장음표시 사용
21쪽
Antiochi sumpsitque ex lectionibus antiqui offitij illius Sancti,
quod antiquitus recitabatur ilia Diocesi Sulcitana in abii Non potue
runt haec continerι secreto, quin aures Principupersonaret clamoribus ,Prie erat enim hi Principes Calara, quia
in hae Urbe reserebantur omnia. Idem constat fui sie obseruatum tempore Pilanorum , qui licet diuiserint Regnu in quatuor Tetrarchias, siue Iudicatus,circa annum Domini Ios . tamen Praeeminentiam Supraemae Iudiciariae potestatis Calari conservarunt,& Iudicem Calaritanualiorum Principe constituerunt, ut refert Baronius tomo ii. Al.
mihi 3 os . a quo non recedit Α-braham Zouius in Annal. faueta etiam Gregorius VII. in sua epist. quae incipit Greg. Episcopus,&c. ubi eum nuncupat gloriosum, in inscriptione. Glorioso Iudici Calaritano Antiocho. 8 Idemque omnino seruatum
fuit poli quam Serenisti mi Ar
goniae Reges, summa rerum, i Sardinia potiti sunt,usque in prς sentem diem, nam semper Calaris fuit Supremum Tribunal, &prima iudiciaria potestas, magnum forum causarum,ad qua prouocatur ab omnibus Vrbibus ει OpidisRegni,in omnibus causis meri Imperij, etiam condenationis mortis, & ibi resident ri reges, & Capitanei Generales cui egijs Concilias, ut est perse notum , & refert Carillo Visitatost dicti Regni pro Maiestate Catholica, m relatione, quam misit
Philipo Regi III. poli Ioannem
Antonium Magini in sua Geographia cap. I 8. Leandrum Cer- noti in traductione, pagina mihi 2o2. Petrullizarco de Bello Pisano. Adrianum Romanum, i Teathro Vibium, Philipum Fe rarium in Typographia Martyrum, Mirrcum in notitia Episcopatuum orbis.& alios.
suille antiquitus , primos Flamines Gentilium; nam hi in Capite Prouinciarum residebanta,
ut manifeste constat, ex decreto Sacti Anacteti Papae cap. t. inle to in s s. dist.in illis verbis, in capite Prouinciarum iti dudum 'Lmates legis saeculi erant, ac prima iudiciaria potentas,ad quos,yc. ipsis Vpellabant, quoties opus erat, saec. ipsis in ciuitatibus mel locis, no fros
Patriarchas, et Primates, qui na
formam tenent, licet diuersa sint nomina, legis diuinae, Cν Ecclesiasticae
Sed m Calaritanam in Sardinia non solum dignitate Urbis Metropias sidetiam antiquitate , CP initio primae Sedis , uper omnes emincre , proba
22쪽
Calaris Metropolis Sardiniae. a s
ex eo, quod Calaris est caput, &Metropolis totius Sardiniae , sed etia ex antiquitate,dc institutione Cathedre, probatur,nam si huius ratio petatur ex c5cilijs antiqui l-simis,&eorum historijs, iam in , concilio Arelatensi I. sub Sancto Siluestro, quod fuit celebratum.
probat Baronius in praedictiam annum; & Binius in notis ad hoc
concilium Arelatensae I .lo. con- 2
ciliorum Impressionis Coloniae pag. 2 2 3 .col. 2.lit. B. videatur ibi
inuenititur subscriptiones,& n
minaPoti ficu qui illi interfuerutininuenimus Qintium, siue Quintianum Archiepiscopum Calaritanum,ex Prouintia Sardiniae sutvideri potest in illo concilio to.
i. lit. F. constet, citato anno, Constantinum Imperatore conuocasse praecipuos Occidentalis, Ecclesiae Metropolitanos , ut adessent huic concilio, ad eosque misisse litteras tractorias eiusde tenoris,ac illius epistolae, quae habetur apud Eusebiu lib. t o. hist. cap. 1.scriptae ad Chrestum Episcopum Syracusanum; infertuρο necessario, Quintianum Calaritanum fuisse praecipuum Metropolitanum Sardiniae siue Episcopum primae Sedis, Ut verbis epistolae utamur cu, Episcopus Turritanus no inueniatur nisi in conacilio Lateranensi primo an . 6 1 O. celebrato l& Arborensis non nisi multo post annum millesimum & quamuis Turritanus adsuisset concilio Romano celebrato sub
Symaco,vel Niceno I .Vt contra
rius falso praetedit,& interius impugnabitur , omnia haec sunt tepora posteriora, illo Arelatensi
Dices in hoc cocii. Arelatensii. fit mentio Canonum conci- lij Niceni, ergo fuit celebratum, post t. concilium Nicenu anno 316. ut ibi dicitur. Respondetur hoc omnino falsum esse, ut patebit legeti totum hoc concilium Arelatense i. Nam concilium, Arelatense, in quo fit mentio Ca- nonum concilij Niceni fuit secundum, quod non solum fulta celebratum post concilium Nicenum,ueruetiam post H resin Photyni emergentem postque Valense concilium celebratum
tepore Syrici j Papae post annum
ciliorum Impressionis Coloniae
pag. 2 2 3. columna 2. lit. C. 8c in notis ad conciΑrelat. secundum eodem to. pag. 3 6 6. col. r. lit. C.&quamuis in principio concili j Arelatesis s. dicatur celebratum fuisse circa annum Domini 326. tempore Beati Siluestri Papi I. 5e Constantini Imperatoris, Volusiao, & Anniano viris clarissimis Consilii .Quod atinet ad annum
23쪽
sdes Calaritana Prima in Sardinia assab aliquo superadditum fuisso,
certum est, ut notauit Baronius, citato loco sit.B.cum exploratum
sit acta etiam Ecclesis antiquitus non, nisi consulibus consignari
consueuilla: at ut ex fastis consularibus constat, consulatus Volusiani, & Anniani secundum veriorem teporis computationem, coincidit anno Domini 3 14. qui
fuit Siluestri I. & Constantini
VIIII. ut Baronius, & Binius notarunt. Ex quibus constat errasse Franciscum Fara lib. i. de Rebus Sardois afferente, Quintum, vel Quintianum intersuisse concilio Arelatensi. 2. cum ex dictis constet interhiisse concilio Arelatense r. isque error, ortum videtuΠhabuisse a vitiatione aliquorum Codicu Vaticani, in quibuS confunduntur subscriptaones,& plura horum duorum conciliorum Arelatensium l. & 2. vi notauit Binnius citatis locis. Imb,& vitio eorundem Codia cum tribuendum est quod in aliquibus, sola nomina ProuinciaruEpiscoporu, no Ciuitates ponantur, cum in alijs non solum is uinciae sed Civitates re periantur,
ut ex Codice Corbiensi, & alijs
notauit Sirmodus in notis adco cilium Gallicanum Arelatens primum , quos secuti sunt Fran. ciscus Fara, afferens, Quintum suiesse Episcopum Calaritanum pro Prouincia Sardiniae, Binius,& plures aliae aeditiones conciliorrum, in quibus ponuntur etiam, nomina Ciuitatum,& Episcoporum,qui interfuer ut illi concilio. Si vero huius probatio,non ex historijs generalibus concilIDIU, sed ex priuata tradicione Ecclesiarum Calaritanae,& Turritanae petatur nam de Arborensi nullam facimus mentionem, cutata omni iure destituto, renuerit in arenam, seu litem descendere 1ὶ PrimusEpiscopusTurritanus fuit Sarictus Gavinus Martyr, ut aduersarius s licet falso) autumat, in lib.constit. Synodalium,Turritanae Synodi, excuso Sagari, iussu moderni Archiepiscopi , anno
36zy. pag. 1 3 F. Primus autem Episcopus Calaritanus incepit , anno 6. a Natiuitate Domini, qui fuit 13. a morte,& Passioni eius, & secundus ab instilucione
Cathed. S Petri, Romae,& quar tus Imperi j Clauuit, in quo iuxta
Baron. tom. t. fol. 3 47. Beatus
Petrus misit Distipulos ad Prouintias Occidentales, inter quos, fuit B. Clemens, qui postea fuit Romanus Pontifex, & Marty Π, unus ex ri. Discipulis Christi, nam hic fuit primus Episcopus Calaritanus, di qui primam Sedem Episcopale,in Sardinia fixit. Hoc probatur immemoriali traditione Ecclesiet Calaritan q, 8 B.
Clemete suu t. Epis recognoscit, in cuius memoriam, singulis annis , solemniter colit eius sestum,
cum processione generalli, missa solemni,
24쪽
Antiqui ala Sedisssi state Metropolis. α s
solemni,concione,& alijs solemnitatibus, distributionibus, ad id, ex Mensa Archiepiscopali, expe- sis, ob hanc solam ratione, quod B. Clemens fuit primus Archiepiscopus Calari canuS. Probatur insuper auctoritate Petri Suberti Episcopi S. Papuli, in Prouincia Tololana, qui Obljt
anno i o I. Hic in tract.de cultu Vinaee Domini pari. 7. cap. 3 .ex culo anno I s o 8. no solum aifirmat B. Clementem fuisse disi i
pulum Christi; sed etiam Episcopum Sardiniae de quo Paulut ad Phil pensis. Cuius sontentiam aprobauit Ioanes de Capuis Parisiensis,cul,lima illius libri, a Cancellario Parisiensi commissa tuita; du ait in fine illius, omnia sedulo perlustrasse, aliqua addidisse, nulla dempsisse, quibus verbis, sentetiae Petri Suberti subscribit. Idem tenet Primus Cabilonensis Episcopus,qui scripsitan . IAIO. in Cainalago discipulorum, ex diuersis auctoribus, qui habetur
post eiusdem Typographia, quae
extat in Marti rologio Frac. Maurolici Abb. Me sanen. ubi ait se mens Dixipulus se risii , Disi pus Sardis supte missus, iuxta antiqua Dasim,qua dicitur Episcopus Sue senibus Epist pusHis anis, aut Gai sisti supplemissus. Ide tenet Franciscus Samerinus in Cathalam
2.discipulorurn,in suo the lauro Sacerdotum,Venetiis excuso,anno i 183. ubi ait E inp/agesimus se ment Episcopus Sardiniae. Seraphinus Esquirro Capucinus lib.
I. Sanctuarii cap. 6. Dionysius Bonsent in Triumpho martirum
lib. I. cap. I. pag. 2 8. Episcopus autem Sardiniae, luponu pro Calaritano,ut patet ex antiquis concilijs,& SS. PP. inferius referedis,& in praesenti casu constat,ex immemoriali traditione Ecclesiae, Calaritanae, ut dictum est. Et c firmatur euidenter: quia B. Clemens a nulla alia Ecclesia Sardiniae spraeter Calaritanam in recognos itur,ut proprius Episcopus, quod de Turritana quae potuisset hoc sibi falso arrogare euidenter
probatur,ex confessione eiusdem partis contrariς in cit.lib.constit. Synodal. ubi nullam mentionem
facit S. Clementis Episcopi, atquς adeo solum potuit esse Calaritanus, quia neque Arborensis hoc sibi arrogat, multo minus Episse copi tufraganei horum Arcniepiscoporum. Confirmatur secu-do, quia D. Clemente missum aB. Petro Apostolo in Sardiniam, verissimilius est,adijsse Viber Metropolim illius Insulae, &i ea, sedem fixisse, quam, hac relicha,ad alias minores,& inferiores Vrbes illius Prouincis. 6 Ex quo euidenter cocluditur, Ecςlesiam Calaritana fuisse primam Sedem Episcopalem Sardi niae, non solum dignitate Urbis Metropolis, sed etiam antiquitate,& institutionci quia B.Clemes
25쪽
primus Episeopus Calaritanus, anno Domini 46. paulo ante, vel post fundauit Sedem Calaritana; Gabinus vero, primus Episcopus
Turritanus, anno Ioo. vllipsemet adue uarius fatetur, atque
adeo 14. annis post Calaritana; ex quo fundamento manifeste , excluditur a Primatu Sardiniae, praetensio Turritani, & Arbore-
iis , quia deficit illis funda metum prae requisitum essentiale Prima tus,quod est, esse primam Sedem Regni, antiquitate Sedis, de dignitate Metropolis, secundum assistentiam iuris. Obiectiones contra dictawapite praecedemti bi discutitur an S. Clemens fuerit mnus ex ro. Dici*ulis Christi,s Episcopus Sardinia. Cap. VI., O Ed contra dicta capite prae- cedeti opposuit pars aduersa falsum esse D. Clementem fuisse Epit copu Sardiniae propter quin que fundamenta. Pri mum, quia Petrus Subertus, & alij Cathai sisti, quod dixerunt de Diuo Clomete, mutuarui a Dorotheo Tyro, qui tamquam fabulosus in Vtroque reprobatur in indiuiduo a Cardinati Bellarminio,lib. de script. Eccles. Baron. tom. r. lsol. I 36. lit. A.&B. Secundum quia ista recensio discipulorum D mini i ii Clemete , est cotra prin 'cipia fidei, cum nullus istorum suerit ex gentibus, qui non su
runt admissi in Ecclesia,nisi post
Cornelium Centurionem , qui, Angeli monitu, adiens D. Petru, ab eo suscepit baptismum. Tertium quia constat ex lib. 6. recognitionum fol. i. & in epist. peregrinationum Petri sel. 38 . iuluYisse illi fidem Christi, longe
post ascensum huius in Coelum , fuisseque Baptizatum in Phenitia, post indictum sibi ieiunium. Quartum quia inter discipulos, quos Diuus Petrus anno Α . sub Claudio secum duxit Romam, i& designans Episcopos,amanda uit ad cςteras Orbis Occidentalis
partes, neque Baronius, neque alius, Clementem nominauit ;Neque ullus authoru,qui ex professo conscripserunt vitas Ponti
ficum qui sunt plures hoc dicunt cum non debuisset res adeo
prςcipua,iplos solos latere. Quintum quia non potest subsistere,' ipsum fuisse Episcopu Sardiniae, cum ipsum laborasse in Oriente,
non vero in Occidente, probetur authoritate D. Pauli ad Philipenses quarto,cum alijs adiunctis.1 Ad solutionem harum difficultatum , necesse est prius explicare,quot, & quinam Clementis nomine clari in Ecclesiastica historia fuerunt,tempore nascentis Ecclesiae, ne forte, aut plures V non omine inuoluantur,aut res alterius in alterum transferatur. Septem autem Clementes, diuersis titulis insignes, eodem tempore Iaben-
26쪽
S.Clemens ex rh. Discipulis Christi.
habetur. Primus Discipulus D mini. II Epilcopus Sardeon .Lydiae. III. Episcopus Sardicae r Thracia. IV. Episcopus Sardoiu. V. Pontilax Romanus. UI. Consul Romanus. VII. Episcopus Metenss.
est, an S. Clu mens Pontifex, tuerit D;lcipulusDomini,& probamus fuisse. Primo, quia diserte id affirmat in suis Epistolis,
quarum. III haec verba habe . . Hic orgo merus Propheta, qui in I Da nobis apparuit, mi audistis, qui Lia1n publice sola iussisne faciebat e res etadcre, Hrdos audire. Et postea. 6ui nos de omhibus, quae dic Iani credidimus, sec.srmitatemfdei nostrae ex operibus assumentes; quia dicta legis, ante multas gener tiones L prasientia eius exposierat, in
ipse designκbatur.Haec ex versione Ruffini Quare Clemens,qui haec scribit, audiuit Christum praedui cantem. In Epist. V.Condisti pulis Hierosolim ipso titulo ostendit, se fuisse Discipulum. Deinde ait se fuisse ex illis, de quibus i
actis Cap. IV. dicitur : Mulsit dinis cruentium erat coir inum, sis anima mna. Nec quinquam, inquit, nostrum de ijs, qua missa bat aliquid suum esse dicebat Sed omnia erant. illis, sist nobis eommunia. Se cundo in Menologio Grscorum,
& in Chronico Alexandrino ex praeste habetur, fuisse ex γ o. in cipulis Domini. Tertio quia his storia ratio,& mos Ecclesialticus id euincit. Nam nulla rationi probabile est, Petrum costituisse Romae Episcopum suum successorem in Pontificatu,qui no essete Discipulis LXXII. cum multi
Omnis enim potestas a Deo est, quae autem a Deo sunt,ordinata sunt. Atqui ordo poscit, ut Ap stolo, succedat Discipulus. Atque id confirmatur, exemplo caeter rum sedium Apostolicarum,Antiochenae,& Alexandrinae. Petrus
enim has duas Sedes instituit, Min iis posuit Euodiu, & Marcum, utrumque e Discipulis. No erso posuit Romae Neophilum , sed
Linum, qui in locum Clementis designati, Episcopus Romanus,& Pontifex fuit,aiunt etiam fuisse
e septuaginta duobus , multo magis ergo Clemes ex his fuit. Adde eodem tempore Romae celebrari Pudetem Senatorem, qui ex Discipulis LXXII. fuisse memo
Quod si Clemens 'non fuisset ex hoc numero, Pudens potius, quam ipse fuisset Pontifex designatus. Nam sicut Paulus praecupit Episcopum constitui, no
Neophilum, ita maxime neces rium erat, Romanum Potificem
eligi ex antiquissimis Discipulo-
27쪽
rum. Quarto ex titulo Apostoli, quo Clemus Apellatur in Menologio Graecorum, &in Cronico Alexadtino. Nam licet quidam,
etiam ex illis,qui post Christi Asscensione crediderunt, dicti sunt Apostoli, tamen Clemens, prae rogatiua quadam, hoc nome obtinuit. Primum; quia in nonibus Apostolicis, ait, se fuisso unum cx Apostolis , de quibus Actus Apostolorum agunt. Sic
enim scribit in fine :-κειοῦν τῶν - δολων Actus nostrum , qui
Apostob sumus. Ergo erat ex hIs, qui maxime post duodeci m, Apo- noli dicebantur, qui erat LXXII. discipuli. Sicut igitur Canones Apostolici, & costitutiones Ap stolicae, quas ipse scripsit, nomen habuerunt ab illis Apostolis, qui
cu Christo vixerunt,hoc est Duindecim primi ς,& LXXII.qui post
illos Apostoli sunt vocati, ita con sentaneum est, ex illis, no ex alijs subsecutis, esse Clementem.
Praeterea scribere Epistolas ad Ecclesias, quae publice legeretur, non fuit, nisi Apostolorum, ac discipuloru, atqui Clemens scripsit ad Corinthios, ait enim Clemens Alexadrinus lib. q. Strom. Clemens A uolus, in Epimia ad Corinthros; Praeterea tantae existiamationis fuit in Ecclesia, ut qui dam dicerent, Epistolam ad Hebraeos esse ipsius, cum esset ab ipse versa ex Hebraeo, ut ait E sebius libro 4. cap
fuit ex DilcipulisDomini,an genereHebrgus tuerit, an Ethniacus,& an Procelytus Dicendum autem necessario, ipsum ante quam Discipulus Domini esset, tuisse vel Iudetum genere,vel Religione, & adoptione. Na nemo, discipulus fuit,quin fuerit,autProselytus,aut Hebraeus.Idq; constat
primo,ipsius Christi verbis, quii pe dixit,No su missus nisi ad oves, qperierunt domus Iyrael, sp in mia gentium ne abieris, si T in ciuitates
Samaritianoru ne intraueritis .Qua
re necesse est toto tempore, quo Christus in terris versatus est, neminem nisi Iu um,aut Proselytum fuisse Discipulum. Proselyti
autem a Iudaeis nativis, no disti guebantur. Secundo facto Cornelij. Nam is fuit primus, qui e Getibus admissus est ad Gratiam Euangelij . Cum ergo in eo facto
oportuerit Petrum moneri,r uelatione diuina. & tantum di ficultatis, ex Hebraeis se obtulerit, nemo dubitabit, quin omnes ant
eam diem,Christi Discipuli, aut, Hebraei fuerint,aut Proselyti. Atque cu fuerint quidam Proselyti , alii Religiosi, qui sine circumcissesione' legem seruabant , quoad
plurima; ali; metuentes, qui Hierosolymam dona mittebant, &Iegem Venerabantur, Cornelius Centurio ex his erat, qui vel R
28쪽
ligiosi, vel metuentes dicebatur. initio vitae transisse ab Ethnicis
Clemens vero,aut Hebraeus, auta ad Iudaeos Romae commorantes,
Prosely tus. Omnium autem opi, quia Suetonius deseribens faminione, & consciitu Clemens Pa- liam Flauiam Uespesianam, ip- tria Romanus, natus in Regione sius, non meminit. Eit autenti Celi motana, Patre Fausto,& Ma- Flauia Uespesiana familia haec. T. treMachidia Ethnicus genere su- Flauius Petro Municeps Reati-it. Praeterea Eucherlub, quem cl-tat,m temetis vita, Papirius Mala
sonus dixit Clementem fuisso e familia Caesarum, id cst T. Fl.
V. spasiani. Proinde ratione n cessaria conficitur, Clementem
Potifice fui flee iamilia Ethnica , sed ipsum Proselytum. f. III.
Clemens si fuit Proselytus, factus sit paulo ante Christi prae
dicationem,an vero ab initio vitae,& Roms;& qua occasione venerit Hierosolymam Dicedulii autem primo, eum fuisse ex antiquis Proselytis. Quod probatuo primo ex verbis i ptius, quibus ita
loquitur. Firmitarem dei nonirae ex operibris assumentis, cima dicta legis , ΤΠae ante multas generationes depraestiatia eius exposiverant in ipso δε-
signabantur. Hinc desunt i potest probatio, tuae ostendat ipsum s isse ex peritis legis Hebraicae, qui de hiice rebus posset ferre iuditium. Non erat autem facile ,breui tempore, eam notitia assiiqui. Secundo Gesumitur argumetum
ad probandum, Clementem abnus, huius filius; T. Flauius Sabinus Publicanus, in Alia Celeberrimus, cui etia Itatuae positae sunt
cum hac inscriptione καλοῦς τελώ- ἀνα-. Bene iuncto munere telo
namj. Nam Publicani erant equites Romani, & quidem lectissimi,ut ostendit M.Tullius in Ortatione Maniliana. Ex Tito Flauio Sabino,&Uespasia Polla nati Sur, T. Flauius Sabinus, &T. Flauius Vespasianus Cςsar.Hic ergo Fausti, qui fuit pater Clementis nutila est mentio. Cum autem dicant plerique, veterem Faustum fuisse areta cognatione iunctium Vesipasiano, velut patris fratrem, aut fratrem, aequm est fateri ideo ip sum fuisse a Sutomo omissiimi, quia ex Ethnicis ad Iudaeos transiuerat. Solebant enim Prosely ti, etiam ad Hebretorum domos, Asa milias transire, ut R. Meir, R. Ahila celebres Proselyti. Necesse est igitur fateri aut T. Flauiuii Faulfum,fratremT.Flauij Sabini Publicani ad ritus Iudaicos transisse, aut Clementem eius filium. Multi enim Romae Iudaei fiebat . Quare Dio Cassius ait in Domitiano, ab eo fuisse damnatum capitis T. Flauium Clementem pa-
29쪽
fierent, multum est ex uno Ho ratio depraehendere. Ut cum in. Satiris ait significans Iudaeos esse multos, & in suam lententiam, plures trahere. Et eluti te.&in alia Satyra
Iudaei cogemus in hanc concedere turbam.
Aristius Fuscus sic loquitur,hodie tricesima Sabbata minis Curiis Iudaeis oppedere ' nulla mihi inquam Rehio e R. At mi hum pando infirmior, nusMultoria.Id est,costaeua scrupulos cogor,Sabbato cuIudetis Festum diem agere. Et de prodigio quodam: credat Iudaeus Apelle
Non ego,namque Deos didici, heurum agere aeuum
truelem eo quod Iudaicos ritus
suscepisset. Sive autem Faustus ;siue eius filius Clemens primus factus sit Iudaeus, id Romae factu probabilius dicitur,quam Hier solymis. De ijs qui Romae Iudaei 8 Ex bis apparet Romae sui si
sectas hominum duas, altera Epicureorum, qui nulla prodigia crederet, ex quibus Horatius
erat. Iudaeorum alteram agnoscentium prouidentiam. Hos vero suille tam multos, ut turbam vocet poeta, dicatque ea, coactos
fuisse, alios eandem sequi sententiam. Ex his erat Aristius Fuscus, qui cum Horatio loquens dixi L. se unum esse multorum,& Iudai. cam sectam infirmitati tribuit. Caeteru,& Reges,id est, praecipui
Iuvenalis dixit, & Martialis irridet crebra ieiunia Sabbatarioru . Hi tamen, haud omnes Proselyti erant, Sed quidam tantum Religiosi,vel colentes. Quare T.Flavius Faustus ex horum numero esse potuit,at T.Flauius Clemens fuit Proselytus. 9 Iam vero, qua occasone ve-
nerit Hierosolymam dicamus Constat Christi anno XX. Tiberium Imperatorem expulisse Iudaeos Roma, eisque Sardinia mInsulam exiiij sedem attribuisse . Cum autem Clemes anno Christi XXX. ferme annorum XXV. esse debuerit, ut esset discipulus tempore exiiij Iudaeorum, erata annorum XV. Probabile ergo est Clementem fuisse ex his, qui Iudaicae Religionis causa solum, vertere sunt coacti. Qua de ro Suetonius in Tiberio c. 3 6. E
ternas ceremonias Aeriptios, Iudaicosque ritus compescuit,coactis rui ea
supernitione tenebantur. Religiosas
mines cum instrumento omm comburere. Iudaeorum iuuetutem perspeciem Sacramenti in Prouintias Irmularis Caeli di imbuis, reliquos gentis eiusdem τε milias tantes, milesibmouit,subparna 'rpetuaeseruitutis, nisi obtemperassent.
30쪽
Clemens postea Epi copiis Sardinia. 3 et
io Tacitus vero lib. a. Annal.&Iosephus antiq. lib. I S. cap. 4. aiunt quatuor millia Iudaeorum,
in Sardiniam per speciem insectandorum latronum missa. Id factum Seiani consilio, ait Philo de legatione ad Caium, eamque
sententiam,Seiani morte reuoca
tam. Quae accidit sub tempore Passioni, Domini. Quae cum ita sint, neces Iecst T. Flauium .Cl mentc m Iudaica sectatum, urbe pullum exulasse,atque vel iii Sardiniam prius, vel recta in Asiam Sabini patrui, publicani fama
oportunam, & Hierosolymanta venisse. Atque ita ex neccessaria historiae conlecutione fit, T. Flauium Clementem, vel ipsum in Sardinia iuuenem stipendia ieci sie , vel eius consanguineos, aut sectae Iudaicae participes. Atque adeo cum postea Sardici nominis curam susceperit, manifestius indicatur, eum Sardiniam, prius attigisse, in eaque aliquod
Uarto quaerendum est an Sanctus Clemens Po-tifex, statim atque diuisae sunt Prouinciae ad praedica- tionem Euangelij, habuerit Epio copatum Sardeon Lydiae, & Samdicae si vera est opinio asserens, fuisse Episcopatum in Sardica Thraciae, de quo inferius c. 17.ὶα dicendum habuisse. Nam de primo est in breui historia eius vitae, quae habetur in Menologio
Graecorum, Aprili mente,die 22. De altero, in Dorotheo de septuaginta duobus discipulis. Quae cusint testimoni adluersa no opposita, simul vera esse possunt.11 Sed obstat primo, ψ Menologiu distinguat Clemente discipulum, & Episcopum Sardeon, a Clemente Pontifice. Dorotheus vero de discipulo agens, non dicat eum fuisse Pontificem, quare videtur alius Clemens fuisse. V rum responderi potest 1, Menologium, ac Dorotneu, ideo distinxisse Discipulum ab Episcopo,
quia fidem praebuere vitae conscriptae ex lib. Recognitionum, quae tradebat Clementem, no
suisse Discipulum,sed a Barnaba, Romς pr dicante luisse ad Christianam Religionem adductum. Itaque cum ea narratio falsa sit,
cesse est, ruere quicquid ei innititur. Caeterum non suisse duos Clemetes DiscipulosChristi probatur inde, quia nemo duos numerat,& quia ubi duo sunt,alter, aliquo cognomine, notatur, Vto Maior, vel Minor, ut quia sunt, duo Marci, alter Ioanes Marcus, alter Marcus Euangelista dicitur. Quare necesse est, fateri, unum, Clementis nomine, fuisse Discipulum,eum vero, non allu,quam