missus sese obstricturus, fidemque ortho-d0xam pr0sessurus esset, iisdemque est concepta verbis atque ea, quam Greg0rius acropesila Paleologi imperatoris nomine num
cupavil ,: Vading 4: u Magnus Logotheta nuntius imperatori ...pr0sessus est eam fidem , quae lecta suerat in Concilio, dixitque,
eam velle credere et tenere imperatorem eiusque subditos ... Dehinc sacramentum addidit in hunc m0dum, quem ecteri tenuerunt : Ego, nuntius, habens ab iisdem fulseientem saeuitatem n etc. ς' Laurentius Corra z: u Deinde leelae sunt litterae missae a Praelatis, inter quos viginti sex Metropolitae. in litteris expressi, fidei Romanao Ecclesiae et unioni cum eadem sendae subscripserunt; licet non potuerit induet Iosephus Patriarcha CP . . . Quibus stilleris re-
85쪽
plum verbis, ac illud imperatoris, referre otiosum duxi a. Graeci hane sidei professionem iureiurando confirmat uni post conellium Lugdunense, de laneisque iam Gregorio X, praeeunte illis et cum ipsis iusiurandum emit lento Ioanno Veceo : et Non suo defuit ossieto Ioannes Beeeus Patriarcha Constantinopolitanus: celebrata enim Constantinopoli Synodo Romanam Ecelesiam omnium Ecclesiarum matrem et fidei orth0doxae magistram, Bumanumque Pontificem summum omnium christianorum paStorem agno-xil , i. Litteris synodalibus ad Summum Pontificem missis haec praemittitur inscriptio: et Litterae Patriarchae CP. et C0ncilii eum professione fidei et recognitione primatus s. duum ad primatum aga0Seendum ventum est, ita pergunt: e Dicimus enim, sub test bus Deo et angelis verba facientes. 2 etc. En iusiurandum i Prosequuntur : et Rursus ad apostolicam Sedem consirmamus in tutabili- Iiler et integre omnes praerogativas et privilegia, quae ante sch sma reverendi et beati imperatores et dei seri Patres nostri doct0- res ad primatum apostolicae Sedis in obedientiam ostendebant: videlicet quia ipsa sacrosancta Romana Ecclesia summum et perseelum primatum et principatum super universam calli0lieam Εωclesiam obtinet, quem in seipsa ab ipso Domino, in beato Petro, Apostolorum principe seu Vertico, cuius Romanus Pontifex est sue- cessor, cum plenitudine p0lesialis regepisse, vere ac humiliter recognoscimus. Et quemadmodum prae aliis tenetur fidei veritatem defendere; sic et si quao de fide subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio deliniri a s. 0perae pretium est notare, Graecos, quum dicunt, se do primatu illa prosileri, quae ante schisma P tres ips0rum professi sint, simul asserere, quae Romano Pontifici quoad fidei quaestiones tribuuntur, etiam a Patribus iam tribula esse. - Palet igitur, qlla side suscipienda sint, quae auctor noster de celeberrima illa professione narraVil.
Raynal l. ad a. 12II. 2 Mansi, tom. XXIV, p. 185.
86쪽
Sed ex alia etiam parte eandem fidei professionem labe saeiaro cupit. α Antistites latini, inquit, Lugduni congregali aderant quidem, eum Imperat 0ris si dei professio legeretur: altamen de eius lenore neque deliberationem habuerunt neque decretum condiderunt is
Decretum non condiderunt Patres tali nil quaero: an sidei professio minus est quam deerelum' duantum gaudium, quantum iripudium, quam eximius proinde in eadem sido omnium fuerit consensus, emissa a graecis fidei professione, narrant bifloridi iidem, ex quibus supra rerum gestarum seriem retulimus. Sed de professionis illius u lenore n habita non fuit deliberalio l0uid inde Numquid inde sequitur, non intervenisso Coneilii amprobationem aut de ipsa formula iudicium' An serio deliberalio ad iudicii naturam prorsus requiritur ' Quis hoc unquam asseruit' Iudicium sane nullum esse potest sine causae cognitione, sed cauSaoeognitio esse potest sine deliberalione seu discussione. Et vero quaenam causa notior erat et minus proinde indigebal deliberali ne, quam haec fidei sermula ante septem iam annos proposita Graecis, hine etiam Latinis non ineo illa, quae praeterea res eunt indibit apud Latinos omnes pridem admissas et probatas' Caelerum n0xum hine exurgit argumentum pro Summi Pontificis in fidei quaestionibus desiniendis aucturi late. Graeci enim, idemque ditendum de Latinis, ab omni deliberatione propterea abstinuerunt, quia Summus Pontifex Clemens IV in suis ad Imperat omni litteris haec statuerat et Praeseripiam ... orthodoxae fidei veritalem professi0nem fidei ... sicut nec decet, sic nee volumus novae diseussioni ac definitioni subiacere, ipsam quasi per h0c quomodolibet contra fas et lieitum in dubium revoeando. Ideoque licet in prae sala scriptura de e0nvo statione concilii ageretur,... nos lamen nullo m0d0 prop0M-mus, Cone ilium ad diseussionem seu desinitionem huiusmodi convocare. . . quia prorSus indecens foret, imo nee litet nec expedit in du-hium revocari praemissam verae fidei puritatem, lul saerae paginae auctoritalibus. lol sanet 0rum rob0mlam sententiis, 1οι Romanorum Pontificum stabili desinitione firmatum n 3.
87쪽
- 87 3. Tandem auctor noster ad Contilium Florentinum dilabitur scribens: α Si Summi Pontifices tredidissent, in Concilio Lugdunensi decretum esse, ipsos in rebus silet ei morum erraro nouposse, procul dubio Eugenius IV in Concilio Florentino exegisset ut G raeei id ipsum confiterentur n p. IS . Quid si revera exegit Notissima sane res est, Theologos in illis Concilii Florentini verbis,
quibus declaratur, c Pontificem Ilo manum omnium Christianorum Patrem et Doetorem existero n, argumentum reperire validissimum
pro asserenda supremi Pontificis insallibilitate. llationes per se palescunt, nec elidi argumentum potest dicendo, intelligi consensu in Ecclesiae, qui Pontificis deerelis debeat accedere. Etenim de illis
sermo est, quae Romano Pontifici eum petant ii primatus. Nemo autem eontenderit, Ilomano Pontifici primulus iuribus calenus S lum uti licere, qualenus l0la Ecelesia suum praestet assenSum. Et Grae ei id ipsum consilerentur, id Eugeni lim n0n exegisse, concludit auctor n0ster ex eo, quod concesserit Eugenius, ut Veiba adderemtur: u Quemadmodum etiam 3 καh' ξυ τε θου, etc. . Illa, quae auctor pro sest, novimus unde suxei ini. Ileeente etiam memoria lenetur, quo sueeessu iterum divendita sint. Verbis' illis: καθ' ὁ Φ -ρ - πο9 ele. restringi aut coarctari asset ii, quae in praecedentibus professi erant Graecii lino confirmantur, quae dicta erant. Nequo e0neesserunt tantum Latini, ill adderentur, verum p0Slularunt. C0 Stat, verba latina: α quemadmodum etiam in gestis Oeeumenteorum Conciliorum et in sacris canonibus c0nlinentur n ei genuina esse et .authentica . Constat pariter, iisdem verbis latinis n0n restrieli nem in Iolvi, sed confirmationem. Quid inde sequitur' Eliam verbis graecis, si in se ipsis ambigua esse possint, confirmationem e primi, n0n restrictionem. Verba enim ambigua explic da sunt so- eundum verbae omnino deler minata, ut receptum est apud omnes.
Praeterea, Latinos verbis illis confirmationem designare voluisse, non restrictionem, assis mani illi, qui pars non minima suerunt Co cilii. Quid vero, si Graeci, textus graeci, si qua est, ambiguitale abusi non id significare voluissent, qu0d Latini Τ Neque tunc Cone, Iii deerelo sua adimeretur auctoritas et dem0nstrandi esseaeia. Valet
88쪽
approbavit illud, quod eum Patribus latinis tamquam fidei formulam
et unionis conditionem praescribere voluit Graecis: i. e. approba illurium eonfirmationem, quae verbis latinis expressa esl, non restrietionem, quam Seeundum auctarem tutellexissent Graeci. XV De. obedientia sun elue Sedi debila. 1. Observationum auctor saletur sane, in rebus ad sidem spectantibus obediendum esse Summo Pontifici; imo. ultorius etiam progressus quam antea, prope in eo est, ut, quod 10lis hucusque oppugnavit viribus, videlicet Romani Pontis eis insallibilitatem, concedere videatur. Ita enim scribit: e Licet accurata temporum anteactorum memoria quam accuratam Concilii Lugdunensis memoriam exhibuerit, paulo ante vidimust doctrinae de Pontificis Romani insallibblilale personali vix saxeat, plurimum lamen valal ad magnam san-elae 8edis venerulionem ot siduciam pio in ea collocandam mentibus inspirandam. Videlicet veneralio et sidueia apostolicae Sedi exhiberi solita opinione nititur salsali Hic digilus Dei esti soleatur oportet, qui eathedram S. Petri per millo oelingentos et amplius annos Dei, fidei et generis humani causam agentem considerat, dignumque et iustum senseri debet, ut decretis a saneta Sedo in fidei morumque rebus emissis fideles in limo firmiterque considant, ea doctrinae dii initus revelatae consentire. Mentis ad fiduciam hanceo composilao sensa cum persuasione do Summi Pontificis insallibilit, .le non coineidunt, sed ad eam prope accedunt. v p. 81, 82). Sed, quaeso, Si o iustum v censeri debet, ut fideles a firmiter a considant, Romani Pontificis decreta constituere fidei regulam; quid siet, si Pontifex nihilominus errare p0ssit Τ Fideles Amnes existimabuni, a iustum a esse, decretis illis suam eos Mimare fidem; proinde iustitiam laedi, si non consorment. Iam vero si .vel semel Pontifex in tali decreto erret; nonne lola labetur in errorem et labi debet Ecclesia, quum sine iustitiae laesione obedientiam in re fidei
negare non possit Duiliaco by Corale
89쪽
- 89 Ecee quod considerationum auctor per libelli decursum conside, rare semper omisit: videlicet propter divinitus promissa seri omnino non posse, ut Ecclesia lota labatur in errorem; seri autem neces-- esse, dum is, cui tota Ecclesia in rebus fidei obedire debet, a vero aberret in doeendo. Si iam ita est, viderit ipse, quomodo, non admissa Romani Pontificis insallibili late, tueri ad hoc possit,
Ecclesiam nullo unquam tempore lapsam esse in errorem, Sed columnam semper et sirmamentum veritalis perstitisse. Postquam enim dixit, Ecilesiam Romanam uni eam esse, quae ex apostoli eis ecclesiis superstes sit, ita prosequutus erat: n Mullum hoc eo
tribuit, ut Pontificum de sidet morumque rebus decreta obedientia prompta et plena exciporentur, et cogitali 0, errorem subesse posse, penitus abiiteretur. Decreto Pontificis de credendis proposito considebat populus christianus, genuinam hanc et intemeratam Christi doctrinam esso v etc. p. I 3 . Ergo populus christianus omnis per tot saecula Romanorum Ponti sicum decretis suam conformabat fidem. Ergo alterutrum ad millendum: aut illa decreta nunquam si- dei veritali suisse contraria nec contraria esse p0luisse, aut lolam Ecclesiam lapsam fuisse in errorem, saltem labi p0luisse. Falendum eat, auctu rem illis, quae de Ecclesiae seu populi christiani consuetudine scripsit, argumentum pro Romani Ponlisicis in saltibblilato protulisse non eIiguum. Si verum est, quod auelor noster disserit, si et dignum et iu- Slum est. ut deerelis a sancia Sede in fidei morumque rebus emissis sideles inlime sirmiterque confidani, ea doctrinae divinitus revelatae consentire u ; imo si saleri oportel: e Digitus Dei est hic ο; validissimam simul allulii rationem, qua libelli e de Summi Poni, sicis in lallibili lato u auctori persuadeat, vanum esse augurium,
quod hic istiusmodi edidit verbis: a Qui adhuc ab Ecelesia alieni
sunt, Proles lanies et Sebis malicos, novo dogmalo ut plurimum magis adhuc ab Ecclesia alienari, imo per inevitabiles sequentium diseussionum et lilium turbas in erroro suo confirmatum iri, sine
dissicultate praevideri potest, 30 . Qui enim ab Ecclesia eatholica
adhue alieni sunt, non ideo ad eam aecedunt, ut maiori poliantur libertate, sed ut externam inveniant regulam, cui et in fidei morum- Diqiligod by Corale
90쪽
que rebus inlime firmiterque considant ψ, et de qua salendum sit: α Digitus Dei est hic , t Neque salis intelligitur, quod de a in vi- labilibus sequentium diseussionum et lilium lurbis . diei l. Apud Calhulicos enim diseussionum turbae non solent sequi, Sed tantum praeeedere fidei desinitiones, siculi etiam in Hieros0lymilano Ap sl0lorum Concilio a magna conquisitio n praecessit, silentium s quillum est Petri orationem hel. 45 I. 18. . Observator, quamvis di edro eugatur: u Digitus Dei est hic B, ex solemni insallibilitatis declarali 0 ne magnam praevidet, quam Ecclesia in eurrat, invidiam ei magnum eiusdem perieulum: u nam cum viris ab Ecclesia c0ntes si0ne alienis conspirant catholici, qui aut fidei naufragium secerunt, aut ita credunt, ut liberalismi laudo
Si quis huiusmodi homines placaro velit, non modo Romanum Pontificem, sed Eeclesiam ipsam insallibilem deelarare vereatur; non tantum Trinitalis et Eutharistiae, sed omnia etiam alia mS- steria, imo quidquid est supernaturale, hine lolam etiam religionem christianam abii elat. Illi enim, quorum odiis auctor terretur, quidquid est supernaturale aversantur. Ei 'ero, qui u de Summi pontifidis ipsallibilitate personali n scripsit, ingenue fatetur p. 30),Εcelesiae hostes et proprio solum relarmidaro Ecclesiae insallibili-lalem v. Unde patet, etsi non definiatur Romani Pontificis insallibilitas, id tamen superesse, quod proprie solum illi reformidant ei oderunt; hine quum Ecclesiae insallibilitas abiici non possit, totam semper ealhuli eis sustinendam esse odii, quo Ecclesiae hostes st, grani, m0lem. Hi ne pariter colligero potest idem scriptor, quos
nonnullorum limel insultus, numquam defuturos, quum nunquam delaturum sit, qu0d illi a proprie solum n reformidant.
2. An fortasse in eo, quod spiritus Sanctus unum hominem ita regal ae protegat, ut, dum aliquid in rebus fidei decernit, in errorem non labatur, aliquid est di inius quodque maiorem parial inxidiam, quam in eo, qu0d omnes simul Episcop0s in Coneilio congregatos
lia regat, ut, ieel natione ei studiis quam plurimum inter se dixer-Si, in una lamen re conspirent' opusculi e manuscriptin auctor in hac videtur esse sententia: nam a unius ei solius B0mani Pontificis Duiligod by Cooste