Doctrina christiana de sacrosanctis ecclesiæ sacramentis ab heterodoxorum erroribus vindicata in tres tomos distributa auctore Alberto Pappiani .. Tomus 3. in quo agitur de sacramento ordinis

11쪽

Parenres nostri Apostolorum Prineipes nihil aliud veheme

eius commendarunt, quam obedientiam, & reverentiam M

joribus, singulisque Praepositis, qui Dei Personam m se gerentes invigilant quas rationem pro animabus nostris reddituri. Utinam vero hominum Genus tam nequam, quod Ecclesiam invasit, vivis adhuc Apostolis, ad proximiora nobis rempora non pervenisset. Cathari, quos & Puritanos media aetas appellavit hoc sibi arrogarunt, ut omnem tollerent Daminatum, hos imitatus Salmasius vehementius exarsit in Ecclesiasticos ordines, ut abstulerit omnem Hierarchicum Principatum. Praeluxerunt Lutherani, & Calvinistae, illumque plures alii insecuti, adeo debacchati sunt contra Regale Sacerdotium, ut portentum sit audire tot audacissimos Ecclesiae Hostes tryumphum canere, quod Oves Pastoribus, di Pastores dignitate sua, de gradu privaverint. Id autem itaeontigisse nullus dubito arbitrabitur. Siquidem quod neg

tum est Portis Inseri, ut contra Ecclesiam Praevaleant, non est interodoxis concessum posse illius fundamenta dejicere , α sormam illam invertere, qua Sponsam suam Christas decoravit, & suis ornatam monilibus Rex concupivit. Habuit,ia adhuc habet Ecclesia Suos Pastores. Habent Pastores oves Suas, quia Christus promisit is cum illis futurum usque ad

exitum saeculi. Neet inlargentium inimicorum pavebunt i petus, quia totus terrarum orbis Cat ficus contra insensatos pugnabit Sed quorsum haec λ Scilicet, ut unusquisque intelligat quo properat Nostra Theologorum Academia, &quo nostri conatus diriguntur, eo nimirum, ut sortes creen

tur AthIetae, qui Sacro accincti gladio pusilli Christi gregis

dejiciant advertarios. Inimicorum autem, cum quibus praeIiari oportet tria praecipue sunt Genera. Primum est eorum, qui naturae humanae rumium concedentes Viribus naturae tribuunt honorum operum merita, & ipsa hona opera. Secundum est eorum, qui naturam inspicientes in magnis deficere, nisi per De Gratiam adiuvetur, quae Illi tribuat bonum operari, neces sitatem mediorum confitentur, sed in illis recensendis, &eorum viribus explicandis a veritate recedunt. Est & tertium genus Di siligod by Cooste

12쪽

gemas eorum, qui ut ambulent in adinventionibus suis, aut Materiae, aut Fato totum attriAuunt una Dei cognitione eontenti, es ita arbitrantur se pota esse beatos. Singulas hasce impietates, & Sectas Academia lVostra insectatur, & dum Catholico Dogmati insistit, quantum ceteri a Veritate.aberrent ostendit, legesque tradit ne quis a captiosa loquacitate Lilatur. Quomodo vero contigerit quod homines ex EocJesiaeXierint, qui tam pravas opiniones adamaverint, dissicile est intelligere. Exierunt certe homines illi ex Ecclesia, sed nora erant de Ecclesia, siquidem non intelligentes illud Salom

nise Audi fili mi disciplinam Patris tui, ct ne despicias L '

gem Matris tua, ut addatur gloria capiti tuo, or torques Colla tuo: & rursum illudi Fili mi attende ad Sapientiam meam, θ' prEdentia mea inclina aurem tuara , ut cussorias cogitationes, disciplinam labia tua conservent; tumidi κρο inflati in viam Cain abierunt semetipsos pascentes , mur muratores , querulas, ct Dei nostri gratiam transferentes

naturaliter, tamquam muta Animalia norunt, in bis com rumpuntur. Nos autem, qui memores fumus Verborum quae praedicta sunt M Aposto6s, qtii dis haus nobis r quoniam iunovisimo tempore venient illusores secundum desederia sua ambulantes in impietatibus, segregantes semetipsos, Anim Ies, spiritus non habentes, hos arguimus judicatos, & majorum vestigiis inhaerentes Ecclesiam audimus, & Ecclesi rum Pastoribus nos subjicimus, & institutum a Christo Ordinem tuemur, & reveremur.

Habes ergo amplissime Pr DI cur opus hoc Tibi numcupaVerim, in quo exponitur Doctrina Chrisiana de Sacra mento Ordinis ab Helerodoxorum erroribus vindicata, Tibi uni debebatur, ut qui es Supremus in Florentina Ecclesia Hierarcha obsequium in Te meum , & reverentiam eXperireris , & ut supremus Academiae Theologorum Dogmaticorum& Perpetuus Patronus Judex esses Fidei nostrae, & Doctrinae.

Id ipsum vos intelligitis ornatissimi Viri ex Nobilitam o Metropolitanae hujus Ecclesiae Senatu delecti Accademiae Conservatores, quare Iaborem hune meum, Vesro etiam

13쪽

nuncupem Nomini, nimirum , ut benignitati vestrae in Ae demiam , & vestrae Liseralitati in Academicos omnes, eum maxime in illos , quorum conatus non infrequenter exceptistis, & humanissime commendastis a Doctrina, a Pietate, a Religione, hoc ego munusculo qualecumque grati animi mei

relinquerem argumentum.

Mihi profecto deerit illa Verborum elegantia, & pondus Sententiarum quod vestram deceret Sapientiam, id tamen praestabo ne in his quae dixero quis advertat quod recte displiceat. Cui etenim displicere poterit disserentem de Sacramento ordinis a Christo Domino instituto, ut per ty d Ecclesia optimo Ministrorum delectu fulgeret, & pos ius, qui in Ecclesia est vitae persectioris attraheret incitamenta pJucundum est euilibet homini scire per quos prosecerit in facultatibus , in honoribus, & audire Gesta Majorum taeque eidem homini erit jucundius scire unde illi Virtutum Dona pro v Merint , amplissimique Gratiarum Thesauri, qui dividunt ut

in sin Ios Sacrcirum Antistitum Ministerio, quibus eorumdein fuit concredita dispensatio, Vetus item intueri, M Novum Ecclesiae Regimen; & antiqua EceIesiasticae Historiae monumenta percurrere. In his itaque recensendis dabo operam, ne dicendarum rerum vilescat dignitas, ne alienis juribus aliquid de . trahatur, & ut sola Fidei triumphet veritas De Sacramento Ordinis ab Hetherodoxorum erretribus vindicata.

14쪽

SUPREMA

RERUM CAPITA. IE IN HOC TRACTATU EXAMINANTUR

QUI SEQUITUR INDEX EXPONIT. TRACTATUS VIL

DE SACRAMENTO ORDINIS.

Νum. I. Muretia Carbolica traditar, re palmarii Haretisorsae errea

s. I. Existit aliquod in nova Lege Saeramentum ordinis, per euod εια Iam veluti per Ostium intrant legitimi dispensatotea Mysteriorum Dei. Nuae II. Argumenta praeipsa subjiciuntur, lunus hae visisas deaestu statur. ιιι. Im recta ratio eamdem veritatem confirmat. IU. Et tua flainguia . qua .ou infrequenter occurruat in sacra V. T. Historia , in Probatis, an Patribus hHas faturi Misseνii promissiones eoηcladant. s. II. Ordinis Sacramentum praeter Ministerii potetatem, gratim

Num. V. Primsm argamentum, quo veritas hae domustratur petisse a Sacras Litteras. VI. Secundiam ex tesimomo Coucilioram. VII. Tertium

15쪽

INDEX TRACTAT Us

Ordinationem Agni caro variis animadversionibus demonstrat ν, ω ἐαριν -- peras exponitur manuum impositio in Saaeium, ἐν Barnabam, di illa, g. huic pracest in vu. Diaconos. X. Commsniser tamen usurpabatur ρνε viactis Actiose, qua quis racerdo io inasgurabatur, quod variis documentis seu- ἀρων. M. Et apertius ex Canone ε. Nicani Concilii, qua virgetin vanum Remmeia commentum. XII. Caslatur Erasmus , qui Textam Actuum Apo-νοι. cap. I 4. interpretatur contra verum sensum Scriptura, eam dicis πιο ιοι constituisse Presbγteros ad Giritoniam popuIi, quando revera ibi Iegitur Apostolas citritonia sμι fuisse in constituendis Pres,*teris . XIII. Demonstratur manuum impositionem augere justitiam, ct conferro oriam primam gramaiam . XLV. Ordinatio Apostolorum a Christo facta non est re benda in exemptam aliarum ordinationum; Verum etiam christi factum perpenditur , ut magis Maevitius urgeatur.

DE NUMERO . ET DISTINCTIONE ORDINUM

ECCLESIASTICORUM .

Nam. I. Puralitatem ordinum Majorum, reperiri is Ecclesia ex Co risio Tridentino prebatur. f. I. Laicorum e ms, non solum uomine, sed etiam statu , & condi elone a coetu Ministrorum Altaris distinguitur. Num. II. Exponiant- huias risinctiovis θη mema Reuoralia. III. A austων particu aria o prima merst 'Mιπιρον --. . v v Laisi aνceutar. IV. Secundo quia Loici subjiciuntur Ecclesia Misistrat V. Tertio quia uti .lus, ni voeatus a Deo pamquam Aaros ad Sacrum Eccle Iticorum homiarum coetiam admittitur. Laici vera omnes non voca tur a Deo . VI. Meritobitur Constantienses, ct Tridestini PP. Miclobum, Lutherum , Calainum .er Sectarios omnes damna ast, qui hoc diserιmeu sustularunt. VlI. Citatur Ob Haroticis textus insati ad Galat. 3. O Tert Ioanus tu lib. de exhori. που Casit.sed param prosciunt. Aposolus, erruitiausa explicantur. 6. II. Cum omnes Ordines, si prima eorum distinctio spectetur, ereati sint non tantum ad Sacrificium Ecelesiae celebrandum , sed etiam ad bonum ejusdem Ecclesiae regimen constituendum , ex his fundamentis omnis prodiit diuisio Sacr. Ord. quotquot hactenus in Ecclesia numerari con

lue erunt.

Num. VIII. Hae Propositio fundameutum habet ἐκ ri L concilio east. 8.Sefra rar. ct bis oritur discrimen Majorum. θ Minorum ordinum. IX. Ecclesia Latina, ct Ecclesia Graeca eumdem ordinum sumeram non recessuιt ἔ.ulla tamen inter Latinos, ct Graecos PP. querela fuit sed Latini , ct Graci mutuo aIterius ordinationes probaruat. X. Neque conveniunt Eccle om nes in disinguendis Ordinnus Majoribus a Mineribus; lacritur itaque humias ae priminia caussa, O opportusior eligitur.

16쪽

s Ac RAMENTI ORDINIS. xiis

DE MATERIA, ET FORMA MCRARUM ORDINATIONUM .

Num. I. Exponitur Opini um τδrietat, asia fit natum apud Theo- Deos dissentiendi principium. I. I. Sola Sacrarum Oedinationum materia, illarum scilicet, quas an

liqua , & recens Eeclesia Maiores habuit, semper suit manuum impositio. Reliquas Ordinationes diversa materia utraque Ecclesia celebravit. Num. II. Evomsutur momenta gade ho maxis Eccusa petatur stro Ordinatione Dismi. III. De eodem argumento agitur pro Ordisationarinisteri, ct eligitur secunda manuum impositio pro materia hujus inri nationis. IV. Extenduntur fundamenta ad Ordinati em Diaconoram. V. Dco Irarium citantur Sacrameutarium Gregorii Magni, Eugenia IV. Decre tum , 'sοιa Decretalas III. Innocentia, Gregorii u. ct demum TMolog/illi, qui porrectionem Insertimentorum materiam esse decernunt Sacri ordina rionum . VI. Singulis argumentis sit fatis, ct meacius coxcluditur proba is Miserta Propositioπis. VII. Ritus utriusique Eceu asserituν, ct caussa Primim o , quare in reliquis Ordinationibus minoribus diversa materis .f.

ab initiandis haec instramenta quaritur . σ Urmativa sententia eligitur, utpote qua probabilior. X. Etiam Eccissa Graeca babet sua Instrumenta. qua tamen non porrigit more Latinorum, sed alio more, o tu qua disser ea Latinis describitur. g. II. Forma Saerarum, & Reliquarum omnium ordinationum illa seminper ia Eeelesa fuit , per quam fgnificatum est proprium earum Ministe rium; quare non haec verba Accipe Spiritum cie. quae ab Episcopo Conse-eratore, & Amentibus Episcopis proferuntur, sed oratio illa, quam solus Cousecrator dicit invocans Spiritum S, forma Consecrationis Episcopi demonstratur.

coneis ni adversari . XlI. Cossutaatur Sententia reliqua, ut ab excissone ceterarum emacius nostra probetur. XIII. Orientalis Ecclesia Latina consen tiens es in Oratione. per quam a Consecratore invocatur Spiritus S. ct φῶ- scopus ordinatur . Verba adduntur juxta mo em Gracorum , ct eorum Hsci plina in Sacris Ordinationibus . XIV. Confirmatur Assertio auctoritate PP. Archudius notatur, or Simeon Thessalonicensis explieatur. XV. Alia funda. mesta a eruntur contra Archurium , σ tandem patuitaν utramque Ecclesiam in forma ordinationis Episcoporam convenire. XVI. Forma Presisters- tue non sunt haec Verba: Aecipa potestatem ρος. nec alia i Aecipe Spiritam S. aeam prima ex his formis soci. altera Iroo. a Christo annis apud Graecos audita non est, at consat ex Euchologiis , Siuramentalibus , ct Rusolibus

17쪽

πtv INDEX TRACTAT Us Libris, ct Auctoribus Eces as/ris, quod Iare probatur. XVII. Augusticas

ai contrarius citatur e cicatur, is Auctor quasionum Veteris, O mri Tosramenti. XVIII. Forma Diaconatas non sunt baι Verbar Accipe Spiritum L ad robur , ad resistendum Diabolo, di tentationibus eiss in Nomina Domini. subjiciuntur fundamesta , quibal bae propositis demst stratur . iXIX. Agitur de Hrma Subdiaconaras . ct aliorum inferioram ordinum. XX. Corollarium. ιmMu. Gera Unctio , qua fit in consecratione Discoparum, Presisterorum, di Verba, qua Fuis anctioni correspondent, ποη Ius materia, ct forma arum ordinationum. XXI. Coroll. secundum . Traditia Mola , ct Dalmatica Mu pertinrt ad sextiam Ordinationis Diaconi. Med. a , Sic ardus, re Pavitas Dadrensis Episeopus uolantur. XXII. In baε ceumrroversio plus aqua tribuitur Seholastris , quod uolatur di osseuditur . Turio Uidetur Seutontia , qua Christum constituit Auctorem materia, ἐπ forma om in m Sacramentoram, ρuod F Eeelsa stramque determinavit, hac semeι δε-rermi ata . non potuit 1mmutari. XX li I. Disseritur coxtra tuos qui Discoparum, re Diaconatum excudant a stamero Sacramentorum. XXlU. De Subdiaconatu , ceteriisse .inoribus indinibus, fi hoe velit a mari non M. rum a veritate aberrabit, plura is contrariam objieiuntur, sed satir g lis argumentis XXV. Lieot Minores ordines Sacrameata non t. nihiι δἄ--m impedit, quod fine Apostolici, ct Dirini Iuris , ct βος expiisamr, ω

uberraι alteratra controversa dirimitur.

DE PERSONIS AD SACROS ORDINES PROMOVENDIs.

Nuna. I. Monitum Apostoιieω- me Episcopiae eies alicui mausa impοησι Patres interpretantur, re quanta fit stilitatis brepiter indicatur. 6. I. Contra Quintilianos, Peputianos, Artotyritas, & Prixilianistas nemgamus Mulieres posse ullo Ordine initiari. Num. II. cinia o probatur fundamento petito ab universali alatum om-

.ium traditiose. III. Paludanas, ct Almainus uolantur, ρυi volunt Ponti cem posse cum Mulieribus dispensere, ut ba minoribus Orinnibus initientur. Argumenta hujus Sententia exponuntur. IV. Traditur disciplina Ecessa in Ordisatione Diaconissarum . V. Explicantur earum munera. θ hine petits respossio ad argumenta. VI. Earam ordinatiosos citius apud Graecor, seris apud Latiuos deferunt , nunquam vero ad Cierum perti uerunt.

f. II. Nulla aetas, vel Insantilis ns aliter positiua Ecclesiastica Deo

sycriberetων expellit hominem a Saer. Ordinationibus, itaut si quis etiam Xationis impos ordinaretur , hujus initiatio, val consecratio valida esset , dc hoc Sacra utentum reciperet. Num. VII. Durandus sententia bula coηtrarius. Paludaσus vero Consensum Parentum exigit, auerster impugnatur, ἐπ ponuntur fundamenta Concis

sonis. VIII. Noa texoretur δamen ad observantiam Legis cistisessia, qui iu

18쪽

s Ac RAMENTI ORDINIS.

. utili atate Maioribus ordinibus initiaretur. θ ponitar ratio. IX. AE tar assica pro suscipiendis Ordinibus varia Dis jsxta variam Ecclesiarum eou. Detudinem, cui tamen consuluerast Clemens V. Gregorius XIII. Pius II. ct Postremo PP, Tridentini. g. m. Ultimum quod requiritur ex parte suscipietuis Ordines pertinet. ad illius qualitates, quae apparere debent in Moribus , in Doruina, di iacongrua sustentatione. Num. X. Ostenditur qualis integritas moram requiratur. XI. iasatis. re quanta Scientia. XII. uuid necessarium fit ad eorum sustentationem. XIII. Duodecimo Saculo vetus dbseimina immutata est , uam Titulis Ordina rionum substituta fuere Patrimonia. XIV. Ut fraudes tollerentur Eccle spraescripsit Regulas in musciis, ct Patrimoniis obse andas. XU. Ex qui

ora uounalia inferantis . XVI. Recentes mores indicantur iuxta quos etiam e tιtulo, c patrimonio orianationes permittuntur x. Causa. va. Cossilii Gαι cedonensis resiluitur, o Hieroumus e licator.

DE MINISTRO SACRARUM ORDINATIONUM.

esareticos additur, o scopus praesenιis disputationis . g. I. Iure Divino, & Eeelesiastieo Episeopus Consecratus Minister est cuiuscumque ordinationis sive Majoris, sive Minoris. - 'ηῶν eηtum 'ositur brius Canes ouis is saer. Seripto a

III. Addituν huic argumento Traditis. IV. Praevidentar argumenta contra

bo, Da eisdem occurritur, or tandem additur ratio quare in Propositio aluum fit hoc rus spectare ad Episcopos, etiam attento iure Ecclesiastico. f. II. Episcopus Naereticus, Excommunieatus, Suspensus , dc Degrada uas verus est Minister Sacramenti Ordinis; ita ut valida sit ordinatio ab eo etiam circa qui ipsius iurisdictioni non siae subiecti . dummodo legitimura servet Ordinationia ritum. Num. V. Primam conelusionis partem variis In Iocis esei r Augustisus or communis est apud Patres, or raris Interpretes. VI. Usus comprobavit factum pos tertιam Ecclesia Saeculum. VII. Non destiue fundamenta, qs

19쪽

INDEX TRACTAT Us

plara alia da boe argumento subjiciuntur. XIII. Potestas, re consecratis , qua Dι vino jure alicui confertur semeι collata perpetua cum ipso manet, ct naua Exeommunicatione, Degradatione, aut atio modo ab Ecclesia tollitur i Ordiis nati tamen ab his Ddcopis interdicuntur misistrare. Hic etiam obiter visur de Ordinatis ab Episcopia non suis. XIV. b de Litteris Dimisorialibus, ον aliquis ordinetnν ab Episcopo uos suo. g. III. Quamvis autem ordinatius Saerarum ordinationum Minister se

Episcopus non repugnat tamen aliam quoque posse extraordinarie creari ac sedente R. Pontificis consensu.' Num. XV. Propositio bae non habet in Iure contrarium, ut is pluribu3Mmougratur. XVI. Excipitur Episcopalis ordo, qui a fi lisi Presistero non potes conferri. Utrum vero requirantur tres, an duo Episcopi, aut striam uni tantum committi post novi Episcopi consecratio, ex documentis, sua citantur, ostenditur. Damasus, ct Innocentius III. explicatur, er Coae filii Renensis Decretum . XVII. Decreta Antiocheni. ct Ancγrani Concilii, sua citantuν ab opposita Sententia Auctoribus examinantnr . di strum iliis prosint resuritur. XVIII. Agitur de Ordinatis , ut dic tur. per saltum di σπεujusmodi Ordinationes Ane ualida disputatur, o de poena, in quam inci duuν tum Orisatores, quam illi qua sunt Ordinati. Utrum remitti debeat, ς ovo, ct a quo, ct quid sis ostendum eum taliter ordinatis. XIX. Canomvisis quoque parnis sis ictuntur uu GIerici , qui as Ora,nes promoventur ex fra tempora S r. Ora. prae a. Apud Graιos es diversa praxis , in a ia in

consecratione Episeopi. XX. Interstitia in Ordinationibus requiruntur, in quo consistant , ct strum super his dispensetur. O a quo. Gracorum alii Iunx mores. D Ioco, ct de tempore Saer. Ordia. pauca describuntur; or de iis ad qua tenentur Episcopi, tum ιn EςεIesia Latina , tum 1a Ecclesa Graca , dum celebrant Sacra3 Ordinationes.

DE ANTIQUITATE, ET UsU LEGIS CONTINENTIAE SActas

ORDINIBUS ANNEXAE TAM IN ECCLESIA GRAECA , . . QUAM IN ECCLES A LATINA .

Num. I. Commendatur ab Apostolo Iibatus omnibus , qui Deo inservi re cupiuης sed iis prasertim, qui debent Altari inservire, dr exemplo Apo soli, Occidestasis, or Orientalis Ecesesia eamdem retinuit, ct commendavit. 3. I. Nunquam licuit Episcopis, Presbyteris. & Diaeonis, & Subdiae omnis post Sacrum ordinem susceptum Uxores ducere, tam in Graecorum, quam in Latinorum Ecclesia. Num. II. Novam ct Vetus Tesamentam osenditur is hoc conspirare. III. Documenta adduntur, qsa utriusque Ecelsa consensem osseudant. IV. Se ptimo labente Saeculo Trullani Patres disciplinam veterum immutarunt. Existimarunt alii a temporibus Nicani primi cimilii se habere documenta immutati byjus moris, o propterea Iaudant historiam Socratis, cuius quo

20쪽

non exigi ut ab illo, qui ordinatur servandae Continenti Ordinibus ad exam em

CAPUT VIL

DE TONSURA CLERICALI.